[Τέλος-Αποστολή-Τεχνική] Μια τελευταία στάση.

Προηγούμενες ιστορίες:

Σημαντικά Πρόσωπα:

Opening 1:

Περίληψη προηγουμένων:

Γιατί να πάρει η ευχή έπρεπε να με στείλουν σε αυτήν την αποστολή;Είχα ακούσει ότι οι Red Dragon Bandits στο Melmond Island είχαν υποστεί τρομερές καταστροφές πρόσφατα και ότι τους είχαν ήδη συλλάβει,χάρις την βοήθεια του Rin,προς έκπληξη μου του ίδιου άντρα που είχα ελευθερώσει από τις φυλακές των ψαρανθρώπων στο Aldean.Αν ο κόσμος θεωρείται μικρός,άλλο τόσο μία θάλασσα.Τέλος πάντων...το θέμα ήταν ότι μάλλον ο στρατός του Melmond ήταν για τα πανηγύρια,γιατί τα ηγετικά μέλη της συμμορίας ξέφυγαν μόλις μερικές μέρες μετά την σύλληψη τους.Η ανικανότητα των ανθρώπων μου προκαλεί μεγάλα προβλήματα.Και εν το μεταξύ γιατί στο καλό με στέλνουν να βοηθήσω;Το νησί δεν ανοίκει καν στην Κυβέρνηση,βασικά δεν έχει καμία σχέση με την Κυβέρνηση...οπότε τι στο καλό τους νοιάζει ξαφνικά για το τι συμβαίνει εκεί πέρα;Δεν μπορούσα αν ήθελε να πάω όπως όλοι οι κυνηγοί να πάρω την δουλειά;Έπρεπε να με αναγκάσουν;Και τα ρωτάω όλα αυτά γιατί πραγματικά δεν ήθελα να το κάνω.Είχαν περάσει δύο βδομάδες από την μάχη του Aldean και κάθε μέρα που περνούσε το έβλεπα όλο και περισσότερο.Όλα έδειχναν τόσο απλά,τόσο εύκολα πλέον.Μετά τον Willy δεν μπορούσα να βρω κάποιον που να με ευχαριστεί στην μάχη.Είχα ήδη τους λόγους μου να φύγω,όμως η βαρεμάρα μου πρόσθετε άλλον έναν σε αυτούς.Είχα πάρει ήδη την απόφαση μου:Αυτή ήταν η τελευταία μου αποστολή.Αυτή η θάλασσα δεν είχε να προσφέρει κάτι άλλο ούτε σε εμένα,ούτε στην Wolfpack,η οποία πλέον ήταν γνωστή σε όλες τις αρχικές χάρις τα κατωρθώματα μας.Σχεδόν σε όλα τα νησιά της Κυβέρνησης στις αρχικές υπήρχε πλέον και από ένα μέλος της Wolfpack και μπορώ να πω ότι είμασταν μια σημαντική δύναμη.Άμα έμπαινα στην Grand Line θα εξάπλωνα την οργάνωση μας και εκεί.Προσπαθούσα να φανταστώ τι δυνατά άτομα μπορούσα να βρω εκεί.
Όλα αυτά τα σκεφτόμουν ενώ βρισκόμουν ξαπλωμένος στην μέση του καταστρώματος με τα μάτια μου καρφωμένα.Φαίνεται πως βρισκόμουν για κάμποση ώρα έτσι.Ξαφνικά μέσα στο βουβό γαλάζιο άκουσα μια φωνή.
-...dow...Όι Shadow!Δεν πιστεύω να κοιμάσαι με ανοικτά τα μάτια; με ρώτησε ο Masta.
-Απλά βαριέμαι πολύ...
-Ναι,μου το λες πολλές φορές αυτό,τον τελευταίο καιρό. είπε και κάθισε δίπλα μου.
Ο Masta...αυτός ήταν ένα από τα καλά νέα της τελευταίας περιόδου.Όπως φαίνεται σταμάτησε να είναι ο αρχηγός των Shields ώστε να μπορέσει να ταξιδέψει μαζί μου,όταν έφευγα για την Grand Line.Θυμάμαι όταν το είπε στους άντρες του:όλοι βάλαν τα κλάμματα και των παρακαλούσαν να μην φύγει,όμως εκείνος είχε πάρει την απόφαση του.
"Αν φύγεις για την Grand Line και εγώ μείνω πίσω δεν θα σε φτάσω ποτέ.Αν θέλω να παραμείνω κοντά στο επίπεδο σου και να μπορέσω να σε νικήσω πρέπει να έρθω και εγώ.Άλλωστε ακόμα και ένας δράκος χρειάζεται κάποιον για να του προσέχει τα νώτα." μου είχε πει και η αλήθεια ήταν ότι χαιρόμουν.Είχα δεθεί υπερβολικά μαζί του τον τελευταίο καιρό,ώστε να χωριστούμε έτσι.
Ανασηκώθηκα και τεντώθηκα.Το βλέμμα μου έπεσε στον Johnny και τον Yosaku,οι οποίοι έπαιζαν με τον Arashi εκείνη την ώρα.Δεν πιστεύω ότι το λέω,αλλά πραγματικά ένιωθα πως θα μου έλειπαν όταν θα τους άφηνα πίσω.Όμως δεν γινόταν αλλιώς,ίσως ήταν πολύ πιο δυνατοί και ικανοί από τον μέσο άνθρωπο,όμως δεν ήταν καν κοντά στο επίπεδο που χρειαζόταν για να μπουν σε μια τόσο επικύνδυνη θάλασσα.Και οι ίδιοι το ήξεραν αυτό.
"Μην ανησυχείς αφεντικό!Θα μείνουμε πίσω να προσέχουμε την θάλασσα μας για σένα όταν έρθει αυτή η ώρα." μου είχαν πει.Ήταν πράγματι πέρα από τα όρια του χαζού,όμως ήταν οι δικοί μου χαζοί και τους συμπαθούσα.Για αυτούς,αυτή ήταν η τελευταία μας δουλειά μαζί.

