[Τέλος-Αποστολή] Requiem or Dream

-Ω ναι σωστά! συνηδητοποίησε και τα έβγαλε.
-Οκ τώρα. είπε και τότε κάλυψε τα μάτια του και το ίδιο έκανε ο Argon.
Η Seika τράβηξε ένα από τα βέλη της και το ταρακούνησε λίγο μέχρι να αρχίσει να λάμπει. Έπειτα σημάδεψε το ταβάνι και το έριξε.
-Hanabi Shot. Στην μέση του αέρα το βέλος έσκασε βγάζοντας μια λάμψη που τύφλωσε όλους τους άλλους τριγύρω της, ενώ παράλληλα ο κρύσταλλος στο βέλος θρυματίστηκε και σαν βροχή τα κομμάτια του άρχισαν να πέφτουν τριγύρω στον χώρο. Οι αντίπαλοι οι οποίοι πλέον δεν μπορούσαν να δουν καθόλου, δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα για να αποφύγουν τα χτυπήματα και γέμισαν τρύπες.
-Τέλος με δαύτους.
-Δεν βρήκατε τον Selby;
-Ω όχι είδαμε τον τυπά που αποκάλεσαν Selby, απλά έφυγε από την άλλη πόρτα εκεί. του έδειξε ο Masta στο βάθος.
-Και δεν τον κυνηγήσατε;
-Αφού θα τον φτάσεις σε ένα λεπτό, τι έγινε;
-Νομίζω ότι το παρακάναμε με την χαλάρωση σήμερα. είπε ο Argon και κάλυψε αμέσως τον χώρο φτάνοντας στην πόρτα. Την άνοιξε. Όμως τελικά από πίσω ήταν η συνέχεια της αποθήκης. Ένας έξτρα χώρος όπου ταμπουρωμένοι μέσα ήταν κάμποσοι άντρες, ανάμεσα τους και ο γιατρός, ο Spencer. Δίπλα του, πίσω από όλους τους άντρες στεκόταν ένας ακόμα. Τετραγωνισμένο πρόσωπο που το κάλυπταν τρίχες από μια υποτιθέμενη γενιάδα. Τα μαλλιά του, που έδειχναν πιο περιποιημένα, έπεφταν μέχρι τους ώμους του, μαύρα. Στο αριστερό του μάγουλο έφερε ένα μεγαλύτερο τατουάζ έκείνου του φιδιού που έβρισκε πάνω σε όλα τα τσιράκια του Selby. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι είχε επιτέλους βρει τον στόχο του.
-Πυρ. διέταξε και τότε ο Argon παρατήρησε δύο άντρες που έσπρωχναν ένα κανόνι. Όλοι οι άλλοι έφυγαν από την μέση αφήνοντας το πεδίο για να ρίξουν προς τον κυνηγό.
-Κάτω! φώναξε στους άλλους δύο. Η κανονόμπαλα τον έφτασε αλλά εκείνος την έκοψε στην μέση, με τα κομμάτια της να περνάνε από δίπλα του, έξω από την πόρτα, πάνω από τα κεφάλια του Masta και της Seika και στον απέναντι τοίχο, όπου και έσκασαν γκρεμίζοντας ένα κομμάτι του.
-Καλύτερα να επιταγχύνουμε. του φώναξε τότε ο Masta Κάποιος θα άκουσε την έκρηξη και θα αρχίσει να μαζεύετε κόσμος.

-Το 'χω. είπε και με ένα Shadow Step βγήκε στην άλλη πλευρά του δωματίου, πίσω από τους δύο άντρες που είχαν το κανόνι και τους έκοψε. Δίπλα του πλέον βρισκόταν ο Selby.
-Επιτέλους σε βρίσκω. Σε ψάχνω δύο μέρες τώρα αλλά πρώτη φορά σε βλέπω. Δεν είσαι και πολύ ευγενικός οικοδεσπότης. του είπε, με τα μάτια του να καρφώνουν τον εγκληματία.
Ο Selby τράβηξε από την ζώνη του ένα πιστόλι και σημάδεψε τον κυνηγό, όμως με ένα χτύπημα του ξίφους του το όπλό έφυγε από το χέρι του κακοποιού και πέταξε στον απέναντι τοίχο.
-Έλα τώρα... του είπε ο Argon, αλλά εντάξει ο καθένας προσπαθούσε όπως μπορεί. Έτοιμος να κάνει το τελευταίο χτύπημα και να τελειώνει, ο Argon τελικά υποχώρησε όταν είδε τον γιατρό να κάνει την κίνηση του. Πήδηξε προς τα πίσω καθώς ο Spencer χτυπούσε το σημείο όπου πριν από λίγο στεκόταν ο Argon. Το έδαφος έκανε ένα βαθούλωμα στο σημείο εκείνο, επιδικνύοντας δύναμη πέρα από το κανονικό από την πλευρά του γιατρού.
-Ο Masta μου είπε ότι θα έχεις κάποιον άσσο στο μανίκι σου. Κρίμας. Αν δεν ασχολούσουν με αυτό το επάγγελμα θα το σκεφτόμουν να σε προσλάβω.
-Δεν νομίζω ότι θα με συμπαθούσες.
-Ναι, μου το είπε και αυτό.
