[Τέλος-Τεχνική] Η Τέχνη του Θρόνου: Επίπεδο 1

Ήταν απόρριψη και μάλιστα το είδος που αδυνατούσες να ξεσπάσεις ή να προσβάλλεις. Γιατί ότι κι αν έλεγε η May, εναντίον της θα έβγαινε. Δεν μπορούσε να αρνηθεί την πρόταση του Bloody, θα τον έδιωχνε εντελώς από κοντά τους. Μπορούσε μόνο να γνέψει θετικά με προσποιητό χαμόγελο. Παρότι ένιωθε δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια της, είπε:
-Μου αρέσει σαν ιδέα. Σ’ ευχαριστώ που με άκουσες.
Και με αυτές τις δύο προτάσεις, έκανε μεταβολή και έφυγε με ταχύ βηματισμό πριν ενδώσει σε κλάματα. Περίμενε την απόρριψη, αλλά τώρα που την γεύτηκε και κάθε ελπίδα της γκρεμίστηκε οριστικά, δεν γινόταν να μην ματώσει η καρδιά της. Έπρεπε να ξεσπάσει, ώστε να συνέλθει εντελώς και να ξεπεράσει το στάδιο της άβολης επαφής μαζί του. Γιατί δεν σκόπευε να τον στερηθεί ούτε η ίδια από την συντροφιά, ούτε να τον διώξει από την παρέα τους για μια πρόταση χωρίς ανταπόκριση!

Βλέποντας την να εξαφανίζεται, η έκφραση του Bloody έπεσε απότομα σε ένα δολοφονικό ψύχος.
-Έχεις ιδέα πόσο θάρρος απαιτεί μια εξομολόγηση;! σφύριξε απειλητικά. Έλα πάνω και ετοιμάσου να χάσεις μερικές αναμνήσεις!!
Η προσταγή απευθυνόταν σε έναν αφανή θεατή της σκηνής. Ήταν ο Arima, που είχε ολοκληρώσει την ανάβαση και είχε πετύχει την σκηνή εν εξελίξει. Αυτός ήταν ο ανεπαίσθητος ήχος που έπεσε στην αντίληψη του Bloody. Αν δεν ήταν εκείνος, δεν θα είχε διώξει τόσο βιαστικά την May, χωρίς να της εξηγήσει την δική του μεριά.

Το αγόρι σκαρφάλωσε τα τελευταία μέτρα και ανέβηκε στο επίπεδο. Ούτε ο ίδιος αισθανόταν περήφανος για την πράξη του να κρυφακούσει. Θα είχε κάνει διακριτικά όπισθεν για να τους αφήσει το περιθώριο να τα πουν, αυτό απαιτούσε μια καλή διαγωγή! Όμως τον έζωναν τα φίδια για την έκβαση της εξομολόγησης. Ο ίδιος ενδιαφερόταν από πάντα για την May και ειλικρινά την γνώριζε περισσότερο καιρό από τον Bloody. Δεν έπρεπε να πάρει πρώτα αυτός “σειρά” και να ξεκαθαρίσει τα αισθήματα του απέναντι της;!
Βέβαια, το κορίτσι τον είχε προλάβει στον τομέα. Η προτίμηση της ήταν ξεκαθαρη σε όλους και απλώς είχε βρει το κουράγιο να την εκφράσει. Αλλά ποια θα ήταν η απάντηση του Bloody, όταν θα ερχόταν η ώρα να μιλήσει; Αυτό ήταν που τον ανησυχούσε!
Ο Bloody ήξερε για τα αισθήματα του Arima για την May. Αυτό όμως, ελάχιστα τον απασχολούσε στο να κάνει ό,τι επιθυμούσε. Για τον Arima, η απόρριψη που έδωσε ήταν ένα απρόσμενο σενάριο, την στιγμή που κλωθογύριζε αν ο ίδιος έπρεπε να εγκαταλείψει εντελώς τα δικά του συναισθήματα.
-Την απέρριψες ακριβώς επειδή ήξερες ότι κρυφάκουγα, ή όχι; τον ρώτησε χωρίς ντροπή, λες και του όφειλε κάποια εξήγηση.
-Ποιος θα ήθελε να ξεκινήσει έναν δεσμό με έναν τρίτο για μάρτυρα;! κάγχασε έξω φρενών ο Bloody και ο Arima σκοτείνιασε μανιασμένα. Ο λόγος μου ήταν αυτός που ανέφερα στην May, του ξεκαθάρισε, και δεν σε αφορά έτσι κι αλλιώς. Το αν θα βρεις τα κότσια να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου είναι δικό σου θέμα και θέμα της May, αν θα το δεχτεί ή όχι! Ο Arima έκανε να διαμαρτυρηθεί, αλλά ο Bloody δεν είχε καμία όρεξη να το συζητήσει περαιτέρω. Τώρα επέστρεψε στην εξάσκηση! γάβγισε απότομα.

