[Τέλος]Υπερασπίζοντας την βάση των Marines...

Link προηγούμενης ιστορίας:

Προηγούμενη ιστορία:

Σημαντικά πρόσωπα:

opening για την σειρά:

Καθώς είμασταν καθ' οδόν για το Tohan μου είρθε ξαφνικά μια σκέψη στο μυαλό...
-Δεν υποτίθεται ότι πήγαμε στο Zanakand για να πάρουμε τα σχέδια ενός νέου όπλου;Μόλις συνηδητοποίησα πως μόνο αυτό δεν κάναμε... είπα και τότε όλοι γύρισαν και με κοίταξαν.
-Βασικά το θυμόμουν εγώ,οπότε είμαστε καλά... απάντησε ο Ronin ...Ο Gilteo έχει τις απαραίτητες πληροφορίες που μας χρειάζονται.
Τότε όλοι οι υπόλοιποι αναστενάξαμε από ανακούφιση...Πραγματικά δεν το πιστεύω ότι καταφέραμε όλοι εκτός από έναν να το ξεχάσουμε.Αφού λοιπόν πείρα θετική απάντηση σε αυτό το θέμα κοίταξα γύρω μου να δω τι κάναν όλοι οι άλλοι...Είδα τότε πως ο Masta διάβαζε εφημερίδα.
-Μου δείνεις να διαβάσω λίγο; τον ρώτησα
-Ναι φύσικά...Πάρε να δεις έχει επικρατήσει χαμός παντού...Η πειρατία αυξάνεται μέρα με τη μέρα...Άσε καλύτερα δες τα μόνος σου. μου είπε και μου πέταξε την φυλλάδα.
Την έπιασα και κοίταξα το πρωτοσέλιδο...Ήδη αυτό που διάβαζα δεν ήταν ευχάριστο...Βασικά για εμένα αυτό που διάβαζα ήταν τρομακτικά νέα.

διευκρίνιση:

"Καταστροφές στο Aldean"...Αυτό ήταν γραμμένο με μεγάλα μαύρα γράμματα στην εφημερίδα...Γύρισα γρήγορα τα φύλλα μέχρι να βρω την σελίδα στην οποία βρισκόταν το άρθρο...Όταν το βρήκα διάβασα το εξής "Απρόσμενες αναταραχές συγκλόνισαν συθέμελα το νησί Aldean προ λίγων εβδομάδων, όταν στη διαμάχη πειρατών, και δη ψαρανθρώπων , και επαναστατών ενεπλάκησαν αθώοι πολίτες του νησιού σε μία από τις σκληρότερες μάχες των τελευταίων μηνών.Ο αριθμός των θυμάτων παραμένει άγνωστος μετά από άρνηση των τοπικών αρχών να προβούν σε δηλώσεις, ενώ αρκετοί πολίτες δέχθηκαν σοβαρά τραύματα."
Δεν μπορούσα να διαβάσω άλλο...πέταξα την εφημερίδα κάτω και σηκώθηκα όρθιος...Περπάτησα ως την πλώρη του πλοίου και εκεί έμεινα να κοιτάζω την θάλασσα. "Καταστροφές στο Aldean"...ο τίτλος δεν έλεγε να βγει από το μυαλό μου...Ένιωθα τους χτύπους της καρδιάς μου να αυξάνονται..."Και αν η Kanae και ο Kaizen ήταν μέσα στον αριθμό των θυμάτων;" ήταν η ερώτηση που μου κόλλησε από όταν είδα τον τίτλο...Η Kanae και ο Kaizen...είχα να τους δω τρία χρόνια τώρα...αυτοί μαζί με τον Arashi ήταν οι μόνοι φίλοι που είχα στα παιδικά μου χρόνια μέχρι και στην εφηβεία...Ο μόνος λόγος που στην αρχή με εμπόδιζε να φύγω από το Aldean,όπου είχα μεγαλώσει,ώστε να προπονηθώ ήταν αυτοί οι δύο.Η υπόσχεση μου να τους ξανασυναντήσω ήρθε στο μυαλό μου.Τρία χρόνια είχαν περάσει λοιπόν...Τρία χρόνια χωρίς να έχω νέα τους,χωρίς καμία επαφή...Καλά τι σόι φίλος ήμουν;...Έπιασα το μάγουλο μου...Ακόμα είχα εκείνη την αίσθηση...Εκείνη του φιλιού πριν την αποχώρηση...Δεν ήμουν σίγουρος αν ήταν καλό αυτό ή κακό...Είχα υποσχεθεί να επιστρέψω και θα το έκανα,όμως μήπως ήταν αργά πλέον;Μήπως δεν προλάβαινα να ξαναδώ κανέναν από τους δύο;Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω ή τι μπορούσα να κάνω εκείνη τη δεδομένη στιγμή...Τίποτα που να πάρει...Κοίταξα άλλη μια φορά το σώμα μου...Οι υποσχέσεις επανέρχονταν ξανά...στους δασκάλους μου,στους φίλους μου,στον Reyking,στον εαυτό μου...όλες.Μετά χάθηκαν πάλι και στο μυαλό μου επέστρεψε ο τίτλος..."Καταστροφές στο Aldean".Και αν όντως δεν τους ξανάβλεπα;...Δεν θα ξαναμονομαχούσα ποτέ με τον Kaizen ούτε θα βοηθούσα την Kanae στα ψώνια της,ούτε θα κάναμε πια πλάκες μαζί στους περαστικούς και δεν θα καθόμασταν να λέμε αστεία κάτω από το φεγγάρι...Δεν θα τους ξανάβλεπα...Η καρδιά μου είχε τρελαθεί...

