[Tελος] Αιχμάλωτος του ανερχόμενου Captain Stalker [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Στην προηγουμενη ιστορια μου καταφερα να φτασω στο Emerald City που ηταν το σημειο συναντησης μου με την Rosalie. Aν και καταφερα να την βρω και να περασουμε λιγο χρονο μαζι, οι Μarines εισεβαλαν στο κεντρο και με επιασαν , με αποτελεσμα να με στειλουν στην Eluria


Tο πλοιο των Marines με το οποιο μεταφερθηκα ηταν απ'εξω αρκετα γυαλιστερο και θα μου αρεσε να το ειχα, φυσικα χωρις το πανι με το σημα των Marines. Mαλλον ανηκε στην νεα φουρνια που ξεκινησε στην South Blue απο τοτε που ξεκινησε την δραση της εδω η Orahaku Shura... Kαπου διαβασα μαλιστα οτι καταγοταν και απο την Eluria. Mπορει ομως εμφανισιακα να ηταν τελειο, εσωτερικα δεν συναντησα την ιδια κατασταση. Δεν με πηγαν σε καποια καμπινα ή σε καποιον απο τους ανοικτους χωρους που λειτουργουσαν ως καθιστικο για τους υψιλα ισταμενους. Με πεταξαν μεσα σε ενα υπογειο μπουντρουμι. Το στενο αυτο δωματιακι ηταν πληρως σκοτεινο, με εξαιρεση καποιες λιγες αχτιδες φωτος που τρυπωναν κατω απο την πορτα.Tο πατωμα ηταν βρωμικο και υγρο και οι Marines πεταγαν απο μακρια ενα πιατο φαι που επεφτε στο πατωμα και αναγκαζομουν να το φαω απο κει...

Περαν αυτων κατα τη διαρκεια του ταξιδιου, ειχε ερθει δυο φορες αυτος ο Μarine που με συνελαβε που αργοτερα καταλαβα οτι ειχε τον βαθμο του Lieutenant και λεγοταν Stalker. Με ειχε βαρεσει καμποσες φορες με την ζωνη του. Εγω ημουν αδυναμος χωρις να τρωω καλα και δεμενος και πεσμενος στο εδαφος. Δεν μπορουσα να κανω κατι διαφορετικο απο το να τις φαω. Συντομα ομως θα τον εκανα να πληρωσει.
Μετα απο εξι με επτα μερες ακουσα το πλοιο να μπαρκαρει στο λιμανι... Ηταν πολυ νωρις και στην ουσια με ξυπνησαν οι μποτες των Ναυτικων που ανεβαιναν πανω κατω. Με πηραν σηκωτο και με εβγαλαν ξανα στο φως του ηλιου...
"Ωστε αυτη ειναι η Eluria...Καπου εχω ξανακουσει γιαυτο το νησι...Που? ΑΑ ναι στο Elfheim ειχε ερθει ο Captain Sharinguru που ειχε την βαση του στο νησι αυτο. Αραγε θα τον συναντησω? " Καθως οι Marines με οδηγουσαν προς μια κατευθυνση που μονο εκεινοι ηξεραν, φροντισα να ριξω μερικες κλεφτες ματιες προς την πολη. Υπηρχε μια αναστατωση και μια ανησυχια που καταγραφοταν στις βιαστικες κινησεις των πολιτων αλλα και στο βλεμμα τους. Σαν να ειχε συμβει κατι πολυ σημαντικο που να τους συνταραξε ολους...
"Θα ρωτησω καποιον συγκρατουμενο.." σκεφτηκα και συνεχισα να προχωραω με τα σπαθια των Marines να με απειλουν μονιμως

