[Τέλος-Αποστολή] Requiem or Dream

Πλέον ο Argon κοιτούσε τον άντρα αφ' υψηλών, μιας και από τον πόνο εκείνος είχε γονατίσει κάτω.
-Είσαι...είσαι..ο δράκος του Βορρά... ψέλισε με κομένη την ανάσα.
-Κάλιο αργά παρά ποτέ που το κατάλαβες.
-Και τώρα; Τι θα κάνεις με εμένα; Δεν αξίζω μία, υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα ψάρια για σένα εδώ. μίλησε ακόμα κατά τρομαγμένος.
-Το ξέρω. Και εγώ αυτά τα μεγάλα ψάρια θέλω, αλλά δεν σας είδα πολύ ομιλητικούς πριν. Τι λες ότι θα γίνει τώρα αν χρειαστεί να ξανά ρωτήσω χωρίς να λάβω απάντηση;
Ο άντρας γύρισε προς τα πίσω και κοίταξε τα ακίνητα σώματα των άλλων δύο.
-Θα σου πω τι θες...
-Τέλεια. Θέλω τα πάντα σχετικά με το εμπόρειο ναρκωτικών στο νησί.
-Δεν ξέρω πολλά. Αλήθεια! Λίγοι ξέρουν. Όλες οι επιχειρήσεις τους καλύπτονται πολύ καλά. Κυκλοφορούν φήμες σχετικά με το ποιος βρίσκεται από πίσω από την όλη υπόθεση, αλλά στην θέση σου δεν θα έδινα βάση σε αυτές. Αυτό που ξέρω στα σίγουρα και θα σε ενδιαφέρει είναι ότι κάτι ετοιμάζουν στις αποβάθρες. Μία από τις συναλλαγές τους θα γίνει αύριο το βράδυ. Δεν γνωρίζω ακριβής ώρα και μέρος όμως.
-Καλώς. Θέλω και την λίστα με ονόματα που έχεις πάρα αυτά.
-Έγινε, σου είπα ότι θες.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Argon αποχωρούσε από το σοκάκι μοναχός του. Κοίταξε τα χέρια του. Μερικούς μήνες πριν είχε σκοτώσει για πρώτη φορά. Ακόμα και αν ήταν κάποιος που μισούσε πάρα πολύ, τον είχε πονέσει το γεγονός ότι πήρε έτσι εκείνη την ζωή. Είχε καταπατήσει την δικιά του ιδεολογία και αρχές. Πλέον σκότωνε με άνεση, με την θλίψη, τον πόνο να λιγοστεύουν φορά με την φορά. Τι ακριβώς γινότανε ο ίδιος; Πάντως για την ώρα υπήρχε ακόμα πόνος, θλίψη, μα το πρόσωπο παρέμενε πέτρα, μια ακίνητη εικόνα που σιγά σιγά κατέπινε τα συναισθήματα του. Άλλες τρεις ψυχές που φαγώθηκαν από την σκιά του.
Το den den mushi του άρχισε να χτυπά.
-Ακούω.
-Πάλι καλά, γιατί αν είχες κουφαθεί δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτή την συζήτηση τώρα. του είπε η φωνή του Masta από την άλλη πλευρά. O Argon γέλασε ελαφρώς. Δεν υπήρχε ψυχή γύρω του για να τον δει και ήταν εντάξει με τον Masta.

-Τι έχεις για εμένα;
-Απευθείας στο ψητό έτσι; Το ήξερα ότι είχες πιάσει δουλειά. Μόλις ήρθε ο Arashi και μου είπε ότι βρήκε κάτι ύποπτο ήξερα ότι τον είχες στείλει εσύ. Σιγά μην καθόσουν για μια ολόκληρη μέρα. Πολλά ήλπιζα.
-Αληθές, ήταν πολύ φιλόδοξη σκέψη. είπε ο Argon που κρύφτηκε στα σκοτάδια, για καλό και για κακό μήπως περνούσε κανείς.
-Έβγαλες τίποτα τουλάχιστον από την πλευρά σου;
-Όχι πολλά. Δεν υπήρχαν πολλοί πρόθυμοι να μιλήσουν. Τελικά τρομοκράτησα κάποιους τυπάδες να μου δώσουν την πληροφορία ότι αύριο θα γίνει διακίνηση των ναρκωτικών κάπου στις αποβάθρες, αλλά δεν ξέρω ούτε ώρα ούτε ακριβής τοποθεσία. Έχω επίσης μια λίστα με πιθανά ονόματα που συσχετίζονται με τους εμπόρους.