Τότε κάποιος έβαλε το χέρι του πάνω στον ώμο μου και όντας χαμένος στις σκέψεις μου αυτή κίνηση με τρόμαξε λίγο...Γύρισα και ήταν ο Masta.
-Είσαι καλά φίλε; με ρώτησε...
Όσο χάλια και αν ένιωσα και παρότι ήμουν ταραγμένος εσωτερικά,εξωτερικά παρέμεινα ατάραχος ως συνήθως...Είχα περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής μου που αυτό μου είχε γίνει δεύτερη φύση,οπότε πια έμενα αυτόματα στο "Ατάραχος Mode".Πάντως και μόνο το πως πέταξα την εφημερίδα και πετάχτηκα και ο ίδιος από την θέση μου ήταν αρκετό για να καταλάβουν οι υπόλοιποι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά...
-Να πω την αλήθεια όχι και τόσο Masta... του απάντησα τελικά
-Μα καλά τι ήταν αυτό που σε τάραξε τόσο;
-Διάβασες το πρωτοσέλιδο;
-Εκείνο με το Aldean;Ναι...
-Έχω κάποια πολύ στενά μου άτομα στο νησί...Φοβάμαι μήπως τίποτα κακό τους συναίβει...
Ο Masta κούνησε το κεφάλι του ως ένδειξη κατανόησης.
-Ξέρω ότι πρέπει να είναι δύσκολο για εσένα,αλλά σου προτείνω να χαλαρώσεις λίγο...Το να αγχώνεσαι αυτή τη στιγμή μόνο κακό στον εαυτό σου θα κάνει...Θα τελειώσουμε γρήγορα με την αποστολή μας στο Tohan θα πάρει ο καθένας την αμοιβή του και ύστερα θα μπορείς να πας στο Aldean να δεις τι συναίβει με τους φίλους σου...Τώρα δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις οπότε απλά δοκίμασε να χαλαρώσεις...
Ο Arashi ήρθε τότε και τρίφτηκε στο πόδι μου...Ο Kaizen και η Kanae ήταν και δικοί του φίλοι...Τον χάιδεψα στο κεφάλι...Ύστερα πήρα μερικές βαθιές ανάσες...Ο Masta είχε δίκιο έπρεπε να χαλαρώσω...Όταν τελείωνα με τις δουλειές που είχα μπορούσα να περάσω από το Aldean να δω τι κάνανε...Τελικά κατάφερα και ηρέμησα κάπως...Ένιωθα ακόμα κάποια ένταση,όμως η καρδιά μου είχε βρει τους κανονικούς της ρυθμούς.

