[Αρχη-αποστολη] Η πρώτη αποστολη

Αφού τρέχαμε κοίταζα την πλάτη της και είχα αρχίσει να σκεφτόμουν ότι είναι μια πολύ καλή κοπέλα και παρόλο που ζήτησε την βοήθεια μου δεν θέλει να χαλάσει την αποστολή μου. Είναι από τα λίγα άτομα που εμπιστεύτηκα τόσο εύκολα αν και ακόμα είναι νωρίς για να ξέρω καλά ποια είναι. Ωστόσο ένιωσα μια δυνατή σύνδεση μαζί της ίσως να έπρεπε να την πάρω μαζί μου και να φτιαξω ένα πλήρωμα από την άλλη θα είναι δύσκολο να βρω άτομα που εμπιστεύομαι. Αλλά αυτά έχω χρονο να τα σκεφτω αργότερα τώρα έπρεπε να συγκεντρωθώ στο να πάρουμε πίσω το κολιέ και να συνεχίσω την αποστολή η οποία στην τελική δεν είχε αρχίσει καν ακόμα. Με όλες αυτές τις σκέψεις μου δεν κατάλαβα ποτέ φτασαμε πίσω στο χωριό, σταματήσαμε έξω από ένα σπιτι. Με το που σταματήσαμε τράβηξα το χέρι μου και της ειπα:
-Ασε το χέρι μου επιτέλους. Αυτό είναι το σπιτι σου;
-Ναι κύριε αγενή αυτό είναι το σπιτι μου. Είπε με ένα κατσουφικο ύφος στο πρόσωπο του
-Απλά δεν νιώθω άνετα με άτομα να με αγγίζουν δεν είναι κάτι προσωπικό.
-Και η κοπελα σου ή αν δεν έχεις τώρα η πρώην σου δεν σε άγγιζε;
-Εεε...δεν είχα ποτέ μου κοπέλα έχω πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθώ.
-Ααα κατάλαβα κάποια στιγμή όμως θα βρεις κοπέλα θα πρέπει να συνηθίσεις στο να σε αγγίζουν άτομα χιχι. Είπε και άρχισε να με αγγίζει με το δάχτυλο της σε διαφορά σημεία του σώματος
-απλά πάμε να πάρουμε το μπαρούτι για να τελειώνουμε. Ειπα και ξεφυσηξα

Χαμογελασε και άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της. Το σπιτι της ήταν μικρό έχοντας μόνο μια μικρή κουζίνα που ήταν ενωμένη με το σαλόνι και αλλά 2 δωμάτια που δεν είχα δει ακόμα. Κοιταγα τριγύρω και έβλεπα κάθε φονιά του σπιτιού.Ηταν αρκετά άδειο και είχε ελάχιστα έπιπλα που κάποια από αυτά ήταν σπασμένα. Ειδα αρχίσει να νιώθω άσχημα που θα χρησιμοποιούσαμε το μπαρούτι της γιατί από ότι φαίνεται με το ζόρι έχει λεφτά να τα βγάζει πέρα με τα οικονομικά. Καθώς χάζευα άκουσα μια πόρτα να ανοίγει από πίσω μου. Γύρισα να κοιτάξω και ήταν ένας ψηλός άντρας με ένα μεγάλο μούσι που έφτανε σχεδόν μέχρι το πάτωμα και ήταν πολύ χοντρός. Είχα την αίσθηση ότι αν μου έριχνε μια μπουνιά θα με μάζευαν με το κουταλάκι. Με πλησίαζε σιγά σιγά ενώ εγώ όσο με πλησίαζε τόσο πιο πολύ σφιγκομουν και ετοιμαζόμουν για άμυνα σε περίπτωση που κάνει κάτι.Έβαλε το χέρι του στον ώμο μου, εγώ εκείνη την ώρα σήκωσα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω στα μάτια και μου είπε:
-Δεν πιστεύω να κανεις τίποτα με την κόρη μου γιατί αν ναι θα πρέπει να σε σπάσω στο ξύλο.
-όχι όχι απλά φίλοι είμαστε δεν τρέχει τίποτα μεταξύ μας.
