[Τέλος]El Dorado arc:Η μάχη για το αρχαίο όπλο.

Προηγούμενες ιστορίες:

Σημαντικά Πρόσωπα:

Opening 1:

Περίληψη προηγουμένων:

Διευκρίνηση:

Μπορούσα να δω από κάτω μας μια ντουζίνα άτομα να γυρνάνε εκείνον τον πελώριο μοχλό,ο οποίος φάνηκε να ανυψώνει το έδαφος στο οποίο βρισκόταν το καράβι και να μας δίνει μια απότομη κατηφορική κλήση.
-Σοβαρά σκοπεύεις να το κάνεις αυτό; ρώτησα τον Yoshida κοιτάζοντας την απόσταση που είχαμε από το έδαφος.
-Φυσικά... μου απάντησε ανασηκώνοντας τους ώμους του ...Σκέψου το έτσι:Θα έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον πεδίο να πολεμήσουμε.
Με άλλη μια στροφή του μοχλού το πλοίο είχε αρκετή κλίση για να αρχίσει να κατεβαίνει.Έτσι εγκατέλειψε την βάση του και άρχισε να κυλάει πάνω στην αρχαία τσουλήθρα μέχρι κάτω.Κρατιόμουν όπως μπορούσα για να μην βρεθώ κάτω πιο νωρίς από ότι έπρεπε.
-Ας αρχίσουμε... άκουσα τον Yoshida να λέει και τον αντίκρυσα.Άφησε το σώμα του ελεύθερο να πέσει έχοντας κατεύθυνση προς τα εμένα,ενώ παράλληλα τραβούσε ταχύτητα το ξίφος του.
-Shadow Step! άφησα τα χέρια μου και με όλη μου την ταχύτητα έφυγα προς τα πάνω αποφεύγοντας τον την στιγμή που θα με έφτανε.Έπρεπε να ανέβω αρκετά πάνω ώστε να μπορέσω να πιαστώ από το κατάρτι,γιατί αν δεν κρατιόμουν από πουθενά θα έπεφτε ξανά προς τα κάτω και άρα πάνω στον Yoshida.Δυστυχώς φαίνεται ότι έκανα το βήμα μου έναν χρόνο νωρίτερα.Οριακά σταμάτησα την ταχύτητα μου δίπλα στο κατάρτι,όμως όχι αρκετά κοντά για να πιαστώ.Γύρισα και έπεσα με την πλάτη μου πάνω στο κατάστρωμα,καθώς η βαρύτητα με τραβούσε προς τα κάτω.
Ο Yoshida γύρισε προς τα εμένα,με το ένα του χέρι να κρατιέται στο πλάι και με το άλλο να τείνει το ξίφος του ώστε να πέσω απάνω.Έδειχνε να έχει τρομερή ισορροπία για την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν.Τράβηξα γρήγορα την Σκιά και προσπάθησα να την καρφώσω στο πάτωμα ώστε να κρατηθώ.Φυσικά αυτό δεν έπιασε,μιας και είχα ξεχάσει ότι αυτό το πλοίο δεν ήταν κανονικό,αλλά φτιαγμένο από χρυσό.
-Πως θα πολεμήσεις τώρα που δεν έχεις την πολύτιμη ταχύτητα σου κυνηγέ; μου φώναξε ο Yoshida καθώς ήταν έτοιμος να με καρφώσει.
Έφερα μια στροφή την Σκιά πάνω από το σώμα μου για να αποκρούσω το ξίφος του,ενώ άνοιξα τα πόδια μου ώστε να είναι στην ίδια ευθεία με τα δικά του.Έτσι μην μπορώντας να με σταματήσει και με την φόρα που είχα πάρει πέτυχα τα πόδια του με τα δικά μου.Έχασε τότε το πάτημα του και πετάχτηκε στο αέρα.Το τέλος της πλώρης ήταν ακριβώς μπροστά μου.Λύγισα τα πόδια μου και όταν εκείνα την ακούμπησα χρησιμοποίησα το Shadow Step και τα επέκτεινα ώστε να πεταχτώ ξανά με δύναμη προς τα πάνω.Σήκωσα την Σκιά κάθετα στο κατάστρωμα ελπίζοντας να χτυπήσω τον Yoshida στην κοιλιά όσο δεν είχε προσγυωθεί.Όμως εκείνος έκανε κάτι εντυπωσιακό.
Όπως κρατιόταν ακόμα στο πλάι του πλοίου πίεσε με το ένα του χέρι και ώθησε το σώμα του ακόμα πιο ψηλά,αποφεύγοντας το ξίφος μου,ενώ παράλληλα με μεγάλη ταχύτητα έκανε ένα οριζόντιο κόψιμο προς τα εμένα.Ευτυχώς λόγο του ύψους που είχε πάρει ούτε και το δικό του χτύπημα βρήκε στόχο,παρά μόνο έκοψε το ρούχο μου στο ύψος του στήθους.Έπειτα έπεσε μπρούμιτα στο κατάστρωμα ενώ εγώ ακόμα ανέβαινα.Για άλλη μια φορά όμως σταμάτησα οριακά προτού μπορέσω να πιάσω το κατάρτι και έτσι άρχισα πάλι να κατηφορίζω προς τον αντίπαλο μου.

