Τα λεφτά μου όλα δίνω για ενά τανγκό... [Tελος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Φανταζομαι οτι οφειλω να τονισω οτι η ιστορια ειναι ακαταλληλη για κατω των 18 χρονων...



Στην προηγουμενη ιστορια, πηγαινοντας προς το Emerald City,  η βαρκα μου συνετριβη σε τρικυμια με αποτελεσμα εγω και ο Charlie να ναυαγησουμε στο νησι Torino Kingdom oπου περνώντας διαφορες περιπετειες, κλειδωθηκα στην τεραστια βιβλιοθηκη οπου πηρα το εναυσμα για να ψαξω την ιστορια του Χιονισμενου Τιγρη στο νησι Micqueot. Eν τελει καταφεραμε και ξεφυγαμε απο το νησι πανω σε ενα πουλι που θα μετεφερε ενα ρακουν που μιλαγε.


Η μυτη μου ετρεχε βαναυσα καθως πετουσαμε σε τοσο μεγαλο υψομετρο και με τοσο μεγαλη ταχυτητα. Με το ζορι κρατιομουνα απο τα φτερα του πουλιου του Torino Kingdom. Εκεινο βεβαια ηταν τοσο μεγαλο που δεν ενοιωσε καν την παρουσια μας επανω του, ειχα την εντυπωση ομως οτι εκεινο  το ρακουν σιγουρα μας ειχε αντιληφθει. "Να ναι καλα παντως! Αν δεν εφευγε σημερα δεν θα φευγαμε ποτε απο το καταραμενο εκεινο νησι!! "
---Τι σκεφτεσαι και χαμογελας? ψιθυρισε ο Charlie που με κοιταζε σκεφτικος

---Mην φωναζεις!! ειπε ο Charlie ο οποιος ομως λεγοντας αυτο, φωναξε πιο πολυ απο μενα με αποτελεσμα να νοιωσουε και οι δυο τον κινδυνο να μας ακουσε το ρακουν
Βαλαμε ο ενας το χερι στο στομα του αλλου για να ησηχασουμε. Κοιταζαμε και οι δυο πισω απο τα φτερα μην τυχον εμφανιστει το ρακουν και μας πεταξουν στην θαλασσα.

Δυστυχως για μας, το ρακουν εμφανισε το κεφαλι του ξαφνικα, και μας κοιταζε με τα μαυρα μπιρμπιλωτα του ματια. Αφου μας επεξεργαστηκε για λιγη ωρα, ανοιξε το στομα του και μιλησε οσο αστεια μιλουσε και στο Torino Kingdom
---Ποιοι ειστε και τι θελετε εδω??
Καταλαβα οτι ειχε πολυ καλη ψυχη, αλλα ηθελε να το παιξει σοβαρο βαζοντας και τα χερια στην μεση.
---Εεεε.... απαντησα εγω κουνώντας τις παλαμες μου. Δεν θελουμε το κακο σας... ενα απλο μεταφορικο μεσο ψαχναμε!!
---Το πουλι το ρωτησατε? Παω να του το πω, ειπε μουτρωμενο το ρακουν.
---Οχι οχι οχι!! φωναξε ο Charlie, σε παρακαλουμε ελαφακι μην μας μαρτυρησεις!!!
Ενω το ρακουν ηταν ετοιμο να κατευθυνθει προς το κεφαλι του πουλιου, μολις ακουσε τη λεξη ελαφακι σταματησε αποτομα και γυρισε προς το μερος μας. Η εκφραση του προσωπου του ηταν γεματη αγαλλιαση.

Υπο καθεστως εκστασης, το ρακουν αρχισε να πανηγυριζει μονο του και να χαζογελαει. "Το προτιμω ετσι απο το να μας μαρτυρησει " σκεφτηκα και του εσκασα ενα ψευτικο χαμογελο.
Ο Charlie διπλα χαζογελουσε μαζι με το ρακουν προσπαθώντας να κερδισει την ευνοια του.
---Προς τα που ακριβως κατευθυνομαστε? ρωτησε γελώντας
---Παμε στην Grand Line!!
Στο ακουσμα της λεξης παγωσαμε και οι δυο. Η Μεγαλη Γραμμη ηταν για τα μικρα παιδια κατι σαν νεκροταφιο το οποιο ουτε το αναφερεις, αλλα μεγαλώνοντας το κομπιασμα συνεχιζε να υπαρχει.
--- Τωρα που ακριβως βρισκομαστε?
---Το πουλι μου ειπε οτι μολις περασαμε πανω απο την Centayrea.
---Ξερεις... εμεις... εχουμε μια κατεπειγουσα δουλεια σε ενα νησι... Δεν ξερω κατα ποσο κοντα ειναι βεβαια...
---Ποιο νησι? ρωτησε το ρακουν εχοντας πια σοβαρεψει
---Emerald City λεγεται!
Το ρακουν πηγε να ρωτησει το πουλι για το αν το Emerald City ηταν μακρια.Επεστρεψε με ενα χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο του.

