[Τέλος-Αποστολή] Requiem or Dream

Το σώμα του τον εγκατέλειψε και αναγκάστηκε να υποστηριχτεί από την κούνια για να διατηρήσει τις αισθήσεις του. Πάλευε με το υπνωτικό που του είχε σερβίρει μαζί με το τσάι. Δάγκωσε την άκρη της γλώσσας μέχρι που δάκρυσε, χτύπησε το πρόσωπο του για να αντισταθεί στην επήρεια.
-Δεν θα καταφέρεις τίποτα! της πέταξε με καταφρόνια. Ο Mr Shadow μάλλον κομματιάζει αυτήν την στιγμή τον άντρα σου και τα τσιράκια του δεν έχουν καμία ελπίδα!
Παραδόξως η Selby –η Mia- ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια με το λαιμό προτεταμένο προς τα πάνω.
-Ας καούν όλοι τους! Όλοι! Να ουρλιάξουν καθώς χάνουν τις τιποτένιες ζωές τους, σαν σκουλήκια! Τι σε κάνει να νομίζεις ότι θα στεναχωρηθώ ή ότι θα καταστραφώ άλλο για αυτούς;! του πέταξε με υστερία. Ο Oz είναι ένας άχρηστος που μπορώ απλώς να καθοδηγήσω από το χεράκι. Εξάλλου η επόμενη γενιά ακολούθων είναι στα σκαριά. Αναπτύσσεται καθημερινώς στην Emerald City! γέλασε και κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα διαπέρασε τον Arima.
Ο νους του πήγε στα παιδιά των δρόμων. Τα παιδιά που τόσο διασκέδαζαν εκείνο το πρωί. Στα ξέγνοιαστα γέλια και την αγνότητα των καρδιών τους. Αυτή ήταν η ιδανική εικόνα για να αναπτυχθούν ελεύθερα, να ακολουθήσουν τους επιλεγμένους από τους ίδιους δρόμους τους.
-Αυτά τα παιδιά χρειάζονται απλώς λίγη καθοδήγηση και ένα πρότυπο! Χαμογέλασε μειλίχια, πιο επικίνδυνη από κάθε άλλη φορά. Κι εσύ είσαι πια πέραν κάθε σωτηρίας, δεν έχεις καμιά αξία στον κόσμο!  εξαφανίστηκε το χαμόγελο και εξέδωσε παγερή δολοφονική αύρα.
Η εικόνα των παιδιών μεταβλήθηκε. Σε μία όπου τα παιδιά είχαν πανομοιότυπες εκφράσεις υποταγής. Παρόμοιες σκέψεις, παρόμοια καλούπια. Όλα τους υποχείρια, ακολουθώντας αδιαμαρτύρητα ό,τι θεωρούσε η Selby ως επιτρεπτό για εκείνα. Καμία λάμψη στα μάτια τους, μόνο σιωπηλή κραυγή της ψυχής τους.
-Είσαι... ακατάλληλη να γίνεις μάνα! άρθρωσε αργά και καθαρά.
Η Selby πάγωσε στην θέση της. Το σαγόνι της έπεσε με βουβή κραυγή καθώς η πρόταση του αποτυπωνόταν ανεξίτηλα στο εσωτερικό του κρανίου της. Εκεί όπου θα έμεναν για πάντα οι μνήμες που θα κυνηγούσαν αιωνίως την ψυχή σου.

-Μπάστ@ρδεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε! στρίγγλισε καθώς χίμηξε κατά πάνω του.
Και ήταν ο Arima αυτός που χαμογελούσε τώρα, με σαδιστική ικανοποίηση. Ο χαρακτηρισμός της τον περιέγραφε κυριολεκτικά, αφού ο ίδιος ποτέ δεν γνώρισε μητρική φιγούρα. Και το προτιμούσε χίλιες φορές από το να γνωρίσει κάποια σαν εκείνη. Λες και μπορούσε να μεταδώσει αυτές τις σκέψεις με το χαμόγελο του, την είδε να βγαίνει εκτός ελέγχου. Έπεσε πάνω του, τα χέρια της έσφιξαν το λαιμό του στραγγαλιστικά. Να τον σκοτώσει! Σκοτώσει! Σκοτώσει! Πώς τόλμησε;! Γελούσε στον επικείμενο θάνατο του και της μετέφερε την αίσθηση ότι ακόμα και αν έκοβε το πτώμα του σε χίλια κομμάτια, η ανάμνηση του δεν θα διαγραφόταν ποτέ από το μυαλό της. Την είχε καταστρέψει μέχρι τα βάθη του είναι της!
Ο Arima δεν μπορούσε να αντισταθεί. Όσο έκλεινε σαν μέγγενη τα δάχτυλα, έβαζε όλο το βάρος της πάνω του. Έσκυψε κοντά του, τα δόντια της είχαν απογυμνωθεί και είχε παραμορφωθεί από την μανία σε μια μάσκα φρίκης. Σαν λυσσασμένη σε κρίση τον έβριζε και τον έφτυνε και εκείνος ένιωσε κάθε έλεγχο στο σώμα του να τον εγκαταλείπει. Ίσως το υπνωτικό να του έκανε την χάρη να του έκλεβε την αίσθηση του πόνου πριν τελειώσει κάθε πνοή του!
