[Tελος] Η δολοφονία της Rosalie και η εταιρια Modern Affairs. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Στην προηγουμενη ιστορια, επισκεφθηκαμε το νησι Baterilla για να εκτελεσει η Rosalie την αποστολη που της ειχε ανατεθει να προσεταιριστει τον δημαρχο Dary, μεσω ενος δωρου.Το δωρο αυτο ηταν το Φρουτο του Διαβολου που κατειχα εγω, το οποιο ομως αποδειχτηκε ψευτικο, και στην πραγματικοτητα σκοτωσε τον δημαρχο.Αφοτου ολοι στραφηκαν εναντιον μας, ξεφυγαμε και ενα ηλικωμενο ζευγος μας βοηθησε λεγοντας μας ιστοριες και πληροφοριες για τον Roger...




Ειχαμε φυγει σαν κυνηγημενοι απο το νησι Baterilla. Πραγματικα ομως την γλυτωσαμε παρα τριχα. Βεβαια αν δεν ειχαμε τη βοηθεια του φρουτου της Rosalie δεν ξερω αν θα την βγαζαμε καθαρη... Σε καθε περιπτωση ομως, αυτο το φρουτο της με ειχε σωσει τοσες πολλες φορες ωστε ειχε αρχισει να μου γενναται ακομα πιο εντονα η επιθυμια να γινω και εγω χρηστης ενος τετοιου φρουτου.
---Σε ποιο νησι ειπες οτι παμε Rosalie? ρωτησε ο Charlie,ο δεκαεπταχρονος συνταξιδιωτης μου.
---Στο νησι Cornelia... Eιναι ενα πολυ μεγαλο νησι οπου θα μπορεσουμε να γλυτωσουμε απο οποιονδηποτε τυχον μας κυνηγαει, ειτε ειναι καποιος Marine που ψαχνει ευκαιρια να αποκτησει επιροη στο Baterilla, ειτε καποιος πειρατης που ζητα εκδικηση παρεα με προσωπικο οφελος...Σε καθε περιπτωση, στο νησι θα ξεφυγουμε απο ολους αυτους και θα κρυφτουμε σε μια μικρη βαση επαναστατων...Απο κει και περα βλεπουμε τι κανουμε...

Aκουγα με προσοχη τα λογια της Rosalie και κοιταζα απο μακρια την φιγουρα του νησιου που ξεχωριζε στον σχετικα διαυγη οριζοντα.
---Και τί εχει το νησι αυτο?Ξερω οτι ειναι μεγαλο και πλουσιο αλλα μεχρι εκει...
---Το νησι αυτο ηταν ενα πολυ πλουσιο και ευημερες χαλιφατο... Toν τελευταιο καιρο ομως αναστατωθηκε εντονα καθως ο ξακουστος αιμοσταγης πειρατης Alucard το λεηλατησε και σκοτωσε δυο απο τα πιο σημαντικα προσωπα του νησιου: τον χαλιφη Adnan και τον σειχη Kareem. Την ολη κατασταση προσπαθει να διαχειριστει ο βεζιρης Ashad αφου περα απ'ολα αυτα, πρεπει να αντιμετωπισει διαφορους πειρατες οπως ο Galley που εχουν βαλει στο ματι το νησι και το "επισκεπτονται" συχνα...
---Ενδιαφερουσες πληροφοριες Rosalie... Ειχες δικιο λοιπον οταν ελεγες οτι στο νησι αυτο θα μπορεσουμε να κρυφτουμε ευκολα απο τον οποιονδηποτε!
Λιγες ωρες μετα, ειχαμε φτασει στο λιμανι της πολης Τyr και αφου δεσαμε το πλοιαριο μας, πατησαμε ποδι στην παραλιακη πολη.
Περιμενα να βρω το νησι σε διαφορετικη κατασταση .Αντι να δω ησυχους χαμογελαστους ανθρωπους να τριγυρνουν στην παραλια κατω απο την ομορφη λιακαδα, ειχα ανθρωπους να τρεχουν σαν αλλοφρονες δεξια αριστερα. Καποιοι κραταγαν καλαθια με προιοντα στα χερια τους,αλλοι μωρα, ενω μια γυναικα ειχε αγκαλιασει τις τεσσερις γατες της και ετρεχε.