Τότε το πλοίο αναπήδησε στον αέρα καθώς έφτασε στο τέλος της τσουλήθρας και εγώ και ο Yoshida βρεθήκαμε στον αέρα.
-Geppo. και τότε τον είδα να κάνει κάτι εξωπραγματικό...να περπατάει στον αέρα!Έπεσε πάνω μου με μεγάλη φόρα,μα ευτυχώς επειδή ήταν μπροστά μου τον είχα ήδη αντιληφθεί και τον μπλόκαρα.Όμως αυτό δεν τον σταμάτησε.Έφυγε από πάνω μου και μου επιτέθηκε από άλλη πλευρά μέσα σε δευτερόλεπτα.Μπορεί να μπλόκαρα κάνα δύο ακόμα,αλλά αυτό ήταν όλο.Βρισκόμουν στον αέρα χωρίς πάτημα,ενώ εκείνος όχι μόνο έδειχνε να κινείται κανονικά αλλά επιδίκνυε και εντυπωσιακή ταχύτητα.Δεν μπορούσα να τον σταματήσω.Πήγαινε από την μία μου πλευρά στην άλλη,προκαλώντας μου χτυπήματα που δεν μπορούσα να εμποδίσω.Θα μου έκανε πολύ χειρότερα,όμως μία από τις κανονόμπαλες των Marines έφτασε πολύ κοντά μας και έσκασε στην μέση του αέρα.Εγώ δεν μπορούσα να αμυνθώ έτσι και αλλιώς,αλλά για καλή μου τύχη ούτε ο Yoshida μπόρεσε να φύγει από την μέση εγκαίρως,όντας απασχολημένος με εμένα.Ευτυχώς βέβαια που δεν έσκασε πολύ κοντά γιατί δεν θα βγαίναμε ζωντανοί,αλλά ήταν αρκετά κοντά για να κάνει ζημιά.Γεμάτος κοψίματα και το δεξί χέρι μου τραυματισμένο έπεσα πάνω στο ξύλο (ή μάλλον χρυσό στην περίπτωση μου) το οποίο προεξείχε μπρωστά από την πλώρη.Φυσικά δεν γινόταν να πατήσω και να σταθώ εκεί και έτσι πιάστηκα με τα δύο μου χέρια,αφήνοντας το σώμα μου να κρέμεται.
Το πλοίο τότε προσγυώθηκε πάνω στο πελώριο κάρο που μας περίμενε στον πάτω.Από το τράνταγμα αναπηδήξαμε πάλι και με το τραυματισμένο μου χέρι έχασα το κράτημα που είχα,οπότε έβαζα όλη μου την δύναμη να κρατηθώ με το αριστερό μου.Τότε άκουσα τους υπόλοιπους να φωνάζουν μέσα από το αμπάρι καθώς κατρακυλούσαν και χτυπούσαν πέρα δώθε.Βασικά αυτή την στιγμή...μακάρι να αλλάζαμε θέσεις.Καθώς το κάρο κυλούσε με το πλοίο απάνω μέσα στην πόλη,βρήκα χρόνο να πιαστώ καλύτερα και να σκαρφαλώσω απάνω.Υπήρχε μια ανοικτή ευθεία από το παλάτι μέχρι το δάσος μπροστά μας,οπότε τώρα ήταν η ευκαιρία μου.Ανέβηκα στο κομμάτι που προεξείχε και κρατώντας την ισορροπία μου πήδηξα ξανά στο κατάστρωμα.Μια ακόμα αναταραχή όμως με έριξε για άλλη μια φορά κάτω.Καθώς έπεφτε ένιωσα πάλι το πόδι μου από πριν να πονάει τρελά,ενώ λόγο της πίεσης που είχα βάλει στο αριστερό μου χέρι η πληγή εκεί είχε αρχίσει να ανοίγει ξανά.Όλα πήγαιναν τέλεια.Το καλό ήταν πως παρότι ακόμα ήταν ασταθές το έδαφος,μιας και βρισκόταν σε κίνηση,τουλάχιστον πλέον ήταν μια ευθεία.Πίεσα λοιπόν τον εαυτό μου να σηκωθεί.Ο Yoshida στεκόταν ήδη όρθιος απέναντι μου,με τα ρούχα του καψαλισμένα από την έκκρηξη.
-Εντυπωσιακή τεχνική. του είπα πέρνοντας κοφτές ανάσες.
-Αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στις πραγματικές μου δυνάμεις,αλλά τουλάχιστον έτσι πήρες μια γεύση από την Grand Line.
Grand Line;Η πιο επικύνδυνη θάλασσα,από την οποία λέγεται ότι λίγοι γυρνάνε ζωντανοί;Ώστε αυτός ο άντρας είχε γυρίσει από εκεί για να δεχθεί την πρόκληση μου;Ήμουν χαμένος...όμως...ασχέτως τι ένιωθα το αίμα μου να βράζει.Η χαρά του να αντιμετωπίζω έναν αντίπαλο τέτοιας κλάσης.Έχανα ή κέρδιζα,έπρεπε να κάνω αυτή την μάχη την σπουδαίοτερη της μέχρι τώρα ζωής μου.Αυτή την φορά δεν μπόρεσα να κρύψω την χαρά μου.
-Ω!Έτοιμος για την συνέχεια;
-Ναι...και μόλις φτάσουμε τα δέντρα θα έχω το έδαφος ξανά δικό μου και θα σου δείξω την δικιά μου πραγματική δύναμη.
-ΧΑΧΑΧΑΧΑ νομίζεις ότι αυτά τα δεντράκια θα σταματήσουν αυτήν την τεράστια καταστροφική μηχανή; γέλασε εκωφαντικά καθώς μπαίναμε στο δάσος.
Και πράγματι δεν το έκαναν.Η ορμή με την οποία κατέβαινε το πλοίο προς την ακτή,μαζί με τον τεράστιο όγκο του έδειχνε να το έκαναν ασταμάτητο.