Το ήρεμο ταξίδι μας τελείωσε καθώς μπήκαμε στο λιμάνι του νησιού.Μια ομάδα φρουρών μας περίμενε ήδη εκεί.Ο άντρας που στεκόταν μπροστά από τους υπόλοιπους φορούσε μεγαλύτερη πανοπλία και κάμποσα μετάλλια,οπότε φαντάζομαι πως είναι ο διοικητής.
-Χαιρετώ Mr.Shadow.Το όνομα μου είναι Gaius και είμαι ο στρατηγός αυτού του νησιού.Μόλις μάθαμε ότι εσείς ο ίδιος αναλάβατε την υπόθεση μας είμασταν ιδιαίτερα χαρούμενοι.
Τον κοιτούσα ανέκφραστα όπως έκανα πάντα.Λες και είχα επιλογή...βέβαια μιας και το ναυτικό δεν θα τους ενημέρωνε λόγο των σχέσεων τους εγώ ο ίδιος είχα καλέσει και τους είχα ενημερώσει ότι θα βρίσκομαι εδώ για να τους βοηθήσω.Αν απολάμβανα κάτι πάντως,αυτό ήταν αυτή η αντίδραση που είχε ο κόσμος τον τελευταίο καιρό όταν μας συναντούσαν.Πλέον όπως ήδη είπα μας αναγνώριζαν.
-Στο θέμα μας στρατηγέ.Ποια είναι η κατάσταση;
-Μάλιστα.Αντιμετωπίζουμε τους Red Dragon Bandits:είναι μια οργάνωση εγκληματιών που δρα στο νησί μας εδώ και πολλά χρόνια.Δεν είναι πολύ καιρός πριν που δεχθήκαμε βοήθεια από έναν άλλο κυνηγό και καταφέραμε να διαλύσουμε την ομάδα τους.Μάλιστα μέσα στην όλη διαδικασία πέθανε και ο αρχηγός της συμμορίας αυτής...
-Οπότε ποιο είναι το πρόβλημα;
-Πριν από μια εβδομάδα περίπου,έγινε μια μαζική απόδραση των εναπομείναντα μελών της συμμορίας,από τις φυλακές μας.Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε καμία γνώση για το πως συναίβει αυτό.Όταν φτάσαμε για βοήθεια βρήκαμε όλους τους φρουρούς αναίσθητους και όλα τα κελιά άδεια.Υποψιαζόμαστε ότι κάποιος τους βοήθησε απέξω,όμως και πάλι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε τρομερή οργάνωση.Πίσω στο τώρα όμως...το δεξί χέρι του πρώην αρχηγού τους Fabian,ο Agaustus Baxter ανέλαβε τα ηνία και τώρα προσπαθεί να κερδίσει πίσω το χαμένο κύρος και δύναμη της οργάνωσης τους.Είμαστε αρκετά απεγνωσμένοι μιας και δεν μπορούμε να τους βρούμε πουθενά στο νησί και φοβόμαστε την άνοδο τους και πάλι.Θέλουμε να τους εξωλοθρέψουμε προτού συμβεί αυτό.
Παρότι ήξερα ήδη κάποια από αυτά,ο στρατηγός έδωσε μια πολύ καλή και εκτενής αναφορά.
-Κατάλαβα.Ας αρχίσουμε λοιπόν το συντομότερο δυνατό.
-Ο δήμαρχος Asher θα ήθελε να σας μιλήσει πρώτα αν αυτό γίνεται,κύριε.
Καθώς περπατούσαμε μέσα στην πόλη παρατήρησα ξαφνικά ότι περάσαμε δύο σπίτια εντελώς κατεστραμμένα.
-Οι Red Dragon Bandits το έκαναν αυτό;
-Όχι κύριε.Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε ποιος ακριβώς είναι ο ύποπτος,αλλά μάρτυρες μίλησαν για έναν μόνο άντρα,έναν ξιφομάχο.Τον κυνηγήσαμε αλλά τον χάσαμε πάνω στα βουνά,οι άντρες μου τον ψάχνουν ακόμα βέβαια.
Ένας άντρας;Μπορεί οι Θεοί να μου έκαναν την χάρη να έβρισκα κάποιον ικανό πολεμιστή εδώ;Αγνοώντας τον στρατηγό γύρισα προς τον Masta.
-Masta πήγαινε να δεις τον δήμαρχο και μίλα του εκ μέρους μου.Σε ορίζω αρχηγό της ομάδας όσο θα λείπω.
-Θα το φροντίσω.
-Kanae,Johnny,Yosaku ξεκινήστε αμέσως την έρευνα στο νησί.Προφανώς αυτοί που ψάχνουμε δεν θα χρησιμοποιήσουν το παλιό τους κρησφύγετο.Ψάξτε και μάθετε για κάθε καταγώγιο,κάθε καλή κρυψώνα,κάθε βρώμικη τρύπα που υπάρχει στην πόλη.Ξέρετε την δουλειά.
Εκείνοι ένευσαν θετικά.
-Συγνώμη κύριε,αλλά εσείς που πάτε;
-Θα πάω να βρω αυτόν τον ξιφομάχο.Μου κίνησε το ενδιαφέρον και αφού βρισκόμαστε εδώ θα σας βοηθήσουμε και με αυτό.Πείτε στον δήμαρχο να μην ανησυχεί:δεν θα τον χρεώσουμε παραπάνω. και με αυτά έφυγα,προτού προλάβει να μου ξαναπευθύνει τον λόγο ο στρατηγός.