Aπο μπροστα μου περασε ενα κοπελι γυρω στην ηλικια μου και αποφασισα να τον ρωτησω
---Εϋ φιλε, να σε ρωτησω... Τι συμβαινει και υπαρχει τοση αναστατωση?
---Ο πειρατης Galley μολις ηρθε παλι στο νησι...Ο ατιμος!! ειπε και εξαφανιστηκε.
---Τ'ακουσες? ειπε o Dimitrov. Ειναι τακτικος πελατης..Χα χα χα
---Δεν ειναι ωρα για αστεια, ο κοσμος υποφερει και πρεπει να παμε να βοηθησουμε...
Συμφωνησαμε και οι τεσσερις οτι πριν παμε στην βαση θα μπορουσαμε να βρουμε αυτον τον Galley και να του δωσουμε ενα γερο μαθημα.
Ρωτησαμε λοιπον μερικους περαστικους που μας κατατοπισαν για την ακριβη θεση του πειρατη. Βρισκοταν λιγους δρομους πιο κατω και σε λιγα λεπτα βρισκομασταν εκει.

Ο Galley ηταν ενας ψηλος τυπος μεγαλος σε ηλικια με ενα στενομακρο μουστακι και ενα μονιμο σατανικο και χαζο χαμογελο.
Αυξησα το βημα μου αφηνοντας πισω τους 3 δικους μου και τον πλησιασα.Μπροστα μου εμφανιστηκε ενα απο τα τσιρακια του, αλλα χωρις δευτερη σκεψη, εβγαλα το μαχαιρι μου και το καρφωσα στο στηθος του χωρις να προλαβει να κινησει το σπαθι του.
---Εϋ Galley ! Βαλτα με καποιον στα μετρα σου!

Ο τυπος γυρισε και με κοιταξε αυστηρα. Οι υπολοιποι αντρες του ετρεχαν απο δω κι'απο κει κλεβοντας και προκαλώντας φθορες παντου.
---Ποιος εισαι εσυ μικρε που μου απευθυνεις και τον λογο??
---Αυτος που θα σου σπασει τα μουτρα!! Λεγοντας αυτην την κλασσικη ατακα ορμησα πανω του και του εδωσα μια γροθια που τον ξαπλωσα κατω.
Οι αντρες του αρχισαν να πλησιαζουν και θα με εβαζαν κατω σιγουρα αν δεν ερχονταν οι δικοι μου για στηριξη.
Η Rosalie με το φρουτο της,ο Dimitrov με το ξιφος του, και ο Charlie με το σπαθι του. Η αληθεια ειναι οτι δεν ηταν πολυ καλα εξασκημενος στο σπαθι ακομα ο μικρος, αλλα κατι θα εκανε.
"Τωρα ας ξεκινησει το παρτυ..."σκεφτηκα χαμογελώντας και παρατηρησα τον Galley να σηκωνεται ορθιος και να τριβει το στομα και τη μυτη του στο μανικι. Του ορμησα ξανα αυτη τη φορα κρατώντας με τα χερια μου δυο μαχαιρια και ενα με το στομα.
Εκεινος τραβηξε το σπαθι του και επιχειρησε με ενα πλαγιο χτυπημα στη μεση να με κοψει στα δυο.
Δυστυχως για εκεινον ομως ημουν πιο γρηγορος και τιναχτηκα στον αερα χτυπώντας με τα ποδια μου το σπαθι του και ριχνοντας το στο εδαφος.

