[Τέλος] Πλέοντας πάνω από θάλασσες και βουνά.

Προηγούμενες ιστορίες:

Σημαντικά Πρόσωπα:

Opening 2:

Περίληψη Προηγουμένων:

Αφότου τελείωσα από το Melmond Island πέρασα μια βόλτα από την βάση στο Tohan.Έπρεπε άλλωστε να μιλήσω με τον Commodore Daigin προτού αποχωρήσω.Τυπικά πράγματα,αλλά όπως και να είχε έπρεπε να τον ενημερώσω,ειδικά αφού τώρα που θα έλειπα εγώ εκείνος θα απευθυνόταν στους υπαρχηγούς μου για το οποιοδήποτε θέμα προέκυπτε.Επίσης ήθελα να τον ξαναδώ όπως και να είχε.Όπως έχω ξαναπεί,είναι φίλος μου.Ο ίδιος μάλιστα φρόντισε να επικοινωνήσει με τους αξιωματικούς στην Grand Line.Τώρα που το σχέδιο με την Wolfpack είχε πιάσει εδώ στις αρχικές,είχα την υποστήριξη της Κυβέρνησης να προχωρήσω και στην Grand Line.Οι διοικητές είχαν λοιπόν ενημερωθεί να αναμένουν την άφιξη μου και να με βοηθήσουν να βρω τα καλύτερα δυνατά μέλη για την οργάνωση μου.Ο Daigin ήταν το πρώτο άτομο που χρειαζόταν να αποχαιρετίσω.
Τα επόμενα δύο ήταν κάπως πιο δύσκολα στο να τελειώσω την διαδικασία.Αυτό ήταν γιατί,παρότι προσπάθησαν να δείξουν δυνατοί δεν μπόρεσαν τελικά να μην κλάψουν.Ναι για αυτούς τους δύο μιλάω...Ο Johnny και ο Yosaku δεν έδειχναν να ξεκολλάν από πάνω μου.Και εγώ στεναχωριόμουν,αλήθεια,εξάλλου είχαμε περάσει πολλά μαζί.Ακόμα και αν ήταν άτομα ελαφρώς πάνω του μετρίου είχαν καταφέρει να βρεθούν και να επιζήσουν από τις πιο επικίνδυνες περιπέτειες που είχα εδώ σε αυτή την θάλασσα.Και για αυτό τους σεβόμουν.όμως και πάλι θα μπορούσαν να είναι πιο συγκρατημένοι!Κάποια στιγμή τέλος πάντων καταφέραμε να αποχωριστούμε.
-Δεν θα χαθούμε πραγματικά.Θα είμαστε πάντα ο ένας στην καρδιά του άλλου. τους είπα αυτή την ξενέρωτη ατάκα,πριν φύγω,για να τους φτιάξω το ηθικό.Ευτυχώς τους ήξερα καλά και πράγματι αυτό δούλεψε.Τέλεια...πάει και αυτό.
Ενώ είχα τελειώσει με τα άτομα που είχα να χαιρετήσω μέσα μου ένιωθα παράξενα.Ένα όνομα μου ερχόταν συνέχεια στο μυαλό.Ρόνι....Ρόνι...Ένα όνομα που δεν ήξερα,μα ένιωθα μέσα μου ότι έπρεπε να αποχαιρετίσω και ότι όποιος και αν ήταν αυτός ο Ρόνι δεν θα χαιρόταν καθόλου που έφευγα μπροστά του και έμπαινα πριν από αυτόν στην μεγάλη γραμμή.Μάλλον χρειάζομαι διακοπές,δεν είμαι σίγουρος τι γίνεται στο μυαλό μου.Σημασία έχει ότι δεν υπήρχε συνέχεια.
Πλέαμα λοιπόν εγώ,ο Masta,η Kanae και ο Arashi προς το Reverse Mountain ένα βουνό όπου τα ρεύματα ήταν τόσο δυνατά γύρω του,που το νερό το σκαρφάλωνε μέχρι την κορυφή και έπειτα σε πέταγε μέχρι την άλλη άκρη όπου και έμπαινες επισήμως στην μεγάλη γραμμή.Φίλε πόσες φορές ήδη έχω πει αυτή τη λέξη "μεγάλη γραμμή",έχει αρχίσει να με κουράζει.Από την περίληψη των προηγουμένων το λέω.Τέλος και με αυτό.
Πραγματικά ήθελα αυτό το ταξίδι να είναι ήρεμο και χαλαρό,γιατί μετά αφού έμπαινα στην...δεν θα υπήρχε χρόνος για ξεκούραση.Ήθελα να είναι ένα απλό ταξίδι χωρίς επαναλήψεις και χαζά ονόματα στο κεφάλι μου.
-Kanae πήρες log pose όπως σου ζήτησα; την ρώτησα καθώς κοιτούσα τον ορίζοντα.Τόσο άδειος και μπλε,από τις αγαπημένες μου θέες.
-Ναι ναι το φρόντισα.Άμα ήταν δεν θα φεύγαμε ακόμα.
-Μπράβο το κορίτσι μου.
-Κορίτσι σου!;
-Όι Argon μην της λες τέτοια γιατί το πρόσωπο της θα γίνει πιο κόκκινο από τα μαλλιά της. μου είπε ο Masta που ήρθε δίπλα μου.
-Δεν σε πιάνω.
-Καιρό τώρα,αλλά όχι εμένα,κάποιον άλλον δεν πιάνεις.
Τότε ένα βέλος καρφώθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Masta ο οποίος έπεσε κάτω.
-Όι Masta πρόσεξε τι πας και λες.Επίσης μην προσβάλλεις τον καπετάνιο. είπε ψύχραιμα η Kanae,έχοντας έξω την βαλλίστρα της.
-Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό ήταν προσβολή.
Ο Masta σηκώθηκε και τράβηξε το βέλος από το κεφάλι του.Ένα συντριβανάκι από αίμα άρχισε να τρέχει.
-Kanae δεν καταλαβαίνω γιατί όποτε νομίζεις ότι θα πω κάτι χάνεις τα γυναικεία σου χαρακτηριστικά.
-Μήπως να κοιτάξουμε το κεφάλι σου;
-Μπα μικρό το κακό.Μιας και δεν είναι κανονική μάχη,στην χειρότερη να λιποθυμήσω.
-Οκ.
Και έτσι αυτός ο διάλογος/διαμάχη συνεχίστηκε,αλλά δεν με πείραζε.Άλλωστε για εμένα αυτό ήταν η ησυχία μου πάνω στο πλοίο.

