[Τέλος-Αποστολή] Requiem or Dream

Ο Arima ελευθέρωσε το αγόρι που συνήλθε και ξερόβηξε.
-Άσχημα ξεκίνησα, δικό μου φταίξιμο! Καταρχήν έπρεπε να συστηθώ εγώ: Είμαι ο Fred! Είμαι ο πληροφοριοδότης για τους Επαναστάτες στην Emerald. Σας περίμενα εξαρχής, γι αυτό σας αντιλήφθηκα, δικαιολόγησε ικανοποιητικά την αναγνώριση.
Τα αγόρια έχασκαν ελαφρώς μόλις συνειδητοποίησαν ότι είχαν άσκοπα καταλήξει μπροστά στο άτομο που απαιτούσε η αποστολή τους. Τον έδειξαν με το δάχτυλο και ο Fred χαμογέλασε.
-Με παραξένεψε η εμφάνιση σας νωρίτερα. Αλλά όταν κατάλαβα, προσπάθησα να βοηθήσω, σχολίασε για την πρόταση του Arima προς τα παιδιά των δρόμων. Δεν μπορώ να συνδέσω όμως: Τι σχέση έχει η υπόθεση των ναρκωτικών με ό,τι θα κάνουμε εμείς; ρώτησε, ανήμπορος να δώσει την απάντηση.
-Καμία!/Καμία! σχολίασαν αυτόματα με καθαρά πρόσωπα.
-Α, καμία! επανέλαβε μηχανικά. Μάλιστα-- Ε;! έχασκε με την σειρά του.
-Αλήθεια δεν μπορούσαμε να αντέξουμε την συμπεριφορά εκείνων των τύπων! τον διαβεβαίωσε.
-Ξέρουμε ότι δεν είναι δουλειά μας-- απολογήθηκε ο Mark και συνέχισε ο Arima:
-Αν αρνιόσασταν να δράσετε εσείς, δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσαμε να πράξουμε μόνοι μας!
Ο Fred κοίταγε από τον έναν στον άλλο, δίχως να χωρά το κεφάλι του την απερισκεψία τους.
-Συνειδητοποιείται ότι το σχέδιο είναι ανώφελο έτσι; θέλησε να τους εκλογικεύσει. Ακόμα και αν διαλύσουμε αυτή τη συμμορία, θα αναδειχτεί καινούργια στην θέση της!
Προφανώς και το γνώριζαν. Στην δική τους περίπτωση στο Baterilla, η καρέκλα του αρχι-μαφιόζου είχε καταληφθεί μόλις οι ίδιοι είχαν εγκαταλείψει την πατρίδα τους. Και μάλιστα από τον πατέρα της May!
-Δεν πιάνεις το νόημα την αντίστασης, Fred! ξεφύσηξε κουνώντας το κεφάλι γνωστικά.
-Είναι πολύ νωρίς για να το αντιληφθείς τώρα. Θα το δεις μόλις ξεκινήσουμε το σχέδιο!
Ο Fred κατσούφιασε, αλλά δεν σχολίασε. Ως πληροφοριοδότης είχε σκοπό να τους κατατοπίσει για την πόλη, όχι να φέρει αντιρρήσεις για την παράκαμψη της αποστολής τους. Εξάλλου αυτός θα παρέμενε στην Emerald μετά την λήξη της ιστορίας. Αν μπορούσαν να εξαλείψουν μια μάστιγα της πόλης, ο ίδιος δεν είχε παράπονο!

Κάμποσες ώρες νωρίτερα. Την ίδια ώρα που ο Argon έσωζε ένα νεαρό κορίτσι ο Masta βοηθούσε επίσης κάποια κορίτσια. Τα βοηθούσε μάλιστα για πολύ ώρα.
-Να μας ξαναέρθεις Masta... είπε παιχνιδιάρικα μία από τις κοπελιές καθώς ο Masta αποχωρούσε από το κτήριο.
-Ίσως αύριο κυρίες μου. απάντησε εκείνος με μια υπόκλιση. Μόλις βγήκε στον δρόμο άναψε ένα τσιγάρο. Δεν μπορούσε χωρίς αυτό στο στόμα του. Καθώς ήταν έτοιμος να απομακρυνθεί παρατήρησε στην άλλη άκρη του δρόμου τον Arashi. Του σφύριξε και ο λύκος τον πλησίασε.
