[Τέλος-Αποστολή] Requiem or Dream

Αλλά ο Mark άσθμαινε δυνατά και η έκφραση του ήταν ατόμου που υπέφερε. Δεν μπορούσε να ρίξει ευθύνες πάνω στον γιατρό για την κατάσταση που έπεσε ο Bloody. Θα ήταν πολύ εύκολο να ξεσπάσει τα νεύρα για την δική του παράλειψη πάνω στον Spencer, να του σπάσει τα κόκαλα, να τον σκοτώσει!
Ήταν ο ίδιος ο Mark αυτός που τα έδωσε! Η άγνοια του τον τσάκιζε και μόνο τον εαυτό του κατηγορούσε. Ότι ο Spencer ήταν καθίκι -και δεν συνειδητοποιούσε πόσο καθίκι ήταν!- δεν τον αφορούσε στο κάτω κάτω. Μόνο για τις δικές του πράξεις ήθελε να είναι καθαρός με την συνείδηση του.
-Ξέρω ότι είσαι απατεώνας! σφύριξε με καταφρόνια το παιδί.
-...!
Ο Spencer δεν απάντησε. Το μυαλό του γύριζε χίλιες στροφές. Πόσες επεισοδιακές συναντήσεις είχε μέσα σε δύο μέρες; Από το παρελθόν του με τον Masta, από την επίσκεψη του μπελά που άκουγε στο όνομα Mr Shadow, από τα ασυγκράτητα αυτά παιδιά; Πόσο άσχημη θα μπορούσε να γίνει η θέση του και η εικόνα του στην πόλη όπου παρίστανε τον επιφανή γιατρό; Μέσα του άρχιζε να πανικοβάλλεται και ήταν έτοιμος να χυμήξει στον Mark, να του κλείσει το στόμα.
-Είσαι και συ μπλεγμένος στο κύκλωμα ναρκωτικών! τον κατηγόρησε ανοιχτά, αλλά παραδόξως ο Spencer ανακουφίστηκε.
Αυτού του είδους η απειλή ήταν πιο αποδεκτή από τις μύριες άλλες που θα μπορούσε να αποκαλυφθούν!
-Δεν θα σε κατηγορήσω για κάτι που επίσης φταίω, βαριανάσαινε το παιδί. Αλλά δεν πρόκειται να σε αφήσω να βγάλεις εντελώς την ουρά σου απέξω!
Και χωρίς διακοπή, βούτηξε ό,τι βρήκε εύκαιρο για τα χέρια του. Από μπουκάλια με χάπια και ναρκωτικά που προμήθευε στους πελάτες του, μέχρι κανονικά λεφτά. Ο Spencer απότομα τινάχτηκε κατά πάνω του. Η χειρονομία του παιδιού όμως τον θορύβησε.
-Injecting Darts!
Το παιδί ανέσυρε ένα από τα ειδικά βελάκια που κουβαλούσαν για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Το όπλο αποτελούσε έναν άσσο στο μανίκι τους και ο στόχος της μυτερής βελόνας απρόσμενα δεν ήταν ο Spencer τέθηκε σε επιφυλακή. Αλλά ο τοίχος του γραφείου του. Τα μάτια του άντρα άνοιξαν διάπλατα, κάνοντας την πιθανή πρόβλεψη. Έπεσε στο πάτωμα και κάλυψε το κεφάλι πριν το βέλος συγκρουστεί και προκαλέσει μια αξιοσημείωτη έκρηξη στον κλειστό χώρο.
Το κύμα της έκρηξης τράνταξε τον τόπο, το δωμάτιο θύμιζε πλέον εμπόλεμη ζώνη έτσι όπως αιωρούνταν χαρτιά και σκόνη και κάπνα στον αέρα. Ο Spencer στάθηκε στα πόδια του και αναμενόμενα δεν βρήκε πουθενά γύρω τον Mark. Βρίζοντας δυνατά, πέταξε από πάνω του την ιατρική ρόμπα. Βγήκε έξω όπου όλοι στην αναμονή επικεντρώθηκαν σαστισμένοι πάνω του.
-Δεν πρόκειται να δεχτώ άλλους ασθενείς! γάβγισε μανιασμένος.
