(Τελος-Αποστολη)Chapter 1: Homesick

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 17, 2017 1:57 am; edited 2 times in total

Χαρακτήρες-Προηγουμενη Ιστορια:

Chapter 1 Intro:

Αποστολη:

Είχαν περάσει 2 ημέρες από τότε που ξεκινήσαμε το ταξίδι προς το micquoet. Επίσης τόσες μέρες είχαν περάσει και από την επαναστατική μου ζωή. Η αλήθεια ήταν ότι δεν έγινε κανένα εξαιρετικό γεγονός κατά την διάρκεια του ταξιδιού. Οι δραστηριότητες μου είχαν να κάνουν ποιο πολύ με την καθαριότητα του πλοίου. Κάθε 5 ώρες έπρεπε να παίρνω ένα βρεγμένο πανί και να τρίβω όλο το κατάστρωμα ακόμα και αν δεν είχε ίχνος βρομιάς πάνω του.

Οι δύο συνταξιδιώτες μου, ο Gilbert και η Lilly περνούσαν τις περισσότερες ώρες στις καμπίνες τους ή και σε μια. Δεν ήμουν σίγουρη και ούτε με ενδιέφερε. Προσωπικά τον χρόνο μου τον περνούσα δημιούργηκα καθώς έκανα διατάσεις για να κρατήσω το σώμα μου ζεστό και σε καλή φυσική κατάσταση. Είχα αρχίσει να συνηθίζω την στολή που μου έδωσε η Lilly, είχα φτάσει στο σημείο να μπορώ να κάνω τέλειες ανάποδες τούμπες. Αν και αρκετές φορές είχα αποτύχει και χτυπούσα το κεφάλι μου.

Last edited by YokaiJester on Wed Aug 16, 2017 8:55 pm; edited 1 time in total

Το κρύο ήταν τσουχτερό ειδικά την νύχτα που εγω της περνούσα στο κατάστρωμα. Οι "ανώτεροι" με ανάγκασαν καθώς ήταν ένας τρόπος για να σκληραγογηθω. Έτσι για να ξεπεράσω το κρύο κρυβομουν ολόκληρη μέσα στο μανδύα μου. Ο οποίος ήταν αρκετός για να με καλύψει ολόκληρη και να με κρατήσει ζεστή.

Ο ήλιος όμως σήμερα είχε βγει από νωρίς το ξημέρωμα και ανέβασε την θερμοκρασία. Έτσι καθώς οι υπόλοιποι κοιμούνται εγώ ασχολήθηκα με τα δύο πιστόλια μου. Έδωσα ιδιαίτερη προσοχή στο μηχανισμό καθώς δεν ήθελα να μου μπλοκάρει εν ώρα μάχης. Έτσι έβαλα σφαίρες στους γεμιστηρες και τα οπλισα. Κάθε πιστόλι μπορούσε να κρατήσει 10 σφαίρες.

Εκείνη την στιγμή πήρα μια βαθιά ανάσα από την θαλασσινή αύρα. Ένιωθα ότι δεν ήμουν έτοιμη για μάχη ακόμα. Ίσως θα ήταν δύσκολο για τα αδέρφια μου να με προσέχουν συνέχεια. Ήξερα ότι είχα το ταλέντο αλλά δεν γνώριζα πως θα ανταπεξέλθω στις καταστάσεις που θα βρίσκαμε μπροστά μας.

Last edited by YokaiJester on Wed Aug 16, 2017 8:55 pm; edited 1 time in total

Έτσι έκατσα στην πλώρη του πλοίου και κοιτούσα τον ορίζοντα, καθώς το πλοίο έκανε σιγά-σιγά το ταξίδι του προς την πατρίδα μου. Η εικόνα του ανθρώπου που με μεγάλωσε ξανά ήρθε στο μυαλό μου. Όμως ήταν μια χαρούμενη εικόνα, ήταν τότε που προσπαθούσε να μου μάθει να σημαδευω. Είχε φτιάξει μια σφεντόνα και τον είχα εκπλήξει ευχάριστα καθώς από μικρή δεν έχανα τον στόχο μου. Αυτή η σκέψη με έκανε να σχηματίσω ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου..