Mπορει εγω να ηθελα συγκρατουμενους για παρεα , αλλα γεγονος ηταν οτι με πηγαιναν απο μπουντρουμι σε μπουντρουμι. Σε ενα ακριβες αντιγραφο του προηγουμενου, μονο που τωρα ηταν στο κεντρο της βασης των Ναυτικων της Eluria, και ηταν πιο μικρο απ'το αλλο.
O Stalker φαινεται να ειχε εμμονη μαζι μου. Ερχοταν συχνα στο μπουντρουμι μου και με εβριζε, ή με απειλουσε οτι την εχω βαμμενη. Σε καθε περιπτωση μου υπενθυμιζε οτι ειχε βαλει στο ματι την νεα γενια πειρατων την οποια εβλεπε στο προσωπο μου. Πολλες φορες απο τα νευρα του, τσακωνοταν με τους δεσμοφυλακες...
Μια φορα φευγοντας, κατσαδιασε για καποιο λογο τους δεσμοφυλακες οι οποιοι αργοτερα ειχαν μια ενδιαφερουσα κουβεντα.
---Γιατι κανει ετσι αυτος? Τοσο πολυ τον πηρε απο κατω?
---Απο κατω? Εισαι καλα? Ισα ισα! Βολικοτατα του ηρθαν οι καταστασεις! Ναι μεν αυτοι οι πειρατες αλωσαν την πολη μας και σκοτωσαν τον Sharinguru αφαιρώντας του το κεφαλι, αλλα η θεση του Marine Captain της βασης της Eluria μολις χηρευσε!! Και ο Stalker προφανως θελει να την παρει!! Μπορει να εχει δημιουργηθει σαλος οτι δηθεν η Eluria μενει ακυβερνητη και στο ελεος των πειρατων, αλλα οι επιδοξοι εχουν ηδη ξεκινησει να καλοβλεπουν την θεση...
---Εχεις δικιο...Γιαυτο αυριο διοργανωνει αυτη τη μεγαλη συγκεντρωση αυριο...Δημιουργει κλιμα για να δειξει οτι αξιζει εκεινος...

Τα λογια των δυο φρουρων, μου προκαλεσαν μεγαλη εντυπωση... " Ειναι δυνατον να πεθανε ο Sharinguru? Η Εluria να αλωθηκε? Οι πειρατες να εφτασαν μεχρι την βαση και να εκοψαν το ιδιο το κεφαλι του Sharinguru??Κοσμοϊστορικα γεγονοτα!! " σκεφτηκα και εσκασα στα γελια. Οι δεσμοφυλακες με κοιταξαν με απορια και μου φωναξαν να σκασω.

Την ιδια μερα ο Stalker εμφανιστηκε ξανα μπροστα μου και αρχισε να μιλαει μονος του. Αυτη τη φορα δεν ειχε το γνωστο αυστηρο και εκδικητικο βλεμμα, αλλα με κοιταζε σαν να ημουν χρυσος. Καποιες φορες μαλιστα μου εσκαγε και χαμογελα.
"Κατι περιεργο συμβαινει εδω" σκεφτηκα αλλα ο Stalker γρηγορα μου εδωσε να καταλαβω.
---Εισαι ενα δωρο εξ ουρανου... Ηρθες την καταλληλη στιγμη...Σχεδον σε ευχαριστω!! ελεγε και εκανε κυκλους γυρω απο τον εαυτο του. Ενας πειρατης με bounty 9.000.000 που βρισκεται στα χερια μου ειναι το καλυτερο μεσο για να κατακτησω την θεση που θελω! Να ξερεις οτι αυριο θα σε βγαλω βολτα μικρε πειρατη... Θα σε παω σε μια συγκεντρωση που διοργανωσα και θα αποδειξω οτι αν γινω Captain θα επανελθει η δικαιοσυνη στον τοπο μας!!
Εδειχνε να συνεπαιρνεται απο το ονειρο του... Εγω ομως ημουν σιγουρος οτι καποιος τροπος θα βρισκοταν να δραπετευσω απο τουτο το κελι... Και θα το εκανα!

Tην επομενη μερα, απο πρωι πρωι με ξυπνησαν οι δεσμοφυλακες, μου εδωσαν κατι να φαω, και εμεινα να παρατηρω την ανησυχια τους. Πηγαιναν πανω κατω, ετρεχαν, εδιναν ή εκτελουσαν διαταγες. Εγω ημουν στον κοσμο μου. Τους κοιταζα σαν να ανυπομονουσα να γινει αυτο που θελει η μοιρα μου. Μονο που αυτο που ηθελε η μοιρα μου ηταν να γλυτωσω απο τουτους τους Marines γιατι ο καθενας φτιαχνει την μοιρα και το μελλον του οπως θελει.Εγω ηθελα να βρω εναν τροπο να ξεφυγω μπροστα στα ματια τους και να δω τις γελοιες φατσες τους να αλλαζουν πεντε χρωματα.
Το κελι μου ανοιξε και οι Marines μου εδειχναν με τις κανες των καραμπινων τους τον δρομο που θα ακολουθουσαμε. Παντου υπηρχαν Ναυτες που ηλεγχαν την καθε μου κινηση. Φαινεται οτι ο Stalker σκοπευε να πονταρει πανω μου. Να με χρησιμοποιησει για να συμβολισω την νεα γενια πειρατων την οποια εκεινος θα πάτασσε . Βγηκαμε εξω απο την βαση των Marines, στους δρομους. Παροτι εβλεπα οτι οι δρομοι ηταν αδειοι, (προφανως τους ειχαν αδειασει οι ιδιοι οι Marines) ακουγα ανθρωπινες φωνες απο μακρια. Οσο προχωραγαμε, οι φωνες αυτες ακουγοντουσαν πιο καθαρα. Ηταν απο την συγκεντρωση που διοργανωνε ο Stalker...Mαλλον ηταν οι φανατισμενοι οπαδοι του.