Δεν είχε κανένα νόημα να παραμείνει στο κατεστραμμένο του ιατρείο εκείνη την στιγμή. Με μένος κοπάνησε την πόρτα να κλείσει πίσω του και οι μεντεσέδες της σχεδόν έσπασαν από την ορμή.

-Είδες πως έκανε η Kanae την μούρη του τύπου;
-Ναι. Υποθέτω τώρα θα χρειαστεί να βάλει ξύλο και στο πρόσωπο του.
-Η αλήθεια είναι ότι το έπαιζε πολύ μάγκας και έκανε σεξιστικά σχόλεια και αστεία.
-Σε λάθος γυναίκα τα έκανε.
-Δεν ήξερα καν ότι η Kanae-chan μπορούσε να βαρέσει τόσο δυνατά.
-Βλέπεις οι άντρες τουλάχιστον βλέπουν το στήθος της και ξεχνάνε ότι υπάρχει και το υπόλοιπο σώμα γύρω από αυτά τα πεπόνια.

Spoiler:

-Άμα σε ακούσει θα βαρέσει και σένα. τον προειδοποίησε ο Argon και ο Masta έγνευσε θετικά γνωρίζοντας το.
Όλο το πλήρωμα ήταν μαζεμένο πίσω στο πλοίο καθώς ο Argon άφηνε τους δύο κακοποιούς που είχε συλλάβει, με τον Masta και τον Arashi, στο αμπάρι και η Kanae τελείωνε την ανάκριση της.
-Λοιπόν έχω μια αποβάθρα 14 που ο φίλος μου κάτω ήξερε ότι ανοίκει στον κύριο Selby. είπε με ψεύτικη ευγένια προς το όνομα του εγκληματία η Kanae όταν τελικά βγήκε έξω με τους άλλους.
-Μάλιστα...και εμείς έχουμε 18 και 19. Θα πρέπει να χωριστούμε.
-Θα έχουμε ανοικτά τα προσωπικά μας den den mushi και θα τα συνδέσουμε. Όποιος δει την συναλλαγή ειδοποιεί τους άλλους και κινητοποιούμαστε.
-Καλώς... συμφώνησε ο Argon με τους δικούς του Kanae πάρε το καράβι και άραξε το κάπου πιο απόμερα ώστε να μην γίνει αντιληπτό όσο λύπουμε και μετά έλα να μας βρεις. Οι υπόλοιποι μαζί μου. Πάμε να πιάσουμε πόστο.
Είχε ήδη αρχίσει να βραδιάζει και για αυτό ο Argon ήθελαν να κινηθούνε και να βρίσκονται ήδη εκεί που έπρεπε, ειδικά αφού αναγκαστικά κάποιοι θα έπρεπε να μετακινηθούν ανάλογα με το που τελικά έπαιρνε μέρος η συναλλαγή που θέλαν να διαλύσουν. Ο Argon ανέλαβε την επίβλεψη της αποβάθρας 14 που ήταν πιο μακρυά. Δεν ήταν μπροστά για να ξέρει πόσο αλήθεια έλεγε ο Liop στην Kanae, ενώ ο ίδιος ήξερε σίγουρα ότι η πληροφορία ότι οι αποβάθρα 18 ή 19 άνοικαν στον Selby. Έτσι έμεινε αυτός στην πιο μακρινή ώστε σε κάθε περίπτωση να διένυε πιο γρήγορα την απόσταση. Αν τώρα όντως ερχόντουσαν στην αποβάθρα 14 πιθανότατα δεν θα χρειαζόταν καν να περιμένει τους άλλους. Ο Masta πήρε την 19 και ο Arashi με την Seika την 18.
Αγγίζοντας μεσάνυχτα η ώρα ο Argon έλαβε μια κλήση από την Kanae που μόλις είχε ξανά κατέβει στην ξηρά και κατευθυνόταν προς το μέρος τους.
-Είμαι απλά κάπως μακρυά. Θα έρθω όσο πιο γρήγορα μπορώ.
-Εντάξει. Δεν χρειάζεται να βιαστείς. Άλλωστε και το χέρι σου δεν έχει ακόμα γίνει πλήρως καλά από χθες.
-Καλά είμαι. Θα είμαι εκεί. είπε με πείσμα εκείνη και το έκλεισε.
Ένα τέταρτο μετά τα den den mushi χτύπησαν ξανά. Ήταν ο Arashi.
-...
