[Τέλος-Αποστολή-Δημιουργία Μinion] Μία ιστορία με πολλές σφαίρες...

Στάθηκαν στην πλώρη και κοίταξαν κάτω. Απ'την μία πλευρά ήταν τέσσερις βάρκες και απ΄την άλλη άλλες τέσσερις με την κάθε μία να έχει χώρο για 10-15 άτομα. Κάποιες όμως ήταν σχεδόν άδειες οπότε χωρούσαν και εκείνοι. Ο Lieutenant αναγνώρισε τον σωτήρα του Kenzo στο κατάστρωμα και του απήυθυνε τον λόγο.
-Alcala L. Fabio! Αφού με έπρηξες, σου έδωσα τα κλειδιά για το κελί. Μην μας καθυστερήσεις όμως άλλο εσύ και ο νέος σου φιλαράκος! Τσακιστείτε και μπείτε σε μία βάρκα!
"Alcala L. Fabio... Δεν έχω ακούσει καν το όνομα του. Γιατί με έσωσε; Δεν έχουμε γνωριστεί καν!" Οι δύο τους έκαναν όπως τους πρόσταξε όχι ο Lieutenant, αλλά η κοινή λογική. Το πλοίο άλλωστε είχε ήδη αρχίσει να βουλιάζει ενώ στα βόρεια φαινόταν ένα ακόμα πλοίο των Marines, κατά πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που μόλις εγκατέλειψαν. Πίσω απ'το πλοίο αυτό όμως, υπήρχε ένα ακόμα πλοίο, πειρατικό αυτήν την φορά, ενώ στο βάθος φαινόταν το Melmond Island. Σύντομα ο ήλιος θα χάριζε περισσότερο φως για τους Marines και ο χρόνος περισσότερες πληροφορίες για το τί έμελλε να κάνουν πέρα απ΄το να βλέπουν την θάλασσα να καταπίνει το πλοίο τους...

O Κenzo όντας ακόμα σαστισμένος από την όλη κατάσταση, προσπαθούσε να καταλάβει τί γίνεται γύρω του. Δύο βάρκες πιο εκεί, ήταν δύο Marines ξαπλωμένοι και αναίσθητοι. Ο Kenzo αναγνώρισε δύο απ'τα άτομα τα οποία τραυμάτισε ο ίδιος. "Οι άλλοι δύο μάλλον δεν τα κατάφεραν. Δεν λυπάμαι καθόλου για αυτά τα σκουλήκια." Από πάνω τους ήταν οι δύο γιατροί του πλοίου και έλεγχαν αν οι πρώτες βοήθειες που τους είχαν ήδη χορηγήσει έπιαναν τόπο. Οι υπόλοιποι Ναύτες που βρίσκονταν σε εκείνη την βάρκα, αλλά και πολλοί απ'τις υπόλοιπες, κοίταζαν τον Kenzo με κακία, μίσος και φόβο. "Ηλίθιοι. Μάθετε να αξιολογείτε τους κινδύνους. Αν επιστρέψουν οι Fishmen δεν θα σας απειλώ εγώ αλλά οι καρχαρίες του βυθού!" Σκέφτηκε και φαντάστηκε έναν καρχαρία να ξεσκίζει τα πρόσωπα μερικών αχώνευτων από αυτούς που τον κοίταζαν.
Έτσι έριξε το βλέμμα του αλλού και πέτυχε τον Captain Abal να κρατάει ένα Den Den Mushi έχοντας φανερή νευρικότητα στο βλέμμα του, αλλά και στο πόδι του που τρεμόπαιζε.

