[Αρχη]Βrothers in arms (Part One)

Στην προηγουμενη ιστορια καναμε μια αναγκαστικη σταση στο νησι Sirakava οπου πρωτα αντιμετωπισα δυο κυνηγους επικηρυγμενων και υστερα συμμαχησα με εναν marine για να εξολοθρευσουμε εναν κοινο μας εχθρο.

Τωρα
Ειμασταν για ακομα μια φορα στα ανοιχτα.Ο καιρος ηταν αψογος και οπως εδειχναν τα πραγματα,αυτη την φορα θα φταναμε στον πραγματικο προορισμο μας χωρις ενδιαμεσες στασεις.
-Τωρα που ολα βαινουν καλως μπορω να σου πω σε ποιο νησι πηγαινουμε μου ειπε ο Baruch ενω κοιτουσε τον οριζοντα.Σταματησα την γυμναστικη μου και τον κοιταξα προσεκτικα.
-Παμε στο νησι Lyneel.Εκει ειναι η οικογενεια μου.Απο εκει καταγομαι και απο εκει ξεκινησα τις περιπετειες μου.Ομως δεν ειναι σιγουρο οτι θα με υποδεχτουν με ανοιχτες αγκαλες.Οπως καταλαβαινεις κανεις απο την οικογενεια μου δεν χαρηκε οταν διαλεξα τον πειρατικο δρομο.Αλλα ελπιζω μετα απο τοσα χρονια να με εχουν συγχωρησει.Συνεχισε να κοιταζει την θαλασσα μπροστα του με εναν νοσταλγικο υφος ενω εγω,χωρις να πω κουβεντα,επεστρεψα στην προπονηση μου.

Tωρα ας γυρισουμε λιγο πισω τον χρονο.Συγκεκριμενα 5 μερες πριν στο νησι Sedna Kingdom.
O μαυροντυμενος αντρας πλενει το προσωπο του.Ο υπνος του ηταν θαυμασιος αφου ειδε μονο ονειρα επιτυχιας για τον γιο του.Ομως απο την ωρα που ξυπνησε μια ανησυχια γεμιζει την καρδια του.Ο γιος του,οπως και τα υπολοιπα μελη της Οργανωσης που σταλθηκαν για να δολοφονησουν τον Raziel,δεν απανταει στο den den mushi του.Kατι δεν παει καλα.Βγαινει απο το μπανιο και δοκιμαζει για ακομα μια φορα να επικοινωνησει.Αλλα το αποτελεσμα ειναι ιδιο.Χωρις να χασει χρονο,ολοκληρωνει την ενδυμασια του καλυπτοντας το προσωπο του και φορωντας τα οπλα του.Κατεβαινει στον χωρο υποδοχης του μικρου πανδοχειου που περασε την νυχτα.Εκει τον περιμενουν οι ιδιοκτητες που τον ρωτουν για την διαμονη του και του προσφερουν πρωινο.Αγνοει τις ερωτησεις και την προσφορα τους και τους ρωταει αν υπαρχουν τιποτα περιεργα νεα.Οι ιδιοκτητες κοιταζονται ανησυχα μεταξυ τους.
-Η αληθεια ειναι οτι πολλα περιεργα ακουγονται απο το πρωι του απανταει τελικα ο αντρας.