Χτύπησα φιλικά τον Masta στον ώμο...
-Να 'σαι καλά φίλε μου... του είπα...
-Μην το συζητάς...Για το μόνο που θα σε αφήσω να έχεις άγχος είναι για το πως θα καταφέρεις να γίνεις δυνατότερος και για το πως θα αμυνθείς εναντίων μου όταν θα έρθει η ώρα να ξαναπολεμήσουμε... είπε και γέλασε
-Δεν θα είναι και τόσο δύσκολο...Τίποτα από τα δύο...
-Τότε να είσαι έτοιμος να εκπλαγείς όταν θα σε νικήσω... είπε και ξαναγέλασε έπειτα μάζεψε την εφημερίδα και άρχισε να διαβάζει ξανά.
Εγώ γύρισα από την άλλη και άρχισα να ατενίζω την θάλασσα για ακόμα μια φορά...Το ατελείωτο μπλε που ενωνόταν στον ορίζοντα με το γαλάζιο του ουρανού με μια δόση κίτρινο του ήλιου ήταν πραγματικά ένα πολύ όμορφο θέαμα...Μοναδικό,πανέμορφο και υπέροχα καλλιτεχνικό...Όποτε κοιτούσα τον έναστρο ουρανό ή την απέραντη θάλασσα το μυαλό μου καθάριζε...Άφηνα τα μάτια μου να τραβάνε το πανέμορφο φως και χρώμα που έβγαινε στον κόσμο και δεν σκεφτόμουν τίποτα...Βρισκόμουν και ο ίδιος κάπου στο απέραντο κενό...Πέρα ότι δεν με ενοχλούσε ούτε στο ελάχιστο να το κάνω αυτό,βοηθούσε επίσης και τον χρόνο να κυλήσει με διαφορετικό ρυθμό...Έτσι ατελείωτες ώρες καταντούσαν να είναι μόλις λίγα λεπτά και ακόμα λιγότερο...Έτσι και τώρα οι βαρετές και μεγάλες ώρες αναμονής μίκρυναν στο τίποτα και πλέον το Tohan Island βρισκόταν μπροστά στα μάτια μας...Τότε ήταν που αναρωτήθηκα τι θα συμβεί όσο καιρό θα βρισκόμουν σε αυτό το νησί...Γιατί κάτι θα συνέβαινε...Το ένιωθα,για να μην πω το ήξερα ότι κάτι θα συμβεί...Πάντα κάτι συνέβαινε...Και δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό,όμως τώρα ήταν διαφορετικά...Ήθελα να τελειώνω από εδώ ώστε να ξεκινήσω για το Aldean...Όμως ότι και αν ήθελα να κάνω κάτι θα συνέβαινε...Πάντα κάτι συνέβαινε.

