[Τέλος] Something Wicked Your Way Comes,Part Two:Counter Strike

Ειχε νυχτωσει πλεον,οταν στον οριζοντα μπροστα μας,φωτισμενο απο την πανσεληνο,εμφανιστηκε ενα νησι.Η για την ακριβεια μια τρυπα,με λιγο νησι γυρω γυρω.Ψηλα βραχια φαινονταν γυρω απο ενα σημειο θαλασσας ενω το λιγο που μπορουσα να δω απο την αλλη πλευρα ηταν καλυμμενο με πρασινο.
-Αυτο ειναι.Αυτο ειναι το Onrac Kingdom ειπε ο κρατουμενος μου.Κοιταξα παραξενεμενος.Ειχα ακουσει περιεργες φημες για το νησι αλλα αυτο δεν το φανταζομουν.
-Αρα ειναι αληθεια λοιπον.Μοιαζει οντως με απορθητο φρουριο.Πως μπαινω εκει μεσα?
-Υπαρχει μια αρκετα μεγαλη σπηλια λιγο πιο ανατολικα απο εδω που ειμαστε.Αυτη ειναι η μοναδικη εισοδος στο νησι.Θα σου πω ακριβως που ειναι ειπε και αρχισε να με καθοδηγει.Μερικα λεπτα αργοτερα,βρεθηκαμε μπροστα σε ενα ανοιγμα.Κοιταξα με δυσπιστια.
-Αν θες να μπεις,αυτος ειναι ο μοναδικος τροπος.Επιασα το τιμονι γερα και εκανα τις απαραιητες μανουβρες για να χωρεσουμε.Σταλακτιτες κατεβαιναν απο το ταβανι και σε μερικα σημεια το μηκος τους ηταν τετοιο που σχεδον αγγιζαν το καταστρωμα.Οσο προχωρουσαμε ενδοτερα,τοσο το σπηλαιο μεγαλωνε σε σημειο που να χωραμε ανετα πλεον προς το τελειωμα του.Οταν το περασαμε πια,αντικρισα ενα μοναδικο θεαμα.

Χτισμενη σε επιπεδα,που εφταναν αρκετα ψηλα και σε σχημα πυργου ηταν μια μοναδικη φωτισμενη πολη.Στηριζοταν σε ενα μεγαλο πλατωμα και οταν προσεξα καλυτερα ειδα οτι τα "επιπεδα" ηταν στην πραγματικοτητα κουφαρια παλιων πλοιων,ενω και τα υπολοιπα κτηρια ηταν φτιαγμενα απο το ιδιο υλικο" και βρισκοταν σε διαφορα μεγεθη και σχηματα.Οσο ανεβαινες τοσο γινοταν πιο μεγαλα και πολυτελη ενω λιγοστευε και η ποσοστητα τους.Ποτε στην ζωη μου δεν ειχα δει ξανα κατι παρομοιο.Στον ορμο μπροστα στην πολη,βρισκοταν αραγμενα τουλαχιστον εκατο πλοια ολα με υψωμενες πειρατικες σημαιες απο τις οποιες αναγνωρισα αρκετες.Κοιτουσα καπως μαγεμενος το μερος.Ηταν μια πολη φτιαγμενη απο πειρατες.Παρανομους δηλαδη,περιπου σαν "εκεινη" την πολη στο νησι μου.Κι ομως εβγαζε κατι πολυ διαφορετικο.Ενα τελειως διαφορετικο συναισθημα απο την αηδια που μου προκαλουσε η αλλη πολη.Δεν θα αφηνα με τιποτα την Οργανωση να αναλαβει τα ινια εδω και να την καταστρεψει κι αυτην!

