[Αρχη-αποστολη] Η πρώτη αποστολη

Γύρισα προς την chrissy και της είπα:
-Πρέπει να φύγουμε γρήγορα θα σου εξηγήσω στο δρόμο. Οδήγησέμε στον Aso Dan πρέπει να βιαστούμε.
Έκανε απλά ένα νεύμα ότι συμφωνεί και αρχίσαμε και οι 2 να τρέχουμε προς τα ανατολικά του νησιού μέσα από το δάσος για ακόμη μια φορά. Καθώς τρέχαμε άρχισα να λέω ότι άκουσα στην σπηλιά στην chrissy και απάντησε ξαφνιασμένη:
-Τι θα συμβεί στο νησί μετά από αυτό που θα γίνει.
-Δεν ξέρω αλλά θα γίνουν πολύ μεγάλες καταστροφές στο νησί οπότε θα πρέπει να κινηθούμε γρήγορα και να το πούμε σε κάποιον ανώτερό μου.
Όλα αυτά ξύπνησαν μέσα μου αισθήματα χαράς και ενθουσιασμού στο να κάνω επιτέλους κάτι σημαντικό για το ναυτικό και να κάνω μια έντονη εντύπωση στους ανωτέρους μου. Είχα μια δίψα για δράση και κίνδυνο που τώρα πλησίαζε η ώρα να πάρω την δόση μου. Τρέχαμε για αρκετή ώρα μέχρι που φτάσαμε σε ένα μικρό χωριό λίγο πιο δίπλα από την Las Rose την μέγαλη πόλη στην ανατολική πλευρά του νησιού. Σταματήσαμε το τρέξιμο και η chrissy μου είπε:
-Όλη θα κοιμούνται τέτοια ώρα πρέπει να ξεκουραστείς και εσύ οπότε θα πάμε στο πανδοχείο του χωριού.
Είπε και πήγαμε μέσα σε ένα πολύ μικρό χτήριο. Η chrissy συνενοήθηκε για την διαμονή μας εδώ. Την ακολούθησα και ήταν κάπως κοκινησμένη ενώ περπατούσε με σκυφτό το κεφάλι. Οπότε ρώτησα:
-Έγινε κάτι;
-Κοίτα είχαν μόνο ένα δωμάτιο και έχει ένα κρεβάτι μόνο. Αλλά θα κοιμηθώ στο πάτωμα μην ανησυχείς. Πρέπει να ξεκουραστ...
-Δεν θα σε αφήσω να κοιμηθείς στο πάτωμα. Θα κοιμηθώ εγώ δεν πειράζει, έχω περάσει και χειρότερα. Ή θα κοιμηθούμαι και οι 2 μαζί.
-Όχι όχι. πως μπορείς να το σκέφτεσαι αυτό. Δεν τρέχει κάτι μεταξύ μας.
-Δεν είναι τίποτα. Από πότε δεν μπορούν 2 άτομα να κοιμούνται μαζί. Δεν είναι περίεργο. Εκτός αν το θεωρούν όλοι οι άνθρωποι περίεργο.
-Δεν είσαι σαν τους άλλους έτσι δεν είναι; Είσαι πολύ διαφορετικός μπορούσα να το αισθανθώ από όταν σε γνώρισα. Αφού το βλέπεις έτσι εσύ ας κοιμηθούμαι μαζί.