Masta's POV

-Φαντάζομαι αυτό είναι το περιβόητο βουνό. είπα καθώς το αντικρίσαμε για πρώτη φορά.
-Λογικά.Δεν έχω δει πολλά βουνά στην ζωή μου που είναι χωρισμένα στην μέση και έχουν νερό να τα σκαρφαλώνει. ανταποκρίθηκε η Kanae,καθώς έφτιαχνε το πηδάλιο στην σωστή κατεύθυνση.
-Κωμικός έπρεπε να γίνεις.
-Δεν χρειάζεται να γίνεσαι κακός.
-Καμία κακία... είπα κάπως βαριεστημένα.
Εκείνη γύρισε και με κοίταξε απορρημένη.
-Όλα καλά; με ρώτησε.Χαμογέλασα.
-Απλά σκεφτόμουν...όταν σε πρωτοσυνάντησα ήσουν τόσο γλυκιά και χαμογελαστή -και ακόμα είσαι- αλλά τελευταία φαίνεται να είσαι ιδιαίτερα ευέξαπτη απέναντι μου.
Αναστέναξε.
-Σε συμπαθώ πολύ Masta.Είσαι εντάξει άτομο και εκτιμώ που ήσουν φίλους του Argon,προτού με ξαναβρεί,απλά...δεν μπορώ όλα όσα με βάζεις να κάνω.Δεν έχω πρόβλημα να την πέσω σε κάποιον ή να τον δελεάσω,όμως κάποια από τα σχέδια σου το πάνε σε άλλο επίπεδο.Κάθε φορά που με βάζεις να κάνω κάτι και το μαθαίνει ο Argon νιώθω τόση ντροπή.Δεν θέλω να φαντάζεται τίποτα παράξενο για εμένα.
-Kanae θα έπρεπε να το ξέρεις μόνη σου.Γνωρίζεις τον Argon πιο πολύ καιρό από ότι εγώ και πολύ καλύτερα.Δεν μπορεί να ξέρω εγώ ότι δεν θα σκεφτεί ποτέ τίποτα κακό ή παράξενο για εσένα και εσύ όχι.
Έκλεισε τα μάτια της και μπορούσα να διακρίνω κάποια σημάδαι θλίψης στο όμορφο της πρόσωπο.
-Καλά...εντάξει,αν θες να ξέρεις τόσο πολύ.Σε εμπιστεύομαι Masta,έχουμε πολλούς μήνες που δουλεύουμε μαζί και έχεις και την εμπιστοσύνη του Argon,οπότε εγώ είμαι εντάξει με αυτό.Βλέπεις δεν μπορώ ιδιαίτερα τους άντρες.Έχω κάκες εμπειρίες από παιδί με το αντίθετο φύλο.Από παλιά πολλοί ήταν αυτοί που ήθελαν το δικό τους μαζί μου.Από το Aldean που μας έλεγχαν οι ψαράνθρωποι και από όταν φύγαμε.Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για εμάς και πολλοί μας εκμεταλεύτηκαν,ειδικά εμένα.Όμως δεν το άφησα να περάσει.Δεν ήμουν αρκετά δυνατή,όμως έμαθα να πολεμάω και να σκοτώνω χωρίς καν ο άλλος να προλάβει να με καταλάβει.Ποτέ κανείς δεν με άγκιξε.Στην δουλειά μας συναναστρεφόμαστε με τα χειρότερα αποβράσματα και παραδείγματα αντρών.Όταν λοιπόν μου λες να παίξω τέτοιους ρόλους μπροστά τους δεν μου είναι τόσο εύκολο.
Να πάρει δεν το ήξερα!Πως ήταν δυνατόν να το ήξερα!Όμως και πάλι,δεν δικαιολογούμαι.Τώρα νιώθω και εγώ κάπως άσχημα.
-Το αφεντικό το ξέρει αυτό;
-Όχι! αναφώνισε ανήσυχει και γύρισε να με κοιτάξει.
-Δεν το έχω πει στον Argon,δεν θέλω να το ξέρει αυτό,το μόνο που θα γίνει είναι να νιώσει χειρότερα.Σε παρακαλώ Masta,μην του αναφέρεις τίποτα από αυτά. με παρακάλεσε.
-Εννοείται.Μην το συζητάς.Δεν θα αναφέρω κουβέντα.
Εκείνη χαμογέλασε ξανά με κάποια ανακούφιση.
-Σε ευχαριστώ Masta,είσαι πραγματικός φίλος... είπε και αφού έκανε μια παύση τα μάτια της έπεσαν στον Argon που ήταν ξαπλωμένος στο κατάστρωμα ...Ξέρεις...ο Argon ήταν ο πρώτος -πέρα από την οικογένεια μου- που μου συμπεριφέρθηκε με τόση φροντίδα.Ήταν ο πρώτος που ήταν φίλος μου,ο πρώτος που ενώ δεν είχαμε καμία σχέση με προστάτευε,ακόμα και με αυτοθυσία,μου έδειξε αγάπη και ήταν πάντα μαζί μου.Ήταν ο πρώτος άντρας,ή μάλλον αγόρι,που συμπάθησα.Βασικά κάτι παραπάνω από αυτό,το ξέρεις ήδη. Η Kanae έβγαζε τόση ζεστασιά με την φωνή της.Το αφεντικό ήταν όσο τυχερό,όσο και τυφλό,που την είχε.
-Λυπάμαι που ο ίδιος δεν μπορεί να το δει. της είπα.
-Δεν πειράζει.Αυτός ήταν και πάντα θα είναι ο Argon.Δεν θα τον ήθελα να αλλάξει.Το μόνο που έχω να κάνω είναι να βρω εγώ το δικό μου κουράγιο ώστε να τον κάνω να το καταλάβει.
-Σου εύχομαι κάθε καλή τύχη με αυτό. της είπα και πήγα να σηκώσω τον καπετάνιο μας από τον ύπνο του.
-Masta,σε ευχαριστώ που μιλήσαμε...νιώθω πιο άνετα τώρα. μου είπε.

