Η απόδραση των 11. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Μισή ώρα μετά, κι αφού αποφασίσανε πως ο Daryl και η Judith δεν χρειάζονταν μεταμφιέσεις, ήταν έτοιμοι να διασχίσουν τους δρόμους του νησιού με την άνεση της μεταμφίεσης. Ο ίδιος είχε προνοήσει και είχε φέρει μια περούκα για τον εαυτό του, ενώ έσβησε και τις ουλές του, ενώ, όπως είχε "υποσχεθεί" οι άλλοι δύο είχαν μαύρα μαλλιά - έστω κι αν ο ένας είχε τα ίδια χρυσά μάτια, ενώ η κοπέλα τα ίδια μπλε μάτια με πριν -. Πράγματι τους έκανε να μοιάζουν με αδέρφια - δηλαδή και μεταξύ τους - ενώ ο ίδιος είχε γίνει ξανθός. Και ναι, είχε θυμηθεί και τα φρύδια και τα γένια (στους δυο τους).

"Χα χα, πολύ καλές μεταμφίεσεις έτσι; Μπράβο Bola. Δε θα μας αναγνώριζα."
Ανασήκωσε τους ώμους του. "Το είπα...και δε λέω ψέματα."
"Ναι, σίγουρα έτσι είναι! Δες με," τίναξε τα μαλλιά του με χαρά "έχω μαύρα μαλλιά! Πάντα αντιπαθούσα τα άσπρα που έχω..."
"Γιατί δεν τα έβαφες νωρίτερα;"
"Ε, δε θέλω...!"
"Είσαι μια κινητή αντίφαση."
"Μη μιλάς εσύ, μπουλούκο."
"Εγώ όμως έχω και γυναίκα και παιδί στο σπίτι που με περιμένουν να γυρίσω...!"

Όλοι τον κοίταξαν έκπληκτοι. "Χα χα, προς τι τα βλέμματα; Μπορεί να φαίνομαι νέος, αλλά είμαι ήδη τριανταεφτά! Αν δεν είχα εγώ παιδιά, ποιος θα είχε; Ο Kozy; Αλήθεια, εσύ Bola πώς πας απ'αυτό...;"
"Ω, εγώ είμαι χωρισμένος! Παντρεύτηκα, την έχασα, τη βρήκα, με άφησε...χωρίσαμε. Προτίμησε έναν πειρατή από μένα. Έναν άτιμο, άσχημο, βίαιο πειρατή. Ενώ εγώ...δείτε με. Κουκλάκι. Μάλλον της άρεζαν τα σάπια δόντια."
Παραλίγο να πνιγεί στο νερό της. "Σίγουρα, το φαντάζομαι. Όλες αυτό θέλουμε."
"Χα...το ξερα."

Καθώς οι νέοι σύντροφοι σεργιάνιζαν τους όμορφους δρόμους του νησιού, είτε στην καλή είτε στην "κακή" - κακή τρόπος του λέγειν - πλευρά του νησιού και γνωρίζονταν μεταξύ τους, όχι πολύ μακριά απ'αυτούς εξελισσόταν μια μεγάλη σκηνή: σε μια λέσχη χαρτοπαιξίας, ένας τύπος με τσιγάρο στο στόμα, έκλεβε τους ντόπιους σε μια παρτίδα πόκερ. Δεν έκλεβε όμως με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά το έκανε έτσι ώστε ο άνθρωπος απέναντί του, αυτός ο ψηλός με τα καροτί μαλλιά και τα γυαλάκια, να τα κερδίζει όλα. Τον είχε πείσει πως ήταν απολύτως ακίνδυνο κι απολύτως μη-ανιχνέυσιμο.

Καθώς περνούσαν μπροστά από τη λέσχη λοιπόν, ο Geralt κοίταξε μέσα ΄ είδε τα πολλά τραπέζια και τον κόσμο μαζεμένο και θέλησε να δοκιμάσει την τύχη του. "Geralt, όχι, τα έχουμε πει αυτά. Δεν είναι σωστό να χαραμίζεις έτσι τα λεφτά σου."
"Εγώ, δεν έχω οικογένεια ν'ανησυχώ για το τι θα μου μείνει."
"Καλά σου λέει τσούπρα, άσε τον να παίξει! Και μη σουφρώνεις τα χείλη σου γιατί θα φέρεις κακή τύχη."
Το γλυκό γέλιο της Judith ακούστηκε ενώ έπιανε τον Geralt απ'το χέρι. "Μμμμ, κι εγώ συμφωνώ. Θέλω να μαι το γούρι σου!"
"Παίδες, δε με νοιάζει τίποτα ΄ αν θέλετε να χάσετε τα λεφτά σας στα χαρτιά, ας τα χάσετε...εγώ θα σας βλέπω και θα γελάω!"