-Ωραία! Το έπιασες Masta; Αποβράθα 18. Κινήσου και έρχομαι και εγώ. είπε ο Argon παιρνόντας το μήνυμα στην ανοικτή γραμμή.
-Σοβαρά τώρα πως στο καλό κάλεσε ο Arashi;;!! Και γιατί όχι η Seika;;!!
Δυστυχώς για εκείνον κάποια πράγματα δεν έχουν εξήγηση στην ζωή.

Είναι δύσκολο να ακολουθήσει καλύτερο ποστ σε αυτήν την ιστορία! Άντε να γράψω σοβαρό τώρα!

Πίσω στους δρόμους της πόλης, η May είχε πιάσει στην άκρη τον Arima. Το αγόρι μόλις είχε επιστρέψει, έχοντας αφήσει τον Bloody στο καράβι. Όταν διέκρινε την αναστάτωση του κοριτσιού, έσμιξε τα φρύδια περιμένοντας να ακούσει τις εξελίξεις.
Η May αμέσως του έδειξε το περιεχόμενο του φακέλου της Sara, την ίδια λεπτομέρεια που της έφερνε τόση ταραχή. Δεν μπορούσε και ο ίδιος να διατηρήσει την ψυχραιμία του.
-Τι θα κάνουμε; τον κοίταξε παρακλητικά. Δεν μπορώ να αποκαλύψω στην Mrs Selby αυτό το πράμα. Αλλά δεν μπορώ επίσης να την αφήσω στην άγνοια! περιέγραψε το δίλημμα. Αυτός ο Selby! ξέσπασε οργισμένη. Είναι απαίσιος! Ο χειρότερος!
-Ηρέμησε! την ακούμπησε στον ώμο. Δεν χρειάζεται να πας μόνη σου! Θα έρθω κι εγώ μαζί, της πρότεινε και εκείνη έμεινε να βαριανασαίνει έξαλλη για λογαριασμό της γυναίκας. Πού είναι ο Mark; ρώτησε σκανάροντας απορημένος τον γύρω χώρο.
Το παιδί δεν φαινόταν πουθενά. Μόνο υπό την υπόδειξη συνειδητοποίησε η May ότι ο μικρός δεν την ακολουθούσε. Είχε μείνει πίσω στου Spencer; Για ποιο λόγο; Η May υποπτεύθηκε το λόγο και σύντομα εντόπισε τον Mark με δυσμενή εμφάνιση. Το παιδί είδε τους φίλους του και τους πλησίασε ταχύτατα.
-Τι έπαθες;
Το πρόσωπο του ήταν γεμάτο αμυχές από κοψίματα. Τα ρούχα του επίσης ήταν μες στην σκόνη. Όλη η όψη του προϊδέαζε ότι πέρασε μέσα από ανεμοθύελλα! Οι γρατζουνιές όμως ήταν επιφανειακές και δεν είχε σημάδια για πιο σοβαρά τραύματα.
-Εγώ είμαι μια χαρά! εξέπνευσε ανακουφισμένος ο Mark.
Το νόημα ήταν ξεκάθαρο: Ο αντίπαλος την είχε πληρώσει χειρότερα! Αλλά ο Arima πλέον ταλαντευόταν. Από το να θέσει το παιδί στο έργο που θα ακολουθούσε με την May, προτιμούσε να τον κρατήσει στην ηρεμία!
-Καλύτερα να πας στο πλευρό του Bloody, βρήκε την πρόφαση. Ο ίδιος αρνείται να πεθάνει, αλλά δεν εμπιστεύομαι ότι δεν θα ξαναμπλέξει!
Ο Mark δεν έφερε αντιρρήσεις. Εσωτερικά ήταν πολύ καλύτερα αφότου ξέσπασε στου Spencer, επιθυμούσε ακόμη να παραμείνει στο πλευρό του νεαρού για υποστήριξη. Μόλις τον είδαν να χάνεται, ο Arima στράφηκε στην May.
-Πάμε. Στην οικία της Mrs Selby.

Ο Mark ανέβηκε στο καράβι τους, τον Nidhogg και πέρασε μέσα στην καμπίνα. Εκεί βρήκε ξαπλωμένο τον Bloody, κατα-ιδρωμένο και με ρίγη αλλά διατηρώντας τις αισθήσεις του. Το παιδί με πονεμένο ύφος έκατσε στην ακρούλα του κρεβατιού.