-Γιο αφεντικό φτάσαμε στο βουνό. του είπα.
Πρώτος από πάνω του σηκώθηκε ο Arashi και επειτά αργά αργά σηκώθηκε και ο Argon.
-Ώρα ήτανε.Παρεμπιπτόντως Masta,τι λέγατε με την Kanae;Ξαφνικά τα πράγματα ήταν πολύ ήρεμα τα τελευταία λεπτά.
-Τίποτα το σπουδαίο.Της έλεγα απλά το πως σκοπεύω να σε νικήσω.Εκείνη δεν ήθελε να σε ξυπνήσει,οπότε μου φώναζε χαμηλόφωνα.
-Ακόμα σκοπεύεις να με κοντράρεις ε;Πότε θα μάθεις ότι ένας δράκος δεν χάνει;
-Σου το έχω πει ότι έχω καινούργια κόλπα που θέλω να σου δείξω.
-Αυτό ήταν πριν κάτι μήνες πίσω στο Duergar.
-Ναι όμως δεν στα έδειξα ποτέ.Όταν μπορείς και έχεις τον χρόνο να με πολεμήσεις κανονικά τότε θα τα δεις.Δεν σκόπευα να τα χρησιμοποιήσω στο κέντρο προπόνησης πίσω στο Tohan ή εναντίων αυτών των μικροβίων που συλλαμβάναμε,παραήταν απλοί για τα κόλπα μου.
-Μου αρέσει το πως σκέφτεσαι.Καλώς λοιπόν.Ας πάρουμε κάνα δύο μήνες να εγκατασταθούμε στην Grand Line και μετά θα κανονίσουμε το σκόρ μας.
-Ελπίζω μόνο όταν έρθει η ώρα να μην κρατήσεις πίσω.
-Εναντίων σου ποτέ. μου είπε καθώς σηκωνόταν εντελώς.
Τον αλήτη ήταν τόσο καλός και εντάξει τύπος.Τις δύο πρώτες μέρες που τον είχα συναντήσει μου είχε αλλάξει την ζωή.Άλλαξα ιδαιολογίες,δουλειά,αρχές,τρόπο σκέψης...Ακόμα και που παρέμενε ανέκφραστος για πολλές ώρες,είχε αυτόν τον μοναδικό χαρακτήρα που σε έκανε να τον εμπιστευτείς,να τον πιστέψεις.Η Kanae ήξερε ποιον πήγε και διάλεξε.Για εμένα ο Argon ήταν ο αδερφός που δεν είχα και που ήθελα να δείρω για να του δείξω ότι είμαι καλύτερος,παρότι αυτό δεν φαινόταν να ισχύει για την ώρα.Γέλασα μόνος μου με την σκέψη μου.
-Τι σκέφτηκες; με ρώτησε ο Argon.
-Απλά μου ήρθε στο μυαλό το πόσο χαρούμενος θα πρέπει να είσαι τώρα που και επισήμως το ψευδόνυμο σου είναι "Δράκος του Βορρά" ανάμεσα στους επαναστάτες.
-Α ναι λες που το μάθαμε από εκείνον τον επαναστάτη που είχαμε συλλάβει.Τον κατάσκοπο στην βάση στο Tohan.
-Ναι αυτό.Ακόμα και λεπτά προτού φύγεις πάλι δουλειά έκανες.
-Έτυχε.Πάντως ναι χαίρομαι για αυτό.Φαντάζομαι τόσες φορές που το ανέφερα μπροστά τους,τους κόλησε στο μυαλό ότι είμαι δράκος.
Κάποια στιγμή κόψαμε την ψιλοκουβεντούλα.Το καράβι μας είχε αρχίσει να αυξάνει ταχύτητα και πηγαίναμε απευθείας προς τον ανάποδο καταρράκτη.
-Καλύτερα να κρατηθείτε γερά... μας φώναξε η Kanae ...το ρεύμα είναι πολύ δυνατό και ήδη δεν ελέγχω το σκάφος.Τώρα μας τραβάει μόνο του,οπότε ετοιμαστείτε για άνοδο.
Ο Argon πιάστηκε από τα πλάγια με τον Arashi να ακουμπάει δίπλα του,εγώ έπιασα γερά το κατάρτι και η Kanae έμεινε στο πηδάλιο.Με το που φτάσαμε στους πρόποδες του βουνού ξαφνικά μια τρομερή δύναμη μας τράβηξε και με φόρα μας εκτόξευσε προς τα πάνω.Το τράνταγμα ήταν μεγάλο και η ταχύτητα που είχαμε αποκτήσει εξώ πραγματική.Υποθέτω έπρεπε να είναι έτσι αν σκεφτείς ότι ταξιδεύαμε διαγώνια προς τα πάνω και ενάντια στους νόμους της βαρύτητας,που ήδη μου έλειπαν λιγάκι.Εκτός από τον Arashi,που δεν είχε κάποιον τρόπο να πιαστεί,οι υπόλοιποι αντέξαμε και κρατηθήκαμε στις θέσεις μας.Ευτυχώς ο λύκος ήταν πιθανότατα ο πιο ανθεκτικός από όλους μας,οπότε δεν είναι ότι έπαθε κάποια σοβαρή ζημιά,πέρα από κάπιο ταρακούνημα.
Ενώ δεν κόψαμε ταχύτητα,μετά από το πρώτο λεπτό ανόδου φάνηκε τα πράγματα να ηρεμούν ή τουλάχιστον εμείς να συνηθίζουμε.Αν και δεν μπορούσαμε να κινηθούμε χωρίς να κρατιόμαστε,τουλάχιστον μπορούσαμε να σταθούμε κανονικά στα πόδια μας χωρίς να πηγαίνουμε πέρα δώθε.

Ο Argon άφησε τον εαυτό του να τσουλήσει μέχρι τα σκαλιά που ανέβαζαν πάνω στο πηδάλιο και κάθισε εκεί ημιξαπλωτός.Τσούλησα και εγώ προς τα εκεί μιας και δεν ήθελα να είμαι μόνος μου από την άλλη,αλλά ανέβηκα μέχρι πάνω στην Kanae.
-Πρέπει να κρατά το τιμόνι όλη την ώρα; την ρώτησα.
-Ναι.Βλέπεις τα ρεύματα που μας ανεβάζουν δεν είναι ούτε ήρεμα,ούτε σταθερά.Πρέπει να κρατάω το τιμόνι για να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε ευθεία.Αν με όλη αυτή την φόρα πάρουμε οποιαδήποτε,έστω και μικρή,στροφή και πέσουμε στα βράχυα στο πλάι δεν μας βλέπω καλά.Οπότε ναι,δεν μπορώ να αφήσω το τιμόνι.
-Ω! εντάξει.Καλή δουλειά τότε. είπα και την άφησα,να μην την ενοχλώ τέτοια ώρα.
Πήγα προς την πρύμνη του πλοίου και κοίταζα προς τα κάτω καθώς κερδίζαμε υψόμετρο όλο και πιο πολύ.Τι παράξενος που ήταν ο κόσμος που είχε τέτοια θαύματα πάνω του.Και ενώ νόμιζα ότι είχα δει ότι παράξενο ήταν να δω σήμερα τελικά έκανα λάθος.Ξαφνικά είδα κάποιον άλλο να ανεβαίνει από πίσω μας.Όμως δεν ανέβαινε με πλοίο,ήταν πάνω σε μια...σχεδία;Όχι...όχι...έμοιαζε πιο πολύ με μεγάλο ξίφος;Αν ήταν λαβή αυτό που έβλεπα.Επίσης κρατούσε μια εφημερίδα ανοικτή μπροστά του και αν διέκρινα καλά το χρώμα του δέρματός του ήταν μπλε.Ψαράνθρωπος άρα;
-Έι Argon για έλα λίγο εδώ αν μπορείς. του φώναξα.
-Τι είναι; με ρώτησε,όταν ήρθε δίπλα μου.
-Αυτός εκεί είναι ένας ψαράνθρωπος που σερφάρει πάνω στο ξίφος του,ενώ διαβάζει εφημερίδα; τον ρώτησα και του έδειξα τον τυπά που ανέβαινε από πίσω μας.
-Έτσι φαίνεται. μου απάντησε ψύχραιμα,αφού επεξεργάστηκε λίγο την εικόνα.
-Α εντάξει,γιατί για λίγο νόμιζα ότι έβλεπα πράγματα. ανταποκρίθηκα.Πραγματικά,εμγάλη ανακούφιση.
Κάποια στιγμή ο ψαράνθρωπος μας έφτασα.
-Γιο παίδες καλημέρα. μας είπε και μας χαιρέτησε με το ένα του χέρι,ενώ με το άλλο κατέβασε την εφημερίδα ώστε να μας κοιτάξει.
Ψύχραιμα ανταποδώσαμε το χαιρετισμό και τον καλημερίσαμε.
-Μήπως τυγχαίνει κάποιος από εσάς να είναι ο Mr.Shadow; ρώτησε και μετά έκανε μια παύση να μας επεξεργαστεί Λογικά εσύ. είπε και έδειξε τον Argon.
-Ναι τυγχαίνει. είπε εκείνος.
-Ω τέλεια!Ένα λεπτό και θα μιλήσουμε. είπε.
Έσκυψε τότε και με το ένα του χέρι χτύπησε το νερό από κάτω του.Εκείνο ανασηκώθηκε απότομα εκτοξεύοντας τον,μαζί με το ξίφος του στον αέρα.Προσγυώθηκε πάνω στο καράβι μας και έπειτα σήκωσε το αριστερό του χέρι και άφησε το ξίφος του να προσγυωθεί σε αυτό.Έπειτα λόγο της βαρύτητας άρχισε και αυτός να κατηφορίζει προς το μέρος μας,μέχρι που πιάστηκε στο κατάρτι.
-Το όνομα μου είναι Kisame Raigeki και περίμενα κάμποσο καιρό να περάσεις από εδώ,ώστε να σε συναντήσω Mr.Shadow. είπε ο ψαράνθρωπος.
-Ναι έτυχε να το ξανακούσω αυτό πρόσφατα.
-Το φαντάζομαι,αλλά μιας και είμαι εδώ δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω κάτι.Που στο καλό είναι ο Bron;
Ήμασταν αρκετά ευγενικοί με αυτόν τον άντρα.Τον χαιρετίσαμε δεν τον είχαμε πετάξει μέχρι στιγμής έξω από το πλοίο μας,αλλά πραγματικά άμα άρχιζε να ρωτάει πράγματα που δεν είχαν λογική ή που δεν γνωρίζαμε δεν ξέρω πως γινόταν να του απαντήσουμε,ακόμα και από ευγένεια.

