(Τέλος-αποστολή)Chapter 2: {The Witch Arc} Good and Evil

-Περιμένετε εδώ ξένοι...
Τότε ο ένας έτρεξε μέσα στις σκιές ενώ ο άλλος μας παρακολουθουσε στενά. Τότε ο Gilbert πήγε κοντά στην Lilly και την κτύπησε ελαφρά με τον αγκώνα του.
-Ήταν επικίνδυνο αυτό που έκανες... Αν ήσουν λάθος..?
-Με ξέρεις αν δεν είμαι σίγουρη δεν μιλάω... Σε είδα ότι δυσκολευοσουν και είπα να βοηθήσω nyah..
-Καλός απλά άλλη φορά να μου δίνεις μία προειδοποίηση

Καθώς συνέχιζαν να μιλάνε μεταξύ τους ο άνδρας επέστρεψε. Όμως για κάποιο λόγο τα γυαλιά του ήταν σπασμένα από την δεξιά πλευρά και έδειχνε τρομαγμένος..
-Η Countess σας περιμένει περάστε... Γρήγορα...
Οι πύλες άνοιξαν και οι δύο άνδρες μας οδήγησαν μέσα στο σκοτάδι. Δεν μας πήρε πολύ να διασχίσουμε την αυλή. Μια ξύλινη πόρτα άνοιξε και το φως από το εσωτερικό χυθηκε στην αυλή.

Στο κατώφλι μας περίμενε μια καμαριέρα με πανέμορφα μακρυά ξανθά μαλλιά. Το κεφάλι της όμως ήταν σκισμένο και δεν μπορούσα να παρατηρήσω το χρώμα τον ματιών της. Από το σωματοτυπο και μόνο μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν νεαρής ηλικίας. Καθώς και τα χέρια της ήταν λεπτεπιλεπτα και μου ήταν δύσκολο να πιστέψω ότι θα μπορούσε να κάνει και εργασίες του σπιτιού.
-Καλωσορίσατε στον οίκο της οικογένειας Irvine.... Παρακαλώ περάστε...
Το κεφάλι της παρέμεινε σκυμμένο καθώς την ίδια στιγμή μας έκανε ένα απαλό νεύμα προς το εσωτερικό της έπαυλης.

Και οι τρεις με δυστατικά βήματα κάναμε την είσοδο μας στο χώρο. Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα μπροστά στο θέαμα. Ένας τεράστιος χώρος όπου οι τοίχοι ήταν ντυμένοι στο λευκό και στο κόκκινο του αίματος. Όλα τα έπιπλα ήταν ντυμένα στο χρυσό. Επίσης πίνακες του αρχαίου πολιτισμού του druegar βρίσκονταν παντού γύρο μας.
-Μπορείτε να μου δώσετε τους μανδυες σας...
Είπε η καμαριέρα και άπλωσε τα χέρια της μπροστά μας. Ακολουθήσαμε της εντολές της και δώσαμε τους μανδυες μας. Όταν όμως εγώ άπλωσα το ρούχο στα χέρια της, εκείνη σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε στα μάτια. Έδειξε να τρομάζει και την ίδια στιγμή έσκυψε πάλι το κεφάλι και έφυγε μακρυά μας προς ένα άλλο δωμάτιο.

Με από λίγο επέστρεψε έχοντας συνέχεια σκυμμένο το κεφάλι. Τότε μας έδειξε το καθιστικό όπου υπήρχαν δύο μεγάλη καναπέδες με μια χρυσοποικηλη πολυθρόνα. Η οποία κοιτούσε προς το τζάκι. Όπου ακατάπαυστα καίγονταν ξύλα για να ζεστάνουν τον χώρο. Εκείνη προπορευτικε και όταν έφτασε κοντά στο καθιστικό μας έκανε σήμα να καθησουμε στον καναπέ.
-Η κυρία θα σας δει σε λίγο... Παρακαλώ περιμένετε...

Η καμαριέρα έφυγε με γρήγορο βήμα προς την σκάλα και με ακόμα πιο ταχύ βήμα την ανέβηκε. Τότε γύρισα το βλέμμα μου στους συντρόφους μου. Οι οποίοι κοιτούσαν με θαυμασμό γύρο τους.
-Έχει όντως κόλλημα με τα αρχαία nyah..
-Από ότι φαίνεται ναι... Όμως αν ένα μέλος του συμβουλίου ζει σε τέτοια πλούτη.. Ο βασιλιάς σίγουρα θα τρώει με χρυσά κουτάλια..

Τότε ένας ελαφρύς θόρυβος αποσπασε την προσοχή μας. Στην κορυφή τον σκαλοπατιων στεκόταν μια ψηλή γυναίκα με ξανθά μακριά μαλλιά που κάλυπταν σχεδόν όλη την πλάτη της. Φορούσε ένα μακρύ μαύρο φόρεμα με χρυσές λεπτομέρειες και σύμβολα από το βασίλειο του Lyneel. Τότε γύρισε το βλέμμα της αργά προς το μέρος μας. Ένα ζευγάρι από κόκκινα μάτια μας κοίταξαν επίμονα και έκφραση στο πρόσωπο της παρέμενε σοβαρή.

