[Τέλος] Slavery! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Βγήκαμε από την μεγάλη αίθουσα και τρέξαμε στον μικρό διάδρομο. Έριξα μία τελευταία ματιά στην τελευταία πόρτα που δεν ανοίξαμε λόγω έλλειψης χρόνου. Κατεβήκαμε τα σκαλιά και περάσαμε όλα τα υπνοδωμάτια των φρουρών. Τελικά, φτάσαμε στο κεντρικό δωμάτιο. Είχαμε περίπου 7 λεπτά πριν την πυροδότηση των βομβών και μας έμενε μία ευθεία. Μπήκαμε στην τελική σήραγγα αλλά εκεί μας περίμεναν δύο φρουροί. Τα μάτια τους ήταν περίεργα και οι συμπεριφορές τους ασταθής. Έβγαλαν τα σπαθιά τους και μας επιτέθηκαν.
-Μα τι κάνετε!! Σε λίγη ώρα θα καταστραφούν τα πάντα!
Δεν αντέδρασαν στο επιχείρημά μου. Τότε κατάλαβα πως ήταν εκεί ενάντια στην θέλησή τους. Τους ανάγκασαν με κάποιο τρόπο να μπουν εδώ και να μας καθυστερήσουν. Δεν ήθελαν ούτε έναν επιζώντα. Ο 001 δεν καθυστέρησε άλλο και τους αντεπιτέθηκε. Τον μιμήθηκα και μπήκα στην μάχη. Η λεπίδα πέρασε ξυστά, δίπλα από τον λαιμό μου. Βρήκα την ευκαιρία και μείωσα κι άλλο την απόσταση με τον εχθρό. Τον αποτελείωσα με μία και μόνο γροθιά στο στομάχι. Ο 001 είχε ήδη τελειώσει. Αρχίσαμε ξανά το τρέξιμο, μέχρι που φτάσαμε σε διχάλα. Το χειρότερο σενάριο! Παρ'όλα αυτά, βασίστηκα στην αέρινη οδό που είχε δημιουργηθεί από την επαφή των σηράγγων με τον "έξω" κόσμο. Με ευκολία, βρήκα από που φυσούσε ο καθαρός αέρας και ακολουθήσαμε αυτόν τον δρόμο. Δεν πέρασαν παραπάνω από 3 λεπτά μέχρι που βγήκαμε στην επιφάνεια. Το έντονο φως του ήλιου μας έλουσε. Έπεσα στα γόνατά μου και έπιασα την άμμο. Είχαμε απελευθερωθεί!

-Σήκω! Δεν τελείωσε τίποτα ακόμα!
-Τι?
Τότε μου ήρθε στο μυαλό η δομή των σηράγγων.
-Η έκρηξη μπορεί να προκαλέσει κατάρρευση και της επιφάνειας! Οι σήραγγες και τα δωμάτια βρίσκονται όλα ακριβώς από κάτω μας!
-Ακριβώς!
Η κατεύθυνσή μας αυτή τη φορά ήταν προς το γαλάζιο της θάλασσας. Κοίταξα γύρω μου καθώς έτρεχα. Ήταν η ίδια ερημωμένη πόλη στην οποία είχα λιποθυμήσει λίγο πριν με πιάσουν και με φέρουν ως σκλάβο. Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω ότι η θάλασσα βρισκόταν τόσο κοντά μου. Ένα μικρό λιμανάκι απλωνόταν εκεί. Αρκετές βάρκες και πλοία υπήρχαν αραγμένα. Άνηκαν σε κυνηγούς θησαυρών κυρίως, σύμφωνα με τον 001, που πίστευαν στον θρύλο. Θα κλέβαμε μία για να ξεφύγουμε. Οι φρουροί των στοών δεν υπήρχαν πουθενά. Πρόλαβαν και έφυγαν μάλλον με κάποιο πλοίο. Με το που ακούμπησα το πόδι μου στο ξύλο της βάρκας, ένας τεράστιος θόρυβος ήχησε σε ολόκληρη την πόλη. Σεισμός ακολούθησε και τότε η καταστροφή ξεκίνησε. Κομμάτια γης άρχισαν να χάνουν ύψος και να καταδύονται μέσα στους αμέτρητους τόνους πέτρας. Στις πλάτες μας, κουβαλούσαμε τις ελπίδες και τα όνειρα 200 περίπου σκλάβων, οι οποίοι καταπλακώνονταν εκείνη την στιγμή. Δεν θα τους ξεχνούσα κανέναν τους. Ούτε και θα μπορούσα να ξεχάσω τις άπειρες φωνές που ακούγονταν καθώς τρέχαμε προς την έξοδο από το κεντρικό δωμάτιο. Η ηχώ από τις κραυγές τους έφταναν μέχρι εκεί μέσω των σηράγγων. Ήταν εφιάλτης γι'αυτούς.
-Για που το βάζουμε?
-Όπου μας βγάλει το κύμα... Πλέον δεν έχουμε περιορισμούς...
-Προς ενημέρωσή σου... Το όνομά μου είναι Saiko, Kouga!
Του χαμογέλασα και τότε κοίταξα τον ατελείωτο ουρανό. Όλα τελείωσαν... προς το παρόν!