Την στιγμή που η όραση του σκοτείνιασε, οι υπόλοιπες μουδιασμένες αισθήσεις του του τόνισαν την αλλαγή. Με ένα γδούπο το σώμα της Selby έπεσε στο πλάι και η ανήσυχη σιλουέτα της May ξεπρόβαλε πίσω της.
-Γι..Γιατί; ψέλλισε εντελώς χαμένη.
Εκείνη δεν είχε κάνει την σύνδεση ακόμα. Η απότομη αλλαγή της Selby, που τους έριξε υπνωτικά, που ήθελε να τους κάνει κακό, την άφηνε εντελώς αποπροσανατολισμένη. Αλλά δεν θα άφηνε με τίποτα τον Arima να χτυπήσει.
Η Selby όμως δεν είχε κανένα πρόβλημα να ανταποκριθεί. Η May στεκόταν όρθια, άρα αυτήν έπρεπε να περιλάβει πρώτη. Το κορίτσι γούρλωσε τα μάτια διακρίνοντας το αβυσσαλέο μίσος σε εκείνα της γυναίκας. Μένοντας για μια στιγμή παγωμένη, είχε σταθεί εντελώς ανοιχτή.
-Όχι!!
Ο Arima δεν μπορούσε να το επιτρέψει αυτό. Να ξεσπάσουν πάνω του, να πάρουν την ζωή του ήταν πιο αποδεκτό. Αλλά όταν αφορά στην ζωή των δικών, ανεπίτρεπτο! Το χέρι του έπιασε τον δικό του άσσο και πέτυχε την γυναίκα στο λαιμό. Η Selby αισθάνθηκε το τρύπημα και κοπάνησε με τον αγκώνα το πρόσωπο του Arima, στέλνοντας τον πίσω από εκεί που ήρθε. Αλλά η ίδια παραπάτησε πλάγια, ακουμπώντας το αντικείμενο που προεξείχε στον λαιμό της. Ένα από τα ενέσιμα βελάκια, που έχυσε την δραστική ουσία στον οργανισμό της.

-Δηλητήριο! αναφώνησε το κορίτσι, αναγνωρίζοντας το είδος του βέλους.
Η Selby έπεσε κάτω, και άρχισε να σέρνεται με παρανοϊκή μανία προς την κούνια. Η May έτρεξε στο πλευρό του Arima, ανασηκώνοντας τον προσεχτικά. Έπειτα ξανακοίταξε την Selby που είχε σκαρφαλώσει πάνω από την κούνια. Το κορίτσι τραντάχτηκε για μια στιγμή. Έψαξε στο εσωτερικό των ρούχων της και ο Arima διέκρινε ότι ήθελε το αντίδοτο για το δηλητήριο.
-Μη! την απέτρεψε, μαντεύοντας τις προθέσεις της.
-Μα..!
-Αν δεν ήσουν εσύ, θα με είχε σκοτώσει ήδη. Και μετά θα σκότωνε εσένα. ...Πώς κατάλαβες να έρθεις γρήγορα;
-...Ήμουν ήδη κοντά όταν άκουσα την τσιρίδα της. Φαντάστηκα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν βρήκα αυτά!
Το κορίτσι άφησε να κυλήσουν από τα χέρια της τα μύρια κουτάκια με τα χάπια που είχε βρει στο μπάνιο. Πολλά από αυτά άνοιξαν μόλις έπεσαν στο πάτωμα, απλώθηκε ένα κύμα πολύχρωμων χαπιών μέχρι τα πόδια της γυναίκας που δεν τους έδινε πια καμιά σημασία.
Ο Arima κοίταξε την Selby, αλλά δεν ένιωσε κανέναν οίκτο.
-Πάμε να φύγουμε από εδώ. Αν θέλει να επιζήσει, ας ψάξει ανάμεσα στα τόσα χάπια της να βρει την σωτηρία! πέταξε δυνατά για να τον ακούσει.
Όμως η γυναίκα δεν κουνήθηκε από την στάση της. Πέρασε τις τελευταίες της αναπνοές πάνω από την άδεια κούνια, μουρμουρίζοντας ακαταλαβίστικα. Τα παιδιά είχαν εξαφανιστεί, χωρίς να αφήσουν κάποιο άλλο στοιχείο πίσω τους στο σπίτι, εκτός του φακέλου της Sara. Την επόμενη μέρα που οι πολίτες θα ανακάλυπταν το πτώμα της Selby ανάμεσα σε τόσα χάπια και θα έβλεπαν το περιεχόμενο του φακέλου, θα κατέληγαν σε εντελώς διαφορετικό συμπέρασμα για την έκβαση της βραδιάς. Αν δεν το χαρακτήριζαν ως συνειδητή αυτοκτονία -και η σύνεση θα ήταν κάτι αμφιλεγόμενο μπροστά στην τρανταχτή εμμονή της γυναίκας για παιδί- σίγουρα θα θεωρούσαν ότι κάποιο λάθος είχε κάνει με την λήψη των φαρμάκων της. Κάποια παρενέργεια ή υπερβολική δόση. Η ατυχής απώλεια του ειδήμονα σε γιατρικά Spencer, δεν θα άφηνε πολλές επιλογές για πιο ακριβή αιτία θανάτου.

Spoiler:

-Λοιπόν Mr.Shadow είμαστε μόνοι μας. Για τι θα ήθελες να μιλήσουμε; ρώτησε ο Selby προσπαθώντας να το παίξει χαλαρός.
-Να μιλήσουμε; Δεν γύρω σου; Σου φαίνεται ότι ήρθα εδώ για να μιλήσω; Ξέρω τι κάνεις και τις παράνομες δουλειές σου.
