[Τέλος-Τεχνική] Η Τέχνη του Θρόνου: Επίπεδο 1

Αμφιβάλλοντας αν έπρεπε να δεχτεί την εκπαίδευση αυτού του υποκειμένου ή αν ήταν πάλι παγίδα, ο Arima του πέρασε το rapier. Μόλις το κράτησε από την λαβή, η αύρα του Bloody υπέστη μια αισθητή αλλαγή. Το ένστικτο του Arima βάρεσε κόκκινο και η καρδιά του έχασε ένα χτύπο. Κίνδυνος! Αυτός ήταν ο συναγερμός των αισθήσεων του. Το όπλο χειριζόταν με τόση αρμονία που έμοιαζε με προέκταση του χεριού. Η λεπτή σαν καρφί μύτη του περιστρεφόταν στο ίδιο σημείο, αλλά μόνο οι λάμψεις από το φως του ήλιου που ανακλώνταν, το αποδείκνυαν. Από άλλες οπτικές γωνίες έμοιαζε εντελώς ακίνητο και για κάποιον που θα τον αντιμετώπιζε, θα έμοιαζε πολύ λιγότερο επικίνδυνο από όσο πραγματικά ήταν! Το βάθος της τεχνικής του Bloody πάνω στο όπλο ήταν αμέτρητο, έπρεπε να του το αναγνωρίσει. Τουλάχιστον ο ίδιος μαγνητιζόταν από αυτόν τον απλό χειρισμό.
-Πέρασε καιρός από τότε που χρησιμοποίησα όπλο, μονολόγησε με νοσταλγία ο νεαρός με το βλέμμα απορροφημένο στην λεπίδα. Έπειτα στράφηκε στον Arima, που βλεφάρισε και επέστρεψε στην πραγματικότητα. Παρακολούθησε στενά την κίνηση που θα εκτελέσω γιατί δεν σκοπεύω να την επαναλάβω.
Ο Bloody ύψωσε το σπαθί ψηλά. Κι έπειτα το κατέβασε κάθετα, εκτελώντας ένα κόψιμο, που από απόσταση θα έμοιαζε τόσο απλό. Αλλά τα μάτια του Arima άνοιξαν διάπλατα και ένιωσε το μυαλό του να γυρίζει σβούρες. Η ανάσα του έγινε λαχάνιασμα από την έκσταση και ένιωσε την παρόρμηση να υποχωρήσει.

Η λεπίδα του Rapier ήταν πολύ στενή και ελαφριά. Το μήκος της έφτανε μονάχα το 1 μέτρο ενώ το βάρος του δεν ξεπερνούσε το 1 Kg. Από την κατασκευή του ήταν ένα εύχρηστο όπλο, χωρίς μεγάλες απαιτήσεις σε σωματική δύναμη. Στα χέρια του Bloody όμως γινόταν τρομακτικό. Έδειχνε να ζυγίζει έναν τόνο και αντίστοιχα έκανε έναν αιώνα για να το κατεβάσει! Όποιος βρισκόταν στο διάβα του, όχι μόνο θα του άνοιγε το κεφάλι στην μέση, πιθανότατα να τον υπέτασσε στο έδαφος σε δύο φλοίδες από τις οποίες αρκετή σάρκα θα είχε πολτοποιηθεί!
-Αυτό ήταν παρανοϊκό! Πώς το έκανες; δεν άντεξε να μην φρικάρει.
-Τι εννοείς; ρώτησε χαλαρά ο Bloody σαν να μην είχε μεσολαβήσει τίποτα. Εγώ απλώς εκτέλεσα ένα κόψιμο, συνέχισε να παριστάνει τον ανήξερο.
-Ένιωσα ότι σταμάτησες όλον τον χρόνο! Και η λεπίδα απέκτησε βάρος που θα σύνθλιβε ένα βράχο!
-Τρελάθηκες;! Η κίνηση δεν διήρκησε πάνω από μισό δευτερόλεπτο. Rapier είναι εξάλλου, όχι κανα heavysword! Και τι εννοείς “θα σύνθλιβε βράχο”; Ούτε το χιόνι από το έδαφος δεν τινάχτηκε!
Ο Arima κοίταξε το έδαφος και είδε το χιόνι στην φουσκωτή πυκνότητα που υπήρχε εξαρχής. Το μυαλό του έχασε κάθε λογική και ένιωσε να ζαλίζεται. Αντιθέτως, ο Bloody γέλασε με το στόμα προς τον ουρανό, διασκεδασμένος από την αναμενόμενη αντίδραση.

