[Tελος] Η δολοφονία της Rosalie και η εταιρια Modern Affairs. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Ο Anthony χαμογελασε και εδωσε ενα φιλι στο μαγουλο της Rosalie.
---Παιδια χαρηκα για την συνεργασια...ευχομαι να γινετε μια μερα επαναστατες...Rosalie...συνεχισε ετσι... ειπε κραώντας το ιδιο αμηχανο χαμογελο.
---Οχι! Αυτο που σκεφτεσαι δεν θα γινει Anthony! ουρλιαξε η Rosalie και τον τραβηξε προς το μερος της. Εκεινος, με κοιταξε με ματια που λαμπυριζαν σαν να ζητουσε βοηθεια απο μερους μου. Ειχα αρχισει να καταλαβαινω τι σκεφτοταν να κανει. Αφου το ειχε αποφασισει επρεπε να τον βοηθησω. Επιασα την Rosalie και την τραβηξα με βια προς το μερος μου. Ο Anthony μας χαμογελασε και τραβηξε την περονη απο την χειροβομβιδα που ειχε δεσει πανω του. Την πεταξε παραστατικα στο εδαφος, και αφου πηρε φορα, εδωσε ενα αλμα και βουτηξε μεσα στις σκαλες. Δυο δευτερολεπτα αργοτερα ο εκκωφαντικος θορυβος της εκρηξης ακουστηκε και αιματα σκορπισαν παντου.Οι ηχοι των σφαιρων σταματησαν. Η Rosalie που δεν την αφηνα να φυγει απο διπλα μου τιναχτηκε απο την ταραχη και επεσε στην αγκαλια μου. Εγω την αγκαλιασα σφιχτα και της εδωσα ενα στοργικο φιλι. O Charlie με το οπλο ανα χειρας πλησιασε προς τις σκαλες.

Στην ταρατσα πλεον ειχα μεινει μονο εγω και η Rosalie. O Charlie αρχισε να κατεβαινει ενα-ενα τα σκαλια. Ο Αnthony ειχε πετυχει το σκοπο του: η χειροβομβιδα εξεραγη μπροστα τους και πλεον η σκαλα ολη ηταν γεματη αιματα και μελη σωματος.Ο Charlie παρατηρησε ομως οτι ναι μεν ο ενας αντιπαλος ηταν ολοφανερα νεκρος, ο δευτερος ομως μαλλον προλαβε και πηδηξε προς τα πισω με αποτελεσμα να ειναι ζωντανος ακομα. Προσπαθουσε να πιασει το οπλο του καθως ακουγε τον Charlie να κατεβαινει αλλα ο Charlie πυροβολησε το οπλο το υ απομακρυνοντας το .
Εμεις ανησυχησαμε για τον Charlie ακουγοντας αυτον τον ηχο, αλλα φροντισε να μας ηρεμησει
---Παιδια ειναι ακομα ζωντανος εδω ενας! Θα τον ανεβασω πανω μηπως μπορει να μας δωσει καμμια πληροφορια...
Ο Charlie τον εσυρε μεχρι πανω και τον πεταξε στο εδαφος σα να ηταν σακι με πατατες. Εκεινος εμφανως ανημπορος, δυσκολευοταν να σηκωθει ορθιος. Σιγουρα ομως θα μπορουσε να μιλησει.
---Μια στιγμη!!! ακουστηκε μια φωνη απο πισω μας.

Γυρισαμε και οι τρεις προς τα'κει που ακουστηκε η φωνη ... O Charlie μαλιστα που κρατουσε ακομα οπλο στοχευσε τον αντρα που μιλησε. Εγω και η Rosalie ειχαμε απο πριν πεταξει τα οπλα μας στο πατωμα.
---Τιποτα δεν τελειωσε ακομα!! Ηταν ενας κοντος αντρας με μερικη καραφλα και πλακουτσωτή μυτη. Κρατουσε και εκεινος ενα οπλο και μαλιστα στοχευε εμενα. Ξαφνιαστηκαμε που υπηρχε ενας ακομα αντιπαλος ο οποιος μαλιστα με στοχευε ενω εγω και η Rosalie ειμασταν αοπλοι.
Κρινοντας απο το γεγονος οτι στεκοταν στην ακρη της ταρατσας, καταλαβα οτι μαλλον ειχαν γλυτωσει τρεις και οχι δυο απο την προηγουμενη ανταλλαγη χειροβομβιδων.
---Λυπαμαι που ολοι οι δικοι μου σκοτωθηκαν και επρεπε να περασουμε στο σχεδιο Β , δηλαδη να σκαρφαλωσω ως την ταρατσα και να εκτελεσω εγω το καθηκον... αλλα θα ειναι ενδιαφερον...
---Ποιο καθηκον?
---Να σκοτωσω εκεινον εκει.Ειπε και εδειξε εμενα.Δεν το καταλαβες ακομα κουκλα οτι εμεις δεν ηρθαμε εδω για κανεναν αλλο λογο, αλλα για να σκοτωσουμε τον Silver Elf ? Aυτος ηταν ο λογος που ηρθαμε εδω και ταυτοχρονα συναντησαμε και τους κατασκοπους που κυνηγουσαμε απο πριν...Αυτος ο τυπος ειναι στην λιστα με τους πιο επικινδυνους για μας πειρατες και πρεπει να φυγει απ'την μεση. Μολις τον σκοτωσω, και τελειωσω και με εκεινον, θα σε παρω κουκλα στο υπογειο μου ... ειπε και μερικα σαλια ετρεξαν απ'το στομα του καθως κοιταζε την Rosalie.