Στο αριστερό της χέρι κρατούσε ένα χρυσό μπαστούνι όπου η λαβή στην κορυφή είχε το βασιλικό σύμβολο. Η καμαριέρα της έπιασε το δεξί της χέρι ενώ μαζί σε τέλειο συγχρονισμό κατέβαιναν ένα ένα τα σκαλιά με έναν αργό και απαλό ρυθμό. Όταν έφτασαν στο τέλος η γυναίκα έδωσε το μπαστούνι στην καμαριέρα της, και εκείνη με την σειρά της αποχώρισε.

Η ψηλή γυναίκα μας πλησίαζε με αργό βήμα. Το βλέμμα της είχε κολλήσει πάνω μου ενώ την ίδια στιγμή οι δύο σύντροφοι μου σηκώθηκαν από την θέση τους και έσκυψαν το κεφάλι ως ένδειξη σεβασμού. Εγώ αργοπορημένα σηκώθηκα και ακολούθησα τις κινήσεις τους.
-Καλό ήρθατε στην οικία μου.. Επαναστάτες...
-Ευχαριστούμε που μας δεκτικατε Countess Irvine..
-Hohoho ο τίτλος μου δεν έχει σημασία ανάμεσα σε αυτούς τους τοίχους... Μπορείτε να μου απευθύνεσται ως κυρία Lilianna..

Τότε η Countess πήρε την θέση της στην χρυσή πολυθρόνα της. Την ίδια στιγμή σταύρωσε τα χέρια και τα πόδια της.
-Χαίρομαι που σας έχω εδώ... Άκουσα κάποια ευχάριστα νέα για εσάς...
-Για ποιο γεγονός κυρία Lilianna..?
-Για την ανακάλυψη που έκανε η κυβέρνηση στο Duergar... Ξέρω ότι είναι στα χέρια του αρχηγού σας στο Zanakand...

-Φαίνεται ότι έχετε πολλές πληροφορίες για εμάς nyah..
-Φυσικά.. Μα... Όχι για όλους..
Είπε και γύρισε το βλέμμα της σε εμένα. Με κοιτούσε επίμονα στα μάτια, προσπαθούσα με δυσκολία να μην τραβήξω το βλέμμα μου μακρυά της από την ντροπή. Την ίδια στιγμή είχα μια παγωμένη έκφραση στο πρόσωπο μού, το ίδιο και εκείνη. Όμως απότομα άλλαξε την έκφραση της σήκωσε ελαφρά το κεφάλι ψηλά και μου χαμογέλασε με έναν τόνο ειρωνείας.

-Όπως παράδειγμα αυτό εδώ το γλυκό κοριτσάκι...
-Αυτή είναι η αδερφή μου η Alice.. Και από εδώ η..
-ξέρω για την Lilly μικρέ... Όμως για την αδερφούλα σου πολύ λίγα...
-Είναι νέο μέλος της ομάδας... Την έψαχνα για χρόνια αλλά την βρήκα στην Sirakava πριν από μήνες..
-Κόκκινα μάτια... Σπάνιο γονίδιο.. Ποίοι είναι οι γονείς σου μικρή...
-Είναι οι...
-Δεν θυμάμαι να μίλησα σε εσένα Gilbert...
Τον έκοψε απότομα ενώ ήταν εμφανώς οργισμένη.

-Συγνώμη κυρία αλλά η αδερφή μου δεν μπορεί να μιλήσει...
-Μάλιστα ενδιαφέρον... Για πες μου εσύ τότε ποια είναι η μάνα της.... Γιατί έχω μια υποψία ότι μου λες ψέματα..
Είπε ενώ κοίταξε τον αδερφό μου με ένα ψυχρό βλέμμα και ένα χαμόγελο που σίγουρα έκρυβε πολλά από πίσω.
-Είναι αδερφή μου... Από τον ίδιο πατέρα... Αλλά όπως υποψιαστικατε όχι από την ίδια μητέρα...
-Τότε πες μου το επίθετο της Αlice...
-Onizuka... Onizuka Alice..
Τότε η Countess γύρισε το βλέμμα της σε εμένα και με κοίταξε με ένα σατανικό χαμόγελο σχιματισμενο στα κόκκινα χείλη της. Τι μπόρεσε να καταλάβει μόνο από το επίθετο μου. Ίσως γνώριζε την μητέρα που το μυαλό μου είχε σβήσει. Η ακομα χειρότερα κάτι το οποιο ήταν σίγουρα κατά μου.

-Τώρα μάλιστα.....ωστε η κυρία Onizuka έκλεψε και τον δικό σου πατέρα... Ενδιαφέρον..
-Τι εννοείτε κυρία nyah...
-Τίποτα.. Είναι μικρής σημασίας αυτό... Λοιπόν εσείς πείτε μου τι θέλετε από εμένα..