-Tι περιεργα?τον ρωταει με ενδιαφερον ο πελατης του.
-Να...ακουγεται οτι στο σπιτι του Baruch εγινε μακελειο και οτι ο Baruch μαζι με εναν πειρατη εφυγαν απο το νησι.Λεγεται μαλιστα οτι ο πειρατης νικησε τον πριγκηπα μας σε μαχη αλλα αυτο ειναι σιγουρα ανοησια.Κανεις δεν μπορει να νικησει τον πριγκηπα μας.
-Υπαρχουν πολλοι που μπορουν να το καταφερουν αυτο του απανταει ξερα ο μαυροντυμενος αντρας και φευγει βιαστικα.Βγαινει στον δρομο και παρατηρει οτι υπαρχει μια αλλαγη στην ατμοσφαιρα.Η ανθρωποι που την προηγουμενη μερα περπατουσαν χαρουμενα,απαλλαγμενοι απο τα προβληματα του κοσμου,τωρα τρεχουν ανησυχοι.Εκεινοι που μιλουσαν φωναχτα τωρα ψιθυριζουν πισω απο τοιχους,σχολιαζοντας οποιον αγνωστο βλεπουν.Κατι ασχημο εχει συμβει στο νησι.Ισως τα νεα για τον πριγκηπα να ειναι αληθεια.Αλλα αυτο δεν τον ενδιεαφερει και πολυ.Αυτο που τον νοιαζει ειναι οτι κατι ασχημο μπορει να συνεβη και στον γιο του.Πως ειναι δυνατον ο Raziel να του ξεγυφε?Να γλιτωσε απο τον γιο του,που ο ιδιος εκπαιδευσε και ον ετοιμαζε για αξιωματικο της Οργανωσης?Του φαινεται αδυνατο να εχει γινει κατι τετοιο.Κι ομως η ασχημη αισθηση που εχει απο το πρωι,επανερχεται ξανα,δυνατοτερη αυτη την φορα.Βγαζει απο το μυαλο του καθε κακη σκεψη και τρεχει.

Βρισκει δυο πολιτες και τους ρωταει προς τα που ειναι το σπιτι του Baruch.Τον κοιταζουν τρομαγμενοι αλλα τελικα του δειχνουν τον δρομο.Τους παραταει και συνεχιζει το τρεξιμο ακολουθωντας την πορεια που του εδειξαν.Συντομα φτανει εξω απο ενα σπιτι οπου εχει μαζευτει κοσμος και μερικα μελη του τοπικου στρατου.Ο κοσμος προσπαθει να δει καλυτερα τι συμβαινει αλλα οι στρατιωτες τους εμποδιζουν και δημιουργουνται μικροφασαριες.Υπο αλλες συνθηκες θα σταματουσε και θα περιμενε ωστε να φυγουν ολοι ή μεχρι να παρουσιαστει η καταλληλη ευκαρια για να μπει απαρατηρητος.Τωρα ομως βιαζεται πολυ.Αποφασιζει να δρασει λιγο διαφορετικα απο οτι συνηθως.Μπλεκεται με το πληθος και φτανει στην πρωτη σειρα.Και υστερα,εντελως ξαφνικα,πεταει τα δυο ομορφα μαχαιρακια του στους δυο αντρες που στεκονται ακριβως μπροστα του.Επειτα τραβαει το γιαταγανι του με την σκαλιστη λαβη και αποκεφαλιζει τους αλλους δυο.Η ταχυτητα του ειναι τοσο μεγαλη που κανεις δεν προλαβαινει να αντιδρασει και απλως πεφτουν νεκροι.Κραυγες πανικου ακουγονται απο το συγκεντρωμενο πληθος που γρηγορα σκορπιζεται.Θα ειδοποιησουν σιγουρα και αλλους στρατιωτες σκεφτεται αλλα δεν τον νοιαζει.Δεν θα αργησει πολυ και μεχρι να ερθουν οι ενισχυσεις αυτος μπορει να εχει ηδη φυγει απο το νησι.