---Ακουσε με... ειπε ο Charlie που συνεχιζε να τον στοχευει με το οπλο του. Δεν με νοιαζει εαν θα σκοτωσεις καποιον απ'αυτους ή ποιον θα σκοτωσεις. Eπειδη οπως βλεπεις και εγω εχω οπλο, να ξερεις οτι αν τραβηξεις την σκανδαλη, θα πεθανεις και εσυ αμεσως. Τι λες?
Ο Charlie τα πηγαινε θαυμασια. Φανηκε δυναμικος και αποφασιστικος ωστε να τον αποτρεψει απ'το να πυροβολησει
---Δεν καταλαβες. Εμεις ηρθαμε εδω ετοιμοι να θυσιαστουμε... Αλλωστε αν δεν το κανουμε θα μας σκοτωσουν σιγουρα οι ανωτεροι. Αφου λοιπον το ξερω το μελλον μου, τουλαχιστον ας παρω μαζι μου και καποιον αλλον!! φαινοταν να εχει συμβιβαστει με την ιδεα του θανατου...Ισως η απειλη κατα της ζωης ειναι σαν το καλημερα στην Modern Affairs.
---Γιατι λοιπον να μην ζησεις εσυ, να ζησουμε και εμεις, και να σε βοηθησουμε να φυγαδευτεις και να γλυτωσεις?Ο Charlie εκανε μερικα βηματα μπροστα προς το μερος του.
Ο χαζος αντιπαλος εγκατελειψε το γελαστο του προσωπο και εμφανιστηκε η αγωνια και ο φοβος.
---Ασ'τ'αυτα !!Ξερω τι θες να κανεις! Θες να με κανεις να αφησω το οπλο μου και μετα σιγουρα θα με σκοτωσεις... Ετσι γινεται παντα! Το ξερω! Το χερι του ετρεμε και η φωνη του ακουγοταν κατατρομαγμενη, ηταν σχεδον ετοιμος να κλαψει. Δεν θα πεσω ομως στην παγιδα σου! θα εκτελεσω την αποστολη μου... Μην πλησιαζεις!!! φωναξε βλεποντας τον Charlie να κανει αλλο ενα βημα μπροστα.

Moυσικη υποκρουση:

Οσο περναγε η ωρα εδειχνε να χανει τελειως την ψυχραιμια και τη λογικη του.Eγω και η Rosalie στην ουσια ειμασταν ανημποροι να κανουμε κατι και ο Charlie μονο μπορουσε να "παιξει μπαλα". Ενοιωθα την κοπελα μου να βαριανασαινει διπλα μου.
---Μην πλησιαζεις σου ειπα!! Μην πλησιαζεις γαμωτο!!!ουρλιαξε σαν τρελος. Θα την τραβηξω την σκανδαλη και θα πεθανω και εγω...Τουλαχιστον η γυναικα μου θα ζησει... ΑΣΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΟΥ ΚΑΤΩ ΤΩΡΑ ΓΑΜΩΤΟ!!! τσιριξε προς τον Charlie.ΑΣ'ΤΟ ΚΑΤΩ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΡΙΞΩ!!!!
ΜΠΟΥΜ !
Το οπλο του Charlie που στοχευε τον αντρα, και του αντρα που στοχευε εμενα εκπυρσοκροτησαν ταυτοχρονα.
Ασυναισθητα γουρλωσα τα ματια και εβαλα τα χερια μου στην κοιλια μου αλλα το αιμα ειδα οτι ειχε ηδη κυλησει μπροστα στα ποδια μου. Αιμα ειχε κυλησει μπροστα στα ποδια μου χωρις να το καταλαβω επειδη το αιμα δεν ηταν δικο μου. Μπορει η σφαιρα του Charlie να πετυχε στον λαιμο τον εχθρο αλλα η αντιπαλη σφαιρα δεν βρηκε εμενα αφου η Rosalie που στεκοταν διπλα μου πεταχτηκε μπροστα μου για να δεχθει εκεινη την σφαιρα. Το δικο της αιμα ποτισε το πατωμα και οχι το δικο μου. Το δικο της σωμα και οχι το δικο μου επεφτε αυτη τη στιγμη στο εδαφος.