-...Ήταν ανάγκη να πάρεις τα ναρκωτικά; ψέλλισε μαζεμένος.
Ο Bloody τον κοίταξε και διάβασε ξεκάθαρα τις σκέψεις του. Χαμογέλασε χαλαρός και λίγο χρώμα επέστρεψε στα μάγουλα.
-Δεν ήταν απαραίτητο! παραδέχτηκε. Έχω συνηθίσει πια την κατάσταση μου.
-Τότε γιατί..;! ανάβλεψε απότομα και δεν κρατήθηκε.
-Ο Arima φταίει! τα έριξε αλλού πεισμωμένος. Πώς γίνεται να μην έχει ίχνος επίγνωσης;! κούνησε το κεφάλι του φουρκισμένος.
-Νόμιζα ότι αυτό το θεωρούσες πλεονέκτημα! τινάχτηκε ο Mark και στην πρόταση αυτή, ο Bloody σκίρτησε επίσης αιφνιδιασμένος. Η αντίδραση αυτή γέννησε περισσότερη ένταση στο παιδί που μάντεψε: Άρχισες να πανικοβάλλεσαι;
-...Μόλις σύνδεσα πολλά πράγματα. Πράγματα που έπρεπε να είχα καταλάβει από την αρχή, μονολόγησε.
-Οπότε δεν είσαι πια τσαντισμένος με το Αφεντικό; ανακάθισε χαρούμενος.
-Είμαι! του ξεκαθάρισε. Αλλά δεν θα το τραβήξω άλλο! δέχτηκε την υποχώρηση.

Στην άλλη άκρη της πόλης, ο Arima και η May στέκονταν στο κεφαλόσκαλο της οικίας των Selby. Ήταν μια διώροφη μονοκατοικία με κεραμιδένια σκεπή, αυλή με γρασίδι και σκεπαστές βεράντες στα πλάγια. Σίγουρα το ζεύγος έπλεε στο χρήμα, αν λάμβανες υπόψιν ότι το μέρος στέγαζε μόνο δύο άτομα. Τα δύο παιδιά έμειναν διστακτικά για ένα λεπτό, αφουγκραζόμενοι την σιωπή του εσωτερικού.
*Knock-Knock*
Πήρε την πρωτοβουλία ο Arima και ύστερα από λίγα λεπτά αναμονής, μια μοναχική φιγούρα τους υποδέχτηκε. Η Mrs Selby δεν περίμενε επισκέψεις τόσο περασμένη ώρα. Μπροστά στα ανάστατη πρόσωπα τους, έσμιξε τα φρύδια παραξενεμένη.
-May; αναγνώρισε το κορίτσι. Έγινε κάτι σοβαρό; πήγε ο νους της στο κακό.
-Mrs Selby, πήρε το λόγο σοβαρά. Ονομάζομαι Arima και είμαι φίλος της May. Μπορούμε να σας μιλήσουμε για λίγο; ζήτησε την άδεια να περάσουν μέσα.
Εκείνη σκυθρώπησε περισσότερο. Από όσο θυμόταν, δεν είχε αναφέρει στο κορίτσι την διεύθυνση της οικίας της. Για να μην αναφέρουμε το αγόρι που πρώτη φορά έβλεπε. Με χίλιες σκέψεις στο μυαλό της, άνοιξε την πόρτα διάπλατα μπροστά τους.
-Μην στέκεστε, περάστε!

O Argon έφτασε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο σημείο. Μερικά δεύτερα δηλαδή.
-Που στο καλό είναι τώρα; ρώτησε τον εαυτό του κοιτώντας γύρω του για να βρει τους δικούς του. Εκείνη την ώρα πέντε άντρες με ξίφη πετάχτηκαν μπροστά του, καθώς κατέβηκαν από ένα καράβι που είχε αράξει σε εκείνο το σημείο της αποβάθρας.
-Είναι αυτός! Ο Mr.Shadow. Πιάστε τον!
Με ένα Shadow Step ο Argon βρέθηκε από πίσω του και συνέχιζε να κοιτάει τριγύρω.
-Μα που στο καλό είναι; Στο πλοίο δεν φαίνεται να έχει άλλους. μονολόγησε, βλέποντας το κατάστρωμα άδειο, ενώ φάνηκε να αγνοεί τους άντρες.