-Θέλουμε να έρθουμε σε επαφή με τον πρίγκιπα fredy και πιστεύω ότι μπορείτε να μας βοηθήσετε..
-Μπορώ ναι... Αλλά ξέρετε ότι είναι φυλακισμένος σωστά.?
-Ναι..Ομως ξέρουμε ότι έχετε πρόσβαση στο παλάτι..
-Έχω.. Όμως δεν μπορώ να βάλω εσάς μέσα..
-Τότε το μπορούμε να κάνουμε..
Για άλλη μια φορά γύρισε το βλέμμα της σε εμένα. Ο τρόπος που με κοιτούσε συνέχεια με είχε εξοργισει. Στο βαθμό που ήμουν έτοιμη να τραβήξω το όπλο μου και να την σκοτώσω. Ο ως ήξερα τις συνέπειες που θα ακολουθούσαν. Έτσι απλά στεκόμουν απέναντι της με ένα ψυχρό βλέμμα.
-Όταν είπα εσάς... Εννοούσα εσένα και την Lilly.. Την μικρή Onizuka όμως... Μπορώ..

Τότε ακούμπησε το δάκτυλο της στο πηγούνι της καθώς συνέχιζε να με κοιτάει επίμονα. Ότι και αν είχε στο μυαλό της ήμουν έτοιμη να το δεκτό. Ήμουν έτοιμη για όλα και θα έκανα τα πάντα για το καλό της ομάδας μου.
-Μπορώ να την κάνω υπηρέτρια μου... Και να επισκεφτώ μαζί της τον πρίγκιπα... Όμως αυτό θα γίνει αύριο.. Αν πάω μεσάνυχτα στο παλάτι με ένα νέο πρόσωπο θα τραβήξει σίγουρα υποψίες...

-Και πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή nyah..
-Αύριο το πρωί... Η φρουρά είναι λιτή.. Οι περισσότεροι άνδρες ξεκουραζονται από τις μεταμεσονυχτιες περιπολίες..
-Θα έρθει σε επαφή σίγουρα με τον πρίγκιπα..?
-Δεν λέω ποτέ ψέματα μικρέ....
Τοτε εκείνη σταύρωσε τα δάκτυλα της, ακούμπησε τους αγκώνες τις στις λαβές τις πολυθρόνας και με τα δάκτυλα της έκρυψε το κάτω μέρος του προσώπου της. Μετά από λίγο έκλεισε και τα μάτια. Όμως μετά συμπλήρωσε..

-Όμως για την επικίνδυνη αυτή εξυπηρέτηση μου... Θελω ένα αντάλλαγμα...
-Τι θα θέλατε κυρία Lilianna...?
-Τον κύβο που έχει ο αρχηγός σου...
-Ανήκει στην επανάσταση nyah..
Τότε η γυναίκα είχε ακόμα τα μάτια κλειστά. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε.
-Αυτο το κειμήλιο είναι ανεκτίμητο... Όμως δεν θα προσφέρει τίποτα για τον σκοπό της επανάστασης.. Εγώ είμαι διατεθημενη να βοηθήσω.. Όμως όταν όλα τελειώσουν θα περιμένω τον κύβο στα χέρια μου... Αλλιώς ο βασιλιάς θα μάθει τα πάντα για τις κινήσεις σας... Ελπίζω να έγινα σαφής...

-Μάλιστα... Θα έχετε τον κύβο στα χέρια σας θα έρθω σε επαφή με τον αρχηγό και θα κανονίσω την μεταφορά..
-Τέλεια... Όμως αρκετά είπαμε για σήμερα... Θα αποχωρήσω στα ιδιαίτερα μου... Η ώρα είναι περασμένη... Η gily θα σας συνοδέψει στον ξενώνα..
Τότε η Countess κτύπησε τρεις φορές τα δάκτυλα της και η νεαρή καμαριέρα έτρεξε προς το μέρος μας. Την στιγμή που έφτασε κοντά μας σταμάτησε απότομα και έσκυψε το κεφάλι.
-Συνόδεψε τους καλεσμένους μου στον ξενώνα...
-Μάλιστα κυρία..

Είπε η κοπέλα και μας έκανε νεύμα να την ακολουθήσουμε. Εμείς σηκωθήκαμε ακριβώς την ίδια στιγμή από την θέση μας. Έτσι αποχωρησαμε γρήγορα από το καθηστικο και ανεβήκαμε τις σκάλες. Εκείνη την στιγμή το βλέμμα μου έμεινε στην ψηλή γυναίκα η οποία μόλις κατάλαβε ότι την κοιτούσα μου χαμογέλασε για άλλη μια φορά ειρωνικά. Δεν μπορούσα να φανταστώ το σκεφτόταν όταν με κοιτούσε. Όμως σίγουρα δεν ήταν καλό σημάδι.