[Τέλος-Αποστολή-Δημιουργία Μinion] Μία ιστορία με πολλές σφαίρες...

-Γνωρίζεις ποιος είναι ο αρχηγός αυτής της Bad Company; Ρώτησε ψιθυριστά ο Fabio
-Ναι...Ο πατέρας μου δουλεύει για την Bad Company και ξέρει πολλά...Φοβάται και αυτός όμως για την νέα κατάσταση που θα έρθει με τους πειρατές! απάντησε ο μικρός
-Ωραία έλα μαζί μας. Πρέπει να βρούμε τον αρχηγό της εταιρίας στην πόλη μόλις αποκατασταθεί η τάξη.
Ο Captain Abal που άκουγε την συζήτηση αδιαφόρησε αλλά δέχτηκε σιωπηρά την πρωτοβουλία του Fabio. Με ένα νεύμα τους έκανε νόημα να μπουν ξανά στο τραίνο.

Λίγη ώρα αργότερα οι 30 Marines μαζί με τον γέρο και τον πιτσιρίκο ταξίδευαν προς την πόλη. Ο Fabio δεν χαράμισε λεπτό. Ρωτούσε τον μικρό οποιαδήποτε πληροφορία μπορούσε να του φανεί χρήσιμη για το νησί.
Δεν είχε περάσει πάνω από ένα δεκάλεπτο όταν ξαφνικά μερικοί καβαλάρηδες έμφανίστηκαν μέσα απ'το δάσος και άρχισαν να τρέχουν ταυτόχρονα με το τραίνο κάνοντας νοήματα στον γέρο να το σταματήσει.
-Ποιοί είναι αυτοί; Τί θέλουν; Ρώτησε απεγνωσμένα ο Captain Abal.
-Αυτοί είναι οι Red Dragon Bandits... Eίναι μία μεγάλη οργάνωση κλεφτών της υπαίθρου που δημιουργεί μόνο μπελάδες! Ελπίζω να τους αποφύγουμε γρήγορα!
Ο ήχος μίας σφαίρας όμως τράβηξε την προσοχή όλων.

Την μία σφαίρα ακολούθησε μία δεύτερη και μία τρίτη που αυτήν την φορά δεν στόχευσε τον ουρανό αλλά την οροφή του τραίνου
-ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ! Ακούστηκε μία φωνή ενός καβαλάρη.
-Δεν έχουμε άλλη επιλογή είπε ο γέρος και ξεκίνησε να επιβραδύνει το τραίνο. Κοίταξαν όλοι έξω και είδαν γύρω στους 50 απ'την μία πλευρά και 50 απ'την άλλη καβαλάρηδες. Φορούσαν σκούρες πράσινες κάπες και σκούρα πράσινα φαρδιά καπέλα. Μπορεί τα άλογα τους να ήταν πιο αργά από το τραίνο αλλά έβγαιναν συνεχώς και με μερικές σφαίρες θα μπορούσαν όχι μόνο να σκοτώσουν αρκετούς Marines, αλλά ίσως και να εκτροχιάσουν το τραίνο.
Το τραίνο σταμάτησε και όσοι καβαλάρηδες είχαν μείνει πίσω το πρόφτασαν. Πλέον είχαν περικυκλώσει όλα τα επιβατηγά βαγόνια και κράταγαν τις καραμπίνες τους οπλισμένες και απασφαλισμένες.
-ΒΓΕΙΤΕ ΕΞΩ ΟΛΟΙ! ακούστηκε ξανά η φωνή.
Ο γέρος και ο Abal αντάλλαξαν μερικές ματιές αγωνίας και απελπισίας και κατέβηκαν πρώτοι απ΄το βαγόνι. Ένας ένας οι Ναύτες και ο πιτσιρίκος του οποίου την βοήθεια ζήτησε ο Fabio βγήκαν έξω και στήθηκαν όλοι σε μία γραμμή.