Argon's POV

Θεέ μου με όλους τους τρελούς έμπλεκα.Έκανα νόημα στον Masta ότι θα το αναλάβω εγώ.Έτσι και αλλιώς με εμένα είχε έρθει να μιλήσει.
-Αν μου πεις ποιος ακριβώς είναι ο Bron ίσως να μπορέσω να σου απαντήσω.
-Δεν ξέρεις ποιος είναι;Δεν ήρθε να σε βρει;Είχε ένα γράμμα για εσένα.Έπρεπε ήδη να σε είχε βρει και να στο είχε δώσει!
Γράμμα!
-Μισό...εννοείς το γράμμα από τον Alucard; τον ρώτησα.
-Γράμμα από τον Alucard;Τι είναι αυτό τώρα; με ρώτησε στο αυτί.
-Θα σου εξηγήσω μετά Masta. του είπα χαμηλόφωνα και γύρισα ξανά την προσοχή μου στον Kisame.
-Ναι αυτός.Άρα όντως σε έφτασε. αναφώνισε ο Kisame.
-Πράγματι με έφτασε και μου παρέδωσε το γράμμα,όμως ποτέ δεν έμαθα το όνομα του.Ο άντρας αυτός δεν είναι μαζί μας Kisame γιατί είναι νεκρός.Λίγα λεπτά αφότου μου παρέδωσε το γράμμα και ολοκλήρωσε την αποστολή του,ξεψύχισε.
-Ω! αναφώνισε εκείνος και χαμήλωσε το κεφάλι του,όμως δεν έδειχνε θλιμμένος,πιο πολύ σαν να σκεφτόταν έμοιαζε.
-Φαίνεται σαν να του είχαν επιτεθεί,είχε πολλά τραύματα πάνω του. συμπλήρωσα.
-Το ξέρω.Μαζί του ξεκίνησα από την Grand Line για να τον φέρω ως εδώ.Το πόσες φορές μας επιτέθηκαν δεν θυμάμαι καν.Κάθε μέρα εμφανίζονταν καινούργια άτομα που μας κυνηγούσαν διαρκώς.
-Ποιοι σας κυνηγούσαν;
-Δεν έχω ιδέα,πάντως ήταν πολλοί και αποφασισμένοι.Δεν προσπάθησαν καν να κρύψουν ότι μας κυνηγούσαν για το γράμμα.Δεν ξέρω καν τι περιέχει,όμως εσύ το είδες...ελπίζω να άξιζε τα όσα περάσαμε για να το πάρεις εσύ.
Άραγε ήταν τα άτομα τα οποία ανέφερε στο γράμμα ο Alucard αυτοί που τους κυνήγησαν.Η λογική λέει πως ναι,ή ότι τουλάχιστον ήταν άτομα που δούλευαν για αυτούς.Όμως ήταν αλήθεια τόσο σημαντικό το γράμμα;Δεν νομίζω ότι ανησυχούν τόσο πολύ για την βοήθεια μου,αν και αν όντως είναι παντού τότε δεν θα ήταν απίθανο να με γνωρίζουν και να νομίζουν ότι μπορεί να προκαλέσω πρόβλημα.Όμως στο μυαλό μου πιο πολύ πιστεύω ότι φοβόντουσαν ότι ο Alucard είχε πληροφορίες για εκείνους μέσα στο γράμμα και μάλλον για αυτό ήθελαν να το πάρουν στα χέρια τους.Όμως ο Alucard ήταν πολύ προσεκτικός για να κάνει κάτι τέτοιο.
-Η δουλειά μου ήταν να προστατεύσω τον Bron μέχρι να φτάσει στην North Blue και να σου δώσει το μήνυμα.Όμως όπως ήδη σου εξήγησα οι διώκτες μας ήταν πολλοί για να τους αναλάβω όλους μόνους μου.Ο Bron τραυματίστηκε πολλές φορές.Ήταν θαύμα μάλιστα που επεζήσαμε ώστε να φτάσουμε ως εδώ.Μόλις μπήκαμε στα νερά των αρχικών οι άντρες που μας κυνηγούσαν σταμάτησαν.Ο Bron πήγε να σε βρει και εγώ περίμενα εδώ ώστε να επιστρέψουμε πίσω,ενώ παράλληλα πρόσεχα μήπως και κάποιος άλλος επιστρέψει από την Grand Line.
-Άρα είσαι και εσύ μέλος του πληρώματος του Alucard.
-Ήμουν κάποτε,όχι πια,όχι εδώ και πολλούς μήνες.Όμως ήταν μια τελευταία χάρη που έπρεπε να κάνω στον παλιό μου καπετάνιο.
-Ήσουν ε;Αν είναι έτσι διευκρίνησε μου κάτι,γιατί νιώθω ότι το όνομα σου μου θυμίζει κάτι.Μήπως τυγχαίνει να είσαι...
-Κυνηγός επικηρυγμένων.
-Καλά το θυμόμουν.Ο Daigin μου είχε δώσει μια λίστα με τα μεγάλα ονόματα που μπορούσα να ψάξω για να βάλω στην οργάνωση μου.Ήσουν ένα από αυτά τα ονόματα.