Ειδα τα ματια του να γουρλώνουν καθως εχανε το οπλο του ενω τα δικα μου πηραν μια εκφραση ικανοποιησης. Ο Galley εκανε μερικα βηματα πισω και αρπαξε το σπαθι απο καποιον αντρα του . Εγειρε το σωμα του μπροστα σε σταση αμυνας και με κοιταξε προκλητικα. Eγω χωρις να χασω ευκαιρια κινηθηκα ξανα προς το μερος του αυτη τη φορα με περισσοτερη ταχυτητα.
Καθως ετρεχα, τον ειδα που ετεινε το σπαθι του επανω μου. Λιγο πριν τον φτασω, εδωσα ενα σαλτο, και πεταχτηκα σαν να ημουν ρουκετα στον αερα. Κατευθυνομουν οριζοντια σαν να ειχα καταργησει τη βαρυτητα πανω στο σπαθι του. Την τελευταια στιγμη ομως, αρχισα να στρεφω κυκλικα το σωμα μου με αποτελεσμα να "περικυκλωσω" στον αερα το σπαθι του. Ταυτοχρονα, συγκρατησα το σπαθι του με τα μαχαιρια που κραταγα. Σπιθες πεταχτηκαν απο την τριβη καθως τον πλησιαζα με το κεφαλι και το σπαθι του που ειχε μειωθει κατα πολυ, εσπασε και επεσε στο εδαφος.
Ελευθερωσα τα χερια μου λοιπον και αγκαλιασα το σωμα του σφιγγοντας το ωστε να μην μπορεσει να αποφυγει την λαβωματια απο το μαχαιρι που κρατουσα με το στομα μου. Ενας πιδακας αιματος πεταχτηκε βαφοντας με κοκκινο ομως δεν με ενοιαζε, τον ειχα διαλυσει.
Πεσαμε μαζι στο εδαφος ομως εγω ειχα μεινει ζωντανος ενω εκεινος αφηνε την τελευταια του πνοη στο εδαφος της Cornelia...

Σηκωθηκα ορθιος και κοιταξα τριγυρω μου. Οι φιλοι μου πολεμουσαν ακομα τους αντρες του Galley oι περισσοτεροι απο τους οποιους δεν ειχαν αντιληφθει την ηττα του αρχηγου τους.
Παρατηρησα τον Dimitrov να ξεκοιλιαζει καμποσους πειρατες, ενω η Rosalie με τη βοηθεια του φρουτου της, σηκωνε στον αερα αντιπαλους και τους χτυπαγε μεταξυ τους.Ο Charlie απ'την αλλη διασταυρωνε το σπαθι του με εναν ακομα αντιπαλο.
---Παιδια τελειωστε να φυγουμε... Πειρατες! ειπα με δυνατη φωνη ωστε να με ακουσουν ολοι, ο αρχηγος σας βρισκεται στο εδαφος. Πλεον δεν μπορει να σας προστατευσει. Απομακρυνθειτε απο εδω εαν δεν θελετε να εχετε το ιδιο τελος...
Αμεσως η αγωνια ζωγραφιστηκε στα προσωπα τους. Σταματησαν τις μαχες με τους φιλους μου ή αλλους γενναιους ντοπιους κατοικους και συγκεντρωθηκαν γυρω απο τον Galley.
Εγω διατηρώντας ενα αυστηρο βλεμμα διεταξα τους δικους μου να αποχωρησουμε προς την μικρη βαση επαναστατων.
Στον δρομο μαλιστα μερικοι ντοπιοι με ευχαριστησαν και μαλιστα καποιοι με αναγνωρισαν και μου προσεφεραν παραδοσιακα καλουδια ως δωρο για την βοηθεια που τους εδωσα
---Δεν σου εχω πει εκατο φορες να κρυβεις το προσωπο σου ωστε να μη σε αναγνωριζουν ? φωναξε η κοπελα μου
---Δεν πειραζει...Ας με αναγνωρισουν. Μολις τους εσωσα απο εναν πειρατη... ειπα με το κεφαλι ψηλα
---Μα και συ πειρατης εισαι... ψιθυρισε η Rosalie σκυβοντας απελπισμενα το κεφαλι.