Ας είναι.Έβαλα το χέρι μου στην τσέπη μου και πήρα ένα από τα χάπια που κουβαλάω μαζί μου.Το κατάπια αμέσως,δεν παίζαμε πλέον.Ένιωσα τον πόνο ακαριαία να φεύγει,την ελευθερία των κινήσεων μου να επανέρχεται στο κανονικό,την κούραση να μην με κατέχει πια.Ήξερα ότι εφόσον πήρα το χάπι δεν έπρεπε να το παρακάνω.Άλλωστε ο σκοπός του δεν ήταν να νιώσω καλύτερα ώστε να μπορέσω να ξαναπολεμήσω,αλλά πάντα αυτό έκανα.Ήξερα ότι αν έμπαινα σε αυτή την μάχη,ακόμα και αν έβγαινα ζωντανός θα μου προκαλούσα αρκετή ζημιά για να ξαναβρεθώ στο νοσοκομείο,αλλά συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνα.
-Ας αρχίσουμε,αυτή την φορά κανονικά.Let me perform you the Dance of Death. είπα στον Yoshida και πήρα την αρχική μου στάση για το στυλ μου.
-Κανονικά λες;...Χα!Πολύ καλά.Θα σου δείξω ότι η γελεία ταχύτητα σου δεν πιάνει μία μπροστά μου.Soru! κινήθηκε τόσο γρήγορα,που η κίνηση που έκανε ερχόταν σε κόντρα με το Shadow Step μου.Τι στο καλό ήταν αυτό;Εμφανίστηκε μπροστά μου και κατέβασε κάθετα το ξίφος του.Δυστυχώς για εκείνον δεν θα έχανα σε αγώνα ταχύτητα.
-Shadow Step -Double Break. και "χωρίστηκα" στα δύο αφήνοντας το ξίφος να περάσει ανάμεσα στους δύο "κλώνους" μου.Τότε επιτέθηκα και από τις δύο πλευρές ταυτόχρονα.Ακόμα και με αυτό το...Soru...δεν γινόταν να το αποφύγει αυτό.
-Tekkai! και ένιωσα λες και είχα χτυπήσει έναν σιδερένιο τοίχο.Οι δύο μου εαυτοί έφυγαν από πίσω του και ενώθηκαν ξανά σε μένα,όμως η επίθεση μου ούτε που τον είχε γρατζουνίσει.Αντίθετα ένιωσα το χέρι μου να τρέμει από την σύγκρουση μας.
Σήκωσε το ένα του πόδι τότε στον αέρα και το γύρισε προς το μέρος μου παράλληλα με το σώμα του. Rankyaku! Μια λεπίδα αέρα βγήκε τότε και πετάχτηκε προς το μέρος μου.Με το Shadow Step την απέφυγα αρκετά εύκολα και παρότι δεν έκανε κάποια ζημιά στον χρυσό -προφανώς- ήξερα ότι αν με πετύχαινε κάτι τέτοιο τα πράγματα δεν θα ήταν καλά.Τι ήταν όλες αυτές οι τρελές τεχνικές γαμώτο!
Έπρεπε να κλείσω την απόσταση μεταξύ μας.Ακόμα και αν μπορούσε να με μπλοκάρει κάποια στιγμή θα έβρισκα ένα άνοιγμα,ενώ έτσι δεν θα του επέτρεπα να κάνει αυτήν την τελευταία του κίνηση.Με το Shadow Step μου έκλεισα την απόσταση μεταξύ μας,στεκόμενος πλέον μπροστά του.Αν τα απλά χτυπήματα δεν τον έβλαπταν θα δοκίμαζα να κάνω πολλά χτυπήματα μαζί,ίσως τότε κάποιο να έσπαγε την άμυνα του.
-Kassatsu Ittoryu Iai-Infinite Loop! Αυτή την τεχνική την εξασκούσα για χρόνια.Βασίζεται στο στυλ ξίφους που χρησιμοποιώ,προσθέτοντας την τεχνική του Shadow Step.Αυτό που κάνω είναι να τραβάω το ξίφος από την θήκη του ώστε να πραγματοποιήσω την επίθεση μου.Έπειτα χάρις την ταχύτητα μου αλλάζω πλευρά για να χτυπήσω σε άλλο σημείο τον αντίπαλο μου,ενώ επιστρέφω το ξίφος μου πίσω στην θήκη του,ώστε να πραγματοποιήσω ξανά την τεχνική iai.Είχα ελπίδες ότι η άμυνα του δεν θα άντεχε όλα αυτά τα χτυπήματα που θα έρχονταν κατευθύαν πάνω του.Όμως εκείνος χρησιμοποίησε πάλι μια διαφορετική τεχνική.
-Kami-e! Ήταν απίστευτο και δεν είχε λογική.Χάρις αυτή μου την κίνηση μπορούσα να κάνω πολλά χτυπήματα το λεπτό,όμως εκείνος τα απέφευγε όλα με τρομερή ακρίβεια και ταχύτητα.Δεν μπορούσα να καταλάβω πως το έκανε.Ενώ κατευθυνόταν προς μία κατεύθυνση φρόντιζα να φέρνω το ξίφος μου από την αντίθετη ώστε να συγκρουστεί μαζί του,όμως εκείνος κατάφερνε να αλλάξει πορεία μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου.Η πιο γρήγορη και επικύνδυνη επίθεση που είχα δημιουργήσει μέχρι στιγμής και δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ σε κανέναν άλλο,αποτύγχαινε!
Κανένα χτύπημα μου δεν τον άγκιξε και τελικά κάποια στιγμή κατάφερα να φύγει από δίπλα μου και να κερδίσει κάποιο έδαφος.Όμως δεν μου επιτέθηκε αμέσως.Πήρα τότε τον χρόνο μου να κοιτάξω τριγύρω.Πλέον είμασταν μέσα στο δάσος και οι βόμβες δεν μας στόχευαν,η μονάδα του είχε μπει στο εσωτερικό του πλοίου,αλλά αν οτιδήποτε συνέβαινε μπορούσε να βγει έξω και να βοηθήσει -όχι ότι τους χρειαζόταν-.Οι δικοί μου βρίσκονταν ακόμα στο αμπάρι να φωνάζουν και να παραπονιούνται -ο Johnny και ο Yosaku κυρίως-.Δεν έβρισκα τίποτα που μπορούσε να με βοηθήσει.Ήμουν μόνος μου με τις δυνάμεις μου,αλλά μέχρι στιγμής δεν έδειχναν να κάνουν κάτι.