-Νομίζεις ότι μπορείς να παίζεις... παραπονέθηκε ο άντρας αλλά δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του. Εκείνος και οι άλλοι τέσσερις κόπηκαν στην μέση και έπεσαν νεκροί κάτω.
-Ναι...δεν βλέπω κανέναν. επιβεβαίωσε τον εαυτό του ο κυνηγός.
Τότε από μια διπλανή αποθήκη ένας άντρας ακόμα πετάχτηκε. Αυτή την φορά κυριολεκτικά. Τον είδε να πετάγεται έξω από το παράθυρο και ψηλά στον αέρα. Ο Argon ακολούθησε με το κεφάλι του την πορεία του άντρα μέχρι που αυτός βρέθηκε να κολυμπάει μέσα στην θάλασσα.
-Υποθέτω τους βρήκα. παρατήρησε, αλλά πρώτα έπρεπε να ρίξει μια ματιά και στο πλοίο δίπλα του για καλό και για κακό. Ανεβαίνοντας εκεί πράγματι δεν μπορούσε να βρει ψυχή κι όμως άκουγε φασαρία από το αμπάρι. Εκείνη την ώρα άλλος ένας άντρας πέταξε ψηλά στον αέρα και έπεσε μέσα στην θάλασσα.
-Τι στο καλό; Τραμπολίνα έχουν σε εκείνη την αποθήκη;
Ο Argon άνοιξε το αμπάρι και εκεί βρήκε τον Arashi να παίζει κυνηγητό με μερικούς κακομοίρηδες.
-Έι αγόρι μου. του είπε ο Argon και ο λύκος σταμάτησε και σήκωσε το κεφάλι του προς τα πάνω για να τον κοιτάξει.
-Περνάς καλά βλέπω.
-...
-Ωραία. Να σου πω, βρήκες την μπαρουταποθήκη;
-...
-Τέλεια. Μόλις τελειώσεις τράβα τα βαρέλια με το μπαρούτι έξω και σκόρπισε τα πάνω στο πλοίο.
Μια σφάιρα έπεσε πάνω στον Arashi από πίσω, αλλά αντανακλάστηκε και έφυγε προς την κατεύθυνση που είχε εξ αρχής έρθει. Ο Arashi γύρισε να δει αν η σφαίρα είχε πετύχει κανέναν και όταν βεβαιώθηκε γύρισε ξανά ήρεμα προς τον Argon.

-...
-Ναι θα το κάψουμε. Δεν αφήνουμε στοιχεία πίσω σήμερα. Πάντως μην τους βάλεις φωτιά αμέσως. Άσε να τελειώσουμε πρώτα για να γίνει η έκρηξη αφού έχουμε φύγει.
-...
-Οκ. Α και κάτι ακόμα: υπάρχουν κάποιοι τυχαίοι τυπάδες που πετάνε στον αέρα σήμερα και πέφτουν στην θάλασσα... του είπε ο Argon. Από πάνω του στο background ένας ακόμα τυχαίος τυπάς έκανε την βόλτα του στον έναστρο ουρανό με μια κραυγή που για λίγο διέκοπτε την γαλήνη της μάχης του Arashi.
-...Αν κάποιος από αυτούς βγει ξανά στην ξηρά φρόντισε να τον αναλάβεις.
-...
-Ευχαριστώ φίλε. του είπε και έκλεισε το αμπάρι σφραγίζοντας όλους όσους βρίσκονταν ακόμα εκεί στην μοίρα τους.
Άνοιξε την πόρτα της αποθήκης και μπήκε μέσα. Την ίδια ώρα άλλο ένα σώμα πέταξε από δίπλα του προς τον ορίζοντα.
-Ω σε ευχαριστώ που την άνοιξες. Δεν μου είναι τόσο εύκολο να στοχεύσω τα παράθυρα. παραδέχθηκε ο Masta, ο οποίος κρατούσε ένα κουπί στα χέρια του. Χρησιμοποιώντας την ικανότητα του έβαζε ενέργεια στο κουπί και χτυπούσε με αυτό τα ανώνυμα τσιράκια τριγύρω εκτοξεύοντας τα στο άπειρο και ακόμα παρά πέρα.