-Έι μεγάλε τι κάνεις εδώ; Μήπως ήρθες να βρεις καμιά ωραία λύκαινα;
Ο Arashi που χτύπησε κάτω το πόδι του. Ίσως ο Masta να μην μπορούσε να μιλήσει μαζί του όπως ο Argon, αλλά μα τον Θεό το ζώο αυτό παρά ήταν έξυπνο και έτσι είχαν εφεύρει έναν δικό τους τρόπο επικοινωνίας. Ο Arashi χτυπούσε συγκεκριμένες φορές το πόδι του και τα χτυπήματα αντιστοιχούσαν σε λέξεις κλειδιά. Οπότε ο Masta έμεινε να τον κοιτάει μέχρι να πάρει το μήνυμα.
-Πρόβλημα...οκ...ο Argon, δουλειά: σε έστειλε σε δουλειά,οκ τίποτα το νέο εδώ. Βοήθεια. ο λύκος σταμάτησε.
-Ωραία άκου τι θα γίνει. Εσύ πήγαινε να βρεις τα κορίτσια και πήγαινε τες μέχρι εκεί που είναι αυτό το πρόβλημα, εγώ θα πάω να δω τον πληροφοριοδότη μας και μετά βλέπουμε. ο Arashi συμφώνησε και αποχώρησε. Ο Masta πήρε μια γερή τζούρα και ετοιμάστηκε για δουλειά. Ήξερε ότι ο Argon δεν θα καθόταν για πολύ.
Ο Arashi βρήκε λοιπόν την Kanae και την Seika, οι οποίες ήταν για ψώνια και δεν χάρηκαν ιδιαίτερα που αναγκάστηκαν να σταματήσουν, αλλά έτσι ήταν η δουλειά. Ο λύκος τις οδήγησε μέχρι το λιμάνι, σε μια από τις πιο απομακρυσμένες αποβάθρες. Εκεί στεκόταν μια αποθήκη. Ήταν παλιά, τα ξύλα της ξεθωριασμένα και γεμάτη τρύπες.
-Arashi γιατί μας έφερες εδώ; ρώτησε η Seika.
-Λογικά θα βρήκε κάτι. της απάντησε η Kanae η οποία πλησίασε προσεκτικά το κτήριο.

-Μα το μέρος δείχνει εγκαταλελημένο για καιρό. Άκουσα ότι δεν χρησιμοποιούν άλλο αυτό το κομμάτι του λιμανιού γιατί περιμένουν να το ανακαινήσουν. μίλησε πάλι η Seika, χαμηλόφωνα πάρα αυτά για καλό και για κακό.
-Κοίτα όμως εδώ... της έδειξε η Kanae την πόρτα της αποθήκης.
-Τι;
-Για παλιά αποθήκη η πόρτα φαίνεται να στέκεται καλά.
Η Seika έβαλε το χέρι της απάνω. Πράγματι έδειχνε γερή και σε καλύτερη κατάσταση από το κτήριο. Ήταν λύα και μπορούσε να δει ότι τα μεταλλικά της μέρη δεν ήταν σκουριασμένα. Γύρισε και κοίταξε την Kanae ως επιβεβαίωση. Και οι δύο τους έβαλαν τα αυτιά τους πάνω για να αφουγκραστούν.
-Ησυχία...Arashi είδες κόσμο πριν; Ο λύκος χτύπησε μια φορά το πόδι του για κατάφαση.
-Ίσως να έφυγαν τώρα.
-Arashi μπες μπροστά και σε ακολουθώ. Seika έχεις τα νώτα μας.
Σιγά σιγά η Kanae έσπρωξε την πόρτα, αλλά ήταν κλειδωμένη.
-Φυσικά...δεν θα την άφηναν ανοικτή. Τι χαζή που είμαι. μονολόγισε και έσκυψε. Έβγαλε ένα τσιμπιδάκι και ένα κομμάτι σύρμα και άρχισε να πειράζει την κλειδαριά, ενώ οι άλλοι δύο κοιτούσαν γύρω για να δουν αν ερχόταν κανείς. Όμως δεν υπήρχε ψυχή. Το μόνο που μπορούσαν να δουν πέρα από άλλες εγκατελειμένες αποθήκες ήταν ένα καράβι στον ορίζοντα να πλησιάζει το νησί.
