[Τέλος-Αποστολή-Δημιουργία Μinion] Μία ιστορία με πολλές σφαίρες...

-Τί στο δια@@λο γίνεται εδώ μέσα; Αμέσως όλοι σταμάτησαν ό,τι έκαναν και στάθηκαν προσοχή. Ε εσύ, δώσε μου αναφορά τι γίνεται. Είπε δείχνοντας τον πρώτο Μarine που βρήκε μπροστά του.
-Εε... Captain Abal ! Ο Silver Kenzo χωρίς λόγο και αιτία έκανε κάτι με το Φρούτο του και τραυμάτισε τέσσερις Ναύτες... Μπορεί και να τους σκότωσε! Έκανε και τρύπες στο καράβι! Είναι επικίνδυνος!
-Και τι κάθεστε ψάρια; Εσείς οι δύο! Ανεβείτε πάνω να φωνάξετε τους γιατρούς! Οι υπόλοιποι! Τσακιστείτε να επιδιορθώσετε τις ζημιές! ΆΧΡΗΣΤΟΙ!
-Μάλιστα Captain Abal! φώναξαν όλοι και σιώπησαν για να εκτελέσουν τις διαταγές.
-Kenzo! Έλα πάνω μαζί μου να απολογηθείς... Ο Captain αποχώρησε και τον ακολούθησε ο Silver. Προτού φύγει ο τελευταίος, ένας Ναύτης είπε δυνατά επίτηδες:
-Θα τον γαμ@@σει! Καλά να πάθει!
Πρίν κλείσει την πόρτα ο Kenzo του σήκωσε το μεσαίο δάχτυλο.

O Captain Abal έκατσε με φόρα στο γραφείο του και χτύπησε το χέρι στο τραπέζι.
-Τι στο μπού@@ο κάνεις; Τέτοιους Ναύτες δεν ήθελα όταν πήγα στο Lyneel! Eξηγήσου!
-Mάλιστα Captain Abal. Εγώ κοιμόμουνα και ήθελαν να με δέσουν μέσα σε σακιά με σχοινιά. Και όλα αυτά επειδή λαμπίριζα την ώρα που κοιμόμουνα! Όταν προσπάθησα να βγω απ'τα σακιά συνέχισαν να προσπαθούν να με δέσουν μέχρι που-
-Δεν θέλω δικιολογίες! Φώναξε και ξαναχτύπησε το τραπέζι. Σε εμένα δεν περνάνε αυτά. Προσπαθείς να με υπονομεύσεις; Αν προσπαθείς να κάνεις αυτό είσαι γελασμένος... Θα υποφέρεις στα χέρια μου! Χέστηκα για τους Ναύτες ακόμα και αν πεθάνουν. Την φήμη μου όμως δεν θα σε αφήσω να την καταστρέψεις!
Ο Kenzo ένοιωσε οτι βρισκόταν σε δύσκολη θέση. Δεν είχε κανέναν σύμμαχο, κανένας δεν θα τον υπερασπιζόταν και θα υπέφερε από τους υπόλοιπους Marines.
-Jajar! Φώναξε και η πόρτα άνοιξε. Πάρτον από δω. Κλείδωσε τον στα κελιά για τους πειρατές. Ισως εκεί μέσα μάθει να χειρίζεται το φρούτο του...
-Μα Captain Abal!
-Mαμούνια! Και χωρίς φαί για όλη την μέρα αύριο!

Με συνοπτικές διαδικασίες ο Kenzo oδηγήθηκε στα κελιά. Αυτός ο Jajar κλείδωσε και εξαφανίστηκε αφήνοντας μονάχα ένα κερί να καίει μαζί του.
-Τί μου το άφησαν το κερί... Άμα θέλω φωτίζω και μόνος μου τριγύρω... Ο Kenzo κοίταξε τον χώρο που τον περιέβαλε. Τα κελιά ήταν αρκετά αν και πολλά εξ αυτών δεν φάνηκαν να είναι πολύ χρησιμοποιημένα. Το καθένα περιείχε μονάχα αέρα μεταξύ των σίδερων και είχε ήδη αρχίσει να νοιώθει βαρεμάρα.
"Θα σας εκδικηθώ... Δεν ήρθα εγώ εδώ για να με φυλακίσετε σε κελιά... Μόλις βγω..."