---Ειστε τυχεροι! Το πουλι μου ειπε οτι το νησι Εmerald ειναι αρκετα κοντα σε μας και οτι ειναι στον δρομο μας!!
Κοιταχτηκαμε με τον Charlie μην μπορώντας να κρυψουμε τη χαρα μας.
---Ωραια, μπορουμε οταν ειμαστε κοντα, να πεις στο πουλι να κατεβει υψομετρο και να πηδηξουμε μεσα στη θαλασσα ! Δεν χρειαζεται να σταματησετε και σεις!
Αν και το σχεδιο του Charlie δεν με εβρισκε ιδιαιτερα συμφωνο δεν μιλησα καθολου. Δεν ειχε νοημα εκεινη τη στιγμη να διαφωνησουμε για κατι τετοιο οταν το πουλι μπορουσε ανα πασα στιγμη να τιναξει τα φτερα του και να πεσουμε μια για παντα στην θαλασσα...

Μετα απο καμποσες ωρες και ενω ειχε ηδη βραδιασει, ειδαμε απο μακρια ενα νησι με πολλα φωτα.
---Γιατι εχει τοσο υψηλο φωτισμο αυτο το νησι?ρωτησα με μια δοση βλακειας
---Γιατι ειναι το γνωστο σε ολη τη South Blue Emerald City !! Μια απο τις μεγαλυτερες πολεις της θαλασσας!
Ενοιωσα καπως αβολα που ο Charlie ηξερε τοσα πολλα για νησια ή διαφορα τετοια, ενω εγω το μονο που ειχα κανει οσο ζουσα στο Elfheim ηταν να μαγειρευω για κακομαθημενους πλουσιους.
"Παντως ακομα δεν καταλαβα για ποιο λογο ειναι τοσο φωτισμενο το Emerald..." σκεφτηκα εχοντας ενα κατσουφικο βλεμμα

Λιγο αργοτερα,ενω το φεγγαρι ειχε υψωθει στη μεση του ουρανου και οταν πλεον ειχαμε πλησιασει στο νησι, το πουλι πλησιασε αρκετα στη θαλασσα, και χωρις να χαιρετισουμε καν το ρακουν, πεσαμε στη θαλασσα οσο αθορυβα και ησυχα ανεβηκαμε στο πτηνο.
---Δεν το πιστευω οτι τα καταφεραμε! φωναξα μολις βγηκα απο την θαλασσα και επεπλεα
Μπροστα μου εκτεινοταν ολοκληρο το Emerald City. Φαινοταν αρκετα μεγαλο νησι αλλα μονο στο βαθος του εβλεπες μια μεγαλη πολη... Τριγυρω φαινοταν αρκετα ερημο...
---Τι χαζευεις? μου φωναξε ο Charlie , σκοπευεις να αγναντευεις απο δω την πολη? Εγω παντως οχι γιατι κουβαλαω και δυο κιβωτια οπως βλεπεις!!
Το ειχα ξεχασει αυτο...Το ενα με το φρουτο του διαβολου που εκλεψα στο Todash και το αλλο με τα χρηματα απο το Torino Kingdom!
Aφου κολυμπησαμε λιγη ωρα, φτασαμε στην παραλια οπου φαινοταν ερημη με μονη συντροφια της τα κυματα που σκαγανε τακτικα στις ακτες...
Μολις πατησαμε ποδι στην παραλια, ενοιωσα εναν προβολεα να ανοιγει και να στοχευει τα ματια μου."Ποιος &$% το κανει τωρα αυτο?" σκεφτηκα και ειδα οτι καμποσοι αντρες αρχισαν να μας πλησιαζουν.