Bρηκαμε ενα μερος για να δεσουμε το πλοιο και ετοιμαστηκαμε να κατεβουμε.Εβγαλα την μασκα μου και φορεσα παλι τα ρουχα της Οργανωσης,απλως αυτη την φορα πηρα μαζι μου την μασκα και το δρεπανι μου.Στον αιχμαλωτο μου εσκισα λιγο τα ρουχα του και τον ελυσα απο το καταρτι.Του ριξα λιγο νερο στο προσωπο,του εδωσα να πιει και τον ταισα λιγο ακομα.Αμεσως φανηκε η διαφορα στο προσωπο του.
-Πως λεγεσαι?
-Sen.
-Απο δω και περα Sen θα πρεπει να εκτελεις την καθε μου εντολη με ακριβεια αλλιως θα πεθανεις στην στιγμη.Εγινα κατανοητος?
-Ναι απαντησε με ειλικρινεια.
-Καλως ειπα και του εδεσα σφιχτα τα χερια.Τον εβαλα μπροστα μου και τον εσπρωξα με δυναμη για να κατεβει στην προβλητα.Ακολουθησα απο πισω.Η βοη του οχλου αμεσως με κατεβαλλε.Κοιταξα τριγυρω.Αντρες,γυναικες,ακομα και παιδια κυκλοφορουσαν παντου.Αναμεσα τους βρισκοταν ανθρωποι,fishmen ακομα και μερικοι Πανταρεν αλλα και ατομα απο φυλες που δεν αναγνωριζα.Τα παιδια ετρεχαν,καποιοι ανταλασσαν πλιατσικο,μερικοι τραγουδουσαν και καποιοι αλλοι λογομαχουσαν εντονα.Το ποτο ερεε αφθονο ενω τα τυχερα παιχνιδια διαφορων τυπων,διναν και περναν.Ηταν αυτο ακριβως που θα αποκαλουσε καποιος ζωντανη πολη.Μερικοι σταματησαν για λιγο τις ασχολιες τους οταν με ειδαν αλλα γρηγορα γυρισαν αλλου το βλεμμα και συνεχισαν απτοητοι.
-Που θα βρω τους αρχηγους του νησιου? ρωτησα ψιθυριστα τον Sen.
-O Rignor και ο Kenai,ζουν με τα πληρωματα τους στο ανωτερο επιπεδο.Πιστεψε με τα ρουχα που φορας,θα σου δωσουν προσβαση παντου.
-Ειμαι σιγουρος.Για αυτο τα προτιιμησα αλλωστε.Αλλα θα πρεπει να προσεχω μην πετυχω καποιον απο το σιναφι σου.
-Ναι,αυτο οντως πρεπει να το προσεξεις.
-Θα το κανω.Τωρα...με ποιον απο τους δυο να ξεκινησω? μονολογησα.
-Θα σου προτεινα τον Rignor απαντησε ο Sen,επεμβαινοντας στις σκεψεις μου.
-Και γιατι παρακαλω?
-Γιατι γενικα ειναι πιο ευκολος τυπος για να συννενοηθεις.Ειναι πιο "κεφατος" και ανοιχτος.Ο Kenai απο την αλλη...Ειναι καπως αποτομος και νευρικος.
-Δινεις πολλες πληροφοριες και αρχιζω να πιστευω οτι με δουλευεις απαντησα με σκληρο τονο.
-Απλως καταλαβα οτι εχεις δικιο.Αυτο ειναι ολο μου αντιγυρισε με πειστικο τροπο.
-Τελος παντων.Ετσι κι αλλιως αυτη την στιμγη δεν εχω και πολλες επιλογες.Οποτε παμε να δουμε τον Καπετανιο Rignor πρωτα.

Μ'αυτα τα λογια,ξεκινησαμε να ανεβαινουμε τα "πατωματα" αυτης της,αρχιτεκτονικα και κοινωνικα, μοναδικης πολης.Παντου υπηρχε κοσμος που φωναζε,γελουσε,τραγουδουσε.Ακομα και οι φασαριες τελειωναν μετα απο εναν γρηγορα,"ευχαριστο" καυγα χωρις οπλα και σκοτωμους ο οποιος κατεληγε στο να κερνανε,οι αντιδικοι ο ενας τον αλλο.Υπηρχαν ολων των ειδων τα μαγαζια,απο απλα μπαρ και ταβερνες μεχρι ενα μικρο καζινο και μερικα πορνεια τα οποια συνδεονταν με μικρες ξυλινες γεφυρες.Απο ολες τις πλευρες ερχοταν φασαρια και ενα αρωμα,μειγμα αλκοολ,κατουρου και μετου σου γεμιζε τα ρουθουνια.Κι ομως,το μεγαλυτερο μερος εδιχνε να απολαμβανει πραγματικα την ζωη εδω και εγω δεν μπορουσα παρα να χαμογελασω με την κατασταση που επικρατουσε.Κανεις δεν μου δινε την παραμικρη σημασια,κι οσοι το καναν το σταματουσαν στιγμες αργοτερα.Στο δευτερο επιπεδο,συναντησαμε ενα πληρωμα που κατεβαινε στην προβλητα για να αναχωρησει και οι υπολοποι τους ευχοταν καλη τυχη και καλη επιστροφη,κατι που δεν θα εβλεπες υπο φυσιολογικες συνθηκες απο πειρατες.Ειχαν χτισει εδω εναν δικο τους παραδεισο, μακρια απο ολα και ηταν ευτιχισμενοι.Ομως αυτη η ευτυχια κρεμοταν πλεον απο μια κλωστη για αυτο επρεπε να δρασω γηγορα.