Μαζευει τα μαχαιρια του απο τα πτωματα και μπαινει στο σπιτι.Αφου κανει εναν γρηγορο ελεγχο στο ισογειο και δεν ανακαλυπτει τιποτα,ανεβαινει τα σκαλοπατια που οδηγουν στον δευτερο οροφο.Eκει υπαρχει μονο μια πορτα,που βρισκεται απεναντι του.Πλησιαζει προσεκτικα και στηνει αυτι.Ακουει καποιους ψιθυρους απο μεσα.Ανοιγει με δυναμη την πορτα και βλεπει δυο ακομα στρατιωτες να ελεγχουν το μικρο δωματιο.Για μια στιγμη και οι δυο πλευρες παγωνουν αλλα τελικα ο μαυροντυμενους ανδρας ειναι αυτος που δρα πιο γρηγορα.Βγαζει ακομα μια φορα τα μαχαιρια του και τους τα στελνει με δυναμη.Αυτα καρφωνονται κατευθειαν στις καρδιες των δυο ατυχων ανδρων και δεν τους αφηονουν κανενα περιθωριο αντιδρασης.Οταν σωριαζονται νεκροι περνει ξανα πισω τα οπλα του και αφου τα καθαριζει και τα επιστρεφει στις θηκες τους,κοιταζει με την σειρα του τον χωρο.Του γινεται γρηγορα αντιληπτο οτι εχει γινει μαχη σ'αυτο το δωματιο.Τα επιπλα ειναι διαλυμμενα και λιμνουλες αιματος ειναι απλωμενες σε διαφορα σημεια.Ξαφνικα,καθως ψαχνει ανακαλυπτει αυτο που φοβοταν αλλα δεν ηθελε να πιστεψει.Τρια πτωματα ειναι μαζεμενα σε μια γωνια και ολα φορουν την ιδια ενδυμασια μ'αυτον.Το ειναι ειναι αποκεφαλισμενο αλλα το κεφαλι βρισκεται μπροστα στα ποδια του.Το παιρνει στα χερια του και το κοιταζει.Δεν χρειαζεται να αφαιρεσει το υφασμα που καλυπτει το προσωπο.Τα ματια ειναι αρκετα για να καταλαβει οτι αυτο που εχει στα χερια του,ειναι το κεφαλι του γιου του.Δακρυα τρεχουν στα μαγουλα του και ολο του σωμα του τρεμει.Ομως δεν φωναζει.Βαζει το κεφαλι σε εναν σακο που εχει μαζι του και φευγει τρεχωντας απο το σπιτι.Πριν απο 17 χρονια ο ιδιος ειχε δολοφονησει τον πατερα του Raziel και τωρα εκεινος του ειχε σκοτωσει τον γιο.

Επιστροφη στο παρον
-Φτανουμε! ακουσα την φωνη του Baruch απο το καταστρωμα.Bρισκομουν στην κουζινα και απολαμβανα το γευμα που ειχε ετοιμασει ο φιλος μου.Η αληθεια ειναι οτι ειχε πολλα οφελη η παρουσια του στο καραβι.Περα απο το γεγονος οτι γνωριζε αρκετα καλα αυτα τα νερα,βοηθουσε σε ολες τις δουλειες και μαγειρευε εξαιρετικα.Τελειωσα το πιατο μου και βγηκα εξω.Ο καιρος ηταν ακομα καλος,πραγμα λιγο ασυνηθιστο για την North Blue.Πριν προλαβω να παρω τα κυαλια για να κοιταξω καλυτερα,ενας πελαργος περασε με ταχυτητα πανω απο το πλοιο μας και πεταξε ενα δεμα κοντα μου.Το κοιταξα γεματος περιεργεια και το πλησιασα προσεκτικα.
-Τι διαολο ειναι παλι αυτο?αναρωτηθηκα και το μαζεψα.Αποδειχτηκε οτι ηταν απλα μια εφημεριδα.Την διαβασα ολοκληρη απο την αρχη μεχρι το τελος και βρηκα πολλα αρθρα που μου τραβηξαν το ενδιαφερον.Αρκετα μιλουσαν για τον Alucard που ειχε μπει στην μεγαλη γραμμη και ειχε ηδη τραβηξει ολα τα βλεμματα επανω του.Επισης εμαθα για ακομα ενα μελος του πληρωματος,τον Kenshin που και αυτος προκαλουσε πολλες φασαριες.Γελασα με την καρδια μου βλεπωντας ποσο καλα τα καταφερναν οι συντοφοι μου.Υστερα ειδα κατι ακομα πιο ενδιαφερον.Μεσα στην εφημεριδα υπηρχε ενας πακος με αφισες επικυρηξεις και αναμεσα τους ηταν και η δικη μου.
-Οϊ Baruch!Κοιτα!Η επικυρηξη μου ανεβηκε!Εφτασα τα 15.000.000!
-Καλα ειναι...αλλα εχεις ακομα δρομο για να με φτασεις! μου απαντησε εκστασιασμενος και εβγαλε ενα χαρτι απο την τσεπη του.Το ξεδιπλωσε και ενα wanted poster αποκαλυφθηκε.Εδειχνε εναν σαφως νεοτερο Baruch και η τιμη που εγραφε ηταν 24.000.000
-Οοοο!!!Αυτο ειναι εκπληκτικο απαντησα εντυπωσιασμενος.-Δεν ηξερα οτι εισουν τοσο "ακριβος"!Αν το μαθαινα νωριτερα θα σε παρεδιδα εγω στις αρχες! του ειπα αστειευομενος και γελασαμε μαζι.