-Φίλε το ξέρεις ότι μερικοί από αυτούς έχουν πιστόλια έτσι; τον ρώτησε ο Argon, ο οποίος περπάτησε λες και πήγαινε βόλτα κοντά του. Παράλληλα του έδειξε στο βάθος έναν τυπά που τους σημάδευε με ένα τουφέκι.
-Ναι, και; τον ρώτησε πίσω και κοιτάχτηκαν.
Εκείνη την ώρα ένα βέλος της Seika πέρασε από δίπλα τους και έφυγε να καρφωθεί στο κεφάλι του άντρα που τους στόχευε.
-Τίποτα, απλά το αναφέρω. απάντησε ο Argon χωρίς καν να κοιτάζει τον πλέον νεκρό άντρα.
-Ο Arashi είναι έξω παρεμπιπτόντως. Το έστειλα γιατί τους είχαν περισέψει μερικοί άντρες σε ένα πλοίο.
-Ναι τον συνάντησα. Όλα καλά, συνεννοηθήκαμε.
-Πάντως σοβαρά αδερφέ, πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή για την εκπαίδευση που του κάνεις. Ώρες ώρες νομίζω ότι μπορεί και εγώ να την χρειάζομαι.

Ο Arima και η May κάθονταν σε έναν απλωμένο, δερμάτινο καναπέ που σε προσκαλούσε να ξαπλώσεις και δεν θα μπορούσαν να αισθάνονται περισσότερο άβολα. Το σαλόνι της Mrs Selby ήταν κλασσάτο και ευρύχωρο. Οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με πίνακες. Υπήρχαν γλάστρες με πράσινα φυτά και ένα αναμμένο τζάκι στην απέναντι γωνία, η ζεστή φωτιά τριζοβολούσε ευχάριστα και αποτελούσε την μοναδική πηγή φωτός για τον χώρο. Πάνω στην λεία επιφάνεια του είχαν παρατάξει κορνίζες με φωτογραφίες, μάλλον αξιομνημόνευτων οικογενειακών στιγμών.
Τα παιδιά όμως δεν τολμούσαν να κάνουν ρούπι. Η ένοικος τους είχε εγκαταλείψει προσωρινά. Ήταν αμετάπειστη να τους προσφέρει την φιλοξενία της με κάθε τύπο. Άκουσαν τα βήματα της, σημάδι ότι επέστρεφε στο σαλόνι, και έστρεψαν τα κεφάλια πάνω από τους ώμους.
-Πιείτε τα όσο είναι ζεστά! τους σέρβιρε ένα πλήρες σετ τσαγιού στο χαμηλό τραπεζάκι μπροστά στα πόδια τους.
Η ίδια πήρε την θέση της στον καναπέ απέναντι τους με ένα φλιτζάνι επίσης.
-Τώρα, σας ακούω, τους χαμογέλασε καλοπροαίρετα. Τι σας έφερε στην πόρτα μου μες στα μαύρα μεσάνυχτα;
Τα παιδιά κοιτάχτηκαν και η May έγνεψε καταφατικά. Απευθύνθηκε ευγενικά στην Mrs Selby.
-Το απόγευμα μιλήσαμε για τον σύζυγο σας, Mrs Selby. Ειλικρινά, με εξέπληξε το γεγονός ότι γνωρίζατε για την εξωσυζυγική σχέση που διατηρούσε. Αλλά δεν μου πέφτει λόγος στο κάτω κάτω.
-Ωστόσο, βρίσκεσαι εδώ...
-Σωστά! δέχτηκε και κόμπλαρε. Ήπιε μια γουλιά για να κατευνάσει τον ξεραμένο κόμπο στο λαιμό της. Καταλαβαίνω, επανήλθε, ότι εξαιτίας της δικής σας αδυναμίας να συλλάβετε παιδί, η Selby απέστρεψε το βλέμμα. Μια φευγαλέα πίκρα την έκανε να σφίξει τα χείλη της. Έχετε αναπτύξει κάποιου είδους τύψεις. Γι αυτό δικαιολογείτε πράξεις του άντρα σας, που διαφορετικά θα θεωρούνταν ανεπίτρεπτες.
-Αν θες να με πείσεις ότι φταίει το σκεπτικό μου— άρθρωσε αργά η γυναίκα.
