[Τέλος] Slavery! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Τι εννοούσε με την δεύτερη πρόταση? Δεύτερη μέρα? Γύρισα με μεγάλη δυσκολία το κεφάλι μου προς το μέρος του και τον είδα να σηκώνει το μαστίγιο για άλλη μία φορά.
-Η μάπα σου μου λέει πως δεν κατάλαβες το σημαντικότερο πράγμα της πειθάρχησης. Κανείς δεν είπε ότι θα διαρκέσει μία μέρα. Θα επαναλαμβάνεται το ίδιο πράγμα για μία εβδομάδα συνεχώς.
Το πρώτο χτύπημα ακολούθησε με το που τελείωσε και την τελευταία λέξη. Άλλα 500 καταστροφικά μαστιγώματα. Και στο τέλος, λούσιμο με άλλον έναν κουβά χλωρίνη. Από την στιγμή που με ενημέρωσε για τις 7 μέρες, το μυαλό μου έσπασε. Οι μέρες πέρασαν και έφτασε επιτέλους η τελευταία. Το χλώριο ακούμπησε ξανά στις εκατοντάδες ασυνέχειες της πλάτης μου και με έριξε στην κόλαση για τελευταία φορά. Δεν κοιμήθηκα καμία μέρα. Αυτό σημαίνει πως ήμουν 168 ώρες ξύπνιος, αντιμετωπίζοντας τον πόνο του μαστιγίου και του χλωρίου. Ξαναμπήκαν στο δωμάτιο και τότε με κατέβασαν. Δεν μπορούσα να κουνήσω ούτε χέρια ούτε πόδια, ούτε καν να περιστρέψω τον λαιμό μου. Ζούσα, αλλά ανίκανος να κουνηθώ. Και φυσικά η πλάτη μου ακόμα καιγόταν από το οξύ. Με έσυραν μέχρι το δωμάτιο του τομέα D. Με το που με πέταξαν μέσα, όλοι τους έστρεψαν τα βλέμματά τους πάνω μου και έμειναν έκπληκτοι. Πολλοί έτρεξαν προς το μέρος μου και έκαναν ότι μπορούσαν για να νιώσω καλύτερα. Δεν είχαν την ικανότητα να το καταφέρουν... το ήξερα βαθιά μέσα μου.

-Επέζησες... Μετά από όλη την φασαρία που προκάλεσες νομίζαμε πως ήσουν νεκρός. Κανείς δεν επιβίωσε μετά από απόπειρα απόδρασης. Και έφτασες μέχρι το κέντρο των σηράγγων κιόλας. Αλλά από ότι φαίνεται δεν άξιζε και τόσο τον κόπο. Είσαι χάλια. Οι πληγές σου δεν θα κλείσουν καθόλου σύντομα.
Άκουγα τι έλεγε αλλά δεν είχα την δύναμη να αντιδράσω. Έμεινα ακίνητος στο έδαφος, ακουμπησμένος μπρούμητα σε ένα μικρό σεντόνι. Οι φρουροί όταν με κατέβασαν με είχαν ξαναντύσει αλλά τα άτομα του τομέα μου το θεώρησαν σημαντικό να μου βγάλουν τον μπρούτζινο θώρακα λόγω των τραυμάτων. Από εκεί και πέρα οι υπόλοιποι συνέχιζαν τις εργασίες στις σήραγγες όταν τους φώναζαν. Μου είχαν δώσει διορία 1 μέρα να συνέλθω. Όμως το να συνέλθω και το να επανέλθω στο κανονικό ήταν δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Θα μου έπαιρνε καιρό να γυρίσω στην προηγούμενη κατάσταση, στην υγιή μου κατάσταση. Εξαιτίας μου ο τομέας είχε χάσει 10 λίτρα νερού. Ένα τεράστιο ποσό για τους τύπους που συγκατοικούσαν μαζί μου. Πολλά παιδιά και ηλικιωμένοι δεν θα τα κατάφερναν. Η πρώτη νύκτα πέρασε και τελικά τα μάτια μου έκλεισαν. Το πρωί, αν ήταν κιόλας πρωί, ξύπνησα μαζί με όλους τους υπόλοιπους λόγω των φωνών που έβαλαν οι φρουροί. Έπρεπε από τώρα να πάμε να δουλέψουμε. Ο περισσότερος πόνος είχε περάσει αν και δεν μπορούσα να κινήσω όπως θα ήθελα την μέση μου.