Οι Marines με οδηγησαν σε κατι σκαλοπατια μεσω των οποιων ανεβηκαμε στο βαθρο στο οποιο βρισκοταν ο Stalker. Hταν ορθιος και κραταγε ενα den den mushi για να τον ακουει απο τα μεγαφωνα ο κοσμος που βρισκοταν απο κατω. Εριξα μια ματια κατω και διαπιστωσα οτι ειχε μαζευτει παρα πολυς κοσμος! Ηταν αρκετες χιλιαδες. Αν και στην αρχη σοκαριστηκα, θυμηθηκα οτι η Eluria ειναι το νησι με την μεγαλυτερη πολη και τον μεγαλυτερο πληθυσμο. Αρα με μια καλη διαφημιση, και βασιζομενος στον φοβο των κατοικων της Eluria οτι το νησι τους θα γινει τροφη των πειρατων, ο Stalker ειχε καταφερει να φανατισει καμποσο κοσμο. Μολις εμφανιστηκα μπροστα του σταματησε να μιλαει και με κοιταζε για λιγα δευτερολεπτα.
---Αυτος εδω κυριες και κυριοι! ειπε τεινοντας τον δεικτη του αριστερου του χεριου προς το μερος μου, ειναι ενας νεαρος κακοποιος, που γυριζει απο νησι σε νησι προκαλώντας φασαριες και καυγαδες...Κοινως, ενας πειρατης! Ο οποιος μαλιστα εκανε αποπειρα δολοφονιας στο Karate island, ομως το πληθος κοσμου και οι τοπικοι Μarines καταφεραν να τον απωθησουν παροτι στο τελος δραπετευσε!

Μου ερχοταν να γελασω με τις ανοησιες και τις ανακριβειες που ελεγε. " Αραγε τα πιστευει? ή λεει συνειδητα ψεμματα?" Απαντηση δεν πηρα, ισα ισα τα λεγομενα του συνεχισαν να τροφοδοτουν το ερωτημα μου.
---Αυτος ο πειρατης λοιπον, εθεαθη στο Island of Mist να λαμβανει μερος σε οδομαχιες και σκοτεινες συγκρουσεις... Στο Emerald City οπου και τον πιασαμε, βρισκοταν σε μια χοροεσπεριδα ταχατες, αλλα λιγα μετρα πιο περα βρεθηκαν εκρηκτικα!!
Η ψευτικη εκφραση εκπληξης που πηρε φαινοταν ξεκαθαρα οτι επροκειτο για ψεμματα.
---Και αναρωτιεμαι, τωρα που η μεγαλυτερη βαση των Ναυτικων, η βαση της Eluria, εχει μεινει ακεφαλη, εχει μεινει χωρις διοικηση, ενας ελευθερος πειρατης, θα ηρεμησει ?? στο σημειο αυτο ειχε αρχισει να χρησιμοποιει ενα πολυ πομπωδες υφος, ή θα συνεχισει ακομα και κλιμακωσει, την αδικη συμπεριφορα του?? Ειχε σηκωσει τα χερια συνεπαρμενος απο τον "πειστικοτατο" λογο του.
Για αυτο λοιπον, θεωρω οτι η βαση των Marines πρεπει να ξεμουδιασει, και να αποκτησει ξανα, εναν ηγετη, εναν, Captain o oποιος θα συνεχισει το εργο του Sharinguru, και θα εκδικηθει για τη ζωη του! Ευελπιστω να αναλαβω εγω ετουτον τον ρολο! Για να αποδειξω σε καθε πειρατη και κακοποιο στοιχειο οτι τερμα τα αστεια!