-Δεν θα την χρειαστείς. Συνάντησα τον πληροφοριοδότη μας, σου έχω το όνομα. Humbert Selby. Μεγάλη υπόθεση στο νησί φαίνεται με πολλά κονέ. Πιθανότατα δεν θα τον πετύχουμε έξω από την δουλειά του. Παρόλα αυτά έμαθα ότι οι δικοί του περιφέρονται φέροντας ένα τατουάζ ενός φιδιού στο πλάι του μετώπου τους.
-Καλό στοιχείο αυτό. Συνάντησα μερικούς τέτοιους τυπάδες σήμερα το πρωί.
-Το ίδιο και τα κορίτσια. Βασικά βρήκαν μια ολόκληρη αποθήκη από δαύτους. Ο Arashi βρήκε εκείνη την δήθεν εγκαταλελειμένη αποθήκη και τις οδήγησε εκεί. Φαίνεται ότι ο Selby την είχε για να μεταφέρει κρυφά ένα παράξενο υγρό. Η Seika επιβεβαίωσε ότι με επεξεργασία αυτό το πράγμα μπορεί να συνδειαστεί με άλλα υλικά για την παρασκευή ενός ναρκωτικού. Το πρόβλημα ήταν ότι είχαν προσλάβει και έναν ιδιαίτερα επικίνδυνο καταζητούμενο για σωματοφύλακα. Φαίνεται ότι οι τύποι έχουν σοβαρά λεφτά.
-Σαν να περιπλέκονται λίγο τα πράγματα. είπε ο Argon και τότε συνηδητοποίησε ότι άκουγε θόρυβο από τον Masta Εσύ που είσαι τώρα;

-Σε μια αποθήκη που είχα πληροφορίες ότι χρησιμοποιούταν παλιά από τον Selby. Φαίνεται ότι αυτό ήταν αλήθεια. Βρήκα ίχνη ναρκωτικού σε πολλά σημεία του χρόνου και κάποια κατεστραμένα μηχανήματα. Από το σχήμα τους θα έλεγα ότι είναι για το ανακάτεμα της ουσίας. Βέβαια όλο αυτό δεν ήταν εύκολο, έπρεπε να σκάψω λιγάκι, γιατί κομμάτι του κτηρίου έχει βυθιστεί στο έδαφος.
-Ωραία και τι θες; Προαγωγή;
-Απλά το αναφέρω για να ξέρεις τις ηρωικές μου προσπάθειες.
-Βρήκες τίποτα αρχεία μήπως;
-Τα πάντα εδώ είναι κατεστραμένα, φαίνεται ότι καθάρισαν το μέρος. Από αρχεία το μόνο που βρήκα ήταν μισή σελίδα. Την κράτησα μήπως την χρειαστούμε. Κάποια συναλλαγή
-Για δες τι ακριβώς συναλλαγή περιγράφει.
-Μισό....α....κύριο προϊόν...βασική ανταλαγή αγαθών...αποβάθρα 1...
-Αποβάθρα 1;
-Όχι ακριβώς. Η σελίδα είναι κομμένη όπως σου είπα. Έχει και ένα δεύτερο ψηφίο.
-Δεν πειράζει και αυτό αρκετό είναι. Ακόμα και αν όντως ο Selby δουλεύει με τον βασιλιά δεν θα μπορεί να έχει στην διάθεση του όλες το λιμάνι να κάνει ότι θέλει. Θα πρέπει να του έχει οριστεί συγκεκριμένο κομμάτι στο οποίο μπορεί να δράσει. Αυτή την στιγμή περιορίσαμε την αυριανή μας συνάντηση. Αποβάθρες 10-19.
-Υποθέτω κάτι είναι από το τίποτα.
-Αρκετά για σήμερα θα έλεγα. Μάζεψε τα Masta και πήγαινε για ύπνο ή άντε να ξαγρυπνήσεις σε κάνα μπαρ.
-Είσαι ο καλύτερος μπαμπάς που μπορεί να έχει κάποιος. Εσύ θα πας για βόλτα;
-Κλασικά. Το κεφάλι μου δεν είναι αρκετά καθαρό.