-ΧΑΧΑΧΑ πλάκα σου κάνω θα χαιρόμουν αν η κόρη μου τα είχε με ένα τόσο καλό και όμορφο παιδί.
-Μπαμπά σταματά να με κανεις ρεζίλι μπροστά στον φίλο μου. Είπε κοκκινισμενη ενώ κοίταζε στο πάτωμα
-μα φοράω μάσκα που ξέρετε ότι είμαι όμορφος; Ειπα κοιτάζοντας τον παραξενευμενος
-ξέρω πιο πολλά από όσα νομίζεις για το παρελθόν σου χαχα. Αλλά δεν είναι της παρούσης

Είπε και απλά έφυγε έξω από το σπιτι χωρίς να πει τίποτα άλλο. Εγώ παραξενεμενος κοίταξα την νεαρή κοπέλα και αυτή αμέσως μου είπε:
-μην του δίνεις πολύ σημασία είναι μεγάλο πειραχτήρι.
-Ααα εντάξει για μια στιγμή δεν ήξερα τι γίνεται. Σε ποιο από τα δυο δωμάτια έχει το μπαρούτι;
-εκείνο είναι το δωμάτιο των γονιών μου που πας να μπεις χαχαχα. Αυτό είναι το δωμάτιο μου.
Είπε και μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο της το οποίο ήταν όπως όλο το άλλο σπιτι δηλαδή μικρό με ελάχιστα έπιπλα. Κοίταζα τριγύρω να βρω ντουλάπα ή κατι που να μπορεί να χωράει ενα βαρέλι αλλά δεν υπήρχε άλλη πόρτα και δεν έβλεπα πουθενά το μπαρούτι. Την κοίταξα και ειπα:
-αν αυτό είναι το δωμάτιο σου τότε που είναι τα βαρέλια με το μπαρούτι;
-για να πάμε εκεί που είναι το μπαρούτι πρέπει να κάτσεις στο κρεβάτι μου. Είπε ενώ η ίδια κάθησε εκείνη την στιγμή
Εγώ χωρίς να πω τίποτα πήγα και κάθησα ακριβώς δίπλα της. Με το που το έκανα με κοίταξε και μου είπε:
-Τώρα ξάπλωσε τελείως στο κρεβάτι μου και θα σε πάω στο μπαρούτι.
-Γιατί πρέπει να ξαπλώσω για να πάω στο μπαρούτι; Είναι αρκετά περίεργο αυτό που γίνεται. Ειπα ενώ την κοίταζα περίεργα
-απλά ξάπλωσε εμπιστευσουμε αν και ξέρω ότι δεν μπορείς να το κανεις εύκολα. Είπε και με χτύπησε φιλικά στην πλάτη.
-καλά εντάξει θα το κάνω. Σου δείχνω εμπιστοσύνη μην με κανεις να το μετανιώσω.
Ειπα και ξάπλωσα ολόκληρος στο κρεβάτι της. Γέλασε ενώ ξάπλωσε και αυτή ακριβώς δίπλα μου. Ξαφνικά τραβηξε ένα μοχλό που εξηχε από το κρεβάτι. Ένιωσα το κρεβάτι να ανοίγει στην μέση και αρχίσαμε και οι 2 μαζί να πέφτουμε σε ένα κενό

Μετά από 8 δευτερόλεπτα προσγιοθηκαμε σε ένα φουσκωτό. Όταν επιτέλους συνήλθα λίγο από ότι είχε γίνει άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τριγύρω. Όλο αυτό που έβλεπα ήταν απίστευτο. Ήταν ένα τεράστιο δωμάτιο πολύ μεγαλύτερο και από ολόκληρο το σπιτι. Η κοπέλα άνοιξε τα φώτα και τότε μπορούσα να δω καθαρά ότι είχε μέσα αυτό το δωμάτιο. Ήταν εργαστήριο αλλά ταυτόχρονα σαν τραπεζαρία όπου πολλά άτομα μπορούν να κάτσουν και να μιλήσουν. Κατέβηκα από το φουσκωτό στρώμα και αρχισα να προχωράω προς την πλευρά του εργαστηρίου. Καθώς προχωραγα η νεαρή μου έπιασε το χέρι και μου είπε:
-Σε παρακαλώ μην αγγίξεις τίποτα. Αυτο το εργαστήριο είναι της μαμάς μου και δουλεύει σκληρά εδώ πέρα όποτε δεν θέλω να της χαλάσουμε κάτι που φτιάχνει.