Το ίδιο βράδυ, ο Arima που καθόταν σε αναμένα κάρβουνα, κατέφυγε σε δράση. Στράφηκε στον Mark με ανυπομονησία:
-Mark, έχεις δει την May;
-Είναι στην βάση της πλαγιάς, Αφεντικό, απάντησε άμεσα το παιδί, που βλεφάρισε από τον επιτακτικό τόνο.
Ο Arima του έγνεψε και εξόρμησε για το μέρος που του υπέδειξε. Από την μεριά του, ο Mark σκίρτησε. Το παιδί είχε συνειδητοποιήσει πολλά. Με αποφασιστικότητα στα μάτια, κατεύθυνε το βλέμμα του προς τα πάνω. Δεν δίστασε από το να κινηθεί. Ήθελε να ζητήσει το λόγο από τον Bloody. Αν δεν το έκανε, δεν θα μπορούσε να του συμπεριφέρεται όπως προηγουμένως και η σχέση τους θα κλονιζόταν. Εξάλλου το παιδί ποτέ δεν σταματούσε αν του έμπαινε μια ιδέα.

Στην κορυφή του βουνού, ο Bloody είχε παραμείνει και ελάχιστα είχε μετακινηθεί από την θέση που συνήθως στεκόταν. Αυτήν την ώρα όμως, η εικόνα του δεν είχε τίποτα το γαλήνιο. Ο νεαρός είχε πέσει στα τέσσερα, η πλάτη του είχε κυρτώσει πάνω από το στρωμένο χιόνι και ξέρναγε πυκνές ποσότητες από το αίμα του. Ο ανατριχιαστικός ήχος θύμιζε λαβωμένα ζώα, ενώ η γλοιώδης μάζα απλωνόταν και εισχωρούσε σαν λεκές στο λευκό. Όλη η ατμόσφαιρα έζεχνε από την μυρωδιά του.
Η κρίση υποχώρησε παροδικά και ο Bloody σταθεροποιήθηκε. Με την ανάστροφη του χεριού, καθάρισε το στόμα του και λέκιασε αναπόφεκτα το χέρι που έτρεμε. Όλο του το πρόσωπο έλαμπε από ιδρώτα και έμοιαζε άρρωστος στα πρόθυρα του θανάτου. Δεν ήταν η πρώτη φορά που του συνέβαινε, το είχε συνηθίσει και έτσι το πρόσωπο του επέστρεψε στην συνηθισμένη, χαλαρή του μάσκα.
-...Bloody...;
Η διστακτική προσφώνηση του Mark δεν έκρυβε ίχνος από το σοκ και τη φρίκη, στην οποία βυθίστηκε το παιδί. Η θέα του αίματος ήταν ξεκάθαρη εξάλλου, όπως και η μυρωδιά στον αέρα. Μόνο το χαμόγελο του νεαρού παρέμενε ανεξύλλο στο πρόσωπο του, σαν να μην είχε μεταβληθεί κάτι.
-Α! Mark! Καλησπέρα, τον χαιρέτησε ήρεμα με ύφος ατόμου που πιάστηκε στα πράσα να κάνει κάποια σκανταλιά.

[...]