Masta's POV

Η αλήθεια είναι ότι το φανταζόμουν ότι δεν θα καθόταν να ασχοληθεί πολύ ενεργά με την υπόθεση.Τον τελευταίο καιρό πάντα έψαχνε για κάτι πιο ενδιαφέρον να κάνει όταν βρισκόμασταν σε δουλειά.Η αλήθεια ήταν ότι η ομάδα μας ήταν υπέρ αρκετή για ότι και να προέκυπτε.Βέβαια θα γυρνούσε και εκείνος κάποια στιγμή.Εφόσον είχε πάρει την δουλειά το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα έκανε κάτι για αυτό.Ποτέ δεν θα έμενε εντελώς στην απέξω.Δεν το θεωρούσε πρέπον αυτό.Πάντως για την ώρα καλύτερα που χωριστήκαμε.Τώρα που είμαι μόνος μου έχω επιτέλους το δικό μου ποστ,με την δικιά μου οπτική γωνία.Μετά από τόσες ιστορίες μαζί του το αξίζω,ακόμα και αν δεν θα κάνω κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό τώρα.
Ο Gaius με οδήγησε μέχρι το δημαρχείο,όπου μας περίμενε ο δήμαρχος Asher στο γραφείο του.Ο Gaius μου τράβηξε μια καρέκλα για να κάτσω.Πόσο χαιρόμουν όλη αυτή την αναγνώριση.
-Καλή σας μέρα κύριε...; έκανε ο δήμαρχος.
-Masta Bastion μέλος της Wolfpack. και όπως φαίνεται προσωπική γραμματέας του Mr.Shadow.
-Περίμενα τον αρχηγό σου,τον Mr.Shadow.
-Βλέπετε δήμαρχε,ο Mr.Shadow προτιμάει να διαμοιράζει τον χρόνο του ώστε να μην χάνει ούτε δεύτερο από την δουλειά του,για αυτό και μας αναθέτει με μεγάλη ακρίβεια τα καθήκοντα μας.Όσο τα υπόλοιπα μέλη μας κοιτάζουν ήδη το πρόβλημα μας,εγώ βρίσκομαι εδώ για να μιλήσουμε ως αντιπρόσωπος τους.
-Άρα ο Mr.Shadow είναι ήδη στα ίχνη των εγκληματιών;
-Βασικά κύριε... πήρε τον λόγο ο Gaius ...ο Mr.Shadow είπε ότι θα αναλάβει και την υπόθεση με τον καταζητούμενο ξιφομάχο,οπότε ακολούθησε αυτή την διαδρομή,όσο το πλήρωμα του ερευνά για τους Red Dragon Bandits.
-Θα μπορέσετε να κάνετε και τα δύο;Δεν θα ήταν καλύτερο να επικεντρωθείτε στο θέμα για το οποίο είσαστε εδώ εξαρχής; μου απεύθυνε ξανά τον λόγο ο δήμαρχος.
-Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε.Η ομάδα μας αποτελείται από τους καλύτερους κυνηγούς των αρχικών θαλασσών που ο ίδιος ο Mr.Shadow διάλεξε προσωπικά.Έχουμε επίσης όλοι μας ασχοληθεί με παρόμοιες υποθέσεις,οπότε δεν θα αργήσουμε πολύ να λύσουμε την υπόθεση.Επίσης ο αρχηγός μου μου ζήτησε να σας επιβεβαιώσω ότι δεν θα σας χρεώσουμε τίποτα επιπλέον για το κυνήγι του ξιφομάχου.
Ο δήμαρχος ανακάθισε στην καρέκλα του.
-Πολύ καλά.Έχω ακούσει πολλά για εσάς,οπότε σας εμπιστεύομαι σε αυτό το θέμα.Πρέπει να καταλάβετε όμως ότι θέλω αυτό το θέμα να λήξει με αυτούς του ληστές.Πρέπει αυτή την φορά να βγουν από την μέση μια και καλή.
-Όταν τους πιάσουμε θα σας τους παραδώσουμε.Μετά από αυτό μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε μαζί τους.
-Πολύ καλά.
-Τώρα να με συγχωρείται,αλλά πρέπει να κοιτάξω και ο ίδιος την υπόθεση σας με την υπόλοιπη ομάδα. είπα και σηκώθηκα.
-Θα στείλω άντρες μου στην πόλη να σας βοηθήσουν. πρότεινε ο στρατηγός,αλλά τον απέρριψα ευγενικά.
-Οι κάτοικοι θα αναγνωρίσουν τον στρατό αμέσως και αυτοί που ξέρουν πληροφορίες πιθανότατα να μην μιλήσουν.Θα το αναλάβουμε εμείς.Όταν έχουμε την τοποθεσία θα σας καλέσουμε για να επεμβείτε.
Εφόσον δεν υπήρχε άλλη αντίρρηση,αποχώρησα.