-Και τι με αυτό; Η Wolfpack δεν έχει καμία δικαιοδοσία στο νησί, όχι χωρίς την άδεια του βασιλιά.
-Πρέπει να το ξέρεις καλά αυτό αφού δουλεύεις με τον εν λόγο βασιλιά.
Ο Selby δεν το αρνήθηκε. Κατάλαβε ότι ο κυνηγός ήξερε για τι μιλάει και απλά του έριξε ένα αγριεμένο βλέμμα.
-Βλέπεις, παρέχεις αρκετά λεφτά και σιγουριά στον βασιλιά και αυτό δεν μας αρέσει. Αν όμως το μεγαλύτερο του εισόδημα λείπει η Κυβέρνηση θα είναι πολύ πιο εύκολο να τον προσεγγύσει για να ξανά σκεφτεί την προσφορά της να ενταθχεί το νησί σας στις δυνάμεις της.
-Ώστε έτσι δράτε πλέον εσείς. Καρθάματα!
-Λέει ο παράνομος έμπορας και ο άντρας που όλο το νησί φοβάται. Ίσως αν ήσουν κάποιος αξιόλογος άνθρωπος να μην το έκανα, να λυπόμουν. Αλλά δεν είσαι. Είσαι ένα σκουπίδι, ένα τίποτα, ένας από τους άντρες που αντιπροσωπεύουν οτιδήποτε είναι λάθος στην κοινωνία μας, το ίδιο και ο βασιλιάς για τον οποίο δουλεύεις. Αξίζει και σε αυτόν να πεθάνει, όμως για την ώρα διατηρεί τα πράγματα στο νησί και τον χρειάζομαι για την δουλειά μου. Πες με όπως θέλεις, αλλά είμαι τόσο ανώτερος από εσένα που δεν με νοιάζουν τα λόγια σου. Στέκομαι εδώ μπροστά σου όχι γιατί αντιπροσωπεύω μια κατεστραμμένη ιδέα της δικαιωσύνης. Εγώ είμαι η Κρίση. Είμαι ένας δράκος και εσύ δεν είσαι παρά κρέας για τα σκουλίκια. Και τώρα θα χορέψεις μαζί μου. Allow me to perform you the Dance of Death. Τα λόγια του όπως πάντα κενά, χωρίς συναίσθημα και όμως η λεπίδα του δεν μπορούσε να κόψει τόσο βαθιά.
Ο Selby αγριεμένος ξεροκατάπιε και τράβηξε το ξίφος του.
-Μεγάλα λόγια από κάποιον νεκρό.
Ο Argon δεν απάντησε. Έβγαλε τα δύο ξίφη του από την ζώνη του και τα πέταξε στο έδαφος. Δεν τα χρειαζόταν. Με μια κραυγή ο Selby του όρμησε αλλά δεν ήταν τίποτα. Ο Argon μπορούσε να τρέχει γύρους από αυτόν και πάλι να κέρδιζε. Η αργή του λεπίδα δεν θα μπορούσε ποτέ να τον αγγίξει. Μία μπουνιά του βρήκε το εκτεθειμένο πρόσωπο του Selby και του έσπασε την μύτη.
-Zeus Punch. με τον Shadow Step του έπεσε πάνω στον εγκληματία και τον χτύπησε με την υπερηχητική γροθιά του. Μα την πρώτη την ακολούθησαν και άλλες, καθώς ο Argon έτρεχε και έτρεχε και χτυπούσε από κάθε πλευρά το σώμα του εγκληματία.
-Zeus Barrage. καθώς πήγαινε όλο και πιο γρήγορα και ξαφνικά δεν γινόταν να μετρηθούν οι γροθιές που έπεφταν. Κάτω από τα χτυπήματα του ο Argon μπορούσε να νιώσει κόκκαλα του αντιπάλου να σπάνε, το σώμα να λυγίζει και μπορούσε να δει τους μώλωπες και τις πληγές να ανοίγουν. Με άλλο ένα χτύπημα από το πλάι του Selby, πάνω στο πρόσωπο του, ο Argon του έσπασε κάποια από τα δόντια του και τον κόλλησε στον πλαϊνό τοίχο του χώρου.
-Έτρεξα μόλις για μερικά δεύτερα και ήδη δείχνεις πιο άσχημα από όλους τους νεκρούς άντρες σου.
-Εσύ δεν είσαι άνθρωπος. Είσαι τέρας! φώναξε εκείνος καθώς σηκωνόταν όρθιος, στηριζόμενος στον τοίχο.
-Είσαι και χαζός επίσης. Στο είπα ήδη ότι δεν είμαι άνθρωπος, αλλά δράκος.
-Δυστυχώς για εσένα έχω και εγώ την δύναμη να γίνω τέρας. είπε και έβγαλε μια σύριγγα με ένα κόκκινο υγρό μέσα.