-Πρέπει να το παραδεχτώ.Είσαι σε πολύ καλό επίπεδο για τις αρχικές θάλασσες,όμως δυστυχώς τα κόλπα σου δεν θα πιάσουν σε μένα.
Έτσι έλεγε εκείνος,όμως εγώ είχα ακόμα μερικά κόλπα.Δυστυχώς έπρεπε να το τραβήξω στα άκρα.
-Shadow Mode! ένιωσα ενέργεια να με γεμίζει.Αν δεν δούλευε αυτό δεν ήξερα τι άλλο θα έπιανε.
-Νιώθω την αύρα σου να μεγαλώνει.Τι ακριβώς είναι όλη αυτή η ενέργεια.
-Θα σου δείξω. και τότε εξαφανίστηκα και εμφανίστηκα από πίσω του.Έδειχνε ξαφνιασμένος,οπότε μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν περίμενε τέτοιου είδους ταχύτητα.Για πρώτη φορά κατάφερα το πρώτο μου χτύπημα στην πλάτη του.1 δεύτερο.Δεν είχα χρόνο να χάσω.Η διαφορά στην δύναμη μας ήταν μεγάλη,οπότε έπρεπε να του επιτεθώ όσο δεν προλάβαινε να αντιδράσει.Το Shadow Mode από μόνο του μου προκαλεί μεγάλη εξάντληση,όμως όπως είπα έπρεπε να επισπέυσω τις διαδικασίες,οπότε έπρεπε να βάλω περισσότερη πίεση στον εαυτό μου.
-Shadow Rush. μια τεχνική που μπορώ να χρησιμοποιήσω μόνο όσο βρίσκομαι στο Shadow Mode και που δεν είχε χρειαστεί,ούτε αυτή,να την χρησιμοποιήσω μέχρι στιγμής.Κανονικά λόγο της ταχύτητας που έχω στο Shadow Mode έχω αρκετό χρόνο να παρατηρήσω γύρω μου και να χτυπήσω στα σημεία που θέλω με την ακρίβεια που μου επιτρέπει η εκπαίδευση μου.Το Shadow Rush είναι μια άλλη υπόθεση.Είναι απλά μανιωδώς τρέξιμο.Κατά την διάρκεια του δεν σταματάω καθόλου,αντί αυτού τρέχω συνεχόμενα και φροντίζω απλά να βρίσκομαι κοντά στον αντίπαλο μου.Τα χτυπήματα μου δεν είναι τόσο ακριβής ή δυνατά,αλλά έτσι μπορώ να πραγματοποιήσω πολύ περισσότερα χτυπήματα μέσα στο χρονικό διάστημα που είμαι σε αυτή την κατάσταση.3 δεύτερα.
Άρχισα λοιπόν να κινούμαι γύρω του με ταχύτητα που δεν είχα επιδείξει ξάνα,μέχρι στιγμής,κουνώντας εξίσου ταχύτατα το ξίφος μου κατά πάνω του,πετυχένοντας τον σε διάφορα και τυχαία σημεία κάθε φορά,όμως ήταν σίγουρα χτυπήματα.10 χτυπήματα.5 δεύτερα.20 χτυπήματα.7 δεύτερα.Παρόλα αυτά κάτι δεν μου άρεσε.Ο Yoshida δεν φαινόταν να υποχωρεί και το σώμα του παρέμενε εύκολα στάσιμο,ακόμα και κάτω από το βάρος όλων αυτών των επιθέσεων.
-Soru. έκανε ξαφνικά και απομακρύνθηκε από εμένα.Όταν είχε αρκετό χώρο,έκανε μια κωλοτούμπα στον αέρα και εκτόξευσε μια κυκλική μορφή του Rankyaku του.Την απέφυγα εύκολα χάρις την ταχύτητα μου και κίνησα ξανά κατά πάνω του.10 δεύτερα.Με το που τον πλησίασα εκείνος χρησιμοποίησε πάλι το Soru και με απόφυγε.Δεν θα μου ξέφευγε όμως.Μπορούσα να αντιληφθώ τις κινήσεις του και χάρις το Shadow Step να κλείσω και πάλι την απόσταση.Όμως εκείνος κάθε φορά που τον πλησίαζα κατάφερνε και πάλι να με αποφεύγει με το Soru.14 δεύτερα.Δεν καταλάβαινα ήταν το Soru όσο γρήγορο και το Shadow Step.Από όσο τον είχα παρατηρήσει δεν φαινόταν κάτι τέτοιο.Το soru είχε τρομερή εκκίνηση.Ο αρχικός χρόνος για να ξεκινήσει η κίνηση ήταν πολύ μικρός αφήνοντας στον χρήστη του να έχει την πρώτη κίνηση.Όμως το Shadow Step ήταν πιο γρήγορο όταν μιλάμε σχετικά με το τρέξιμο,για αυτό και κατάφερνα πάντα να κλείνω τον χώρο μεταξύ μας με άνεση.Όμως αν αυτό ήταν αλήθεια ακόμα και με μια τόσο γρήγορη εκκίνηση,ο Yoshida θα έπρεπε να είχε υπολογίσει καλά τον χρόνο που χρειάζομαι για να τον φτάσω για να την βάλει σε χρήση και να με αποφεύγει όπως κάνει τώρα.Μια στιγμή...δεν μπορεί!...16 δεύτερα.

-Το κατάλαβες τώρα; με ρώτησε ο Yoshida καθώς μου ξέφευγε για άλλη μια φορά Τον λόγο για τον οποίο σε άφησα να με πετύχεις τόσες φορές;
-Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή πράγματι με ξάφνιασες.Δεν περίμενα τέτοια ταχύτητα από μέρος σου.Σε υποτίμησα και δέχθηκα αυτά τα χτυπήματα,όμως μετά...μετά απλά σε άφησα να με χτυπήσεις.Το soru δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκτεταμένα τόσο καλά όσο η τεχνική σου,οπότε μπορεί να είχα προβλήματα.Όμως τώρα που μελέτησα τις κινήσεις σου,μπορώ εύκολα να προβλέψω πότε θα σταματήσεις για να με χτυπήσεις και έτσι το soru κάνει την δουλειά του! είπε γεμάτος χαρά και καυχιόμενος.20 δεύτερα.
-Elusive Shadow. χωρίς να του απαντήσω τίποτα εξαφανίστηκα από το οπτικό του πεδίο και εμφανίστηκα ξαφνικά μπροστά του την στιγμή που έκανε την κίνηση του με το soru.
-Πως;! αναφώνισε ξαφνιασμένος.
-Η αλήθεια ήταν ότι ήλπιζα να μου επιβεβαιώσεις τις υποψίες μου.Τώρα επέτρεψε μου με την σειρά μου να σου πω ότι στην κατάσταση την οποία βρίσκομαι τώρα είμαι πολύ πιο γρήγορος από ότι αν χρησιμοποιήσα ένα απλό Shadow Step.
Τον έκοψα στο στήθος και αυτό ήταν το πιο καίριο χτύπημα που του είχα καταφέρει.Σταμάτησα από πίσω του και γύρισα να τον αντικρίσω.Εκείνος είχε κερδίσει ξανά έδαφος χάρις τον soru.Το χτύπημα μου δεν τον είχε εμποδίσει να κινηθεί ούτε για λίγο.23 δεύτερα.
-Αφού είναι έτσι θα φροντίσω τότε να μην μπορείς να με πιάσεις. κούνησε τέσσερις φορές το ξίφος του και δημιούργησε τέσσερις λεπίδες αέρα αρκετά πλατιές ώστε να πιάνουν τον χώρο από την μία πλευρά του καραβιού μέχρι την άλλη.Εντυπωσιακό και πραγματικά θα ήθελα να κάνω και εγώ τέτοια πράγματα,όμως αυτή δεν ήταν η ώρα να θαυμάσω.Οι τέσσερις λεπίδες έρχονταν κατά πάνω μου και μου έκλειναν όλο τον δρόμο μπροστά μου.Ακόμα και αν έτρεχα προς τα πίσω φαινόταν πως θα κάλυπταν άνετα την απόσταση και θα με έφταναν έτσι και αλλιώς.Αυτό που σκόπευα να κάνω θα πονούσε...25 δεύτερα.Έτρεξα καταπάνω τους και μπορούσα για άλλη μια φορά να δω το σαστισμένο βλέμμα του Yoshida.Αν ήθελα να τον φτάσω και να μην χάσω χρόνο έπρεπε να πάρω τον πιο σύντομο δρόμο.Πέρασα μέσα από τις λεπίδες του.Ώμοι,πόδια,χέρια,κοιλιά και πρόσωπο γέμισαν κοψίματα και πληγές,ενώ τα ρούχα μου και αυτά είχαν δει καλύτερες μέρες,όμως είχα περάσει και ο Yoshida δεν προλάβαινε να αντιδράσει.
-Dual Cutter τον έκοψα στην κοιλιά καθώς περνούσα από μπροστά του,ενώ όταν τον προσπερνούσα έτεινα το χέρι μου προς τα πίσω κόβοντας τον και στην πλάτη,αν και η πληγή δεν ήταν τόσο βαθιά όσο η πρώτη.Πήγαινα όμως με μεγάλη ταχύτητα,όταν το πλοίο ταράχτηκε πηγαίνοντας σε ασταθές έδαφος.Δεν μπόρεσα να μείνω στα πόδια μου έχασα το βήμα μου.Αφού κατρακύλησα στο κατάστρωμα έπεσα με την πλάτη μου πάνω στις σκάλες που ανέβαζαν στον τιμόνι του πλοίο.29 δεύτερα.Το τράνταγμα που δέχθηκα ήταν δυνατό και ένιωσα το κεφάλι μου να ζαλίζεται.Όμως αυτό που με πονούσε πιο πολύ ήταν τα κοψίματα από τις λεπίδες του Yoshida.Έσφυγγα τα δόντια μου και πίεζα τα δάχτυλα μου μέσα στις παλάμες μου,ώστε να κρατηθώ από το να φωνάξω από τον πόνο.Αν δεν είχα πάρει νωρίτερα εκείνο το χάπι δεν νομίζω πως θα άντεχα τον πόνο αυτήν την στιγμή.Κοίταξα το αριστερό μου χέρι.Ήταν καλυμμένο στο αίμα.Όχι ότι δεν είχα αίμα αλλού,αλλά είχε ανοίξει και η πληγή μου από πριν και πλέον έτρεχε με επικύνδυνους ρυθμούς από εκεί.Είχα σπρώξει σε επικύνδυνα σημεία τον εαυτό μου και έτσι μίκραινα και την διάκρεια την οποια θα είχε το χάπι.Η κούραση επέστρεφε σιγά σιγά και άμα τελείωνε για τα καλά η επίδραση θα βρισκόμουν με δύο "κατεστραμμένα" χέρια και ένα πονεμένο πόδι.Χωρίς το υπόλοιπο πλήθος των πληγών που είχα αυτά ήταν αρκετά για να με κάνουν άχρηστο σαν ξιφομάχο την δεδομένη στιγμή.Αποφάσισα να σταματήσω από μόνος μου το Shadow Mode,ώστε να διατηρήσω την ενέργεια μου.
Πίεσα τον εαυτό μου να σηκωθεί.Γύρισα τότε προς τον Yoshida που τον άκουσα να χειροκροτεί.