Χαμηλώσαμε τα πανιά και ο Sefu ανέβηκε απάνω στο κατάρτι να τα δέσει...Η κινήσεις του και η άνεση με την οποία σκαρφάλωνε έδειχνε εμπειρία και χρόνια εξάσκησης...Άλλωστε ήταν ένας από τους Special Crops των Marines πράγμα που σήμαινε πως ήταν προετοιμασμένος για τα πάντα και ικανός για τα πάντα.Το πλοίο μας έπλευσε αργά μέχρι που έφτασε τελικά μπροστά από τα πανύψηλα τείχη που περιέβαλλαν γύρω γύρω το νησί.Θεόρατα και αποθαρρυντικά για όποιον σκόπευε να επιτεθεί στο νησί,αν και δεν υπήρχε κάποιος τόσο τρελός ώστε να το κάνει αυτό...Ένας Marine εμφανήστηκε τότε απάνω στα τείχη και μας φώναξε...
-Ποιος είναι εκεί;
-Ronin...Υπαξιωματικός των Special Crops των Marines μαζί με την ομάδα του υπό τις διαταγές του Mr.Shadow,ύστερα από οδηγίες του στρατηγού Obi Wan Kenobi. ήταν η απάντηση που έδωσε ο Ronin...
-Κωδικός...
-Φασολάδα την Δευτέρα...
- Τι σόι κωδικός είναι αυτός;
-Πολύ καλά περάστε. είπε ο Marine και οι πύλες άνοιξαν.
Προχωρήσαμε τότε και σταματήσαμε στην προβλήτα του λιμανιού του νησιού... Κατεβήκαμε από το πλοίο και τότε δύο Marines μας πλησίασαν...
-Για περιμένετε... μας είπε ο ένας από τους δύο ...Να δω την άδεια σας για να δω αν θα επιτρέψω το πλοίο σας να βρίσκεται εδώ. συμπλήρωσε και έκανε νόημα να του δείξουμε την άδεια...
Υπέθεσα ότι κάποιος από τους Marines που ήταν μαζί μου θα την είχε όμως ο Ronin μου έκανε νόημα δείχνοντας μου την τσέπη μου...Τότε θυμήθηκα ότι ο Kenobi μου είχε δώσει ένα χαρτί υπογεγραμμένο από τον ίδιο που με όριζε αρχηγός της ομάδας που ήταν μαζί μου καθώς επίσης ήταν ένα χρήσιμο χαρτί που θα μου επέτρεπε να ζητήσω την βοήθεια των Marines...Έβγαλα λοιπόν το χαρτί από τη τσέπη μου και το έδωσα στον Marine μπροστά μου...Μόλις εκείνος το διάβασε κάθισε σε στάση προσοχής και με χεραίτησε μαζί με τον άλλο που βρισκόταν δίπλα του.Ύστερα μου επέστρεψε το χαρτί...
-Καλώς ήρθατε Mr.Shadow...Γνωρίζαμε ήδη για την άφιξη σας...Ο στρατηγός Kenobi σας περιμένει όλους στο γραφείο του Commodore Daigin...Βρίσκεται δίπλα στο κέντρο εκπαίδευσης...Θα το βρείτε σίγουρα,το κέντρο είναι το ψηλότερο κτήριο στο νησί. μας είπε.
Τον ευχαρίστησα και ξεκίνησα με την υπόλοιπη ομάδα για το γραφείο του Commodore Daigin.