-Αρκετά μιλήσαμε. Τελείωσες Mr.Shadow. Είσαι περικυκλομένος και οι άντρες μου φέρουν όλοι πιστόλια. γρύλισε ο Selby και όλοι οι άντρες του στόχευσαν τον κυνηγό. 1,2,..5...10,χμ,30 άντρες μέτρησε ο Argon.
-Δώσε μου μερικά δεύτερα. του ανταποκρίθηκε.
-Shadow Mode. μια έκκρηξη ενέργειας βγήκε από το σώμα του και όλα πάγωσαν. Τα δευτερόλεπτα του έγιναν η αιωνιότητα των υπολοίπων και ο χρόνος έπαψε να τον απασχολεί. Ανάμεσα σε ακίνητα πρόσωπα χώρεψε τον χωρό του και τους χάραξε νέα τατουάζ σε διάφορα μέρη του σώματος τους ως δείγμα της ικανότητας τους. Σε μερικά δευτερόλπετα τα ακίνητα αγάλματα θα γινόντουσαν πίνακες από κόκκινο και ατσάλι καθώς η λεπίδα του χάιδευε τα σώματα τους. 5...10...15...20 όπου οι άντρες του Selby έβλεπαν να τους προσπερνάει ο αέρας και μετά τίποτα πέρα από αίμα και το σκοτάδι που τους έπαιρνε. Στα είκοσι δεύτερα ο Argon σταμάτησε και στάθηκε απέναντι απέναντι από τον Spencer και τον Selby που πλέον ήταν οι μόνοι όρθιοι που στέκονταν. Γύρω τους οι νεκροί διακοσμούσαν το πάτωμα. Οι δύο άντρες κοιτούσαν σοκαρισμένοι γύρω τους τον χώρο που πριν από λίγο τον γέμιζαν με την αριθμητική υπερωχή τους. Εκείνη την ώρα ο Masta και η Seika μπήκαν στον χώρο.
-Seika πήγαινε έξω και κράτα τσίλιες με τον Arashi. Αν φανούν άντρες του βασιλιά σκότωσε τους. Όχι μάρτυρες όχι στοιχεία.
-Έγινε. είπε και αποχώρησε.
-Masta, εσύ ανέλαβε τον φίλο σου. Εγώ έχω έναν προσωπικό χωρό με τον κύριο Selby.
-Μετά χαράς.

-Mrs Selby, διέκοψε με νεκρική σοβαρότητα. Αυτός είναι ο ιατρικός φάκελος της Sara. Δείτε το μόνη σας! της τον έτεινε για να πειστεί.
Της έδωσε τον φάκελο που είχαν κλέψει από του Spencer. Διαφορετικά είχαν την πικρή αίσθηση ότι δεν θα το δεχόταν. Έπρεπε να το δει με τα μάτια της. Και τα μάτια της όντως σκάναραν κάθε αράδα του φακέλου, σε κάθε γραμμή σκοτείνιαζε όλο και περισσότερο.
-...Άμβλωση..; ψέλλισε βραχνά.
Τα παιδιά κατάπιαν δυνατά. Με συμπόνια την είδαν να τρέμει καθώς η συνειδητοποίηση την χτύπαγε ανελέητα. Η λεπτή ισορροπία που διατηρούσε την διεστραμμένη εμπιστοσύνη της στον άντρα της άρχισε να καταρρέει σαν πύργος. Διάβολε, όλος της ο κόσμος διαλυόταν μαζί με όσα νόμιζε ότι ήξερε και όσα πραγματικά ίσχυαν!
-Η Sara δεν θα κράταγε το παιδί. Ή μάλλον, ο κύριος Selby ποτέ δεν είχε σκοπό να το επιτρέψει. Αυτός κανόνισε το ραντεβού στον Dr Spencer που βλέπετε. Ήθελε να προλάβει να το καλύψει πριν φανερωθεί στον κόσμο και το χειρότερο, σε εσάς. Βλέπετε Mrs Selby, μόνο εσείς πραγματικά επιθυμούσατε ένα παιδί. Αυτό που ήθελε ο άντρας σας απλώς, ήταν να σας έχει υποχείριο του!
Η May ήταν έτοιμη να συμπαρασταθεί στην απαρηγόρητη γυναίκα. Μια τόσο βασανισμένη ψυχή, δεν ήθελε να την δει να συμπαρασέρνεται στον βούρκο που θα βυθιζόταν αδιαμφισβήτητα ο άντρας της. Αν κατάφερναν να την ξεκόψουν από το πλευρό του, η γυναίκα θα μπορούσε κάποτε να ορθοποδήσει. Τουλάχιστον αυτό ήλπιζε και αυτό ήταν έτοιμη να της προτείνει. Θα της έλεγε όλην την αλήθεια για την επικείμενη επίθεση του Mr Shadow στις αποβάθρες. Πάνω που βρήκε όμως το κουράγιο, το σώμα της τινάχτηκε ενστικτωδώς προς τα πίσω στον καναπέ, το σοκ της ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η Selby πέταξε τον φάκελο της Sara από τα χέρια της και πετάχτηκε όρθια, ξεσπώντας στο κοντό τραπεζάκι μπροστά τους. Όλο το καλό σερβίτσιο εκσφενδονίστηκε καθώς γύριζε το έπιπλο ανάποδα εντελώς εκτός εαυτού!