-Εντάξει μην φρικάρεις! τον καθησύχασε. Θα σου εξηγήσω την φιλοσοφία πίσω από την τεχνική που μόλις είδες. Είναι κάπως περίπλοκη, γι αυτό μην προσπαθήσεις να την κατανοήσεις σε βάθος. Αρκεί να ασπαστείς ένα τμήμα της για να χρησιμοποιήσεις το βασικό επίπεδο. Από εκεί και πέρα θα κάνεις τις δικές σου προσθήκες, αν θέλεις να την επεκτείνεις.
Ο Arima κάθισε στο έδαφος και άκουσε σχολαστικά, όσο πιο συγκεντρωμένος γινόταν.
-Αρχικά, ας συζητήσουμε: Ποιο είναι το πλεονέκτημα ενός ελαφριού όπλου; Η ερώτηση είναι παγίδα, σε προειδοποιώ! ξεκίνησε με ύφος δασκάλου ο Bloody.
-Οι γρήγορες επιθέσεις..; υπέθεσε το προφανές.
-Τέτοιες βλακείες μαθαίνουν στα παιδάκια και τους στενεύουν τα μυαλά! μονολόγησε και ο Arima κατσούφιασε.
-Δεν είναι βλακεία! Το βλέπω με τα μάτια μου! παραπονέθηκε.
-Δεν θα σε εκπλήξει αν σου πω ότι τα μάτια σου δεν είναι τα καλύτερα στον κόσμο, έτσι;! Ο Arima ίσιωσε τα γυαλιά στην μύτη του. Εφόσον έχεις ήδη καλλιεργήσει την παρανόηση που μόλις ανέφερες, θα δυσκολευτείς να δεχτείς αυτό που θα σου πω. Γι αυτό, δώσε προσοχή. Το ότι τα βαριά όπλα έχουν παραπάνω δύναμη αλλά είναι αργά, είναι υποκειμενικό, σωστά;
-Σωστά, δέχτηκε εκείνος. Κάποιος με αρκετή δύναμη μπορεί να χειριστεί ένα όπλο –δεν πανα ζυγίζει ένα τόνο- σαν να ήταν πούπουλο. Αρκεί να έχει ικανοποιητική δύναμη, επιχειρηματολόγησε.
-Αυτό το δέχεσαι. Δεν δέχεσαι όμως ότι ένα ελαφρύ όπλο μπορεί να χτυπήσει το ίδιο δυνατά κάτω από τη σωστή μεταχείριση;!
-...Αν προσμετρήσεις τη μάζα του όπλου... άρχισε τις πράξεις μπερδεμένος.
-Άσε τη φυσική! τον πρόλαβε πριν τον “χάσει”. Δεν πιάνεις την διαχωριστική γραμμή του θέματος. Δύναμη-βάρος. Τα δύο μεγέθη εμφανίζονται ανάλογα. Όμως γιατί ξεχωρίζουμε τα όπλα; Γιατί ξεχωρίζουμε αν θα είναι αργό ή γρήγορο; Και τα δύο είναι χαρακτηριστικά του ίδιου πράγματος: της ταχύτητας. Ένα βαρύ όπλο που χειρίζεται γρήγορα είναι τρομαχτικό, έθεσε το προφανές συμπέρασμα. Γιατί λοιπόν ένα ελαφρύ όπλο που μεταχειρίζεται αργά, να μην είναι το ίδιο τρομαχτικό;