Γέλασε με το αστείο του, μα μόνο ο Daryl ακολούθησε το παράδειγμά του, μα απ'την άλλη, ήταν και οι πρώτοι που πήγαν στην πόρτα και την άνοιξαν. Κοίταζαν τριγύρω για να βρουν το μπαρ και να παραγγείλουν κάτι, ενώ ο Geralt με το γούρι του πήγαν κατευθείαν σ'ένα τραπέζι. Πώς ακολούθησε με τα μάτια του την πορεία του ο Bola, είδε το τραπέζι που έκατσε. Και μετά αυτούς που κάθονταν μαζί του. Και είδε τον Magada με τον Joss και τον δεύτερο με μια στίβα από belli.

Ω, ωω...

Kαι τότε ήταν που ήξερε πως έπρεπε να κάνει κάτι. Αν μαθευόταν πως τους ήξερε αλλά δεν τους σταμάτησε από το να τον κλέψει, μπορεί να υπήρχαν προστριβρές στην ομάδα. Απ'την άλλη, οι δύο αυτοί άντρες υποτίθεται πως ήταν φίλοι του και ίσως θα έπρεπε να τους βοηθήσει ή τουλάχιστον να μην πει τίποτα. Βέβαια, καθώς το σκεφτόταν, συνειδητοποίησε πως πήγε να παίξει χαρτιά--είναι πολύ λογικό κάποιος να θέλει να τον κλέψει.

Όμως τότε γιατί ένιωθε ένοχος; Αναστέναξε ΄ κρύος ιδρώτας είχε αρχίσει να τρέχει απ'το μέτωπό του, έστω κι αν δεν έκανε τίποτα κακό. Όμως αφού παρακολούθησε μια παρτίδα με τον Magada να κερδίζει έτι μία φορά, ήξερε πως έπρεπε να κάνει κάτι. Γι αυτό τι αποφάσισε; Σηκώθηκε και πήγε στο τραπέζι μαζί με τον Geralt...κάθησε δίπλα του. Αγνόησε τα παραξενεμένα βλέμματα που του έριξαν οι άλλοι δύο, ή ακόμα και τις ερωτήσεις τους. Μόνο κοίταξε τον Joss και τον Magada μέχρι ο καθένας ξεχωριστά να πιάσει το βλέμμα του και να τον καταλάβει.

"Tι κοιτάς ρε ξανθόψειρα," ρώτησε επιθετικά ο Magada;

O Joss, που ήταν ο πρώτος "στόχος" του Bola, τον είχε καταλάβει έτσι όταν άκουσε τον Magada να διαμαρτύρεται, του κόπηκε το αίμα, Καλά, δεν τον γνώρισε; Το κεφάλι του πετάχηκε αμέσως και κοίταξε ο ίδιος τον Magada έντονα. Όταν ο Magada ένιωσε τα μάτια του Joss πάνω του σαν να του έλεγε "καλά, χαζός είσαι;" έβηξε. "...απλώς μην κοιτάς τόσο έντονα, ντάξει; Με ανατριχιάζεις, κάπως..."

Ακόμα δεν κατάλαβε ο Bola αν κατάλαβε ποιος είναι ή όχι, αλλά σταμάτησε να διαμαρτύρεται, οπότε δεν τον απασχόλησε άλλο.