-Μπράβο!Μπράβο!Τώρα καταλαβαίνω γιατί οι άντρες μας δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα μαζί σου.Η φήμη σου δεν σε αδικεί και σίγουρα λίγοι θα μπορούσαν να τα βάλουν μαζί σου στις αρχικές.Οπότε ίσως είναι καλύτερα που ήρθα εγώ,αλλιώς δεν νομίζω να σε σταματούσε κάποιος και τότε θα είχαμε περισσότερα προβλήματα. είπε χαμογελώντας,το ξίφος του πίσω στην θήκη του.
Μπορούσα να τον δω να στέκεται μπροστά μου χωρίς κανένα πρόβλημα,λες και όλες οι πληγές που του είχα προκαλέσει δεν υπήρχαν.Ούτε ένα σημάδι κούρασης επίσης.Ήμουν αλήθεια τόσο μακρυά από το επίπεδο του;Ήταν όλοι στην Grand Line τόσο δυνατοί;Πιάστηκα από το πλάι του πλοίου για να μπορέσω να κρατηθώ μιας και βρισκόμασταν ακόμα σε ανώμαλο έδαφος και υπήρξαν μπολικές αναταράξεις.
-Τώρα...έχεις τίποτε άλλο να μου δείξεις;
Δεν ήξερα αν είχα ήταν η αλήθεια.Τα χτυπήματα μου δεν είχαν κάνει τίποτα και οι τεχνικές μου πέφταν έξω.Πέρα του ότι αιμοραγούσα.Δεν ήξερα καν πόσο θα άντεχα να στέκομαι ακόμα.Μόνο ένα πράγμα μου είχε μείνει να κάνω.Χωρίς τεχνικές,χωρίς τίποτα,δεν θα είχα κανένα πλεονέκτημα και ούτε περίμενα να πετύχω κάτι,όμως δεν μπορούσα να μην πολεμήσω.Έβαλα την Σκιά πίσω στην θήκη της.Ήταν το πιο ελαφρύ ξίφος μου,μα αν αυτή δεν κατάφερε κάτι τότε ούτε και ο Δράκος θα μπορούσε.Είχα όμως μαζί μου ένα βαρύ ξίφος.Το Yoku!Το τράβξα και το κράτησα με τα δύο μου χέρια μπροστά μου όρθιο.
-Σοβαρά;!Σκοπεύεις να με πολεμήσεις με το δικό μου όπλο;
-Δεν έχω πολλές άλλες επιλογές.Δεν νομίζω ότι τα άλλα ξίφη μου θα έχουν κάποια επίδραση πάνω σου.
-Και...τι τεχνική θα μου δείξεις αυτή την φορά;
-Καμία τεχνική.Είμαι κουρασμένος και σε άσχημη κατάσταση.Απλά θα σε πολεμήσω καθαρά ως ξιφομάχος,μόνο με το στυλ το οποίο έχω μάθει.
-Μια καθαρή μονομαχία;Τέλεια!Πόσο καιρό έχω να κάνω κάτι τέτοιο.Δέχομαι!Θα πολεμήσω και εγώ με τον ίδιο τρόπο λοιπόν. είπε και τράβηξε και πάλι το ξίφος του.
Δεν τον θεωρούσα ηλήθιο που δέχθηκε να με πολεμήσει χωρίς να χρησιμοποιήσει τις τεχνικές του,όταν θα του έδιναν εμφανώς ακόμα μεγαλύτερο πλεονέκτημα και ούτε θεωρούσα ότι υπερεκτιμούσε τον εαυτό του.Είχα δει τη δύναμη που κατείχε και ήξερα και από μόνος μου ότι ακόμα και έτσι είχε ένα τεράστιο πλεονέκτημα εναντίων μου.
-Εκτιμώ αυτή σου την απόφαση. του είπα πάρα αυτά.
Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή,ξέροντας ότι πήγαινα σε βέβαιο θάνατο.
-Περιμένω. μου είπε.
Έκανα την πρώτη κίνηση.Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω.