Στην βάση της πλαγιάς, ο Arima αντίκρισε την στητή φιγούρα της May. Το κορίτσι ήταν στραμμένο πλάτη, στη μέση μιας ανοιχτής χιονοσκέπαστης έκτασης και ατένιζε στο βάθος το σκοτάδι χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το ψύχος την ανάγκαζε να σφίγγει την γούνα πάνω της και το χρώμα είχε εγκαταλείψει το πρόσωπο της. Ωστόσο είχε περισσότερη συναίσθηση από ποτέ και μπορούσε να διαλογιστεί με τις σκέψεις της. Θα έλεγες ότι πλέον είχε επανέλθει στα φυσιολογικά της, αν δεν έδειχνε τόσο ευάλωτη και λεπτεπίλεπτη σαν πορσελάνη.
Ο Arima ένιωσε ένα αγκάθι στα πλευρά από την ενοχή. Σε αυτήν την κατάσταση είχε έρθει να την εκμεταλλευτεί και να την ζορίσει με την δική του επιμονή. Τι έλεγε αυτό για τον χαρακτήρα του;! Ωστόσο έκανε ένα βήμα προς το μέρος της για να της τραβήξει την προσοχή.
-Arima, αναφώνησε ήρεμα και ευγενικά εκείνη μόλις τον κατάλαβε.
Το αγόρι στάθηκε στο πλευρό της σιωπηλά. Το χαμόγελο της και τα ερεθισμένα από το κλάμα μάτια της, τον καθήλωναν.
-Είπα στον Bloody πώς αισθάνομαι για εκείνον, του επισήμανε. Η έλλειψη έκπληξης εκ μέρους του δεν την ξένισε. Με απέρριψε, συνέχισε ακάθεκτη και το χαμόγελο της πλάτυνε με παραίτηση.
-...May... δοκίμασε να ξεκινήσει για να την παρηγορήσει.
Αλλά το κορίτσι έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι.

-Είμαι περήφανη! δήλωσε με ικανοποίηση και ο Arima σκίρτησε σαστισμένος. Το κορίτσι που ξεκίνησε την περιπέτεια από το Baterilla, που μεγάλωσε στα πούπουλα και δεν ήξερε τίποτα για τον τρόπο του κόσμου. Δεν είμαι ποια η ίδια. Άλλαξα και χαίρομαι ειλικρινά για το άτομο που έγινα. Αισθάνομαι λες και ξαναγεννήθηκα, λες και μου χάρισαν μια δεύτερη ζωή. Και οφείλεσαι εσύ γι αυτό, Arima! του χαμογέλασε.
Η έκφραση της στέρεψε τη νόηση από το αγόρι. Ο Arima έντρομος άκουγε την καρδιά του να πάλλεται και να ματώνει μέσα από το στήθος του. Η May έλαμπε μπροστά του τόσο λαμπρά, πώς άντεχε να μην τον θαμπώσει;
-Είμαι τόσο ευγνώμων που πραγματικά δεν φτάνει μια ολόκληρη ζωή για να το ξεπληρώσω. Αλλά θέλω να απαιτήσω κάτι ακόμα: Θέλω να παραμείνω μέλος της ομάδας σας, να έχω την ευκαιρία να προσφέρω και να απολαμβάνω την παρέα σας. Ειλικρινά, είστε όλοι τόσο σημαντικοί για μένα, που πλέον δεν μπορώ να με φανταστώ χώρια σας, κούνησε παρακλητικά το κεφάλι.
-...May… Συγνώμη...
Η φωνή του έσπασε και δάγκωσε τα χείλη για να συγκρατηθεί. Αυτός, που είχε τραβήξει το κορίτσι σε τόσα επικίνδυνα μέρη. Που ήταν υπεύθυνος για τους τόσους τραυματισμούς της. Που τελικά κατέληξε να πλήξει την ίδια της την ψυχή. Κατά την γνώμη του, θα έπρεπε ο ίδιος να την παρακαλά να τον ανεχτεί και να μείνει κοντά τους, όχι το αντίστροφο!