Η chrissy ξάπλωσε απευθείας ενώ εγώ επειδή ζεσταίνομαι εύκολα πάντα έβγαλα την μπλούζα μου και πήγα να ξαπλώσω. Γύρισε και με κοίταξε και κάλυψε τα μάτια της ενώ είπε:
-Τι κάνεις εκεί; Απλά θα κοιμηθούμε... βάλε κάτι πάνω σου.
-Το ξέρω τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε. Συγνώμη αλλά ζεσταίνομαι πολύ εύκολα δεν θέλω να κάνω μπάνιο με ιδρώτα.
-Σοβαρά το ρώτησες αυτό; Υποθέτω είναι εντάξει. χα χα είσαι πολύ αθώος και αγαθός αναρωτιέμαι γιατί είσαι τόσο κλειστός.
-Ναι σοβαρά το είπα γιατί; Πολλά άτομα το εκμεταλλεύονται αυτό.
-Τίποτα, τίποτα. Ας κοιμηθούμαι.
Είπε κοκκινησμένη και γυρίσαμε πλευρό και οι δύο και κλείσαμε τα μάτια μας. Ξύπνησα πολλές φορές στην μέση της νύχτας επειδή δεν είχα πολύ χώρο και ήταν αρκετά άβολα. Ταυτόχρονα σκεφτόμουν τα καλά λόγια που είπε για μένα η chrissy, απο τα λίγα άτομα που με έχουν εκτιμήσει. Και κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι είναι καλός και αξιόπιστος άνθρωπος. Ίσως να την έπαιρνα μαζί μου στις περιπέτειες μου έτσι και αλλιώς ένας marine θα πρέπει να έχει ένα καλό βοηθό ακόμα και ας μην ξέρω αν μπορεί να πολεμάει ή οχι. Έτσι και αλλιώς οι δικές μου δυνάμεις φτάνουν και περισσεύουν για να νικάω τους πειρατές και όποιος άλλος στραφεί εναντίον μου. Όταν ξύπνησα μετά είχε ξημερώσει και είχε έρθει η ώρα να συναντήσω επιτέλους τον Aso Dan για να μου δώσει πληροφορίες για το τι θα κάνουμε. Σκούντηξα ήρεμα την πλάτη της chrissy για να την ξυπνήσω λέγοντάς της:
-Ξύπνα υπναρού έχεις σχολείο.
Απλά μουρμούρησε και άλλαξε πλευρό χωρίς να δείχνει σημάδι ότι θέλει να σηκωθεί. Έβαλα την μπλούζα μου και της πέταξα μια ξύλινη κουτάλα στο πόδι. Από το χτύπημα πετάχτηκε πάνω και σιγά σιγά άρχισε να επικοινωνεί με το περιβάλλον.

Σκεφτόμουν τον πατέρα μου όσο η chrissy ετοιμαζόταν για να φύγουμε. Θυμήθηκα για κάτι φρούτα που μου είχε πει που δίνουν σε αυτόν που τα τρώει απεριόριστη δύναμη αλλά πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να έχω και άλλη δύναμη ακόμα. Περιέργος για κοπέλα η chrissy ήταν έτοιμη σε πέντε λεπτά. Οπότε πήγαμε στον υπεύθυνο και τον ευχαριστήσαμε για την ωραία διαμονή που μας έδωσε. Βγήκαμε απο το πανδοχείο και κατευθυνθήκαμε έξω από το μικρό χωριό, χωρίς ερωτήσεις ακολούθαγα καθώς τα συναισθήματα μου ήταν ίδια με εχθές και ανυπομονούσα τόσο που δεν ήθελα να χαλάσω λεπτό σε συνομιλία. Ούτε εκατό μέτρα από το χωριό είχε μια μικρή καλήβα στην οποία μπήκαμε μέσα. Ήταν τελείως άδεια, παραξενεμένος κοίταξα την chrissy και αυτή μου έκλεισε το μάτι. Τράβηξε μια δάβλο που είχε στο τοίχο και άνοιξε το πάτωμα στην μέση και φάνηκαν σκαλιά που οδηγούσαν σε ένα υπόγειο δωμάτιο. Εγώ απελπισμένος χτύπησα με την παλάμη μου το κεφάλι μου καθώς απέτυχα άλλη μια φόρα να βρω το μυστικό σε κάτι που να ανοίγει καταπακτή. Χαμογελαστή η chrissy μου χτύπησε φιλικά την πλάτη και προχωρήσαμε προς τα κάτω. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα στο δωμάτιο ήταν ένα τραπέζι με 5 άντρες τριγύρω του. Ξεχώρισα τον Dan καθώς ήταν ο άντρας με το καπέλο και τον πλησίασα. Ήταν γύρω στα 40 γκριζωπό μακρύ μούσι και κοντό μαλλί. Είχε γρατζουνιά στο αριστερό του μάτι καθώς ήταν κλειστό. Και ήταν 1,95 και αρκετά γυμνασμένος. Με το που τον πλησίασα είπε με βαριά φωνή:
-Άργησες μια μέρα ολόκληρη νεαρέ... έχουμε μια από τις πιο σημαντικές αποστόλες σε αυτή την θάλασσα αυτή την στιγμή.

