[Τέλος]El Dorado arc:Στα χνάρια της επανάστασης.

Προηγούμενες ιστορίες:

Σημαντικά Πρόσωπα:

Opening 1:

 Συνεχίσαμε να τρέχουμε με όλη μας την δύναμη.Βλέπαμε τον καπνό να φτάνει όλο και πιο κοντά μας.Έπρεπε να φτάναμε στην ακτή.Και πράγματι κάποια στιγμή φτάσαμε στο τέλος του δρόμου.Βρισκόμασταν στην άκρη ενός υψώματος και από εδώ πάνω βλέπαμε καθαρά την ακτή που απλωνόταν μπροστά μας.Τα πόδια μας λύγισαν.Κάτσαμε και οι δύο κάτω και αρχίσαμε να παίρνουμε κοφτές ανάσες.Είχαμε διανύσει κάποια εντυπωσιακή απόσταση και ήταν αναμενόμενο να βρισκόμασταν τώρα σε αυτή την κατάσταση.Όταν ηρέμησα λίγο ξάπλωσα κάτω και έκανα νόημα στον Masta να κάνει το ίδιο.Σιγά σιγά συρθήκαμε μέχρι την άκρη του υψώματος και ρίξαμε μια ματιά από κάτω.Επιτέλους βρήκαμε την πηγή της έκρηξης και όλου αυτού του καπνού.Ένα καράβι αραγμένο στην ακτή είχε καλυφθεί από φλόγες,οι οποίες έγλυφαν άγρια κάθε γωνιά του και το μετέτρεπαν σταδιακά σε στάχτη.Γύρω του βρίσκονταν ένοπλοι άντρες.Κάποιοι από αυτούς μιλούσαν όμως η απόσταση δεν μας επέτρεπε να τους ακούσουμε.
 Κοίταξα τον Masta.
-Πιστεύεις ότι είναι επαναστάτες; με ρώτησε.
-Ναι...όμως δεν μπορούμε να είμαστε και εντελώς σίγουροι.Πρέπει να κινηθούμε.Θα κατέβουμε από το πλάι και θα επιχειρήσουμε να τους πλησιάσουμε. του ανταποκρίθηκα.
 Εκείνος μου έγνευσε θετικά.
 Αρχίσαμε να σερνόμαστε κατευθυνόμενοι προς τα αριστερά μας όπου υπήρχε μια κατηφόρα που μας έφερνε πιο κοντά στην ακτή.Ήταν κάπως ριψοκίνδυνο και έπρεπε να την κατεβούμε και γρήγορα και αθόρυβα.Μόλις φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο ανασηκωθήκαμε,όχι εντελώς  βέβαια.
-Ξέρω πως θα κατέβουμε... είπα στον Masta ...Ακολούθησε με.
 Αυτό θα πονούσε.Έκατσα ημιξαπλωτός στο έδαφος και άφησα τον εαυτό μου να κατεβαίνει σιγά σιγά με τα πόδια μου να κρατάνε αντίσταση για να μην αρχίσω να κατρακυλάω.Βέβαια όλο αυτό δεν ήταν τόσο καλό για την πλάτη μου,η οποία είχε αρχίσει να πονάει,αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας.Συνέχισα έτσι να κατεβαίνω την πλαγιά,με τον Masta να με ακολουθεί από πίσω.Εύχομαι μόνο να μην γύρναγαν οι άντρες στην ακτή προς το μέρος μας,γιατί τότε αν ήταν όποιοι πιστεύαμε δεν γλιτώναμε την μάχη.Ευτυχώς όμως αυτό δεν συνέβει.
 Φτάσαμε τελικά κάτω και τότε αμέσως πηδήξαμε και κρυφτήκαμε πίσω από κάτι θάμνους που βρίσκονταν εκεί κοντά.Όμως φαίνεται ότι κάναμε παραπάνω θόρυβο  από όσο νόμιζα στην αρχή.Δύο από τους άντρες γύρισαν προς το μέρος μας και με σταθερά βήματα άρχισαν να μας πλησιάζουν.Υποθέτω ότι πάει η μυστικότητα μας.