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓΚ!
Η σπαραχτική κραυγή της συνόδεψε την κίνηση και εντάθηκε σε στριγκλιά, μέχρι που σχίστηκε ο λαιμός της και αίμα ξέφυγε από το λαρύγγι της.

Τα παιδιά με ορθάνοιχτα μάτια, μαζεμένα άκρα και λαχανιασμένα, παρακολούθησαν την Selby να συντρίβεται στο πάτωμα. Το κορμί της έτρεμε ασυγκράτητα από ρίγη ανάμεικτα με λυγμούς. Τα μαλλιά της εντελώς ανάκατα, το πρόσωπο της μια χαώδης μάσκα που έλαμπε από κλάματα και απελπισία. Το ψέμα του άντρα της για την εγκυμοσύνη της Sara που μπορούσε να παραβλέψει κατέληξε σε απόλυτη προδοσία. Η γυναίκα άσθμαινε σαν λαβωμένο ζωντανό και τα μάτια καρφωμένα στο κενό πάτωμα ανάμεσα στις δυο παλάμες της. Έλεγες προσευχόταν να άνοιγε η γη να την καταπιεί.
Η May προσπάθησε να συνέλθει. Να βρει τα κατάλληλα λόγια, αλλά και πάλι άργησε.
-..Συγνώμη... βγήκε σαν ψίθυρος η φωνή της που δεν τολμούσε να σηκώσει το κεφάλι. ...Δεν αισθάνομαι πολύ καλά αυτήν την στιγμή... Με συγχωρείτε για λίγο...
Σπαρταρώντας, σύλλεξε τις δυνάμεις της για να σταθεί όρθια. Η May άπλωσε το χέρι για να την υποστηρίξει. Αμέσως η γυναίκα ύψωσε απαγορευτικά την παλάμη της, κόβοντας την. Την ακολούθησαν βουβά καθώς αποχωρούσε από το σαλόνι κι χάθηκε από τις σκάλα στο ανώτερο επίπεδο της οικίας.
Η May κάλυψε το στόμα της με το χέρι, η αμφιβολία την κατέτρωγε.
-Ίσως δεν έπρεπε να μιλήσουμε καθόλου. Το πήρε πολύ άσχημα.
-Θα προτιμούσες να την αφήσεις στην άγνοια; Ο Selby πραγματικά θα κάλυπτε το σκάνδαλο και θα συνέχιζε να την κοροϊδεύει. Ο Mr Shadow μάλλον θα καταφέρει να τον στριμώξει. Μπορεί ήδη να έχει πετύχει αυτήν την ώρα που μιλάμε. Ποια θα ήταν η δική της μοίρα με την πτώση του άντρα της εαν φορούσε ακόμα παρωπίδες;
-Παραταύτα, ανησυχώ! επέμενε. Τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε τώρα που της διαλύσαμε το σπίτι; Απλώς φεύγουμε;!
-Δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο, ούτε φαίνεται να μας θέλει εδώ. Ο Arima σηκώθηκε από την θέση του. Ο ίδιος λυπόταν απλώς για την γυναίκα, αλλά τίποτα πιο φιλεύσπλαχνο. Για συμπαράσταση στην May είχε έρθει βασικά. Αν θες να την αποχαιρετήσεις, θα σε περιμένω έξω.
Το κορίτσι έγνεψε και πήγε να ανέβει τις σκάλες για να βρει την γυναίκα. Από την άλλη, το αγόρι εξέπνευσε κουρασμένα. Έτριψε το κεφάλι του που είχε αρχίσει να βαραίνει υπερβολικά και με την άκρη του ματιού του διέκρινε τα κάδρα με τις φωτογραφίες πάνω από το τζάκι. Ακίνητα πρόσωπα με προβαρισμένα χαμόγελα, πιθανώς να έπεφταν στις φλόγες ως εκδικητική αντίδραση στο προσεχές μέλλον. Το μάτι του όμως έπιασε ακόμα κάτι που τον έκανε να μορφάσει παραξενεμένος. Πλησίασε για να σιγουρευτεί ότι είδε σωστά και ένιωσε ένα δυσοίωνο σφίξιμο στην καρδιά. Ανάμεσα στις εικόνες υπήρχε ένα ξένο αντικείμενο που δεν είχε θέση στο σπίτι, μια μωρουδίστικη κουδουνίστρα.
Ο Arima έστρεψε το κεφάλι για το ταβάνι, το κεφάλι του να γυρίζει με πανικό. Χωρίς δισταγμό, έτρεξε προς τις σκάλες επίσης.

-Έλα εδώ Krav. Το αφεντικό μου σου έδωσε μια ευκαιρία να δοκιμάσεις την τύχη σου αντί να σε ξεπαστρέψει αμέσως, για αυτό πάμε δίπλα εμείς και ας αφήσουμε τους κυρίους να μιλήσουνε. του είπε ο Masta προκλητικά καλώντας τον με τον δείκτη του. Ο Spencer κοίταξε τον Selby.
-Μην τολμήσεις να πας. του είπε εκείνος.