Τα μάτια του Arima άστραψαν από την αναλαμπή. Η εξήγηση με την εικόνα, που έλαβαν οι αισθήσεις του κατά την εκτέλεση της τεχνικής, κλίκαραν σαν κομμάτια παζλ που ενώνονται για να αποκαλύψουν μια μεγαλύτερη εικόνα. Η εντύπωση του για τον χειρισμό του σπαθιού μόλις έκανε ένα άλμα και ένιωσε περισσότερο σεβασμό για τους ξιφομάχους, που περνούσαν μια ζωή αναλογιζόμενοι τα μυστήρια του ξίφους.
-Αυτό έκανες κι εσύ, έτσι; θέλησε να επιβεβαιώσει. Μεταχειρίστηκες ένα ελαφρύ όπλο σαν βαρύ και εκτέλεσες το κόψιμο αργά για να πάρεις αντίστοιχα αποτελέσματα.
-Όχι... έξυσε το πιγούνι με ενοχή. Εγώ διατήρησα το φυσικό χαρακτηριστικό του Rapier. Το κόψιμο μου ήταν ιδιαίτερα ταχύ, παραδέχτηκε.
-Α ναι! θυμήθηκε την λεπτομέρεια ο Arima. Κι έπειτα τα έφερε όλα μαζί στο μυαλό του και έχασε την πορεία σκέψης. Το πρόσωπο του έγινε κενό. Ε..; μπερδεύτηκε και πάλι.
-Αν δεν σου έδειχνα το δεύτερο επίπεδο, δεν θα μπορούσα να σε "τραβήξω" μέχρι την μέση τουλάχιστον για την εκπαίδευση σου! επιχειρηματολόγησε και το αγόρι έχασκε. Δεν χρειάζεται να φτάσεις τόσο πέρα στο στάδιο που βρίσκεσαι, το βασικό επίπεδο σου αρκεί, τον καθησύχασε υποτίθεται αλλά ο Arima δεν παρηγορήθηκε. Και με την ολοκλήρωση της Εισαγωγής για Αρχάριους Ξιφομάχους, ας περάσουμε στο πρακτικό κομμάτι, του υπέδειξε το χώρο και του έτεινε πίσω το Rapier.

Ο Arima σηκώθηκε όρθιος και πήρε το σπαθί, νιώθοντας εντελώς ανασφαλής. Στάθηκε όπως είχε σταθεί ο Bloody με το όπλο υψωμένο πάνω από το κεφάλι του. Έμεινε έτσι αρκετή ώρα, με ιδρώτα να λούζει το σβέρκο του από την ένταση της συγκέντρωσης.
-Θυμήσου: Μεταχειρίσου το σαν να χειρίζεσαι ένα σπαθί 1 τόνου! του υπενθύμισε για να το επαναλαμβάνει εσωτερικά.
-Κι αν το κόψιμο καταστρέψει το έδαφος που πατάμε..; υπέθεσε το ακραίο.
-Βρε κάντο με την πρώτη και θα πεθάνω ευτυχισμένος! σχολίασε αμφισβητώντας το ενδεχόμενο.
-@#%^&!!
Ο Arima εξέπνευσε και σταθεροποίησε τις σκέψεις του. Εσωτερικά επαναλάμβανε το μάθημα του. Ύστερα έσφιξε τα δόντια και κατέβασε το Rapier για ένα αργό κόψιμο. ..Που ήταν πράγματι αργό, χωρίς τίποτα αξιοπρόσεχτο. Η πρώτη αποτυχία στο ιστορικό!
-...
-...Λοιπόν, αυτό ήταν συναρπαστικό! σάρκασε και ο Arima σκυθρώπησε. Όπως συμφωνήσαμε, θα σε περιμένω στην κορυφή! του υπέδειξε το ανηφορικό μονοπάτι και τον έστειλε για συμβατική προπόνηση.