Τοποθέτησα τα χέρια μου ως στηρίγματα στο έδαφος για να σηκωθώ. Τα κατάφερα αλλά παραπατούσα.
-Μην το παρακάνεις! Άσε με να σε βοηθήσω.
Ήρθε και με κράτησε. Με βοήθησε να περπατήσω και έτσι με κατεύθυνε προς τις σήραγγες. Τώρα που είχα την ευκαιρία να σκεφτώ τα πράγματα, πρόσεξα πως ποτέ δεν μου αναφέρθηκε τι είδους εργασία θα κάναμε και τι στόχο είχαμε. Η πιο συνηθισμένη εργασία ήταν σκάψιμο και μεταφορά βαριών πραγμάτων.
-Τι δουλειά θα κάνουμε?
-Δεν ξέρεις τίποτα για εδώ ε? Λοιπόν, για αρχή θα σου πω τα βασικά. Όλο το συγκρότημα χωρίστηκε σε τομείς έτσι ώστε να καλύψει μεγαλύτερο χώρο ανασκαφής και να μην παραλείψουμε σπιθαμή προς σπιθαμή. Με αυτόν τον τρόπο, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να βρούμε τον στόχο μας. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μία αρχαία και κατεστραμμένη πόλη. Το νησί είναι ακατοίκητο εδώ και καιρό, αλλά υπάρχουν πάμπολλες ενδείξεις για θησαυρούς που άφησαν πίσω τους. Οι θησαυροί λένε πως βρίσκονταν σε δωμάτια τα οποία καταστράφηκαν μαζί με την πόλη. Και το δωμάτιο βρίσκεται στο υπέδαφος. Όλοι μας προσπαθούμε να βρούμε το δωμάτιο, καθώς αν βρεθεί από κάποιον τομέα, τότε όλα τα μέλη του ελευθερώνονται και παίρνουν το 10% του χρυσού να το μοιραστούν μεταξύ τους.

-Άρα καταλαβαίνεις πως όσο δυνατός και να είναι ένας τομέας, αν δεν έχεις την τύχη με το μέρος σου, δεν πρόκειται να βρεις το δωμάτιο. Γι'αυτό και οι υπόλοιποι τομείς δουλεύουν ασταμάτητα, σκάβοντας την μεγαλύτερη περιφέρεια των σηράγγων. Υπάρχει λόγος πως έχουν σκάψει κατακόρυφα στα δωμάτια των τομέων τους και έχουν συνδέσει μεταξύ τους τα τούνελ αυτά ώστε να βρίσκονται. Εκεί, στοιχηματίζουν τα τρόφιμά τους και το νερό τους μέσω διάφορων παιχνιδιών. Με άλλα λόγια, τζόγος. Είμαστε ο μόνος τομέας που δεν έχει συνδεθεί μαζί τους λόγω του ότι δεν έχουμε ούτε δυναμικό, ούτε και τα απαραίτητα για να συμμετέχουμε στα παιχνίδια αυτά. Φτάσαμε...
Ο χώρος ήταν όπως τον περίμενα. Πεταμένες αξίνες, φτυάρια και σφυριά. Καρότσια γεμάτα πέτρες και λιγοστό φως. Όλοι πιάσανε τα εργαλεία τους και άρχισαν την δουλειά. Ο 014 -δεν ήθελα να τον ονομάσω έτσι αλλά δεν ήξερα πως αλλιώς- με άφησε αφού σιγουρεύτηκε πως μπορούσα να σταθώ και έπιασε μία αξίνα. Δεν ήξερα τι να κάνω και έτσι τον μιμήθηκα. Σήκωσα μία σφύρα και ένα καλέμι, πλησίασα σε έναν τοίχο, τοποθέτησα το καλέμι σε ένα άνοιγμα και τότε προετοίμασα την σφύρα σηκώνοντάς την πάνω από το ύψος του κεφαλιού. Ζαλίστηκα και έπεσα πίσω αφήνοντας το σφυρί.