Kαθώς το παιχνίδι μαίνονταν, πολλές παρτίδες χάθηκαν. Ο επαναστάτης Geralt είχε αρχίσει να βλαστημά δυνατά κάθε φορά που έχανε τα belli του, ενώ το γούρι του προσπαθούσε - όχι εντελώς μάταια - να τον κάνει να αισθανθεί καλύτερα. Κι εκεί που ήταν έτοιμος να τα βροντήξει όλα και να σηκωθεί να φύγει, παρατήρησε κάτι ο έμπειρος στη μάχη άντρας...ο Magada, ο άγνωστος προς στον Geralt άντρας με το έκτο τσιγάρο στο στόμα, έκλεβε. Πώς έκανε μια περίεργη κίνηση ενώ έδινε μια από τις κάρτες κάτω, είδε πως την άλλαξε με μια άλλη! Ήταν αντιληπτό μόνο από εκπαιδευμένα μάτια, κι αν δεν είχε τόση εκπαίδευση, να παρατηρεί και την παραμικρή κίνηση του "εχθρού" του, δε θα το είχε δει. Όμως να που τον έπιασε στα πράσα...

Σηκώθηκε απότομα πάνω, ρίχνοντας την καρέκλα κάτω. Χτύπησε το χέρι με τα τραπουλόχαρτα στο τραπέζι. "Αυτός ο άντρας κλέβει!" Ο τόνος του κατηγορηματικός, απόλυτως και πάνω απ'όλα θυμωμένος. Όλοι κοίταζαν ανάμεσα στον κατήγορο και τον κατηγορούμενο με περιέργεια και μερικοί με καχυποψία. Περίμεναν να δουν πώς θ'αντιδράσει.

Όμως εκείνο το "παράθυρο" ήρθε κι έφυγε και οταν ο Magada έμεινε να τον κοιτάει σκανδαλισμένος, ο Geralt ξαναχτύπησε το χέρι του στο τραπέζι κι άρχισε τις χειρονομίες παράλληλα. "Αυτός ο μαλ@κας κλέβει! Έχει κάρτες και τις αλλάζει τόση ώρα--κι αυτός ο γιαλαμαπούκας τον βοηθάει, είναι μαζί στο κόλπο!"
"Συγγνώμη κύριε, μα-"
"Τι μα, ρε; Απαιτώ όλα μου τα λεφτά πίσω, αλλιώς κι αυτός κι εσύ θα φύγετε από δω μέσα με μαύρα μάτια και λιγότερα δόντια!"
"Έι, έι, οξύθυμε τύπε, χαλάρωσε. Πρώτον, δεν έχεις αποδείξεις." Χωρίς καν να σηκωθεί από τη θέση του, άρχισε να του μιλάει υποτιμητικά, με τα χέρια του να δείχνει τους αριθμούς. "Δεύτερον, πώς σου ήρθε ότι γνωριζόμαστε με τον γυαλάκια; Τρίτον, συγγνώμη, αλλά δε γίνονται επιστροφές χρημάτων."

Έξαλλος, ο Geralt πήγε ν'αρπάξει τον γιακά του κοντύτερου άντρα, μα ο Bola και ο Daryl - που είχε δει τη σκηνή και πλησίασε - έσπευσαν να τον συγκρατήσουν ΄ ο Magada είχε ήδη σηκωθεί για να ξεφύγει απ'την λαβή του.. "Ήρεμα αγόρι μου, ήρεμα. Ήξερες ότι υπάρχουν επιτήδειοι."

"Τι μου λες τώρα; Θα τον λιανίσω! Ξες πόσο καιρό μάζευα αυτά τα λεφτά; Δε θα τα χάσω από έναν χασομέρηπου το μόνο που ξέρει είναι να εξαπατά ανθρώπους!"

Εκεί που φώναζε ο Geralt, o Magada πήγε να κάνει την έξοδό του ΄ οι υπόλοιποι παίχτες όμως του κλείσανε τον δρόμο: και οι τέσσερις, με σταυρωμένα χέρια, έτεκαν εμπρός του, δημιουργώντανς έναν ανθρώπινο τοίχο. "Ελάτε τώρα," παραπονέθηκε χαμηλόφωνα, αλλά τον αγνόησαν.
"Αν και δεν είναι σωστό να σε χτυπήσει, είναι σωστό να καλέσουμε το Ναυτικό." Ένας εκ των τεσσάρων σφύριξε κι ένα μικρό αγόρι εμφανίστηκε. "Πάνε και κάλεσε τις αρχές εδώ πέρα, ναι;"

