[Tελος] Ειμαι αθωος ! Ειμαι αθωος! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

H αληθεια ηταν οτι τετοια φιλοξενια δεν ειχα ξαναζησει. Η γυναικα με εβαλε να κατσω και απο τοτε εστρωσε το τραπεζι οχι με τραπεζομαντηλο, αλλα με τα φαγητα. Γλυκοξινες σαλατες, κοτομπουκιές, χοιρινο ρολό και καρμπονάρα στολισαν το πιατο μου και με εκαναν να χαρω εν τελει που το καροτσι της επεσε και την συναντησα.
Μολις καθισε και εκεινη στο τραπεζι γνωριστηκαμε, και μου συστησε και τον αντρα της.
---Ονομαζομαι Miyu και απο δω ειναι ο αντρας μου Koga ειχε πει και εδειξε τον ηλικιωμενο ασπρομαλλη κυριο που καθισε στο τραπεζι.
---Χαιρομαι που σας γνωριζω! Mε λενε Yagami Higuchi !
Το ψεμμα μου ηταν μικρο, αλλα ειχα σκοπο να παρουσιαστω οσο πιο αθωος γινοταν για να μην με καρφωσει πουθενα εαν εν τελει με ειχε αναγνωρισει.
Η ωρα κυλησε γρηγορα καθως συζητουσαμε για διαφορα θεματα. Απ'οσο με πληροφορησε η Μiyu , ηταν ενεργοποιημενη σε καποιες οικολογικες και περιβαλλοντικες οργανωσεις οχι μονο για να περναει τον απλετο ελευθερο χρονο που ειχε ως ηλικιωμενη, αλλα γιατι πραγματικα μεσα της πιστευε σε ενα καλυτερο αυριο, μακρια απο την εκμεταλλευση του φυσικου περιβαλλοντος απο καποιους ανθρωπους. Ετσι μου μιλησε για την αναπαραγωγη των τερμιτων, και για τις απειλουμενες υπο εξαφανιση πασχαλιτσες στο Strawberry Hill island.
Προσπαθουσα να ημουν αστειος και φιλικος μαζι τους και ανεφερα μια φορα στο Εlfheim που βοηθησα μια γατα να κατεβει απο ενα δεντρο, και για τοτε που κατσαδιασα τον γειτονα επειδη ειχε αφησει τα σκουπιδια στον δρομο.

Οταν αργοτερα περασαμε στο γλυκο κερασι που απο την αρχη μου ειχε σπασει την μυτη, το θεμα ειχε περασει στην ασφαλεια του νησιου.
---Τις προαλλες ηρθαν καποιοι πειρατες σε μια ακρη του νησιου και προκαλεσαν μεγαλη ταραχη...Μου τα λεγε προχθες στο καφενειο ο Γιακουμης...ειπε ο Koga με το μουστακι του να τρεμει
---Ασ'τα ! Αυτοι οι πειρατες μας εχουν ξεζουμισει...Γιαυτο Yagami, να τους προσεχεις στα ταξιδια σου, ειπε και της χαμογελασα καταφατικα
---Καλα Miyu, δεν ειναι και ολοι το ιδιο... ειπε ο Koga και η Miyu τον κοιταξε με ενα υπουλο βλεμμα. Ξερεις τι εννοω... συνεχισε κοιτώντας την επιμονα.
Ηταν φανερο οτι ο Koga αναφεροταν σε καποιο περιστατικο συγκεκριμενο. Η Miyu ομως δεν ηθελε να αναφερθει και αλλαξε το θεμα βιαστικα.
Ηταν φανερο οτι η Miyu με υποψιαζοταν λογω του περιμετωπιου. Ειχε καταλαβει ομως οτι και εγω το ειχα αντιληφθει, οποτε φοβοταν μηπως υπαρξουν καποια αντιποινα απο μερους μου σε περιπτωση που μιλησει.
Ετσι, αποφασισε να μην μιλησει σε κανεναν, γνωριζοντας οτι ετσι πετυχαινα τον στοχο μου και δεν θα χρειαζοταν "να της κλεισω το στομα".
Συνεχισαμε λοιπον να παιζουμε και οι δυο θεατρο, εχοντας εν τελει καταληξει οτι και οι δυο θελουμε την ηρεμια μας και τη ζωη μας.