Περασαμε πιο γρηγορα τα επομενα επιπεδα και μετα απο μιση ωρα γρηγορου περπατηματος ειμασταν στην κορυφη της πολης.Στην μια πλευρα ενα μεγαλο "αρχοντικο" φτιαγμενο απο τα απομειναρια μιας παλιας φρεγατας.Ηταν ομορφα διακοσμημενο,με διαφορα σουβενιρ απο ταξιδια.Φωτα φαινοντουσαν και φωνες ακουγοταν απο μεσα.Στην αλλη υπηρχε ενα εξισου μεγαλο κτηριο,φτιαγμενο απο μια γαλερα,με σιδερενια περιφραξη και πολυ πιο λιτο και ησυχο..Πισω απο τα δυο,στην απεναντι πλευρα απο μενα,βρισκοταν το μεγαλυτερο κτηριο του νησιου.Ενα μεγαλο τριωροφο οικοδομημα το οποιο ομως εδειχνε τελειως ερημο και εγκατελειμμενο.
-Aυτο ηταν του Woonan.Μετα τον θανατο του,το πληρωμα του εξαφανσιτηκε μαζι με τον Ganzo τον μαγειρα.Κανεις δεν ξερει τι εχουν απογινει μεπληροφορησε ο Sen.
-Το αρχοντικο στα δεξια σου ειναι αυτο που ψαχνεις ειπε δειχνοντας μου το κτηριο με την φασαρια.Εδω,ο κοσμος που κυκλοφορουσε ηταν αρκετος αλλα πολυ λιγοτερος σε σχεση με τα πιο κατω επιπεδα και ετσι η παρουσια μας εγινε καπως πιο αισθητη.Δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια και κινηθηκα προς το σπιτι που μου ειχε υποδειξει ο αιχμαλωτος μου.Aπο εξω υπηρχε μια μικρη φρουρα δεκα ατομων ενω και μερικοι ακομα αραζαν εκει γυρω,μιλωντας και πινοντας.

Πλησιασα προς το μερος τους και με σταμτησαν,με καποιον δισταγμο ειναι η αληθεια.Ενας χωριστηκε απο τους υπολοιπους και ηρθε να με "προυπαντησει.Ηταν πανω κατω στην ηλικια μου με εντονα κοκκινα μαλλια,εντονες φαβοριτες που κατεληγαν σε ενα μικρο γενι και ηταν σχεδον στο υψος μου αλλα αρκετα πιο αδυνατος.Στην μεση του ειχε δεμενη μια χατζαρα.
-Χαιρεται μου ειπε ευγενικα.Ανταπεδωσα με μια κινηση του κεφαλιου.
-Ποιος ειναι αυτος? ρωτησε καποιος πιο σοβαρα αυτη την φορα,δειχνοντας τον Sen.
-Kαποιος που εχει να πει κατι σημαντικο στον αρχηγο σου.
-Το θεμα ειναι,οτι η δικη σου αρχηγος δεν μας ενημερωσε για κατι τετοιο,και το αφεντικο μου αυτη την στιγμη εχει μια πολυ σοβαρη συζητηση.
-Ειναι πραγματικα επειγον και για αυτο δεν προλαβαιναμε να ασχοληθουμε με τυπικοτητες.Το αφεντικο σου θα πρεπει ναδιακοψει καθε αλλη συζητηση και να ασχοληθειμονο μ'αυτο το ζητημα απαντησα σε αυστηρο τονο και τον αγριοκοιταξα με τα κοκκινα ματια μου.Μια στιγμη παγωμαρας επικρατησε η οποια εσπασε γρηγορα απο το γελιο του φρουρου.
-Χαχαχ,πρεπει να ναι κατι πραγματικα σημαντικο για να δρατε ετσι εσεις.Περαστε λοιπον.Εσυ,ενημερωσε τον Καπετανιο οτι εχει επισκεψεις φωναξε σε καποιον που εφυγε τρεχοντας.Η φρουρα ανοιξε χωρο και μεις περασαμε αναμεσα τους,μπαινοντας στο κτηριο.