Mα όσο και να κοκορευόμασταν όταν ήμαστε ακόμα πάνω στο πλοίο, με το που πατήσαμε το πόδι μας στη ξηρά, το μετανιώσαμε γρήγορα. Δεν πήγαμε στην πόλη, μα ένα από τα χωριά του Lyneel, το Terra, από το οποίο καταγόταν ο Baruch. Φαινόταν πως υπήρχε αναβρασμός από τη στιγμή που φτάσαμε, αλλά στην αρχή το αγνοήσαμε και οι δύο τελείως γιατί ο ενθουσιασμός του φίλου μου έπνιγε όλες τις αμφιβολίες.
-Κι εδώ ήταν το αγαπημένο μου φαγάδικο, α, εδώ έμενε η κοπέλα που μου άρεζε όταν ήμουνα μικρός--αλλά πολύ μικρός, καταλαβαίνεις, αμούστακο ακόμα, έλεγε και ξανάλεγε, δείχνοντας σπίτια ή κατεδαφισμένα σχεδόν κτίρια. Αααα, και φυσικά το Δύσωσμο Ψάρι, ξακουστό στο χωριό! Όταν ήμουν πολύ μικρός για να πιω, εδώ ονειρευόμουν να ρθω.
Με τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού, έδειχνε και μιλούσε. Γελούσα κι εγώ στα αστεία του, αλλά δεν είχαμε καταλάβει ακόμα πόσο στόχο δίναμε. Μόνο όταν ήρθε ένας περίεργος τύπος και πλεύρισε τον Baruch, κατάλαβα πως κάτι πήγαινε λάθος, όσο κι αν είχα την αίσθηση απ'την αρχή. Βλέμματα μας απομόνωναν κι έδειχναν ενοχλημένα και μόνο από την παρουσία μας. Άνθρωποι στους δρόμους δεν υπήρχαν όμως πολλοί κι όσοι ήταν έξω φαίνονταν πως είχαν κάτι να κάνουν.
Είδα με την άκρη του ματιού μου τον Baruch να κοιτάει έντρομος τον άνθρωπο που του μιλούσε - έναν ψηλό, γεροδεμένο τύπο με πράσινα μαλλιά -.
-Τελειώνετε; είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι με τον τρόπο που τον φόβιζαν, λες και τον απειλούσαν φάνηκε.
-Ναι...Είδα τον έναν να γνέφει στον άλλον και μετά ήρθε κοντά μου σαν βρεγμένη γάτα. Ξέρεις...έχουμε ένα πρόβλημα. Με θυμούνται. Κι όχι μόνο με θυμούνται αλλά τους χρωστάω. Και πρέπει να τους βοηθήσουμε. Βλέπεις τον ψηλό τύπο με τα καροτί μαλλιά; Μας "κάλεσε" λέει να πάμε έξω από την πόλη μεθαύριο στις οχτώ η ώρα. To oποίο σημαίνει πως θα μας αναγκάσουν αν δε θέλουμε.
Μόνο ένα πράγμα πέρασε από το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή: πώς θα το γλυτώσουμε αυτό;