-Δεν θα τους νικήσουμε αν είναι δύο και μόνο ο ένας τους είναι αρκετός για να μας δυσκολέψει. Αν τους πάρουμε μεμονομένα έχουμε ελπίδες, ειδικά τώρα που σου έδωσα αυτή την νέα δύναμη. του ψιθύρισε ο γιατρός και ο Selby φάνηκε να πείθεται.
Έτσι ο Spencer πήγε προς τον Masta ο οποίος είχε παραμερίσει για να τον αφήσει να περάσει στο άλλο δωμάτιο. Μόλις ο γιατρός βγήκε, ο κυνηγός τον ακουλούθησε κλείνοντας πίσω την πόρτα του.
-Οπότε φτάσαμε εδώ. Αντίπαλοι...
-Το συζητήσαμε χθες το πρωί αυτό. Έτσι είναι η δουλειά.
-Φυσικά. Γι αυτό και εγώ σκοπεύω να σε πολεμήσω επίσης.
-Δοκίμασε. του είπε ψυχρά ο Masta ο οποίος πλέον στεκόταν ακριβώς απέναντι του και τον κοίταζε. Με ταχύτητα και δύναμη μεγαλύτερη του κανονικού ο γιατρός πετάχτηκε και ύψωσε την γροθιά του προς το πρόσωπο του Masta. Εκείνος σήκωσε το δικό του χέρι και την έπιασε.
-Ξέρεις το μυστικό μου οπότε δεν χρειάζομαι να κρατηθώ από εσένα. Όμως πιο πολύ με νοιάζεις εσύ αυτή την στιγμή. Ήσουν εξαιρετικός στρατιώτης, μα ποτέ δεν είχες τέτοιες αυξημένες ικανότητες, όχι για να χρειαστεί από εμένα να χρησιμοποιήσω την κανονική μου δύναμη για να κρατήσω μια γροθιά σου. του είπε και με μια απότομη κίνηση έστριψε το χέρι του πέρνοντας μαζί και το χέρι του γιατρού, το οποίο λύγισε αφύσικα και τελικά έσπασε.
-Ααααααα!!!!!! έβγαλε μια κραυγή πόνου εκείνος αλλά δεν σταμάτησε. Έγυρε το σώμα του προς τα πίσω και σήκωσε το πόδι του ψηλά, στο ύψος του λαιμού του Masta. Εκείνος έφερε για άλλη μια φορά το χέρι του και τον μπλόκαρε. Αποσπόντας του την προσοχή και με το σπασμένο του χέρι ελεύθερο ο γιατρός απομακρύνθηκε από τον αντίπαλο του.
-Είμαι σίγουρος ότι τα έχετε συνδέσει όλα στο μυαλό σας. Δεν φανήκατε να ξαφνιάζεστε με το να βρίσκομαι εδώ οπότε θα έχετε ήδη ανακαλύψει την σύνδεση μου.
-Ναι βρήκα συνταγές για παράνομα φάρμακα και χάπια που έδινες στον Selby.
-Ε λοιπόν αυτό δεν είναι τίποτα. Η κανονική μου δουλειά ήταν πολύ πιο σπουδαία. Ήταν να δημιουργήσω μια νέα δύναμη για τον Selby, για την οποία μόνο εγώ είχα το κατάλληλο συστατικό.
-Και ποιο ήταν αυτό;
-Το αίμα σου διοικητά. Με τα κατάλληλα εργαλεία προκάλεσα μια μικρή μετάλλαξη στο γενετικό σου υλικό και μπόρεσα να δημιουργήσω αυτό τον νέο ορό όπου θα δώσει στον Selby όλες τις δυνάμεις που χρειάζεται.
Το σοκ που ένιωσε ο Masta ήταν τεράστιο. Το στόμα του άνοιξε διάπλατα και άφησε το τσιγάρο του να πέσει κάτω.
-Όχι, δεν έκανες αλήθεια...;
-Λυπάμαι διοικητά, αλλά ήταν μοναδική ευκαιρία. Βέβαια δεν έδωσε τον ορό μόνο στον Selby. Βασικά κράτησα την πιο αναβαθμισμένη φόρμουλα για τον εαυτό μου. είπε και με το μη σπασμένο του χέρι έβγαλε μια σύριγγα με ένα κόκκινο υγρό από την τσέπη του.
-Krav μη...! αλλά εκείνος δεν θα άκουγε, όχι τώρα.

Έβαλε την σύριγγα στον λαιμό του και πέρασε το υγρό στον οργανισμό του. Ένα κύμα πόνου τον κάλυψε και το σώμα του άρχισε να συσπάται καθώς μεταμορφωνόταν. Το σπασμένο του χέρι έκανε μια περιστροφή και ξανά μπήκε από μόνο του στην θέση του. Το σώμα του άρχισε να φουσκώνει αποκτώντας μύες που δεν υπήρχαν πριν. Το κεφάλι του άρχισε να σφύγγει και να μακραίνει, καθώς το στόμα του μεγάλωνε και έβγαζε σειρές από κοφτερά δόντια. Δύο τρύπες άνοιξαν στο πλάι του μετώπου του και έβγαλαν κέρατα τα οποία στριφογύρισαν και σηκώθηκαν αγέρωχα.