Εκείνο έγνεψε κι εξαφανίστηκε πιο γρήγορα απ'όσο μπόρεσε να ανοιγοκλείσει τα μάτια του. Όμως τότε ήταν που οι επαναστάτες κοιτάχτηκαν, με την Kaitlyn να τους προσεγγίζει διστακτικά. Αν και η ευκαιρία να δοκιμάσουν τις μεταμφιέσεις τους παρουσιαζόταν, μπορεί να μην ήταν η καλύτερη. Κι αν τους έπιαναν μόνο και μόνο επειδή ο άλλος θέλησε να κάνει φασαρία;

"Άσε με να το χειριστώ εγώ," ψιθύρισε η Judith, μα η φωνή της δεν είχε ίχνος πανικού. "Ωραία...! Εγώ θα πάρω τα λεφτά του άντρα μου και τον ίδιο, κι εσείς οι υπόλοιποι καθίστε να τα βρείτε. Σας βαρέθηκα. Πάμε αγάπη μου...;"
"Ναι, μωρό μου," είπε με μίσος, κοιτώντας τους δύο "εγκληματίες".

Η κοπέλα πήγε και πήρε δύο χούφτες belli - παραπάνω απ'όσα πραγαμτικά έχασε - από το τραπέζι και τα έδωσε στον Geralt. "Ορίστε," είπε με νάζι και σιγά σιγά πήγε προς την πόρτα. Την ακολούθησε. Όταν είδαν πως κανέναν μες στο μαγαζί δεν τον ένοιαξε, η Kaitlyn αποφάσισε να παραμείνει με την συντροφιά του Bola.

Δεκαπέντε λεπτά μετά την αναχώρηση των τριών επαναστατών, ήρθε και το Ναυτικό. Αμέσως τους συνέλαβε, χωρίς καν να ζητήσει μαρτυρίες από άλλους εκτός των χαρτοπαικτών, και πότε ήρθαν πότε έφυγαν, κανείς δεν κατάλαβε. Αλλά πάλι καλά, μπορεί αν ανέκριναν τον Geralt να τον αναγνώριζαν. Στην έξοδό τους, ο Magada κοίταξε με μίσος προς τον Bola μα ακόμα δεν ήξερε αν τον είχε καταλάβει ή όχι. Απ'την άλλη, η ηρεμία και η πραότητα του Καρότου τον ανησύχησε. Ούτε καν ν'αναστατωθεί που τον συλλαμβάνουν; Ήλπιζε να είχε κάποιον άσο στο μανίκι του, ειδάλλως πότε θα έβγαιναν από κει για να φύγουν όταν έπρεπε;

Κάπως έτσι το μυαλό του ταξίδεψε σε αφίξεις κι αποχωρήσεις και θυμήθηκε το γεράκι του. Πού είναι αυτό το Κοτόπουλο; Θα πρεπε να χει επιστρέψει.

"Τι'ν΄το κοτόπουλο που πρέπει να επιστρέψει ακριβώς," αναρωτήθηκε η κοπέλα πίνοντας το ποτό της;
"Χμ...;" Τι έλεγε;
"Μόλις είπες κάτι για ένα κοτόπουλο και πως πρέπει να χει έρθει ήδη. Παρήγγειλες να φας, δεν το θυμάμαι...;"
"Ε; Χα χα, όχι," αναφώνησε μόλις συνειδητοποίησε πως σκεφτόταν φωναχτά "έτσι λέω το γεράκι μου. Το στειλα μ'ένα γράμμα κι έπρεπε να χε ήδη γυρίσει. Αυτό. Σε μπέρδεψα, χα χα."

Η απορία ήταν φανερή στο πρόσωπό της - γιατί λέει το γεράκι Κοτόπουλο, ας πούμε -, αλλά δεν τον πίεσε να της πει τίποτα άλλο εφόσον τον είδε πως δεν ήταν διατεθιμένος. Όμως είχε προσέξει κάτι πριν και σ'αυτό ήθελε απάντηση. "Εκείνον που έκλεβε στα χαρτιά...τον ήξερες;" Την κοίταξε "αθώα" σαν να μην καταλάβαινε ΄ αυτό και μόνο απάντησε την ερώτησή της. "Αχα. Από πού;"

Της χαμογέλασε ένοχα "δεν έχει σημασία," είπε σαν μικρό παιδί που το μάλωνε η μητέρα του "απλώς μην το πεις παραέξω."
"Τάφος," ανακοίνωσε. Του κλεισε το μάτι, ήπιε το ποτό της μονορούφι και σηκώθηκε. "Τώρα πλήρωσε το ποτό μου και πάμε."