Για τις επόμενες μέρες και πολλές ακόμα μετά από αυτές, η καθημερινότητα του Arima θα ήταν απαράλλαχτη. Το αγόρι ακολουθούσε την μέθοδο που του υπέδειξε ο Bloody:
Το ξημέρωμα ερχόταν το εγερτήριο όποτε και οι αισθήσεις του αγοριού ήταν πιο οξυμένες από ποτέ. Σε τέτοια φάση έμενε να παρακολουθεί την φύση και τις μεταβάσεις της με το πέρασμα της μέρας μέχρι να φωτιστούν τα πάντα από τον ήλιο. Σκοπός ήταν να καταγράψει μικρολεπτομέρειες σε ένα κοινό και βαρετό μετά από τόσο καιρό τοπίο. Ο στόχος της άσκησης τον ξεπερνούσε! Ο Bloody του είχε επισημάνει ότι η διαδικασία ήταν μαρτυρική ακριβώς επειδή δεν τον συγκινούσε και ως αποτέλεσμα, θα του έφερνε μεγαλύτερα οφέλη όταν θα ήταν πράγματι αναγκαία η παρατήρηση του τοπίου. Επίσης κάτι σχολίασε σχετικά με την καταπραϋντική για την ψυχή του εναρμόνιση με την φύση... Κάπου εκεί είχε αρχίσει να ζαλίζεται και απλώς συμφώνησε υποφέροντας!
Στο δεύτερο στάδιο ερχόταν η σωματική άσκηση. Εδώ μάλιστα, μπορούσε να εκτιμήσει τα αποτελέσματα! Με δεδομένο ότι είχε συσσωρευμένη ενέργεια και πουθενά αλλού να την ξεσπάσει, τα έδινε όλα. Δεν χρειαζόταν να σκέφτεται όσα τον κυνηγούσαν. Εξάλλου ποτέ πριν δεν είχε ασχοληθεί με την κλασσική προπόνηση, λόγω της κράσης του σώματος του. Οπότε ξεκίναγε από το άνοιγμα στην πλαγιά όπου του είχε πρωτοδιδάξει ο Bloody την τεχνική. Κάμψεις, κοιλιακούς, τεντώματα και άλματα για ζέσταμα. Έπειτα ερχόταν το ριψοκίνδυνο κομμάτι της ανάβασης του βουνού μέχρι την κορυφή. Πρέπει να τονίσουμε ότι το έργο ήταν ιδιαίτερα κοπιαστικό και απαιτητικό. Η κλίση του εδάφους ξεκινούσε από σκαμπανεβάσματα με τα κενά να πλαταίνουν μέχρι κανονική αναρρίχηση. Κυριολεκτικά κρεμόσουν πάνω από μια χαράδρα, που σου έφερνε ίλιγγο αν έκανες το μοιραίο λάθος να κοιτάξεις κάτω! Στην φάση αυτή, η συγκέντρωση, ισορροπία και η αντοχή ήταν στοιχεία που έκριναν την επιβίωση σου. Παρότι ο ίδιος δεν το συνειδητοποιούσε, η κρίση των σημείων που θα στηριζόταν για να ανέβει ήταν επίσης καίρια και στηριζόταν αρκετά στις ατελείωτες ώρες παρατήρησης τοπίων που είχε υπομείνει.

Στο τελικό στάδιο, συναντούσε στην κορυφή του βουνού τον Bloody. Προφανώς και το τοπίο ήταν μαγευτικό. Είχες το μισό Kashamin στα πόδια σου και από το υψόμετρο όλα έμοιαζαν με κουκκίδες. Το χιόνι ήταν πιο βαθύ από οποιοδήποτε άλλο μέρος. Ο αέρας λυσσομανούσε διαβολεμένα και το κρύο έκανε τα κόκαλα σου να τρίζουν. Σε πλήρη αδιαφορία για τις συνθήκες, ο Arima κατέφθανε κάθε φορά λουσμένος στον ιδρώτα και 1 κιλό ελαφρύτερος από την τρομάρα της ανάβασης. Οι μυς του που έκαιγαν από την υπερβολική ροή αίματος, τον έτσουζαν σαν να του έμπηγαν καρφιά στο δέρμα. Ένιωθε τις φλέβες του να πάλλονται και η ανάσα του έβγαινε σε σύννεφα καυτή από το στόμα. Η μόνη παρηγοριά ήταν όταν σηκωνόταν όρθιος και τεντωνόταν. Τότε άκουγε σε όλο του το σώμα τον χαρακτηριστικό ήχο “κρακ” καθώς ξεπιανόταν και άνοιγαν όλα. Εξέπνεε με ανακούφιση, νιώθοντας καινούργιος και γεμάτος ενέργεια.
Την ευχαρίστηση ερχόταν να του διακόψει ο Bloody, ο οποίος του χαμογελούσε δυσοίωνα υποδεικνύοντας του το κέντρο του τοπίου. Αυτή ήταν η προσταγή για να ξεκινήσει την εξάσκηση πάνω στο σπαθί. Ο Arima έμενε με τη λεπίδα μετέωρη πάνω από το κεφάλι για ώρες, μέχρι που αγκυλώνονταν τα άκρα του. Όχι μόνο έπρεπε να υπομένει το σφυροκόπημα του ανέμου που πάλευε να τον τσακίσει, έπρεπε να παραμένει συγκεντρωμένος στο μάθημα του, αν ήθελε να ασκήσει σωστά το κόψιμο και να παρουσιάσει βελτίωση.