Περπατησαμε λιγη ωρα ακομα αφηνοντας πισω την πολη Tyr και βγαινοντας σε μια ατελειωτη πεδιαδα.
Αρκετα βουνα και λοφοι υψωνονταν κατα τοπους στο μεγαλο πρασινο χαλι που εφτανε μεχρι οπου επιανε το ματι σου.
Εμεις, ακολουθησαμε εναν επαρχιακο δρομο που πηγαινε κατα μηκος ενος ποταμιου.
Δεν περασαν παρα μια με δυο ωρες ωσπου φτασαμε στην μικρη βαση των επαναστατων...
"Η αληθεια ειναι οτι βρισκεται σε πολυ καλο σημειο..." σκεφτηκα καθως αντικρυζα το κτηριο απο μακρια. Οντως, η βαση ειχε απο πισω της και δεξια το ποταμι που σε εκεινη την περιοχη δεν ηταν προσβασιμο αλλα ειχε εναν αρκετα μεγαλο γκρεμο να το χωριζει απο τον δρομο.Στην ουσια κυκλωνε το κτηριο αφου προστατευε τις 2 πλευρες του.
Απο την αριστερη μερια βρισκοταν ενας λοφος μικρος μεν, αρκετα δυσβατος δε αφου ειχε αρκετα μεγαλους βραχους. Η μονη ανοιχτη διοδος, ηταν απο την πλευρα του δρομου ο οποιος εκανε μια κλιση σε εκεινο το σημειο. Αναμεσα στο κτηριο και τον δρομο υπηρχαν καμποσα δεντρα που το εκρυβαν απο τα περισσοτερα σημεια του δρομου...
"Εξαιρετικο" σκεφτηκα καθως πλησιαζαμε στο κτηριο.
Το κτηριο ηταν κατι σαν οχυρο. Ποιος ξερει ποια μπορει να ηταν η χρηση του πιο παλια? Ηταν χτισμενο απο πετρα και ειχε μικρα παραθυρα που προστατευαν οσους βρισκονταν μεσα.

Μολις φτασαμε απο κατω, παρατηρησα οτι υπηρχε και μια ταρατσα που ομως φαινοταν οτι προσφατα σχετικα ειχε χτιστει ενα μικρο τειχείο με τρυπες στη μεση ωστε να μπορει καποιος απο εκει να επιτιθεται σε εισβολεις εκμεταλλευομενος την θεα του ψηλου κτηριου.
Μολις μπηκαμε μεσα, συναντησαμε τεσσερις επαναστατες τους οποιους η Rosalie και ο Dimitrov χαιρετισαν θερμα. Μαλλον γνωριζαν για εμενα και τον Charlie γιατι μας χαιρετισαν σαν να μας γνωριζαν απο παλια και δεν αναρωτηθηκαν τί δουλεια ειχαμε εκει.
Η Rosalie μας συστησε και ετσι γνωρισα τον Wally, τον Anthony, τον Dyrrer και τον Puvis. Οι τρεις τους φορουσαν την ιδια πορτοκαλι-λευκη στολη ενω ο Anthony που μαλλον βρισκοταν στην ιδια θεση με τον Dimitrov και τη Rosalie φορουσε μοναχα μια μπλουζα με τα διακριτικα των επαναστατων.
Φαγαμε με σχετικη αμηχανια αφου μεταξυ τους δεν μπορουσαν να μιλησουν οσο ανετα θα μιλαγαν αν δεν ημουν εγω με τον Charlie μπροστα.
Ξαφνικα ενα baby den den mushi αρχισε να χτυπιεται.
Οι επαναστατες τιναχτηκαν αμεσως πανω και ο Anthony ετρεξε να απαντησει.
Προφανως περιμεναν ενα πολυ σημαντικο μηνυμα και σ'αυτο οφειλοταν η αγωνια και η φούρια.
---Αααγγκ...Με λαμβανετε?
---Ειναι ο Valet! ειπε ο Anthony. Ναι σε λαμβανουμε!
---Μολις ηρθαμε στην Cornelia...Mας ειχαν στησει ενεδρα...Μαλλον ερχονται σε σας...Γκχου Γκχου...Ο Milosh τους διεφυγε και ερχεται εκει...Ααααααααα.....
Ενα δυνατο χτυπημα ακουστηκε και ο Valet μαλλον εχασε τη ζωη του οπως ακριβως και το den den mushi με το οποιο επικοινωνουσε μαζι μας.