Αυτόματα πιάσαμε και οι δύο τις λαβές των ξιφών μας,όμως δεν πεταχτήκαμε.Παραμείναμε στις θέσεις μας.Χαμηλώσαμε την αναπνοή μας και προσπαθούσαμε να είμαστε όσο πιο σιωπηλοί γίνεται.Μας ήταν προτιμότερο να αποφεύγαμε την μάχη μέχρι οι υποψίες μας να επιβεβαιώνονταν.
Οι δύο άντρες είχαν πλησιάσει πολύ κοντά.Ακούγαμε τα βήματα και τις ανάσες τους.Βρίσκονταν από πάνω μας.Με ένα-δύο βήματα ακόμα και θα μας έβλεπαν.Ήμασταν έτοιμοι να πεταχτούμε και να τους κόψουμε,όμως τότε η φωνή ενός τρίτου άντρα ακούστηκε.
-Όι τι κάνετε εκεί πάμε επιστρέφουμε πίσω στην βάση.
Ο άντρας έπρεπε να μιλάει στους άντρες που μας πλησίασαν μιας και τους είδαμε,μέσα από τον θάμνο,να γυρνάνε τα κεφάλια τους προς την πλευρά της παραλίας.
-Επιστρέφουμε στο φρούριο; ρώτησε ένας από τους δύο άντρες.
-Όχι πάμε πίσω στην κεντρική βάση στα ΒΔ του νησιού.Η περίπολος μας έπιασε ένα τσούρμο ατόμων και τα πηγαίνουν πίσω για ανάκριση.Φοβούνται μήπως έχουν και άλλοι,για αυτό και σήμαναν γενικό συναγερμό.
-Βρήκαμε τουλάχιστον τίποτα εδώ ή τσάμπα ήρθαμε;
-Βρήκαμε κάποιους χάρτες και αφίσες καταζητούμενων.Ίσως κάνας κυνηγός να ξεβράστηκε στο νησί.Πάμε πίσω να αναφέρουμε.
-Αν όντως ήρθε κάποιος κακό δικό του. είπε ο ένας από τους δύο άντρες και άρχισαν ξανά να απομακρύνονται.
Δεν υπήρχε αμφιβολία πλέον.Αυτό ήταν σίγουρα το καράβι της Kanae.Η όλη κατάσταση εξελλισόταν πολύ άσχημα.Όποιοι και να ήταν αυτοί οι άντρες είχαν βρει το καράβι της και σίγουρα θα έψαχναν και για τον ιδιοκτήτη του.Επίσης όπως φαίνεται είχαν πιάσει και τους πειρατές του El Drago-εννοώ...ποιοι άλλο τσούρμο βρισκόταν στο νησί εκτός από εμάς και εκείνους;-που αν αυτό ήταν αλήθεια τότε μπορούσαν να μάθουν για την ύπαρξη μας.Μπορεί να μην μάθαιναν ότι ήρθαμε εδώ για να κυνηγήσουμε επαναστάτες,πάντως όποιοι και να είναι,ότι και να μάθουν θα έρθουν για εμάς κάποια στιγμή.
Εκείνη την στιγμή ο Masta μου έκανε νόημα να κοιτάξω.Ανασήκωσα ελαφρώς το κεφάλι μου και κοίταξα πάνω από το θάμνο.Ενώ όλοι οι άντρες έδειχναν να αποχωρούν,υπήρχαν δύο από αυτούς που πήγαιναν προς την αντίθετη κατεύθυνση.Θα περνούσαν από μπροστά μας οπότε έκανα νόημα στον Masta να μείνει σκυμμένος για λίγο ακόμα.

-Εμείς γιατί πάμε πίσω στο φρούριο και όχι στην βάση όπως οι άλλοι; ρώτησε ο ένας από τους δύο.
-Ο λοχαγός ήθελε να πάμε να ενημερώσουμε πίσω στο φρούριο και από εκεί να πάμε μετά με τους υπόλοιπους πίσω στην βάση. του ανταποκρίθηκε ο δεύτερος.
-Δεν εννοούσα αυτό...Ξέρω γιατί πάμε,όμως...γιατί πρέπει να στέλνουν εμάς για κάτι τέτοιες μικροδουλειές;
-Υποθέτω έτσι κάνουν με τους νεοσύλλεκτους.Σκέψου ότι δεν είναι πολύ καιρό τώρα που ενταχθήκαμε στις δυνάμεις της επανάστασης.Είναι μέχρι να έρθει κάποιος καινούργιος.