Καλα ειχα καταλαβει πως κατι δεν πηγαινε καλα.Αυτος ο τυπος που μιλουσε στο Baruch μου ειχε φανει πολυ περιεργος και τωρα ο φιλος μου με ενημερωνε οτι μας απειλουσε.Ποιος να ηταν αραγε και ποια η σχεση του με τον γερο πειρατη.
-Πριν φυγω απο το νησι δανειστηκα καποια λεφτα και τωρα λογικα τα θελουν πισω ειπε ξαφνικα ο Baruch σαν να ειχε διαβασει την σκεψη μου.-Αυτο ειναι ασχημο γιατι δεν εχω φραγκο.Ισως να με βοηθησει ο αδελφος μου...ειπε χαμηλωνοντας το κεφαλι.
-Τι συμβαινει?τον ρωτησα.
-Οπως σου ειπα και οταν ειμασταν στο πλοιο η οικογενεια μου δεν χαρηκε και πολυ με την ζωη που διαλεξα.Και κυριως ο αδερφος μου.Οταν ηταν μικροτερος με θαυμασε και με ειχε ως ηρωα του.Οποτε ηταν πολυ δυσκολο να δεχτει την αναχωρηση μου.Δεν νομιζω να με εχει συγχωρεσει ακομα.Τελος παντων...νομιζω οτι ειναι ωρα να κανουμε μια βολτα απο το παλιο μου σπιτι.

Λεγοντας αυτα τα λογια,εστριψε σε ενα στενο στα αριστερα και ανεβασε το βημα του.Τον ακολουθουσα κατα ποδας ενω παραλληλα παρατηρουσα τον χωρο γυρω μου.Σχεδον ολα τα κτηρια του χωριου εμοιαζαν λιγο πολυ μεταξυ τους καθως τα περισσοτερα ηταν χτισμενα με πετρα και ξυλο.Ο πληθυσμος ηταν αρκετα μεγαλος,ειδικα για χωριο και μια γενικοτερη βαβουρα απλωνοταν στην ατμοσφαιρα.Συνεχιζοντας το περπατημα,στον ιδο γρηγορο ρυθμο,βρεθηκαμε σε μια πλατεϊτσα οπου επαιζαν παιδια.Εκει ο Baruch ανεβασε κι αλλο τον ρυθμο του.Περνωντας την πλατεια βγηκαμε σε μια ανοιχτωσια οπου υπηρχαν ελαχιστα σπιτια και ενας λοφισκος.Στην κορυφη του βρισκοταν ενα μικρο σπιτι και ο φιλος μου εδειχνε να κινειται προς εκεινο.Ανεβηκαμε τον λοφο γρηγορα αλλα πριν μπουμε στο σπιτι ο Baruch σταματησε και κοιταξε περα μακρια,πισω απο το σπιτι.Ακολουθησα το βλεμμα του και βρεθηκα να κοιταζω μια μεγαλη πολη στην ακρη ενος μεγαλυτερου λοφου απο αυτον που βρισκομασταν.Στην κορυφη εκεινου του λοφου,δεσποζε ενα εντυπωσιακο παλατι.
-Τι ειναι εκει?ρωτησα τον συντροφο μου.
-Εκει ειναι η μεγαλη πολη του Lyneel και αυτο ειναι το παλατι της.Εκει κατοικει ο βασιλιας Juon.Ο πατερας του ειναι αυτος που εδιωξε πριν απο παρα πολλα χρονια απο την πρωτευουσα οσους ανθρωπους κατοικουν σ'αυτο το χωριο και στο χωριο Reva.