Κίνησα προς την πόλη όπου συνάντησα την υπόλοιπη ομάδα.Όπως φαινόταν ο Arashi δεν είχε ακολουθήσει τον Argon αλλά είχε μείνει πίσω μαζί μας.Τον χάιδεψα στο κεφάλι καθώς περίμενα την αναφορά από τους υπόλοιπους.
-Φαίνεται πως βγάλαμε κάτι... είπε η Kanae ...Απίθανο να μάθουμε για το κρυσφήγετο από κάποιον στην πόλη,ακόμα και αν ήξερε,όμως βρήκαμε το αμέσως καλύτερο.Υπάρχει ένα καταγώγιο,μια λέσχη όπου αποβράσματα συχνάζουν εκεί και παίζουν τα λεφτά τους στο πόκερ.Αν μπούμε εκεί σίγουρα θα υπάρχει κάποιο στοιχείο που θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε.
-Η Kanae nee-san είναι εκπληκτική.
-Ναι!Έχει τρομερή πειθώ πάνω στους άντρες. είπαν οι άλλοι δύο και η ματιά μου έπεσε στο στήθος της.Πανάθεμα με ήταν τεράστια!
-Ναι,μπορώ να σκεφτώ δύο πολύ καλούς λόγους.
Η Kanae ξερόβηξε.
-Όι Masta που νομίζεις ότι κοιτάζεις; μου είπε με έντονο ύφος.
-Τέλος πάντων... είπα χωρίς να απαντήσω ...καλή δουλειά,τώρα όμως πρέπει να δούμε πως θα μπούμε σε αυτή την λέσχη χωρίς να κινήσουμε υποψίες.
-Δεν θα ειδοποιήσουμε τον Mr.Shadow; με ρώτησε η Kanae.Ακόμα και τώρα μόνο εγώ και εκείνη ξέραμε το κανονικό όνομα του Argon και το χρησιμοποιούσαμε μεταξύ μας.
-Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να τον απασχολήσουμε για κάτι τέτοιο.Πολύ απλό και βαρετό για εκείνον.Άστον να ασχοληθεί με τον ξιφομάχο,να περάσει και η ώρα του.Άμα βρούμε την τοποθεσία του κρυσφήγετου θα τον καλέσουμε.
-Καλώς.
-...και μιας και είμαστε σε αυτή την συζήτηση,έχω ένα καταπληκτικό σχέδιο για να κάνουμε αυτό που θέλουμε.
Έτσι πήρα μερικά λεπτά να εξηγώ το σχέδιο και λίγο πολύ οι αντιδράσεις ήταν αυτές που περίμενα.
-Δεν είναι άσχημο.
-Πράγματι,καλή ιδέα aniki.
-Είσαι τρελός;Δεν το κάνω αυτό!
-Ω έλα τώρα Kanae είσαι βασικό κομμάτι σε αυτό.
-Δεν υπάρχει περίπτωση,δεν θα μπορέσω να κάνω κάτι τέτοιο μπροστά στον Arg...τον Mr.Shadow.
-Μα ξέχασες Kanae ότι το αφεντικό δεν θα είναι εδώ.Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για κάτι τέτοιο,δεν θα το μάθει ποτέ και σου υπόσχομαι πως δεν θα κάνω κάτι απρεπές.
Θα έλεγα ότι ίσως και να ήθελε να με βαρέσει,όμως έπρεπε να καταννοεί και εκείνη ότι το σχέδιο μου ήταν καλό.Βασικά μου αρκούσε να δεχθεί και ας μην το καταννοούσε.Ξεφύσηξε τελικά και συμφώνησε.
-Καλά,αλλά το καλό που σου θέλω να προσέχεις τα χέρια σου.
-Έχεις το λόγο μου.Δεν θα κάνω τίποτε παραπάνω από ότι χρειάζεται.
Ξέρω ότι ήταν απρεπές και ντρεπόμουν για αυτές μου τις σκέψεις,αλλά δεν θα με πείραζε να χρειαζόταν λίγο παραπάνω από ότι σκόπευα να κάνω.

Argon's POV

Ίσως θα έπρεπε να διατηρήσω τις δυνάμεις μου,όμως έτσι η ανάβαση στο βουνό και η όλη διαδρομή θα ήταν μεγάλη και βαρετή.Με το shadow step κάλυπτα άνετα την απόσταση και είχα σε μερικά λεπτά φτάσει στο βουνό όπου είδαν για τελευταία φορά τον ξιφομάχο.Ο αέρας που χτυπούσε το πρόσωπο μου με όλη αυτή την ταχύτητα με κρατούσε ξύπνιο,με αναζωογονούσε.Πάντα όταν έτρεχα στον δικό μου ρυθμό ένιωθα τόσο ζωντανός.Το θέμα ήταν όμως ότι τα τελευταία λεπτά ένιωθα κάπως παράξενα,σαν να με ακολουθούσε κάποιος.Μα αυτό δεν θα ήταν εφικτό,εκτός και αν όποιος ήταν ήξερε αυτή την τεχνική!...Σταμάτησα απότομα και γύρισα να κοιτάξω προς τα πίσω.Τότε ένας άντρας πετάχτηκε πίσω από τα βράχια και στάθηκε γονατιστός μπροστά μου.Ανάσαινε βαριά και το σώμα του ήταν καλυμμένο με πληγές.Δεν ήμουν καν σίγουρος πως στεκόταν ακόμα.Αφού πήρε μερικά δευτερόλεπτα ο άντρας σήκωσε το κεφάλι του και αφού με κοίταξε έβγαλε ένα αδύναμο χαμόγελο.
-Πραγματικά είσαι γρήγορος...πιο πολύ από ότι μου είχε πει το αφεντικό.Ακόμα και με το soru δεν θα σε πρόφταινα αν δεν σταματούσες.
Όντως ήταν αυτή η τεχνική.Άρα;Ήταν και αυτός από την Grand Line;
-Και;...ποιο είναι αυτό το αφεντικό σου και ακόμα πιο σημαντικό τι δουλειές έχεις εσύ μαζί μου; είπα ψυχρά.
-Όλες οι απαντήσεις είναι σε αυτό το γράμμα. είπε και μου έδωσε έναν φάκελο τον οποίο πήρα από τα χέρια του.
Εκείνος μου ένευσε.
-Ταξίδεψα από μακριά και μέσα από πολλούς κινδύνους για να το φέρω αυτό εδώ,ελπίζω να μην απογοητεύσεις τον καπετάνιο μου.Τώρα αν με συγχωρείς...πρέπει να...ξεκουραστώ. μίλησε ξανά εκείνος και σωριάστηκε κάτω.Έβαλα τον δείκτη μου στον λαιμό του.Φαίνεται ότι η ξεκούραση αυτού του άντρα θα διαρκούσε πάρα πολύ περισσότερο από ότι περίμενε.Αναρωτιέμαι αν πραγματικά άξιζε η ζωή του για να μου παραδώσει αυτό εδώ το γράμμα.Το άνοιξα να διαβάσω.Έγραφε:
Mr.S σε χαιρετώ. Είμαι αυτός που συνάντησες στο bar της Zanakand πριν καιρό. Δεν θα σπαταλήσω τον πολύτιμο χρόνο σου. Εδώ που είμαι συνέβησαν κάποια πολύ σοβαρά γεγονότα και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να καταφέρω κάτι μόνος μου παρ όλη την δύναμη που απέκτησα. Είναι πανίσχυροι . Μην εμπιστεύεσαι κανέναν ούτε marine, ούτε επαναστάτη, έχουν παντού άτομα . Έβαλαν ακόμα και κοντά μου, ο Nτ αν τον θυμάσαι , ήταν και αυτός στο μπαρ. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω και ειδικά μόνος. Σε χρειάζομαι στην περιοχή που είμαι, ξέρεις εκεί που έλεγα πως πάω. Εκεί θα σε περιμένει ο E,αν τα καταφέρει, αλλιώς θα σε βρει ο S. Θα σου μεταφέρουν νεότερα και άλλα που δεν μπορώ να στα φέρω ως εκεί που είσαι.