Εγώ και η ομάδα μου αρχίσαμε να περπατάμε προς το κέντρο του νησιού όπου υποθέταμε ότι θα βρίσκαμε το γραφείο του Commodore Daigin,όμως σταματήσαμε κάποια στιγμή και ρωτήσαμε μια κυρία που άπλωνε τα ρούχα της εκείνη την στιγμή για τον δρόμο,μιας και οι υποδείξεις του Marine στην αποβάθρα δεν μας βοήθησαν και πολύ.Η κυρία ήταν ευγενέστατη και μας έδειξε τον δρόμο με ευχαρίστηση...Όπως φαινόταν το γραφείο βρισκόταν τρία στενά πιο πάνω μας...Την ευχαρίστησα για την υπόδειξη και συνεχίσαμε.Καθώς περπατάγαμε κοίταζα γύρω μου...έβλεπα παιδιά να τρέχουν και να παίζουν,κυρίες πιο μεγάλης ηλικίας να κουτσομπολεύουν,άντρες να λένε καλαμπούρια και πολλούς ακόμα να βρίσκονται εκεί γύρω...Μου φαινόταν περίεργο που έβλεπα όλον αυτό τον κόσμο σε ένα νησί,που κυριολεκτικά,ήταν ολόκληρο μια στρατιωτική βάση των Marine...Παράλληλα μου ξύπνησαν αναμνήσεις...Αναμνήσεις από το Aldean...Για κάποιο λόγο το τοπίο γύρω μου μου θύμιζε τη γειτονιά όπου σύχναζα στο Aldean...Και τότε θυμήθηκα και πάλι τον Kaizen και την Kanae...Και πάλι άγχος...και πάλι η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά...Έπρεπε να το ξεχάσω αυτό το θέμα για την ώρα,αλλιώς δεν θα είχα ούτε στιγμή ηρεμίας...Κοίταξα τον Arashi και ένιωσα το βλέμμα του συμπονετικό...Τον χάιδεψα στο κεφάλι ξανά και συγκεντρώθηκα στη διαδρομή και στο τι θα μπορούσα να συζητήσω με τον Kenobi όταν τον έβλεπα ή τι θα έλεγα με τον Commodore Daigin που θα ήταν και η πρώτη φορά που θα τον έβλεπα.Αφού περπατήσαμε για τρία στενά φτάσαμε σε κάποια μικρή πλατεία...Εκεί όντως υπήρχε ένα πολύ ψηλό κτήριο,ψηλότερο από τα άλλα που έτυχε να δούμε μέχρι στιγμής,όπου έπρεπε να είναι το κέντρο εκπαίδευσης.Σε ένα από τα διπλανά κτήρια είδα δύο Marines να στέκονται φρουροί έξω από την είσοδο του...Τους πλησίασα και αφού τους χαιρέτησα τους ρώτησα...
-Είναι εδώ το γραφείο του Commodore Daigin;
-Ναι... μου απάντησε ένας από αυτούς ...Εσείς ποιος είσται;
Έβγαλα το χαρτί που είχα δείξει και στον άλλον Marine και του το έδειξα,ενώ του είπα...
-Είμαι ο Mr.Shadow...Ο στρατηγός Kenobi με περιμένει...

Μετά από κάποιες τυπικές χαιρετούρες μας επέτρεψαν την είσοδο...Ο φρουρός μας είπε να ανεβούμε τις σκάλες που θα δούμε και να πάμε όλο ευθεία μέχρι το τέλος του διαδρόμου όπου υπήρχε μια πόρτα και να μπούμε εκεί...Και έτσι κάναμε...Άνοιξα τη πόρτα και μαζί με τους άλλους μπήκαμε μέσα...Εκεί στο δωμάτιο είδαμε τον Kenobi να κάθεται σε μια καρέκλα μπροστά από ένα γραφείο και έναν ακόμα άντρα από την άλλη πλευρά του γραφείου,όπου πρέπει να ήταν ο Commodore Daigin...

Commodore Daigin:

Ο Kenobi μου έγνεψε και ύστερα μου είπε...
-Επιτέλους επέστρεψες...Παρακαλώ κάτσε... είπε υποδεικνύοντας μου μια καρέκλα ...Ronin εσύ μου έδωσες την αναφορά σου,οπότε μπορείς να πάρεις τους υπόλοιπους και να περιμένεις έξω ή να πάτε σε καμία ταβέρνα...Έχουμε να μιλήσουμε με τον Mr.Shadow... του είπε τότε...
Εκείνος έγνεψε και μαζί με τους υπόλοιπους βγήκαν ξανά έξω από το δωμάτιο,πέρα από τον Arashi φυσικά.
-Δεν θες να κάτσεις; με ρώτησε ο Kenobi,όταν φύγαν οι υπόλοιποι,καθώς στεκόμουν ακόμα όρθιος.
-Όχι ευχαριστώ...προτιμώ όρθιος. απάντησα.
Εκείνος έγνεψε το κεφάλι του...
-Όπως αγαπάς...Mr.Shadow...από εδώ ο Commodore Daigin....Commodore από εδώ ο Mr.Shadow,ο κυνηγός για τον οποίο σου έλεγα. είπε δείχνοντας μου τον Commodore Daigin και έπειτα δείχνοντας με σε αυτόν...
-Χάρηκα για τη γνωριμία...
-Η χαρά είναι όλη δική μου Mr.Shadow... απάντησε εκείνος και έπειτα σηκώθηκε από τη καρέκλα του προσφέροντας μου το χέρι του για χειραψία...