-Το άνοιξα. είπε η Kanae καθώς ένα κλικ ακούστηκε από την πόρτα ως επιβεβαίωση. Έτσι ξαναδοκίμασε και αυτή την φορά η πόρτα άνοιξε. Ευτυχώς η καλή της κατάσταση τους επέτρεψε να μην προκαλέσουν θόρυβο από τρίξιμο. Το μέρος ήταν σκοτεινό. Κανένα φως αναμένο μέσα.
-Seika... ψυθίρισε η Kanae.
-Το έχω... ανταποκρίθηκε εξίσου χαμηλόφωνα εκείνη και έβγαλε ένα από τα βέλη της. Το χτύπησε ελαφρώς και αυτό έβγαλε ένα αχνό φως. Μπορούσαν πλέον να δουν ότι βρίσκονταν σε έναν μεγάλο αποθηκευτικό χώρο, αλλά τουλάχιστον το κομμάτι που μπορούσαν να δουν με το φως που ήταν έδειχνε άδειο. Στο πλάι του τοίχου υπήρχε μια σκάλα που οδηγούσε σε ένα μικρό δωματιάκι λίγα μέτρα πάνω από τα κεφάλια τους.

Το επίπεδο που βρίσκονταν αποτελούσε μια συνηθισμένη αποθήκη. Μεταλλικά κοντέινερ τεραστίων διαστάσεων στοιβάζονταν το ένα πάνω  στο άλλο μέχρι το ταβάνι του χώρου. Σχημάτιζαν οριζόντιους διαδρόμους, στο τέρμα των οποίων διακρινόταν με δυσκολία το απέναντι τοίχωμα της αποθήκης. Κατά μήκος υπήρχαν ανοίγματα στην τοποθέτηση που σχημάτιζαν σταυροδρόμια, ώστε να επικοινωνούν μεταξύ τους  οι διάδρομοι. Υπήρχαν αριθμήσεις και διάφορες ημερομηνίες σαν στάμπες με ξεβαμμένη μπογιά πάνω στα διάφορα κιβώτια. Τα οποία βρίσκονταν σε διάσπαρτα σημεία των διαδρόμων, είτε οργανωμένα μαζικώς σε βουνά, είτε μόνα τους.
Μέσα στον αχανή χώρο, με μια γρήγορη επιθεώρηση, τα κορίτσια συμπέραναν εύκολα ότι η αποθήκη ήταν έρημη. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και έπειτα έστρεψαν το βλέμμα για την μοναδική σκάλα που οδηγούσε στο ανώτερο δωμάτιο. Πριν καν γνέψουν θετικά η μία στην άλλη, ο Arashi είχε πάρει ήδη την απόφαση. Τα πέλματα του ακροπάτησαν πάνω στην τσίγκινη σκαλωσιά που στριφογύρναγε μέχρι το δωμάτιο και οι δύο ακολούθησαν  με βήματα που αντήχησαν πιο δυνατά.
Το δωματιάκι που πέρασαν ήταν επίσης άδειο από ανθρώπους, πολύ πιο ενδιαφέρον από το επίπεδο κάτω του δε! Ήταν η αρχειοθήκη για την οργάνωση της αποθήκης. Σε ράφια και συρτάρια που περιστοίχιζαν ένα γραφείο υπάρχουν παντού φάκελοι, αναφορές και τα σχετικά.
Η Kanae εντόπισε τον πιο πρόσφατο και τον απέθεσε ανοιχτό στο γραφείο. Η Seika περίμενε πάνω από τον ώμο της, χαρίζοντας της αρκετό φως για να βλέπει.
-Τι γράφει;
-Τίποτα ενδιαφέρον εδώ! σχολίασε ελαφρώς απογοητευμένη αλλά συνεχίζοντας να σκανάρει το περιεχόμενο σχολαστικά.
Ημερομηνίες παραλαβών, αποστολών, διευθύνσεις παραληπτών ή ιδιοκτητών. Αυτά δεν την προδιέθεταν για κάτι, ήταν  η κλασσική καταγραφή και γι αυτό έστρεψε την προσοχή της στο περιεχόμενο των κιβωτίων. Ούτε εκεί είχαν τύχη.