-Ω είμαι υποψήφιος για να μπω στην σπουδαία Wolfpack.Τι τιμή! είπε με ένα πλάγιο χαμόγελο,με τα λόγια του να μην είναι αληθινά.
-Είναι αρκετά βολικό βέβαια θα έλεγα,μιας και ήθελα να σας ρωτήσω να ταξιδέψω μαζί σας για λίγο.
-Για λίγο...;
-Έτσι ακριβώς.Απλά για να ξέρεις δεν μπορώ να εμπιστευτώ οποιονδήποτε για να με διατάζει και για να είναι ο αρχηγός μου.Ο Alucard ήταν ένας εντυπωσιακός χαρακτήρας,με τεράστια δύναμη και πυγμή και τον σεβόμουν για αυτό.Για αυτό και είχα μπει στο πλήρωμα του και για λίγο πίστευα πραγματικά ότι θα ήταν ο άντρας που μπορούσε να είναι ο καπετάνιος μου.Όμως με τον καιρό αποδείχθηκε ότι ούτε αυτός μου ήταν αρκετός.Έτσι δεν σκοπεύω να κάτσω για πολύ καιρό εδώ,ούτε να ακούσω κατά γράμμα τις εντολές σου.Κάποια στιγμή θα φύγω μέχρι να ξαναβρώ κάποιον καλύτερο με τον οποίο μπορώ να ασχοληθώ.Τώρα που τελείωσε και η δουλειά μου για τους Crimson Eyes Pirates.
Δεν χρειαζόταν να γυρίσω να κοιτάξω την Kanae για να ξέρω ότι τα λόγια του Kisame θα την είχαν θυμώσει.
-Ενδιαφέρον όλα αυτά,όμως τα λόγια σου δεν με εμπνέουν ιδιαίτερα για να σε προσλάβω.Και αφού τα πράγματα έχουν έτσι,θα ήθελα να μου αποδείξεις την αξία σου με το ξίφος σου.
Εκείνος μου έδειξε ένα διάπλατο χαμόγελο αφήνοντας όλα του τα κοφτερά δόντια να φανούν.
-Θα μου άρεσε κάτι τέτοιο,όμως σίγουρα μπορείς να πολεμήσεις σε αυτή την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε;
-Έχω πολεμήσει σε παρόμοια κατάσταση.
-Α ναι σωστά.Στο Duergar.Διάβαζα για εσένα στην εφημερίδα αυτό το διάστημα.
-Τότε θα ξέρεις επίσης ότι έχω προηγούμενη εμπειρία με ψαρανθρώπους.
-Ναι Aldean...καθάρισες όλο το νησί.
-Τέλεια.Τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε όλα αυτά,θα ήθελα να μην χαραμίζω χρόνο.
-Απευθείας στο ψητό,μου αρέσεις. είπε και πέταξε την εφημερίδα στον Masta Φύλαξε την μου,δεν τελείωσα να την διαβάζω.
Πιάστηκα από το πλάι και κατέβηκα τις σκάλες προς το κατάστρωμα,ενώ ο Arashi ανέβαινε με τους υπόλοιπους για να δει την μάχη.
-Στα αλήθεια σκοπεύεις να τον πολεμήσεις εδώ Mr.Shadow;Αν πάθει ζημιά το καράβι ή χάσω τον έλεγχο δεν θα είναι ευχάριστο. φώναξε η Kanae.
-Θα είμαστε προσεκτική.Επίσης εμπιστεύομαι τις ικανότητες σου ότι θαμας βγάλεις ασφαλής από εδώ.
-Να σε πάρει η ευχή που πάντα ξέρεις τι να πεις. παραπονέθηκε και με άφησε στην υπόθεση μου.
-Πως θες να το πάμε;
-Τι εννοείς;Ο πρώτος που δεν μπορεί να συνεχίσει χάνει.
-ΧΑΧΑΧΑΧΑ Είσαι γαμάτος φίλε.Σύμφωνοι! γέλασε με όλη του την δύναμη.
Ακούμπησα στην πόρτα όπου οδηγούσε προς τα μέσα -στα δωμάτια μας- και έπιασα την λαβή της Σκιάς.Εκείνος έσφιξε το χέρι του δίπλα από την λαβή του δικού του,μεγάλου και παράξενου ξίφους,ενώ το άλλο του χέρι έδειχνε ήδη έτοιμο να αφήσει το κατάρτι.

Τα πρώτα δεύτερα είχα τα μάτια μου καρφωμένα στο ξίφος του.Είχε πολύ παράξενο σχήμα.Ήταν πολύ φαρδή και μακρύ,όμως μπροστά δεν ήταν μυτερό,αλλά ήταν λύο,ενώ ολόκληρο ήταν τυλιγμένο με επιδέσμους.Πραγματικά παράξενο.Πέρα από οτιδήποτε άλλο το συγκεκριμένο ξίφος έχανε κάθε ιδιότητα του.Έτσι όπως ήταν μόνο για ρόπαλο χρησίμευε.
Έπειτα παρατήρησα το σώμα του.Φορούσε φαρδυά ρούχα,για τον ίδιο,αλλά μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν γεροδεμένος.Ειδικά τα χέρια του έδειχναν σφυγμένα και γερά.Το δέρμα του χωρίς αμφιβολία ήταν σκληρό,όπως συνηθιζόταν με τους καρχαρίες ψαρανθρώπους.Γενικά ήταν αντίπαλος πάνω στον οποίο είχα εμπειρία,όμως αυτό δεν τον καθυστούσε ούτε στο ελάχιστο εύκολο.
Το τελευταίο πράγμα που επεξεργάστηκα ήταν το νερό.Πηγαίναμε με πολύ φόρα και κάθε λίγο και λιγάκι νερό πεταγόταν πάνω στο κατάστρωμα.Ήξερα ότι ο αντίπαλος μου είχε γνώσεις πάνω στο καράτε της φυλής του -είχα δει τον φάκελο του άλλωστε- και επίσης ήξερα ότι λίγες σταγόνες είναι υπερβολικά επικύνδυνες στα χέρια κάποιου σαν και αυτού.
Συνήθως οι αντίπαλοι μου ήταν αυτοί που έκαναν την πρώτη κίνηση,όμως μόλις αντίκρυσα το πρόσωπο του αντιπάλου μου μπορούσα να διακρίνω στο πρόσωπο του να με προσκαλεί να κάνω την πρώτη κίνηση.Την δεδομένη στιγμή δεν με πειράζει και αυτό γιατί ήδη έβλεπα την επίθεση μου.
-Shadow Step. χωρίς αχρίαστες προειδοποιήσεις εκτινάκτηκα μπροστά προς το μέρος του.
Με εντυπωσιακή ταχύτητα έφερε το πελώριο ξίφος του,πάνω από το κεφάλι του και το κοπάνησε μπροστά του στο σημείο όπου βρισκόμουν.
-Ξέρω για την ταχύτητα σου,όμως δεν έχει καμία σημασία όταν ξέρω από που θα έρθεις. καυχήθηκε.
-Ευτυχώς που δεν σκόπευα να σου επιτεθώ κατά μέτωπο. είπα καθώς έφευγα από τα δεξιά του και ανέβαινα πιο πάνω στο καράβι.
-Τι; αναφώνισε,καθώς με είδε να τον προσπερνάω.
Έφτασα χάρις την ταχύτητα μου ως την πλώρη,όμως από την ώρα που σταμάτησα η ταχύτητα άρχισε να με τραβάει ξανά προς τα πίσω,λόγο της κλίσης του καραβιού.Ποιος θα μου το έλεγε ότι θα είχα για άλλη μια φορά μια τέτοια παρόμοια μάχη,ακόμα και αν το δικό μου καράβι ήταν πολύ μικρότερο από το El Dorado.
Γύρισα απότομα και πάτησα όσο πιο γερά μπορούσα κάτω το πόδι μου.Εφόσον πλέον με τραβούσε και η βαρύτητα η ταχύτητα μου θα αυξανόταν και το χτύπημα μου θα έπεφτε πιο συμπαγές πάνω στον Kisame.
-Shadow Step. τον έφτασα και τον έκοψα στην πλάτη,όμως όχι όσο καλά ήθελα.Φαίνεται ότι είχε αντιληφθεί το κόλπο μου και -ο Kisame- είχε ήδη αφήσει το κατάρτι νωρίτερα,προτού τον φτάσω.Έτσι όταν προσπάθησα να τον χτυπήσω εκείνος έπεφτε επίσης πιο μακρυά από εμένα λόγο της βαρύτητας.Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ότι,επειδή ακριβώς πρόλαβε να φύγει μακρυά μου προτού ολοκληρώσω το χτύπημα,η άκρη του ξίφους μου είχε πετύχει και είχε καρφωθεί στο κατάρτι,έτσι και εγώ ο ίδιος σταμάτησα απότομα.
Ο Kisame φτάνοντας στον απέναντι τοίχο,πίεσε με το ένα του χέρι και τα πόδια του και πετάχτηκε ξανά προς τα πάνω,προς το μέρος μου.Δεν προλάβαινα όμως να ξεκολήσω την Σκιά.Έβαλα τα χέρια μου μπροστά μου και τα άφησα να δεχθούν το χτύπημα από το ξίφος του Kisame,αντί για το υπόλοιπο σώμα μου.Η δύναμη του ήταν παραπάνω από ότι νόμιζα.Το χέρι μου που είχα πιο μπροστά -και δέχθηκε τη μεγαλύτερη ζημιά- έκανε έναν ήχο που κανονικά δεν έπρεπε και έπειτα απωθήθηκα ξανά προς την πλώρη.Άπλωσα τα χέρια μου στα πλάγια και πιάστηκα πάνω στο ξύλο,ώστε να μην αρχίσω να πέφτω.