-Το έκανα..;! μονολόγησε σαστισμένος σε μια τέτοια περίσταση, εκπλήσσοντας ακόμα και τον εαυτό του. Νομίζω ότι το έκανα σωστά! Νομίζω... Bloody! έκρωξε. Είδες τι έκανα; Το κατάφερα; ζήτησε να μάθει σε έξαρση.
-Χμμμ..; Συγνώμη, δεν πρόσεχα! απολογήθηκε με θεατρικότητα ο νεαρός, δίχως καμία ενοχή. Μπορείς να το επαναλάβεις;
Ο Arima έβρισε από μέσα του. Έπειτα σήκωσε το Rapier και εκτέλεσε την κίνηση πάλι. Και βλεφάρισε απορημένος. Τι στο καλό; Απέτυχε! Φουρτουνιασμένος, γύρισε στον Bloody για εξηγήσεις.
-Από ότι φαίνεται, δεν το έκανες σωστά, συμπέρανε ανασηκώνοντας τους ώμους αδιάφορα.
-Το έκανα σωστά την πρώτη φορά! τόνισε με νόημα και αγνοήθηκε. Η οργή του κόχλαζε. Ίσως θα μπορούσες να μου επαναλάβεις την τεχνική μια δεύτερη φορά για να σιγουρευτώ ότι οδεύω στο σωστό δρόμο...; πρότεινε δεικτικά γιατί ο Bloody ήταν αμετακίνητος πάνω στο θέμα.
-Οι δεύτερες ευκαιρίες κοστίζουν! πέταξε και ο Arima μαύρισε από το κακό του.
Με αυτόν τον τρόπο θα επαναλαμβανόταν η καθημερινότητα του Arima. Η οποία τον κρατούσε απόλυτα απορροφημένο. Το αγόρι ήταν εκ φύσεως ξεροκέφαλο, αν δεν ολοκλήρωνε το έργο που είχε στα χέρια του, δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Καθώς ήταν και καίρια στιγμή για την πρόοδο του στον κλάδο, ο Mark σπάνια τον ενοχλούσε. Υπήρχαν περιπτώσεις που ακόμα και στα γεύματα δεν αντάλλαζαν κουβέντα.