-Ναι εντάξει καταλαβαίνω. Συγγνώμη παρασύρθηκα από όλα αυτά τα εξαρτήματα. Γιατί χρησιμοποιεί η μαμά σου το εργαστήριο;
-το νησί μας βασίζεται στα προϊόντα που βγαίνουν από την γη μας. Η μαμά μου προσπαθεί να φτιάξει μια φόρμουλα που να κάνει αυτές τις παραγωγές να γινοντε πιο γρήγορα.
-Ουαου αυτό είναι φοβερό ελπίζω να τα καταφέρει. Τόση ώρα μιλάμε και δεν σε έχω ρωτήσει το όνομα σου.
-χαχα τι έγινε ανοιγόμαστε τώρα... με λένε Chrissy χάρηκα πολύ. Εσένα πως σε λένε; Είπε χαμογελαστή
-εμένα με λένε Taiga. Και εγώ χάρηκα. Ειπα και χαμογέλασα
-όποτε ας πάρουμε τα βαρέλια και ας πάμε στην σπηλιά;
Κούνησα το κεφάλι μου πάνω κάτω για να δείξω ότι συμφωνώ. Και κατευθυνθήκαμε προς την πλευρά που είχε την τραπεζαρία.

Όταν φτασαμε σε εκείνο το τομέα αυτού του τεράστιου δωματίου παρατήρησα διαφορά επιτραπέζια στην τεράστια βιβλιοθήκη που είχε. Τα περισσότερα βιβλία που παρατήρησα είχαν σχέση με τις επιστήμες και με φυτείες. Ωστόσο δεν θα μπορούσε να μου ξεφύγει η τεράστια τηλεόραση που είχε στην ευθεία του τραπεζιού. Αλλά και πάλι για άλλη μια φορά δεν έβλεπα που είναι τα βαρέλια με το μπαρούτι. Κοιταγα για λίγη ώρα τριγύρω για να τα βρω αλλά δεν τα έβλεπα πουθενά. Ωστόσο η Chrissy που με παρακολουθούσε γέλαγε μαζί μου επειδή ήξερε ότι δεν ήθελα να ρωτήσω το που είναι. Αφού έψαξα άλλο λίγο μου είπε:
-μήπως θες να σου πω που είναι κύριε εγωιστή για να τελειώνουμε;
-Ααα καλά ήθελα να το βρω μόνος αλλά αφού δεν μπορώ πες μου εσυ. Θα υπάρχει σίγουρα μια μυστική καταπατεί ή κανα βιβλίο που τραβάς για να ανοίξει μια μυστική είσοδος.
-Δεν είσαι παρά πολύ παρατηρητικός από ότι βλέπω.
Είπε και πηγε προς το τραπέζι. Την ακολούθησα χωρίς να πω τίποτα και τότε απλά έβγαλε τα 2 μαξιλαράκια πάνω από τα καθήσματα και συνηδυτόποιησα ότι ήταν βαρέλια τα συγκεκριμένα 2 καθησματα ενώ όλα τα αλλά ήταν καρέκλες. Είχα μείνει ακίνητος για ώρα και χωρίς καμία έκφραση στο πρόσωπο μου για λίγη ώρα από την απογοήτευση. Τα βαρέλια ήταν 1 μετρο σε ύψος και μισό μέτρο στο πάχος όποτε αυτή η έκρηξη θα ήταν αρκετή για να εγκλωβίσει μέσα τους πειρατές. Πήρα και τα δυο βαρέλια πάνω μου ένα σε κάθε ώμο και ειπα:
-άντε πάμε. Οδήγησε το δρόμο.
-Χαχα κάποιος δεν είναι χαρούμενος που δεν πρόσεξε κάτι τόσο απλό. Ακολούθησεμε!!!