-ΧΑΧΑΧΑ γέλασε εκωφαντικά Τώρα ούτε εσύ διοικητά δεν μπορείς να με βλάψεις. Τώρα είμαι ότι πιο δυνατό υπάρχει στον κόσμο.
Ο Masta δεν μπορούσε να αρνηθεί στον εαυτό του ότι ένιωσε εκείνο το δευτερόλεπτο θλίψης, όμως δεν θα το άφηνε να διαρκέσει. Έπρεπε να μείνει ψυχρός και να σκοτώσει το πλάσμα που βρισκόταν μπροστά του. Δεν κουνήθηκε καθόλου όμως. Δεν έκανε ούτε καν την συνηθησμένη του κίνηση για να πιάσει και να ανοίξει ένα νέο τσιγάρο. Όχι, ο λόγος που χρειαζόταν το τσιγάρο δεν υπήρχε τώρα.
-Τι συναίβει διοικητά; Δεν μπορείς να κινηθείς μπροστά στην ίδια σου την δύναμη; Θα έπρεπε να χαίρεσε. Θα είσαι η αρχή για να δημιουργήσω ένα νέο και ανώτερο είδος. Όμως αυτό δεν θα γίνει προτού εσύ και ο Mr.Shadow φύγετε από την μέση. Για αυτό συγχώρεσε με.
Με ταχύτητα που συναγωνίζεται αυτή του Argon έπεσε πάνω στον Masta και τον χτύπησε στο πρόσωπο. Ο κυνηγός δεν αντίδρασε καν. Το βλέμμα του έμεινε να κοιτάζει κάτω το έδαφος καθώς η γροθιά του γιατρού τον έστειλε κάμποσα μέτρα πίσω. Όμως παρέμεινε όρθιος και ακίνητος. Ο γιατρός τότε συνέχησε τις επιθέσεις του. Ξανά και ξανά χτυπούσε τον Masta με όλη του την δύναμη, με την οποία εύκολα θα μπορούσε να γκρεμίσει έναν τοίχο και ο Masta απλά στεκόταν εκεί και δεχόταν σιωπηλά τα χτυπήματα.
-Δεν θα δοκιμάσεις καν να μπλοκάρεις; Όλα αυτά τα μεγάλα λόγια και το θάρος που πήγε; Φαίνεται ότι σκότωσα τον Devil Commander Masta πολύ πιο νωρίς από ότι περίμενα. γελούσε ο γιατρός μα ο Masta δεν απάντησε. Με άλλο ένα χτύπημα ο γιατρός έστειλε τον Masta και χτύπησε στον τοίχο από πίσω του.
-Νομίζω τελειώσαμε εδώ. Λυπάμαι που με απογοήτευσες τόσο διοικητή. μίλησε για άλλη μια φορά ο γιατρός, έτοιμος να κινηθεί προς το άλλο δωμάτιο. Μα τότε μέσα από το καπνό ο Masta βγήκε φαινομενικά με κανένα τραύμα-πληγή. Τώρα ήταν η σειρά του γιατρού να πάθει το σοκ.
-Μα πως...; Αφού...αφού έφαγες όλα μου τα χτυπήματα!
-Ωστέ αυτό είναι το μεταλλαγμένο αίμα μου; Πραγματική απογοήτευση. Νόμιζες ότι θα ήταν τόσο απλό Krav; Νόμιζες ότι μια σύριγγα και λίγο αίμα θα μπορούσαν να σου δώσουν αυτό που έχω; Λυπάμαι, αλλά έχω πολύ ειδικό αίμα και δεν δουλεύει έτσι. Αυτή την στιγμή δεν είσαι παρά μια σκιά του τι μπορώ να γίνω. ανταποκρίθηκε τελικά ο κυνηγός, εντελώς ψυχρά, χωρίς κανένα δείγμα συναισθήματος.
-Σιωπή! φώναξε ο γιατρός και για άλλη μια φορά  όρμηξε στον κυνηγό.

Όμως αυτή την φορά ο Masta ύψωσε το χέρι του και έπιασε την γροθιά του αντιπάλου και όπως πριν του γύρισε το χέρι και του το έσπασε με την ίδια ευκολία που το είχε κάνει και στην μικροσκοπική έκδοση του χεριού του γιατρού. Με το άλλο του χέρι έκανε εκείνος μια γροθιά και χτύπησε τον γιατρό στην μούρη. Του έσπασε το σαγόνι και τον έστειλε να κάνει κωλοτούμπες στο έδαφος. Μα εκείνος σηκώθηκε γρήγορα. Κοίταξε αγριεμένος τον κυνηγό και άνοιξε το στόμα του. Μια κόκκινη ενέργεια μαζεύτηκε μπροστά του και με έναν βρυχιθμό την εκτόξευσε σαν ακτίνα προς τον κυνηγό. Μα ούτε αυτό είχε κάποια επίδραση. Ο Masta έβαλε το χέρι του στην μέση και η ενέργεια φάνηκε να συγκεντρώνετε σε αυτό μέχρι που την μάζεψε σε μια μπάλα την οποία την πέταξε πίσω στον γιατρό. Εκείνος όμως δεν μπορούσε να την μπλοκάρει. Συγκρούστηκε με το σώμα του και το ένιωσε να καίει και όταν η λάμψη χάθηκε μπορούσε να το δει σιγά σιγά να διαλύεται, να πεθαίνει.