Ο Anthony, o Dimitrov και η Rosalie , οι τρεις που κατειχαν μεγαλυτερη θεση, αλλα και ο Wally, o Dyrrer και ο Puvis εμειναν σαστισμενοι να κοιτανε το βουβο πλεον dendenmushi. O Anthony και η Rosalie κοιταχτηκαν μεταξυ τους.
---Ερχονται... ψιθυρισε ο Anthony
---Δεν χανουμε χρονο ομως!
---Wally, Dyrrer ελατε μαζι μου στην ταρατσα! διεταξε ο Anthony.
Aμεσως, οι τρεις τους πλησιασαν στον τοιχο και ανοιξαν ενα μακροστενο μεταλλικο σεντουκι απο το οποιο πηραν δυο οπλα ο καθενας. Το ενα ηταν καραμπινα, και το αλλο οπλο ονοματι "snipers" με τα οποια στοχευαν πολυ ευκολα μακρινους εχθρους.
Οι τρεις τους ανεβηκαν καποιες εσωτερικες σκαλες και εξαφανιστηκαν.
---Rosalie...Τι συμβαινει? ψιθυρισα
---Elf...δεν προλαβα να σου εξηγησω... Υπαρχει μια εταιρια, μια οργανωση πες, που εχει βαλει στο στοχαστρο τους επαναστατες και το εργο τους. Δρα υπογεια και μυστικα. Εμεις γνωριζουμε την υπαρξη τους και γι'αυτο στειλαμε στις εγκαταστασεις τους ανθρωπους μας ωστε να συλλεξουν πληροφοριες γιαυτους. Ουτε το ονομα τους ξερουμε!
Οι ανθρωποι αυτοι ειναι ο Valet και ο Milosh. Ειδικα εκπαιδευμενοι κατασκοποι που μολις εφτασαν στο νησι οπως ακουσες για να μας μεταδωσουν τις πληροφοριες που συνελεξαν.

---Mα ο ενας πεθανε!!
---Δυστυχως. Αλλα οπως ειπε, ο Milosh εχει επιβιωσει και ερχεται εδω.
---Γιατι δεν παμε να τον παρουμε εμεις απο εκει αφου κινδυνευει?ρωτησα αφελώς μεν, αλλα και δειχνοντας την αλληλεγγυη και συμπαρασταση που ημουν διατεθειμενος να δειξω
---Αυτο που λες αποκλειεται. Απαντησε ο αντιπαθητικος Dimitrov. Οσο βρισκομαστε εδω περα, εχουμε το μπονους της οχυρωσης. Παιζουμε στο εδαφος μας. Εαν το εγκαταλειψουμε παιζουμε στο δικο τους. Και δεν ξερουμε καν ποσοι ειναι αυτοι. Για να φανταστεις, αφου καταφεραν και ακολουθησαν τον Milosh και Valet σκοτώνοντας μαλιστα τον εναν απ'αυτους, πρεπει να ειναι αρκετα εκπαιδευμενοι και ικανοι. Το μονο που μπορουμε να κανουμε για τον Milosh, ειναι να ελπιζουμε να προλαβει να ερθει χωρις να συναντησει τους αντιπαλους...
Η φωνη του ηταν στυγνη, σαν να μην περιειχε ουτε ιχνος ενδιαφεροντος για τους ιδιους του τους συντροφους. Ομως ηξερα οτι ειχε δικιο και οτι δεν επρεπε να επηρεαζομαστε απο συναισθηματικες εξαρσεις και παρορμητικες αντιδρασεις.
Η αληθεια ειναι οτι ειχα αρχισει και εγω να τασσομαι στο πλευρο των επαναστατων καθως εκτιμουσα τις προθεσεις τους, αν και καμμια φορα οι πρακτικες τους δεν με εβρισκαν συμφωνο.
Σε καθε περιπτωση ομως, οφειλα να συμπαρασταθω στην Rosalie ειδικα εφοσον πλησιαζαν αξιοσεβαστοι αντιπαλοι που ισως της εκαναν κακο...