Moυσικη υποκρουση x2:

Εσκυψα πανω απο την Rosalie
---Aγαπη μου εισαι καλα? Rosalie? Rosalie? Γιατι το εκανες αυτο γαμωτο ΓΙΑΤΙ ??ειπα με ενα δακρυ να κυλαει σε καθε μου ματι.
Ανοιξε τα ματια της και μου χαμογελασε
---Εlf...αγαπη μου...
---Θα σε παω στην πολη σε καποιο γιατρο. Σε ελαχιστα λεπτα θα ειμαστε εκει...
---Elf μην λες ανοησιες...Ακουσε με... Ξερεις οτι ειμαι επαναστατρια γιατι πιστευω σε ενα καλυτερο αυριο σε μενα και τις επομενες γενιες. Θα θυσιαζομουν ομως για το καλο του συνολου. Θα εδινα και τη ζωη μου οπως εκαναν οι συντροφοι μου σημερα. Ομως Elf...Περα απο την προσωπικοτητα σου που λατρευσα , εχεις και δυναμεις που σε κανουν να μπορεις να βοηθησεις το συνολο πολυ περισσοτερο. Μπορεις να διαβασεις τα Poneglyphs και να βοηθησεις το εργο εναντια της Παγκοσμιας Κυβερνησης. Σε θεωρω δυο φορες σημαντικο λοιπον και σιγουρα θα θυσιαζομουν για σενα.
Πηρε μια ανασα και συνεχισε.
Τωρα καταλαβαινω. Τωρα καταλαβαινω γιατι ενοιωθα ο,τι ενοιωθα στα προηγουμενα νησια.

Η Rosalie αναφεροταν σε ενα παραξενο συναισθημα που ενοιωθε σχεδον σε καθε νησι μετα το Lyneel oπου μαθαμε για την υπαρξη Poneglyphs στη South Blue. Eνοιωθε οτι κατι κακο οπως ο θανατος πλησιαζε εμενα ενω εκεινη χαιροταν γιαυτο.
---Καθε φορα που αναφερομασταν στα Poneglyphs ενοιωθα αυτο το πραγμα. Ενοιωθα να σε πλησιαζει θανατος , και σε πλησιασε σημερα! Εγω χαιρομουν με αυτο και χαιρομαι και τωρα! Χαιρομαι που κανω ο,τι μπορω για σενα...Χαιρομαι που θυσιαζομαι για ενα τοσο ξεχωριστο ατομο που αγαπησα περισσοτερο απο τον καθενα στον κοσμο... Και να ξερεις...οτι θα σε αγαπαω για παντα...ειπε χαμογελώντας. Εμενα αντιθετα ειχαν λυθει τα δακρυα μου και ειχαν θαμπωσει τα ματια μου. Εκλαιγα γιατι δεν ηθελα τιποτα απ'αυτα να συμβει.
---Elf... ψιθυρισε η Rosalie και καταλαβα. Ηθελε το αποχαιρετιστηριο φιλι. Εσκυψα και ενωσα τα χειλη μου για τελευταια φορα με τα χειλη αυτης της κοπελας. Μιας κοπελας που αγαπησα και εγω οσο καμμια αλλη.
Το τελευταιο φιλι ομως ενοιωσα σαν να κρατησε ελαχιστα και αιωνια ταυτοχρονα. Ελαχιστα γιατι ηξερα οτι ηταν το τελευταιο, αιωνια γιατι θα το θυμομουν για παντα... Ακουμπησα το κεφαλι της απαλα στο πατωμα. Τα ματια της ηταν κλειστα...

Σηκωθηκα ορθιος με ματια κοκκινα γεματα μισος . Δεξια ο Charlie ειχε πεσει στα γονατα και εκλαιγε και εκεινος για τον χαμο της Rosalie. Aριστερα ομως ο ανθρωπος που στην ουσια δολοφονησε την Rosalie ηταν πεσμενος στο εδαφος σαν να κοιμοταν. "Υπνος του δικαιου ε? Θα σε φτιαξω εγω" σκεφτηκα και φανηκαν οι κυνοδοντες μου καθως ανοιγα το στομα σαν αρπακτικο που ετοιμαζεται να φαει την λεια του.
Ενοιωθα ακριβως οπως ειχα νοιωσει πισω στο Elfheim oταν σκοτωσαν τον παππου μου. Η ιδια ακριβως οργη. Και οταν εφτανα σε τετοιο σημειο οργης ξεσπουσα ευκολα σε βια...
Πλησιασα το νεκρο σωμα του και εβγαλα απο την τσεπη μου ενα μαχαιρι. Εμπηξα με λυσσα το μαχαιρι στα ματια του και τα αφαιρεσα. Τα πεταξα μακρια, στο ποταμι να τα φανε τα ψαρια. Μετα τον ξεκοιλιασα. Το μαχαιρι μου τρυπησε τα πνευμονια του, τα σηκωτια και τα εντερα του.Ενα κομματι απο το εντερο του το εκοψα και το εχωσα βαθια μεσα στο στομα του. Τα ματια μου που εμοιαζαν με γυαλινα παρατηρησαν εξω ενα δεντρο με ενα μακρυ κλαδι . Εδεσα το πτωμα και το κρεμασα εκει πανω. Εβαλα μερικα κλαδια απο κατω, και το σπιρτο εκαψε τα παντα...Εκαψε και αυτον... Ειχε αρχισει να βραδιαζει και εγω κοιταζα τη φωτια να ροκανιζει καθε κυτταρο του...μεχρι το τελος...