-Όχι όχι όχι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, δεν μπορεί... είχε αρχίσει να τρελαίνεται και τότε πόνοι στο κεφάλι τον χτύπησαν. Πόνοι τόσο δυνατοί που τον έκαναν να λυγίσει και να πέσει κάτω να χτυπιέται σαν μωρό παιδί, παρακαλώντας τους πόνους αυτούς να σταματήσουν.
-Άμα σε πιάσουν δεν φεύγουν τόσο εύκολα. του είπε ο Masta καθώς τον πλησίαζε. Το ήξερε καλά αυτό. Ήξερε επίσης ότι ο αντίπαλος του δεν θα έβρισκε ξανά την αντοχή να σηκωθεί, όχι προτού ο ίδιος τον έβγαζε από την μισέρια του. Στάθηκε πάνω από τον γιατρό.
-Το ότι πήρες το αίμα μου ήταν το χειρότερο σου λάθος, γιατί εγώ δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα. Μπορεί να σε σκοτώσει από μόνο του.
-Σε παρακαλώ Masta κάνε το να σταματήσει! Κάνε το! συνέχισε ο γιατρός να παρακαλάει σφαδάζοντας. Ο Masta το έκανε. Το κοίταξε μέσα στα μάτια και ο Krav είδε τα μάτια του πρώην αφεντικού του να γίνονται κόκκινα, εκείνο το χρώμα που όταν οι άλλοι έβλεπαν ήθελαν να τρέξουν. Εκείνη την ώρα ο γιατρός πάγωσε και οι πόνοι ξαφνικά εξαφανίστηκαν. Όμως δεν μπορούσε να κουνηθεί καθόλου μετά από αυτό.
-Ξέρεις αν εσύ πήρες την πιο δυνατή έκδοση ο Selby δεν έχει καμία ελπίδα με τον Mr.Shadow μέσα. είπε χαλαρά ο Masta σαν να είχε μόλις γυρίσε στον κανονικό του εαυτό. Έβγαλε ένα τσιγάρο από την τσέπη του και το άνοιξε. Τώρα το είχε και πάλι ανάγκη.
-Δεν μπορώ να κουνηθώ. Είναι πάλι από τα κόλπα σου έτσι; Εδώ τελειώνω.
-Ότι σου είπα ισχύει. Ήταν λάθος σου να παίξεις με κάτι το οποίο δεν ήξερες.
-Το βλέπω τώρα. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τι μπορεί εσύ να παιρνάς αν εγώ κόντεψα να πεθάνω από έναν απλό πονοκέφαλο.
-Καλύτερα που δεν μπορείς. του απάντησε και του έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα, αλλά δεν του το άναψε.
-Masta δεν καπνίζω θυμάσαι;
-Για αυτό δεν στο άναψα. Δυστυχώς είναι το μόνο που μπορώ να σου δώσω τώρα για να γιορτάσουμε το γεγονός ότι έγινες γιατρός. Είχα λίγη δουλειά όπως και εσύ και δεν προλάβαμε να το χαρούμε.
Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του γιατρού.
-Η ζωή δεν καταλήγει πάντα όπως την φανταζόμαστε, αλλά τουλάχιστον το κατάφερα να το πετύχω αυτό πριν το τέλος.
-Άκουσα ότι ήσουν πολύ καλός σε αυτό. Έσωσες πολλές ζωές. Το ήξερα ότι θα τα κατάφερνες, όπως και τα άλλαπαιδιά, ασχέτως αν σε πειράζαμε για αυτό.
-Ότι και να λένε για σένα είσαι εντάξει άτομο διοικητά. Αν πας πίσω στο Amino μπορείς να πεις και στους άλλους ότι τα κατάφερα;
-Εννοείται. απάντησε και τράβηξε το ξίφος του Νομίζω ότι πρέπει να το τελειώσουμε.
-Πριν το κάνεις, υπάρχει κάτι που πρέπει να σου πω. Ετοίμασα και ένα τρίτο φυαλίδιο με τον ορό από το αίμα. Υπάρχουν στο νησί κάποια παιδιά τα οποία καταζητούνται, είναι επαναστάτες βλέπεις...
-Ναι τα γνωρίζω.
-Ο πιο μικρός από την ομάδα τους, λέγεται Mark, έκανε έναν χαμό στο γραφείο μου και άρπαξε ότι βρήκε πάνω στο γραφείο μου εκείνη την ώρα προτού το σκάσει. Ένα από τα πράγματα που πήρε ήταν ο τρίτος ορός...
-Μην ανησυχείς. Δεν θα τον έχει για πολύ. τον επιβεβαίωσε ο Masta και ο γιατρό έγνευσε θετικά.
-Αντίο διοικητά.
-Ciao. και με αυτό πέρασε το ξίφος μέσα από την καρδιά του γιατρού.