Μετά από μία ώρα ένας  ήχος ακούστηκε. Δεν τον άκουσαν όλοι οι Ναύτες αλλά ο Kenzo τον άκουσε. Αμέσως ακολούθησε κι'αλλος ήχος και μετά ένας ακόμα. Σιγά σιγά όλοι τον άκουσαν και κοιτούσαν δεξιά αριστερά να καταλάβουν τί ήταν και από που προερχόταν.
Ένας Ναύτης ούρλιαξε από το κατάστρωμα αλλά η φωνή του δεν ακούστηκε μέχρι τον Kenzo.
Οι έντρομες κουβέντες του ήταν " Ψαράνθρωποι! Δεχόμαστε επίθεση από Ψαρανθρώπους!"

Όλοι οι Ναύτες άρπαξαν τα όπλα τους και ανέβηκαν μέχρι το κατάστρωμα. Ο Captain Abal επίσης. Ο ήλιος αν και δεν είχε βγει ακόμα, μόλις είχε αρχίσει να παρουσιάζει τις ακτίνες του. Αυτές όμως δεν αρκούσαν για να βλέπουν οι άνθρωποι ειδικά μέχρι κάτω στην εξωτερική επιφάνεια του πλοίου.
-Φέρτε φακούς! φώναξε κάποιος
-Είδα και γω έναν Ψαράνθρωπο! είπε άλλος
Εν τω μεταξύ όσοι ανέβηκαν στο κατάστρωμα μπορούσαν να ακούνε καλύτερα. Οι ήχοι συνεχίζονταν και πλέον πιο πολλοί και πιο δυνατοί. Όταν ήρθαν οι φακοί και τους άναψαν κρεμόμενοι απ'την κουπαστή, είδαν Ψαρανθρώπους να έχουν κάτσει στα δεξιά και αριστερά πλευρά του πλοίου, περίπου στην επιφάνεια της θάλασσας. Κρατούσαν σφυριά και καλέμια με τα οποία προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τρύπες στο καράβι.
-Πυρ κατα βούληση!! Ούρλιαξε ο Captain Abal

Οι Marines άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως με στόχο τους Ψαρανθρώπους. Μέσα στο σκοτάδι όμως ήταν πολύ δύσκολο να τους εντοπίσουν ακόμα και με φακούς. Οσους εντόπιζαν πάλι, ήταν δύσκολο να τους πετύχουν. Οι Ψαράνθρωποι λοιπόν επέμειναν να τρυπάνε το πλοίο ώστε να δημιουργήσουν μία ζημιά τέτοια που θα απωθούσε ολόκληρη την δύναμη των Marines από το να επέμβουν στην πολιορκία του Melmond Island.
Aπ'ότι φάνηκε, η επίθεση των Ψαρανθρώπων ήταν κάτι τρομερά επωφελές προς τους πειρατές αφού ο στόχος τους επετεύχθη. Δημιουργήθηκαν 3 τρύπες στο πλοίο και το άφθονο νερό της θάλασσας άρχισε να ρέει μέσα. Οι τρύπες αυτές δεν ήταν σε τόσο ψηλό σημείο όσο εκείνες του Kenzo, αλλά ήταν επι της ουσίας κάτω απ'την επιφάνεια της θάλασσας. Οι Ψαράνθρωποι αφού ζητωκραύγασαν εγκατέλειψαν το πλοίο και κολυμπώντας κινήθηκαν προς το νησί.