-Δεν μπορώ! συμφώνησε η May. Δεν πρόκειται να σας υποβάλλω τα δικά μου πιστεύω. Φαντάζομαι θα έχετε ακούσει άπειρες φορές φράσεις του στυλ “Δεν φταις σε τίποτα. Δεν είναι ανάγκη να υποφέρεις και να υπομείνεις.” Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου εδώ!

Η Selby έγειρε πίσω στην πολυθρόνα της, οι αναπνοές της είχαν επιταχυνθεί. Οι άκρες των δαχτύλων της είχαν εισχωρήσει στις εσοχές του επίπλου. Όλη αυτή η κουβέντα την χτυπούσε στο ευαίσθητο της σημείο. Αλλά αυτό ακριβώς ήταν το κίνητρο της May.
-Θέλω απλώς να γίνει σαφές σε εσάς, ότι ο άντρας σας εκμεταλλεύεται αυτήν ακριβώς την αδυναμία σας. Είμαι σίγουρη ότι έχετε καβγαδίσει άπειρες φορές γι αυτό το ζήτημα. Σε πόσες από αυτές σας κατηγόρησε, προξενώντας σας ενοχές; Δεν το βλέπετε ότι το κάνει επίτηδες; Ότι τον συμφέρει να σας έχει του χεριού του με αυτόν τον τρόπο;
-Ήρθες να μου ανοίξεις τα μάτια! παρατήρησε και της χαμογέλασε τόσο σαρκαστικά, όσο και με αυτολύπηση. Εννοείται πως τα ξέρω όλα αυτά. Πόσο καιρό νομίζεις διαρκεί αυτή η κατάσταση;
Η May έπιασε το κεφάλι της σε ένδειξη πονοκεφάλου. Ο Arima σκυθρώπησε στην υποχώρηση του κοριτσιού.
-Mrs Selby, πόσο καλά πιστεύετε ότι ξέρετε τον σύζυγο σας; της έθεσε το ερώτημα με λιγότερη ευγένεια.
-Πολύ καλύτερα από όσο πιστεύετε, σίγουρα! συνέχισε να χαμογελά με επιτηδευμένο κέφι.
-Δηλαδή δεν κρατά κανένα μυστικό από εσάς; Η Selby δεν απάντησε, το χαμόγελο πάγωσε για μια στιγμή στο πρόσωπο της. Είστε με το μέρος του γιατί συμφωνείτε με κάθε του ενέργεια;
-...Πού το πηγαίνεις, Arima; ρώτησε, θέτοντας το εύθραυστο φλιτζάνι στο τραπέζι.
-Σας ρωτάω για να καταλάβω: Αν γνωρίζατε ήδη για την εγκυμοσύνη της ερωμένης του ή το ακούτε πρώτη φορά από εμάς!
Δεν υπήρχε πιο άσχημος τρόπος να της μεταφέρει την πληροφορία και η απάντηση του ερωτήματος ήταν προφανής από  την αντίδραση της. Τα νύχια της μπήχτηκαν ακόμα πιο βαθιά στον καναπέ. Το πρόσωπο της πάνιασε, τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα, όπως και το στόμα από όπου δεν ξέφευγε ανάσα.
-...Η Sara είναι έγκυος..;! εξέπνευσε και κόντεψε να χάσει το μυαλό της.

Παραδόξως η γυναίκα γνώριζε μέχρι και το όνομα της κοπέλας. Αλλά πόσο τραγικό ήταν να την βλέπουν να συνετρίβεται αργά αργά; Μια γυναίκα που δεν μπορεί να κάνει παιδιά, να μαθαίνει ότι η ερωμένη του άντρα της –η πολύ νεότερη και πόρνη- είχε μείνει έγκυος;! Συντριπτικό πλήγμα! Η May είχε βουρκώσει σχεδόν, συμπάσχοντας στο σοκ. Μέχρι και ο Arima ένιωσε λίγο άσχημα για τον τρόπο που της το ανακοίνωσε.
Η Selby ανάβλεψε και τα παιδιά είδαν την ματιά της κενή και απόμακρη. Όποια υπόθεση κι αν έκαναν εκείνη την στιγμή, ανατράπηκε στο επόμενο δευτερόλεπτο.
-Η Sara είναι έγκυος! επανέλαβε και στην χροιά της τρεμόπαιζε κάτι παράξενο. ...Αυτό είναι καλό! συμπλήρωσε και τα παιδιά αναγνώρισαν κεραυνοβολημένα την αμυδρή ελπίδα...