-Άσχετα υλικά, διαφόρων προορισμών και ποσοτήτων. Από ογκομετρικούς σωλήνες μέχρι μια παραγγελία για σπόρους καλλωπιστικών φυτών! Άκου αυτό: Περιτυλίγματα για δώρα! ξεφύσηξε καταπτοημένη.

-Αυτό ήταν χάσιμο χρόνου! μονολόγησε συμμεριζόμενη της αίσθησης. Arashi, σου μύρισε κάποιο κοκαλάκι και μας έφερες εδώ; πείραξε το λύκο.
Ο οποίος γύρισε το λαιμό του από την στητή του θέση και της έριξε ένα ρουθούνισμα με καταφρόνια.
-Ο Arashi δεν θα μπορούσε να κάνει λάθος! δήλωσε η Kanae με αναζωπυρωμένη συγκέντρωση και ενέτεινε την έρευνα.
Η Seika βλεφάρισε ξαφνιασμένη από την εμπιστοσύνη ανάμεσα στην κοπέλα και το ζώο. Κοίταξε πιο έντονα τον Arashi, προσπαθώντας να σταθμίσει την αξιοπιστία του. Εκείνος απλώς έμεινε αταλάντευτος και ήρεμος.
-...Αυτό ίσως έχει προοπτική! ψέλλισε απορροφημένη από το εύρημα. Η Seika τινάχτηκε και επέστρεψε με περιέργεια. Όλα είναι άσχετα μεταξύ τους, καθημερινά αντικείμενα. Αλλά υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ τους. Γύρισε με λάμψη στα μάτια προς την Seika. Τίποτα από αυτά δεν είναι προς πώληση. Όλοι οι παραλήπτες είναι ιδιώτες.
-Ούτε ένας έμπορος;! αναφώνησε με δυσπιστία. Ποια η πιθανότητα;
-Πρέπει να ελέγξουμε τα κιβώτια. Κάτι όντως βρωμά! είπε και κοίταξε τον Arashi.
Θα κατέβαιναν να ανοίξουν τα κιβώτια, να επιβεβαιώσουν ότι τα περιεχόμενα αντιστοιχούσαν στις αναφορές. Ο λύκος όμως είχε τεντώσει τα αυτιά και άφησε ένα στιγμιαίο γρύλισμα. Η Kanae αντιλήφθηκε το μήνυμα και η όψη της αγρίεψε.
-Τι συνέβη; απόρησε θορυβημένη.
-Κάποιος έρχεται! την προειδοποίησε πολύ σοβαρά.
Οι μυες τους σφίχτηκαν, οι αισθήσεις τους τέθηκαν αμέσως σε επαγρύπνηση.

Οι δύο κοπέλες έσκυψαν στιγμιαία ώστε το γραφείο που είχαν μπροστά τους να τις καλυπτεί. Από το ανοιχτό παράθυρο και την πόρτα του δωματίου μπορούσαν να ακούσουν τι γινόταν από κάτω. Η μπροστά συρώμενη πόρτα της αποθήκης άνοιξε και ο χώρος πλημύρισε με φως και φωνές.
-Πάμε παιδιά δεν έχουμε όλη την μέρα. είπε μια βαριά αντρική φωνή. Η Seika έριξε μια κλεφτή ματιά. Πέρα από την πόρτα μπορούσε να δει στην αποβάθρα μπροστά από την αποθήκη το ίδιο πλοίο που είχε δει νωρίτερα στον ορίζοντα. Από κάτω τους δεκάδες άντρες σέρναν κυβώτια και γέμιζαν σιγά σιγά την αποθήκη. Η Kanae ανασηκώθηκε και αυτή ελαφρώς για να βλέπει και εκείνη.
Οι άντρες κάτω συνέχιζαν την δουλειά του με σταθερούς ρυθμούς γεμίζοντας τον χώρο. Κάποια στιγμή όμως μπήκαν μέσα τρεις που κρατούσαν ένα μακρόστενο κιβώτιο. Ο μπροστά γλύστρισε και τους έφυγε από τα χέρια. Με το που συγκρούστικε στο πάτωμα έσπασε και μια λευκή ουσία χύθηκε από μέσα.
-Όχι όχι όχι. Ηλήθιοι! φώναξε ο επικεφαλής Ξέρετε πόσο κοστίζει αυτό το πράγμα; Πέρα που υποτίθεται ότι δεν πρέπει να παίρνει αέρα μέχρι να το επεξεργαστούμε. Μόλις πετάξατε ένα κάρο λεφτά. Πάρτε τώρα σφουγγαρίστρες και ελάτε να τα καθαρίσετε.