Οι Marines έτρεξαν στο τέρμα κάτω επίπεδο για να κλείσουν τις 3 νέες τρύπες. Κουβάλησαν κομμάτια ξύλου, σφυριά, μπρόκες, καλέμια και κουβάδες ενώ ταυτόχρονα σχηματίστηκε μία ανθρώπινη αλυσίδα για να μεταφέρονται οι κουβάδες στο κατάστρωμα και μετά πίσω στην θάλασσα.
Το πιο κάτω επίπεδο, ήταν εκείνο στο οποίο ήταν φυλακισμένος ο Kenzo. Aπ'την αρχή είδε το θαλασσινό νερό να ξεπηδάει απ'τις τρύπες και να πλημμυρίζει το δάπεδο.
"Τι συμβαίνει εκεί έξω..." είχε σκεφτεί στην αρχή. Τώρα όμως ένοιωθε τον πραγματικό τρόμο καθώς σιγά σιγά το νερό κάλυψε όλο το δάπεδο σε ύψος ενός εκατοστού περίπου. Οι Marines αν και κατάφεραν να κλείσουν την μία απ'τις 3 τρύπες, τα βρήκαν σκούρα στις υπόλοιπες γιατί είχαν καθυστερήσει και το νερό σταδιακά είχε ξηλώσει λίγο παραπάνω τα ξύλα με αποτέλεσμα η μεγαλύτερη να έχει μέγεθος μίας μπάλας ποδοσφαίρου, και η μικρότερη το μέγεθος ενός πιάτου.

To νερό σταδιακά πλημμύριζε όλο και πιο πολύ το δάπεδο, φτάνοντας τα δεκαπέντε εκατοστά. Ο Kenzo ήξερε ότι το νερό πλέον ήταν το αδύναμο σημείο του. Το Φρούτο του θα τον εμπόδιζε να κολυμπήσει και να σωθεί. Οσο ακριβώς θα τον εμπόδιζε και το κελί βέβαια. Εκείνη την στιγμή όμως και το νερό και το κελί ήταν εξίσου επικίνδυνα για εκείνον. Δεν θα παρακαλούσε όμως τους Ναύτες να του ανοίξουν. Είχε πείσμα και πλέον μίσος για εκείνους και δεν θα έπεφτε στην ανάγκη τους. Εμεινε απλά να τους παρακολουθεί να πασχίζουν να κλείσουν τις τρύπες. Εκείνοι όμως δεν τα κατάφερναν λόγω της δύναμης του νερού που έρεε μέσα. Μάλιστα το νερό άνοιξε ακόμα παραπάνω το ξύλο με αποτέλεσμα η μεγάλη τρύπα να έχει το μέγεθος ενός μικρού παράθυρου. Οι Marines αποφάσισαν να εγκαταλείψουν και να ανέβουν πάνω οπότε υποχώρησαν άτακτα. Πρίν ανέβουν πάνω, ένας κοίταξε τον Kenzo και ρώτησε
-Αυτόν  θα τον αφήσουμε εδώ;
-Δεν έχουμε χρόνο! Πρέπει να εγκαταλείψουμε το πλοίο! είπε κάποιος άλλος και όλοι μαζί έφυγαν...

Ο Kenzo ένοιωσε την εγκατάλειψη. Μόνος, σε ένα σκοτεινό κελί χωρίς κλειδιά, και με δύο τρύπες στο σκαρί να γεμίζουν με νερό τον τόπο. Το ύψος του νερού είχε ήδη φτάσει πάνω απ'τα γόνατα του Kenzo. Εκείνος όμως δεν θα το άφηνε να τον αποδυναμώσει οπότε σκαρφάλωσε στα κάγκελα πατώντας πάνω στην κλειδαριά. Ήταν αποφασισμένος να μην παραδώσει τα όπλα. Θα πάσχιζε με όλες του τις δυνάμεις να αποφύγει το νερό την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι θα έμπαιναν στις λέμβους για να σώσουν τα τομάρια τους. Κοίταξε γύρω του με αγωνία μήπως και βρει κάτι για να ανοίξει την κλειδαριά αλλά το μόνο αντικείμενο που βρήκε ήταν το σβησμένο κερί που του είχαν αφήσει. Το νερό ανέβαινε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Αν ο Kenzo ήταν όρθιος, θα του έφτανε ως την μέση. Τώρα ίσα που τον άγγιζε καθώς είχε σκαρφαλώσει όσο πιο ψηλά μπορούσε.
Δεν πέρασε πάνω από ένα λεπτό και ο Kenzo ένοιωσε την θάλασσα να τον αγκαλιάζει. Οι επόμενες στιγμές έμοιαζαν με μία αιωνιότητα βασανισμού και ταλαιπωρίας. Το νερό έφτασε μέχρι την μέση του κάνοντας τον να νοιώθει ναυτία, ζάλη, και να τείνει να χάνει τις αισθήσεις του. Έκλεισε σιγά σιγά τα μάτια του και είπε από μέσα του "Τετέλεσται". Ήταν η τελευταία σκέψη πριν ελευθερώσει τα χέρια του απ'τα κάγκελα λόγω της αδυναμίας του στο νερό. Πριν μπει τελείως στο νερό, πρόλαβε να ακούσει την πόρτα να ανοίγει...