Ο πρώτος κούνησε απλά το κεφάλι του απογοητευμένος και συνέχισε να περπατάει δίπλα στον δεύτερο.
Τα καλά νέα.Επιτέλους ξεκαθαρίσαμε κάποια πράγματα.Επαναστάτες υπήρχαν,βάση υπήρχε,φρούριο υπήρχε...από όλα υπήρχαν.Από την μία ήταν καλό που βρήκα αυτό για το οποίο ήρθα,από την άλλη τα χειρότερα έρχονταν.Πλησίασα τον Masta και του ψιθύρισα στο αυτί.
-Γύρνα πίσω και βρες τους υπολοίπους.Κατευθυνθείτε ΒΔ αλλά προσεκτικά.Δείτε αν μπορείτε να βρείτε όντως κάτι εκεί.
-Εσύ;
-Θα ακολουθήσω αυτούς τους δύο και θα βρω το φρούριο τους.Θα είναι λιγότεροι εκεί οπότε αν είναι να αρχίσουν να μας ψάχνουν καλύτερα να μειώσουμε τον αριθμό τους όσο μπορούμε.
-Θα μπορέσεις μόνος σου;
-Θα προσπαθήσω.Μην ανησυχείς,αν είναι πέρα από τις δυνάμεις μου δεν θα τους πολεμήσω.Εξάλλου είναι πολύ πιθανόν εκεί να βρω στοιχεία που θα μας οδηγήσουν στην βάση τους.
-Καλώς...Θα σε καλέσω όταν βρω κάτι.Καλή τύχη.
-Δεν πιστεύω στην τύχη.
-Ούτε εγώ. μου ανταποκρίθηκε και άρχισε να κινήται προς την κατεύθυνση από όπου είχαμε έρθει.
"Πέρα από τις δυνάμεις μου"...ναι καλά!...Άκου εκεί αν μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου.Είμαι ένας δράκος,πόσες φορές πρέπει να του το πω;Θα τα κάνω μια χαψιά τα ανθρωπάκια.

Άρχισα να ακολουθώ όσο πιο αθόρυβα μπορούσα τους δύο άντρες,κρυμμένος πάντα πίσω από δέντρα,θάμνους και ότι άλλο υπήρχε τριγύρω μου.Παρόλα αυτά οι δύο άντρες έδειχναν να είναι τόσο απορροφημένη στην ασήμαντη συζήτηση τους που και να περπατούσα δίπλα τους μάλλον δεν θα με παρατηρούσαν.Άχρηστα πλάσματα...ούτε μια δουλειά δεν μπορούν να κάνουν σωστά.Αναρωτιέμαι πως τους διαλέγουν και τους εντάσσουν στον στρατό τους.Όχι ότι οι Marines είναι καλύτεροι,αλλά από όσο ξέρω γίνονται κάποιοι έλεγχοι για το ποιοι αξίζουν να καταταγούν και ποιοι όχι.
Είχαμε περπατήσει κοντά ένα πεντάλεπτο,με εκείνους να περπατάνε κατά μήκος της ακτής και εγώ να τους ακολουθώ κατά πόδας από την άκρη του δάσους.Τότε ξαφνικά...
Πουρουπουρου....Πουρουπουρου....
 Σοβαρά τώρα;Ώρα που βρήκε το den den mushi μου να χτυπήσει!
Κοίταξα με την άκρη του ματιού μου τους δύο άντρες οι οποίοι είχαν γυρίσει προς το μέρος μου.
-Ποιος είναι εκεί; φώναξε ο ένας από αυτούς και σημάδεψε προς το μέρος μου με το όπλο του.
-Βγες ή σου ρίχνουμε. συμπλήρωσε ο δεύτερος.
Ε! Δεν πάει στο καλό εδώ που φτάσαμε.Τραβάω με το δεξί μου-ελεύθερο-χέρι μου το den den mushi από την τσέπη μου και πετάγομαι από την κρυψώνα μου.
-Πιάσε... φωνάζω σε έναν από τους δύο και του πετάω το den den mushi.