Aφού επέστρεψαν στο κρυσφύγετό τους, χρειάστηκε άλλη μία ώρα μέχρι να επιστρέψουν και οι άλλοι πέντε από τη βάση. Όταν είδαν τους "συντρόφους" αλλαγμένους, μέχρι και ο Leonardo συμφώνησε πως η δουλειά του Bola ήταν καλή. Βέβαια όλοι τον κορόιδευαν με αυτό το ξανθό που διάλεξε για τον εαυτό του, αλλά έπρεπε να ομολογήσουν πως τον έδειχνε τελειώς διαφορετικό.

"Καλά όλα αυτά, αλλλά εσείς τι κάνατε τελικά;"
"Ανυπόμονη δεσποινίς, όλα με τη σειρά. Πρώτα για πείτε μας τι έγινε με τον κλέφτη στο μπαρ και το Ναυτικό."
"Έλα μωρέ, ένας καραγκιοζάκος ήτανε που έκλεβε στα χαρτιά. Εμείς οι τρεις φύγαμε πριν έρθουν οι ένστολοι. Άκουσα τον μάζεψαν."
"Ναι, τίποτα δεν έγινε. Τους πήραν και τους δύο που κατηγόρησες, ρώτησαν τους άλλους χαρτπαίκτες και φύγανε. Ούτε καν μας κοίταξαν εμάς. Όλα καλά...τώρα λέγε κύριος! Τι έγινε με τη δήλωση για το φεστιβάλ;"
"Όλα πήγαν όπως τα υπολόγιζα ΄ αν κι εν τέλη επέλεξα να μας δηλώσω σαν ομάδα μαγειρικής κι όχι διασκέδασης...όμως το όνομα θα σας αρέσει" έλεγε με περισσή θεατρικότητα, ενώ στο τέλος έκλεισε το μάτι στον Bola "τα Πεινασμένα Λιοντάρια."

Ο άντρας ανταπέδωσε την κίνηση κλείνοντας το δικό του μάτι. "Χε χε χε, μια χαρά είναι," τον πληροφόρησε, μα ο κοντός επαναστάτης τον διέκοψε:
"και τι ρυθμίσατε τελικά;"
"Απ'τη στιγμή που αρχίζει το φεστιβάλ, μέχρι τη στιγμή που τελειώνει θα έχουμε έναν πάγκο δικό μας. Θα μας δώσουν οι ίδιοι τα απαραίτητα για το μαγείρεμα, αλλά τα υλικά δικά μας.
Μικρό το κακό ΄ έχουμε αρκετά λεφτά. Το μόνο που μένει είναι να δούμε τι θέλει να μαγειρέψει ο καλλιτέχνης μας."
"Ο οποίος δεν έχει αποφασίσει ακόμα."
"Πάντα μιλάς στον εαυτό σου στο τρίτο πρόσωπο;"
"Πάντα πρέπει να σχολιάζεις τα πάντα;"
"Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα." Είχε την ανησυχία του που βάλανε τους άλλους φυλακή, είχε κι αυτούς τους δύο να μαλώνουν.

Εκείνοι όμως γυρίσανε αμέσως στην τελευταία προσθήκη του γκρουπ τους εκνευρισμένοι, έτοιμοι να του πουν να κοιτάει τη δουλειά του...όμως εκείνη τη στιγμή ένα γεράκι μπήκε μέσα από το παράθυρο!

"Ωωωω, Κατόπουλο!" To γεράκι πέταξε πάνω απ'τα κεφάλια τους και μπήκε ανάμεσα σ'αυτούς και τον ιδιοκτήτη του. Όλοι το παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον καθώς αγνόησε όλους του άλλους και πήγε κατευθείαν στον στόχο του.

"Δικό σου να φανταστώ...;"
"Αμέ! Πείτε γεια στο Κοτόπουλο--Κατόπουλο πες γεια στους φίλους μου." Προς έκλπηξη όλων, τη στιγμή που απευθήνθηκε στο πτηνό, αυτό έκρωξε κοιτάζοντάς τους, λες και καταλάβαινε την προτροπή του.