-Κύριε σαν τι να τα καταχωρήσω τα πράγματα που φέραμε; τον διέκοψε ένας άλλος.
-Βρες κάτι. Δεν είναι ότι χρειαζόμαστε έγκριση και άλλωστε το αφεντικό θα μας καλύψει.
-Άστε το συμπληρώνω εγώ. απάντησε μια τρίτη φωνή και τα κορίτσια κοιτάχτηκαν. Ακούστηκε από το τέλος της σκάλας, ένα κομμάτι στο οποίο δεν είχαν οπτική επαφή από την θέση τους. Έσκυψαν ξανά από κάτω από το γραφείο και περίμεναν καθώς άκουγαν τα βήματα να τους πλησιάζουν. Όταν ο άντρας μπήκε μέσα δεν γινόταν να μην τις δει.
-Τι στο καλό; αναφώνισε και πήγε να τραβήξει το πιστόλι του, αλλά η Kanae ήταν πολύ πιο γρήγορη. Με μία από τις βαλίστρες της ήδη στο χερί, ένα βέλος έφυγε και καρφώθηκε στο πόδι του άντρα ο οποίος σωριάστηκε κάτω. Το βέλος αυτό είχε ένα αναισθησιογόνο πάνω του. Θα ήταν σίγουρα πιο μόνιμο να σκότωνε τον άντρα αλλά δεν μπορούσε να αρχίσει να θερίζει κόσμο χωρίς να ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει εδώ πέρα. Όσο ύποπτα και να έδειχναν όλα αυτά. Η Seika πήγε τότε και τράβηξε τον αναίσθητο άντρα κοντά τους. Όπως τον ξάπλωσε δίπλα τους, οι κοπέλες μπόρεσαν να διακρίνουν ένα τατουάζ ενός φιδιού στο πλάι του μετώπου του.

-Έι Carl όλα καλά εκεί πάνω; Που πήγες; ρώτησε μια φωνή. Κανονικά όσοι βρίσκονταν από κάτω θα έπρεπε να βλέπουν κάποιον που βρισκόταν στο δωμάτιο μέσω του μπροστινού παραθύρου, έτσι όταν έχασαν την οπτική επαφήμε τον δικό τους παρξενεύτηκαν. Όταν δεν ήρθε απάντηση τα πράγματα χειροτέρεψαν.
-Εσείς οι δύο μαζί μου. είπε σε κάποιους άλλους και μαζί κίνησαν και αυτοί προς το δωμάτιο. Κάτι έπρεπε να κάνουν οι δύο κυρίες.
Έτσι λοιπόν η Kanae σηκώθηκε και βγήκε από την πόρτα. Όλοι οι άλλοι έμειναν να κοιτάνε σαν χαζοί.
-Έι παίδες.
Μερικά σφυρίγματα και κοπλιμέντα δεν μπόρεσαν να μην βγουν από τα στόματα των αντρών, όταν είδαν μπροστά τους την προκλητική αυτή κοκκινομάλα με τα λιγοστά ρούχα. Μέχρι και ο επικεφαλής χαμογέλασε προτού μπει πάρα αυτά απευθείας στο ψητό.
-Μάλιστα και ποια είστε εσείς κυρία μου; την ρώτησε, ενώ ο άλλος άντρας που είχε φωνάξει νωρίτερα τον Carl συνέχισε να ανεβαίνει μόνος του προς το μέρος της.
-Δεν είμαι κάποια σημαντική. Απλά έτυχε να περνάω από την γειτονιά και είπα να μπω.
-Φυσικά. Και που είναι ο Carl;
-Δεν γνωρίζω κανένα Carl.
O δεύτερος άντρας την έφτασε και την επεξεργάστηκε.
-Δεν έχει το σήμα μας. φώναξε στον επικεφαλή.
-Κρίμας. Λοιπόν δεσποινίς λυπάμε για αυτό αλλά θα πρέπει να πεθάνεις. Πάντως αν κάπως καταφέρεις να επιβιώσεις θα φροντίσω να έχεις μια βραδιά μαζί μου.
-Θεέ μου, πρέπει να είσαι πολύ αγαπητός στις κυρίες.