Δεν μπορεί!Δεν μπορεί!Alucard;Δεν το φαντάζομαι έτσι;Ξαναδιάβασα το γράμμα για να βεβαιωθώ...όχι δεν υπήρχε αμφιβολία,σίγουρα αυτός ήταν.Είχε κόψει τα ονόματα και είχε αφήσει αόριστα τα γεγονότα,αλλά έβγαζα τα όσα έλεγε.Φαντάζομαι ότι αυτό είχε λογική,δεν ήξερα για ποιους ακριβώς μιλούσε όταν έλεγε ότι "είναι πανίσχυροι",αλλά αν όλα ήταν αλήθεια είχαν κόσμο μέσα στο ναυτικό.Η μυστικότητα ήταν σίγουρα σημαντική.Δεν θα ήθελα να βρεθώ να κουβαλώ ένα γράμμα που γράφει ονόματα μέσα αν με κυνηγούσε κάποια μυστική οργάνωση."Έχουν παντού άτομα" σκέφτηκα.Διεφθαρμένοι Marines ε;Τίποτα το καινούργιο υποθέτω κι όμως το γράμμα αυτό δείχνει να είναι κάτι παραπάνω από την συνηθισμένη διαφθορά.

"Να μην εμπιστεύομαι κανέναν" ευτυχώς που αυτό το κάνω ήδη και ευτυχώς έχω μια προσωπική μου ομάδα για να μου φυλάει τα νώτα,αν είναι όντως να μην εμπιστεύομαι κανέναν.Όλα μέσα στο γράμμα τα διάβαζα ξανά και ξανά για να τα χωνέψω.Η προδοσία του Drake που ήταν και αυτός σε αυτή την άγνωστη οργάνωση και τον Alucard που παρότι ήταν αυτός που ήταν φαινόταν να μην μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτούς του τους αντιπάλους.Μα το πιο σημαντικό από όλα,αυτό που έκανε το αίμα μου να βράζει,αυτό που ήταν τελικά το τελευταίο κομμάτι για να θέλω ολοκληρωτικά να πάω στην Grand Line ήταν τα εξής λόγια "Σε χρειάζομαι".Η αντιπάθεια μου απέναντι στους πειρατές ήταν τεράστια,όμως ο Alucard ήταν η εξαίρεση.Ήταν ο πιο τρομακτικός και ο πιο βίαιος από όλους,έχοντας προκαλέσει πολλές καταστροφές,όμως δεν μπορούσα παρά να νιώθω σεβασμό απέναντι του.Με είχε εμπνεύσει και με έκανε να θέλω να φτάσω στην κορυφή ακόμα πιο πολύ.Του είχα πει ότι θα τον πολεμούσα και ότι θα διεκδικούσα την θέση του πιο δυνατού ανθρώπου στον κόσμο από εκείνον.Δεν ήξερα αν ποτέ με είχε πάρει στα σοβαρά,όμως αυτή την στιγμή ένιωθα πιο σίγουρος και δυνατός από ποτέ.Το ότι κάποιος σαν τον Alucard ζητούσε την βοήθεια μου ήταν από τα πιο ευχάριστα γεγονότα της ζωής μου.Τα χέρια μου έτρεμαν από την αγωνία και τον ενθουσιασμό μου.Είμαι σίγουρος ότι θα έχει γίνει πολύ πιο δυνατός από όταν τον πρωτοείδα,όμως και εγώ έκανα μεγάλη πρόοδο και ανυπομονούσα να του το δείξω αυτό.Το θέμα τώρα ήταν που ακριβώς ήθελε να τον συναντήσω.Ξανακοίταξα το γράμμα και διάβασα μια τελευταία γραμμή που ήταν αρκετά πιο κάτω από το υπόλοιπο μήνυμα.
"Να τους άλλαζαν αν τους τρομοκρατούσαν καθώς οι αλλαγές θα ήταν ριζικές και ανεπανόρθωτες. θα σε δω στην ανατολική Μπλε Θάλασσα."
Ω έλα τώρα!Προφανώς αυτό ήταν κάποιος κωδικός,γιατί αλλιώς η πρόταση δεν θα έβγαζε κανένα νόημα,όμως και πάλι...κατανοώ ότι δεν θα ήθελε να τον πιάσουν και για αυτό φρόντισε να κρύψει την τοποθεσία έτσι,αλλά έπρεπε να διαλέξει κάποιον κωδικό τόσο δύσκολο;!Εντάξει να μην το βρουν οι άλλοι,αλλά εγώ θα το βρω τώρα;Κάθισα κάτω στο έδαφος,δίπλα στον νεκρό άντρα,και άρχισα να προσπαθώ ν σπάσω τον κωδικό.Ευτυχώς που είχα τρεις δασκάλους και ο καθένας με είχε διδάξει μια γκάμα ικανοτήτων.Μία από αυτές ήταν η επίλυση κωδικών,από τον Sven ο οποίος είχε δουλέψει στα χρόνια του στην αντικατασκοπεία όταν ήταν στο ναυτικό.Και πάλι αυτό δεν ήταν εύκολο,θα μπορούσε το μήνυμα να αντιστοιχεί σε μια πληθώρα κωδικών.Πρέπει να έφαγα τουλάχιστον ένα τέταρτο δοκιμάζοντας τον ένα κώδικα μετά τον άλλο,μέχρι που τελικά κατέλειξα σε έναν γιατί ήταν ο μόνος μου που μου έδινε ένα όνομα που υπήρχε.Ο κώδικας αυτός ονομάζεται 5 Void:αυτό που κάνεις είναι να παίρνεις το πρώτο γράμμα της πρώτης λέξεις και μετά το πρώτο γράμμα κάθε πέμπτης λέξης,όμως υπάρχουν λέξεις οι οποίες δεν μετράνε όταν ψάχνεις την πέμπτη λέξη και τις παραλείπεις,όπως για παράδειγμα το "ήταν" και το "στην" όπου υπάρχουν εδώ.Έτσι τελικά το όνομα που πήρα ήταν Drum.Drum Island...ίσως περάσω λίγο χρόνο αργότερο ώστε να θυμηθώ τι είχα μάθει για εκείνο το μέρος,όμως όχι τώρα.
Σηκώθηκα όρθιος και έσκισα το γράμμα σε μικρά κομματάκια.Είχα όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμουν,οπότε δεν χρειαζόταν να το ρισκάρουμε να υπάρχει το γράμμα.Άφησα τα κομματάκια να τα πάρει ο αέρας και κοίταξα κάτω το άψυχο σώμα του άντρα.
-Έκανες καλή δουλειά.Δεν χρειάζεται να ανησυχείς,θα ακούσω το κάλεσμα του καπετάνιου σου. του είπα και έπειτα συνέχισα την άνοδο μου.