Με αυτά αποχαιρετίστηκαν. Δεν ειδώθηκαν εκείνο το βράδυ, παρότι και οι δύο τους έμειναν ξύπνιοι εώς αργά.

Ο ήλιος υψώθηκε ξανά πάνω από το νησί Emerald και η πόλη άστραψε ακτινοβολώντας σμαραγδένιες ακτίνες στα ουράνια. Οι κάτοικοι ξύπνησαν και ετοιμάστηκαν ως συνήθως να βγουν στους δρόμους για τις εργασίες τους.
Για έναν από τους συμμορίτες με τα φιδίσια τατουάζ, το ξεκίνημα της μέρας θα ήταν πολύ ...άβολο!
Ο άντρας που χασμουριόταν ακόμη από την νύστα κίνησε να βγει από το σπίτι του. Μουτρωμένος από την έντονη ηλιοφάνεια, έφερε την παλάμη πάνω από τα μάτια και σκάναρε τον τόπο. Η φάτσα του ζάρωσε ακόμα περισσότερο. Είχε την αμυδρή εντύπωση ότι η εμφάνιση του στο προσκέφαλο της πόρτας τραβούσε αρκετά περισσότερη από την συνηθισμένη προσοχή. Οι περαστικοί κοντοστέκονταν στο διάβα τους, του έριχναν κλεφτές ματιές και ψιθύριζαν στους διπλανούς τους. Παραξενεμένος είχε την εντύπωση ότι ...χαχάνιζαν;
-Καλά ρε ηλίθιοι τι στέκεστε στο δρόμο; εντόπισε τους δικούς του συντρόφους ανάμεσα στο πλήθος. Οι οποίοι δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια να κρύψουν τα γέλια τους. Η δυσφορία του μετατράπηκε σε νεύρα που ξέσπασαν πάνω τους. Γιατί δεν ερχόσασταν μέσα να με σηκώσετε;
-Όχι, αισθάνομαι καλύτερα εδώ έξω! είπε ο πρώτος έτοιμος να ξεσπάσει σε τρανταχτά γέλια.
-Εγώ δεν μπαίνω εκεί μέσα! αναφέρθηκε με απόλυτη άρνηση για το σπίτι του.
-Γιατί, τι έγινε; απαίτησε να μάθει προσβεβλημένος.
-Δεν ήξερα ότι έχεις οικονομικά προβλήματα, φίλε μου! Έπρεπε να μας το είχες πει! γέλασε καυστικά.
-Δεν χρειαζόταν να υποφέρεις έτσι! τον σιγόνταρε ο άλλος. Αν και τις προτιμήσεις σου, μάλλον έπρεπε να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου!
-Μα τι λέτε τόση ώρα;! ξέσπασε τελικά σε φωνές.
Ταυτόχρονα οι δύο έδειξαν με το δάχτυλο προς το σημείο πάνω από το κεφάλι του. Ο άντρας ξαφνιασμένος γύρισε πλευρό και σήκωσε το  βλέμμα. Το σώμα του τραντάχτηκε ολόκληρο, το σαγόνι του έπεσε και είχε την ορμή να φτύσει αίμα!
Όλο το περβάζι της πόρτας είχε βαφτεί με προκλητική, ροζ μπογιά. Πέρα από ένα ευπρόσδεκτο, ναζιάρικο μήνυμα προς υποψήφιους πελάτες, υπήρχε και μια σημείωση: Προτεραιότητα δίνεται στην 3η ηλικία!
Διασκεδασμένοι από την αντίδραση του, όχι μόνο οι δικοί του, όλοι οι παρευρισκόμενοι έσκασαν στα γέλια απροκάλυπτα. Ο άντρας που είχε λαχανιάσει, δεν ήξερε πού πατούσε και πού βρισκόταν.
-Ποιος στο διάολο το έγραψε αυτό;;!! γάβγισε έξω φρενών, εκλιπαρώντας εσωτερικά να ήταν απλώς ένας εφιάλτης από τον οποίο θα ξυπνούσε σύντομα.

Και δεν ήταν το μοναδικό κρούσμα της πόλης. Μερικοί ακόμα από τους τύπους της συμμορίας, περιδιάβαιναν ήδη στους δρόμους, αναλογιζόμενοι σε ποιο μαγαζί θα προκαλούσαν φασαρία εκείνη την ημέρα.