-Εγώ πρέπει να απολογηθώ, απέρριψε την πρόταση του Arima με ενοχή. Όταν συνήλθα για πρώτη φορά μετά το Ornac... Έκοψε την φράση της με πίκρα. Θυμόταν την φρικιαστική της αντίδραση και μετάνιωνε γι αυτή. Μες την υστερία μου, απέρριψα τόσο τον Bloody όσο και εσένα. Σας αντιμετώπιζα σαν τέρατα, ντράπηκε για τον εαυτό της και ζήτησε με τα μάτια την συγχώρεση. Εκείνον, επειδή φοβήθηκα ότι θα καταλάβαινε ακριβώς σε τι κατάσταση βρισκόμουν! εξήγησε. Αισθάνθηκα ευάλωτη μπροστά στην διάγνωση που θα μου έκανε. Κι εσένα, στράφηκε στον Arima, αλλά έχασε την φωνή της. Επειδή φοβήθηκα πως θα επιδεινωνόταν η κατάσταση μου αν με πλησίαζες, παραδέχτηκε. Ήμουν τόσο τρομοκρατημένη, πρέπει να σε πλήγωσα πολύ. Αλλά σε διαβεβαιώνω, δεν είμαι δειλή. Δεν μετανιώνω για τίποτα, ούτε θα φοβηθώ όποιες επικίνδυνες καταστάσεις αντιμετωπίσουμε στο μέλλον!
-Θα φροντίσω εγώ. Να σε προστατεύσω! της υποσχέθηκε σθεναρά.
Το κορίτσι χαμογέλασε θετικά. Εκτιμούσε την ειλικρίνεια του Arima, γιατί έβλεπε πόσο πάσχιζε για να το εξασφαλίσει.
-Το ξέρω! Βλέπω πόσο σκληρά προπονείσαι! τον επαίνεσε.
-Κι όσο για τον Bloody—
-Δεν χρειάζεται να ασχολείσαι με τα θέματα μου άλλο, επενέβη αμέσως στην αναφορά του ονόματος. Δεν θα αφήσω τα προσωπικά να υπονομεύσουν την φιλία σας! τον διαβεβαίωσε, αλλά ο Arima βουβάθηκε. Ποια φιλία θα κατέστρεφε; Ειλικρινά, χαίρομαι που σε έχω στην ζωή μου, Arima! Έφερε το χέρι της στον αξιόπιστο ώμο του. Είσαι αναντικατάστατος φίλος, σ’ ευχαριστώ!
Και τώρα που είχε ξαλαφρώσει η καρδιά της και είχε εκφράσει τις σκέψεις της, η May ένιωθε ανακουφισμένη. Έκανε μεταβολή και επέστρεψε προς την βάση και τον καταυλισμό τους για να ξεκουραστεί. Αντιθέτως, είχε μεταβιβάσει στον Arima την διάθεση να κλάψει. Εκείνο το αγκάθι στα πλευρά του από την ενοχή, τώρα είχε μεταμορφωθεί σε πρόκα που μπήχτηκε μέχρι την καρδιά του. Παραπάτησε μερικά βήματα, εντελώς αποπροσανατολισμένος, και έβγαλε μια ικετευτική, υψίφωνη νότα σαν λαβωμένου ζώου. Μία λέξη επαναλαμβανόταν στο εσωτερικό του κρανίου του, αντιλαλούσε σαν ηχώ: φίλος... φίλος... φίλος...

Η σχέση Arima-May-Bloody με μία εικόνα:

Αρκετός καιρός πέρασε από τα επεισοδιακά καρδιοχτύπια της παρέας και οι ρυθμοί μεταξύ τους είχαν εξομαλυνθεί σε σταθερούς ρυθμούς. Οι άβολες καταστάσεις είχαν περιοριστεί σε αριθμό και λιγόστευαν συνεχώς. Αυτό που ενισχυόταν ήταν οι δεσμοί ανάμεσα τους, που τους ένωναν ακόμα περισσότερο. Ακόμα και ο Arima δεν απόπαιρνε τόσο συχνά τον Bloody. Ιδίως μετά την ολοκλήρωση της εκμάθησης της τεχνικής, η προπόνηση του υπό τις υποδείξεις του νεαρού συνεχιζόταν με ομαλή πρόοδο.
Σε μια παύση από την πρακτική εξάσκηση, τα δύο αγόρια συνομιλούσαν πάνω σε διάφορες φιλοσοφίες που περιέχονταν σε δεξιότητες του ξίφους. Ο Arima παρότι δεν το παραδεχόταν φωναχτά, κατέγραφε σχολαστικά τα λόγια του Bloody στο μυαλό του. Είτε τα αντιλαμβανόταν πλήρως είτε όχι, αναγνώριζε την αξία των έμπειρων αποφθεγμάτων του Bloody. Πάνω σε μια πρόταση, τα μάτια του αγοριού έλαμψαν και αναθυμήθηκε την πρώτη επίδειξη πάνω στην τεχνική που του έδειξε ο νεαρός.
-Τώρα θα εξηγήσεις τι τρέχει με την τεχνική που εκτέλεσες εσύ; έστρεψε προς εκεί την κουβέντα για να λύσει το μυστήριο που κουβαλούσε τόσο καιρό στο πίσω μέρος του μυαλού του. Είχες αναφέρει ότι ήταν το 2ο επίπεδο και ότι ...διατήρησες το φυσικό χαρακτηριστικό του rapier..; επανέλαβε τα ακριβή λόγια που του είχε αναφέρει, παρότι δεν καταλάβαινε το νόημα τους.
Ο Bloody μπήκε στο νόημα και χασκογέλασε ευδιάθετα. Μιας και δεν υπήρχε πλέον κόλλημα, αποφάσισε να του εξηγήσει εκτενώς.