Ενστικτωδώς εκείνος άπλωσε το χέρι του και το έπιασε,αφήνοντας την άμυνα του.Πετάχτηκα αμέσως μπροστά και έκοψα τον πρώτο στο ύψος του στήθους.Ο δεύτερος πήδηξε προς τα πίσω και με σημάδεψε με το όπλο του.Γύρισα την θήκη του ξίφους μου και χτύπησα το όπλο του αλλάζοντας του κατεύθυνση,με αποτέλεσμα η σφαίρα να καρφωθεί σε ένα δεύτερο.Με μία γρήγορη κίνηση έφερα μπροστά μου το ξίφος μου και τον έκοψα προτού προλάβει να ρίξει και δεύτερη φορά.
Έβαλα το ξίφος μου στην θήκη του και κοίταξα το den den mushi που πλέον βρισκόταν στο έδαφος.Ακόμα χτυπούσε.

Το σήκωσα από κάτω και απάντησα.
-Shadow τι έγινε,γατί δεν απαντούσες;Ανησύχησα ότι κάτι σου συναίβει. ακούστηκε η φωνή της Kanae να μου λέει από την άλλη άκρη του ακουστικού.
-Τίποτα το σπουδαία,απλά κάποιες παρεμβολές... ανταποκρίθηκα και κοίταξα τους άντρες που κείτονταν στα πόδια μου.
-Ωραία...Όλα καλά και εδώ,κλειδώσαμε τον El Drago στο αμπάρι και ερχόμαστε να σας βρούμε.Που ακριβώς είστε;
-Αλλαγή σχεδίου.Προέκυψε κάτι και ο Masta έρχεται να σας βρει.Μείνετε στα πλοία μας κρυμμένοι και περιμένετε τον να φτάσει.Μετά θα σας πει τις λεπτομέρειες.
-Εσύ τι θα κάνεις;
-Εγώ είμαι επίσης καθοδόν στον προορισμό μου.Θα κρατάμε επαφή με τα den den mushi.
Για λίγο δεν έλαβα καμία ανταπόκριση.
-...Να προσέχεις. μου απάντησε τελικά και έκλεισε το ακουστικό από την πλευρά της.
Έβαλα ξανά το ακουστικό στην τσέπη μου.Έπειτα έσκυψα και πήρα το τουφέκι ενός από τους δύο άντρες και συνέχισα να περπατώ ευθεία από εκεί όπου βρισκόμουν.Δεν πέρασε παρά ένα λεπτό μέχρι να φανεί ένα κτήριο,σαν φάρος,σε ένα ύψωμα λίγο πιο πέρα.Κρύφτηκα γρήγορα πίσω από έναν βράχο και ανασηκώθηκα ελαφρώς για να κοιτάξω.Πράγματι έβλεπα ένοπλους να στέκονται κοντά στην πόρτα.Άρα αυτό ήταν το μέρος.
Έφυγα από την παραλία και γύρισα ξανά μέσα στο δάσος.Δεν ήξερα αν θα συναντούσα κάποιον οπότε περπατούσα ιδιαίτερα προσεκτικά.Ο δρόμος ήταν για λίγο ανηφορικός μέχρι που έφτασα στην ευθεία του φρουρίου.Μετά επιτάχυνα για λίγο μέχρι που έφτασα δίπλα στο κτήριο.Φυσικά παρέμεινα κρυμμένος πίσω από ένα δέντρο.
Μπροστά από την πόρτα του κτηρίου βρίσκονταν πέντε άντρες,άρα μπορούσα να υποθέσω ότι τουλάχιστον άλλοι τόσοι βρίσκονταν μέσα.Βέβαια το πρόβλημα μου κυρίως ήταν αυτοί έξω.Ήθελα να τους τακτοποιήσω όσο πιο ήσυχα γίνεται ώστε να μπω μέσα χωρίς περεταίρο προβλήματα.Σε έναν ανοιχτό χώρο σίγουρα θα είχα πλεονέκτημα χάρις το Shadow Step,όμως δεν ήθελα να σπαταλήσω τσάμπα ενέργεια για τους απλούς στρατιώτες.Δεν ήξερα τι με περίμενε μετά οπότε έπρεπε να είμαι έτοιμος.Για αυτό και δεν γινόταν να τους αντιμετωπίσω σε ανοιχτό πεδίο.Θα τελείωνα τους έξω και μετά θα αποτελείωνα τους μέσα έναν έναν.Άρα το τουφέκι δεν γινόταν να το χρησιμοποιήσω τώρα.