Η May τίναξε απότομα το κεφάλι. Πρέπει να είχε παρακούσει, σωστά;
-Συγνώμη αλλά... Ποιο είναι το καλό στην υπόθεση; ρώτησε με χαμένο ύφος.
-Ένα παιδί! αναφώνησε η γυναίκα που πλέον άρχισε να λάμπει. Πώς γίνεται ο ερχομός ενός παιδιού να είναι κάτι δυσάρεστο; έθεσε το επιχείρημα θέλοντας να μοιραστεί τις σκέψεις της. Επειδή έρχεται από άλλη γυναίκα; Πρώτη από όλους, εγώ θα το καλωσορίσω στον κόσμο, δεν το καταλαβαίνεις;
Η May ένιωσε την γλώσσα να μαγκώνεται στον ουρανίσκο της. Η πίεση της είχε ανέβει τόσο που οι φλέβες πάλλονταν στον κρόταφο της.
-Δεν με νοιάζει για τον υπόλοιπο κόσμο. Αν θέλουν να σχολιάσουν κάτι, τους έδινα έτσι κι αλλιώς τόσες αφορμές! κάγχασε και ήταν έτοιμη να πανηγυρίσει. Ο Hubert θα γίνει πατέρας! Πρέπει να πετά στα σύννεφα!
Η χαρά της ήταν μεταδοτική και ασυγκράτητη σαν πλημμύρα. Γι αυτό τα παιδιά ένιωσαν ακόμα χειρότερο όταν έπρεπε να της σπάσουν το όνειρο!

-Στο λέω δεν έχω καμία δουλειά σε αυτό. Τον εκπαίδευσα σε άλλα πράγματα, αλλά σε αυτό το κομμάτι παίζει να είναι πιο έξυπνος από εμένα.
-Στο λέω, ο Arashi έχει συμφωνίες με πλάσματα εξώ από τα όρια της φαντασίας. Πιθανότατα να είναι άνθρωπος που έχει παγιδευτεί στο σώμα λύκου.
-Ναι γιατί αυτό είναι πολύ εφικτό.
-Φίλε, ζούμε σε έναν κόσμο που παράξενα φρούτα δίνουν υπερδυνάμεις στον κόσμο και παιδιά ταξιδεύουν στις θάλασσες για να γίνουν πειρατές για να βρουν έναν μυθικό θησαυρό, ενώ είναι οι "κακοί" ναυτικοί που τα κυνηγάνε και παρότι έχουν ένα εκκατομύριο παραπάνω δυνάμεις και κανόνια δεν μπορούν να τα πιάσουν! είπε κάπως τσαντισμένα.
-Σου έχω πει ότι τα πολλά ανιμέ δεν σου κάνουν καλό. Σταμάτα να τα μπερδεύεις με την πραγματικότητα. Ένα τέτοιο σενάριο δεν θα δούλευε στον κόσμο μας.
-Συγνώμη παραφέρθηκα. Πραγματικά με εκνευρίζει όμως αυτή η λογική. Πάντως σοβαρά πρέπει να το τσεκάρεις το "In 10 years from now piece". Έχει καλή ιστορία, αλλά προτού μπουν στην Αμερική (νέο κόσμο) γιατί μετά χάνει λίγο.
-Μήπως σκοπεύετε να με βοηθήσετε λίγο; ρώτησε η Seika η οποία έριχνε άλλα τρία βέλη και σκότωνε άλλα τόσα τσιράκια.
-Έχεις πρόβλημα να τους νικήσεις;
-Δεν είναι αυτό, απλά θα μπορούσαμε να τελειώσουμε πολύ πιο γρήγορα.
-Καλά σε λίγο. Του έλεγα κάτι σημαντικό τώρα.
Εκείνη ξεφύσηξε.
-Καλά κλείστε τα μάτια σας.
-Γιατί; Ότι και να κάνεις φοράμε τα ειδικά γυαλιά θυμάσαι; Τουλάχιστον εγώ τα φοράω. Σοβαρά τι κόλπο έκανες πάλι; ρώτησε τον Argon.
-Το ξέρεις ότι είναι βράδυ έτσι; Δεν χρειάζεται να φοράμε τα γυαλιά.