Ειπε με ένα χαμογελο και έσπρωξε την μικρή βιβλιοθήκη που υπήρχε λίγο πιο δίπλα από την τηλεόραση. Πίσω από την βιβλιοθήκη υπήρχε μια πόρτα,την άνοιξε και αρχίσαμε να προχωράμε αυτό το στενό μονοπάτι.

Όσο απομακρυνομασταν από την είσοδο που μπήκαμε τόσο πιο πολύ σκοτείνιαζε. Είχα αρχίσει να μην βλέπω τίποτα και να μην είναι σίγουρος για τα βήματα που κάνω όποτε ρώτησα την Chrissy:
-Chrissy μήπως να ανάβεις κανα πυρσό ή κάτι για να βλέπουμε που πάμε; Εσυ πως δεν έχεις θέμα με το να βλέπεις που πάμε;
-Χαχα έτσι γεννήθηκα πάντα μπορούσα να βλέπω σχεδόν εντελώς κανονικά στο σκοτάδι είναι πολύ σπάνιο αν και κάποιοι το λένε ανωμαλία στο dna. Επίσης να ανάψω πυρσό για να βλεπουμε που πάμε ενώ κουβαλάμε εκρηκτικά είσαι σίγουρος;
-Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον πρώτη φορά το ακούω. Ναι έχεις δικιο δεν θα ήταν ασφαλές να ανάψουμε πυρσό. Μπορείς να με οδηγείς τουλάχιστον αν και δεν ξέρω αν μπορώ να σε εμπιστευτώ.
-εεει αυτό δεν ήταν ωραίο όχι ότι δεν το περίμενα. Θα σε οδηγάω εγώ και θα σου λέω για τα σκαλιά που έχει σε λίγο.
Είπε και μου έπιασε την μπλούζα και οδηγούσε. Όταν ήταν να στρίψουμε αριστερά με τράβαγε προς τα αριστερά και αντίστοιχα από τα δεξιά. Μετά από λίγο δρόμο φτασαμε στα σκαλιά που ήταν το δύσκολο κομμάτι. Μειώσαμε πολύ ταχύτητα και ανέβαινα ένα ένα τα σκαλιά και με πολύ προσοχή. Η Chrissy ήταν πολύ βοηθητική καθώς μου έλεγε που να πατήσω, αν έχει πολλά σκαλιά ακόμα,αν είναι σπασμένο το σκαλί ή όχι κλπ

Μετά από πολλά σκαλιά ακόμα άνοιξε ξαφνικά μια πόρτα χωρίς προειδοποίηση. Η Chrissy σταμάτησε να προχωράει έτσι έκανα και εγώ καθώς υπήρχε μια νεκρική σιγή. Όταν τα μάτια μου συνήθισαν το φως του ηλίου και μπορούσα να ξανά δω κανονικά σήκωσα το κεφάλι ευθεία μπροστά στην πόρτα στην οποία καθόταν μια κυρια. Η σκιά κάλυπτε το πρόσωπο της και δεν μπορούσα να δω κανένας απόλυτος χαρακτηριστικό. Απλά άκουσα την φωνή της να λέει:
-Που νομίζετε ότι πάτε με το μπαρούτι οι δυο σας; Και ποιος είναι ο νεαρός το αγόρι σου ε; Γλυκούλης είναι δεν λέω αλ...
-Μαμααα σταματά να με κανεις ρεζίλι!!! Κάτι πειρατές μου έκλεψαν το κολιέ και με βοηθάει να το πάρουμε πίσω. Αλλά δεν πρέπει να ξεφύγει κανένας πειρατής όποτε θα χρησιμοποιήσουμε το μπαρούτι για να τους παγιδευσουμε μέσα στην σπηλιά.
-Ααα μάλιστα. Να περάσετε καλά τρελοπαιδα προσέξτε μην χτυπήσετε.
Είπε και εξαφανίστηκε με καταπληκτική ταχύτητα από την πόρτα. Βγήκαμε έξω στο φως επιτέλους και κοίταξα τριγύρω. Κατάλαβα ότι είμαστε μέσα στο δάσος ήδη και με το που γύρισα να κοιτάξω την Chrissy είχε ήδη αρχίσει να προχωράει. Την ακολούθησα με γοργό βήμα ενώ την ρώτησα:
-Σοβαρά η μάνα σου βρήκε φυσιολογικά όσα της είπες και μας άφησε τόσο εύκολα να πάμε προς τον κίνδυνο;
-Έτσι είναι η μαμά μου δεν μπορώ να το εξηγήσω.