-Μμμ, θα πρόσεξες και μόνος σου ότι με το βασικό επίπεδο που κατέκτησες, η δύναμη που συγκεντρώνεται στην λεπίδα έχει αντίκτυπο στην κούραση σου. Αντίστοιχα η ζημιά που επιφέρει, είναι εκθετικά περισσότερη. Προφανώς όσο περισσότερο αναπτύσσεις την δική σου δύναμη, τα αποτελέσματα θα ακολουθούν.
Αλλά το μειονέκτημα παραμένει. Χρειάζεται κάποια συγκέντρωση και, αναμενόμενα, κάποιο χρόνο που σου κοστίζει σε ταχύτητα. Το rapier όμως είναι όπλο που έχει κατασκευαστεί για να είναι γρήγορο. Γιατί να εγκαταλείψεις το βασικό του πλεονέκτημα; έθεσε το ερώτημα, ιντριγκάροντας περισσότερο την περιέργεια του αγοριού. Αυτή ήταν η ζήτηση πίσω από το 2ο επίπεδο, Overwhelm! Θυμάσαι τι είχες πει μετά την παρουσίαση; τον ρώτησε και συνέχισε χωρίς να περιμένει απάντηση: Είχες την αίσθηση ότι “ο χρόνος πάγωσε” αλλά στην πραγματικότητα, δεν πέρασε ούτε μισό δευτερόλεπτο. Μόνο η αίσθηση μεταφέρθηκε σε σένα! είπε και τα μάτια του Arima έλαμψαν.
Μέχρι το 1ο επίπεδο, αρκούσε να εξαπατά τις δικές του αισθήσεις για να λαμβάνει το αφύσικο αποτέλεσμα. Στο επόμενο επίπεδο, επιδρούσε πάνω στον αντίπαλο;! Αυτό ήταν ένα ανώτερο σκεπτικό.
-Και πώς το καταφέρνεις; ρώτησε με δίψα, αλλά ο Bloody κούνησε το κεφάλι με απόρριψη.
-Ο δικός μου τρόπος ανήκει μόνο σε μένα. Δεν είναι κάτι που μπορείς να μιμηθείς, ούτε θα το ήθελες, σωστά; Ο Arima δεν απάντησε, διχασμένος ανάμεσα στην παρορμητική λαχτάρα και τη σύνεση. Θα είμαι σαφής: Έχει να κάνει με την ίδια την κίνηση της λεπίδας και είναι αναγκαία η οπτική επαφή με τον αντίπαλο, σχολίασε κάνοντας μια περίπλοκη κίνηση με τον καρπό, που έκανε τον Arima να τιναχτεί. Βλέπεις; Με αρκετή δεξιότητα μπορείς να μπερδέψεις τον αντίπαλο σου, να του προκαλέσεις όποια αίσθηση επιθυμείς και να επωφεληθείς αντίστοιχα. Ίσως κάποιος προετοιμασμένος, που περιμένει ακριβώς την συγκεκριμένη τεχνική και έχει υψηλή νοητική ικανότητα, να κατάφερνε να αντισταθεί. Σίγουρα όμως κάποιος απροετοίμαστος θα έπεφτε στην παγίδα την πρώτη φορά που θα την έβλεπε.

Ο Arima συνέλαβε το μάθημα και εξέπνευσε τόσο με θαυμασμό όσο και απογοήτευση. Για το 2^ο επίπεδο, έπρεπε να εγκαταλείψει. Ήταν αδύνατο να συναγωνιστεί την δεξιότητα και την εμπειρία του Bloody στον κλάδο και εξάλλου δεν είχε τα προσόντα ακόμα. Το άφησε σε μια γωνιά του μυαλού του όμως. Κάποια στιγμή θα προσάρμοζε την τεχνική στα δικά του προτερήματα, θα έβρισκε μια μέθοδο να επιτύχει το αποτέλεσμα και θα εξέπληττε τον νεαρό, ξεπερνώντας τον!
Κάνοντας αυτήν την σκέψη, ο Arima τινάχτηκε απότομα. Γύρισε στον Bloody με μια δυσοίωνη ιδέα.
-Υπάρχει και 3^ο επίπεδο;
-Δεν έχεις κανέναν ενδοιασμό, έτσι; θύμωσε λιγάκι. Με το που κατέλαβε ένα επίπεδο, επιθυμούσε το επόμενο. Και δεν σταματούσαν οι βλέψεις του εκεί, παρά ονειρευόταν το μεθεπόμενο! Υπάρχει εννοείται, αλλά μην με σκοτίσεις για λεπτομέρειες! Αν φτάσεις παραπέρα, θα το κάνεις με τις δικές σου δυνατότητες και τότε το μονοπάτι θα εξελιχθεί μπροστά σου αυτόματα. Ο Arima συνέχιζε να τον κοιτά επίμονα. Ο νεαρός κλίκαρε την γλώσσα. Θα σου πω μόνο το όνομα του και βγάλε δικά σου συμπεράσματα: Impose!