Το τελευταίο που θα ήθελα άλλωστε είναι να καλέσουν ενισχύσεις από την κεντρική βάση.Οπότε τι κάνω τώρα;

Πίεσα τον δείκτη μου στο μέτωπο μου και προσπάθησα να σκεφτώ...
Να πω την αλήθεια δεν ήθελα να σκεφτώ ιδιαίτερα τη δεδομένη στιγμή,οπότε αποφάσισα να κάνω το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.Τελικά θα χρειαζόμουν το τουφέκι.Ήλπιζα απλά να μην ακουγόταν πολύ ο ήχος μέσα στο κτήριο.Έστριψα την καραμπίνα προς τα πάνω και πυροβόλησα μια φορά.Γύρισα το κεφάλι μου ελαφρώς για να δω τους φύλακες.Φαίνεται πως το είχαν ακούσει και τρεις από αυτούς έχοντας τα όπλα τους σε ετοιμότητα άρχισαν να κατευθύνονται προς το μέρος μου.Τραβήχτηκα λίγο πιο βαθιά και χώθηκα μέσα σε ένα θάμνο.Περίμενα τους τρεις άντρες να πλησιάσουν.Άρχιζαν να κοιτάζουν γύρω τους χωρίς να βλέπουν κάποιον άμεσο κίνδυνο.
Πετάχτηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και με ένα τράβηγμα χτύπησα τους δύο πρώτους που στέκονταν κοντά ο ένας με τον άλλο.Πριν προλάβει να αντιδράσει ο τρίτος γύρισα απότομα και ακούμπησα την λεπίδα του ξίφους μου στον λαιμό του.
-Δες θα καλέσεις για βοήθεια; τον ρώτησα.
Έβλεπα τον φόβο στο βλέμμα.Σίγουρα θα φώναζε για βοήθεια.Το μόνο που έμενε ήταν οι άλλοι δύο εναπομείναντες άντρες να ερχόντουσαν και αυτοί εδώ.
-Βοήθεια...γρήγορα καλέστε ενισχύσεις! φώναξε.
Να πάρει...παραπάνω λέξεις από ότι ήθελα.
Έστριψα το κεφάλι μου να δω τους άλλους δύο άντρες.Ο ένας από τους δύο είχε αρχίσει να πλησιάζει όμως ο δεύτερος κατευθυνόταν προς την πόρτα.Χωρίς δεύτερη σκέψη χτύπησα τον άντρα που στεκόταν μπροστά μου και έπιασα ξανά το ντουφέκι.Γονάτισα και σημάδεψα τον άντρα που πήγαινε προς το κτήριο.
-Λάθος δρόμος μεγάλε... είπα πιο πολύ στον εαυτό μου και έριξα.
Τον πέτυχα στο αριστερό του πόδι,στο πίσω μέρος του μπουτιού του.Βγάζοντας μια κραυγή πόνου έπεσε κάτω.Ίσως θα ήταν πιο εύκολο και ήσυχο να τον σκοτώσω,όμως δεν μπορούσα να το κάνω.Αν όλα πήγαιναν καλά όλους αυτούς εδώ τους άντρες θα τους μάζευε το ναυτικό και μετά ας τους έκαναν ότι ήθελαν.Εγώ δεν θα τους σκότωνα.

Πέταξα χάμω το τουφέκι.Δεν θα το χρειαζόμουν άλλο.Άρπαξα ξανά το ξίφος μου και πετάχτηκα έξω.Ο εναπομείναντα άντρας είχε γυρίσει να δει τον συμπολεμιστή του και έτσι βρήκα την ευκαιρία να τον πλησιάσω.Μέχρι να γυρίσει είχα ήδη τραβήξει το ξίφος μου.Τον έκοψα στο δεξί του πλευρό και εκείνος σωριάστηκε δίπλα μου.Αν εκείνη την στιγμή ήταν να βγει κάποιος έξω και έβλεπε τον φύλακα αναίσθητο μάλλον δεν θα ήταν καλό,οπότε με μια "μικρή ώθηση" άφησα τον αναίσθητο άντρα να κατρακυλήσει μια μικρή πλαγιά.Τώρα που θα κατέληγε ποιος ξέρει...όλο και κάπου θα σταματούσε.Το σημαντικό ήταν να μην φαινόταν.