Καθώς τρέχαμε προς την σπηλιά ήξερα ότι δεν ήθελα να πάθει τίποτα η chrissy παρόλο που ήταν δικό της το κολιέ. Δεν ξέρω γιατί αλλά την είχα συμπαθήσει πάρα πολύ και δεν το συνηθίζω ειδικά με άτομα που ξέρω μόλις λίγες ώρες. Δεν είχα ξανα νιώσει έτσι για άλλο άτομο ποτέ σε όλη μου την ζωή. Τότε θυμήθηκα ότι μου είχε πει ότι το κολιέ είναι ότι της έχει απομείνει από την οικογένεια της αλλά γνώρισα τους γονείς της ενώ ήμουν στο σπίτι τους. Κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτή την ιστορία ίσως βιάστηκα να της ανοιχτώ. Την κοίταζα με ένα έντονο βλέμμα για αρκετή ώρα μέχρι που γύρισε και μου είπε:
-Τι έγινε και με κοιτάς έτσι; Έκανα κάτι χωρίς να το καταλάβω;
-Το κολιέ μου είπες ότι είναι ότι σου έχει απομείνει από τους δικούς σου αλλά από ότι φαίνεται οι δικοί σου ζουν και βασιλεύουν. Μάλλον έκανα λάθος να σε εμπιστευτώ και να σου πω το παρελθόν μου.
-Αυτοί που είδες δεν είναι οι πραγματικοί μου γονείς.. είμαι υιοθετημένη. Οι γονείς μου πέθαναν από μια μικρή μάχη σε ένα νησί της north blue σε μια μικρή διαμάχη πειρατών αι ναυτικών. ο θείος μου με έφερα σε αυτό το νησί με ένα μικρό καράβι ενώ ήταν τραυματισμένος βαριά και δυστυχώς πέθανε. Ορίστε τώρα ξέρεις και το δικό μου παρελθόν.
Συγκλονισμένος άκουσα την ιστορία της αλλά δεν ήξερα αν ήταν αλήθεια ή όχι. Αλλά για την ώρα έκανα πως το πίστεψα:
-Λυπάμαι και συγγνώμη που δεν σε πίστεψα. Ίσως πούμε και οι 2 πιο αναλυτικά το παρελθόν μας αργότερα για την ώρα ας τελειώνουμε με αυτούς τους πειρατές.

Φτάσαμε στην σπήλια και τοποθετήσαμε τα βαρέλια ακριβώς στην είσοδο της σπηλιάς η οποία ήταν μικρή οπότε η έκρηξη θα έκανε το ταβάνι να καταρρεύσει. Κοίταξα την chrissy την πλησίασα και είπα ενώ ακούμπησα τον ώμο της:
-Από εδώ και πέρα αναλαμβάνω εγώ. Εσύ μείνε έξω και όταν σου πώ ρίξε την βολή στα βαρέλια. Το ξέρω ότι δεν θες να κινδυνεύσω για κάτι που δεν μου ανήκει αλλά είναι ο μόνος τρόπος έτσι και αλλιώς.
-Χμμμ...καλά εντάξει υποθέτω έχεις δίκιο. Απλα υποσχέσου μου ότι δεν θα κάνεις τίποτα ηλίθιο για να βλάψεις τον εαυτό σου.
-Δεν κάνω ηλίθια πράγματα είμαι σοβαρός όταν ασχολούμαι με την δουλεία μου. Αλλά στο υπόσχομαι.
Είπα και κατευθύνθηκα μέσα στην σπηλιά. Η σπηλιά ήταν πολύ σκοτεινή καθώς έπεφτε ο ήλιος εκείνη την ώρα, αλλά διάκρινα πυρσούς στα τοιχώματα λίγο πιο μέσα οπότε θα ήμουν καλά. Προχώρησα μόλις 20 μέτρα για να φτάσω στο τέλος της σπήλιας όπου και ήταν πέντε πειρατές. Σκημένος πλησίασα σιγα σιγα προς το μέρος τους ενώ έλεγαν:
-Οι άλλοι θα έρθουν σε δέκα λεπτά οπότε έχουμε στα χέρια την προαγωγή από τον αρχηγό.