Δεν ήθελε ποτέ να τον ρωτήσει γιατί πήρε αυτή την τροπή η ζωή του, γιατί αποφάσισε να ασχοληθεί με τον υπόκοσμο όταν επιτέλους πέτυχε το όνειρο του να γίνει γιατρός. Ο Masta ήξερε ότι η ζωή δεν είναι όμορφη, ιδανική, ούτε δίκαιη. Η δικιά του, του Mr.Shadow και της Kanae πρώτες από όλες ήταν κατεστραμένες και γεμάτες πόνο και κούραση. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν ότι εκείνη την στιγμή ένας φίλος του είχε πεθάνει και για άλλη μια φορά το φτέξιμο έπεφτε στους δικούς του ώμους.

Soundtrack:

Η May σταμάτησε με το που πάτησε το πόδι στο τελευταίο σκαλί. Το πάνω επίπεδο της οικείας δεν είχε την ίδια διαμόρφωση με το κάτω, που αποτελούταν κατά το πλείστον από το σαλόνι και την κουζίνα. Εδώ υπήρχαν ο προσωπικών χώρος του ζεύγους και υπήρχαν δωμάτια για όλες τις χρήσεις. Υπνοδωμάτια, μπάνιο, γραφεία, βιβλιοθήκες, ντουλάπες, μέχρι και αίθουσα αναψυχής υπήρχε όπου παρατάσσονταν ανάκλιντρα και περίμενε ένα πικ-απ αντίκα.
Το κορίτσι απλώς στεκόταν στην χαραμάδα κάθε πόρτας. Ψάχνοντας την άφαντη γυναίκα, εισχωρούσε όλο και πιο βαθιά και η αγωνία της μεγάλωνε. Περνώντας το ακόμα ένα άδειο δωμάτιο, το πόδι της κοκάλωσε καθώς η εικόνα της όρασης ερμηνεύτηκε από το μυαλό. Το χέρι της ακούμπησε την μισάνοιχτη πόρτα, διαπλατύνοντας περισσότερο το άνοιγμα.
Ήταν το μπάνιο της Selby, ένα καθαρό με όλες τις πορσελάνες και τους καθρέπτες που αρμόζουν. Αυτό που την σύγχησε ήταν το ανοιχτό ντουλάπι πάνω από την βρύση. Υπήρχε κάτι μέσα στον νιπτήρα και το κορίτσι το πήρε στο χέρι με αργές κινήσεις για να το περιεργαστεί. Ένα κυλινδρικό κουτί με χάπια. Τα φρύδια της έσμιξαν και έστρεψε το βλέμμα στην αντανάκλαση της. Έπειτα άνοιξε το ντουλάπι και έμεινε σαν στήλη άλατος. Χάπια. Χάπια. Παντού χάπια. Όλων των ειδών, όλων των χρωμάτων, όλων των χρήσεων. Το κάτω χείλος της άρχισε να μουρμουρίζει ασυναίσθητα τις σημειώσεις στις ετικέτες τους. Ορμόνες για γυναίκες. Διάφορα συμπληρώματα που χορηγούνταν σε όσες προσπαθούσαν να μείνουν έγκυες. Κι άλλα. Και περισσότερα μετά από αυτά. Άλλα χάπια για να καταπολεμούν τις μύριες παρενέργειες των προηγούμενων. Για το στομαχόπονο, τις εξάρσεις νεύρων, τις ημικρανίες, την αϋπνία.
Στο τελευταίο, η παλάμη της σφίχτηκε γύρω από το πρώτο κουτί που κρατούσε ακόμα. Εκείνο που είχε βρει στον νιπτήρα και του οποίου το καπάκι ήταν πιο χαλαρό. Υπνωτικά...  Με φρίκη στην ιδέα, το κορίτσι εξόρμησε πάνω από την λεκάνη και άρχισε να ξερνά όλο το περιεχόμενο του στομαχιού της. Το κορμί της δονήθηκε πολλές φορές και καταπονημένη από την πίεση που του άσκησε, συγκράτησε την ψυχραιμία της για να μην ενδώσει στον πανικό.
-...Arima… ψέλλισε με τρόμο.

Το αγόρι προσπέρασε επίσης ένα σωρό άσχετες πόρτες με την καρδιά του να χτυπά γρήγορα. Ένιωθε ότι είχε πέσει σε λαβύρινθο όπου τον κυνηγούσε ο θρυλικός Μινώταυρος και το έπαθλο στο κέντρο της παγίδας ήταν η ζωή της φίλης του.
Το τέλος της εξόρμησης του έφτασε μπροστά από μια ανοιχτή πόρτα, ενός ιδιαίτερου δωματίου. Μπήκε μέσα σαν να πρωταγωνιστούσε σε κάποια ταινία θρίλερ. Όλοι οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με γαλάζια ταπετσαρία με αστέρια και πλανήτες. Λούτρινα αρκουδάκια όλων των μεγεθών στοιβάζονταν σαν μπουλούκια. Κοκκινωπά τρενάκια και παιδικές σβούρες βρίσκονταν διάσπαρτα. Αλλά όλη του η προσοχή ήταν δοσμένη στο έπιπλο στο κέντρο του δωματίου. Λαχανιασμένος και απόλυτα θορυβημένος προχώρησε προς το μέρος του. Ήταν μια μωρουδίστικη κούνια. Τα λευκά της κάγκελα ήταν σηκωμένα, ένα αγνό πέπλο έκρυβε το εσωτερικό της. Στην πρόσοψη του ξύλου, ήταν χαραγμένη η λέξη “junior”.
