[Αρχή] Something Wicked Your Way Comes,Part Three:My Vengeance Ends!

Μερικές πληροφορίες για την Οργάνωση και πως επηρέασε την ζωη του Raziel μέχρι τώρα

Spoiler:

Στην προηγουμενη ιστορια βρεθηκα στο Onrac Kingdom,οπου με την βοηθεια των "Heavy Pirates" και των "Southern Pirates" αλλα και των εναπομειναντων "Woonan Pirates" καταστρεψαμε την βαση της Οργαανωσης στο Onrac Kingdom και πηραμε το κεφαλι της Αξιωματικο Neferata.Στο τελος της ιστοριας οι δυο καπετανιοι των πληρωματων,ο Rignor the Southern και ο Jason που ανελαβε στην θεση του νεκρου "Heavy Kenai" αποφασισαν να ερθουν μαζι μου στον τελικο προορισμο μου για εκδικηση καθως θελαν και αυτοι να βοηθησουν στην καστροφη των ανθρωπων που τους πηρανε τοσα.

Τωρα
Ο ηλιος εκαιγε περισσοτερο απο οτι συνηθως,σημαδι οτι πλησιαζαμε στο νησι που ξεκινησαν ολα.Ηταν το πιο ζεστο νησι στην Ζεστη θαλασσα και αυτο ελεγε κατι.Παρολα αυτα και παρολες τις ασχημες αναμνησεις μου,ηταν η γενετειρα μου και οσο κοντευαμε αισθανομουν την καρδια μου να χτυπαει πιο εντονα.Περα απο τα ασχημα,ειχα ζησει και ωραιες στιγμες σε εκεινο το μερος. Οικογενεια,φιλοι,παιχνιδι,μουσικες,γιορτες και το συνεχες ταξιδι στην ερημο.Παντα την λατρευα την ερημο.Τοσο απεραντη,τοσο ησυχη,τοσο καθαρη και τοσο μυστηριωδης συναμα.Ηταν ο κυριος λογος που ηθελα να δω τον κοσμο.Αν υπηρχε τοση μαγεια σε ενα μικρο μερος του μονο,τι αλλο θα μπορουσε να υπαρχει εκει εξω?Ειναι λιγο περιεργο αλλα η ιδια η αγαπη μου για το μερος ηταν και αυτη που με εκανε να θελω να φυγω απο αυτο.Ηθελα να δω αν υπαρχουν κι αλλα σαν κι αυτο αλλα και διαφορετικα και πιο περιεργα.Βεβαια αν ηξερα με ποιον τροπο θα πραγματοποιουταν αυτη η επιθυμια μου,μαλλον δεν θα την ειχα.
-Το φαι ειναι ετοιμο φωναξε ενας απο τους αντρες που μου χε στειλει ο Jason για να με βοηθαν με τα του πλοιου μου,βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου.Η αληθεια ειναι οτι τα καταφερνα καλα και μονος μου χαρη στην εκπαιδευση του Haytham αλλα λιγη βοηθεια ποτε δεν εβλαπτε.Στο φαι τουλαχιστον,τα καταφερνανε καλυτερα απο μενα και αυτο ηταν αρκετα ευχαριστο.

Πηγα προς την κουζινα και εκατσα μαζι με τους υπολοιπους.Δυο εμειναν εξω,ενας στο τιμονι και ενας για να ελεγχει την θαλασσα για πιθανες επιθεσεις.Οι αντρες ετρωγαν και συζητουσαν ευχαριστα ενω εγω απλα τους παρακολουθουσα σιωπηλος.απολαμβανοντας το γευμα.Τους ακουγα να συζητανε για το πως θα εκδικηθουν για οσα εγιναν στο Onrac.Πολλοι ειχαν χασει αγαπημενα τους προσωπα εκει.Φιλους που τους εβλεπαν καθε μερα,αδερφια,γυναικες ακομα και παιδια.Εδειχναν ενθουσιασμενοι για τα οσα ερχοταν.Δεν ηθελα να του χαλασω την διαθεση και να τους πω την αληθεια.Πηγαιναμε σε μαχη αλλα οχι σε σιγουρη νικη.Η αληθεια ηταν οτι πιθανοτατα βαδιζαμε προς τον χαμο μας.Κερδισαμε την μαχη στο Onrac,ουσιαστικα απο θαυμα αλλα αυτα σπανια επαναλαμβανονται.Οι δυναμεις που θα αντιμετωπιζαμε σε εκεινο το νησι θα ηταν πολλες περισσοτερες και πολυ πιο ικανες,Εκει θα μας περιμενε οι ελιτ τους.Σχεδον ολοι οι Αγγελιοφοροι καθως συνηθως ηταν μαζεμενοι στην βαση τους για να παιρνουν αμεσα τις αποστολες τους απο τα ανωτερα κλιμακια.Ισως ακομα να ηταν εκει και ο αρχηγος τους..Ο ανθρωπος που ηταν αμεσα υπεθυνος για ενα μεγαλο μερος της μεχρι στιγμης ζωης μου.Αδημονουσα να τον ξανασυναντησω.Θα του ξεπληρωνα την "χαρη" και με το παραπανω.