Πριν αυτό πέσει κάτω ξάπλα, ακούμπησε με το βαρύ μέρος στο έδαφος και στάθηκε για λίγο όρθιο, κοιτάζοντας την πλάτη μου. Έπεσα πάνω του. Η γωνία του ξύλου έξυσε με μανία τις πληγές μου και άνοιξε μερικές. Το κύμα πόνου ήταν αρκετό για να με κάνει να φωνάξω. Τρομαγμένοι οι σκλάβοι γύρω μου με κοίταξαν. Ο 014 ήρθε αμέσως και με σήκωσε. Του τίναξα το χέρι από πάνω μου και ξανασήκωσα την σφύρα. Ένιωσα καυτά ρυάκια αίματος να διασχίζουν τα σημάδια του μαστιγώματος. Όμως συνέχισα. Ξανά, σήκωσα την σφύρα και αυτή τη φορά την έφερα με δύναμη, στο κεφάλι του καλεμιού. Η σύγκρουση το έμπηξε μέσα στα πετρώδη τοιχώματα και τα έσπασε. Πολλές πέτρες έπεσαν στα πόδια μου αλλά τις παραμέρισα. Είχα να δουλέψω όσο πιο σκληρά μπορούσα ώστε να επανορθώσω για το πλήγμα που έφερα στον τομέα D. Έπρεπε να ξεπληρώσω το χρέος των 10 λίτρων που δέχτηκαν εξαιτίας μου. Και φυσικά δεν θα σταματούσα εκεί. Θα μάζευα όσο περισσότερο νερό και όση περισσότερη τροφή μπορούσα. Όχι μόνο θα βοηθούσα τον τομέα μου, αλλά θα προσπαθούσα να έρθω σε επαφή και με τους υπόλοιπους τομείς. Η ώρα περνούσε και έδινα τα πάντα για να σκάψω όσο πιο πολύ μπορούσα. Οι μύες μου κουράζονταν διαρκώς και οι πληγές μου άνοιγαν με την ώρα. Ήξερα ότι θα κέρδιζα από αυτή τη μέρα πολλά.

Οι φύλακες ήρθαν και μας είπαν να σταματήσουμε. Μας μάζεψαν και μας παρέταξαν σε μία σειρά. Από εκεί και πέρα, απλά ακολουθήσαμε τον δρόμο προς το δωμάτιό μας. Μπήκαμε στο χώρο και μετά από λίγο ήρθαν ξανά και φωνάζοντας τα ονόματά μας ένα ένα, μας προέτρεπαν να πλησιάσουμε. Μας έδιναν το κομμάτι ψωμιού. Έφτασε η σειρά μου και στο άκουσμα του καταραμένου κωδικού μου ονόματος, αναγκάστηκα να σηκωθώ και να παραλάβω την ανταμοιβή μου. Ήταν αρκετό για τα δεδομένα των υπόλοιπων. Όχι όμως τόσο όσο περίμενα. Θα μπορούσα να βγάλω την μέρα εύκολα αν διαχειριζόμουν σωστά τις ποσότητες που έτρωγα. Μόλις τελείωσαν οι προσωπικές "εισπράξεις" τότε ήρθε η ώρα να μας φέρουν την ποσότητα νερού που κερδίσαμε.
-Η ποσότητα νερού που κερδίσατε είναι 6 λίτρα! Μοιραστείτε το όπως θέλετε!
6 λίτρα!? Δεν περίμενα τόσο χαμηλή ποσότητα. Μπορεί το μέγιστο να ήταν 10 αλλά αν με τόση προσπάθεια κερδίσαμε μόνο 6 τότε δύσκολα θα φτάναμε στα 10, ειδικά με τις διάφορες ηλικίες που κυμαίνονται εδώ μέσα. Προχώρησα προς τους κουβάδες και γέμισα την γαβάθα μου. Ήπια μερικές γουλιές αλλά κράτησα αρκετό για μετά. Στάθηκα σε μία γωνία και αναλογίστηκα. Πρόσεξα κάτι ενδιαφέρον κατά τον δρόμο μας πίσω στο δωμάτιο.