Το βραδυ εκλαψα βαρια πανω απο την Rosalie υπο το φως του φεγγαριου. Ειχε πανσεληνο που παντα της αρεσε να το κοιταζουμε μαζι. Ο Charlie ηταν εξαφανισμενος απο πολυ νωρις. Δεν γνωριζα που ειχε παει . Ισως πηγε να φερει βοηθεια απο την πολη. Δεν ασχοληθηκα καθολου.
Ο πονος μου ηταν τοσο μεγαλος που τραβηξα ενα μαχαιρι και θελησα να ακολουθησω τη Rosalie. Ομως γρηγορα μετανοιωσα και ενοιωσα τυψεις γιατι αν αυτοκτονουσα, θα ηταν σαν να σκοτωνα την ιδια την Rosalie εφοσον εκεινη με την θυσια της ειχε αποφασισει να περασει τη ζωη της σε εμενα...

Καποια στιγμη τα ξημερωματα τα ματια μου ειχαν στερεψει και δεν μπορουσα αλλο να κλαψω. Τα δακρυα μου ποτισαν τα ρουχα της κοπελας μου και θα την συνοδευαν στο τελευταιο και αιωνιο ταξιδι...
Νυσταζα παρα πολυ. Κοιταξα την πανσεληνο και ειδα την Rosalie να μου χαμογελαει. Δεν αντεξα αλλο... Τα ματια μου εκλεισαν και κοιμηθηκα και γω βαρια...
--- Elf ! Elf !
Ηταν ο Charlie και ειχε ξημερωσει. Με σκουνταγε για να ξυπνησω αλλα δεν ειχα τη δυναμη ουτε τα ματια μου να ανοιξω
---Elf εφυγα εχθες και πηγα στο υπογειο που εγινε η εκρηξη και εσκαβα για ωρες χωρις σταματημο μηπως καποιος ειχε επιβιωσει εκει κατω... Ο Dimitrov ειναι ζωντανος!!

Πεντε μερες αργοτερα, εγω ο Charlie και ο Dimitrov, oι επιζωντες αυτης της μεγαλης μαχης, ειχαμε επουλωσει οποιες πληγες ειχαμε απο τη μαχη . Ειχαμε συλλεξει τους νεκρους στο πλοιαριο με το οποιο ηρθαμε στην Cornelia και τους ειχαμε ντυσει με εναν μαυρο μανδυα για να τους παμε στο νησι Centayrea. To νησι αυτο ηταν η βαση των επαναστατων στην South Blue και η Rosalie καταγοταν απο εκει.
Τους νεκρους αντιπαλους τους πεταξαμε στο ποταμι με δικη μου προτροπη.

Κατα τη διαρκεια του ταξιδιου καθομουν μονος και αμιλητος. Κοιταζα τον οριζοντα και δεν ειχα διαθεση ουτε κουβεντες να ανταλλαξω με τους αλλους, ουτε να φαω τιποτα. Μερικα βραδια κοιμομουν ελαχιστα καθως την σκεφτομουν. Λογω ολων αυτων ημουν σε μια παραξενη και κατακοπη κατασταση πραγμα που ο Charlie ηθελε να ανατρεψει κανοντας τον γελωτοποιο.
---Μια φορα ηταν ο Τοτος... ελεγε ανεκδοτα ή ασυναρτησιες για να γελασω αλλα εγω ουτε που τον κοιταζα. Αυτο το τελευταιο πως σου φανηκε? με ρωτησε λες και τον παρακολουθουσα. Τον οριζοντα κοιταζα για ωρες.
---Charlie...Πες στον Dimitrov oτι φτασαμε στην Centayrea... ειπα διατηρώντας το σοβαρο μου υφος και παρατηρώντας το νησακι που εμφανιστηκε και σιγα σιγα το πλησιαζαμε...


τελος... συνεχεια σε centayrea