Έτσι, ο Arima δεν συνειδητοποίησε ότι οι εμφανίσεις του Mark και της May την ώρα που υποτίθεται θα επέστρεφαν όλοι στην βάση τους, γίνονταν πιο αραιές. Υπήρχαν μέρες που τα δύο παιδιά απλώς ξεμάκραιναν στους περιπάτους τους και χρειάζονταν πάνω από μια μέρα για να επιστρέψουν πίσω. Ήταν εξάλλου τόσο εκτενές το νησί και η λαχτάρα του Mark για εξερεύνηση δεν τον συγκρατούσε να αντισταθεί. Εφόσον είχαν τρόφιμα μαζί τους και είχαν εμπιστοσύνη ότι το παιδί δεν θα άφηνε την May στην κατάσταση της να πέσει σε κακοτοπιές, ο Bloody δεν αγχωνόταν.
Σε μια τέτοια βόλτα, τα δύο παιδιά είχαν περιπλανηθεί μέχρι μια κοιλάδα, στα πρόθυρα πυκνού δάσους. Ο ήλιος τους ζέσταινε τα πρόσωπα και λουλούδια άνθιζαν στην περίμετρο. Ήταν χάρμα οφθαλμών και τα πουλιά σιγόνταραν με το τραγούδι τους. Καμία σύγκριση με την παγωμένη κορυφή του βουνού που διέμεναν. Αυτό ήταν κλίμα για να αναρρώσει η May.
Το κορίτσι έπλεκε με ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπο ένα στεφάνι, ενώ ο Mark είχε κολλήσει την συνήθεια του Bloody να λαγοκοιμάται ξαπλωμένος ανάσκελα, με τα χέρια πίσω από το κεφάλι.
-Έχουμε περάσει βδομάδες σε αυτό το μέρος! μονολόγησε το παιδί και ανακάθισε. Τι λες, Μεγάλη Αδελφούλα; Έχεις όρεξη να πάμε λίγο παραπέρα;
Ο Mark κοίταξε την May που του ανταπέδωσε το βλέμμα. Σε αντίθεση με το δικό του, τα μάτια της ήταν κενά και η έκφραση της ατόμου σε ζάλη.
-Να! Κι εσύ βαρέθηκες κάθε μέρα τα ίδια! Πάμε! πρότεινε και σηκώθηκε όρθιος.
Άπλωσε το χέρι και εκείνη ασυναίσθητα το δέχτηκε και σηκώθηκε δίπλα του.
-Δεν χρειάζεται να πάμε στην πόλη των Pandaren, σχολίασε αλλά τα μάγουλα του είχαν φουντώσει. Μπορούμε όμως να ρίξουμε μια ματιά στην γύρω περιοχή! έπεσε τελικά στον πειρασμό.
-...
-Μπορείς να βασιστείς πάνω μου, Μεγάλη Αδελφούλα! την καθησύχασε και ξεκίνησε την πορεία μέσα από το δάσος.

link:

link:

Παράλληλα με τις περιπέτειες του Mark και της May, ο Arima συνέχιζε την σκληρή εκπαίδευση πάνω στην τεχνική. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, υπήρχαν φορές που ένιωθε ότι την εκτελούσε σωστά. Λες και τον κορόιδευε, ποτέ δεν “τύχαινε” ο Bloody να παρακολουθεί την στιγμή που γινόταν η πράξη. Κάθε φορά που τον ωθούσε να επαναλάβει την τεχνική, ο Arima αναμενόμενα αποτύγχανε. Μπορεί η συμπεριφορά να εκνεύριζε και να γέμιζε με επιμονή το αγόρι που έσφιγγε τα δόντια, ήταν όμως προφανές το συμπέρασμα: Δεν την είχε κατανοήσει πλήρως. Οι σωστές εκτελέσεις ήταν απλώς τυχαίες δοκιμές, που δεν είχαν ριζώσει μέσα του.
Σταθερά όμως, ο Arima έδειχνε να αναγνωρίζει με το μυαλό και το σώμα του, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες είχε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας. Μετά από μια επιτυχημένη δοκιμή, το αγόρι στάθηκε ασάλευτο στην στάση με τα μάτια του να αστράφτουν με περίεργο τρόπο. Ο Bloody, που τον παρακολουθούσε με την άκρη του ματιού, χαμογέλασε πλάγια. Ο καρπός που είχε φυτέψει στον Arima μόλις είχε βλαστίσει!
-Είναι τόσο δύσκολο! σχολίασε το προφανές για την τεχνική. Ο Bloody δεν τον απέσπασε από τα ευρήματα του. Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Βασικά ένα κόψιμο εκτελώ, όπως κάνω κάθε φορά με το rapier. Γιατί το νιώθω περισσότερο βαρύ στο χέρι μου από όσο είναι; Γιατί νιώθω τόσο περισσότερο κουρασμένος από όσο συνήθως; παρατήρησε στην ίδια χαοτική κατάσταση μυαλού.