Χωρίς να χάσει καιρό όμως, το χέρι του Bola αμέσως πήγε στο ποδαράκι του ζώου--περίμενε ένα γράμμα, και χάρηκε πάρα πολύ όταν το βρήκε. Ήτανε λίγο φουσκωμένο το χαρτί ομως, περίεργο. Γιατί; Στην ιδέα πως μπορεί να του βάλανε διπλό γράμμα, το χαμόγελό του έγινε διπλάσιο και στιγμιαία ξέχασε ό,τι του προκαλούσε άγχος. "Να με συμπαθάτε για λίγο," είπε κοφτά - αν και υπερβολικά χαρούμενα - μα δεν περίμενε να του δοθεί καμιά άδεια. Απλώς γύρισε την πλάτη του κι έτρεξε μέρι τη σκάλα που οδηγούσε στον πάνω όροφο. Την ανέβηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ενώ άριχσε να ξετυλίγει το γράμμα. Το γεράκι, πάντα στον ώμου του.

"Αγνοώντας αυτό το συμβάν που το καλό που του θέλω να μας εξηγήσει τι ήταν," συνέχισε ο Leonardo κάπως μουδιασμένος "εσείς αποφασίσατε για το πως θα βρείτε τον Daemon?"
"Δεν το συζητήσαμε ακόμα," πληροφόρησε ο Geralt, φανερώνοντας και η δυσαρέσκειά του για το γεγονός "αλλά έχω μερικές ιδέες. Εξάλλου χρειαζόμαστε και πηροφορίες για το εσωτερικό της βάσης. Εκτός απ'τον Daryl θέλουμε να μάθουμε κι εσείς τι είδατε εκεί σήμερα--από χώρους τουλάχιστον."
"Θα σ'ενημερώσω εγώ ΄ σκέφτηκα ότι μπορεί να θέλατε τίποτα τέτοιο γι αυτό το χαρτογράφησα στο μυαλό μου καθώς πηγαίναμε."
"Το πρώτο καλό πράγμα που άκουσα όλη την ημέρα."
"Ωωω, με πληγώνεις ΄ κι εγώ που νόμιζα πως η άφιξή μου ήταν πιο χαρούμενο γεγονός."

Αν κρατούσε κάτι, θα του είχε πέσει απ'τα χέρια ΄ ήταν τόσο ξαφνιασμένος από την απροσδόκητη είσοδο του Bola, που ο Geralt ένιωσε την αναπνοή του να κόβεται για μια στιγμή. Βλαστήμησε χαμηλόφωνα και τον κοίταξε με κακία. "Μπα; Δεν έχεις ν'αχσοληθείς με το γεράκι σου; Τι κάνεις εδώ;"
"Άκουσα τη συζήτησή σας και ήρθα να προσφέρω λύση στον κύριο Κατσουφη εδώ πέρα," με το ένα χέρι τσιμπούσε το μάγουλο του Geralt ενώ με το άλλο έκανε χειρονομίες ενώ μιλούσε "τίποτα σημαντικό."
"Αν δε μ'αφήσεις αυτήν ακριβώς τη στιγμή θα σου κόψω το χέρι..."

Σ'ένδειξη ειρήνης, έκανε αυτό που του ζήτησε. "Χμ," έκανε θριαμβευτικά ο ασπρομάλλης άντρας "και τι σκέφτηκες λοιπόν;"
"Δε σκέφτηκα εγώ, αλλά κάποιος άλλος και κοίτα τι μου ήρθε," ανακοίνωσε, κουνώντας ένα χαρτάκι επιδεικτικά μπροστά τους "ένα πάσο για ασφαλή μετακίνηση μέσα στη βάση."
"Μέσα στη βάση," αναρωτήθηκαν φωναχτά οι δύο άντρες.
"Αχα," είπε με ευχαρίστηση "διαβάστε και παραδεχτείτε με!"

Τους το έδωσε επιτέλους, αφού τους παίδεψε αρκετά, και τους άφησε να το διαβάσουν. Αφού τέλειωσαν το διάβασμα, τον κοίταξαν με το στόμα ανοιχτό. Μετά ξανά στο χαρτί και ξανά σ'αυτόν. Και ξανά. Και ξανά..."Ε; Είμαι μάγος, πείτε το." Σήκωσε τα χέρια του με τις παλάμες προς τα πάνω.