H ομορφη συναντηση μας εληξε πολυ ησυχα. Ευχαριστησα για το πλουσιο δειπνο και την φιλοξενια, και υποσχεθηκα οτι την επομενη φορα που θα ερχομουν "θα εφερνα πλουσια δωρα απο την πατριδα μου Loguetown". Aλλο ενα μικρο ψεμματακι σε δυο ανθρωπους που πιστευα οτι δεν θα ξαναεβλεπα ποτε μου μπροστα μου.
Συντομα ομως θα διαψευδομουν καθως η περιπετεια στο νησι Baterilla ειχε μολις ξεκινησει και οι συγκεκριμενοι ανθρωποι θα εμφανιζονταν ξανα μπροστα μου...
Κατηφορισα προς την πολη κινουμενος προς το ξενοδοχειο που ειχε υποδειξει ο Charlie.
Χτυπησα την πορτα στο δωματιο που με εστειλε η reception και οταν μου ανοιξαν, ειδα μια παρακμιακη κατασταση.
Η Rosalie στεκοταν ορθια μπροστα στο παραθυρο και κοιταζε εξω. Το βλεμμα της ηταν παγωμενο και στεναχωρεμενο.Στο δωματιο ηταν και ο Dimitrov ο οποιος καθόταν σε μια πολυθρονα με τους αγκωνες να στηριζονται στα ποδια και να κραταει ετσι το κεφαλι του κοιταζοντας το εδαφος. Ο Charlie αφοτου μου ανοιξε, καθισε στο κρεβατι κοιταζοντας αμηχανα το ταβανι με το βλεμμα που συνηθως επαιρνε οταν δεν ειχε καποια σχεση με την κατασταση.

Η ολη κατασταση δεν μ'αρεσε οποτε αποφασισα να δω γιατι κατεβασαν πλερεζες
---Εϋ παιδια, πεσαν τα καραβια σας εξω?
Η Rosalie με κοιταξε παραπονεμενα ενω ο Dimitrov σαν να ημουν το μυγάκι που τριγυρναγε γυρω απο το πιατο του. Λοιπον?
Η Rosalie εγκατελειψε την θεση της και με πλησιασε. Με κατεβασμενα τα χερια μου ανακοινωσε:
---Ξοφλισαμε Elf ! Τελος!
---Δηλαδη? ρωτησα με αγωνια
---Θυμασαι για την αποστολη που ειχαμε να προσεταιριστουμε περισσοτερο τον δημαρχο Dary που αυριο εχει τα γενεθλια του και θα γινει μεγαλο γλεντι...
---Ωραια...
---Σου ειχα πει οτι θα υπαρχουν τραπεζια με παρεες, οικογενειες του νησιου ακομα και εξεχοντα προσωπα, τα οποια καποια στιγμη θα καταθεσουν δωρα στον δημαρχο Dary.
Το προβλημα ειναι οτι το εξυπνο δωρο που σκοπευαμε να του δωσουμε καταστραφηκε...ειπε και προσπαθησε να κρυψει την αρνητικη της διαθεση