-Captain Abal; Ακούστηκε η φωνή πίσω απ'το Den Den Mushi. Captain Toshiro εδώ.
-Δεν είσαι εδώ Toshiro μου δυστυχώς! Το πλοίο μας έχει αρχίσει να βυθίζεται εδώ και ώρα και εσύ κάθεσαι εκεί πέρα και δεν έρχεσαι. Δεν βλέπεις ότι είναι επείγον να έρθετε να μας βοηθήσετε; ούρλιαξε σαν κακομαθημένο παιδί.
-Λυπάμαι για την κατάσταση σας και την πιθανότητα να χάσετε το πρωινό χουζούρεμα αλλά έκρινα την κατάσταση και αξιολόγησα ότι είναι καλύτερο να μείνω εδώ.
-Nani??? Ρώτησε με αντίστοιχο θράσσος ο Abal. Πως τολμάς Toshiro? Eγώ σε είχα στηρίξει να γίνεις Captain!
-Καταλαβαίνω την σύγχυση λόγω της απώλειας του πλοίου σου...
-Να σηκωθείτε να μας πάρετ- Ο άλλος Captain τον διέκοψε.

-Τί;;; Δεν άκουσα;;; Με ρώτησες μόλις τί έχω σκοπό να κάνω; Βεβαίως να σου απαντήσω φίλτατε Άbale...Εεε συγγνώμη Abal εννοούσα. Οι Marines θα καθυστερήσουμε να φτάσουμε στο νησί ούτως ή άλλως. Αυτήν την στιγμή το πλοίο μας στρίβει έτσι ώστε να πολεμήσουμε εντός θαλάσσης τόσο το τελευταίο πειρατικό πλοίο που είναι εντός της εμβέλειας μας, όσο και τους Ψαρανθρώπους οι οποίοι κατευθύνονται προς εμάς και μετά στο νησί. Δεν ξέρω αν έχετε πάρει χαμπάρι αλλά στο νησί έχουν σχεδόν φτάσει πλέον γύρω στα 15 πειρατικά πλοία ήδη. Αν στερήσουμε απ'την δύναμη τους τους Ψαρανθρώπους και ένα ακόμα πλοίο, θα είναι σημαντική απώλεια για αυτούς. Θα ήταν σοφό λοιπόν να περιμένετε λίγο να δώσουμε αυτήν την πρώτη μάχη και μετά να σας πάρουμε και να πάμε όλοι μαζί στο Μelmond. Αν πάλι βιάζεσαι Captain Abal, έχει σίγουρα πολλά κουπιά γύρω σου... Θα είμαστε σε επικοινωνία.Clanch! Το den den mushi έπεσε για ύπνο και ο Captain Abal χτύπησε με δύναμη και νεύρο το πόδι του στον πάτο της βάρκας.

-Μα πως τολμάει; Ποιος νομίζει ότι είναι; Επειδή έχασα το πλοίο μου θα με εξευτελίζει ο καθένας; Τί θα πω εγώ στον ανώτερο μου τώρα; ρώτησε για να απαντήσει ο ίδιος : την αλήθεια θα πω. Ότι μας επιτέθηκαν περίπου 500 Ψαράνθρωποι. Ναι αυτό θα πω! Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του μέχρι που του το χάλασε ο Lieutenant Commander.
-Εε...Captain...Νομίζω ότι ήταν maximum 35-40 δεν νομίζω να'ταν παραπάνω...
-Ααα αγαπητέ μου δεν μέτρησες καλά...Είπα ότι ήταν 500 και έχω δίκιο...
-Μάλιστα Captain! 500 ήταν! Υπάκουσε στον παραλογισμό με προφανή ευελιξία.
-Και τώρα περιμένουμε.
-Captain, μήπως με τα κουπιά να πλησιάσουμε το πλοίο του Captain Toshiro;
-Οχι! Να έρθουν να μας πάρουν. Δεν θα κουραστούν οι άντρες μου στο κουπί για να είναι οι δικοί του υγειείς και χαλαροί. Θα είμαστε φορτσάτοι για μάχη!
Το παραλήρημα του Captain Abal διεκόπη από μία ομοβροντία των κανονιών του Captain Toshiro.