Oσο οι προβολεις πλησιαζαν προς το μερος μας, ενοιωθα σαν να ημουνα καταδικος ή κατηγορουμενος...Μια βαρια φωνη ακουστηκε
---Ψηλα τα χερια!! ΤΩΡΑ !!
Κοιταχτηκα με τον Charlie και σηκωσαμε τα χερια... Δεν ξεραμε τι ειχαμε να αντιμετωπισουμε οποτε δεν επρεπε να το παιξουμε ηρωες.
---Ακολουθηστε μας αμεσως... ακουστηκε η ιδια φωνη
---Ωπα ωπα! ειπα εγω που αρχιζα να νευριαζω, για χαλαρωστε λιγο! Τι γινεται εδω?
Ο τυπος που εδειχνε να ηγειται, με πλησιασε και με στραβωσε με τον φακο που κραταγε.Το προσωπο του τοτε φανηκε καλυτερα και διαπιστωσα οτι ηταν ενας πενηνταρης αντρας με μουστακι και καποιες ουλες στο προσωπο που καλυπτοταν απο ενα γαλαζιο καπελακι. Συμπερανα οτι επροκειτο για Marines.
---Αυτην την ερωτηση θα σας την κανουμε εμεις...Ακολουθηστε μας.
Οι Marines μας οδηγησαν στον δρομο που ηταν σκοτεινος και ερημος. Εκει, ενω συνεχιζαν να μας απειλουν με οπλα που κραταγαν, ο αρχηγος τους με πλησιασε ξανα και αρχισε να με παρατηρει. Κολλαγε τον φακο του στο προσωπο του και πιο συγκεκριμενα στο μεταλλικο περιμετωπιο που ειχα απο παιδι στο κεφαλι μου.

---Kαποιον μου θυμιζεις εσυ... Καποιον που ειδα αυτες τις μερες καπου...Σπαω το κεφαλι μου και δεν μου'ρχεται...
---Αποκλειεται... Μολις εφτασα στο νησι σας!!
---Οι λογοι που ηρθες εδω ειναι ενα στοιχειο που θα εξετασουμε δινοντας σε μενα, τον Puppu μια βεβαιη προαγωγη!...Σιγουρα ομως οι λογοι δεν ειναι καλοι αν κρινω απο την εμφανιση σου...
Σκεφτηκα πώς μπορει να εμοιαζα. Παππουτσια και μπλουζα δεν φοραγα καθως η τρικυμια στο Torino με αφησε με μοναχα ενα πατελονι και αυτο μισοσκισμενο. Επισης, ημουν αξυριστος και βρεγμενος. Σιγουρα αυτη η εικονα θα εβαζε σε υποψιες τους στενομυαλους Marines.
---Η εμφανιση δεν εχει καμμια σχεση... Τι νομιζεις? Οτι επειδη φορας ενα καλοραμμενο καπελακι εισαι και τελειος?
---Σιωπη!! ειπε και μου εδωσε μια κλωτσια στην κοιλια ξαπλωνοντας με στο εδαφος.Εϋ εσυ, τι ειναι αυτα τα κουτια που κουβαλας? Ειπε στον Charlie και του αρπαξε τα κιβωτια.Με αυτα τα κουτια θελατε να μεταφερετε την πολυτιμη για το νησι πρασινη αμμο??Σας καταλαβα... Το ξεραμε οτι θα εμφανιζονταν κλεφτρονια με αφορμη την αναμπουμπουλα των ημερων...

Αυτο το "των ημερων" ηταν αρκετα θετικο καθως καταλαβα οτι αυτες τις μερες ηταν καποιο ειδος γιορτης για την πολη. Αλλα δεν θα ανεχομουνα να χωσει τη μυτη του στα κιβωτια μας.
"Αυτο ηταν" σκεφτηκα και εκλεισα απο το εδαφος το ματι στον Charlie. Εδωσα ενα αλμα και επεσα πανω στον ενα απο τους πεντε ενω ο Charlie εδωσε μια κλωτσια στο προσωπο ενος ριχνοντας τον κατω.
Μεχρι να γυρισει ο αρχηγος εγω ειχα ξαπλωσει στο εδαφος τον αντιπαλο μου αρπαζοντας του το οπλο. O Charlie απ'την αλλη ειχε χτυπησει στην κοιλια εναν ακομα Marine παιρνοντας και εκεινος το οπλο του.
Δυστυχως για το εγχειρημα μας, ο ηγετης τους και ο τελευταιος που ειχε μεινει εβγαλαν τα δικα τους οπλα, και ετσι καταληξαμε να στοχευουν δυο οπλα, δυο αλλα οπλα.
---Ωραια τα καταφερατε...Μας δωσατε την τελεια αιτια να σας χωσουμε μεσα...χαχαχα φωναξε ο αρχηγος τους.
---Προσεξε θειο, γιατι δυο οπλα στοχευουν και εσας... Κανενας δεν κερδισε το παιχνιδι ακομα!
---Εγω αντεχω...Συντομα θα ερθουν κι'αλλες ενισχυσεις... Εσεις για ποσο θα αντεξετε ετσι?
Εδω ειχε δικιο. Ειδικα εγω, ειχα να φαω απο δυο μερες πισω... Κατι επρεπε να γινει!