Ένας από αυτούς ένιωσε ένα σκούντημα στα πλευρά. Ενοχλημένος γύρισε για να ζητήσει τα ρέστα, αλλά δεν κατάφερε να εντοπίσει τον υπαίτιο. Ψάχνοντας ακόμα μάταια, η φωνή ενός συντρόφου του τον απέσπασε.
-Καλά ρε, του φώναξε ασυναίσθητα, σκύβοντας παράλληλα για να πιάσει το αντικείμενο που είχε πέσει από τον πρώτο. Τι είναι αυτό που κουβαλάς;
-Χμμ; απόρησε εκείνος, παρακολουθώντας την σκηνή.
Από όσο ήξερε, δεν του είχε πέσει κάτι. Εστιάζοντας όμως στο αντικείμενο, η έκφραση του πάνιασε, το μυαλό του ζαλίστηκε στον πανικό.
-Αυτό είναι... σάστισε αναγνωρίζοντας με έκπληξη το είδος του αντικειμένου. Στράφηκε με χαιρεκακία στον πρώτο, που είχε ιδρώσει. Ένα ημερολόγιο! αναφώνησε με κακή πρόθεση.
-Δεν... το αναγνωρίζω... Δεν είναι δικό μου... προσπάθησε να δικαιολογηθεί αλλά αμέσως μετά, κάθε προσπάθεια έπεσε στο κενό.
-“Αγαπητό ημερολόγιο” ξεκίνησε την ανάγνωση με θεατρικά γλυκερή χροιά. “Η Jessica μου έριξε άκυρο, αλλά έχω πει ήδη στην παρέα ότι την έριξα. Ίσως αν της στείλω λουλούδια να τα δεχτεί και να μην αποκαλυφτώ στους άλλους...”
-Όι! Δως το πίσω! σφύριξε απελπισμένος και τινάχτηκε να του το πάρει.
Ο τύπος το σήκωσε πάνω από το κεφάλι, αρνούμενος να χάσει την ευκαιρία να ξεφτιλίσει τον σύντροφο του. Κάνοντας αυτή την χειρονομία όμως, το σακάκι του ανασηκώθηκε. Και από την τσέπη του χεριού ξεπρόβαλε η άκρη μιας ιδιαίτερης φωτογραφίας. Ο πρώτος την αντιλήφθηκε και σκυθρωπός έστρεψε την προσοχή του σε εκείνη. Περίεργος για την στροφή ενδιαφέροντος, ο δεύτερος τον κοίταξε περιμένοντας. Από πού ξεφύτρωσε μια φωτογραφία στην τσέπη του.
Ωστόσο, η έκφραση του πρώτου μόλις είδε την φωτογραφία έπεσε ακόμα περισσότερο. Παρουσίαζε μια νταρντάνα γυναίκα με άκρως προκλητική ενδυμασία

Φωτό:

Και από κάτω είχε υπογράψει! “Στο μωρό, με πάθος! - MILF”
-Μαμά..;! έτρεμε η φωνή του στην αναγνώριση. Ανάβλεψε προς τον άλλο με δολοφονική μανία.
-Όχι... Εγώ δεν... θέλησε να δικαιολογηθεί.
Η γροθιά του τύπου έσκασε ολόκληρη πάνω στο σαγόνι του και από εκεί ξεκίνησε ένας τρικούβερτος καβγάς... Οι περαστικοί έπρεπε να κάνουν παράκαμψη για να αποφεύγουν τους άντρες που χτυπιόνταν σαν ηλίθιοι, αρκετοί είχαν μείνει με διάθεση να παρακολουθήσουν το αποτέλεσμα.

Μέσα σε μια παμπ, δύο ακόμα ανυποψίαστοι τύποι έτρωγαν το πρωινό τους. Αυτά τα καθάρματα είχαν απαιτήσει ήδη το μισό κατάλογο, όμως ο ιδιοκτήτης δεν μπορούσε να εκδηλώσει δυσαρέσκεια. Προφανώς δεν σκόπευαν να τον πληρώσουν. Επίσης ζητούσαν την αδιαίρετη προσοχή του, οδηγώντας στην χειρότερη εξυπηρέτηση των υπόλοιπων θαμώνων. Ο καημένος άνθρωπος τους σέρβιρε τα εναπομείναντα πιάτα και αποσύρθηκε κάτω από τους σαρκαστικούς χαρακτηρισμούς του.