Τέλος Slavery!

Όνομα χαρακτήρα: Kouga Ren

P.o.M. Points: 57

Belli: 175.000

Τυχόν παρατηρήσεις:

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Κατ' αρχήν μου άρεσε η ιδέα με τα υπόγεια "κάτεργα" και το σύστημα με το οποίο λειτουργούσαν όπου περισσότερη δουλειά ισοδυναμούσε με λίγο περισσότερο νερό και φαγητό, αλλά και οι διαχωρισμός σε ομάδες με βάση το παρελθόν του καθενός. Μου άρεσε που αυτό προκαλούσε και διακρίσεις από τη μία ομάδα στην άλλη, όπως φάνηκε αργότερα μέσα από τη στάση και τα λόγια που κράτησαν οι σκλάβοι των άλλων μονάδων αρχικά απέναντι στην μονάδα D.

Οι κανόνες και ο σχέδιο απόδρασης είχαν αρκετή λεπτομέρεια και αυτό δίνει στον αναγνώστη να καταλάβει ότι είχες σκεφτεί την ιστορία αρκετά καλά στο μυαλό σου. Θα ήθελα να σημειώσω μόνο ότι μερικές περιγραφές ήταν κάπως στεγνές και περιορισμένες ενώ είχες ένα πολύ εκμεταλλεύσιμο τοπίο, η εικόνα των στοών ενδείκνυται για μια λίγο πιο σκοτεινή και "σάπια" αίσθηση. Προσπάθησε να συνδυάσεις λίγο περισσότερο τις αισθήσεις. Οι περισσότεροι επικεντρώνονται στην "αφή" και στην "ακοή" και ξεχνάνε την "αφή" και "όσφρηση", ειδικά αν περιέγραφες μυρωδιές σε ορισμένα σημεία, θα είχες πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.

Η χρήση του χλώριου ήταν "φρικιαστική" αλλά μου άρεσε αρκετά η σκηνή των βασανιστηρίων και η σχετικά γρήγορη ανάκαμψη δεν φάνηκε τόσο βεβιασμένη γιατί έκανες αρκετές νύξεις για το παρελθόν, χωρίς να δώσεις όμως ξεκάθαρες πληροφορίες, πράγμα που κινούσε το ενδιαφέρον. Σε μερικά σημεία όπου υπήρχε περιγραφή μάχης έκανε μια μικρή κοιλιά, δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωθα πως δεν κρατούσε παντού την ένταση.

Ο χαρακτήρας σου είναι αρκετά συμπαθητικός. Πέρα από τη μυική δύναμη ήταν καλό που ασχολήθηκες και με την προσωπίκότητά του δείχνοντας πώς λειτουργεί κάτω από διάφορες καταστάσεις. Μου άρεσε που δεν παρουσιάστηκε ως τέλειος, υπήρχαν πειρασμοί και έπρεπε να συγκρατηθεί αρκετές φορές. Η αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες ήταν αρκετά πετυχημένη, ειδικά στην αρχή που παρουσιάσες τη διαφορετική φιλοσοφία που είχε σε σχέση με τα άτομα που ήταν χρόνια εκεί πέρα. Μου άρεσε επίσης που ήταν αρκετά παρατηρητικός και σκεφτόταν αρκετά τα πράγματα πριν δράση, όπως και δεν του πηγαίνανε όλα καλά.

Τέλος, η αποκάλυψη για τον πραγματικό λόγο ύπαρξης των στοών ήρθε ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε, όπου ακόμα κι αν το είχε σκεφτεί νωρίτερα ο αναγνώστης πιθανόν να το είχε ξεχάσει. Στο τέλος η σκηνή της απελευθέρωσης θα μπορούσε να είναι λίγο πιο δυνατή, αλλά το δικαιολογώ γιατί ίσως η έκταση της ιστορίας να σε είχε κουράσει.

Πολύ καλή προσπάθεια πάντως. Μπράβο.

~Yuuki