---Ευτυχως για μας, ερχονται τωρα οι δικες μας ενισχυσεις!! χαχα! φωναξα και κοιταξα πισω απο τον Marine.
Προφανως και δεν ειχαμε ενισχυσεις, αλλα αυτο αρκουσε για να στρεψει το κεφαλι του και ο Marine και να χασει το οπλο του απο την κλωτσια που του εδωσα στο χερι. Διπλα μου ο πυροβολισμος που ακουστηκε εφερε αιμοφυρτο στο εδαφος τον Marine που στοχευε ο Charlie ο οποιος αρπαξε τα δυο κιβωτια και με ενα νευμα του μου εδωσε την προτροπη να απομακρυνθουμε τρεχοντας...
Ηταν σιγουρο οτι αν ακολουθουσαμε τον δρομο θα μας εβρισκαν αργα ή γρηγορα οι Marines oποτε ψιθυρισα στον Charlie να μπουμε μεσα στο δασος ωστε να εχουμε περισσοτερες πιθανοτητες να την γλυτωσουμε.
Πραγματι μπαινοντας μεσα στο δασος, καταφεραμε να γλυτωσουμε απο τους Marines και μετα απο λιγη ωρα περπατημα, να δουμε απο μακρια ενα σπιτι με τα φωτα ανοιχτα.Φτανοντας απ'εξω, χτυπησαμε δυνατα την πορτα και μια φωνη ακουστηκε απο πισω.
---Ποιος ειναι? Αν δεν μιλησεις θα καλεσω αστυνομια...Κραταω και καραμπινα!
---Μην πυροβολατε! τουριστες ειμαστε! φωναξα εγω οσο πιο αθωα μπορουσα.
---Τι θελετε? ακουστηκε η αυστηρη φωνη απο πισω
---Θελουμε να σας ρωτησουμε κατι ! Η πορτα ανοιξε διακριτικα με την καραμπινα να ξεπροβαλει και εναν ασπρομαλλη γερο να μας κοιταει με μισο ματι.

---Ξερετε... Θελουμε να μαθουμε για μια χοροεσπεριδα που γινεται στην πολη...Ποτε ακριβως ειναι και που??
---Στην κεντρικη αιθουσα εκδηλωσεων, διπλα απο το δημαρχειο της πολης... Αυριο ειναι η εκδηλωση στις 10 το βραδυ...Μπορειτε να πηγαινετε τωρα. Πηγε να κλεισει την πορτα αλλα εβαλα το ποδι μου.
---Μισο λεπτο! Μηπως μπορειτε να μου δωσετε καποιο ρουχισμο γιατι εκανα μπανιο και εχασα τα ρουχα μου? Ανοιξα το σεντουκι που κραταγε ο Charlie και εβγαλα καμποσα belli τεινοντας τα προς τον γερο. Με το αζημιωτο φυσικα!
Ο γερος μπηκε μεσα και επεστρεψε με μια αλλαξιά ρουχα. Φαινοταν κατενθουσιασμενος με την προσφορα που του καναμε και εβαλε στο ματι το υπολοιπο σεντουκι.
---Η πολη ομως ειναι πολυ μακρια και δεν μπορειτε να πατε με τα ποδια...Τι θα λεγατε να σας παω με το καρο μου με ανταλλαγμα λιγα χρηματα?
Δεχτηκαμε αμεσως και ο γερος πηγε μεσα να παρει κατι.
---Μπορουμε να παρατησουμε το γερο μολις φτασουμε στην πολη χωρις να πληρωσουμε!
---Οχι..αυτο θα τον δυσαρεστουσε και θα εξοργιζε ακομα πιο πολυ τον Marine που μολις χτυπησαμε... Ας μην προκαλεσουμε αλλο! ειπα και εσκασα ενα χαμογελο στον γερο που μολις εμφανιστηκε στην πορτα.