Ένιωσα ένα κόμπο στο λαιμό επειδή ήξερα ότι αυτό θα μπει στην αναφορά μου και δεν είχε άδικο. Πάνω που πήγα να μιλήσω η chrissy είπε με δυναμισμό:
-Dan δεν φταίει αυτός, πειρατές μας επιτέθηκαν σε ένα δάσος και μου πήραν το κολιέ το οποίο είναι το μόνο πράγμα που έχω από τους δικούς μου. Και έπειτα τον έπεισα να πάμε να το πάρουμε πίσω εξαιτίας μου καθυστέρησε.
Εγώ έκπληκτος κοίταζα την chrissy που με υπερασπιζόταν χωρίς καν να της το ζητήσω. Ο Dan είπε με υψωμένη φωνή:
-Σκοπεύουμε να κατακτήσουμε όλο το νησί και πιστεύεις ότι έχουμε χρόνο για χάσιμο με τις ηλιθιότητές σας;!!!
-Ζητώ συγγνώμη κύριε Aso Dan αυτό που έκανα ήταν τελείως ανώριμο από την μεριά μου ελπίζω να μπορείτε να με συγχωρέσετε. Αλλά έχω σημαντικές πληροφορίες για εσάς.
-Ακούω τι μπορεί να έμαθες που είναι τόσο σημαντικό;
-Καθώς νικήσαμε εκείνους τους πειρατές είχαν σύσκεψη εκείνη την ώρα και ακριβώς πριν φύγουμε ακούσαμε τον αρχηγό αυτής της μικρής ομάδας τους ότι θα επιτεθούν και θα ρίξουν τον Rei Abiru ώστε να κυριαρχούν αυτοί σε όλο το νησί.
-Αν αυτό που μου λες είναι αλήθεια όσα σχεδιάσαμε όλες αυτές τις μέρες πάνε στράφι. Θα ετοιμαστούμε για πόλεμο ειδοποιήστε να μην κουνηθεί κανένας από την θέση του.

- Μπορώ να σας προτείνω κάτι;
-Δεν νομίζω ότι θα είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί ήδη εγώ αλλά ναι θέλω να ακούσω τι έχεις να πεις.
-Εφόσον ξέρουμε το τι γίνεται στα εχθρικά στρατόπεδα θα είναι πιο εύκολο για εμάς να κάνουμε τις κινήσεις μας. Οπότε προτείνω να στείλουμε το μικρότερο μέρος του στρατού μας στην ανατολική πόλη καθώς η Yuki θα πάει σίγουρα να πάρει το κεφάλι του Rei αυτοπροσώπος. Και το αλλό κομμάτι του στρατού μας στην δυτική πόλη όπου θα γίνεται ο πόλεμος. Ωστόσο προτείνω να αφήσουμαι τις δύο πλευρές να αποδυναμωθούν από μόνες τους και έπειτα να κάνουμε εμείς ευνηδιαστηκή επίθεση.
-Χμμ είσαι αρκετά έξπνος μικρέ. Βέβαια ακριβώς ότι είπες το έχω σκεφτεί και εγώ ήδη αλλά εκπλίζωμε από την στρατηγική σου. Εγώ θα πάω πάω με το μικρό σώμα στην ανατολική πόλη ενώ εσείς οι 4 μαζί με τον μικρό από εδώ και τον αξιωμετικό μας τον Melgor θα πάτε στην δυτική πόλη. Έχουμε μόνο 3 ώρες οπότε βιαστηταί και μην κάνει κανένας τίποτα χωρίς διαταγές.
Είπε και έφυγε χωρίς να πει τίποτα άλλο ούτε να απαντήσει στην αποροία κάποιου αλλά είχε πράγματα για να ασχοληθεί δεν τον αδικό. Άρχισαν να φεύγουν και οι υπόλοιποι 4 marines σιγά σιγά ενώ ο ένας μου έδωσε ένα μικρό χαρτί στο χέρι. Το διάβασα και έλεγε 'Συνάντησε εμένα και τους υπόλοιπους στο πανδοχείο που βρίσκεται στην δεξιά πτέρυγα της στην πόλη.