-Είδες την φάτσα του; κακάρισε ο χτικιάρης στον διπλανό του, μπουκώνοντας μια μεγάλη μερίδα παράλληλα. Ήταν έτοιμος να βάλλει τα κλάματα από τα νεύρα του, αλλά και πάλι δεν τόλμησε να μιλήσει. Το σκουπίδι!
-Μμ! απόλαυσε επίσης το φαγητό ο άλλος, χωρίς να του δίνει πολύ σημασία. Αυτό είναι ιδιαίτερα καλό! επαίνεσε με λαιμαργία.
-Είσαι γουρούνι, αλλά δεν έχεις άδικο. Είναι όντως— ..Α;! σκίρτησε ξαφνικά.
Ο χοντρός σύντροφος του ανάβλεψε παραξενεμένος από το επιφώνημα. Τον είδε να βλεφαρίζει μερικές φορές με χαμένο ύφος. Άφησε κάτω το φαΐ και κοίταξε τα δάχτυλα του με συναγερμό. Τα άκρα του είχαν αρχίσει να πρήζονται σε λουκάνικα. Το πρόσωπο του έβγαλε καντήλες. Στράφηκε στον χοντρό:
-Τι κάνανε στο φαγητό;! πήγε ο νους του σε δολιοφθορά.
-Δεν ξέρω! έχασε την ψυχραιμία του, φοβούμενος για την δική του κατάσταση. Εγώ είμαι καλά! παραξενεύτηκε.
Ο χτικιάρης είχε αρχίσει να σπαρταρά, με τρομαγμένο ύφος έπιασε το λαιμό του από όπου δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Ο χοντρός δεν ήξερε πώς να αντιδράσει.
-Κάτσε να πιεις λίγο νερό, μήπως συνέρθεις! Εδώ! Πιες λίγο τσάι! του έτεινε το ζεστό, κιτρινωπό ρόφημα.
Ο τύπος το κατέβασε κλαίγοντας σχεδόν. Και την επόμενη στιγμή, η γεύση τον χτύπησε στον ουρανίσκο. Το έφτυσε σαν συντριβάνι και έμεινε να βήχει αηδιασμένος και λαχανιασμένος.
-Κάτουρο! πέταξε τρέμοντας από τα νεύρα.
-Ε..; κοίταξε το τσαγερό στο χέρι του.
-Επίτηδες το κάνεις;! τα έβαλε μαζί του.
-Εγώ δεν—
Ο χτικιάρης τον κοπάνησε στο κεφάλι και με αυτήν την χειρονομία ξόδεψε κάθε ενέργεια που του είχε απομείνει. Έπεσε στο πάτωμα του μαγαζιού, αφρίζοντας κυριολεκτικά. Ο άδικα δαρμένος σύντροφος του δεν ήξερε αν έπρεπε να τον βοηθήσει ή να τον παρατήσει για ανταπόδοση!

Πού να ήξερε αυτός, ή όλοι οι μάρτυρες της σκηνής, ότι πίσω από το συγκεκριμένο περιστατικό -όπως και σε όλα τα προηγούμενα- βρίσκονταν μια ομάδα παιδιών;! Από τα παράθυρα είχαν επιβεβαιώσει την επιτυχία του “χτυπήματος” και κινήθηκαν προς το σημείο επανασύνδεσης με τους υπόλοιπους.
Ανάμεσα στα μικρά αλητάκια, ο Arima και ο Mark κρατούσαν οργανωτική στάση. Όλοι οι υπόλοιποι είχαν αναγνωρίσει την πείρα τους στον τομέα, δεν εξέφραζαν πια κανέναν δισταγμό να ακολουθήσουν οδηγίες. Μετά την επίθεση στην παμπ, από την πίσω πόρτα του μαγαζιού βγήκε ο Fred με πλήρως ικανοποιημένη έκφραση. Αυτός ήταν που είχε αναμείξει στο φαγητό των συμμοριτών μια ιδιαίτερη σκόνη. Στην οποία ο χτικιάρης είχε αλλεργία, αλλά κανείς δεν την χρησιμοποιούσε για μαγειρικούς σκοπούς και γι αυτό δεν την περίμεναν! Είχε επίσης πάρει την πρωτοβουλία να "καρυκεύσει" το τσάι τους!