-Καλημέρα αδερφούλα πως κοιμήθηκες καλά....?
Ο Gilbert εμφανίστηκε στο κατάστρωμα και φαινόταν ιδιαίτερα χαρούμενος. Είχε ένα τεράστιο χαμόγελο και τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα και είχαν μια περίεργη λάμψη. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να του απαντήσω με μια κίνηση του κεφαλιού.
-Ξέρεις θα σου έλεγα να ξανά καθαρίσεις το κατάστρωμα στραβαδι.. Αλλά αφού δεν είναι η Lilly μπροστά.. Ξέχνα το για τώρα..

Δεν ήξερα αν έπρεπε να τον ευχαριστήσω για αυτό. Όμως δεν έδωσα σχεδόν καθόλου σημασία και συνέχισα να κοιτάω τον ορίζοντα

Last edited by YokaiJester on Wed Aug 16, 2017 8:57 pm; edited 1 time in total

Τότε ξαφνικά ένα δόρυ καρφώθηκε απότομα δίπλα μου. Εκείνη την στιγμή γύρισα και κοίταξα τον Gilbert τρομαγμένη... Ήθελε να με σκοτώσει?
-Τι με κοιτάς έτσι σήκωσε το..
Έκανα όπως μου είπε, έπιασα την λαβή από το δόρυ και το σήκωσα απότομα. Όμως το βάρος του ήταν πέρα από τις δυνατότητες μου, έτσι αναγκαστικά να το κρατήσω με δυσκολία με τα δύο χέρια.
-Έλα υπερβάλεις δεν είναι τόσο βαρύ... Λοιπόν θέλω να το πετάξεις και να το καρφώσεις στο κατάρτι.. Ξέρω ότι έχεις το σημάδι...
Το κατάρτι ήταν περίπου 30 μέτρα μακριά, ήταν μια υπερβολικά δύσκολη βολή. Ειδικά εάν υπολόγιζα και το βάρος ήταν σχεδόν αδύνατον να το καταφέρω. Όμως το πείρα απόφαση, με το δεξί μου χέρι σήκωσα το δόρυ με δυσκολία στο ύψος του κεφαλιού. Πείρα ελάχιστη φορά και με την εκτίναξη του χεριού μου έκανα την ρίψη.

Το όπλο εκτοξεύτηκε για μερικά μέτρα και δεν κατάφερε να φτάσει στο κατάρτι αντίθετος, καρφώθηκε στο κατάστρωμα Δίπλα από τον Gilbert.
-Βάζεις δύσκολα στην μικρή nyah...
Τότε από πίσω του εμφανίστηκε και η Lilly, με το ποιο ήρεμο ύφος που την είχα δει ποτέ.
-Πρέπει να μάθει να χειρίζεται και τα δικά μας όπλα ξέρεις... Δείξε της πως γίνεται..
-Μάλιστα nyah..
Τότε η Lilly σήκωσε το δόρυ με ιδιαίτερη άνεση και περπάτησε προς το μέρος μου. Εκείνη έκανε τις ίδιες κινήσεις με εμένα, όμως το όπλο άρχισε να τυλίγετε από ηλεκτρισμό. Το mink δεν πείρε καν φορά και πέταξε το δόρυ. Το οποίο έφυγε σαν αστραπή κάνοντας έναν εκοφαντηκο θόρυβο καθώς το μισό διαπέρασε το κατάρτι