Καθώς βυθιζόταν στο πάτωμα η ελπίδα έλαμψε ξανά για τον Kenzo.
"Και αν ήρθε κάποιος να με σώσει;" Σκέφτηκε και ένοιωσε σαν τον τζογαδόρο που βλέπει να τυχαίνουν ένας ένας οι αριθμοί που έχει παίξει. Πάλεψε να βγει στην επιφάνεια αλλά δεν μπορούσε. Ήταν σαν ένα αόρατο χέρι να τον τραβάει προς τα κάτω. Μέσα στο σκοτάδι και κάτω απ'το νερό η όραση συνήθως δεν βοηθάει κάποιον και έτσι ο Kenzo δεν είδε τον σωτήρα του να βουτάει στο νερό και να ανοίγει με κλειδιά την κλειδαριά. Η φιγούρα που σιγά σιγά σχηματιζόταν μπροστά του, τον άρπαξε και τον τράβηξε έξω απ'το κελί αρχικά, και στην συνέχεια έξω απ'το νερό που πλέον το χώριζε απ'το ταβάνι μισό μέτρο. Η μυστήρια φιγούρα τράβηξε τον ημιλιπόθυμο Kenzo και τον ακούμπησε στους ώμους της. Εκείνος με όση δύναμη είχε αγκάλιασε τον λαιμό του και τύλιξε τα πόδια στην μέση του. Μαζί, βγήκαν απ'το δωμάτιο με τα κελιά και αφού μπήκαν στο δωμάτιο με τις αποθήκες όπλων, πυρομαχικών και προμηθειών, πολλά απ'τα οποία επέπλεαν και πλέον σχεδόν άγγιζαν το ταβάνι, έφτασαν στις σκάλες και ο Kenzo στάθηκε ξανά στα πόδια του...

Αφού ανέβηκαν παραπατώντας στο επίπεδο των θαλάμων όπου κοιμόντουσαν, ο Kenzo ακούμπησε τα χέρια του στα γόνατα του και πήρε μία βαθιά ανάσα.
-Δεν έχουμε χρόνο amigo! Μας επιτέθηκαν Fishmen! Φώναξε ο σωτήρας του ενώ ξεκίνησε να τρέχει και να αφήνει πίσω του τον Κenzo. Δεν είχε προλάβει καν να δει το πρόσωπό του.
-Μα στάσου... Ποιος... Γιατί...
-Μην το γυρίσουμε σε συναισθηματικό γιατί δεν λέει τώρα... Η φάση είναι δράμα και περιπέτεια τώρα...Ας σωθούμε και τα λέμε μετά... Μην αργείς! Η φωνή του ακουγόταν βαθιά, καθαρή και σκληρή. Δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος ήταν αλλά τον ακολούθησε βλέποντας το νερό να ξεπηδάει σιγά σιγά και στον όροφο που βρίσκονταν.
Βγαίνοντας στο κατάστρωμα, συνειδητοποίησαν ότι λίγοι Marines είχαν μείνει ακόμα στο πλοίο. Ο Κenzo βρήκε ευκαιρία και είδε τον σωτήρα του. Ήταν ένας αδύνατος Nαύτης με λεπτά σχιστά και πράσινα μάτια ενώ τα μαλλιά του ήταν ξανθά και λίγο πιο κοντά από το μέγεθος των μαλλιών του Kenzo. Το δέρμα του ήταν λίγο σοκολατί, αλλά καθόλου σκούρο συγκριτικά με το δικό του. Παρότι τον είδε καλά, δεν τον αναγνώρισε αφού δεν ήξερε όλους τους Marines που βρίσκονταν στο πλοίο.