-Τυγχαίνει. Σκοτώστε την. είπε τότε με σοβαρό ύφος και όλοι οι δικοί του τράβηξαν τα όπλα τους.

Πρώτος ο άντρας δίπλα της τράβηξε ένα μαχαίρι, αλλά εκείνος δεν γνώριζε ότι η Kanae είναι ειδική στην μάχη σώμα με σώμα. Φέρνοντας το δεξί της χέρι κάτω από το δικό του το έσπρωξε προς τα πάνω απομακρύνοντας το όπλο του από την ίδια. Πάραλληλα έστριψε το σώμα της 90 μοίρες φέρνοντας ταυτόχρονα και το αριστερό της χέρι, που το κρατούσε με ανοιχτή την παλάμη της, προς τον αντίπαλο της. Το χτύπημα της τον βρήκε στο διάφραγμα, κόβωντας του την αναπτοή και κάνοντας τον να χάσει την ισσοροπία του με αποτέλεσμα να πέσει από την σκάλα κατρακυλώντας. Έπειτα πήδηξε γρήγορα πίσω στο δωμάτιο καθώς οι πρώτες σφαίρες άρχισαν να πέφτουν εναντίων της.
-Κλείστε την πόρτα γρήγορα πριν μας αντιληφθεί κανένας απέξω! φώναξε ο επικαφαλής και η συρώμενη πόρτα έκλεισε, ενώ ένας άλλο από τους άντρες του τραβούσε έναν μοχλό ανοίγωντας τα φώτα της αποθήκης για να μπορούν να βλέπουν και πάλι.
-Εντάξει. Νομίζω τώρα μπορούμε να τους σκοτώσουμε. είπε η Kanae κοιτώντας την Seika και έπειτα γύρισε προς τον Arashi Θα κάνεις τις τιμές;
Και με αυτό εξαπέλυσαν το τανκ. Με ένα σάλτο ο Arashi προσγυώθηκε πάνω στον άντρα που είχε πετάξει η Kanae από τις σκάλες. Πριν προλάβει να αντιδράσει το ζώο έχωσε τα δόντια του στον λαιμό του άντρα ξεσκίζοντας τον.
-Τι είναι αυτό το ζώο; ακούστηκε να ρωτά μια τρομαγμένη φωνή που είδε το ζωντανό να πετσοκόβει έναν δικό τους.
-Δεν ξέρω, αλλά ρίχτου! του ανταποκρίθηκε ένας άλλος και πλέον γινόταν χαμός από σφαίρες. Αλλά βέβαια καμία χρησιμότητα δεν τους είχε. Οι σφαίρες αντανακλούσαν πάνω στον Arashi και αν και η νέα κατεύθυνση που έπαιρναν ήταν τυχαία ο αριθμός τους επέφερε και την μεγάλη πιθανότητα πολλές από αυτές να γυρίσουν και να χτυπήσουν κάποιον δικό τους. Έτσι ο Arashi μπορούσε απλά να κάθεται ενώ οι άλλοι πέφταν γύρω του σαν μύγες, αλλά δεν θα το είχε αυτό. Με ασταμάτητη ορμή επιτηθόταν στον έναν άντρα μετά τον άλλο, κόβωντας τους πόδια, χέρια, λαιμούς, κοιλιές. Ο Arashi ήταν πάντα το πιο αιματηρό κομμάτι της δουλειάς όπως έλεγε και ο Argon. O πανικός είχε αρχίσει να γίνεται μεγάλος και οι απώλειες πολλές για τους αντίπαλους των κοριτσιών.