Βρεθηκαμε σε ενα τεραστιο σαλονι γεματο με τραπεζια,καρεκλες και καναπεδες.Οι τοιχοι ηταν διακοσμημενοι με διαφορους πινακες ενω στο πατωμα ηταν στρωμενα ακριβα χαλια που σιγουρα δεν ειχαν αγοραστει.Στα αριστερα υπηρχε ενας μεγαλος παγκος μπαρ,πισω απο τον οποιο σερβιρε ποτα ενας μεγαλοσωμος ευχαρος τυπος.Διπλα,σχεδον κολλητα ηταν ενα πιανο με ουρα στο οποιο επαιζε μια πενθιμη μελωδια ενας μουσατος πειρατης.Απεναντι ακριβως βρισκοταν μια ξυλινη σκαλα που οδηγουσε στον δευτερο οροφο,στον οποιο υπηρχαν αρκετες πορτες.Οι συζητησεις διακοπηκαν με το που πατησαμε το ποδι μας και μονο ο ηχος του πιανου συνεχισε να ακουγεται.Δεν ηξερα αν κοιτουσαν εμενα η τον Sen περισσοτερο.Απο τις οψεις τους παντως,ηταν φανερο οτι ειχαν συναντησει ξανα ατομα της Οργανωσης και δεν ηταν και πολυ χαρουμενοι που εβλεπαν ξανα εναν.Ξαφνικα,η μεσαιπορτα του πανω οροφου ανοιξε και βηματα ακουστηκαν.Μια εντυπωσιακη σιλουετα εκανε την εμφανιση της.Ητν ενας αντρας ψηλος και στιβαρος με μαυρο μαλλι μεχρι τον λαιμο.Φορουσε μαυρο παντελονι και λευκο πουκαμισο το οποιο ηταν ανοιχτο στο στηθος,αποκαλυπτοντας το καλιγραμμο σωμα του.Απο πανω φορουσε ενα μακρυ μαυρο παλτο και στο χερι κραταγε ενα μπουκαλι ρουμι.Εφτασε στην κουπαστη και κοιταξε κατω.Τα βλεμματα μας συναντηθηκαν και κανεις δεν μιλησε για λιγο.

-Ελα πανω μου ειπε τελικα.Εβαλα τον Sen μπροστα και ανεβηκαμε τις σκαλες.Με οδηγησε στο δωματιο που απο οπου ειχε βγει και εκλεισε την πορτα πισω του.Υπηρχε χαμηλος φωτισμος και ενα στρογγυλο τραπεζι το οποιο καθοταν τρια ατομα,που μας κοιτουσαν διαπεραστικα.Ο ενας ηταν μεγαλοσωμος με καραφλα στην μεση και μαλλι στα πλαγια ενω ενα παχυ μουστακι στολιζε το προσωπο του.Καπνιζε ενα μεγαλο πουρο.Διπλα του ηταν μια γυναικα,αδυνατη με καπως αγοριστικα χαρακτηριστικα.Φορουσε ασπρο πουκαμισο,ενα γκρι αμανικο γιλεκο και μια τραγιασκα.Ο τριτος,ηταν ενας κοντος γραμμωμενος νεαρος,γυρω στα 18,με μαυρο μαλλιι και εξυπνο προσωπο.
-Θα μιλησουμε μονοι μας.
-Αυτοι οι ανθρωποι  ειναι οι συμβουλοι μου.Ειναι οι ανθρωποι με τους οποιους εχω ζησει τα περισσο...
-Δεν ρωτησα απαντησα ψυχρα.-Θα μιλησουμε μονοι μας και οσο πιο γρηγορα γινει αυτο τοσο το καλυτερο συνεχισε μην αφηνοντας του περιθωριο.Πηρα μια βαθεια ανασα και τελικα εκανε νοημα στους δικους του,να εγκαταλειψουν τον χωρο.
-Ωραια ειπα μολις μειναμε μονοι μας.Εβγαλα το καλυμμα απο το κεφαλι μου και στην θεση του φορεσα την μασκα μου.
-Ειμαι ο Raziel και απο δω ειναι ο Sen.Τον επιασα πριν μερικες μερες στο Baterilla.Ειναι ανθρωπος της Οργανωσης και εχει κατι πολυ σημαντικο να σου πει ειπα πολυ αποτομα.Ο Rignor με κοιτουσε εντελως χαμενος και το χερι του κατεβηκε αυτοματα στο μεγαλο σπαθι που κρυβοταν κατω απο το παλτο του.
-Μην κανεις καμια βλακεια.Ειμαι εδω για να βοηθησω συνεχισα με απολυτη ψυχραιμια.