Last edited by YokaiJester on Wed Aug 16, 2017 8:58 pm; edited 1 time in total

Είχα δει πολλές φορές να χρησιμοποιεί εκείνη την δύναμη, όμως κάθε φορά μου φαινόταν και πιο μυστήρια. Έτσι την ακούμπησα διστακτικά στον ώμο. Όταν τράβηξα την προσοχή της, έδειξα με το δάκτυλο μου την παλάμη της. Η οποία ακόμα πέταγε σπίθες.
- Αυτήν την δύναμη την έχω από μωρό ονομάζεται Electro nyah..
-Όλα τα Mink έχουν αυτό το ταλέντο.. Είναι γεννημένοι πολεμιστές...
-Έχει πολλές χρήσεις nyah... Όπως είδες τώρα φόρτωσα με ενέργεια το δόρυ και το έκανα ελαφρύ για εμένα... Μπορώ να το κάνω και με τα πιστόλια σου..
Είπε και μου τράβηξε απότομα το όπλο από την θήκη του. Δεν δίστασε καθόλου και πατώντας την σκανδάλη η σφαίρα εκτοξεύτηκε με περισσότερη δύναμη. Διαπέρασε και άφησε μια μικρή τρύπα στο κατάρτι, τότε μου επέστρεψε το όπλο μου.
-Να ξέρεις αν χρειάζεσαι την δύναμη μου μπορώ να ακουμπήσω το όπλο σου για να σε βοηθήσω...nyah
-τώρα όμως πρεπει να μάθεις και το δικό μου όπλο.. Πρέπει να μάθεις το κέντρο βάρους του.. Και όταν το πετάξεις δεν θα χρειαστεί πολύ δύναμη..

Τότε μου ξανά έδωσε το όπλο του. Κράτησα το δόρυ με το δεξί μου χέρι και προσπάθησα να βρω το κέντρο βάρους του. Το σημείο όπου δεν θα χρειαζόταν πολύ δύναμη για να το χειριστώ, όπως είπε και ο Gilbert. Μετά από μερικά λεπτά κατάφερα να το κρατήσω με ανοικτή την παλάμη μου..
-Μπράβο Alice.. Τώρα προσπάθησε άλλη μια φορά..

Last edited by YokaiJester on Wed Aug 16, 2017 8:59 pm; edited 1 time in total

Και έτσι έκανα, όμως δεν προσπάθησα μια φορά αλλά πολλές. Καθώς ακόμα και αν είχα βρει το κέντρο βάρους, μου ήταν δύσκολο να το πετάξω από μια τόσο μακρινή απόσταση. Έτσι πέρασα περίπου δύο ώρες πετώντας ασταμάτητα το δόρυ προς το κατάρτι, ενώ ο Gilbert με επιβλεπε.

-Μην συνεχίζεις άλλο Alice... Αρκετά για σήμερα... Μπορεί να σου φαίνεται κάπως χαζή αυτή η προπόνηση, όμως είναι σημαντική εν ώρα ανάγκης...
Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι ήταν άχρηστη. Δεν ξέρω τι του έδωσε εκείνη την εντύπωση. Ίσως ήταν το γεγονός ότι πάντα είχα ένα απαθής βλέμμα. Τότε το ορίζοντα εμφανίστηκε ένα πράσινο κομμάτι γης. Από εκείνη την απόσταση μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν το μέρος που μεγάλωσα. Το χωριό που αγάπησα, και ήμασταν ποια μερικά λεπτά μακρυά του.
-Να ξέρετε δεν έχουμε σκοπό να κάτσουμε πολύ στο νησί... Nyah Ο αρχηγός Joe θέλει να ήμαστε στην θάλασσα και να περιμένουμε εντολές του.. Nyah
-Σωστά αδερφούλα.. Ξέρω ότι θες να κάτσεις και να απολαύσεις την πατρίδα σου... Όμως πρέπει να ήμαστε σε επιφυλακή..
Το ήξερα πολύ καλά ότι η παραμονή μας στο νησί θα ήταν μικρή. Αλλά και αυτό μου ήταν αρκετό, ήθελα μόνο να πω το τελευταίο αντίο στον άνθρωπο που με μεγάλωσε.