Το θέμα ήταν ότι δεν ήμουν πόσο ψηλά χρειαζόταν να αναίβω ή που ακριβώς μπορούσε κάπου να βρει μια κρυψώνα εδώ πάνω. Βέβαια είχα πολύ χρόνο μπροστά μου -πιθανότατα- και η έξαψη που είχα από το γράμμα του Alucard δεν έλεγε να με εγκαταλείψει. Παρόλα αυτά,ένα δεκάλπετο περίπου μετά,κάποιος μου έκανε την χάρη να βοηθήσει στην έρευνα μου.Πίσω από κάποια βράχια,μια φιγούρα παιτάχτηκε τραβώντας το ξίφος της.Πήδηξα στο πλάι και τον άφηνα να χτυπήσει την πέτρα από κάτω μας.Όμως δεν έμεινε εκεί για πολύ.Με μια απότομη κίνηση όρμηξε κατά πάνω μου.Τράβηξα τότε και εγώ το ξίφος μου και μπλόκαρα αυτό του αντιπάλου μου.Πλέον πρόσωπο με πρόσωπο,μπορούσα να διακρίνω τα χαρακτηριστικά του άντρα που με πολεμούσε.Πάνω από τα τριάντα του,με φαρδύ πρόσωπο,καφετί μάτια,αξύριστος...μπορούσα να νιώσω την δύναμη που έριχνε στο ξίφος του,μα δεν μου έδινε την εντύπωση ότι έβαζε το εκατό τις εκατό του σε αυτό.
-Μήπως τυγχαίνει να είσαι ο ξιφομάχος που κυνηγάνε; τον ρώτησα ψύχραιμα.
-Δεν περίμενα ότι κάποιος από εδώ θα μπορούσε να με κοντράρει,ήλπιζα να τελειώσω μαζί σου χωρίς να το τραβήξω πολύ και να φανερωθώ. μου είπε με ένα δολογονικό χαμόγελο.
-Δυστυχώς για εσένα δεν είμαι από εδώ. συνέχισα να του μιλάω ανέκφραστα.
Τον είδα ότι άρχισε να με παρατηρεί και τότε η έκφραση του άλλαξε.
-Για μισό...κρύνοντας από το παρουσιαστικό σου...είσαι ο Mr.Shadow;
-Τυγχαίνει.
Ο άντρας σταμάτησε να ασκεί δύναμη στο ξίφος του και απομακρύνθηκε από εμένα.Επέστρεψε το όπλο του στην θήκη του και μου υποκλίθηκε.
-Το όνομα μου είναι Takeshi.Μόλις έμαθα ότι βρισκόσουν εδώ κοντά πήρα το πλοίο μου με σκοπό να έρθω να σε βρω.
-Και το όλο θέμα με τις καταστροφές πως προέκυψε;
-Αυτό ήταν για να ξεφύγω από την βαρεμάρα μου.
-Μάλιστα...ενδιαφέρον τρόπος να προσεγκύσεις έναν κυνηγό επικηρυγμένων.Οπότε;Με βρήκες,τι ακριβώς θέλεις από εμένα;
-Να σε διδάξω.Ξέρω για την τεχνική σου το Shadow Step.Κατέχω μια κάπως διαφορετική τεχνική που ονομάζεται Soru.Θα ήθελα να σου περάσω αυτή την γνώση.
Ξαφνικά η όλη υπόθεση γινόταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.Βέβαια είναι προφανές ότι κάτι δεν κολλάει σε όλο αυτό...
-Και γιατί θες να μου περάσεις αυτή την τεχνική;
-Πως;
-Ρωτάω:γιατί κάποιος που δεν ξέρω,με ακολουθεί,προκαλεί καταστροφές ενώ ξέρει το επάγγελμα μου και μετά έρχεται και μου προτείνει να μου διδάξει μία νέα τεχνική;
Τον είδα να σκύβει προβληματισμένος το κεφάλι του,στην προσπάθεια του να σκεφτεί κάτι να μου απαντήσει.Αναστέναξα,ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ήξερα τον λόγο.Οτιδήποτε μυστηριώδες και χωρίς εξήγηση συναίβαινε στην ζωή μου,μέχρι τώρα,είχε την ίδια προέλευση.
-Μήπως όλο αυτό έχει να κάνει με την οικογένεια μου; τον ρώτησα.
Ο άντρας με κοίταξε.
-Δεν είμαι σίγουρος ότι γνωρίζω την οικογένεια σου.
Αναστέναξα για άλλη μια φορά και σήκωσα το μανίκι μου δείχνοντας του το κεφαλαίο Ν με τον δράκο τυλιγμένο γύρο του.Το ξάφνιασμα που αντίκρισα στα μάτια του μου έδωσε την απάντηση.