Αλλα δεν ηταν ο μονος κινδυνος.Εκει θα μας περιμενε επισης και ο τριτος και δυνατοτερος Αξιωματικος της Οργανωσης απ'οτι γνωριζα.Κρινοντας απο την φρικτη δυναμη της δευτερης Αξιωματικου,δεν μπορουσα να αντιληφθω τι ειδους τερατος ηταν αυτος.Και τελος,φυσικα ηταν ο Μεγαλος Αρχηγος τους και ο σωματοφυλακας του.Τα πραγματα θα ηταν πολυ ζορικα.Ομως ξαφνικα δεν με ενοιαζε.Ηξερα οτι εκει θα τελειωναν τα πραγματα.Ειτε με χαρουμενο ειτε με λυπημενο τελος.Αλλα θα φροντιζα να ειναι χαρουμενο.Μια ευφορια με γεμισε και αρχισα να γελαω μονος μου σαν ηλιθιος τρομαζοντας τους υπολοιπους.Στην αρχη με κοιταξαν παραξενεμενοι αλλα μετα γελασαν μαζι μου χωρις να ξερουν τον λογο.Ομως ηταν ενα γνησιο,αληθινο γελιο.Ευχαριστο μα με μια μικρη δοση θλιψης κρυμμενο καλα στην ριζα του.Γελασαμε και υστερα τραγουδησαμε.Οι φωνες μας πρεπει να ακουστηκαν και εξω γιατι συντομα ακουσαμε και φωνες απο τα δυο αλλα πλοια να μας συντροφευουν στο τραγουδι μας.Βγηκαμε εξω και ειδαμε τα πληρωματα να ειναι συγχρονισμενα στον ρυθμο ο οποιος ομως τωρα αλλαζε.Γινοταν πιο αγριος και το τραγουδι εγινε πολεμικος.Κοιταξα μπροστα και καταλαβα τον λογο.Στο βαθος,μακρια ακομα,αχνοφαινοταν ενα νησι.Το νησι που ψαχναμε.Η ατελειωτη ερημος,η κολαση επι της γης.To Endless Waste ή Dunelands οπως το λεγανε οι ανθρωποι μου απο παλια,μας περιμενε.

-Την προηγουμενη μερα,αλλου.
Το δωματιο ειναι σκοτεινο.Οι κουτινες ειναι ερμειτικα κλειστες και δεν αφηνουν το παραμικρο φως να περασει.Το μονο φως προερχεται απο την μικρη λαμπα του φωτιστικου γραφειου.Ενας μεσηλικας προς ηλικιωμενος αντρας με μακρυ γκριζο μουσι καθεται σε μια μεγαλη καρεκλα με βελουδενια κοκκινη επενδυση.Τριβει το εν λογω μουσι προσπαθοντας να ηρεμησει.Τα νεα που ελαβε δεν τον ευχαριστησαν καθολου.
-Shadin,Malik!Ελατε μεσα φωναζει.Η πορτα ανοιγει συντομα και δυο μαυροντυμενοι αντρες περνανε μεσα.Εχουν περιπου ιδια κορμοστασια και τα ρουχα τους ειναι πανομοιοτυπα.Μονο που ο ενας εχει καλυμμενο το προσωπο του και φοραει μια μικρη ασημενια καρφιτσα που την στολιζουν δυο φτερα.Στην μεση του βρισκονται περασμενα μονο δυο μικρο μαχαιρακια με περιτεχνα σκαλισμενη λαβη και θηκη.Ο αλλος εχει ξυρισμενο κεφαλι,εξυπνο προσωπο και στην πλατη του κρεμεται ενα απλο δορυ.Μπαινουν στο δωματιο και στεκονται μπροστα στο γραφειο και χαιρετουν τον ανθρωπο που καθεται βαζοντας την γροθια τους στην καρδια.Ο αντρας αποκρινεται κουρασμενα με τον ιδιο τροπο και υστερα τους κανει νοημα να κατσουν στις δυο καρεκλες που βρισκονται απεναντι του.