-Όλα καλά, Fred; του χαμογέλασε με νόημα ο Mark.
-Κάτι παραπάνω από καλά! ανταπόδωσε το γέλιο, ακουμπώντας το χέρι χαμηλά στο στομάχι. Όλο το πρωί κρατιόμουν γι αυτήν και μόνο την στιγμή!
Εννοείται πως η ανακούφιση του ήταν μέγιστη! Μέσα σε ένα πρωινό είχαν καταστρώσει τα πάνδεινα για να εκδικηθούν τα αποβράσματα. Σύντομα οι τύποι θα ντρέπονταν να κυκλοφορήσουν ανοιχτά στους δρόμους, η τρομαχτική εικόνα που παρουσίαζαν είχε ραγίσει ανεπανόρθωτα! Ποιος θα τους έπαιρνε πια στα σοβαρά; Είχαν γίνει ο περίγελος τόσο του κοινού όσο και των συντρόφων τους! Και όλα αυτά με ακίνδυνο τρόπο, ώστε να μην κατηγορηθούν εσκεμμένα τα παιδιά! Πάντα τα παιδιά έκαναν φάρσες, έτυχε να τις κατευθύνουν ενάντια τους! Σε τέτοιες περιπτώσεις, το να πλήξεις την εικόνα ήταν πιο αποτελεσματικό από την αιματηρή αναμέτρηση δύναμης που διαιώνιζε την βία!
-Καλύτερα να μην ξαναστραφούμε σε καταναλώσιμα είδη! σχολίασε ο Arima με σύνεση. Μπορεί να αναγκάσουν άλλους να τα δοκιμάσουν πρώτοι και να θέσουμε αθώους σε κίνδυνο.
-Συμφωνώ, είπε ο Mark. Εξάλλου δεν χρειάζεται να στρέψουμε τις υποψίες τους στον Dr. Spencer!
Το παιδί είχε κάνει μια επίσκεψη από το ιατρείο που γιατρού το ίδιο πρωί για να δανειστεί μερικούς φακέλους ασθενών. Προφανώς το ιατρικό απόρρητο κατέρρεε μπροστά σε μια τιμή. Οι αδυναμίες που αποκαλύπτονταν στους φακέλους ήταν ιδιαίτερα χρήσιμες στον σχεδιασμό των παιδιών!
-Μην ανησυχείτε! γέλασε ο Fred. Έχουμε πολλά ακόμα να δοκιμάσουμε!
Οι επιλογές ήταν απεριόριστες όπως και η φαντασία τους. Εδώ καλλιεργήθηκε η δημιουργικότητα των παιδιών, που τόνιζε την αγνότητα και την κατεργαριά της νιότης! Ένα παιδί ήρθε στο προσκήνιο. Στα χέρια του κρατούσε ένα κλειστό, διαφανές βάζο. Μέσα στο οποίο κυκλοφορούσε νωχελικά μια ταραντούλα. Ένα δεύτερο διαβολάκι πετάχτηκε επίσης μπροστά, επιδεικνύοντας έναν κουβά με κόλλα διαρκείας! Όποιος τολμούσε να κάτσει από όπου θα περνούσε πρώτα το μικρό, θα χρειαζόταν καινούργιο πάτο στο παντελόνι του!

-Νομίζω ότι κατάλαβα τι ήθελες να μου διδάξεις Arima, κοίταξε έντονα το αγόρι με ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπο γεμάτο ευγνωμοσύνη.
Κάπου μέσα στην αηδία της σκληρής πραγματικότητας, τα παιδιά είχαν απορρίψει τα άσχημα θεάματα. Έλεγαν στους εαυτούς τους ότι “ήταν απλώς παιδιά” και έφευγαν για να παίξουν σαν κουτορνίθια. Κάποτε όμως θα μεγάλωναν. Τι σόι άτομα θα κατέληγαν να γίνουν αν έπνιγαν στο υποσυνείδητο τους τέτοιες εικόνες; Αφήνοντας ελεύθερο το πνεύμα τους να τους οδηγήσει, όχι μόνο κρατούσαν την ζωντάνια τους, αλλά έδιναν λάμψη και χρώμα σε όλον τον κόσμο γύρω! Η ελπίδα κόντρα στην μιζέρια, αυτός ήταν ο ρόλος τους στην υπόθεση και η υπενθύμιση στους ενήλικες να χτίσουν καλύτερο περιβάλλον!