Άπλωσα με τη σειρά μου το χέρι του και έπιασα το δικό του...Είχε πολύ γερή χειραψία χωρίς να τον νιώθω να βάζει παραπάνω δύναμη από όσο χρειαζόταν...Αν και δεν είχε τον μυώδη σωματότυπο του Masta ένιωθα πως έκρυβε μια μεγάλη δύναμη του μέσα...Αν αυτό ήταν αλήθεια ήταν καλό που βρισκόταν στην ίδια πλευρά με εμένα...Ο Commodore Daigin ξανακάθισε στην καρέκλα του και είπε...
-Τώρα νομίζω είρθε η ώρα να μιλήσουμε...Πείτε μου Mr.Shadow...Αρχίσατε πρόσφατα την δουλειά αυτή του κυνηγού;
-Ναι...
-Χμ...Καλά το κατάλαβα...δεν είχα ξανακούσει για εσάς,όμως τον τελευταίο καιρό φαίνεται να πετυχαίνω το όνομα σας και μου φαίνεται περίεργο που δεν σας είχα ξανακούσει πιο πριν...
-Δηλαδή που με ακούσατε;
-Πρώτη φορά ήταν στην εφημερίδα όπου διάβασα για τα κατορθώματα σας στο Lyneel,όπου πρέπει να πω πως εντυπωσιάστηκα που νικήσατε ολόκληρο πλήρωμα μόνος σας...Έπειτα ξανάκουσα για εσάς από τον ίδιο τον βασιλιά του Lyneel,όταν παρευρέθηκα στον γάμο της κόρης του με τον διοικητή του στρατού του...Μου είπε τα καλύτερα λόγια για εσένα...Τέλος ξανάκουσα για σένα από τον Kenobi και μετά πείρα και την αναφορά σας για την τελευταία σας αποστολή...Πραγματικά μια πολύ καλή αρχή...Χαίρομαι που ένας τόσο δυναμικός και ικανός νέος είναι με το μέρος μας...Σπάνια βρίσκεις πια ικανούς νέους...Άλλωστε αυτό είναι και το πρόβλημα μας...Από τους νεοσύλλεκτους που μας έρχονται ελάχιστοι από αυτούς είναι αρκετά ικανοί για να αντεπεξέλθουν στην κοινωνία που ζούμε...Οπότε η ένταξη σου στη πλευρά μας είναι καλά νέα...
-Είσται πολύ καλός...Αλλά δεν χρειάζεται να τα παραλέτε...
-Δεν νομίζω πως το κάνει...Βλέπεις ο Commodore μετράει τα λόγια του πολύ προσεκτικά και δε λέει τίποτα το περιττό...
-Πράγματι έτσι είμαι...Ειλικρινά ανυπομονώ να ξανασυνεργαστούμε μαζί... είπε και άνοιξε ένα ντουλάπι που υπήρχε στο πόδι του γραφείου του.