-Όπως φαίνεται ναι... μου απάντησε διστακτικά.
-Και φαντάζομαι ότι σου είπαν ότι δεν μπορείς να μου πεις τίποτα,ακόμα και αν ρωτήσω.
Ο Takeshi ένευσε καταφατικά.
-Μάλιστα... μονολόγισα.Πραγματικά αν αυτή η οικογένεια μου νοιαζόταν τόσο πολύ θα τους έπεφτε ο κώλος να έρθουν οι ίδιοι να με βρουν;
-Πάντως ο εργοδότης μου μου είπε ότι αν θεωρείς πως δεν χρειάζεται να μάθεις την τεχνική,με την άδεια σου,μπορώ να αποχωρήσω.
Τέλος πάντων.Όπως και να είχε δεν μπορούσα να παραμερίσω τις ευκαιρίες που μου πρόσφεραν.
-Δεν έχεις να πας πουθενά.Αφού ήρθες ως εδώ θα με διδάξεις σε αυτό που γνωρίζεις.Πράγματι από θέμα ταχύτητας δεν χρειάζομαι το Soru,όμως μήπως γνωρίζεις την διαφορά του από το Shadow Step;
-Όχι.Δεν έχει τύχει να σε παρατηρήσω στην δράση,έχω μόνο ακούσει για αυτό.
-Το Shadow Step είναι πολύ πιο γρήγορο.Σε συνεχόμενη χρήση κερδίζει εύκολα τοπροβάδισμα,όμως το Soru έχει τρομερή εκκίνηση που το Shadow Step δεν την φτάνει και για στιγμιαίες κινήσεις μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο χρήσιμη τεχνική.Σκέψου όμως τις προοπτικές:αν μπορούσα να συνδυάσω τις δύο τεχνικές τότε θα άγκιζα ένα νέο επίπεδο ταχύτητας.
-Κατάλαβα.Όντως έχουν λογική όλα αυτά.
-Ωραία,τότε σήκω.Ώρα να αρχίσουμε.
-Έτσι;...αμέσως;
-Αν θεωρείς ότι έχω χρόνο για χάσιμο τότε γελιέσαι.Οδήγησε με όπου νομίζεις ότι θα είσαι ασφαλείς και ας αρχίσουμε.
-Μάλιστα. ανταποκρίθηκε ο Takeshi και χωρίς περαιτέρο λόγια πέρασε μπροστά μου και με καθοδήγησε μέχρι την κρυψώνα του.
Τελικά μπήκαμε μέσα σε μία σπηλιά και από εκεί τρυπώσαμε μέσα σε ένα στενό μονοπάτι που μας έβγαλε ακόμα πιο βαθυά σε ένα καινούργιο άνοιγμα.Αν απλά καθόταν εδώ μέσα δεν υπήρχε καμία ελπίδα να τον έβρισκά ποτέ.
-Βέβαια ο χώρος είναι κάπως μικρός για να τρέχουμε ελεύθερα,ίσως θα ήταν καλύτερα αν ήμασταν έξω τελικά.
-Όχι... του είπα και έβγαλα τα ξίφη μου και το παλτό μου και τα άφησα κάτω ...το πολύ πολύ να χτυπήσουμε στα τοιχώματα.Προπόνηση χωρίς πόνο δεν υπάρχει.
-Μου είπαν ότι είσαι κάπως σκληροτράχηλος.
-Απλώς έτσι έχω μάθει. και επίσης αμφιβάλλω αν το να σκάσω πάνω σε πέτρες θα πονέσει τόσο πολύ,όσο και τα χτυπήματα του Sven.Πάντα το σκέφτομαι αυτό όταν θέλω να νιώσω καλύτερα.Ήταν καλός δάσκαλος,αλλά ακόμα και που ήμουν μικρότερος δεν κρατούσε την δύναμη του.
-Καλώς,τότε δεν θα χάσουμε άλλο χρόνο. είπε και μπήκαμε στο ψητό.[/color]

Kanae's POV

Τα σχέδια του Masta ήταν αποτελεσματικά αλλά ταυτόχρονα περιελάμβαναν πράγματα που δεν μου άρεσε να κάνω.Όμως το συγκεκριμένο σχέδιο πήγαινε παραπέρα και από αυτό.Ο Masta είχε ανοίξει την ντουλάπα του Argon πίσω στο πλοίο και είχε διαλέξει ένα από τα μαύρα παλτά -όλα είναι ίδια για κάποιο λόγο- που είχε εκεί.
-Θα ταιριάζει καλύτερο στον ρόλο μου να φοράω παλτό. μου είπε και το φόρεσε,παρά την διαμαρτυρία μου.
Ακόμα χειρότερα πήγε και σήκωσε ένα εκατομμύριο από τα χρήματα του Argon.
-Με τόσα λεφτά που έχουμε δεν νομίζω να του λείψει το ένα εκατομμύριο,αν και σε διαβεβαιώνω ότι είμαι τρομερός παίχτης πόκερ,οπότε τα λεφτά αυτά δεν κινδυνεύουν. είχε πάλι την δικαιολογία του έτοιμη.Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα μόνη μου με τους άλλους τρεις.Είμαι σίγουρη ότι ο Arashi θα συμφωνούσε μαζί μου αλλά δυστυχώς δεν έχει και πολλά να πει στην τωρινή κατάσταση.Αν ο Argon-sama βρισκόταν εδώ σίγουρα θα με υποστήριζε σε αυτό,αλλά δυστυχώς με άφησε μόνη μου...με τον Masta επικεφαλή.Και ακόμα δεν είχε φτάσει στο απρεπές σημείο κάθε σχεδίου.
Όταν ετοιμάστηκαμε τελικά κινήσαμε προς το μέρος όπου είχαμε ανακαλύψει ότι γίνονταν αυτά τα παιχνίδια πόκερ.Το όλο θέμα ήταν να καταφέρουμε να περάσουμε σαν και τους υπόλοιπους εκεί και να ταιριάξουμε στον κόσμο,μέχρι να βρούμε πληροφορίες για την βάση των εγκληματιών.Οπότε πάνω σε αυτή την λογική ο Masta θα έκανε έναν μεγάλο-εγκληματία,ο Johnny και ο Yosaku θα έπαιζαν τα τσιράκια του,ο Arashi το κατοικίδιο του και εγώ...εγώ... ...εγώ θα έκανα την κυρία του.Ένιωθα τόση ντροπή...έτσι και τολμούσε να με αγγίξει πουθενά παράξενα τον είχα φάει ζωντανό.Πέρα ότι μου έδινε υπερβολικά την εντύπωση ότι έμπαινε στην θέση του Argon με όλους αυτούς τους ρόλους,αν και δυστυχώς δεν ήμουν και για εκείνον η κυρία του . Ο ρόλος μου ήταν ο μόνος που ήταν τόσο ψεύτικος.
Φτάσαμε λοιπόν σε ένα βρώμικο σοκάκι και τότε ο Masta άναψε ένα πούρο και το έβαλε στο στόμα του.
-Εντάξει παιδιά,ψυχραιμία και να θυμάστε,το πιο σημαντικό είναι να περάσουμε καλά. είπε.
-Το πιο σημαντικό είναι να βρούμε την πληροφορία για την οποία ήρθαμε.
του είπα,ρίχνοντας του ένα αγριεμένο πλάγιο βλέμμα.
-Και αυτό υποθέτω. ανταποκρίθηκε και πέρασε το αριστερό του χέρι γύρω από την μέση μου.Είχαμε ξεκαθαρίσει ότι αυτό ήταν το περισσότερο που μπορούσε να πιάσει.
Προχωρήσαμε μέσα στο στενό και κάπου εκεί,ανάμεσα στην βρωμιά και τα κτήρια γεμάτα ρωγμές υπήρχαν κάποιες σκάλες που οδηγούσαν σε μια πόρτα κάτω από την επιφάνεια.Μπροστά από την πόρτα ένα πελώριο άτομο μας έκλεινε τον δρόμο.