-Δεν σας καλεσα για να ανταλλαξουμε χαιρετισμους αλλα γιατι εχουμε πλεον ενα πολυ σοβαρο προβλημα.Η Neferata,ειναι νεκρη.Δεν ξερω πως τα καταφερε,αλλα αυτη η ηλιθια κατεστρεψε οοκληρη την επιχειρηση μας στο Onrac,που απειχε ελαχιστα απο το να γινει τελειως δικο μας,και στην πορεια σκοτωθηκε κιολας.Παντα ειχε μια μικρη αλλαζονεια αλλα οταν επροκειτο για υποθεσεις μας ηταν σοβαρη και μετρημενη.Οποτε για να απετυχε σημαινει οτι ο αντιπαλος της ηταν εξισου σοβαρος και δυνατος.Δεν ξερουμε ποιος ηταν γιατι δεν εμεινε ουτε ενας δικος μας ζωντανος εκει.Εμαθα τα νεα απο αλλες πηγες μας και μαλλον αργα.Εχουν περασει ηδη δυο μερες απο την καταστροφη και αν υπολογιζω σωστα,τοτε χασαμε πολυτιμο χρονο.Ο ανθρωπος που πετυχε αυτο το χτυπημα,λογικα πρεπει να ειναι καποιος που μας γνωριζει καλα.Καποιος που μας εχει προκαλεσει και αλλα σημαντικα προβληματα.Ενα ανθρωπος που μαλλον υποτιμησαμε πολυ και τωρα το πληρωνουμε.Δεν μιλαω για αλλον φυσικα απο τον Raziel.Στο ακουσμα του ονοματος ο αντρας με την βελονα στο πετο κουνηθιεται στην θεση του και σφιγγει τις γροθιες τους.Αν το προσωπο του δεν καλυπτοταν,τοτε οι δυο παρευρισκομενοι θα μπορουσαν να δουν ποσο ειχε παραμορφωθει απο την οργη και το μισος που του γεμισε το ονομα.

-Πρεπει να μαζεψουμε τις δυναμεις μας και να αναδιοργανωθουμε συνεχιζει τελικα ο αντρας μετα απο την μικρη παυση.
-Για ποιον λογο? τον ρωταει ο αντρας με το ξυρισμενο κεφαλι.
-Τι εννοεις για ποιον λογο Shadin?
-Eννοω οτι ναι μεν αυτος ο ανθρωπος εχει καταφερι καποια πληγματα αλλα το να ερθει εδω θα ειναι απλα αποστολη αυτοκτονιας.Και αν εχει λιγο μυαλο θα το γνωριζει.Δεν μπορει να μας ακουμπησει εδω περα,Al Mualim και το ξερεις.Κανενας δεν μπορει.
-Ειλικρινα,δεν το περιμενα αυτο απο σενα Shadin.Εισαι οξυδερκης οσο λιγοι ανθρωποι αλλα δεν περιμενα να εχεις γινει αλλαζονας.Νομιζα οτι αυτο ηταν το "προνομιο" μονο ενος απο τους Αξιωματικους μου αλλα μαλλον εκανα λαθος.
-Δεν ειμαι αλλαζονας και το ξερεις Αl.
-Σιωπη και θα με αποκαλεις Μεγαλο Αρχηγο ή με ολο μου το ονομα.Μου φαινεται οτι σας αφησα πολυ ελευθερους και αυτο το εγχειρημα μου ειναι στα πρθυρα της καταστροφης.Αλλα δεν θα το αφησω να καταρευσει ετσι απλα.

