[Tελος-Quest] Χιονισμένος Τίγρης: Μια εικόνα, χίλιες ιστορίες ! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Στην προηγουμενη ιστορια εφτασα μαζι με τον Charlie και την Rosalie στο νησι Lyneel για να ξεφυγουμε για λιγο απο τους Marines της South Blue και να βρουμε για χαρη του Charlie τον Montblanc Cricket αλλα και τον Μr.Shadow που κυνηγουσε η Rosalie. Εν τελει αν και ειχαμε την ευκαιρια να βρουμε τον Cricket,  ο Charlie αποφασισε να μην τον αντιμετωπισει τωρα καθως χρειαζοταν να δυναμώσει παραπανω. Επισης, αν και ο Mr.Shadow βρισκοταν στο νησι , η Rosalie δεν τον προλαβε και εφυγε απο το  νησι.



Πολλες φορες ειχα φτασει σε νησια καποιο ησυχο πρωινο ή καποιο ηλιολουστο μεσημερι. Το νησι Micqueot εμφανιστηκε στο οπτικο μας πεδιο κατα τη διαρκεια μιας γλυκιας νυχτας. Μπορει να βρισκομασταν για λιγο στην North Blue που κατα βαση ηταν πιο ψυχρη, αλλα μαλλον δεν την ειχα πετυχει στα... "καλα" της. Η γλυκια εκεινη νυχτα ειχε δροσια και ηρεμια. Το φεγγαρι αντικατοπτριζοταν στα σκοτεινα νερα και στην ουσια μας χαρασσε την πορεια προς το νησι Micqueot.  Εγω με την Rosalie  βρισκομασταν στο καταστρωμα της μικρης μας βαρκας μιας και ειχαμε αποφασισει να...ζεσταθουμε με....φυσικο τροπο.
Ειμασταν ξαπλωμενοι με την πλατη στην κουπαστη και χαιδευα τα μακρια καστανοξανθα μαλλια της κοιταζοντας το φεγγαρι.
Ξαφνικα, ενας παραξενος ηχος απο το κατω δωματιο ακουστηκε
"ΡΡγγγρρργγγγ......ψψψψψψιιι"
---Charlie!! Γα*&%ο! Δεν μπορει να μην ροχαλιζει αυτο το παιδι? ειπα νευριασμενος και η Rosalie γελασε σαν μικρη γατουλα. Το βλεμμα μου κοιταξε απεναντι σε εναν κουβα με νερο, αλατι και λιγα ψαρια που ειχαμε πιασει την προηγουμενη μερα και η κοπελα μου ακολουθησε το βλεμμα μου.
---Θα του βαλω τον κουβα περικεφαλαια!Τοση ωρα δεν μας αφηνε να κανουμε την δουλεια μας! ειπα και γελασαμε και οι δυο.

Λιγη ωρα αργοτερα τα καραβακια και τα πλοιαρια που ειχαν αραξει στο λιμανι του νησιου Micqueot ειχαν εναν ακομα συντροφο στο λικνισμα που τοσο πολυ εμοιαζε με περιοδο ζευγαρωματος καποιου ζωου...
---Τι λες? Να κατεβουμε τωρα? Προτεινε η Rosalie καθως εβαζε μια μπλουζα πανω της.
---Δεν ξερω...μηπως ειναι πολυ νυχτα? απαντησα διστακτικα.
---Ελα μωρε! Ας κανουμε μια βολτα και ας επιστρεψουμε λιγο αργοτερα!
Ενταξει δεν υπηρχε προβλημα...Αλλωστε ο Charlie κοιμοταν...ουτε που θα το παιρνε χαμπαρι.
Αφου ντυθηκαμε και πηραμε λιγα χρηματα (της Rosalie γιατι εγω δεν ειχα) κατεβηκαμε στο ησυχο και σχετικα σκοτεινο λιμανακι...
Αφου καναμε μια βολτα παραλιακα, καθισαμε σε ενα παγκακι. Παροτι ηταν αρκετα αργα, παρατησησαμε ενα νεαρο ζευγαρακι να φιλιεται πισω απο κατι φυλλωσιες, εναν μεθυσμενο που κουτουλησε με την λαμπα και δυο-τρεις περιεργους τυπους της νυχτας που προχωραγαν με υποπτα βλεμματα και ριχνοντας κλεφτες ματιες παντου.
---Για πες μου Elf...μιλησε μου για το παρελθον και τους γονεις σου...
Το ενδιαφερον της Rosalie με επιασε απροετοιμαστο εντελως.
---Ε?
---Μιλησε μου... Τις προαλλες πηγες να μου ξεκινησεις κουβεντα αλλα σταματησες...