Last edited by YokaiJester on Wed Aug 16, 2017 9:03 pm; edited 2 times in total

-Bara Bara Bara..
Ενας περίεργος θόρυβος έσπασε τις σκέψεις μου. Το κάλεσμα προερχόταν από τον Gilbert. Ο οποίος εκείνη την στιγμή έβγαλε από την τσέπη του ένα σαλιγκάρι..
-Lieutenant Gilbert εδώ...
-Καλώ από την βάση του Zanakand, έχουμε πληροφορίες ότι πλησιάζει ένα πειρατικό πλήρωμα στο νησί micquoet..
-Μάλιστα.. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό...?
-βρείτε το λιμάνι του νησιού και προειδοποιηστε το χωριό... Όσο μπορείτε καθηστερηστε τους πειρατές... Θα έρθουμε με ενισχυσεις σε μερικές ώρες.. Ο αρχηγός Joe ζήτησε να προλάβετε τους χωρικούς πριν ζητήσουν βοήθεια από την κυβέρνηση. Πρέπει να τους πάρουμε με το δικό μας μέρος..
-Καλώς στρατιώτη .. Πες στο αρχηγό ότι θα κρατήσουμε τους πειρατές στο λιμάνι για όσο περισσότερο μπορούμε..
-καλή επιτυχία lieutenant...

Η κλίση τελείωσε και εγώ είχα παγώσει από τα νέα. Το νησί και το χωριό μου κινδύνευε από πειρατές και ήμουν έτοιμη να κάνω τα πάντα για να το υπερασπιστώ..
-Πιστευεις ότι μας έχουν προλάβει οι Marines Nyah.?
-Αμφιβάλω... Έχουν ποιο σημαντικά νησιά να ενδιαφερθούν.. Όπως το Lyneel.. Έχουμε χάσει πολλά αδέρφια εκεί...
-Πιστεύεις ότι η μικρή θα τα καταφέρει.. Nyah..
-Εχεις δει τι μπορεί να κάνει.. Θα καθίσει πίσω μας... Και θα είναι ένα πολύ καλό χέρι βοηθείας..

Last edited by YokaiJester on Wed Aug 16, 2017 9:04 pm; edited 1 time in total

Μέσα μου ήμουν έτοιμη για όλα καθώς το πλοίο είχε πλησιάσει ποια στο νησί. Ένα νησι που αγαπούσα πάντα. Με τις πράσινες πεδιάδες τους και τους αμέτρητους λόφους. Μπορούσα ποια και να δω τις ξύλινες σκεπές από τα σπίτια του χωριού. Το λιμάνι ήταν τελείως άδειο, ήταν η χειρότερη εποχή για το εμπόριο. Συν το γεγονός ότι το νησί είναι ένα από τα πιο απόμακρα της North blue. Ο Gilbert πήρε τον ελέγχω του πλοίου για να το βάλει στο λιμάνι. Τότε με πλησίασε η Lilly..

-Θα πας μόνη στο χωριό, εμείς θα κρύψουμε το πλοίο και θα έρθουμε να σε βρούμε Nyah.. Έχεις χρόνο να πας στο νεκροταφείο.. Πήγαινε και θα σε βρούμε σύντομα..
Κουνησα καταφατικά το κεφάλι. Έτσι κατέβηκα από το πλοίο και πάτησα το πόδι μου στο πέτρινο λιμάνι. Από εκεί το μόνο που με χώριζε από το χωριό μου ήταν μια στενή ανηφόρα.