-Εξαρτάται πλέον από εσάς! κούνησε σεμνά το κεφάλι. Όσο για το “ευχαριστώ”, κατέληξε κάπου η έρευνα που σου ζήτησα;
Ο Arima είχε επιστρατεύσει τα παιδιά για να εντοπίσει τον Bloody, όπως του είχε ζητήσει η May. Ο ίδιος δεν είχε κάποια κάψα και η αντίδραση του Fred μόλις έγειραν το θέμα, τον προϊδέασε αρνητικά ακόμα περισσότερο.
-Μερικά ρώτησαν τριγύρω και έχουμε μια υποψία για την τοποθεσία του. Αλλά δεν θα σου αρέσει! του ξεκαθάρισε.
-Το εκτιμώ! εξέπνευσε καταβεβλημένος. Στράφηκε στον Mark: Πάμε να βρούμε την May, πριν τον άλλον; Να δούμε αν μας χρειάζεται τίποτα για την αποστολή;
Ο Mark έγνεψε και μετά από τον αποχαιρετισμό με τα παιδιά του δρόμου, οι δυο τους κίνησαν για τα στενά της πόλης.

-Έστειλα την Kanae και την Seika να τσεκάρουν τις αποβάθρες. Αν μιλούσουν στον κόσμο εκεί ίσως μπορέσουν να αποκλείσουν μερικές από αυτές ως πιθανά μέρη για την συναλλαγή. είπε ο Argon στον Masta από το den den mushi του.
-Είσαι σίγουρος ότι δεν χρειάζεται να πάω και εγώ;
-Ναι. Τα προσώντα των δύο τους είναι αρκετά για να κάνουν τους άντρες να μιλήσουν.
-Μου αρέσει όταν εσύ, από όλους τους ανθρώπους μιλάς για "προσώντα".
-Κάποιες φορές πρέπει να αποδεχθείς το τι γιγάντια πράγματα υπάρχουν μπροστά σου. Τώρα, εσύ πάρε τον Arashi και δες τριγύρω να βρεις κάνα από τα τσιράκια του Selby -δεν θα είναι δύσκολο-. Ότι μπορέσεις να τους αποσπάσεις καλό θα είναι.
-Ακόμα και αν αυτό το κάτι είναι ένα χέρι;
-Αποδεκτή απώλεια θα έλεγα.
-Έγινε, καλώ αργότερα για ενημέρωση. Καλή τύχη με το ραντεβού σου, πρόσεξε μόνο να μην το μάθει η Kanae. είπε ο Masta και το έκλεισε.
Ο Argon δεν του είπε ποτέ ποιον είχε συναντήσει χθες, αλλά κάποιες φορές ο Masta ήταν λαγωνικό. Ο ίδιος εκείνη την ώρα περίμενε την Mai να βγει από το πανδοχείο της. Τα αγόρια είχαν φύγει από νωρίς και έτσι δεν δέχθηκε κάποια ενόχληση από μέρους τους.
-Καλή μέρα. του είπε η Mai όταν κατέβηκε τελικά. Το πρώτο πράγμα που έκανε αφού έτριψε τα μάτια της ήταν να βάλει τα γυαλιά της. Ο πρωινός ήλιος έκανε την λάμψη των πετραδιών γύρω της ακόμα πιο επίπονη στα μάτια.
-Καλή μέρα δεσποινίς μου. Κοιμήθηκες καλά;
-Όχι ιδιαίτερα, είχα και καλύτερους ύπνους. παραδέχθηκε και τεντώθηκε.
-Νομίζω ότι ένα καλό πρωινό θα σε συνεφέρει τότε. Έλα βρήκα ένα καλό μέρος καθώς ερχόμουν εδώ. της είπε και της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Εκείνη ένιωθε κάπως παράξενα, αλλά ο κυνηγός επέμενε και τελικά έκατσαν να τσιμπήσουν κάτι.
-Νομίζω ότι μας έχω μια άκρη στην υπόθεση αλλά δεν θα είναι εύκολο να την εντωπίσουμε. μίλησε εκείνος μια και ελάχιστα είχε φάει και είχε τελειώσει πολύ πιο γρήγορα Humbert Selby. Μήπως άκουσαν και οι δικοί σου τίποτα για αυτόν;
-Όχι συγνώμη. Οι φίλοι μου έχουν αναλάβει μια πολύ "ιδιαίτερη" δουλειά αυτή την στιγμή και έχουν αφήσει το μάζεμα των πληροφοριών σε μένα.