Το έβαλε στο χέρι του πάνω στην αρτηρία του και το έδωσε στον εαυτό του. Μια κραυγή που γέμισε τον χώρο βγήκε από το στόμα του καθώς το σώμα του συσπάστηκε άγρια και με αφύσικο τρόπο. Τα άκρα του άρχισαν να μεγαλώνουν και να βγάζουν κοφτερά νύχια στο μέγεθος των δαχτύλων του. Το δέρμα του έπαψε να είναι λύο και ανθρώπινο. Είχε γεμίσει γωνίες και κόκκαλα το τρυπούσαν και ξεπρόβαλαν απέξω. Ο κορμός του έγινε διπλάσιος και χοντρός, ο λαιμός του μακρύς και το κεφάλι του στοργγυλεμένο. Τα δόντια του μεγάλωσαν επίσης και δύο από αυτά τρύπησαν τα μάγουλα του και ξαπρόβαλαν σαν μικροί χαυλιόδοντες. Τα μαλλιά έπεσαν από το κεφάλι του και δύο κέρατα ξεφύτρωσαν από το κρανίο του. Ίσια και μυτερά με κλίση που έπεφτε μπροστά και κάτω.
-Τώρα είσαι και άσχημος επίσης. ήταν το μόνο που του είπε ψύχραιμα ο Argon. Βέβαια μέσα του ήταν άλλο θέμα τι αντίδραση είχε.
-ΝΑΙ! Με αυτή την δύναμη δεν γίνεται να χάσω! είπε με μια φωνή που φάνηκε να βγαίνει από το υπέρ πέραν.
-Αχα...συνέχισε να το λες στον εαυτό σου αυτό.
-Εσύ! Θα δούμε για πόσο θα συνεχίσεις αυτά τα σχόλια σου όταν θα σου σπάσω τον λαιμό. Ο Selby εξαφανίστηκε από το οπτικό πεδίο του Argon και στο επόμενο δεύτερο βρέθηκε να στέκεται μπροστά του. Με μια βίαιη μπουνιά τον χτύπησε αφήνοντας έναν θόρυβο λες και το ίδιο του το χτύπημα τρυπούσε τον αέρα.
-Έτσι ακριβώς.
-Σίγουρα ότι και να έχωσες μέσα σου σου έδωσε όντως εντυπωσιακές δυνάμεις. άκουσε τον Argon να του λέει από πίσω του.
-Μα πότε; γύρισε να τον αντικρήσει.
-Νόμιζες αλήθεια ότι με χτύπησες; Ίσως έχεις μια εντυπωσιακή νέα ταχύτητα, αλλά δεν έχεις ιδέα για τον κόσμο των δευτερολέπτων. Στο σύμπαν της ταχύτητας χρόνος μικρότερος και του ενός δευτερολέπτου μπορεί να κάνει την διαφορά. Και εσύ είσαι δύο δεύτερα πίσω από ένα χαλαρό μου Shadow Step.
-Έλα εδώ!
Ο Selby έκανε μια απότομη στροφή και τέντωσε το αριστερό του χέρι θέλοντας να πάρει μαζί του τον Argon. Εκείνος έσκυψε και αφού απέφυγε το χτύπημα του κακοποιού του πήρε το δεξί του πόδι κάνοντας τον αντίπαλο του να χάσει ισορροπία. Καθώς ο ογκώδης Selby έπεφτε κάτω, ο Argon εκτινάχτηκε βάζοντας και την υπέρ ταχύτητα του και έκανε ένα γερό uppercut στο σαγόνι του πλάσματος. Η κάτω γνάθος συγκρούστηκε με την άνω κανοντας δόντια να σπάσουν και αίμα να πεταχτεί καθώς ο Selby δάγκωνε την γλώσσα του. Ο Selby ταρακουνήθηκε για τα καλά καθώς το κεφάλι του έτρεμε. Σταμάτησε για λίγο για να φτύσει το αίμα που τον έπνιγε από το στόμα του. Μα όπως του είχε ήδη πει ο Argon: το λίγο είναι πολύ. Ο Argon έπεσε πάνω του με την ταχύτητα του και η γροθιά του τον βρήκε πάλι στο στόμα, θρυμματίζοντας ακόμα περισσότερα δόντια και κάνοντας τον να παραπατήσει προς τα πίσω. Όμως ο Argon δεν σταμάτησε. Ξανά και ξανά βαρούσε στο ίδιο σημείο, μέχρι που σακάτεψε το στόμα του Selby εντελώς, αφήνοντας κυρίως τους δύο χαυλιόδοντες χωρίς ζημιά. Ο Selby δεν προλάβαινε να αντιδράσει και άρχισε να πνίγεται με όλο το αίμα που συσσωρευόταν στον λαιμό του. Ένα ακόμα χτύπημα του Argon και έπεσε κάτω. Ο κυνηγός πήγε τότε από πάνω του και έπιασε τον ένα χαυλιόδοντα.
-Shadow Step.  φεύγοντας με όλη του την ταχύτητα τράβηξε μαζί του το δόντι σπάζοντας το. Έπειτα γύρισε αμέσως και έτρεξε ξανά προς τον ακόμα πεσμένο Selby. Όμως τον προσπέρασε και καθώς το έκανε αυτό έβαλε το χέρι του στο πλάι και έπιασε τον δεύτερο χαυλιόδοντα τραβώντας τον και ξεριζώνοντας τον επίσης. Ο Selby δεν είχε ξανά νιώσει τέτοιον πόνο στην ζωή του. Έφτυσε ότι αίμα είχε απομείνει και σηκώθηκε μανιασμένος. Χτύπησε με τα χέρια του το έδαφος μέχρι που έσπασε και ξεκόλλησε ένα κομμάτι πέτρας δύο φορές στο μέγεθος του Argon. Το πέταξε προς τον κυνηγό. Ο Argon απέφυγε την πέτρα, αλλά έκανε παράλληλα τον γύρο της και έτσι ήρθε να στέκεται από πίσω της την ώρα που έφτανε την προηγούμενη θέση του. Με τα μάτια του Selby να μην μπορούν να ακολουθήσουν την κίνηση του Argon το μόνο που είδε ήταν την πέτρα απλά να περνάει από μέσα του και να μην του κάνει τίποτα. Κόντευε να τραλαθεί.