Όλοι τινάχτηκαν και έστρεψαν το σώμα και το βλέμμα τους προς τα εκεί. Ο ήλιος πλέον είχε εμφανιστεί στην άκρη του ορίζοντα οπότε ήταν έυκολο να δουν αφού δεν είχε σύννεφα.
Το πλοίο του Captain Toshiro με το όνομα "Margarita" είχε λάβει θέση, είχε ετοιμάσει τα κανόνια του και η μία πλευρά του σκαριού που δεν έβλεπαν ο Kenzo και οι υπόλοιποι, μόλις άρχισε να πυροβολεί το πειρατικό πλοίο που τους χώριζε από τα υπόλοιπα πλοία και άρα απ'το λιμάνι του Melmond Island. Mία ακόμα ομοβροντία ακούστηκε λίγο αργότερα από μακρινότερό τους σημείο που σήμαινε ότι οι πειρατές ανταπέδωσαν τα πυρά. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι βολές των κανονιών θα έπεφταν τόσες πολλές που θα ακούγονταν σαν τις σταγόνες της βροχής που κατακλύζουν την παλιά κεραμιδοσκεπή ενός αγροτόσπιτου. Ο Kenzo μπόρεσε να παρατηρήσει ότι το πειρατικό πλοίο είχε δεχτεί μία γερή ζημιά στο ύψος της κουπαστής που μάλλον είχε πάρει "σβάρνα" και κάποια απ'τα κανόνια τους. Υπήρχαν όμως κάποια πράγματα που ο Kenzo, o Fabio, ο Captain Abal και οι λοιποί δεν μπορούσαν να δουν...

O Captain Toshiro ήταν ένας πραγματικός μαέστρος απ'ότι φαινόταν. Μπορεί να μην κρατούσε μπαγκέτα, αλλά το μυαλό του και ο λόγος του έδινε τις εντολές και οι Marines του τις εκτελούσαν. Το σχέδιο του λειτουργούσε με επιτυχία και έμελλε να του αποφέρει την πρώτη νίκη στον πόλεμο που θα ξεσπούσε.
Ανοίγοντας πυρ κατά των πειρατών, φαινομενικά είχε σαν στόχο να τους βυθίσει το πλοίο και να στερήσει δυνάμεις από τους υπόλοιπους πειρατές που ίσως είχαν αράξει και αποβιβαστεί ήδη στο λιμάνι.
Ποιά λοιπόν θα ήταν η αντίδραση των πειρατών; Αν επέλεγαν να επιστρέψουν με τα πλοία για να συνδράμουν νικώντας τον Captain Toshiro, τότε ο ίδιος θα υποχωρούσε στην ανοιχτή θάλασσα ώστε να κερδίσει χρόνο και να έρθουν παραπάνω ενισχύσεις των Μarines απ΄το Tohan Island ή όποιο άλλο πλοίο περιπολούσε εκεί κοντά. Αν πάλι επέλεγαν να εγκαταλείψουν τα πλοία και να σπεύσουν προς την κεντρική πόλη του Melmond Island, τότε το Margarita αφού νικούσε τους πειρατές, θα προχωρούσε σε επίθεση στα μάλλον απροστάτευτα πλοία των πειρατών στο λιμάνι.
Δεν ήταν όμως μόνο οι Άνθρωποι-πειρατές τα θύματα στο σχέδιο του, αλλά και οι Ψαράνθρωποι...

Το πιο λογικό για τους Ψαρανθρώπους αφού πέτυχαν την βύθιση του πλοίου του Captain Abal, θα ήταν να επιτεθούν με τον ίδιο τρόπο στο Margarita και μετά να βγουν και εκείνοι στην ακτή. Το πρόβλημα για εκείνους ήταν ότι ο Captain Toshiro είχε ήδη μεριμνήσει για αυτούς. Αφενός πολλοί απ'τους Nαύτες του παρακολουθούσαν με κυάλια την θάλασσα μεταξύ του ναυαγίου και του πλοίου τους ενημερώνοντας το πλήρωμα σε περίπτωση που παρατηρούσαν κίνηση των Ψαρανθρώπων. Και να μην παρατηρούσαν όμως, ο Captain Toshiro είχε ήδη κρεμάσει με σχοινιά μία μεγάλη ποσότητα από Marines στην περίμετρο του πλοίου και οι οποίοι ήταν εξοπλισμένοι με ψαροντούφεκα όσοι βρίσκονταν υπό της στάθμης της θάλασσας, και με κανονικά τουφέκια όσοι βρίκονταν κρεμασμένοι μεν, αλλά έξω απ΄την θάλασσα. Το σχέδιο ήταν να πιάσουν στα πράσσα τους Fishmen και να τους επιτεθούν οι δύο αυτές εκκρεμείς σειρές απο Marines, αλλά και μία ακόμα που κρυβόταν ανυπόμονα πίσω απ΄την κουπαστή.