Άρχισα τότε να πλησιάζω τον τελευταίο φύλακα,που είχα τραυματίσει.Κρατούσε το πόδι του στο σημείο της πληγής,μα μόλις με είδε να πλησιάζω προσπάθησε να συρθεί και να πιάσει το τουφέκι του.Θα τον βοηθούσα αλλά κατά λάθος το κλότσησα και έπεσα κάτω από το ύψωμα.
-Σε παρακαλώ μην με σκοτώσεις... είπε ο άντρας και έδειχνε έτοιμος να κλάψει.
Σήκωσα το ξίφος μου,με τη θήκη του και τον χτύπησα στο κεφάλι του ρίχνοντας τον αναίσθητο.Δεν θα τους καταλάβαινα ποτέ τους ανθρώπους...Ενώ οι ίδιοι επιλέγουν να ακολουθήσουν τον δρόμο του πολέμου πάντα υπάρχουν εκείνοι που στο τέλος θα παρακαλέσουν για την ζωή τους.Αν διάλεξες τη ζωή του στρατιώτη το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις σιωπηλός την ώρα του θανάτου σου.Αν θες από την άλλη τόσο πολύ να μην πεθάνεις τότε πάλεψε το και άλλο,κάνε ότι μπορείς μέχρι το τέλος.
Ένα αμυδρό χαμόγελο γράφτηκε στο πρόσωπο μου.Ίσως δεν θα έπρεπε να μιλάω για τέτοια θέματα.Είμαι σχεδόν πεπεισμένος ότι αν όντως φτάσω κάποτε μπροστά από την πύλη της κόλασης και εγώ θα παρακαλέσω για την ζωή μου.Όμως πρώτα θα έχω προσπαθήσει τα πάντα.Πρώτα θα έχω δώσει ότι έχει να προσφέρει αυτό το σώμα.
Πίσω στη δουλειά τώρα.Έπιασα τον αναίσθητο άντρα από τα χέρια και τον τράβηξα στο πλάι του σημείο το οποίο,από κάτω τουλάχιστον,φαινόταν σαν τυφλό σημείο για τα παράθυρα πιο πάνω.Έπειτα έσκισα ένα κομμάτι από την μπλούζα του.Έριξα απάνω του μια σκόνη-λειτουργεί σαν καταπραηντικό σύμφωνα με τον Johnny από τον οποίο το πήρα- και έπειτα έδεσα την πληγή του.Αυτό δεν θα του έφτιαχνε το πόδι,όμως για την ώρα του έσωζε την ζωή.

Ανασήκωσα το κεφάλι μου για να κοιτάξω άλλη μια φορά το παράθυρο που κρεμόταν από πάνω μου.Καμία κίνηση.Η αλήθεια είναι ότι ενώ ήλπιζα να συμβεί κάτι τέτοιο για να έχει επιτυχία το σχέδιο μου,ξαφνικά μου φαινόταν πολύ εύκολο.Καμία κίνηση;Το ένστικτο μου μου έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.Και ήξερα πως το ένστικτό μου είχε πάντα δίκιο.
Πλησίασα την πόρτα του κτήριο και προσπάθησα να αφουγκραστώ τι βρισκόταν από πίσω.Παραδόξως δεν άκουγα κάτι.Απολύτως τίποτα!Σίγουρα κάτι ήταν λάθος εδώ.Άνοιξα αργά την πόρτα και κρυφοκοίταξα.Κανένας εκεί γύρω.Μέσα και έκλεισα την πόρτα όσο πιο σιγά μπορούσα.Έπειτα έτρεξα προς τον απέναντι τοίχο και κώλησα πάνω του.Κινήθηκα μέχρι την άκρη του όπου έβλεπα μια πόρτα και περίμενα.Πάλι δεν άκουγα τίποτα.Να ήταν άδειο το δωμάτιο;Μπας και όλοι όσοι είχαν μείνει εδώ ήταν αυτοί που συνάντησα έξω.Έριξα μια ματιά στο δωμάτιο.Τελικά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα!