Δεν ειχα να πω κατι οποτε απλα την κοιταξα βουβα.
---Το δωρο μας ηταν ενα πλοιαριο με το οποιο μαλιστα ερχοταν και ο ιδιος ο Dimitrov στο Baterilla. Ηταν ενα αρκετα πολυτελες πλοιαριο με ολα τα κονφορ και τελευταιας τεχνολογιας...Οπως με πληροφορησε ομως ο συντροφος, καθυστερησε να ερθει στο Baterilla, και αυτο γιατι λιγο πιο εξω απο το νησι συγκρουστηκε οπως μας ειπε προλιγου , με εναν υφαλο και το πλοιαριο πλεον βρισκεται στον πατο της θαλασσας...
---Οπως τα λεει ειναι... μιλησε ο Dimitrov σε δραματικο τονο. Και πλεον δεν εχουμε τιποτα να προσφερουμε στον Darry. Το χειροτερο ομως ειναι οτι τον ειχαμε ηδη ενημερωσει οτι του ετοιμαζαμε μια εκπληξη. Αυτη η εκπληξη θα ηταν τοσο μεγαλη που θα τον περναμε σιγουρα με το μερος μας...Τωρα πια δεν μπορουμε καν να παρευρεθουμε. Ας φυγουμε οσο ειναι νωρις...
---Κριμα ρε γαμωτο... Ο Dary μπορει να ανελαβε προσφατα τα καθηκοντα του, εχει ομως ισχυρα ερισματα μεσα στο νησι και αν τον κερδιζαμε θα ειχαμε μεγαλο πλεονεκτημα...
---Ωραια ποτέ δεν ειναι αργα. Ποτε ειναι το γλεντι?
---Αυριο... απαντησε ο Dimitroν
---Ωραια, ολο και καποιο δωρο θα μπορειτε να του προσφερετε!
---Δεν προλαβαινουμε... κλαψουρισε η Rosalie.
---Ο Elf εχει δικιο, ας το παλεψουμε. Χρειαζομαστε ενα αντικειμενο αξιας , ενα ακριβο οικογενειακο κειμηλιο ή κατι τετοιο...Κατι που θα συναρπασει...

Το μυαλο και των δυο τους ως αμεσα ενδιαφερομενων περασε σε φαση εγρηγορσης.
Ξαφνικα, το προσωπο της Rosalie φωτιστηκε. Αρχισε να με κοιταζει με τα λαμπερα της ματια επιμονα. Οταν την κοιταξα με ερωτηματικο φανερωσε την φαεινη της ιδεα:
---Elf ! Στο πλοιαριο μας εχεις ενα αντικειμενο αξιας!
Το μυαλο μου δεν πηγε αμεσως σε αυτο που εκεινη σκεφτοταν
---Εχεις στην κατοχη σου ενα φρουτο του διαβολου!!!
Στο ακουσμα αυτων των λεξεων ο Dimitrov συνηλθε απο τις σκεψεις και με κοιταξε με το ιδιο βλεμμα.
---Αληθεια?
---Ναι! Εχει ! Elf , μπορεις να μας βοηθησεις σε αυτο?
Κατα βαθος δεν με ενδιεφερε ακριβως η πορεια των επαναστατων καθως ειχα αναμεικτα συναισθηματα για εκεινους. Δεν θα ειχα κανενα προβλημα αν οι επαναστατες εχαναν την αποστολη τους. Εδω ομως επροκειτο για την Rosalie... Την κοπελα που λατρευα και με λατρευε και εκεινη. Σιγουρα θα το εδινα.
Λιγες στιγμες αργοτερα ειχα παει στο πλοιαριο οπου πηρα το κιβωτιο που εγραφε "ΠΡΟΣΟΧΗ-Φρουτο του Διαβολου "
Το κραταγα στα χερια μου. Πολλες φορες ειχα επιχειρησει να γινω χρηστης ενος τετοιου φρουτου. Σιγουρα ηθελα παρα πολυ να το φαω και να αποκτησω καποια υπερφυσικη δυναμη αλλα εν τελει ποτε δεν ετυχε να το πραξω. Το κιβωτιο αυτο το ειχα βρει στο νησι Τοdash και ειχε περασει χιλιες δυο περιπετειες οπως και εγω.
Ειχα καταφερει να μην το χασω ομως και πλεον θα γινοταν δωρο οχι στον Dary, αλλα στην Rosalie.