Ειχε πλακα. Αυτο εστω του το παραδεχομουν. Αλλα ηταν και εξυπνος. Απο την στιγμη που μπολιαστηκε ο κοσμος με τον φοβο οτι η Eluria θα καταστραφει, θα εστρεφε την προσοχη του σε οποιονδηποτε αυτοπαρουσιαζοταν ως "σωτηρας" οπως ο Stalker, μονο και μονο για να αισθανθει ασφαλεια . Eτσι, ο Stalker ταυτισε το προσωπικο του συμφερον με το εικονικο συμφερον μιας ολοκληρης πολης, κερδιζοντας ετσι την εμπιστοσυνη του κοσμου και διεκδικώντας ευκολοτερα την θεση στα ανωτερα κλιμακια του Ναυτικου.
Απο καποιο σημειο και μετα σταματησα να ασχολουμαι με τις αρλουμπες που ελεγε γιατι βαρεθηκα. Το μονο που συγκρατησα να λεει ηταν το οτι εγω θα βρω το μελλον που μου αξιζει, οτι θα τιμωρηθω, και διαφορα τετοια. Ο κοσμος ειχε ξεσηκωθει και φωναζε κουνώντας γαλαζια και πρασινα σημαιακια. Αδιαφορησα και αρχισα να ψαχνω να βρω τροπο διαφυγης.
Εν τελει δεν τον βρηκα μονος μου, με βρηκε εκεινος. Δηλαδη, ξαφνικα, αρχισα να νοιωθω ενα απαλο αερακι, εναν ησυχο ανεμο, ο οποιος ομως ολοενα και δυναμωνε. Ολοενα και θεριευε. Καταλαβα αμεσως απο που προερχοταν αυτος ο ανεμος...
---Rosalie... ψιθυρισα και χαμογελασα

Hμουν σιγουρος οτι το συγκεκριμενο ρευμα προερχοταν απο το φρουτο του διαβολου που κατειχε η Rosalie... Το φρουτο της, ηταν το φρουτο της αυρας και του ρευματος, με αποτελεσμα να εχει την ικανοτητα να δημιουργει τετοιου ειδους ρευματα νεφη ή αερινα κυματα που μπορουν να σηκωσουν εναν στοχο που εθετε η ιδια και ειτε να τον χτυπησουν, ειτε να τον μεταφερουν.
Αν καταλαβαινα καλα, αυτο θα συνεβαινε και στην περιπτωση μου. Βρισκομουν σε εκεινη την ανυψωμενη εξεδρα με μονα ατομα τριγυρω μου, τον Stalker και καμποσους Marines. Δεν θα με εμποδιζε τιποτα να φυγω μεσω αερος.
Πραγματι ενοιωθα αυτο το αορατο αερινο νεφος να συγκεντρωνεται στην εξεδρα και συγκεκριμενα τριγυρω μου. Εγω ειχα κλεισει τα ματια και ειχα κλισει το κεφαλι προς τα κατω παιρνοντας ταυτοχρονα και ενα χαμογελο. Καποια στιγμη το νεφος τιναχτηκε σπρωχνοντας πισω τους Marines που με απειλουσαν με τα σπαθια τους.

Καποιοι απ'αυτους μαλιστα επεσαν κατω, εκτος της εξεδρας. O Stalker ειχε μεινει με ανοιχτο το στομα μην μπορώντας να αρθρωσει λεξη. Οι συγκεντρωμενοι ανθρωποι απο κατω, αντιληφθηκαν την κατασταση μοναχα οταν με ειδαν σιγα σιγα να ανυψωνομαι . Μαλλον με περασαν για θεο ή κατι τετοιο. Ο Stalker με κοιταζε ακομα πιο πολυ αποσβολωμενος. Σιγα σιγα αρχισα να ξεπερναω το ενα μετρο και να αυξανεται η ταχυτητα του ανεμου. Ο Stalker εδειχνε να τα χανει. Εφερε τα χερια του στο προσωπο του και μετα το προσωπο του ζωγραφιστηκε απο το μισος. Χωρις να χανει χρονο, πηδηξε, και με αγκαλιασε, με αποτελεσμα να απομακρυνθουμε μαζι απο την εξεδρα μπροστα στα ματια των συγκεντρωμενων πολιτων και Marines. To νεφος μας τραβαγε σε γρηγορη ταχυτητα ωσπου καταληξαμε να σωριαστουμε και οι δυο μαζι σε μια ταρατσα ενος δυοροφου σπιτιου, αρκετα μακρια απο την πλατεια και την εξεδρα.