Και έτσι πήρα τον δρόμο μου, θα μου έπαιρνε περίπου 10 λεπτά να φτάσω στον τόπο που μεγάλωσα. Καθώς ανέβαινα την ανηφόρα, παρατήρησα δύο ανθρώπινες φιγούρες που μάλλον θα μου έκλειναν τον δρόμο.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 17, 2017 1:46 am; edited 1 time in total

-Σταμάτα ξένε!!
-δες την καλύτερα... Φαίνεται οπλισμένη..
-Τι θες στα μέρη μας?
Τον δρόμο τελικά ηταν ο Farkas και ο Virkas. Είχα χρόνια να τους δω, και μου φάνηκε ότι είχαν αλλάξει πολύ από τότε που τους θυμάμαι. Είχαν και οι δύο από ένα σπαθί στην θήκη τους. Εγώ μόλις παρατήρησα ότι είδαν τα όπλα μου τα έκρυψα γρήγορα πίσω από τον μανδύα.

-Σαν να την έχω ξαναδεί κάπου...
-Πως γίνεται αυτό...?
-Έχει τα ίδια μάτια με εκείνο το κοριτσάκι...
-Το μουγκό λες?
-Ναι... Ναι... Πως την έλεγαν?

Καθώς είχαν ανοίξει εκείνη την ηλιθια συζήτηση Μπροστά μου. Εγώ τους κοιτούσα με ένα βλέμμα μίσους και τα μάγουλα μου είχαν κοκκινισει και ταυτόχρονα φουσκώσει από τον θυμό... Μα να με λένε μουγκό οι βλακες?
-Να έτσι έκανε κιόλας όταν τσαντίζοταν..
-Ναι η κόρη του Lay......ton....

Ειπαν καθώς το πρόσωπο τους πάγωσε και το βλέμμα τους έπεσε στο πάτωμα. Τον αγαπούσαν πολύ τον έμπορο, γιατί κάθε φορά που έκανε ένα μεγάλο ταξίδι τους έφερνε δώρα..
- Συγνώμη Alice.... Είχαμε καιρό να σε δούμε... Αλλά τον πατέρα σου τον είδαμε χθες..
-συλλυπητήρια...
Ειπαν και έσκυψαν και οι δύο το κεφάλι. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να απλώσω τα χέρια μου όσο πιο πολύ μπορούσα και να τους πάρω και τούς δύο στην αγκαλιά μου.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 17, 2017 1:47 am; edited 2 times in total

-Η κυρία Jessica θα ανησυχεί σίγουρα για σένα.. Θα είναι στο νεκροταφείο..
-Εκεί θα την βρεις σίγουρα..
Τότε τους χάρισα ένα χαμόγελο και εσκυψα το κεφάλι μου για να τους αποχαιρετήσω. Έπρεπε να πάω σύντομα στο νεκροταφείο. Έτσι πέρασα από τους δύο άνδρες και βρέθηκα στο χωριό όπου τα σπίτια ήταν ακριβώς τα ίδια όπως τα θυμόμουν. Κτισμένα εξολοκλήρου με ξύλο, ήταν φτύνεις κατασκευές καθώς κανείς δεν είχε την οικονομική άνεση, ώστε να χτίσει κάτι καλύτερο. Καθώς περπατούσα στους μικρούς δρόμους του χωριό, παρατήρησα λίγο και τους κατοίκους. Όλοι τους συζητούσαν για ένα πλοίο με κόκκινη σημεία, και ανυσηχουσαν για τα χειρότερα.

Έτσι μετά από μερικά λεπτά έφτασα στις πόρτες του μικρού νεκροταφείο. Εκεί στεκόταν μόνο μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα. Το μόνο που έσπαγε το αποκαρδιοτικο του μαύρου ήταν τα ξανθά μακρυά μαλλιά της. Εκείνη ήταν η γυναίκα που με μεγάλωσε και με φρόντισε για 10 χρόνια...

» (Τελος-Αποστολη)Chapter 1: Build A Wall
» Chapter II: Rank Up & Mission [Τέλος-Αποστολή]
» (Τελος-Αποστολη) Chapter 1: Lethal Weapon 2017
» (Τελος-αποστολη) Chapter 2: [The Witch Arc} Boiling Point
» (Τέλος-αποστολή)Chapter 2: {The Witch Arc} Good and Evil