Έφερα το Yonku πάνω από το κεφάλι μου ώστε να κάνω ένα κάθετο χτύπημα.Ο Yoshida έφερε το δικό του οριζόντια ώστε να με μπλοκάρει.Σταμάτησα την κίνηση μου στην μέση και έκανα μια επιτόπου στροφή από τα δεξιά και ολοκληρώνοντας την βρέθηκα από την αριστερά πλευρά του αντιπάλου μου να τον στοχεύω στο ύψος της μασχάλης.Κατέβασε απότομα όπως ήταν τα χέρια του από την πλευρά μου και χτύπησε με τον αγκώνα του το πάνω μέρος της λεπίδας μου.Έπαθε ένα μικρό κόψιμο,όμως το σημαντικό ήταν ότι έσπρωξε την λεπίδα μου προς τα κάτω και απέφυγε ένα πολύ χειρότερο χτύπημα.Με τα τραυματισμένα μου χέρια και το βάρος του Yoku αδυνατούσα να σταματήσω την βαρύτητα από το να με τραβήξει κάτω.Ο Yoshida κατέβασε διαγώνια το ξίφος του από πάνω μου.Έπεσα εντελώς κάτω και κύλησα στο πάτωμα μέχρι που απομακρύνθηκα και είχα χρόνο να ξανασηκωθώ.
Αυτή την φορά επιτέθηκε εκείνος πρώτος.Επιχείρησε κάποια ευθεία καρφώματα.Ήταν αρκετά γρήγορος και χωρίς τις τεχνικές του και αυτό μου προκαλούσε ακόμα ένα πρόβλημα.Με το Yoku έσπρωχνα την λεπίδα του στο πλάι ώστε να πιάνει αέρα ή πηδούσα προς τα πίσω,όμως δυστυχώς δεν μπορούσα να χειριστώ το Yoku όπως την ελαφριά Σκιά και έτσι δεν τα μπλόκαρα.Ένα από τα χτυπήματα του πέρασε και με κάρφωσε στο ήδη τραυματισμένο αριστερό μου ώμο.Έβγαλα ένα βογγητό το οποίο προσπάθησα πάλι να συγκρατήσω.Πριν προλάβει να τραβήξει την λεπίδα του από πάνω μου έκανα ένα πλαινό χτύπημα.Πήδηξε από την άλλη,αλλά δεν το απέφυγε εντελώς.Το Yoku του έκανε κάποια ζημιά,όμως χάρις την αντίδραση του το χτύπημα δεν ήταν και τόσο σοβαρό.
Τελικά εκείνος δεν τράβηξε το όπλο του.Αντ' αυτού το έμπιξε ακόμα πιο μέσα και άρχισε να με σπρώχνει προς τα πίσω.Εκείνη την στιγμή δεν μπρορούσα να κάνω κάτι.Βρέθηκα στο πλάι του πλοίου,με το πάνω σώμα μου να στέκεται ελαφρώς έξω από τα όρια του πλοίου.Εκείνος συνέχιζε να με πιέζει και ο πόνος που ένιωθα ήταν απερίγραπτός.Έπρεπε να δράσω.Τώρα που με είχε κολλήσει στον τοίχο και δεν είχα πιο πίσω να πάω δεν κρατούσε αρκετή απόσταση μεταξύ μας.Κούνησα το ξίφος μου προς τα κάτω και του έκοψα ελαφρώς το αριστερό του πόδι στο σημείο της γάμπας.Το χτύπημα δεν ήταν τίποτα,όμως του απόσπασα την προσοχή του αρκετά ώστε να προλάβω να σηκώσω ξανά το Yoku και να τον κόψω στο στήθος.Αυτό τον έκανε να αποτραβηγθεί παίρνοντας μαζί του και το ξίφος του.
Δεν είχα προλάβει να συνέλθω ακόμα όταν περάσαμε δίπλα από ένα πολύ μεγάλο δέντρο.Βρισκόμενος στην άκρη δεν πρόλαβα να αποφύγει τα κλαδιά του καθώς περάσαμε δίπλα του.Από το χτύπημα πετάχτηκα μέχρι την άλλη άκρη του πλοίου,ενώ το αριστερό μου χέρι που δέχθηκε για άλλη μια φορά το χτύπημα γέμισε ακόμα περισσότερες πληγές,καθώς επίσης και ένα κλαδί που είχε σπάσει και είχε αρκετά μυτερή άκρη ώστε να καρφωθεί πάνω του.Πίεσα τα δόντια μου και τράβηξα με φόρα το ξύλο και το πέταξα κάτω.Στηριζόμενος στο Yoku σηκώθηκα και πάλι.
-Αυτό το χέρι σου δεν δείχνει καθόλου καλά. μου είπε ο Yoshida.
Το ήξερα αυτό.Πλέον δεν είχε σημασία αν είχα πάρει το χάπι,ο πόνος από το χέρι μου ήταν αβάσταχτος.Τα ρούχα μου είχαν γίνει κόκκινα στην γύρω περιοχή ενώ το αίμα μου είχε λούσει για τα καλά και το Yoku.Καθώς παρατηρούσα αυτό το τελευταίο,ένας τρομερός οξύς πόνος χτύπησε το κεφάλι μου.