Ο καιρός πέρασε γρήγορα. Το χιόνι από την κορυφή του βουνού έλιωνε και παρασερνόταν σε ρυάκια που ενώνονταν στις πεδιάδες του Kashamin. Και κατέληγαν όλα μαζί να αδειάζουν στις ακτές του νησιού και την θάλασσα. Η διαμονή τους στο μέρος δεν κράτησε περισσότερο από την παραπάνω χρονική διάρκεια: 6 μήνες στο σύνολο! Και τα παιδιά είχαν μεγαλώσει εξαιρετικά σε αυτό το διάστημα.
Η May είχε επανέλθει στα φυσιολογικά της. Ήταν έτοιμη τόσο σωματικά, όσο και πνευματικά. Μετά από αναρίθμητες επισκέψεις στην πόλη των Pandaren και άλλες τόσες παρτίδες σκάκι με τον Ji Firepaw, το μυαλό της ήταν ξυράφι. Είχε από φυσικού της κλίση σε στρατηγική και ταχτικές. Τουλάχιστον η αυτοπεποίθηση της είχε αυξηθεί: Ακόμα και αν η άμεση συμμετοχή της σε μάχη δεν ήταν βοηθητική, μπορούσε να προσφέρει σε άλλον τομέα, που υστερούσαν γενικώς τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
Ο Mark δεν είχε κάποια αισθητή αλλαγή, εξωτερικά τουλάχιστον. Η πρόοδος του συνέχιζε με σταθερούς ρυθμούς μετά από τους συχνούς συναγωνισμούς του με τους Pandaren και ιδίως τον Pandaman. Παρότι, η πρόβλεψη του Bloody για κάποια επιφώτιση του, σχετικά με τεχνικές κατάλληλες με το Εσωτερικό του Στοιχείο του νερού, βγήκαν υπερβολικά πρόωρες, η αρμονία και εκρηκτικότητα των χτυπημάτων του έφτασε σε νέο επίπεδο. Ακόμα και ο Pandaman, που δεν τον συμπαθούσε, αναγκαζόταν να σεβαστεί την αταλάντευτη ισορροπία του. Συχνά τον παρομοίαζε με ένα πίδακα νερού, που εκτοξεύεται από μια στενή σχισμή κάποιας υπόγειας πηγής.
Ο Bloody διατηρούσε κρυφή την ατζέντα του. Τουλάχιστον στα μάτια του Arima, έτσι παρουσιαζόταν. Το μόνο ίσως αξιοπρόσεχτο στην συμπεριφορά του ήταν η πιο στενή επαφή με τον Mark. Οι δυο τους τα πήγαιναν καλά σε σημείο που πολλές φορές ο Mark αποτύπωνε στο μυαλό του και αφομοίωνε στοιχεία του χαρακτήρα του Bloody. Αυτή ήταν μια ιδιαίτερα επιβλαβής επιρροή ομολογουμένως: Οι τομείς που επηρεαζόταν ο Mark είχαν να κάνουν με την μπαγαποντιά και την εριστικότητα απέναντι σε εχθρούς!
Όσο για τον ίδιο τον Arima: Εκεί η άνοδος ήταν πιο συγκλονιστική από κάθε άλλον! Το αγόρι είχε επιτεύξει το στόχο του. Είχε σταθμίσει ακριβώς τα όρια του σώματος του, είχε ακονίσει τις αισθήσεις του και είχε χτίσει τις βάσεις για εντατική προπόνηση, όπως άρμοζε για κάθε άτομο που στόχευε στην ύψιστη δύναμη. Πέρα από αυτό, είχε εξασκηθεί προσωπικά με τον Bloody, λαμβάνοντας τις έμπειρες υποδείξεις του για κοντινή μάχη. Και είχε καταλάβει το πρώτο επίπεδο μιας Τέχνης, με βαθιά προοπτική για εξέλιξη. Ο ίδιος ήταν πλήρως ικανοποιημένος.