Ειχε δικιο...Λιγες μερες πριν και ενω βρισκομασταν στην θαλασσα προς το Lyneel, ειχα ξεκινησει να της μιλαω για ολα αυτα που αποτελουσαν το παρελθον ...αλλα και το μελλον μου. Θυμηθηκα ομως κατι που με σκοτεινιασε και σταματησα.
---Αχ Rosalie... Θα σου πω... Οι γονεις μου ανηκαν στην ομαδα των αρχαιολογων του νησιου Ohara που εκαναν σημαντικες ερευνες στον τομεα της αρχαιολογιας, στον Κενο Αιωνα και τα Poneglyphs που μπορουν να μας φωτισουν τον δρομο. Οπως ξερεις ολοι αυτοι πεθαναν απο το Buster Call. O πατερας μου πεθανε απο το Buster Call. H μητερα μου ανεβηκε σε ενα πουλι και αφου με γεννησε στο Elfheim ξεψυχησε...Αυτο μου ηρθε στο μυαλο Rosalie oταν μιλουσαμε και σκοτεινιασα. Θυμηθηκα οτι αν και βρεθηκα στο Torino Kingdom με τα γιγαντια πουλια oπου μαλιστα βρισκοταν και ενα ρακουν που μιλαγε την ανθρωπινη γλωσσα εχασα την ευκαιρια να επικοινωνησω μαζι τους και να βρω αυτο το πουλι που με εσωσε...Αλλα τι να γινει? Θα παω καποια στιγμη ξανα πισω...Περ'απ'αυτα ενας γερος στο Endless Waste, μου ειπε οτι αυτο που φοραω στο μετωπο μου δειχνει οτι γνωριζω να διαβαζω τα Poneglyphs ... H ιδια η κορη του δημιουργησε τεσσερα τετοια αντικειμενα και το ενα μαλλον το εδωσε η μητερα μου στον παππου μου να μου το δωσει λιγο αργοτερα να το φορεσω...

H Rosalie με κοιταζε με γουρλωμενα ματια γεματα εκπληξη. Οπωσδηποτε μια τετοια ιστορια της ειχε προκαλεσει το ενδιαφερον.
---Elf...Δεν ηξερα ολη αυτη την ιστορια... εχω μεινει αφωνη!
Της χαμογελασα και την χαιδεψα.
---Elf... δεν ξερω γιατι, αλλα νοιωθω εντονα μια χαρα...
---Τι εννοεις? εχει να κανει με το φρουτο του διαβολου σου?
Η Rosalie κατειχε τις δυναμεις του φρουτου της αυρας. Περαν του οτι μπορουσε να δημιουργει διαφορα ρευματα και νεφη, ειχε την δυνατοτητα να αντιλαμβανεται την αυρα και τα συναισθηματα των αλλων. Ετσι σκεφτηκα μηπως αυτο ειχε να κανει με το φρουτο της.
---Δεν το εχω ξανανοιωσει αυτο...Μια χαρα και μια γαληνη πρωτογνωρη για μενα!
---Χαχα! Τοσο πολυ σ'αρεσε η ιστορια μου? Ακου και το εξης μικρη μου: Κατι βαθια μεσα μου λεει οτι βρισκομαστε πολυ κοντα σε ενα κομματι του puzzle. To κρυμμενο μηνυμα που βρηκα στην βιβλιοθηκη του Torino Kingdom με παρεπεμπε εδω , σε τουτο το νησι για να βρω την ιστορια του Χιονισμενου Τιγρη. Κατι μου λεει οτι αυτη η ιστορια εχει σχεση με την αρχαιολογια...

Aπο ενα πεζοδρομιο απεναντι αρχισε να διαγραφεται μια φιγουρα. Εδειχνε να κατευθυνεται προς το μερος μας. Οταν βγηκε απο το σκοταδι παρατηρησα μια γυναικεια σιλουετα. Ηταν μελαχροινη με παραξενο ντυσιμο σαν μαγισσας. Τα ματια της ηταν βαμμενα μαυρα και ειχε κατι σκουλαρικια που πρεπει να ειχαν ουρες σαυρας. Moλις σταθηκε μπροστα μας κοιταξε επιμονα την Rosalie.
---Εσυ διαισθανομαι οτι θες βοηθεια...
---Τι βοηθεια? απαντησε η Rosalie νοιωθοντας παραξενα.
---Θελεις συμβουλες και βοηθεια για το μελλον σου... Για τα συναισθηματα σου.. Η φωνη της ηταν μυστηριωδης και βαθια.
---Μας παρακολουθουσες? πεταχτηκα εγω αλλα η Rosalie το σκεφτοταν
---Και μπορεις εσυ να με βοηθησεις?
---Ναι ! Λεγομαι Ludia και γνωριζω μια γυναικα που μπορει να σου πει για το μελλον σου...
---Παμε! φωναξε η Rosalie.
---Rosalie... μην μου πεις οτι...
---Παμε! ξαναπε και η κοπελα και σηκωθηκε ορθια. Η Rosalie την ακολουθησε με προθυμια και εγω με αρκετη επιφυλακτικοτητα...