Δεν ήταν εξωτερικός ή από κάποιο χτύπημα.Ερχόταν από μέσα,από το μυαλό μου,σαν πονοκέφαλος αλλά ήταν κάτι πολύ πιο έντονο.Με τρέλαινε!
-Ω μην μου πεις;Φαίνεται ότι θα δεις λίγη από την δύναμη του Yoku στην τελική... άκουσα τον Yoshida να μου λέει,αλλά δεν τον άκουγα κανονικά.Η φωνή του ακουγόταν λες και ερχόταν από το βάθος και ηχούσε λες και βρισκόμασταν σε έναν κλειστό χώρο.Άρχισα να παραπατώ και να χάνω τα βήματα μου.Μετά ζαλάδα.Μετά έσβησα...Ο κόσμος είχε γίνει μαύρος.Κυριολεκτικά το μόνο που έβλεπα ήταν μαύρο φώντο.Το σώμα μου το ένιωθα βαρύ,ένιωθα στα χέρια μου το Yoku αλλά δεν μπορούσα να το κινήσω.Όμως τότε τα χέρια μου σηκώθηκαν και σήκωσαν και το ξίφος μαζί τους.Δεν το κουνούσα εγώ,τουλάχιστον έτσι νόμιζα.Δεν είχα την δύναμη την δεδομένη στιγμή κι όμως θα ορκιζόμουν ότι το σώμα μου κινούταν κανονικά χωρίς εγώ να έχω τον έλεγχο του.Και τότε...μέσα στο σκοτάδι ένιωσα κάτι.Εκείνο το συναίσθημα της ανάγκης..ένιωθα πως κάτι χρειαζόμουν,κάτι ήθελα...το ήθελα τώρα,το ήθελα πολύ.Άκουγα το μυαλό μου να με ρωτάει τι ακριβώς ήθελα.Τώρα;Μάλλον...να κερδίσω,μισό όχι!Να κερδίσω ολοκληρωτικά,να εξαλήψω εντελώς τον αντίπαλο μου.Ναι αυτό ήθελα,το ήθελα,το θέλω...το θέλω...το θέλω...το θέλω πολύ!Ξαφνικά ο κόσμος μου ζωντάνεψε ξανά.Τα μάτια μου άνοιξαν και ένιωσα το σώμα μου να γεμίζει ενέργεια.Ω!Αυτό είναι ωραίο.Την νιώθω να με γαργαλάει και να μου προκαλεί ένα απόλυτο συναίσθημα ικανοποίησης.Δεν το είχα καταλάβει νωρίτερα αλλά είχα αρχίσει να γελάω.
-Όι φαίνεται ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις αυτό.Αρχίζεις να τα χάνεις. μου είπε και αυτή την φορά ένιωθα τα λόγια του να με εκνευρίζουν.Γιατί αυτός ο αναιδής άνθρωπος μιλάει ακόμα;Γιατί αυτό το τιποτένιο πλάσμα τολμάει να αναπνέει ακόμα μπροστά μου;Δεν ξέρει ποιος είμαι;Είμαι αυτός που θα κατακτήσει τα πάντα.Είμαι αυτός στον οποίο θα ανοίκουν τα ΠΆΝΤΑ!
-Αν κάποιος θα αρχίσει να χάνει κάτι,αυτός θα είσαι εσύ:θα χάσεις κάνα δύο μέλη του σώματος σου δηλαδή. του ανταποκρίθηκα.Πλέον δεν με ένοιαζε να είμαι σιωπηλός,δεν με ένοιαζε να κρατήσω την ανέκφραστη μάσκα που φοράω πάντα.Αυτή την στιγμή θα διεκδικήσω τα πάντα και θα επιδείξω την δύναμη μου μπροστά στην φάτσα του χωρίς δισταγμό.Τώρα που το σκέφτομαι δεν θέλω να τον νικήσω απλά...θα τον σκοτώσω!Θα τον πετσοκόψω αρκετά ώστε να μην τον αναγνωρίσουν ούτε οι δαίμονες στον άλλο κόσμο.Ναι!Καλή ιδέα!Γιατί μέχρι στιγμής δεν σκότωνα κανέναν από τους αντιπάλους μου;Αν το σκεφτεί κανείς λογικά τους άξιζε,μιας και μπαίναν στον δρόμο μου.
-Shadow Step δεν τον άφησα να μιλήσει άλλο,ούτε άφησα εμένα να χάνω άλλο χρόνο με κάτι τόσο χαζό όσο οι σκέψεις.Εμφανίστηκα από πίσω του και κούνησα βίαι το ξίφος μου.Μια μαύρη ενέργεια βγήκε από αυτό και κάλυψε το κομμάτι μπροστά μου.Δυστυχώς το απόβρασμα ξέφυγε πάλι με το χαζό του soru.Πως τολμάει ακόμα να με αντιμετωπίζει με αυτή την ηλήθια τεχνική όταν εγώ του επιδικνύω πραγματική ταχύτητα;Ξαναέτρεξα πάνω του και εκείνος προσπάθησε να με αποφύγει πάλι,όμως αυτή την φορά άλλαξα κατεύθυνση την ώρα που έκανε την κίνηση του και του έκλεισα τον δρόμο.Η λεπίδα μου τον βρήκε και του έκανε μια χαραγματιά από τον αριστερό του ώμο,μέχρι διαγώνια κάτω στην περιοχή της λεκάνης του.Τώρα θα έβλεπε!Τώρα θα έβλεπε πόσο ανόητος ήταν που έμπλεξε μαζί μου!

Μπορούσα να δω τον θυμό στην φάτσα του Yoshida.Πήδηξε προς τα πίσω και βάζοντας τα χέρια του στο πάτωμα άρχισε να στριφογυρνάει το πόδια του στον αέρα.Έτσι δημιούργησε ένα πεδίο από λεπίδες χάρις το Rankyaku του,οι οποίες άρχισαν να πέφτουν παντού τριγύρω στον χώρο.Κουνούσα το Yoku με όλη μου την ταχύτητα και την έκοβα προτού με φτάνουν,με εξαίρεση ένα δύο που με πέτυχαν αλλά δεν με ένοιαζε.Η ενέργεια μέσα μου ήταν μεγάλη για να με σταματήσει κάτι τέτοιο.Πολλές από τις υπόλοιπες λεπίδες έπεσαν πάνω στο κατάστρωμα ή άλλα σημεία του πλοίου χωρίς να κάνουν κάποια ζημιά,όμως πολλές από τις λεπίδες έπεσαν στα δέντρα τριγύρω.Μάλιστα μία έκοψα ένα το οποίο έπεσε πάνω στο πλοίο οριζόντια,ανάμεσα σε μένα και στον Yoshida.Περνόντας δύο πιο μεγάλα δέντρα οι δύο άκρες του κορμού,που έιχαν πέσει στο πλοίο,έπεσαν πάνω τους και δεχόμενα ώθηση άρχισαν να κινούνται προς την κατεύθυνση μου.Έπεσα γρήγορα μπρούμιτα κάτω στο πάτωμα.Ο κορμός συνάντησε το κατάρτι και ήλπιζα ότι αυτό θα σταματούσε το πλοίο,όμως καμία τέτοια τύχη.Με έναν δυνατό θόρυβο ο κορμός έσπασε στα δύο,κάτω από την αντίθετη πίεση που του ασκούσαν τα δέντρα και το κατάρτι,και τα κομμάτια του έφυγαν προς τα πίσω πετυχαίνοντας και τσακίζοντας άλλα δύο δέντρα.Σηκώθηκα όρθιος και κοίταξα προς τον Yoshida.Είχε ήδη κλείσει την απόσταση μεταξύ μας και ετοιμαζόταν για την επίθεση του.Εξαφανίστηκα αμέσως και εμφανίστηκα από πίσω του.
-Τόσο αργός. του είπα καθώς ήμουν έτοιμος να τον χτυπήσω από πίσω.
-Τόσο προβλέψιμος. τον άκουσα να λέει εκείνος,ενώ δεν είχα προσέξει ότι ήδη είχε γυρίσει το ξίφος του προς τα πίσω.Με είχε σταματήσει στα βήματα μου και με είχε καρφώσει στην κοιλιά.
-Νιώθεις πρώτη φορά την δύναμη του Yoku και αυτή πάει να σε τρελάνει.Δεν ξέρεις πως να την χειρστείς και έχεις χάσει παράλληλα την πολύτιμη ηρεμία που διατηρούσες και σε άφηνε να έχεις καθαρό κεφάλι στην μάχη.Αν ήσουν ακόμα ο εαυτός σου θα ήξερες να μην ξαναδοκιμάσεις το ίδιο πράγμα εναντίων μου.
-Είσαι ανόητος;!Τι σημασία έχει αν με χτύπησες;Με όλη αυτή την δύναμη που κρατώ πόσο νομίζεις ότι θα αντέξεις εναντίων μου; του φώναξα,καθώς απομακρυνόμουν από την λεπίδα του.
Για μισό λεπτό;Τι; Ποιος στο καλό τα λέει όλα αυτά;Εγώ; Όι Όι Όι τι συμβαίνει εδώ;Δεν μπορεί...έτσι δεν είναι; Δεν μπορεί να τα λέω εγώ όλα αυτά σωστά;Θα πρέπει να κοιμάμαι.Ναι αυτό είναι!Απλά κοιμάμαι χαχαχα
Α! πρέπει να έχασα πολύ αίμα στην μάχη μου και να είμαι κάτω αναίσθητος,ναι έτσι εξηγούνται όλα.
Για μισό λεπτό...Είμαι ξεκάθαρα ξύπνιος! Τι νομίζω ότι κάνω;Πότε έγινα εγώ τόσο αυθαδείς;Αυτό πρέπει να σταματήσει τώρα!
Με το που τελείωσαν αυτές οι σκέψεις στο μυαλό μου εκείνος ο έντονος πόνος που είχα νιώσει και πριν επανήλθε.Ακόμα δεν ήμουν σίγουρος τι ήταν,αλλά ήθελα να φύγει ήθελα να περάσει,δεν δρούσα σαν τον εαυτό μου έτσι!Ο πόνος σταδιακά άρχισε να φεύγει και ταυτόχρονα ένιωθα ότι άδειαζα από ενέργεια πράγμα κακό.Παρόλα αυτά ένιωθα το σώμα μου ξανά ελαφρύ και παραδόξως το Yoku επίσης.Μια τρομερή ευχαρίστηση με γέμισε.Και αν και δεν ήμουν σίγουρος πως μπορούσα να βεβαιωθώ,πάντως ένιωθα ξανά ότι ήμουν εγώ.