Last edited by metalgunner on Thu Nov 15, 2018 10:49 pm; edited 2 times in total

-Αυτος ο ανθρωπος μας εχει ζορισει οσο κανενας αλλος πριν.Ειναι η μονη φορα απο τοτε που ξεκινησαμε που αισθανομαι οντως καποια πραγματικη απειλη.Αν αυτο δεν μπορεις να το δεις Shadin τοτε ή εχεις γινει οντως αλλαζονας ή θα πρεπει να αρχισω να αμφισβητω την εξυπναδα σου.Ο Shadin δεν σχολιαζει κατι μα σοβαρευει απολυτα.-Χαιρομαι που επανηλθες συνεχιζει απλα ο Μεγαλος Αρχηγος.-Τωρα,στο προβλημα μας.Ειμαι αρκετα σιγουρος οτι ναι,οσο τρελο και να ακουγεται ο επομενος στοχος του θα ειναι εδω.Και φυσικα οπως καταλαβαινεται δεν γινεται να το αφησουμε ετσι απλα.Ειναι κινδυνος αλλα εχουμε λυσεις.Η δυναμη μας εχει επσει καπως μετα και τον χαμο του Onrac Kingdom αλλα ακομα δεν υπαρχει κανενας στη South Blue που να μπορει να μας αμφισβητησει.Ουτε το Ναυτικο ουτε καποιος πειρατης.Θελω να καλεσετε οσες απο τις δυναμεις μας δεν βρισκονται σε πολυ κρισιμα μερη.Malik θελω να συγκεντρωσεις ολους τους Αγγελιοφορους εκτος απο οσους εχουν αποστολες Πρωτου Επιπεδου.Εχουμε να αντιμετωπισουμε μια απειλη αλλα οι επιχειρησεις μας πρεπει να συνεχισουν να λειτουργουν κανονικα.Γιατι οταν βγει απο την μεση,θα πρεπει να επανελθουμε δριμυτεροι.Και θα το κανουμε.Πηγαιντε τωρα και ετοιμαστειτε για πολεμο τους λεει με ενα αγριο χαμογελο.Οι αντρες απομακρυνονται απο το δωματιο και ο μουσατος μενει να χαμογελαει.Βγαζει ενα χαρτι απο το πρωτο συρταρι του γραφειου του και το κοιταζει.Ειναι ενα ποστερ επικυρηξης με την την εικονα ενος μαυρομαλλη που καλυπτει το προσωπο του με μια μασκα.ΑΑπο κατω γραφει το ονομα Raziel και το ποσο των 25.000.000.Τιποτα απο αυτα δεν τον νοιαζει.Αυτο που τον ενδιαφερει βρισκεται στον δεξι ωμο του αντρα.Ειναι ενα σημαδι γεννησης.
-Αzrael,εισαι ετοιμος για μια νεα προκληση? ρωταει στον αερα.
-Μαλιστα αφεντη.Τα παντα για σενα και την Οργανωση απανταει μια παγερη φωνη πισω του η οποια ανηκει σε εναν τεραστιο αλλα αθορυβο ανρθωπο με μακρυ ασπρο μαλλι.Βρισκεται στο δωματιο απο την αρχη της συζητησης και ομως οι δυο καλυτεροι αντρες του δεν τον αντιληφθηκαν.Το χαμογελο του Mualim μεγαλωνει και το βλεμμα του αγριευει περισσοτερο.
-Εξαιρετικα λεει τελικα.

Τωρα,σε εμας
Η καρδια μου κοντευε να σπασει και κρατουσα την ανασα μου.Σε λιγα λεπτα θα πατουσα ξανα τα ποδια μου στην πατριδα μου και θα βρισκομουν ενα βημα πιο κοντα στην ολοκληρωση του στοχου μου.Εδω αρχισαν ολα και εδω θα τελειωναν.Η ατελειωτη αμμος της απεραντης ερημου ηδη γυαλιζε μπροστα μας.Τους εδειξα ενα μερος οπου θα μπορουσαμε να αφησουμε τα πλοια μας χωρις να γινουμε αντιληπτοι απο καποιον και χωρις να απεχουμε παρα πολυ απο την πολη ταυτοχρονα.Δεσαμε και τα τρια πλοια και κατεβηκαμε.Πηδηξα στο εδαφος και η αισθηση της ερημου με πλυμμυρισε.Εσκυψα και πεηρα μια χουφτα αμμου.Την αφησα να κυλησει και μετα το εκανα ξανα.Επαιξα λιγο και δεκαδες αναμνησεις μου ηραν στον νου.Ποσες φορες το ειχα κανει στο παρελθον?Ποσες φορες καθομασταν με τον αδερφο μου και παιζαμε στην ιδια αμμο που τωρα πατουσα χωρις αυτον?Δεν θα τον εβλεπα ποτε ξανα.Ουτε αυτον,ουτε και κανεναν αλλο απο την παιδικη μου ηλικια.Εκλεισα την γροθια μου σφιχτα και αφησα τους τελευταιους κοκκους να κυλησουν οπως σε μια κλεψυδρα.