Εκείνη την στιγμή ένα δυνατό ρεύμα μας χτύπησε και όλοι μαζί αναπηδήξαμε μαζί με το πλοίο.
-Συγνώμη για αυτό,αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω! φώναξε η Kanae,όμως οι αναταράξεις δεν ήταν το πρόβλημα μου.Μπροστά μου έβλεπα σε αργή κίνηση τις μικρές σταγόνες νερού να αιωρούνται από πάνω μας και να πέφτουν στο καράβι.Αντίκρυσα τον αντίπαλο μου.Έχοντας για άλλη μια φορά το χέρι του γύρο από το κατάρτι,για στήριγμα,κούνησε μπροστά του με το αριστερό του χέρι το ξίφος του,παίρνοντας στο διάβα του κάμποσες από τις εν λόγο σταγόνες.
-Steady Shot. τις είδα όλες να αποκτάνε ταχύτητα σαν σφαίρες και να τρέχουν προς το μέρος μου.Δεν έμεινα εκεί.Με ένα Shadow Step έφυγα προς την κατεύθυνση του Kisame.Αναγκαστικά έπρεπε να περάσω από τις σταγόνες για να τον φτάσω,όμως έτρεξα έτσι ώστε να μην τις πετύχω όλες τουλάχιστον.Το άλλο θετικό ήταν πως ο πόνος ήταν μικρότερος από ότι περίμενα.Είχα φάει κατά μέτωπο το καράτε του Willy.Ένιωσα δύναμη πίσω από το χτύπημα του Kisame,όμως ήταν πολύ μακρυά της δύναμης του πειρατή αρχηγού που μισούσα για χρόνια.Παρόλα αυτά δεν έπαυε να με πονάει.Όμως δεν είχα ώρα να σκέφτομαι τέτοια πράγματα.Με όλη την φόρα που είχα αποκτήσει έπεσα πάνω στον Kisame και τον πήρα μαζί μου.Το χέρι του δεν μπόρεσε να κρατηθεί στο κατάρτι,όταν έριξα πάνω του και το βάρος μου.Όπως λοιπόν πέφταμε προς τα πίσω,η πλάτη του πέτυχε την λαβή της -ακόμα καρφωμένης- Σκιάς.Με όλη την δύναμη που της ασκήθηκε το ξίφος ξεκόλησε και έπεσε στο πάτωμα,κάτω από τα πόδια μας.Το τραβήξαμε μαζί μας μέχρι τον τοίχο όπου καταλήξαμε.
Ευτυχώς ο Kisame ήταν από κάτω μου,οπότε ήταν ο μόνος που δέχθηκε το σοκ από το τράνταγμα.Σήκωσα την δεξιά μου γροθιά και τον βάρεσα στο πρόσωπο.Ακολούθησε η αριστερή μου και μετά πάλι η δεξιά...καμία επιτυχία.Όπως ήξερα καλά το δέρμα του ήταν πολύ σκληρό για να του κάνουν κάτι οι γροθιές μου,μάλιστα αν κάτι είχε ματώσει αυτό ήταν τα χέρια μου,όμως δεν είχα χρόνο να σκύψω να πιάσω την Σκιά.Αφού συνήλθε του αρχικού σοκ,ο Kisame,κίνησε απότομα μπροστά το κεφάλι του δίνοντας μου μια γερή κεφαλιά.Έπεσα προς τα πίσω και τώρα ήταν σειρά του αντιπάλου μου να σκαρφαλώσει πάνω μου.Άφησε στο πλάι το ξίφος του,μιας και από τόσο μικρή απόσταση το τεράστιο όπλο του δεν είχε καμία χρησιμότητα,και σήκωσε τις δικές του γροθιές.Όμως εγώ ήμουν έτοιμος.Έβαλα για άλλη μια φορά μπροστά τα χέρια μου και προσπάθησα να αντέξω όσο πιο πολύ μπορούσα,όμως την είχα άσχημα.Η διαφορά στην μυική δύναμη και στην σκληρότητα του δέρματος ήταν εμφανής.
Τα χτυπήματα του με πονούσαν σαν τρελά,όμως για την ώρα δεν άγκιζαν το πρόσωπο μου.Βέβαια δεν μπορούσα να κάτσω εδώ για πάντα.Από κάτω του σήκωνα το δεξί μου γόνατο χτυπώντας τον στα πισινά του.Με ένα δύο χτυπήματα έκανα την δουλειά μου.Στιγμιαία εκείνος έχασε την ισσοροπία του και την συγκέντρωση του και αν σε κάτι ήμουν ειδικός ήταν στο να εκμεταλλεύομαι τα δευτερόλεπτα.Έβγαλα τα χέρια μου από μπροστά μου και τα χαμήλωσα ώστε να τα φέρω στο στήθος του Kisame.Ένωσα τους αντίχειρες μου και άνοιξα διάπλατα τα υπόλοιπα δάχτυλα.Έπειτα έβαλα όλη μου την δύναμη και τον σήκωσα από πάνω μου,σπρώχνοντας το πάλι πάνω στο τοίχωμα.Πετάχτηκα αμέσως και τώρα άρπαξα την Σκιά από κάτω.Χωρίς να χάσω χρόνο την τράβηξα αμέσως και τον έκοψα καθαρά στην κοιλιά.Όμως ούτε αυτό ήταν αρκετό.Έφερε την δεξί του παλάμη στο ύψος του στήθους μου,ακουμπόντας με απαλά,όμως ξαφνικά ένα κύμα ενέργειας εκτοξεύτηκε από αυτή.
-Steady Push. η ανάσα μου κόπηκε στιγμιαία και εγώ πετάχτηκα μέχρι το κατάρτι από πίσω μου,στο οποίο έσκασα με την πλάτη μου χάνοντας ακόμα παραπάνω αέρα.Άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες,όμως ήδη είχα αρχίσει να νιώθω ζαλισμένος.Ευτυχώς ο Kisame δεν έδρασε αμέσως.Όπως εκείνος με είχε πετύχει καλά έτσι είχα κάνει και εγώ.Έπιασε από κάτω το ξίφος του και στάθηκε ξανά όρθιος ακουμπώντας πίσω στον τοίχο.Έβαλε το χέρι του στην κοιλιά του και έπειτα κοίταξε το αίμα.Έδειχνε να πονούσε άσχημα,όμως δυστυχώς το επόμενο επισκίασε κάθε ελπίδα που είχα.Τον είδα να μυρίζει και έπειτα να γλείφει το αίμα του,από το χέρι του,και ένα χαμόγελο χαράκτηκε στο πρόσωπο του.Ακόμα δεν έδειχνε να στέκεται καλά,όμως η μυρωδιά του αίματος φαινόταν να τον εξάπτει.Μου άρεσαν οι καρχαρίες,όμως όχι όταν ήταν τόσο μεγάλη και κουνούσαν ξίφη στην μούρη σου.