-Δεν μπορεί;Μην μου πεις...μην μου πεις ότι κατάφερες να πάρεις τον έλεγχο πίσω από το Yoku; άκουσα τον Yoshida τότε να λέει.

-Δεν καταλάβαίνω γιατί πράγμα μιλάς.
Τι λέει τώρα;Πήρα τον έλεγχο του Yoku;Στο χέρι μου δεν ήταν τοσην ώρα;Μήπως μου το πήρε όταν δεν κοίταζα;Τότε πως το πήρα πίσω και δεν το θυμάμαι.
-Όι πες μου ότι αλήθεια δεν κατάλαβες τι συναίβει;
-Παρεπιπτόντως τι στο καλό συναίβει;Γιατί σταματήσαμε;
-Πραγματικά δεν κατάλαβε.

σκέψεις του Yoshida:

-Σοβαρά τώρα τι κάθεσε και λες μόνος σου;
Βέβαι τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως καλύτερα αν έχανε έτσι τον χρόνο του.Δεν νομίζω ότι θα άντεχα να πολεμήσω για πολύ ακόμα και σύντομα θα έπρεπε να φτάνουμε στην ακτή οπότε θα μπορούσαν να μας περικυκλώσουν συμμαχικά σκάφη και να τον συλλάβουν.Ακόμα και ο Yoshida δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι ενάντια σε τόσους στρατιώτες.
-Μπορεί να μην ξέρεις τι έγινε,όμως να ξέρεις ότι ξέφυγες από κάτι χειρότερο από τον θάνατο και αυτό το σέβομαι... μου είπε.
-Ευχαριστώ... νομίζω δηλαδή.
-Όμως πλέον πραγματικά δεν φαίνεται ότι έχεις κάτι άλλο να μου δείξεις,οπότε πρέπει να το τελειώνουμε.Το Yoku θα επιστρέψει σε μένα όπως συμφωνήσαμε στους όρους τις μονομαχίας.
Να πάρει,άρα θα το τελείωνε τώρα;Πραγματικά δεν είχα τίποτε άλλο να του δείξω και με το ζόρυ μου απέμεναν αντοχές,όμως έπρεπε να το παλέψω μέχρι το τέλος.Επέστρεψα το Yoku στην θήκη του και γύρισα προς τον Yoshida.Στάθηκα με τα γόνατα μου ημιλυγισμένα και τα πόδια μου παράλληλα το ένα προς το άλλο.Έπιασα τις λαβές του Δράκου και της Σκιάς,με αυτά να βρίσκονται στις θήκες τους,και τις έφερα ώστε να είναι παράλληλες μεταξύ τους και με τα πόδια μου,χωρίς να τις αφήσω.
-Πολύ καλά.Όμως δεν σκοπεύω να πέσω χωρίς να μάχομαι. του είπα και ετοιμάστηκα για αυτό που φαινόταν πως θα ήταν η τελευταία μου επίθεση.
-Δεν θα περίμενα τίποτα λιγότερο,μετά από όλη αυτή την μάχη που μου έδωσες.Soru! και έφυγε κατά πάνω μου.
-Shadow Step-Windslash Dash με την ταχύτητα μου έπεσα πάνω του και τράβηξα ταυτόχρονα και τα δύο μου ξίφη διαγώνια.Οι επιθέσεις μας συγκρούστηκαν.Βρεθήκαμε να έχουμε αλλάξει πλευρές,με τις πλάτες μας γυρισμένες η μία στην άλλη.Εκείνα τα δεύτερα ήταν σαν αιώνας.Δυστυχώς ήξερα ήδη τι είχε συμβεί.Να πάρει!Ο Yoshida αργά αργά επέστρεψε το ξίφος του πίσω στην θήκη του.Με το που το "έκλεισε" μια μεγάλη χαραγματιά δημιουργήθηκε στο σώμα μου.Είχα αποτύχει.Τα ξίφη μου έπεσαν από τα χέρια μου και εγώ έπεσα στα γόνατα μου.Μπορούσα να ακούσω από πίσω μου τον Yoshida να με πλησιάζει.
-Η συμφωνία είναι συμφωνία. μου είπε.