Σαν αράχνη άπλωσε τα δάχτυλα για να παραμερίσει το πέπλο, δίχως να είναι προετοιμασμένος για ό,τι θα αντίκριζε. ...Κενό. Μόνο το παπλωματάκι και το μαξιλάρι περίμεναν καρτερικά. Η ανάσα βγήκε από το στόμα του με δυνατή ανακούφιση.
-Όχι, αυτό που φανταζόσουν, έτσι; ακούστηκε ειρωνική η φωνή της Selby από την πόρτα.
Ο Arima παράτησε το πέπλο και αναπήδησε ξαφνιασμένος, σε εγρήγορση. Η γυναίκα τον παρακολουθούσε διασκεδασμένη, αλλά στα μάγουλα ακόμα έτρεχαν τα δάκρυα της. Αν δεν τον τάρασσε στην φάση η εικόνα της, θα την λυπόταν.
-Νόμιζες ότι θα έβρισκες κάποιο μωρό εκεί; συνέχισε στον ίδιο τόνο. Κούνησε μόνη της το κεφάλι. Το είχα έτοιμο για όταν θα ερχόταν το μωρό, σχολίασε για το δωμάτιο. Όπως φαίνεται θα παραμείνει άδειο! κάγχασε μόνη της και πέρασε επίσης μέσα.
Ως αντίδραση, ο Arima οπισθοχώρησε, ξεκάθαρη ένδειξη άμυνας. Τα μάτια της στένεψαν επικεντρωμένα στην σιλουέτα του, το χαμόγελο της πλάτυνε.
-Δεν είχα σκοπό να σας πειράξω. Και την May, παρότι άγνωστη και όχι ηλικιακά τόσο ανήμπορη, την βοήθησα όταν την πρωτο-συνάντησα. Αλλά έπρεπε να μπλεχτείτε στις δουλειές μου. Δεν ξέρω τι κάνουν μερικοί ανήλικοι Επαναστάτες παρέα με τον Κυνηγό Mr Shadow, οι γροθιές του Arima άσπρισαν από το σφίξιμο, αλλά δεν με νοιάζει πλέον. Αν ο Hubert πεθάνει στα χέρια του Shadow τόσο καλύτερα! έφτυσε φαρμάκι.

Πλέον στην ματιά της κολυμπούσε ο κίνδυνος και η αστάθεια. Ο Arima τραβήχτηκε ακόμα περισσότερο. Το στομάχι του είχε δεθεί κόμπος και τον ανάγκαζε να καμπουριάζει.
-Ήξερες ότι είμαστε Επαναστάτες, δήλωσε.
-Φυσικά! Όπως ήξερα τι σκαρώσατε εσύ και τα υπόλοιπα παιδάκια ολημερίς στην πόλη, σχολίασε για τις φάρσες που είχαν οργανώσει. Γέλασε πλάγια. Μερικά από τα παιδάκια αυτά είναι πολύ μικρά, ελάχιστα καταλαβαίνουν τον κόσμο! Αλλά τα μεγαλύτερα ήταν άταχτα. Θα μπορούσα να το αφήσω να περάσει, αλλά πλέον δεν έχω την όρεξη! Πρέπει να τιμωρηθούν για να μάθουν να φέρονται!
Ο Arima υποχώρησε και άλλο. Το χέρι του τώρα πίεζε το στομάχι του που ανακατευόταν λες και κουβαλούσε λάβα.
-Δεν φταίνε σε τίποτα! Εμείς τους το προτείναμε—
Έπεσε στο ένα αγόρι και έσφιξε τον λαιμό του για να αυξήσει την πίεση του αίματος. Τόσο αδύναμος! Γιατί έτσι ξαφνικά; Δεν συνειδητοποιούσε. Δεν καταλάβαινε τίποτα αλλά το ένστικτο του φώναζε ότι η γυναίκα που χαμογελούσε στην κατάντια του οφειλόταν για όλα!
-Δεν πρόκειται να τα βλάψω! αντιγύρισε. Λατρεύω τα παιδιά, όλα τα παιδιά! Θέλω να τα αγκαλιάσω με στοργή. Και για να το κάνω πρέπει να έχω δύναμη. Ο Hubert λάτρευε τον σεβασμό και την ανωτερότητα που του πρόσδιδε η θέση που του παρείχα. Κι εγώ ήμουν ευτυχισμένη όσο ήταν κι εκείνος ικανοποιημένος. Τώρα απλώς θέλω να κάνω ό,τι επιθυμώ πραγματικά.
Η συνειδητοποίηση χτύπησε σαν μαστίγιο τον Arima που είχε ιδρώσει. Η Selby είχε προσφέρει την θέση του αρχηγού στον άντρα της; Η ίδια ήταν πίσω από όλα; Πίσω από τα ναρκωτικά και όλη την σπείρα της πόλης; Με φρίκη σύνδεσε την σημείωση στο χαρτί της Αποστολής του με την πληροφορία και κατέληξε σε ένα συμπέρασμα. Η Mia ήταν αυτή η γυναίκα, η αόρατη εχθρός για την οποία σχεδόν τίποτα δεν γνώριζαν. Ήταν η Selby που είχε απέναντι του.