Είχα αρχίσει να κερδίζω πίσω το οξυγόνο μου,όμως ακόμα δεν ήμουν καλά και ασχέτως πόσο πονούσε ο αντίπαλος μου ήξερα ότι δεν θε έχανε την ευκαιρία να χτυπήσει.Ίσως εκείνος δεν το ήξερε,όμως και εγώ ήμουν κατά ένα μεγάλο κομμάτι ζώο και ήξερα πως θα σκεφτόταν,πως θα αντιδρούσε,έτσι ήταν η φύση.Όμως δεν είχα τελειώσει ακόμα.Ήξερα ότι είχα μια πολύ μεγάλη ευκαιρία.Έπρεπε μόνο να κρατήσω αρκετά μέχρι να φτάσουμε στην κορυφή του βουνού,στο σημείο όπου όλα αλάζουν και η ανηφόρα γίνεται κατηφόρα.Και αυτό ήταν κοντά.
Ο Kisame όρμηξε κατά πάνω μου,με τα σαγόνια του ορθάνοικτα.Ήταν γρήγορος,αλλά όχι όσο εγώ.Επίσης εκείνος είχε πει νωρίτερα,ότι δεν έχει σημασία η ταχύτητα αν ξέρεις από που θα χτυπήσει ο άλλος και τώρα ήξερα.Τώρα δρούμε με το ένστικτο,σαν ζώο,οι επιθέσεις του θα ήταν βίαιες και δυνατές,αλλά προβλέψιμες.Και εγώ δεν χρειαζόμουν πολλά,μικρές κινήσεις μέχρι να συνέλθω εντελώς.
Τον άφησα να με πλησιάσει αρκετά και τράβηξα την λεπίδα μου,ίσα ίσα για να τον πληγώσω στο αριστερό του πόδι που είχε προβάλει πιο μπροστά.Αυτή η μικρή στιγμή που έχασε τον ρυθμό του και το βήμα του,ήταν αρκετή ώστε η βαρύτητα να τον πιάσει ξανά και να τον ρίξει κάτω.Καθώς όμως έπεφτε έφερε το μακρύ του ξίφος και προσπάθησε να με χτυπήσει από πάνω στο κεφάλι μου.Ύψωσα το άλλο μου χέρι στο οποίο είχα πάρει την θήκη της Σκιάς και προσπάθησα να το μπλοκάρω.Λόγο της δύναμης του,αλλά και του βάρους που είχε αποκτήσει το χτύπημα του όπως το τραβούσε προς τα κάτω δεν τα κατάφερα πολύ καλά.Ευτυχώς αυτό που έφαγα στο κεφάλι μου ήταν το πίσω μέρος της παλάμης μου όπως κατέβαινε προς τα κάτω,οπότε γλύτωσα πάλι την πολύ σοβαρή ζημιά.
Στρυφογύρισα όσο είχα χρόνο -αφού επέστρεψα την Σκιά στην θήκη της- και γραπώθηκα με το ελεύθερο μου χέρι στο κατάρτι ώστε να σηκωθώ.Έπρεπε να αλλάξω πλευρές με τον αντίπαλο μου,αν και μάλλον θα με βοηθούσε ο ίδιος σε αυτό.Τον είδα να πετάγεται όρθιος όσο πιο γρήγορα μπορούσε.Αυτό είναι!Κοίταξα από την άλλη πλευρά την κορυφή να φτάνει όλο και πιο κοντά.Κάνε το!Σαν άγριος θηρευτής εκτοξεύτηκε προς το μέρος μου,όμως και πάλι ήξερα την κίνηση του.Γλύστρισα στο πλάι και κρύφτηκα πίσω από το κατάρτι,έχοντας την πλάτη μου εκεί για στήριγμα,ενώ παράλληλα ο εχθρός μου περνούσε από την άλλη πλευρά.Τον είδα να πατάει γερά και τότε φάνηκε να συνηδητοποιεί και εκείνος που ήμασταν.Μερικά δεύτερα,μα αρκετά.Το πλοίο έφτασε στην κορυφή και για ένα με δύο δεύτερα θα βρισκόταν στην ευθεία.Για να βγάλω παραπάνω την δύναμη του Shadow Step χρειαζόμουν ένα βήμα.Ένα γερό πάτημα,ένα πάτημα σε επίπεδο έδαφος.Ένα δεύτερο μου έφτανε και περίσσευευ.
-Shadow Step-Double Break! "χωρίστηκα" στα δύο και οι σκιές πλησίασαν από τις δύο πλευρές του Kisame.Δύο χτυπάματα η καθεμία,από μία στα πόδια και από μία στα χέρια,όμως δεν χρησιμοποίησα την Σκιά.Έπρεπε να βεβαιωθώ ότι αυτή την φορά πραγματικά θα ήταν σε δύσκολη θέση.Έτσι είχα τραβήξει το Yoku και ασχέτως πόσο σκληρό ήταν το δέρμα του οι πληγές αυτές που του άφησα ήταν βαριές.Οι δύο μου σκιές ενώθηκαν από πίσω του,καθώς επέστρεφα το Yoku στην θήκη του,κάνοντας και τις τέσσερις του πληγές να ανοίξουν ταυτόχρονα.Ξαφνικά η παγωμένη ροή του χρόνου έπαψε και τα δεύτερα άρχισαν να κυλάνε και πάλι κανονικά,με το καράβι να αλλάζει απότομα την κλήση του προς τα κάτω.Με μια τελευταία κίνηση πετάχτηκα ξανά προς την άλλη άκρη του καραβιού,ώστε να μην έχω τον Kisame να πέφτει πάνω μου.Για άλλη μια φορά βρέθηκα αγκαλιά με το κατάρτι.Όταν γύρισα να κοιτάξω όμως ο Kisame δεν είχε πέσει.
Τον είδα να έχει καρφώσει το χέρι του στο πάτωμα -κυριολεκτικά μου είχε κάνει τρύπα στο καράβι ο αλήτης!- και να μένει στην θέση του.Όταν συνήθισε στην τωρινή κατάσταση απλά αφαίρεσαι το χέρι του από το πάτωμα και στάθηκε όρθιος.
-Έχω σταθεί και σε χειρότερες αναταράξεις και καταστάσεις από αυτές.Αν ήθελες να τα βάλεις μαζί μου σε αυτό το ανώμαλο έδαφος θα έπρεπε να είχες ζήσει και εσύ στην θάλασσα. φώναξε περιπαιχτικά και έδειχνε να είχε ξεφύγει από την άμυαλη κατάσταση του ζώου όπου βρισκόταν πριν.Ακόμα βέβαια ήταν σε άσχημη κατάσταση,ασχέτως τι έλεγε.Αν ήταν να κάνει κάτι αυτό θα ήταν το τελευταίο του χαρτί σε αυτή την μάχη.