Για αρχή φώναξα τον 014. Ήθελα να μάθω όσα περισσότερα πράγματα μπορούσα για τις σήραγγες.
-Η κατεύθυνση στην οποία σκάβουμε είναι συγκεκριμένη? Ή έχουμε διαταγές να σκάβουμε όπου θέλουμε?
-Δεν υπάρχουν όρια στο σκάψιμο. Αρκεί να δουλεύεις όπως μπορείς και όσο μπορείς.
-Αφήνονται εργαλεία στα δωμάτια?
-Όχι. Κάθε φορά που τελειώνουμε την εργασία, ο καθένας μας ελέγχεται για να δουν αν πήρες τίποτα μαζί σου. Βλέπεις, αν τυχόν πάρει κάποιον μία αξίνα στα δωμάτια, θα μπορούσε να δημιουργήσει τούνελ για να διαφύγει.
-Μου είχες πει πως οι υπόλοιποι τομείς έχουν συνδεθεί μεταξύ τους.
-Σς! Δεν το ξέρουν οι φύλακες αυτό. Και ναι, δεν ξέρω πως το κατάφεραν, καθώς το να σκάψεις τούνελ από τον έναν χώρο εργασίας στον άλλον είναι σχεδόν αδύνατο. Δυστυχώς πρέπει να εκμεταλλεύτηκαν κάποια "τρύπα" και έτσι δημιούργησαν τις σήραγγες.
-Τελευταία ερώτηση... Η εργασία μας επιβλέπεται συνεχώς... η αναμονή μας στα δωμάτια?
-Όχι! Η εργασία μας επιβλέπεται μόνο και μόνο για να μην αποδράσεις και για να ανταμοιφθείς στο τέλος. Εφόσον στα δωμάτια δεν υπάρχει περίπτωση να κουβαλήσεις εργαλεία, είμαστε εντελώς ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε. Οι θόρυβοι δεν φτάνουν ποτέ στα αυτιά τους καθώς έχουμε μπλέξει πολλές φορές σε εσωτερικές διαμάχες αλλά ποτέ δεν ήρθαν για να μας κάνουν παρατήρηση.

-Ευχαριστώ..
-Γιατί με ρώτησες όλα αυτά?
-Δεν μπορώ να σου πω τίποτα προς το παρόν. Πρέπει να σιγουρευτώ. Μπορείς να με αφήσεις λίγο μόνο μου τώρα?
-Ναι.. φυσικά.
Έβαλα το μυαλό μου να δουλέψει άμεσα. Συγκέντρωσα όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμουν και απλά έπρεπε να περάσω λίγο χρόνο να τις επεξεργαστώ. Θυμήθηκα την πορεία των σηράγγων, όπως πηγαίναμε προς τον χώρο εργασίας. Δεν υπήρχε αμφιβολία πως ο δρόμος που πήραμε ήταν μεγάλος αλλά κυκλικός. Επίσης δεν είχαμε διαφορά ύψους καθ'όλη την διαδρομή. Το ένστικτό μου μου έλεγε καθαρά πως ο χώρος εργασίας βρισκόταν πολύ κοντά σε αυτό το δωμάτιο. Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα άλλη μία φορά την διαδρομή. Σηκώθηκα όρθιος και άφησα τα πόδια μου να με οδηγήσουν σε ότι νόμιζε η φαντασία μου σημαντικό. Τελικά έφτασα σε έναν από τους τοίχους του δωματίου μας. Τον περιεργάστηκα και μετά μου ήρθε μία ιδέα για να ελέγξω την σκέψη μου.
-Σίγουρα είναι εδώ...
Οι σκλάβοι με κοίταξαν περίεργα. Σήκωσα ένα πετραδάκι και το ακούμπησα σε μία προεξοχή του τοίχου έτσι ώστε αν δεχτεί ελαφριά μετακίνηση να πέσει.
-Μην μετακινήσετε την πέτρα αυτή. Αν πέσει, ξανασηκώστε την! Είναι πολύ σημαντικό.