Mετά από λίγη ώρα άρχισαν να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής οι πρώτοι Fishmen. Δεν κινούνταν στην επιφάνεια της θάλασσας γι'αυτό και μόνο δύο Ναύτες ανέφεραν ότι παρατήρησαν κίνηση υπό του νερού. Ακόμα και αυτό όμως αρκούσε για να είναι σε ακόμα παραπάνω εγρήγορση οι Ναύτες που θα αναλάμβαναν να αφαιρέσουν το πιόνι με την μορφή ψαριού απ'την σκακιέρα του Melmond.
Λίγα μέτρα πριν το πλοίο, οι Ψαράνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι με κάτι λίγο περίεργο. Το χρώμα της θάλασσας ειχε σκουρήνει και αυτό γιατί ο Captain Toshiro -όχι ο ίδιος προφανώς- είχε ρίξει όλα τα αποθέματα κρασιού στην θάλασσα περιμετρικά του Μargarita ώστε να ελαττώσει την ορατότητα των Ψαρανθρώπων και να μην παρατηρήσουν με την ιδιαίτερη όραση τους εντός του νερού τους Marines που τους περίμεναν. Μόλις λοιπόν προσπέρασαν αυτό το ανεξήγητο αλλά όχι και ανησυχητικό για αυτούς χρώμα της θάλασσας, βρίσκονταν πλεόν σε απόσταση 4 μέτρων απ'τους αντιπάλους τους...

Η μεγάλη ταχύτητα που ανέπτυσσαν στο νερό αλλά και η προσπάθεια τους να αιφνιδιάσουν το Ναυτικό όσο υποτίθεται ότι ήταν πλήρως απασχολημένο με τους πειρατές, τους έκανε να πέφτουν σαν μύγες πάνω στο πλοίο. Βέβαια, μόλις ακούστηκε το "ΠΥΡ!" δεν έπεφταν απαραίτητα στο πλοίο. Κάποιοι έπεφταν πάνω στα ψαροντούφεκα, ενώ άλλοι δεν προλάβαιναν να φτάσουν στο πλοίο γιατί οι σφάιρες των Marines απελευθέρωναν το αίμα τους κάνοντας το σημείο εκείνο της θάλασσας ακόμα πιο σκούρο.
Σταδιακά, τα πτώματα άρχιζαν να μαζεύονται πέριξ της μίας πλευράς του πλοίου αποδεικνύοντας ότι μερικές φορές "δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο" κάτι που μάλλον ο Captain Toshiro ήξερε πολύ καλά.
Οι απώλειες των Marines από αυτήν την πρώτη μάχη προέρχονταν κυρίως από αστοχίες των όπλων και από αντίσταση στο ψαροντούφεκο. Δεν ήταν όμως σημαντικές. Η αναντιστοιχία θανάτων για τις δύο πλευρές ήταν τραγική για την αμφίβια φυλή. Οι τελευταίοι Ψαράνθρωποι που σκόνταφταν πάνω στους νεκρούς συντρόφους τους συνειδητοποίησαν την παγίδα που τους είχε στηθεί οπότε και υποχώρησαν ρίχνοντας κατάρες για να ενωθούν με τις υπόλοιπες πειρατικές δυνάμεις. Έτσι, ενώ από τους 39 Ψαρανθρώπους επιβίωσαν και τράπηκαν σε φυγή μονάχα οι 8, οι απώλειες των Ναυτών άγγιζαν τους 6 νεκρούς και 2 τραυματίες.