Τρεις άντρες,πιθανότατες επαναστάτες,κείτονταν κάτω στο πάτωμα με μια λιμνούλα από αίμα να έχει σχηματιστεί γύρω τους.Ένα ήταν σίγουρο,κάποιος είχε κάνει τη δουλειά μου πριν από εμένα και πολύ φοβόμουνα ότι αυτός ο κάποιος ήταν ακόμα εδώ μέσα,αν και δεν ήμουν σίγουρος πως οι έξω φρουροί ήταν ανέφικτοι όταν έφτασα.Έφυγα γρήγορα από το δωμάτιο και έτρεξα προς τις σκάλες του απάνω ορόφου.Πλέον δεν είχα χρόνο να ανησυχώ για το αν είχε μείνει κάποιος επαναστάτης που στεκόταν.Ακόμα και να έβρισκα κάποιον θα ήταν πιο τυχερός από το να τον βρει οποιοσδήποτε άλλος βρισκόταν εδώ.Τουλάχιστον εγώ δεν θα τον σκότωνα.Όμως κανείς δεν με σταμάτησε.
Είδα και άλλους επαναστάτες στον δρόμο μου,όμως όλοι ήταν ήδη νεκροί και πατημασιές από αίμα συνέχιζαν να ανεβαίνουν προς τα πάνω.Επιτάχυνα και τελικά έφτασα στο απάνω δωμάτιο.Εκεί είδα κάποιον που δεν περίμενα να δω.Ήταν ο Golass,το δεξί χέρι του El Drago που το είχε σκάσει την ώρα της μάχης.Δεν ξέρω πως είχε βρεθεί εδώ,όμως ήξερα ότι δεν θα τον άφηνα να φύγει έτσι απλά.
-Φαίνεται πως είσαι άτυχος Golass...Αυτή τη φορά δεν θα ξεφύγεις.
Δεν μίλησε,παρά μόνο κοίταξε γύρω του.Έψαχνε για κάποια έξοδο.Ανήξερα ότι θα δοκίμαζε όμως κάτι τόσο τρελό θα τον είχα εμποδίσει,όμως ήμουν αφελής...Ένας άνθρωπος κάνει τα πάντα για να επιβιώσει.Πως μπορούσα να το ξεχάσω.Την επόμενη στιγμή τον είδα να παίρνει φόρα και να πηδάει μέσα από το παράθυρο.Τα γυαλιά που πετάχτηκαν με έκαναν να πηδήξω προς τα πίσω για να τα αποφύγω.Έπειτα έτρεξα προς το παράθυρο.Τον είδα κρεμασμένο πάνω σε ένα διπλανό δέντρο.Ήταν καλυμμένος στα αίματα από τα γυαλιά,όμως δεν έδειχνε να τον νοιάζει.Χωρίς δεύτερη σκέψη πήδηξε από το δέντρο και άρχισε να τρέχει προς το εσωτερικό του νησιού.

Ήμουν σαφώς γρηγορότερος από αυτόν και αν κινούμουν άμεσα λογικά θα τον έπιανα,όμως αυτή τη στιγμή προ είχαν άλλα θέματα.Κοίταξα γύρω μου,άλλοι τρεις άντρες κείτονταν νεκροί γύρω μου.Άσχημο θέαμα.Τα καλά νέα ήταν ότι ο Golass είχε καταστρέψει το κέντρο ελέγχου,που φαίνεται να στεγαζόταν στον χώρο,για μένα,οπότε η δουλειά μου είχε τελειώσει.Άρα τελικά ίσως μπορούσα να τον κυνηγήσω.Τότε όμως άκουσα κάποιον να βογκάει.Κοίταξα ξανά γύρω μου και τότε είδα ότι ένας από τους άντρες κινήθηκε.Έτρεξα γρήγορα από πάνω του και τον γύρισα ανάσκελα ώστε να πάρει αέρα.Τότε είδα και την πληγή του.Ήταν πολύ βαθιά και μάλλον ήταν θαύμα που ζούσε ακόμα...Δεν είχε πολύ χρόνο.
-Ποιος είσαι εσύ; με ρώτησε πολύ σιγανά,μιας και μάλλον του ήταν δύσκολο να μιλήσει στην κατάσταση του.
-Το αρχηγείο με έστειλε για να εκκενώσω τον χώρο... είπα αμέσως ...Τι συναίβει;
-Πιάσαμε έναν από τους πειρατές που κυκλοφορούσαν στο νησί και τον φέραμε εδώ,όμως το έσκασε...μας επιτέθηκε όταν δεν το περιμέναμε...έκλεψε τον κωδικό μας...θα περάσει κρυφά ανάμεσα μας,πρέπει να τον πιάσουμε... κατάφερε να μου πει ο άντρας κάνοντας πολλές παύσεις ανάμεσα στις λέξεις του.