Με έναν ακόμα βρυχηθμό έγειρε μπροστά το κεφάλι του. Ενέργεια άρχισε να μαζεύεται στην άκρη των κεράτων του και τελικά εκτόξευσε μια κόκκινη ακτίνα προς τον Argon. Ο κυνηγός την απέφυγε και αυτήν και όσο ο Selby ήταν σκυμένος και έριχνε, οπότε δεν προλάβαινε να αντιδράσει, έτρεξε κατά πάνω του.

-Zeus Punch. έπεσε με όλη του την δύναμη πάνω στο στομάχι του αντιπάλου του κάνοντας τον να λυγίσει. Έβαλε τότε το χέρι του γύρο από το λαιμό του Selby και έριξε το δικό του σώμα προς τα πίσω, τραβώντας μαζί του και τον αντίπαλο του ο οποίος βέβαια θα συναντούσε το πάτωμα με την μούρη. Θα το έκανε δηλαδή αν τα κέρατα του δεν ήταν τόσο μακρυά. Αυτά καρφώθηκαν στο πάτωμα και τον εμπόδιζαν από το να ξανά χτυπήσει στην μούρη, όμως ο Argon το είχε υπολογίσει. Γρήγορα σηκώθηκε όρθιος και πάτησε το πίσω μέρος του κεφαλιού του Selby. Τα κέρατα του έσπασαν καθώς ο κυνηγός τον πίεζε με φόρα προς τα κάτω και τελικά η μούρη έγινε ένα με την πέτρα σπάζοντας ότι και να του είχε απομείνει. Τότε ο Selby ένιωσε το πόδι του Argon να φεύγει από πάνω του. Δειλά δειλά γύρισε μόνο το κεφάλι του για να τον κοιτάξει.
-Τι...τι είσαι...; ρώτησε με την φωνή του να τρέμει.
-Πόσες φορές πρέπει να στο πω για να το καταλάβεις;
Ο Selby ένιωσε τα μάτια του κυνηγού να τον καρφώνουν ξανά και ξανά, μπορούσε να δει την ενέργεια του στο χώρο γύρο του να παίρνει μορφή και να υψώνεται, να ανοίγει φτερά και το κεφάλι της σαύρας με τα χιλιάδες κοφτερά δόντια να βρυχάτε καθώς ο δράκος σκέπαζε όλο το οπτικό του πεδίο. Δεν μπόρεσε να πει τίποτα.
-Ότι και να πήρες σου έδωσε εντυπωσιακές δυνάμεις και σίγουρα δεν θα ήσουν εύκολος αντίπαλος, όμως είναι εμφανές ότι δεν έχεις εμπειρία. Εμπειρία στο να χρησιμοποιείς την δύναμη σου και στο να πολεμάς. του είπε ο Argon καθώς απομακρυνόταν. Πήγε μέχρι τα ξίφη του και τα σήκωσε. Τα φόρεσε ξανά στην ζώνη του και τράβηξε έξω την Σκιά, καθώς γυρνούσε ξανά προς τον Selby. Ο κακοποιός ήθελε να σηκωθεί, να προσπαθήσει να ξεφύγει. Όμως δεν μπορούσε. Όχι μόνο η αύρα του κυνηγού τον κρατούσε στην θέση του, όχι μόνο όλα τα τραύματα που του είχε προκαλέσει έκαναν την όραση του θολή, αλλά ξαφνικά ένας εσωτερικός πόνος άρχισε να τον τρώει ζωντανό και ένα έντονο βουητό να χτυπάει τον εγκέφαλο του σαν τύμπανο. Δεν μπορούσε να πάει πουθενά.
-Σε παρακαλώ μην με σκοτώσεις! Δεν θέλεις εμένα άλλωστε. Εγώ δεν είμαι παρά το πρόσωπο. Η γυναίκα μου...αυτή είναι η πραγματική εγκέφαλος. Αυτή δουλεύει απευθείας με τον βασιλιά και αυτή μου έδωσε την θέση. Θα είναι στο σπίτι μας αφού ο γιατρός είναι εδώ μαζί μου. Ανέμων 33, πήγαινε... ικέτευσε με ότι στάλα δύναμης είχε, καθώς το στόμα του πετούσε ότι πληροφορία ένιωθε ότι μπορούσε να τον σώσει μπροστά στον κυνηγό.
-Αξιολύπητο. του είπε ο Argon και χωρίς δεύτερη σκέψη του πήρε το κεφάλι. Τελικά ο Selby ήταν χειρότερος από σκουπίδι. Και όμως αυτό το σκουπίδι του είχε πει μια αλήθεια λίγο πριν το τέλος του. Ο φόβος του τον εμπόδιζε από το να πετάξει κάποιο ψέμα, δεν βρισκόταν στην διανοητική κατάσταση για να σκεφτεί ένα. Έπρεπε να βρουν και να ξεκληρήσουν ολόκληρη την οικογένεια φαινόταν.
Ο Masta μπήκε μέσα και στάθηκε δίπλα στον φίλο του, πάνω από το νεκρό τέρας που κάποτε ήταν ένας Humbert Selby.