-Ω,ναι.Πως μπορεσα να μην το καταλαβω?Μπηκες εδω μυστικα,φορεσες μια περιεργη μασκα και εχεις ενα τεραστιο δρεπανι στην πλατη σου,δυο σπαθια στην μεση σου,μαχαιρια και δυο πιστολια στην ζωνη σου.Απορω πως μου φανηκες για εχθρος αποκριθηκε ειρωνικα.
-Αυτη δεν ειναι η καταλληλη ωρα για αστεια απαντησα σοβαρα.
-Και τοτε τι ωρα ειναι?Πες μου,ω σοφε,πως σε ειπαμε?-Raziel.-Ναι αυτο.Πες μου λοιπον σοφε Raziel.Γιατι ειναι καταλληλη η ωρα?Και φροντισε η απαντηση σου να ναι καλη γιατι αλλιως δεν σε βλεπω να βγαζεις αλλη ωρα σ'αυτο τον κοσμο.Αφησα λμερικες στιγμες να περασουν για να χαλαρωσει καπως η κατασταση.
-Ειναι ωρα για να ακουσεις και να ακουσεις καλα.Εχεις πεσει σε μια παγιδα και εισαι κοντα στο να κανεις ενα ολεθριο λαθος.Αλλα υπαρχει ακομα ελπιδα.Ξερω οτι αγορασες οπλα απο αυτους,για να επιτεθεις στον "συμμαχο" σου τον Kenai.Αλλα υπαρχουν πραγματα πισω απο αυτη την συμφωνια που δεν τα ξερεις και πρεπει να τα μαθεις,αν θελεις να σωσεις τον παραδεισο που εχετε εδω.Ακου με,ειμαι και εγω πειρατης.Μπορει να μην ειμαι μεγαλος και γνωστος σαν και σενα αλλα με το που ειδα αυτη την πολη,μαγευτηκα.Πρεπει να μεινει οπως ειναι.Πιστευεις οτι θα μπαινα σε τοσο για να σου πω ψεμματα ή για να σου επιτεθω?Ακομα και να σε σκοτωνα,οι δικοι σου,σιγουρα θα με επιαναν και θα ειμουν νεκρος την επομενη στιγμη.Και πιστεψε με,δεν εχω ιδιαιτερα αυτοκτονικες τασεις.Οποτε,ηρεμησε και ακου τι εχει να σου πει αυτος εδω και μετα αποφασισε,ψυχραιμα.Ξερω οτι εισαι ανθρωπος που καταλαβαινει απο λογικη,οποτε πιστευω οτι θα με πιστεψεις στο τελος.Με κοιταξε γεματος σοβαροτητα.Ενιωσα τα ματια του να βυθιζονται μεσα μου και να με ψαχνει,σε μια προσπαθεια να καταλαβει αν ελεγα αληθεια.Στο τελος μουγκρισε απλα,εγειρε λιγο πισω και εκανε νοημα στον Sen να ξεκινησει την ιστορια του.

Διηγηθηκε τα παντα απο την στιγμη που εφτασα στο Baterilla και με παρακολουθουσαν,μεχρι πως με επιασαν και πως καταφερα να διαφυγω και αν αλλαξω ολη την κατασταση υπερ μου.Σ'αυτο  το σημειο ο Rignor εδειξε καπως εκπληκτος και εντυπωσιασμενος.Πηγε σε μια μικρη βιβλιοθηκh και ψαχουλευοντας λιγο εβγαλε μερικα χαρτια και τα κοιταζε ενω ο Sen συνεχιζε απτοητος.Του ειπε για το πως τους βερθηκα στο πλοιο και πως σκοτωσα τον αλλον αιχμαλωτο μου αλλα και για το πως φερθηκα στον ιδιο.Tου ανελυσε το σχεδιο της Neferata για να αναλαβει την εξουσια στο νησι,αφου οι δυο πρωην συμμαχοι σκοτωνονταν μεταξυ τους,μπλεγμενοι απο τα ψεματα της.Μολις τελειωσε,ο "Southern" σηκωσε ενα χαρτι και μου το εδειξε.Ηταν η επικυρηξη μου.
-Εσυ εισαι αυτος?
-Δεν φαινεται?απαντησα ειρωνικα εγω αυτη την φορα.
-Τουλαχιστον ελεγες την αληθεια για αυτο.Θυμαμαι οταν ειχαμε δει για πρτωτη φορα το ονομα σου στην εφημεριδα,οτι ειχαμε χαρει γιατι ειχες γλυτωσει απο μια εκτελεση και μαλιστα ειχες και ενα Φρουτο του Διαβολου.Εδω ολοι χαιρονται οταν καποιος πειρατης σωζεται απο την Παγκοσμια Κυβερνηση.Παυση.Συνεχισε να με κοιταζει προσεκτικα,ενω δεν ειχα κατι αλλο να πω.Ουτε εγω ουτε ο Sen.