Φαίνεται όμως ότι ο χρόνος του σε αυτό τον κόσμο τελείωσε.Η αναπνοή του σταμάτησε και ξεψύχησε στα χέρια μου.Ξέρω ότι αυτή την στιγμή ήταν ο εχθρός μου.Ξέρω ότι δεν τον γνώριζα καν.Ξέρω ότι δεν ήμουν εγώ ο υπεύθυνος για τον θάνατο του,όμως και πάλι αυτή η αίσθηση μου άφηνε ένα πολύ άσχημο συναίσθημα.Ο Golass δεν θα μου ξέφευγε για τρίτη φορά.
Άφησα τον άντρα απαλά κάτω και σηκώθηκα.Ώστε υπήρχε κωδικός για να ξεχωρίζουν τους δικούς τους.Έπρεπε να τον βρω πριν συνεχίσω.Πλησίασα το κέντρο ελέγχου μα ήταν σε πολύ άθλια κατάσταση για να βρω κάτι.Υπήρχαν κάτι φάκελοι εκεί δίπλα,όμως ήταν διαλυμένοι και θα μου έπαιρνε ώρα να βγάλω κάτι από αυτούς.Ξαφνικά άκουσα ένα den den mushi να χτυπάει.Και δεν ήταν το δικό μου.Κοίταξα τριγύρω προσπαθώντας να βρω την πηγή του ήχου και πράγματι κάπου στο πάτωμα υπήρχε ένα den den mushi σε όχι και τόσο άθλια κατάσταση,όσο ο υπόλοιπος χώρος τουλάχιστον.

Το σήκωσα από κάτω και απάντησα.
-Εμπρός... είπα κάνοντας πιο βαριά την φωνή μου και προσπαθώντας να δείξω ότι πονούσα.
-Εδώ κεντρική βάση.Τι συναίβει;Δεν ακούσαμε την αναφορά σας.Δεν εκκενώθηκε ακόμα ο χώρος; ήταν η ανταπόκριση που έλαβα από την άλλη γραμμή.
-Δεν μάθαμε τίποτα για καμία εκκένωση...
-Πως;!Δεν έφτασαν να σας ενημερώσουν;
-Δεν είδαμε κανέναν κύριε όμως εδώ αντιμετωπίσαμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα.Ένας από τους πειρατές που πιάσαμε το έσκασε...Μας επιτέθηκε πισώπλατα.Είμαι ο μόνος επιζών.
-Αυτό είναι σοβαρό.Μείνε εκεί που είσαι στρατιώτη θα στείλουμε κάποιον να σε πάρει.
-Δεν είναι απαραίτητο κύριο,μπορώ να περπατήσω.Θα κατευθυνθώ προς την βάση.Μόνο που πρέπει να σας προειδοποιήσω για κάτι τελευταίο...ο φυγάς μας έκλεψε τον κωδικό και σκοπεύει να χαθεί ανάμεσα μας.
-Ευτυχώς που μας ενημέρωσες...Γυρνάμε σε επείγων κωδικό:Anchor.Θα ενημερώσουμε όλες τις μονάδες.Κατέστρεψε το κέντρο ελέγχου στρατιώτη και ότι άλλους φακέλους έχουμε εκεί.Δεν θα ρισκάρουμε να πέσουν πληροφορίες σε λάθος χέρια.Σε περιμένουμε στην βάση.
-Μάλιστα κύριε... απάντησα και τερμάτισα την επικοινωνία.
Τώρα είχα τον κωδικό και ο Golass όχι,άρα το πιο πιθανόν είναι ότι θα τον έπιαναν και πάλι οι επαναστάτες.Επίσης παραδόξως η βάση είναι ήδη κατεστραμμένη κάτι που τελικά ήθελαν και οι επαναστάτες.Ω τι ωραία κατάληξη!Ξαφνικά έχω πολλές ιδέες για το τι μπορώ να κάνω τώρα που έχω τον κωδικό.
Τελικά ίσως υπάρχει και ένα ηθικό δίδαγμα μέσα από όλη αυτή την κατάσταση.Αν τελικά δεν τα πω καλά με το να είμαι κυνηγός μπορώ πάντα να γίνω ηθοποιός.