Από εκείνο το ντουλάπι έβγαλε ένα σακούλι και το πέταξε πάνω στο γραφείο του...
-Για σένα... μου είπε
-Τι έχει μέσα;
-Είναι η αμοιβή σου για τις υπηρεσίες που μας πρόσφερες...και για το Amino και για το Zanakand Island...
Την πείρα στα χέρια μου και την άνοιξα για να δω το περιεχόμενο της...Είχε πολύ πράγμα εκεί μέσα...
-Πόσα είναι αυτά;
-Είναι είκοσι εκατομμύρια μπέλλι...
Εξωτερικά φαινόμουν εντελώς φυσιολογικός σαν να μου είχαν μόλις δώσει μια τυπική αμοιβή...Από μέσα μου όμως η αντίδραση μου ήταν πολύ διαφορετική..."Είκοσι εκατομμύρια;....Ω! γλυκά μου λεφτά....πόσο σάκε να μπορώ να αγοράσω με όλα αυτά άραγε;"...Για τυπικούς λόγους παρ' αυτά είπα να το παίξω υπεράνω...αν και τα ήθελα...και παραπάνω αν μου έδιναν.
-Δεν είναι πολλά αυτά;... ρώτησα μα από μέσα μου έλεγα "Ας μην είναι...ας μην είναι."
-Φυσικά και όχι...
- "Πάλι καλά"
-...Εσύ μαζί με μια μικρή ομάδα αντρών καταφέρατε και καταστρέψατε ολόκληρη βάση των επαναστατών...Δεν συμβαίνουν συχνά τέτοια πράγματα...Ίσως άξιζες και περισσότερα,όμως δυστυχώς αυτή τη περίοδο έχουμε έλλειψη χρημάτων λόγο των ετοιμασιών που κάνουμε για να αμυνθούμε καλύτερα στην αυξανόμενη πειρατεία...Όπλα,φρούρια,άντρες,μισθοφόρους σαν και εσένα...Καταλαβαίνεις ελπίζω.
-Ναι φυσικά...Και αυτά καλά είναι... "Αν και περισσότερα θα ήταν ακόμα καλύτερα"

-Παρεμπιπτόντως... είπε τότε ο Kenobi και γύρισα να τον κοιτάξω ...Τα σχέδια...τα έχεις μαζί σου;...
Δεν το πίστευα ότι κατάφερα και το ξαναξέχασα....
-Ναι σωστά...τα σχέδια...τα έχει ο Ronin...Επίσης φέραμε μαζί μας και τον Gilteo,μήπως είναι βοήθεια για να μάθετε περισσότερα για τα σχέδια αυτά,αλλά τον ξεχάσαμε στο πλοίο όπως ερχόμασταν...
-Θα επικοινωνήσω με τους άντρες μου στο λιμάνι να τον φέρουνε εδώ...
-Και εγώ πάω να βρω τον Ronin...
-Ένα πράγμα μόνο πριν διαλύσουμε τη συνάντηση μας...
-Και ποιο είναι αυτό;
-Έμαθα ότι συναντηθήκατε με τον Alucard Mr.Shadow....Ξέρετε μήπως ποιος ήταν ο επόμενος προορισμός του;
-Μακάρι να μπορούσα να σας βοηθήσω αλλά δεν ξέρω....Όπως σας είπε και ο Ronin στην αναφορά του ο Alucard πρόδωσε στην μέση της μάχης τους επαναστάτες με τους οποίους είχε συμμαχήσει και ύστερα το έσκασε από το νησί...Δυστυχώς δεν γνωρίζω τίποτα που θα μπορούσε να σας φανεί χρήσιμο...
-Κατάλαβα....Δεν πειράζει,θα έχουμε και άλλη ευκαιρία κάποια άλλη φορά...
-Ωραία λοιπόν...Αφού όλα κανονίστηκαν μπορούμε να αποχωρήσουμε υποθέτω...Να μου επιτρέπετε... είπε ο Kenobi και αφού μας χαιρέτησε αποχώρησε από το δωμάτιο....
-Θα μείνετε στο νησί μας Mr.Shadow;
-Υποθέτω πως ναι...για λίγο τουλάχιστον...Θέλω ξεκουραστώ από το ταξίδι μου και ύστερα θα αποχωρήσω....Έχω κάποιους φίλους να συναντήσω...
-Ωραία...Αν χρειαστείτε μέρος να μείνετε ελάτε να μου το ζητήσετε...
-Ευχαριστώ θα το έχω στα υπόψιν μου... είπα και τον χαιρέτησα ...Πάμε Arashi.... του είπα και ο πιστός μου φίλος με ακολούθησε ως την έξοδο...