-Ωραία, θα έλεγα ότι είναι αρκετά απασχολημένοι. Ας επιταχύνουμε τα πράγματα. έκανε νόημα στην Seika και οι δύο τους σηκώθηκαν. Πίσω από το παράθυρο τράβηξαν τις βαλίστρες και το τόξο τους και άρχισαν να ρίχνουν στους αλλού προσυλωμένους άντρες. Φυσικά κάποιοι από αυτούς γύρισαν για να ανταποδώσουν πειρά, αλλά ο Arashi φρόντιζε να επιτήθεται πρώτα σε αυτούς που το έκαναν για να ελαφρύνει την θέση των κοριτσιών. Την πιο πολύ δουλειά από μακρυά την έκανε βέβαια η Seika. Με την ικανότητα της στην τοξοβολία έπιανε τα βέλη τρία τρία και τα έριχνε αυξάνοντας κατά πολύ την ζημιά που προκαλούσαν. Όμως αυτό δεν ήταν όλο. Τα βέλη της δεν ήταν συνηθισμένα. Ήταν φτιαγμένα από ένα ειδικό κρύσταλλο, ο οποίος πέρα του ότι μπορούσε να λάμπει στο σκοτάδι, θρυματιζόταν με την επαφή. Έτσι όταν εκείνη έριχνε τα βέλη της με το που αυτά ακουμπούσαν είτε πάνω σε κάποιο σώμα, είτε στο πάτωμα, είτε σε τοίχο έπσαγαν στέλνοντας μικρά κομμάτια προς διάφορες κατευθύνσεις παίρνοντας πολλούς άλλους μαζί τους. Κάτι σαν οβίδα.

-Στόχευσε τον Arashi! της φώναξε η Kanae και η Seika έπιασε το νόημα. Γυρίζοντας τον στόχο της προς τον λύκο έριξε τρία βέλη. Με το που βρήκαν τον λύκο έσπασαν και έπειτα χάρις την αντανάκλαση από το σώμα του έφυγαν παντού στον χώρο. Οι άντρες χρειάστηκε να κλείσουν τα μάτια τους καθώς μπλε λάμψεις γέμισαν τον χώρο και τους τύφλωσαν. Οι περισσότεροι δεν τα ξανά άνοιξαν ποτέ. Στο τέλος δεν είχαν μείνει παρά δύο άντρες και ο επικεφαλής, ο οποίος είχε βάλει το χέρι του μπροστά από το πρόσωπο του και αυτό είχε φάει κάμποσα από τα θραύσματα που πήγαν κατά πάνω του. Ξαφνικά το σώμα του συσπάστηκε και τα απόθισε από πάνω του αφήνοντας πίσω τους πληγές από τις οποίες δεν έβγαινε αίμα, αλλά έδειχναν πιο πολύ σαν βαθουλώματα. Οι δύο άντρες δεν σκόπευαν να μείνουν άλλο και προσπάθησαν να ξεφύγουν. Ο ένας έπεσε από τα δόντια του Arashi και ο δεύτερος από ένα βέλος της Kanae στην πλάτη. Έπειτα η κοπέλα άρχισε να κατεβαίνει με αργά βήματα προς τα κάνω, ενώ η τοξότρια έμεινε στην κορυφή της σκάλας να σημαδεύει τον επικεφαλή. Παραδόξως εκείνος δεν έδειχνε φοβισμένος, παρέμεινε ατάραχος στην θέση τους καθώς ο Arashi του γρύλιζε και η Kanae τον πλησίαζε προσεκτικά.
-Δεν είσαι μόνο αυτό που φαίνεται έτσι; τον ρώτησε.
-Το ίδιο θα έλεγα για εσένα. Τριάντα άντρες νεκροί έτσι απλά.
-Δεν θα δοκιμάσεις να ξεφύγεις;
-Θα με αφήσεις; την ρώτησε κοιτώντας την στα μάτια.
-Seika δέσε τον Carl για να μην τον έχω στο κεφάλι μου όταν ξυπνήσει και μετά ψάξε με τον Arashi αυτά τα κιβώτια. Αυτός εδώ είναι δικός μου. είπε με ιδιαίτερα σοβαρό τόνο,κάτι που δεν συνήθιζε να κάνει. Με τα μάτια τους συνέχιζαν να καρφώνουν ο ένας τον άλλον.
-Το αναλαμβάνω. απάντησε εκείνη.
-Παρεμπιπτόντως το όνομα είναι Liop.
-Kanae. 29.000.000 μπέλι επικήρυξη. Ήξερα ότι κάπου σε είχα δει.
-Female Hunter Kanae. Βλέπω ότι η Wolfpack πραγματικά ανακατεύεται εκεί που δεν την σπέρνουν.
-Κάποιος πρέπει να το κάνει. Αρχίζουμε;
-Οι κυρίες προηγούνται.