H Ludia που μου θυμιζε εντονα μαγισσα, εμελλε να αποδειχτει αρνακι μπροστα στην γυναικα που μας συστησε. Αφου μας οδηγησε μεσα απο σκοτεινα στενακια και στριφογυριστα σοκακια, καταληξαμε σε ενα μικρο σπιτακι με ενα μαυρο φωτακι απεξω.Οταν μπηκαμε μεσα αντικρυσα ενα αποκρουστικο θεαμα.
Μια γυναικα με ανακατεμενο βρωμικο σγουρο μαλλι που εμοιαζε με θαμνο. Μερικα δοντια της ελειπαν και ενα απο τα μπροστινα ηταν μαυρισμενο. Τα ρουχα της ηταν μαυρα παλιομοδιτικα και μισοσκισμενα. Μασουσε κατι χορτα αναπαραγοντας το μασημα της κατσικας και στον λαιμο της ηταν κρεμασμενος ενας σταυρος που εφτανε μεχρι το πεσμενο της στηθος.
---Madam Zaira! ψιθυρισε η Ludia, σου εφερα μια κοπελα που επιθυμει να μαθει για το μελλον της!
Η Ludia τραβηξε ελαφρα το χερι της Rosalie και της υπεδειξε μια θεση να καθισει. Η τρελη Madam Zaira κοιταζε στο ταβανι συνεχιζοντας να μασουλαει. Εδειχνε δαιμονισμενη.
Δεν μιλαγε ουτε εκεινη ουτε κανεις. Εγω κοιταζα κατι μωβ και μαυρα φωτα που εδιναν στον χωρο ενα μυστηριακο υφος. Ξαφνικα η Madam Zaira σηκωθηκε ορθια και αρχιζε να ουρλιαζει.

---Ααααα!!! ΠωωωΠωωω!!! φωναζε και επιανε με τα χερια το κεφαλι της
---Τι συμβαινει? ρωτησε ανησυχη η Rosalie
---Συμφορα! Συμφορα! συνεχιζε να φωναζει Βλεπωωωω...
---Τι?? φωναξε η Rosalie
---Βλεπω θανατο!! ουρλιαξε η μαγισσα και η Ludia εβαλε αμυντικα το χερι της στο στομα της.
Βλεπω θανατο!! επανελαβε
---Θα πεθανω? ρωτησε η Rosalie
---Οχι εσυ... Ενα προσωπο δικο σου.... Ενα προσωπο αγαπημενο. Καποιο που αγαπας πραγματικα!
Το βλεμμα της Rosalie γυρισε φοβισμενα προς το μερος μου. Εγω ειχα αρχισει να τρομοκρατουμαι λιγακι.
---Αποκλειεται Madam...Ισα ισα...Εγω σημερα ενοιωθα χαρα και γαληνη μαζι με αυτο το προσωπο! Δεν μπορει να χαιρομαι που θα πεθανει!!

Ειχα αρχισει να αισθανομαι ασχημα με τη συζητηση που εξελισσοταν ενω εγω ημουν παρων. Ηθελα να σηκωθω να φυγω αλλα περιμενα να χασει και η Rosalie το ενδιαφερον της . Η ωρα αυτη δεν αργησε.
---Θααανατος πλησιαζει για αυτον, ειπε δειχνοντας εμενα, και εσυ θα νοιωσεις χαρα και ανακουφιση...
---Δεν μπορω να ακουω αηδιες!! φωναξε η Rosalie και σηκωθηκε ορθια
Βγαινοντας προς τα εξω η Ludia μας ειπε
---Δεν θα πληρωσετε?
---Νομιζεις πως θα εδινα εστω και μια δεκαρα για να ακουσω το βραδινο παραληρυμα μιας τρελης? απαντησε η Rosalie και εκλεισε πισω της την πορτα
Καθως κατευθυνομασταν προς το λιμανι ειδα την Ludia να βγαινει απο το σπιτακι αυτο και να περπαταει αργα στην πλατεια χωρις καποιο σκοπο. "Τρελες" σκεφτηκα και επιασα το χερι της Rosalie.
Ενοιωσα οτι ετρεμε.
---Δεν χρειαζεται να ανησυχεις...της ειπα χαμογελώντας της. Πρωτον, ο θανατος ειναι πολυ μακρια για μενα, και δευτερον, δεν προκειται ποτε να χαρεις με τον ερχομενο θανατο μου ή κατι τετοιο!
---Εχεις δικιο... ειπε αλλα δεν επαψε να ειναι ταραγμενη. Ποτε δεν καταλαβα για ποιο λογο δεχτηκε να μιλησει με μαγισσες μια κοπελα με γειωμενη αντιληψη...