-Βάναυση δουλειά για ένα μόνο άτομο. Γενικά νιώθω ότι χρειάζεστε παραπάνω οργάνωση.
-Εμένα μου λες... είπε και ξεφύσηξε. Τότε όμως πετάχτηκε σαν να της είρθε μια αναλαμπή.
-Μισό...συνάντησα μια δεσποινίς Selby όταν επισκέφτηκα τον γιατρό. Φάνηκε πολύ καθώς πρέπει και ευκατάστατη.
-Τέλεια νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Καλή δουλειά. της είπε ο Argon που ακόμα και μαζί τους δρούσε κάπως σαν διοικητής/συντονιστής της υπόθεσης. Η Mai δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα.
-Λοιπόν πάμε να την ψάξουμε τότε. είπε και σηκώθηκε όρθια.
-Ήρεμα Mai, ήρεμα. Όλα θα τα κάνουμε. Όμως πρώτα μπορείς να τελειώσεις το φαϊ σου. της έδειξε το μισο γεμάτο πιάτο της. Η Mai ήταν η αλήθεια ότι ήθελε να φανεί πιο δυναμική και πρόθυμη να κάνει την δουλειά, παρότι όντως δεν ήθελε να αφήσει έτσι το φαγητό. Αφού λοιπόν την παρότρυνε ο Argon πήραν τον χρόνο τους και ήρεμα απόλαυσαν τα επόμενα λεπτά, προτού ξεκινήσουν.

Δίχως κάποιο άλλο στοιχείο για το πού θα μπορούσαν να εντοπίσουν την Mrs Selby, οι δυο τους κινήθηκαν προς την κατεύθυνση του ιατρείου του Dr Spencer. Η ώρα ήταν πάνω-κάτω η ίδια με της προηγούμενης επίσκεψης της αρχοντικής γυναίκας στον ειδήμονα. Η εικόνα των υπομονετικών ασθενών στην ουρά αναμονής είχε μείνει θαρρείς απαράλλακτη! Ο Argon και η May σκάναραν το τοπίο αλλά δεν διέκριναν πουθενά την γυναίκα που αναζητούσαν. Είτε δεν θα εμφανιζόταν καθόλου, είτε ήταν ήδη στο εσωτερικό.
Πράγματι έπειτα από λίγη ώρα την είδαν να βγαίνει. Αν και το πρόσωπο της είχε αυστηρές γραμμές που εξέδιδαν επιβλητική αύρα, το αίμα είχε αποστραγγιστεί από το κεφάλι της, κάνοντας την ανησυχητικά χλομή.
-Mrs Selby! την χαιρέτησε η May και η γυναίκα βλεφάρισε στο κάλεσμα.
Έστρεψε το βλέμμα πάνω τους και αναγνώρισε αμέσως το κορίτσι που είχε βοηθήσει την προηγούμενη μέρα.
-Εσύ είσαι χρυσό μου; την πλησίασε και της χαμογέλασε ευγενικά. Τι γυρεύεις εδώ πέρα; Μην μου πεις ότι επέστρεψες για τον Spencer; ανασήκωσε το φρύδι περίεργη.
-Όχι, ούτε καν! αρνήθηκε αμέσως και ένα ρίγος διαπέρασε την σπονδυλική της στήλη. Ελάχιστα πιο πίσω από την May, ο Argon παρατήρησε την αντίδραση και ζώστηκε από υποψίες. Βασικά, εσάς έψαχνα να βρω! της είπε.
-Εμένα; απόρησε ξαφνιασμένη η γυναίκα.
-Mrs Selby, πήρε τον λόγο και η γυναίκα στράφηκε προς εκείνον. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις. Πρόκειται για τον άντρας σας!
Το κάτω χείλος της γυναίκας σκίρτησε ελαφρώς. Μια πονεμένη έκφραση διέτρεξε το πρόσωπο της πριν ανακτήσει την ψυχραιμία της.
-Καλύτερα να καθίσουμε τότε για να μιλήσουμε πιο άνετα, πρότεινε με αποδοχή του αιτήματος.