Ακόμα τα μάτια ορθάνοιχτα, ένα χαμόγελο δημιουργήθηκε στο πρόσωπο του Leonardo."Δεν ξέρω πώς το πήρες αυτό, ή τι έκανε το γεράκι σου για το αποκτήσει, αλλά μπράβο σου ΄ αυτό θα βοηθήσει πάρα πολύ!"
"Τι θα βοηθήσει," πετάχτηκε ο Kozy που ασχολούνταν με τις άκρες των μαλλιών του αλλά τον αγνόησαν.
"Ειλικρινά, που το βρήκες αυτό;"
"Μυστικά της εμπειρίας, Κατσουφάκο," του είπε και τον χτύπησε ρυθμικά...στο μάγουλο. Ο Geralt του επιτέθηκε.

"Έι!" Ο Leonardo, σαστισμένος φώναξε, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή κάποιου για να τους χωρίσει! Ο Kozy όμως, απλώς έμεινα να τους κοιτάει μ'ενδιαφέρον, λες κι έβλεπε ένα ντοκυμαντέρ για ζώα, ενώ ο Eric φαινόταν να διασκέδαζε την πάλη τους. Ο επόμενος πιο κοντινός ήταν η Leila, αλλά φοβήθηκε ότι θα την έπαιρνε κι εκείνη καμιά ψιλή, έτσι δεν έκανε κάποια κίνηση.

Τώρα όμως είχαν αρχίσει να παλεύουν για τα καλά: μπουνιές, κλωτσιές, αγκωνιές, αίματα στα χέρια και κοψίματα--"Leila, έλα να με βοηθήσεις κι εσύ Eric, μην κάθεσαι!"
"Μην ανακατεύεστε," είπαν μέσω βογγητών ταυτόχρονα και οι δύο.
"Ορίστε, τα παιδιά δε θέλουν την ανάμειξή μας-."
"Σκάσε και βοήθα, δειλέ!" Το ήξερε πως δεν έπρεπε να τον ενοχλεί τόσο να τον αποκαλεί έτσι αυτή η γυναίκα, μα κάθε φορά τον έκανε να ντρέπεται μα και να τρελαίνεται! Κόκκινος από τα δύο αντικρουόμενα συναισθήματα, την κοίταξε με κακία κι αποφάσισε να κάνει αυτό που του είπε.

"Εμπρός λοιπόν, δεν έχουμε κι όλη τη μέρα," σχολίασε και πάλι ο Kozy, αλλά δεν έκανε τίποτα ο ίδιος.

Και οι τρεις μαζί πλέον, κινήθηκαν μαζί για να τους σταματήσουν: ο Eric έτρεξε στον Bola περνώντας τα χέρια του διαγώνια γύρω από τον κορμό του, ενώ οι άλλοι δύο πήγαν πάνω στον Geralt. O Leonardo έπιασε το ένα πόδι και η Leila ένα χέρι, αν και για τη δεύτερη αποδείχτηκε πιο δύσκολο. Δε μπορούσε να το ακινητοποιήσει και σχεδόν την πήρε μαζί του ενώ πήγε να ρίξει μια μπουνιά. Ο Bola παραλίγο να απελευθερωθεί από τη λαβή του Eric όταν την απέφυγε και πήγε να ξαναεπιτεθεί.

"Κόφτε το τρελοί," αναφώνησε ενώ προσπαθούσε πολύ να κρατηθεί.
"Θα φάω εγώ καμία στο τέλος, σταματήστε!"
Συνέχισαν όμως να παλεύουν και οι δύο και μεταξύ τους αλλά κυρίως για να ρίξουν τους δέσμιούς τους. "Τι λες να μ'αφήσεις τότε;"
"Αν σταματήσετε να μαλώνετε..." Όμως οι άτιμοι ήταν τόσο καλά γραπωμένοι πάνω τους, δεν έλεγαν να πέσουν.
"Δε μαλώνουμε, δερνόμαστε!"
"ΕΕΕΕΕΙ!" Η φωνή της Kaitlyn ακινητοποίησε τους πάντες. Είχε την αμέριστη προσοχή τους. "Σταματήστε να κάνετε σαν παιδάκια και πείτε μας τι στο καλό λέει αυτό το σημείωμα."