Οταν φτασαμε στο λιμανι, στην τοποθεσια οπου βρισκοταν η βαρκα μας, ακουσαμε παραξενους ηχους απο μεσα. Αφουγκραστηκαμε με την Rosalie, και ξαφνικα, ειδαμε να βγαινει απο μεσα ενας καραφλος τυπος με σκισμενα ρουχα, προφανως κλεφτης. Κρατουσε ο,τιδηποτε σημαντικο και πολυτιμο μπορουσε κανεις να βρει στο πλοιο μεταξυ των οποιων και το κιβωτιο μου με την επιγραφη: "ΠΡΟΣΟΧΗ-Φρουτο του Διαβολου"
"Τι στο...." σκεφτηκα και εσκυψα για να μην με αντιληφθει. Εκεινος πατησε στο εδαφος και αρχισε να αυξανει ταχυτητα για να απομακρυνθει
---Μια στιγμη! φωναξα και του επεσαν καποια πραγματα απο την εκπληξη. Γυρισε προς το μερος μου με τρομο στα ματια του. Νομιζες οτι θα εφευγες με τοσα λιγα λαφυρα?Εχουμε κι'αλλα για σενα! ειπα και του εδωσα μια γερη γροθια στο προσωπο.
Εκεινος επεσε στο εδαφος αμεσως. Σταθηκα απο πανω του και αρχισα να τον χτυπαω. Ειχε μεινει αναισθητος. Λογικο αφου εμοιαζε με κατακαθι ή καποιο ναρκωμανη κλεφτρονι.
Λιγο αργοτερα η Rosalie που στο μεταξυ ειχε μπει μεσα στο καραβι να δει πως ειναι ο Charlie, βγηκε εξω και φωναξε:
---Elf ! Ο Charlie εχει χτυπηθει ελαφρα και ηταν δεμενος! Ειπε οτι ανεβηκε πανω λιγο μετα που φυγαμε και οτι ειδε τον τυπο να ερχεται αμεσως μολις φυγαμε με την Ludia!! Ηταν σχεδιο Εlf! Και οι μαγισσες ειναι μεσα σ'αυτο!

Αμεσως τιναχτηκα επανω. Επρεπε να πληρωσουν ολοι τους. Αν νομιζαν οτι θα μας ξεγελαγαν ετσι ευκολα ηταν γελασμενοι. Τωρα αρχιζα να ενωνω το παζλ
"Η Ludia μας καθυστερησε και μας απομακρυνε για να ερθει το ρεμαλι να μας κλεψει..."
---Rosalie, μεινε εδω, θα τους δωσω ενα μαθημα...
Η Rosalie εβγαλε ενα δυσανασχετικο ηχο επειδη θα πηγαινα μονος μου αλλα δεν θα το διακινδυνευα... Αρχισα να τρεχω προς την κεντρικη πλατεια εκει οπου βρισκοταν η Ludia. Καποια στιγμη, την ειδα απο μακρια να παιρνει ενα ανηφορικο δρομακι προς τα ενδοτερα του νησιου.
Τον δρομο μου διεκοψε εξαφνα ομως ενας αντρας αρκετα μεγαλοσωμος.
---Για που το βαλες νεαρε? ειπε και εσβησε στο εδαφος ενα τσιγαρο που καπνιζε.
---Δεν σε νοιαζει... Μεριασε! του ειπα με θαρρος
---Με νοιαζει... γιατι μολις εβαλες κατω εναν απο τους αντρες μου...
---Α... και εσυ εισαι μεσα στο κολπο? Τοτε και συ θα την πληρωσεις...
---Απο ποιον? ρωτησε χαζογελώντας
---Απο μενα! ειπα και του εδωσα μια κλωτσια στα πλευρα.
Δυστυχως εκεινος δεν εδειχνε να ποναει αλλα αντιθετα περασε στην αντεπιθεση χτυπώντας με στο προσωπο με την γροθια του.