---Ωραια λοιπον... ειπα ανοιγοντας το μπροστα τους, μπορει να γινει δικο σας... Το περιεχομενο του κουτιου ποτε δεν το ειχα δει. Ανοιγοντας ειδαμε ολοι ενα στρογγυλό φρουτο χρωματος πετρολ. Απο το κεντρο ξεπηδουσαν καποια πρασινα κοτσανακια που μπλεκονταν παιρνοντας ενα ομορφο σχημα.
Ο Charlie πλησιασε το χερι του στο φρουτο παιρνοντας ενα γιγαντιο χαμογελο.
---Μπορω και γω να δοκιμασω λιγ-
---ΟΧΙ !! ουρλιαξε η Rosalie και του τραβηξε το χερι. Ο Charlie πηρε μια αστεια κατσουφικη γκριματσα και εκανε πισω.
Μεχρι την ωρα του γλεντιου ειμασταν ολοι σε μια χαρουμενη, μα και συναμα αμηχανη κατασταση.
Η Rosalie και ο Dimitrov μας εξηγησαν οτι στο νησι δεν ειχε ιδιαιτερη επιροη το Ναυτικο. Ηταν αμφιβολο ακομα και αν παριστατο καποιος εκπροσωπος του ναυτικου. Ακουγόταν ομως οτι o υποκοσμος του νησιου, ειχε σχεσεις με διαφορους πειρατες. Πολλοι ντοπιοι πλουσιοι, ειχαν παρε-δωσε με πειρατες. Τους εδιναν πληροφοριες για τοποθεσιες του νησιου τις οποιες μπορουσαν να ρημαξουν, εξασφαλιζοντας διαφορα ανταλλαγματα απο κεινους. Το ποια απο ολες αυτες τις αλυσιδες συμφεροντων θα καταφερνε να κερδισει τον Dary ως δικο της κρικο, θα επηρεαζοταν και απο τουτην την φιεστα. Γιαυτο οι επαναστατες σκοπευαν να ανταγωνιστουν τους αλλους πειρατες, ενδεχομενως και το Ναυτικο μεσω τουτης της ιδιαιτερης μαχης.

Οταν παρουσιαστηκαμε στην πλατεια οπου θα διεξαγοταν το γλεντι ειμασταν σαν σκηνη απο ταινια. Εμεις οι τρεις ντυμενοι με κοστουμια και σκουροχρωμα καπελα, βαδιζαμε αργα και σταθερα με σοβαρο υφος. Η Rosalie φορώντας ενα ανοιξιατικο πολυχρωμο φορεμα που ταιριαζε με ενα μεγαλο ανοιχτοχρωμο καπελο με ενα φτερο στην ακρη του, μοιραζε χαμογελα δεξια αριστερα σαν χαριτωμενο πλουσιοκοριτσο. Καθισαμε σε ενα απο τα πολλα τραπεζια που ειχαν στηθει στην πλατεια.

Η Rosalie αρχισε να παρατηρει στα διπλανα τραπεζια τους παρευρισκομενους και να μας αναφερει τους γνωστους πειρατες της South Blue που ισως ειχαν παρε-δωσε με τον Dary και στοχευαν στην ευνοια του. Ολοι τους ηταν κρυμμενοι πισω απο μεγαλα καπελα και χοντρα ή αερινα ρουχα κατω απο τα οποια ηξερες οτι κρυβοταν καποιο οπλο. Πραγματι και μεις δεν πηγαιναμε πισω στο συγκεκριμενο ζητημα. Μπορει η Rosalie να ειχε παντα διαθεσιμο το φρουτο του διαβολου της που της επετρεπε να δημιουργει αερινα νεφη-κυματα , οι υπολοιποι τρεις ομως ειμασταν ζωσμενοι με μαχαιρια ή σπαθια. Παρουσια των Marines δεν υπηρχε ουτε καν υποτυπωδης, αν και η Rosalie υποψιαζοταν εναν αντρα που καθοταν στα αριστερα ως ανθρωπο που συνεργαζοταν με Marines. Επομενως, το μονο πραγμα που εμποδιζε την μεγαλη αυτη γιορτη απο το να μετατραπει ευκολα σε ξεκαθαρισμα λογαριασμων, ήταν η αιγλη και η επισημοτητα που προσδιδοταν λογω των γενεθλιων του Dary