-Είναι όλοι τους ένα τίποτα Masta. Όλοι τους είναι αχρείοι και σκουπίδια. Θα σύρουν κάθε νησί, κάθε θάλασσα, όλο τον κόσμο στον πυθμένα. Αλλά δεν θα τους αφήσω. Κάποια μέρα εδώ πεσμένοι μπροστά στα πόδια μου δεν θα είναι απλά μερικοί τυχαίοι νεκροί...θα είναι...!
Ο Masta τον διέκοψε βάζοντας ένα χέρι στον ώμο του.
-Το ξέρω. Και εγώ θα είμαι εκεί για να το δω να συμβαίνει.
Ο Argon έγνευσε θετικά και επέστρεψε το ξίφος στην θήκη του.
-Πρέπει να βρω την κυρία Selby. Είναι και αυτή μπλεγμένη στο κόλπο. Θα πάω μόνος μου. Εσύ μείνε εδώ και καθαρίστε το μέρος.
-Τα πάντα φυσικά...
-Φυσικά. Κάψτε το μέρος συθέμελα. Δεν έχει καμία αξία πλέον παρά κακές αναμνήσεις.

Ήταν στην μέση της διαδρομής ανάμεσα στις δύο περιοχές που συναντήθηκαν ο Argon με τα δύο παιδιά. Ο Arima ήταν ακόμα καταβεβλημένος από την επήρεια των ναρκωτικών. Σε αντίθεση με την May, δεν πρόλαβε να τα αποβάλει από τον οργανισμό του πριν ενεργήσουν. Αν και αντιστεκόταν σθεναρά, δεν μπορούσε να συγκρατήσει το κεφάλι του από το να γέρνει αδύναμα πάνω στον ώμο της. Η επιλογή της θέσης που έκλινε δεν ήταν τόσο ασυναίσθητη βέβαια!! Όμως, παρά τις ενστάσεις της, το αγόρι ήταν αμετακίνητο στην γνώμη: Έπρεπε να σιγουρευτούν για το μέτωπο του Mr Shadow.
Ο τελευταίος, που κινούταν με μεγάλη ταχύτητα, τους εντόπισε και εμφανίστηκε απότομα μπροστά τους σαν να διακτινίστηκε από το πουθενά. Τους ξάφνιασε και στα λίγα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν, η κατάσταση τους ερμηνεύτηκε από τον νεαρό.
-Η Selby σας επιτέθηκε, μάντεψε ήρεμα. Τουλάχιστον είστε ασφαλής, ένιωσε μια ανακούφιση. Εκείνη..;
-Νεκρή! συνήλθε ο Arima και ο τόνος του δεν άφηνε περιθώρια για παρερμηνείες. Ο άντρας της; ζήτησε να μάθει τα δικά του αποτελέσματα.
-Ο Selby και όλοι οι δικοί του πήραν αυτό που τους άξιζε! ξεκαθάρισε επίσης χωρίς κάποια ένδειξη κόπου.
Ο Arima δεν σχολίασε. Το ύφος του νεαρού του θύμιζε έναν άλλον εκνευριστικά cool τύπο που περίμενε για την ώρα στο καράβι τους. Αλλά ο Mr Shadow, παρότι δρούσε στα πλαίσια της δουλειάς του, είχε συνεργαστεί μαζί τους ιδιαιτέρως. Έπρεπε να του το αναγνωρίσει!
-Η Selby κρυβόταν πίσω από τις κομπίνες του υποκόσμου, ανέφερε η May τσεκάροντας την ανέκφραστη μάσκα του Argon με περιέργεια. Ο άντρας της ήταν που την κάρφωσε και σε προϊδέασε να έρθεις;
Εκείνος της έγνεψε και το κεφάλι του κοριτσιού έπεσε καταθλιπτικά.
-Η Selby ξεγέλασε κι εμένα ώστε να την θεωρήσω θύμα στην υπόθεση, δήλωσε για να την παρηγορήσει. Δεν έκανες κάτι λάθος, May.
-Επικίνδυνο “θύμα”! σφύριξε δυσάρεστα. Η εμμονή της προκάλεσε το τέλος της.
-Τι θα γίνει τώρα; ρώτησε η May.
-Τίποτα! πήρε το λόγο αποφασιστικά. Ο καθένας θα ακολουθήσει το δρόμο του, σαν να μην ξέρει τίποτα. Δεν έχουμε αφήσει στοιχεία, άσε τις αρχές να βγάλουν συμπεράσματα. Το πιθανότερο να το προσάψουν σε ξεκαθαρίσματα μεταξύ μαφιόζων και να κλείσουν το θέμα γρήγορα.
Μέσα του ήξερε ότι θα έρχονταν και άλλα μετά από την έρευνα. Αλλά αυτά δεν ήταν για τα αυτιά των συγκεκριμένων παιδιών. Η τριάδα συνέχισε την πορεία πέρα από το σημείο που βρίσκονταν. Ήταν μια μακριά νύχτα μιας ατελείωτης ημέρας. Σύντομα θα ερχόταν το ξημέρωμα της επόμενης και δεν έπρεπε οι πρωινοί εργαζόμενοι να τους έβρισκαν σε τόσο ύποπτες συνθήκες.