Σήκωσε το ξίφος του και ξετύλιξε ένα κομμάτι επιδέσμου από κάτω και το τύλιξε στο δεξί του χέρι.Έπειτα με μια βίαιη κίνηση κούνησε το χέρι του και άρχισε να γυρνά πάνω από το κεφάλι του το ξίφος του,κρατόντας το από το κομμάτι επιδέσμου που είχε ξετυλίξει νωρίτερα.Μετά από μερικές περιστροφές κατέβασε διαγώνια το χέρι του στέλνοντας το ξίφος του προς το μέρος μου.Περισσότεροι επίδεσμοι άρχισαν να ξετυλίγονται και το άφηναν να απομακρυνθεί και άλλο από το χρήστη του,χωρίς εκείνος να χάνει τον έλεγχο του.Έσκυψα ώστε να αποφύγω το αρχικό χτύπημα και έπειτα με την ταχύτητα μου πετάχτηκα μέχρι ένα διπλανό σημείο για να πιαστώ.Όμως έδρασε και εκείνος γρήγορα.Βασικά δεν χρειαζόταν καν να με στοχεύσει ακριβώς.Κουνούσα πέρα δώθε το ξίφος του με όλη του την δύναμη και ταχύτητα,καλύπτοντας έξυπνα τον χώρο στον οποίο μπορούσα να τρέξω.Η ανώτερη μου ταχύτητα ήταν το μόνο που με έσωζε.Βέβαια ακόμα πέφταμε και έτσι δεν μπορούσα να τρέξω ελεύθερα,όμως ήταν αρκετό απλά να πηδάω από το ένα σημείο στο άλλο ώστε να έχω κάπου να πιαστώ.
Στο ενδιάμεσο παρατήρησα κάτι παράξενο.Όσο έφευγαν οι επίδεσμοι μπορούσα να δω το ξίφος από κάτω.Είχε ένα παράξενο σκούρο μωβ χρώμα και έδειχνε πιο ογκώδες και λες και ήταν γεμάτο νερό.Παράξενο εργαλείο.Όμως περισσότερα για αυτό θα έπρεπε να περιμένουν.Όπως ήδη είπα αυτό ήταν το τελευταίο χαρτί του Kisame.Η δύναμη και η ταχύτητα του μειώνονταν ταχύτητα,λόγο των τραυμάτων στα άκρα του και με τις τελευταίες αυτές επιθέσεις του είχε αγνοήσει σημαντικά την άμυνα του.Έτσι κινήθηκα εκεί όπου το ξίφος του δεν με έφτανε:ακριβώς μπροστά του.Με ένα Shadow Step προσπέρασα το όπλο του και έτρεξα απευθείας προς αυτόν.Μόλις με αντιλήφθηκε τράβηξε αμέσως τον επίδεσμο,φέρνοντας το ξίφος του προς τα εμάς,σε ευθεία με το πίσω μέρος του κεφαλιού μου.Έκανα αμέσως μια περιστροφή προς τα δεξιά,καθώς τραβούσα την Σκιά και έκοβα τον επίδεσμο,με τον οποίο κρατούσε ο Kisame το ξίφος του.Καθώς η στροφή μου ολοκληρωνότανε δεν πατούσα πλέον κάτω.Συνέχισα να γυρνάω το σώμα μου φέρνοντας το αριστερό -και ελεύθερο χέρι μου- μπροστά μου,καθώς το ξίφος του Kisame με έφτασε.Έπιασα γερά την λαβή και τελείωσα τον κύκλο μου φέρνοντας με ξανά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Kisame.Έφερα από τα πλάγια το πελώριο όπλο του και τον χτύπησα.
Η βαρύτητα παρόλα αυτά τράβηξε τον αντίπαλο μου προς τα κάτω στην πλώρη -αντί να φύγει στα πλάγια από το χτύπημα-,όπως έκανε και το ίδιο με εμένα.Καθώς ο Kisame έσκαγε με την πλάτη του στην μύτη του πλοίου εγώ τέντοσα το αριστερό μου χέρι,με το όπλο του και προσγυώθηκα με αυτό πάνω στην κοιλιά του,κάνοντας τον να φτύσει αίμα.Χωρίς άλλη κίνηση απλά άνοιξα το χέρι του και άφησα το ξίφος του να πέσει κάτω.Τότε τράβηξα ξανά την Σκιά και στρυφογύρισα από πάνω του,κόβοντας τον καθώς έκανα τον κύκλο.
-Zeus Windwhirl. Με την κοιλιά να είναι το πιο μαλακό σημείο του σώματος η πληγή ήταν βαθυά.Καθώς προσφυώθηκα έτεινα το αριστερό μου χέρι και έπιασα το πρόσωπο του Kisame,πιέζοντας το προς τα πίσω.Αυτό ήταν για να τον ακινητοποιήσω,αλλά για να πω την αλήθεια και για να πιαστώ από κάπου,μιας και με έβλεπα να πέφτω μέσα στην θάλασσα αν δεν το έκανα. Σήκωσα τότε την Σκιά και την πίεσα στον λαιμό του.
-Αυτό είναι αρκετό; ρώτησα με δυνατή φωνή.Βρισκόμασταν στην άκρη του πλοίου με όλο το νερό να πέφτει απάνω μας και τον θόρυβο από την έντονη ροή του να ηχεί δυνατά στα αυτιά μας.
-Άι νομίζω ότι αυτό θα είναι αρκετό! απάντησε ο Kisame,εξίσου δυνατά,μα εξακολουθούσε να κρατάει το χαμόγελο του στο πρόσωπο του. Δικό σου το μάτς.
Έβγαλα τότε το χέρι του από πάνω του και κρατήθηκε στο πλάι.
-Ωραία,αν και η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε σε μια παράξενη στάση αυτή την στιγμή.Δεν νομίζω να μπορέσεις να ανέβεις μέχρι απάνω με αυτή την κλίση;
-Όχι ιδιαίτερα,ειδικά με τα τραύματα μου.
-Τα πολλά Shadow Step με κουράζουν και ο πόνος από τα χτυπήματα σου δεν βοηθάει ιδιαίτερα,οπότε και εγώ έχω κολήσει κάπως.
Όμως η λύση ήρθε νωρίτερα,όταν ύψωσα το κεφάλι μου και συνηδητοποίησα ότι φτάναμε στο τέλος.Χάρις την βαρύτητα είχαμε αυξήσει ακόμα περισσότερο ταχύτητα και έτσι χρειαστήκαμε πολύ γρηγότερο χρόνο για την κάθοδο.
-Κρατηθείτε εκεί μπροστά αγόρια! άκουσα την Kanae να μας φωνάζει,καθώς προσγυωνόμασταν απότομα στην αγαπημένη μου επίπεδη θάλασσα.Βέβαια οι δύο μας δεν κρατηθήκαμε και πολύ καλά και τελικλα βρεθήκαμε να πετάμε στιγμιαία στον αέρα και έπειτα να κάνουμε ένα σύντομο μπάνιο.