Oι στυλοι και τα δεντρα ηταν στολισμενα με φωτακια για αργοτερα που θα βραδιαζε ενω σε καποια σημεια αραια και που ηταν κρεμασμενα και μπαλονια. Οι αμετρητοι σερβιτοροι περνουσαν διαρκως απο μπροστα μας και μας σερβιραν με καθε λογης εδεσματα και ορεκτικα μεχρι το κυριως πιατο. Το κρασι ερρεε αφθονο.
Ο Dary καθοταν μαζι με την οικογενεια του σε ενα τραπεζι τοσο εξεχον, ωστε να τον βλεπουν ολοι απο παντου.
---Εχει πλακα αυτος ο κακομοιρος ανθρωπακος! ειπε ο Charlie. Προσπαθει να το παιξει σπουδαιος με τα κοστουμια και τα παπιγιον ενω δειχνει οτι δεν του πανε...
---Κακομοιρος? Ανθρωπακος? Αυτος ο ανθρωπος εχει σιγουρα μεγαλα ερισματα στο νησι γι'αυτο και εχει μαζευτει τοσος κοσμος! ειπα κοιταζοντας ειρωνικα τον δημαρχο Dary που χαιρετουσε καποιον.
---Κυριες Δεσποινιδες και Κυριοι...
Ολοι τιναξαμε τα αυτια μας ακουγοντας μια στεντορια φωνη που ακουγοταν σε ολο το μηκος της πλατειας μεσα απο μικροφωνα.
---Ααα...Ειναι ο εκφωνητης..Τωρα ξεκιναει η παραδοση των δωρων! ειπε ο Dimitrov με ενα υφος ξερολα.

O εκφωνητης αρχισε να λεει τα δικα του, ευχηθηκε στον εορταζοντα δημαρχο, ευχαριστησε τον μεγαλο αριθμο παρευρισκομενων και εκανε μερικα κρυα αμηχανα αστεια, απ'αυτα που κανουν τα προσωπα που παρακολουθουνται απο πολυ κοινο. νομιζοντας οτι ειναι πετυχημενα. Στην αρχη ειχα αναρωτηθει εαν θα γινοταν μπουλουκι απο κοσμο που θα ετρεχε να δωσει πρωτος το δωρο του στον δημαρχο. Σε καθε τραπεζι ομως, υπηρχε ενα βαζο με λουλουδια μεσα στα οποια υπηρχε ενας αριθμος με ενα τυχαιο νουμερο. Εμας ειχε το νουμερο 23. Σιγα σιγα ο εκφωνητης αρχισε να καλει ενα ενα τα τραπεζια να δωσουν το δωρο τους στον Dary. Tραπεζι νουμερο 1, νουμερο 2...
Αρχισαμε να παρακολουθουμε με εντονο ενδιαφερον τα δωρα των υπολοιπων. Ενας πειρατης απο το Onrac Kingdom, κραταγε με ευλαβεια στα χερια του ενα χρυσο αγαλματιδιο που ειχε το προσωπο του Dary. Ο πειρατης MacDonalds (η Rosalie και ο Dimitrov ονομαζαν οσους πειρατες γνωριζαν) παρουσιαστηκε μπροστα στον Dary δινοντας του εναν αρχαιο δισκο που ο εκφωνητης ονομασε τον γνησιο δισκο της Φαιστου. Ο πειρατης Kissinger εθεσε μπροστα στον Dary ενα σεντουκι γεματο με θησαυρους ενω ο μεγαλος κατασκευαστης και εμπορος οπλων George Zoros εκανε την πρωτη δημοσια εμφανιση μιας πρωτοτυπης καραμπινας μεγαλου βεληνεκους.
---Ας παμε στο τραπεζι νουμερο 12 !! φωναξε χαρουμενος ο εκφωνητης
---Παιδια παω λιγο στην τουαλετα και επιστρεφω αμεσως! ειπε η Rosalie και σηκωσε με χαρη το σωμα της. Καθως σηκωθηκε ομως, ενα δυνατο ΧΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣΣ ακουστηκε