Πίσω στο καράβι των παιδιών ο Bloody είχε αποκοιμηθεί.Το χρειαζόταν μετά από τα όσα πέρασε την μέρα και τα προβλήματα που τον βασάνιζαν. Ο Mark βρήκε την ευκαιρία να βγει για λίγο στο κατάστρωμα. Παρότι είχαν συμβεί πολλά και λυπητερά γεγονότα την μέρα εκείνη, η νύχτα έδειχνε τόσο ήσυχη και γαλήνια σε εκείνο το σημείο μακρυά από όλον τον χαμό. Ξαφνικά ο μικρός εντώπισε μια σκιά που πλησίαζε το καράβι τους.
-Ποιος είναι εκεί; ρώτησε. Είχε και ο ίδιος βρεθεί αντιμέτωπος με καταστάσεις που θα ήθελε να ξεχάσει και ήλπιζε ότι τίποτα άλλο δεν θα του συνέβαινε σήμερα. Τελικά μέσα από τα σκοτάδια βγήκε ο Masta, o οποίος χωρίς να απαντήσει στον μικρό ανέβηκε πάνω στο καράβι του.
-Έι Masta πως και από εδώ; τον ρώτησε ξανά ο μικρός όπου είχε συμπαθήσει τον κυνηγό. Όταν τον είχε γνωρίσει νωρίτερα έδειχνε πολύ φιλικός και χαλαρός τύπος.
-Συνάντησα πριν τον γιατρό, τον Dr.Spencer, και μου είπε ότι του έκλεψες μερικά πράγματα από το γραφείο του.
-Ναι το έκανα, ήταν κακός άνθρωπος. Έπρεπε κάπως να τιμωρηθεί.
-Τι έκανες αυτά τα αντικείμενα; τον ρώτησε τώρα ο Masta με φωνή τόσο ψυχρή που πάγωσε την καρδιά του μικρού.
-Τα...τα έχω μέσα. Ήθελα να τα πετάξω, αλλά δεν...
-Mark κοίτα με στα μάτια!
Σαν να τον διέταξε, ο μικρός δεν μπορούσε να μην κοιτάξει στα μάτια του κυνηγού. Τα είδε τότε να κοκκινίζουν και να τον διεισδύουν, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν. Πλέον δεν μπορούσε να αντιληφθεί τίποτα γύρω του. Σαν να έκλεισε ο εγκέφαλος του, τα μάτια έμειναν κενά να κοιτάζουν στο κενό. Στα αυτιά του μόνο η φωνή του Masta ακουγόταν.
-Πήγαινε φέρε μου ένα κόκκινο φυαλίδιο που είναι ανάμεσα σε αυτά που έκλεψες από τον γιατρό. του είπε ο Masta και ο μικρός έπραξε όπως του ζητήθηκε. Πήγε στο δωμάτιο του και άρχισε να ξεσκαλλίζει τα αντικείμενα που είχε κλέψει μέχρι που βρήκε το εν λόγο φυαλίδιο και το έδωσε στον Masta.
-Δεν θα θυμάσαι τι έγινε τώρα ούτε θα έχεις μνήμη από αυτό εδώ το φυαλίδιο, ούτε ότι το έκλεψες ούτε ότι το είχες στην κατοχή σου. Έπειτα θα πετάξεις οτιδήποτε άλλο έκλεψες από το γιατρό. του μίλησε μια ακόμα φορά ο Masta και ο Mark αναίσθητος έγνευσε το κεφάλι του. Ο Masta έκρυψε τότε το φυαλίδιο στην τσέπη του και μετά χτύπησε τα δάχτυλα του. Σαν να ξύπνησε από λήθαργο ο Mark επέστρεψε στην πραγματικότητα και άρχισε να κοιτάζει τριγύρο του.
-Τι έγινε;
-Έλεγα απλά ότι θα ήταν καλό να πετάξεις αυτά που πήρες από τον γιατρό, δεν είναι πράγματα για παιδιά. Και μην ανησυχείς για εκείνον. Φρόντισα ώστε να τον βάλουν φυλακή. του ανταποκρίθηκε φιλικά.
-Είσαι κουλ τύπος Masta. του είπε ο μικρός και αποχώρησε, γιατί μέσα του ένιωθε την ανάγκη να ξεφορτωθεί τα πράγματα που είψε κλέψει εδώ και τώρα.
Ο ίδιος ο Masta ήθελε πάρα πολύ να κοιμηθεί τώρα.

Την ίδια ώρα ο Argon έφτανε μαζί με την May και τον Arima. Παρόλες τις διαφωνίες του Arima ο Argon τον είχε σχεδόν αναγκάσει να στηριχτεί σε εκείνον αντί για την κοπέλα. Φτάνοντας στο πλοίο αντίκρησαν τον Masta ο οποίος πήρε τον νεαρό -παρότι εκείνος εξέφρασε ακόμα περισσότερες διαμαρτυρίες- και τον μετέφερε μέχρι το κρεβάτι του για  να ηρεμήσει, αφήνοντας τον Argon με την May στο κατάστρωμα.
-Πάει και αυτό... ξεφύσηξε εκείνη. Φαινόταν καταβεβλημένη και ταραγμένη. Πραγματικά ο Argon δεν άντεχε να βλέπει παιδιά να περνάνε τέτοια πράγματα αλλά τι να έκανε;
Την χτύπησε φιλικά στον ώμο και εκείνη γύρισε να τον αντικρύσει.
-Το εννοούσα αυτό που είπα πριν.