-Και αν του πούμε και για εκείνον τον marine που πετύχαμε θα μας έχει πιο ψηλά στην εκτιμησή του.
Τα πράγματα δεν έδειχνα καλά για εμάς οπότε έπρεπε να κουνηθώ γρήγορα και να βρω επιτέλους τον Aso Dan. Οπότε πετάχτηκα από την κρυψώνα μου και έπιασα τα κεφάλια των δύο και τα κοπάνησα με δύναμη μεταξύ τους. Πριν προλάβουν να αντιδράσουν έριξα μια δυνατή κλωτσιά στο στήθος του πειρατή στα δεξιά μου με αποτέλεσμα να πετάγεται με δύναμη στον τοίχο. Τους κοίταξα τους άλλους δύο στα μάτια και είπα με δυνατή φώνη:
-ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ ΟΠΟΤΕ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΛΙΕ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΩ!!!
Ο ένας απο τους δύο έβγαλε πιστόλι και πυροβόλησε επιτόπου. Εγώ τράβηξα γρήγορα το κατάνα μου απο την θήκη του και έκοψα την σφαίρα στην μέση.

Τρομαγμένοι και οι 2 έπεσαν γονατιστοί, ο ένας μου πέταξε το κολιέ και παρακαλούσα να μην τους σκοτώσω. Εγώ τους κοίταξα και είπα:
-Λοιπόν δεν μου αρέσουν οι κλέφτες αλλά ίσως σας αφήσω να ζήσετε αν μου πείτε γιατί θα μαζευτήτε εδώ όλοι οι πειρατές του νησιού.
-Μόνο μια μικρή ομάδα θα έρθει αλλά δεν ξέρουμε τίποτα.. το αφεντικό θα μας ανακοίνωνε κάτι σημαντικό σήμερα που σχετίζεται με όλο το νησί αλλά δεν ξέρουμε τι.
Έβαλα το κατάνα μου στην θήκη του και άρχισα να τρέχω προς τα έξω. Θα τους σκότωνα αλλά έτσι και αλλιώς θα πεθάνουν απο πείνα μέσα στην σπηλιά. Καθώς έτρεχα προς την έξοδο πήρα τον τελευταίο πυρσό πριν την έξοδο και βγήκα έξω. Αφού απομακρύνηθκα αρκετά μέτρα πέταξα τον πυρσό στα βαρέλια με το μπαρούτι και κάλυψα τα αυτιά μου. Ένας πολύ δυνατός κρότος ακούστηκε και πέτρες διασκορπήστηκαν παντού και κάλυψαν την είσοδο της σπηλιάς. Πήγα σκηφτά στον θάμνο που κρυβόταν η chrissy και με το που πήγα δίπλα της είπε:
-Πες μου ότι το πήρες... επίσης δεν χρησίμευσα πουθενά από οτι φάνηκε.
-Ναι το πήρα μην ανησυχείς. Συγγνώμη ήταν πιο εύκολο απ'ότι νόμιζα.
Είπα και έβγαλα το κολιέ από την τσέπη μου και της το έδωσα. Αυτή αμέσως το άρπαξε με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο και με δάκρυα στα μάτια με αγκάλιασε ενώ είπε εκατοντάδες ευχαριστώ. Εγώ απλά έβαλα το χέρι μου στο κεφάλι της ενώ χαμογέλασα. Ακούσαμε κάποιες φωνές στην είσοδο της σποιλιάς, έβγαλα το κεφάλ μου από το θάμνο και είδα γύρω στους 15 πειρατές. Ο αρχηγός τους γύρισε και τους είπε:
-Πολύ ύποπτο αυτό πρέπει να το ερευνήσουμαι αλλά όχι τώρα!!! πρέπει να συνταχτούμαι για να ρίξουμε Rei Abiru και να μείνουμε μόνο εμείς στο νησί!!!