Χωρίς περαιτέρω προειδοποίηση η Kanae ύψωσε την αριστερή της γροθιά και στόχευσε τον Liop στο πρόσωπο, όμως εκείνος επέδειξε εντυπωσιακά αντανακλαστικά και έφυγε στο πλάι αποφεύγοντας την. Με την σειρά του έφερε το σώμα του διαγώνια επιχειρώντας ένα αριστερό κροσέ. Η Kanae έσκυψε ανοίγωντας παράλληλα το δεξί της πόδι για ένα ευρύ σκούπισμα στα πόδια του. Εκείνος πήδηξε αφήνοντας το πόδι της να περάσει από κάτω του, όμως εκείνη δεν είχε τελειώσει. Άφησε το σώμα της να στρίψει μαζί με το πόδι της και όταν ήρθε έτσι ώστε να έχει τον αντίπαλο της μπροστά της, έγυρε το σώμα της προς τα πίσω φέρνοντας το δεξί της χέρι ως στήριγμα και σήκωσε το άλλο της πόδι στον αέρα βρίσκοντας τον στην περιοχή της κοιλιάς αποθώντας τον και ρίχνοντας τον κάτω. Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όταν το πόδι της βρήκε το σώμα του θα ορκιζόταν ότι το ένιωσε πιο σκληρό από ότι έπρεπε. Ο Liop έσκασε κάτω με εκωφαντικό θόρυβο, αλλά γρήγορα σηκώθηκε. Κάτι όντως δεν πήγαινε καλά.
Έτρεξε ξανά προς την Kanae, αυτή την φορά φέρνοντας την δεξιλα του γροθιά από ψηλά για ένα κατακόρυφο χτύπημα. Η Kanae πήδηξε προς τα πίσω βάζοντας τα χέρια της στο πάτωμα για να πραγματοποιήσει μια κολοτούμπα. Καθώς βρισκόταν ανάποδα με τα πόδια της να πλησιάζουν το πρόσωπο του αντιπάλου της, πίεσε έναν μηχανισμό με το δάχτυλο της μέσα στο παπούτσι της και μπροστά στην μύτη του πρόβαλε μια μικρή λεπίδα. Ο Liop την αντιλήφθηκε εγκαίρως για να μην του καρφωθέι κάτω στο σαγόνι και τον αποτελειώσει, αλλά δεν ήταν αρκετά γρήγορος για να την γλυτώσει εντελώς. Η λεπίδα του έγδαρε το πιγούνι και πήρε και την μύτη του κάνοντας την να ματώσει. Με το που προσγυώθηκε πιο μακρυά η Kanae τράβηξε τις βαλίστρες της και πυροβόλησε. Δύο από τα δηλητηριασμένα βέλη της πέταξαν προς τον αντίπαλο της ο οποίος ύψωσε το αριστερό του χέρι και τα άφησε να καρφωθούν εκεί αντί να τον βρουν στο κύριως σώμα. Ο Liop έχωσε το άλλο του χέρι στην τσέπη του και όταν το τράβηξε πέταξε κάτι προς την Kanae. Εκείνη ήταν σε επιφυλακή να το αποφύγει, αλλά τελικά δεν τον είδε να πετάει κάτι. Τουλάχιστον δεν μπορούσε να το δει, μα τότε τρεις σπόροι προσγυώθηκαν στα πόδια της. Ο Liop έτυνε το χέρι του μπροστά και τότε εκείνοι άρχισαν να χοροπηδούν. Η Kanae αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερα να μην περιμένει να δει τι θα συμβεί, όμως δεν πρόλαβε αυτή την φορά να ξεφύγει. Οι σπόροι άνοιξαν και αγκαθωτά κλαδιά πετάχτηκαν από μέσα. Μπόρεσε να αποφύγει τα δύο πρώτα, όμως το τρίτο την διαπέρασε στον δεξί της ώμο. Ο πόνος όμως μόνο από το τρύπημα αλλά και από όλα τα αγκάθια που την αγκάλιαζάν από το εσωτερικό του σώματος της ήταν απερίγραπτος.
Ο Liop βρήκε χρόνο αφού ακινητοποίησε την αντίπαλο του και τράβηξε τα βέλη από το χέρι του. Είχαν όμως καμπυλωτή μύτη και έτσι έσκυσε το δέρμα του βγάζοντας τα. Μα και πάλι δεν υπήρχε αίμα, δεν ένιωσε πόνο και κάτω από το δέρμα που είχε αφαιρεθεί η Kanae μπορούσε να δει ένα καφετί χρώμα.