Οι κοντινοί σκλάβοι έγνεψαν καταφατικά. Κάθισα κάτω από την προεξοχή και μετά συνέχισα τις σκέψεις μου. Οι υπόλοιποι τομείς σίγουρα δεν είχαν περισσότερα πλεονεκτήματα από εμάς. Απλά κάτι δεν βλέπαμε. Κάτι σημαντικό. Μία αναλαμπή, φώτισε το μυαλό μου και με έκανε να ξανασηκωθώ. Κοίταξα ολόκληρο το δωμάτιο. Ακούμπησα τον τοίχο και μετά άρχισα να περπατώ κατά μήκος του. Το έδαφος, οι κλίσεις του τοίχου και η οπτική μου γωνία σε σχέση με την πόρτα ήταν οι κύριες έννοιές μου. Και καθώς προχωρούσα, βρήκα αυτό που ήθελα. Ένα σημείο στο οποίο η κλίση του τοίχου ήταν αρκετή για να καλύψει το έδαφος από κάτω του από το φως του δωματίου. Έσκυψα και προσπάθησα να προσαρμοστώ στην κλίση, λυγίζοντας την μέση μου. Μετά κοίταξα ξανά προς την πόρτα. Όπως το περίμενα... Όποιος και να έμπαινε από την πόρτα και μέχρι λίγα βήματα μέσα, δεν μπορούσε να με δει. Η σκιά που δημιουργούσαν τα τοιχώματα και οι προεξοχές σε συνδυασμό με την οπτική κάλυψή τους ωφελούσε τις σκέψεις μου. Ήταν το μόνο σημείο από όπου μπορούσαμε να αποδράσουμε. Πήγα στο πλάι του 014.
-Τι συμβαίνει? Φέρεσαι πολύ περίεργα σήμερα. Σε πείραξε τόσο πολύ το βασανιστήριο που σου έκαναν?

-Πες μου! Ελέγχονται τα δωμάτια?
-Τι εννοείς?
-Μπαίνουν εδώ οι φρουροί και τα ελέγχουν για οτιδήποτε?
-Από όσο ξέρω μόνο μία φορά τον μήνα. Και μην νομίζεις ότι κάνουν μεγάλο έλεγχο. Απλά κοιτάζουν επιφανειακά και εμάς και τους τοίχους για κάθε περίπτωση.
-Κάθε μήνα... Θα μπορούσαν να δουν κάποια καλυμμένη τρύπα?
-Δεν νομίζω... σου είπα, απλά ρίχνουν μια ματιά.
-Τέλεια!
-Μα τι λες τόση ώρα?
Τον κοίταξα στα μάτια και αφού σχημάτισα ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου, του απάντησα.
-Μπορεί να βρήκα τον μοναδικό τρόπο διαφυγής μας!
Όλο το δωμάτιο έστρεψε τα μάτια του πάνω μου. Φαίνεται πως αυτή η λέξη είχε ξεφύγει από το μυαλό τους εδώ και χρόνια.
-Δεν είναι τίποτα σίγουρο. Απλά συμπεριφερθείτε όπως πάντα. Θα σας ξαναμιλήσω γι'αυτό το θέμα άλλη φορά. Πότε είναι ο επόμενος έλεγχος?
-Χμμ, περίπου σε 3-4 μέρες.
Γύρισα στο σημείο που είχα βάλει την μικρή πέτρα και έκλεισα τα μάτια μου. Για να επαληθεύσω τα πάντα θα χρειαζόμουν άλλη μία τουλάχιστον μέρα στο χώρο εργασίας. Η επόμενη μέρα ήρθε και μας ξαναοδήγησαν εκεί. Έπιασα μία σφύρα και αφού υπολόγισα την γωνία στροφής των σηράγγων μέχρι εδώ, πλησίασα με ενθουσιασμό τον υποψήφιο τοίχο.