Ο Fabio τους παρατήρησε έναν έναν. Είχαν όλοι την ίδια στολή με τα σκούρα πράσινα χρώματα μάλλον για να κρύβονται στα δάση. Ένας απ'αυτούς όμως δεν ήταν όπως οι υπόλοιποι. Για την ακρίβεια όχι μόνο δεν φορούσε καπέλο, αλλά ήταν καραφλός ενώ δεν φορούσε τίποτα απ΄την μέση και πάνω μάλλον για να φαίνεται το μεγάλο κόκκινο τατουάζ που κάλυπτε όλη την μπροστινή μεριά του σώματος και είχε το σχήμα ενός δράκου. Κατά τα άλλα ήταν κοντός και αδύνατος ενώ στην ηλικία δεν πρέπει να'ταν πάνω από 20 χρόνων.
- Νομίζατε ότι θα σας αφήναμε να φύγετε έτσι απλά; Φώναξε ο καραφλος με το τατουάζ και έκανε μερικά βήματα προς το μέρος του Abal και του γέρου ακουμπώντας την καραμπίνα του χαλαρά στον ώμο στοχεύοντας στην ουσία τους δικούς του.
-Τί θέλεις Fabian; Ρώτησε γρυλλίζοντας ο γέρος.
Στο άκουσμα του ονόματος του καραφλού ο Fabio έπιασε τον εαυτό του να αναρωτιέται αν γιορτάζει την ίδια μέρα μαζί του αλλά κούνησε το κεφάλι του για να αποβάλει τις άσχετες αυτές σκέψεις.

-Καταρχήν πετάξτε τα όπλα κάτω και πέστε στα γόνατα. Είπε αυστηρά και με την σιγουριά ότι θα το κάνουν αφού οι αριθμοί τον ευνοούσαν. Ο Αbal έριξε μία οργισμένη ματιά στον Fabian και έπραξε όπως και όλοι οι υπόλοιποι Ναύτες.
-Να φανταστώ είστε ΟΙ ενισχύσεις εναντίον της πολιορκίας ή μέρος αυτών;ρώτησε περιπαικτικά
-Μέρος αυτών. Απάντησε ο Captain Abal. Σε λίγο πρέπει να ξεκινάει η επίθεση των υπόλοιπων Marines που είναι γύρω στους 4.000...
-4.000 ε; Αν είναι τόσοι τότε γιατί ήρθαν 30 από εσάς να πάρουν τις σφαίρες και εγκατέλειψαν την μάχη; Αν είσασταν 4.000 θα τους είχατε καθαρίσει και θα ερχόσασταν να πάρετε το απόθεμα που δεν σας στάλθηκε τόσο καιρό ΑΦΟΤΟΥ είχατε κερδίσει την μάχη. Το ότι έρχεστε εδώ τώρα σημαίνει ότι χρειάζεστε τις σφαίρες για την μάχη που έρχεται...
Ο Captain Abal έκρινε ότι δεν ήταν σοφό να συνεχίσει τον διάλογο και έσκυψε το κεφάλι προς το έδαφος. Όλοι ένοιωθαν φόβο για αυτόν τον ξαφνικό κίνδυνο και αναρωτιόντουσαν τί σκοπό είχαν οι ληστές.