-Συγνώμη,αλλά το μέρος είναι μόνο για μέλη. είπε ο άντρας και άπλωσε την χερούκλα του μπροστά από τον Masta για να τον σταματήσει.Ο Arashi τότε του γρύλισε.
-Ήρεμα αγόρι μου... έκανε ο Masta και γέλασε.Έπειτα έβγαλε ένα ικανοποιητικά μεγάλο ποσό χρημάτων και τα παρέδωσε στον άντρα.
-Φαντάζομαι αυτά είναι αρκετά για να καλύψουν τα έξοδα της εγγραφής μου στο κλαμπ. δήλωσε με ένα φαρδύ χαμόγελο στον πορτιέρη.
-Φυσικά κύριε,καλώς ήρθατε. του ανταποκρίθηκε τελικά εκείνος και αφού παραμέρισε άνοιξε την πόρτα ώστε να περάσουμε.Τα λεφτά δεν κινδύνευαν,αλλά ήδη είχε αρχίσει να τα μοιράζει...
Ο χώρος μέσα δεν ήταν πολύ μεγάλος.Πέτρινοι τοίχοι και χαμηλό ταβάνι.Είχε όλα και όλα πέντε τραπέζια με περίπου έξι καρέκλες το καθένα,όμως τα άτομα που βρίσκονταν εδώ ήταν πολύ περισσότερα από τις διαθέσιμες καρέκλες.Μπορούσα να δω άτομα να κάθονται προσηλωμένα να παίζουν πόκερ και το καθένα από αυτά να έχει ομάδες οπλισμένων αντρών και κοριτσιών που τους εμψύχωναν και βρίσκονταν όλη την ώρα από πάνω τους να τους χαϊδολογούν.Για αυτό δεν μου άρεσε αυτό το κομμάτι του ρόλου.Το μέρος ήταν επίσης ιδιαίτερα αποπνικτικό μιας και οι περισσότεροι εκεί πέρα καπνίζαν και ο χώρος,όπως είπα,δεν ήταν ούτε μεγάλος,ούτε ανοικτός.
Ο Masta μας έκανε νόημα να προχωρήσουμε και πήγαμε προς το μόνο τραπέζι όπου είχε μια κενή θέση.
-Σας πειράζει να συμμετάσχει και άλλος ένας; ρώτησε ο Masta και οι υπόλοιποι παίχτες γύρισαν να τον κοιτάξουν.Μετά από μερικά δεύτερα που φάνηκε να τον επεξεργάζονται,ένας από αυτούς του έκανε νόημα να κάτσει.Μόλις εκείνος βολεύτηκε,ο Johnny και ο Yosaku στάθηκαν από πίσω του με τα χέρια τους σταυρωμένα,ο Arashi από τα δεξιά του και εγώ από τα αριστερά του,με το χέρι του ακόμα περασμένο γύρω από την μέση μου.
Ο dealer άρχισε να ανακατεύει τις κάρτες και να τις μοιράζει στους παίχτες.
-Λοιπόν ξένε...τι σε φέρνει εδώ; ρώτησε,κατά την διάρκεια της διαδικασίας,ένας από τους άλλους παίχτες.
-Έτυχε να περνάω από το νησί σας και έμαθα για την μικρή σας λέσχη.Έτσι σκέφτηκα ότι ως φαν του παιχνιδιού θα έπρεπε να περάσω για μερικά παιχνίδια.
-Και πως ακριβώς έμαθες για την λέσχη μας;
-Η κοκόνα μου από εδώ... απάντησε και έσφιξε το χέρι του γύρω μου ...Έχει μοναδικές ικανότητες όταν θέλει να μάθει πράγματα από τους άλλους.
Μπορούσα να τους δω όλους να κοιτάζουν το στήθος μου.
-Καταλαβαίνουμε. είπαν όλοι οι παίχτες στο τραπέζι ταυτόχρονα,ενώ ο dealer ένευσε καταφατικά και μπορούσα να δω ένα ύφος εντυπωσιασμού στο πρόσωπο του.
Μα το Θεό θα τους σκοτώσω όλους τους,μια μέρα!
-Με κολακεύεις γλυκέ μου. ανταποκρίθηκα στα λόγια του Masta,όσο πιο γλυκά μπορούσα και με ένα φτιαχτό χαμόγελο.Ευτυχώς ο Argon με είχε μάθει πως να αλλάζω την έκφραση του προσώπου μου σε οποιαδήποτε κατάσταση,αλλιώς ήδη θα είχαν βγει οι βαλλίστρες μου.Ο Argon μου είχε πει ότι ήμουν καλή σε αυτό,οπότε δεν θα τον απογοήτευα με το να μας καταλάβουν.