-Πιο από όλα;
-Όλα. Είσαι ικανή, έξυπνη και πολύ πιο υπεύθυνη από το υπόλοιπο σου πλήρωμα. Ίσως ο Arima είναι ο καπετάνιος σας, ίσως ο Bloody είναι ο πιο δυνατός ανάμεσα σας όταν δεν είναι σε αυτή την κατάσταση, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι θα πέσει στους ώμους σου πολλές φορές η ευθύνη να τους κρατήσεις όρθιους και να τους κάνεις να προχωρήσουν. Ίσως να μην το καταλαβαίνουν τώρα, όμως έχουν ανάγκη από κάτι που όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη. Την μητρική παρουσία.
-Μα δεν είμαι η μητέρα τους.
-Ούτε εσύ ούτε εκείνη το βλέπουν τώρα, αλλά στο εγκυώμαι ότι αυτή η ύπαρξη είναι αναγκαία και αυτή την στιγμή την γεμίζεις εσύ. Νομίζω για αυτό και ο Mark σε βλέπει σαν την μεγάλη του αδερφή, την μητέρα όταν λείπει η κανονική μητέρα. Ακόμα και αν καταλήξετε να έχετε άλλες σχέσεις μεταξύ σας αυτό δεν θα αλλάξει. Για αυτό θυμήσου τι σου είπα. Φρόντισε να τους κρατήσεις ζωντανούς.

Η May δεν ήξερε τι να πει. Δεν το είχε σκεφτεί έτσι ή το είχε παρατηρήσει, αλλά ίσως ο χρόνος της το έδειχνε.
-Δεν σου είπα ποτέ γιατί εγώ πήγα με την πλευρά της Κυβέρνησης έτσι; μίλησε ξανά φέρνοντας ξανά στο μυαλό της όταν εκείνος την είχε ρωτήσει για την δικιά της απόφαση την προηγούμενη μέρα.
-Υποθέτω πως όχι. Η ίδια είχε διαλέξει να παλέψει για την επανάσταση και να συμμετάσχει στον σκοπό της κι όμως είχε γνωρίσει ένα άτομο από την αντίπαλη πλευρά που δεν έδειχνε τόσο κακό τώρα που το είχε γνωρίσει.
-Ε λοιπόν δεν είμαι με την Κυβέρνηση;
-Τι;! αναφώνισε εκείνη έκπληκτη Τι εννοείς; Έχεις κυνηγήσει για αυτούς, έχεις πάρει νησιά με το μέρος τους, έχεις φτιάξει μια ολόκληρη οργάνωση για να τους υποστηρίξεις. Πως μπορείς να λες κάτι τέτοιο;
-Η Wolfpack δεν είναι για την Κυβέρνηση. Είναι για μένα. Είναι η οικογένεια μου. Είναι ο τρόπος μου να καθαρίσω άτομα που κατά τα άλλα τριγυρνούν ελεύθερα και βλάπτουν κόσμο. Τους βοηθάω, αλλά αυτοί είναι που πληρώνουν για να έχω την οικογένεια αυτή. Το να τραβάω νησιά με το πλευρό τους είναι ο τρόπος μου για να λήξω τον πόλεμο με την Επανάσταση. Τίποτα δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο May. Αν ήθελαν πραμγατικά ειρήνη, αν ήθελαν να επιτύχουν κάτι και οι δύο πλευρές πιστεύω ότι θα μπορούσαν να το κάνουν. Όλοι τους είναι βρώμικοι με τις κρυφές του ατζέντες και ιδεολογίες και όμως κάποια πλευρά πρέπει να κερδίσει για να μπορούμε να πάψουμε να πετάμε τις ζωές των αθώων. Για αυτό αφού μπορώ να βοηθήσω την μία πλευρά το κάνω. Τραβάω κόσμο κάτω από την σκεπή της κυβέρνησης ελπίζοντας ότι θα καταφέρω κάτι, όμως στην τελική πόσο σημασία έχει αν κανείς τους δεν θέλει να το τελειώσει; Στην τελική το μόνο που έχει σημασία, οι μόνοι για τους οποίους ξέρω ότι μπορώ να κάνω την διαφορά, να τους βοηθήσω να τους οδηγήσω σε ένα καλύτερο μέλλον είναι η οικογένεια μου. Και όταν η Κυβέρνηση μου ζητήσει να επιλέξω ανάμεσα σε αυτήν και στην οικογένεια μου, θα γνωρίσει ότι δεν πρέπει να παίζεις με τους λύκους. Όταν έρθει η ώρα της επανάστασης να σου ζητήσει το ίδιο, ελπίζω να θυμάσαι τα λόγια μου.
Τα λόγια του έμοιαζαν κάπως σκληρά στα αυτιά της κοπέλας, αλλά δεν μπορούσε να τα απορήψει έτσι απλά. Αν μπορούσε κάποιος σαν τον Argon, ένας άνθρωπος τόσο φαινομενικά δεμένος και μπλεγμένος με την Κυβέρνηση, να λέει κάτι τέτοιο και να δηλώνει σε εκείνην ότι δεν ανοίκει σε καμία πλευρά μπορεί αλήθεια να σήμαινε κάτι αυτό. Με αυτά τα λόγια και τις σκέψεις χωρίσανε. Ο Masta επέστρεψε και αφού χαιρέτησαν μια τελευταία φορά οι δύο κυνηγοί έφυγαν.
-Ελπίζω να ξανά ειδωθούμε υπό τις ίδιες καλές συνθήκες. ήταν τα τελευταία λόγια του Argon προς την κοπέλα.

Συνέχεια εδώ...