-Ξέρετε εμείς δεν ήρθαμε για να σας κλέψουμε. Τί να κλέψουμε; Σφαίρες; Με τόσες σφαίρες που έχουμε σε αυτό το νησί καλύτερα να κλέβαμε τα βρακιά σας... Δεν ξέρω τί να σας κάνω προς το παρόν άλλα θα πρέπει να ακινητοποιηθείτε. Ίσως καλύτερα να σας κλειδώσω σε καμιά σπηλιά... Μέχρι να κερδίσουν οι πειρατές, να εγκατασταθούν όπου σκατά θέλουν και να μπούμε ξανά στο πρόγραμμα. Κάποιοι θα αρχίσουν να βγάζουν μέταλλα, οι πολίτες του νησιού δηλαδή, κάποιοι θα βγάλουν τα κέρδη τους μέσα από την εργασία των πολιτών, η Bad Company δηλαδη, κάποιοι σαν εμάς τους Red Dragon Bandits θα συνεχίσουν να κλέβουν από δω και από εκεί έχοντας όμως βαρύτερες τσέπες, είπε και χτύπησε την άδεια προς το παρόν τσέπη του, και οι πειρατές θα γίνουν οι νέοι κύριοι του νησιού αντί του τωρινού δημάρχου. Συμβαίνουν αυτά... Λοιπόν άντρες οδηγήστε τους με τα πόδια σε μία σπηλιά μέχρι να μας πουν τι να τους κάνουμε...
-Πόσα σας έταξαν; Φώναξε ο Fabio κοιτάζοντας τον στα μάτια. Οι υπόλοιποι Marines έμειναν έντρομοι μπροστά στην στάση του Fabio που πιθανώς να τους κόστιζε την ίδια τους την ζωή ή έστω κάποιο βασανιστήριο αν αυτός ο Fabian ήταν κάποιος αιμοσταγής παράφρων.

Ο Fabian σήκωσε το αριστερό του φρύδι και έστρεψε τα μάτια του στον Fabio. Έκανε μερικά αργά βήματα προς το μέρος του και αφού στάθηκε από πάνω του σφίγγοντας λίγο παραπάνω την καραμπίνα, έδωσε την απάντησή του.
-Γιατί ρωτάς Ναύτη; Δεν βλέπω να έχεις πάνω σου πάνω από 10 σεντούκια γεμάτα berries!
-Ώστε τόσα σας έταξαν ε; Ρώτησε χωρίς να φοβάται. Captain Abal; Έχει ο Fabian επικήρυξη για το κεφάλι του;
Ο Captain Abal αγχώθηκε που έπρεπε να μπει ξανά στην κουβέντα αλλά απάντησε βιαστικά.
-Δεν νομίζω... Αν είχε θα το ήξερα και αν ήξερα επίσης ότι έχει τόσους άντρες μαζί του δεν θα ερχόμουνα στην μέση του πουθενά ακόμα και για σφαίρες!
Ο Fabio πήρε την απάντηση του και συνδύασε όλες τις πληροφορίες που έμαθε απ'τον νερό για να καταλήξει σε έναν τρόπο για να ξεφύγουν από αυτήν την κατάσταση.
-Fabian. Δώσε μου λίγα λεπτά για να σου εξηγήσω γιατί έχω παραπάνω από 10 σεντούκια να σου προσφέρω...
Τα βλέμματα όλων έπεσαν πάνω του. Ήταν κίνηση απελπισίας; Προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο ή δεν είχε αίσθηση της πραγματικότητας;

-Καταρχήν αν συνεργαστείς με τους πειρατές θα αμαυρώσεις εσύ και οι άντρες σου το μητρώο σας και πιθανώς θα αποκτήσετε επικήρυξη. Επιπλέον οι πειρατές σε έναν μεγάλο βαθμό είναι αναξιόπιστοι. Φαντάζομαι δεν τους γνωρίζετε αλλά εμείς τους ξέρουμε καλά.
Δεύτερον, το πλάνο το οποίο στήθηκε φαντάζομαι ότι έχει ως εξης: Η Bad Company θα συνεχίσει να παίρνει τα έσοδα από την εκμετάλλευση των μεταλλείων και το εμπόριο. Το κέρδος της από την συνεργασία με τους πειρατές ποιό είναι; Φαντάζομαι κάποια μείωση ή εξαφάνιση στην φορολογία. Κάτι που ο τωρινός Δήμαρχος μάλλον δεν τους κάνει. Άρα αποφάσισαν να συνεργαστούν με τους πειρατές για να το πάρουν με την βία. Οι πειρατές απ'την άλλη θα κέρδιζαν δολιοφθορά στην ροή σφαιρών προς τους Marines, ένα νησί βάση δικό τους γιατί πολλοί πειρατές συχνά επιδιώκουν κάτι σαν "ήρεμη ζωή"  και το κυριότερο: υπερφορολόγηση των κατοίκων της πόλης.
Όλοι τον άκουγαν προσεκτικά καθώς φαινόταν ότι είχε κάτι απτό να περιγράψει.