-Κυριοι,καλως ηρθατε σπιτι μουειπα στους υπολοιπους,που κοιτουσαν το τοπιο με δεος.Hταν φανερο οτι παρα τα ταξιδια τους,μαλλον κανενας δεν ειχε ξαναβρεθει σ'αυτο το νησι.
-Εδω γεννηθηκες? με ρωτησε ο Rignor,σκουπιζοντας μερικες χονδρες σταγονες ιδρωτα απο το μετωπο του.Βρισκομασταν λιγη ωρα στο νησι κι ομως οι συνθηκες ειχαν αρχισει να επηρεαζουν τους περισσοτερους.Και οχι αδικα.Η ατμοσφαιρα ηταν τουλαχιστον αποπνικτικη.
-Ναι εδω.Και εμεινα μεχρι τα δεκα μου.Μεχρι που ηρθαν αυτοι και με πηραν.Το εσκασα με δυσκολια και ορκιστηκα να μην επιστρεψω ποτε εδω παρα μονο αν ηταν για να τους καταστρεψω.Και σημερα,με την βοηθεια σας,θα το πετυχω απαντησα αποφασιστικα στον καπετανιο των "Southern Pirates".Δεν ειπε τιποτα αλλα ενα νευμα του ηταν αρκετο.Φαινοταν απο το βλεμμα του ποσο αποφασισμενος ηταν.Οι ανθρωποι της Οργανωσηε ειχαν σκοτωσει τον γιο του στην μαχη για το Onrac και η διψα του για εκδικηση εκαιγε πιο πολυ και απο την καυτη αμμο της ερημου. Χωρις να πουμε τιποτα περισσοτερο,αρχισαμε να περπαταμε, ξεκινοντας την πορεια μας προς μια μεγαλη μαχη.

Η ερημος ηταν απολυτη.Απλωνοταν πελωρια,μοιαζοντας αιωνια κατω απο τον ουρανο προς ολες τις κατευθυνσεις.Λευκη.καταλευκη,ανυδρη εντελως μονοτονη περα απο μερικα οστα ζωων και ανθρωπων που εκαναν που και που την εμφανιση τους εδω και εκει προσθετοντας μακαβριοτητα στο ηδη νεκρο τοπιο.Η οσμη του θανατου ηταν απλωμενη και εγινε πιο εντονη με το φυσημα του δυτικου ανεμου ο οποιος οχι μονο δεν μας δροσισε αλλα εκανε την κατασταση ακομα πιο αφορητη διοτι ηταν καυτος.Το βραδυ βεβαια ο ιδιος αερας θα μας παγωνε,ριχνοντας την θερμοκρασια ακομα και υπο το μηδεν.Αν δεν βρισκαμε ενα καλο μερος για να περασουμε την βραδια θα ειχαμε επιπλεον δυσκολιες και η διαθεση των συντορφων μου θα γινοταν χειροτερη απ'οτι ηταν ηδη.Οταν φτασαμε τραγουδουσαν και μιλουσαν χαρουμενοι.Ομως μετα απο πεντε ωρες περπατηματος στην αχανη ερημο αυτο ειχε αλλαξει.Τωρα κανεις δεν μιλουσε καθως οι περισσοτεροι εκαναν αγωνα για να συνεχισουν σε αυτες τις συνθηκες.Και ειχαμε ακομα δυο μερες περπατηματος μπροστα μας.Ειχαμε αραξει οσο πιο κοντα γινοταν στην πολη, αλλα και παλι ηταν αρκετα μακρια.Οτιδηποτε πιο κοντα θα ηταν επικυνδυνο για την μυστικοτητα που θελαμε να διατηρησουμε.

» [Αρχή - Παρελθόν] Wicked Reality [Part 2]
» [Τέλος] Something Wicked Your Way Comes,Part One:Preparations
» [Τέλος] Something Wicked Your Way Comes,Part Two:Counter Strike
» [Τέλος - Παρελθόν] Wicked Reality [Part 1]
» [Αρχη]Βrothers in arms (Part One)