-Σε ένα νησί όπου η Bad Company εξουσιάζει το εμπόριο και την βιοτεχνία, και οι πειρατές υπερφορολογούν την ίδια την πόλη, νομίζεις ότι κλέφτες σαν και εσάς θα έχουν πολύ μέλλον; Καταρχήν λόγω φτώχειας περισσότεροι απλοί άνθρωποι θα γίνουν κλέφτες. Κατά δεύτερον, όταν εσείς δεν θα μπορείτε να κλέψετε περαστικούς, ταξιδιώτες, άλλους εμπόρους ή απλούς πολίτες, θα αναγκαστείτε να στραφείτε ενάντια είτε στους πειρατές είτε στην Βad Company. Η συνεργασία των δύο τους θα καταλήξει στην καταστροφή σας. Για να μην αναφέρω ενδεχόμενη συγκέντρωση Ναυτικών δυνάμεων που θα σας συντρίψει όλους μαζί. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει το περιβόητο Buster Call...
Απ'την άλλη, υπάρχει και ένα σχέδιο που μπορούν να εγγυηθούν οι Marines και το οποίο περιλαμβάνει μία πλήρη αποκατάσταση σας.
Στο σημείο αυτό ο Fabio καθάρισε τον λαιμό του, έκανε μία παύση και συνέχισε ελαφρώς αγχωμένος.

-Ετσι, με αυτά τα λεφτά, θα μπορείτε σταδιακά να χτίσετε ένα χωριό εδώ στους πρόποδες των βουνών, ώστε να μπορείτε και να εκμεταλλεύεστε τα μεταλλεία, και να ασχοληθείτε με άλλες δραστηριότητες όπως η εκτροφή παπιών και χηνών που είδα ότι υπάρχουν κοντά στα ποτάμια. Η καλλιέργεια της γης! Το Melmond απ'όσο ξέρω εισάγει βασικά αγροτικά προιόντα όπως πατάτες και κρεμμύδια από άλλα νησιά αφού όλοι ασχολούνται με το μέταλλο. Αν αρχίσετε να παράγετε και τέτοια, τότε θα γίνετε ανάρπαστοι επιχειρηματίες εντός του Melmond, και το χωριό σας θα αρχίσει σιγά σιγά να σφήζει από ζωή! Και στην ανάγκη, μιας και είστε συνηθισμένοι στην χρήση όπλων, ρίχνετε και καμιά σφαίρα στις μπεκάτσες και στις καρδερίνες που είδα πετάνε πολλές. Ειδικά το κρέας της χήνας και της καρδερίνας αν το εξάγετε σε άλλα νησιά κιόλας θα είναι ανάρπαστο...
Στο σημείο αυτό όμως πρέπει να παραδεχτώ ότι οι Marines και η Παγκόσμια Κυβέρνηση δεν μερίμνησε τόσα χρόνια για τους ξεγραμμένους της γης όπως εσείς. Λυπάμαι που αναγκαζόμαστε να το κάνουμε υπό αυτές τις συνθήκες... Ισως η μοίρα να έφερε έτσι τα πράγματα που μέσα από αυτήν την συνάντηση να βελτιώσουμε και να εξασφαλίσουμε και οι δύο μεριές όχι μόνο το ζήν μας, αλλά και το ευ ζην μας!
Όλοι οι Ναύτες είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό και παρακολουθούσαν τα λεγόμενα του Fabio. H αλήθεια ήταν ότι κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί εύκολα κάτι τέτοιες προτάσεις...