[Τέλος-Αποστολή] Requiem or Dream

Ο Argon έστισε το κορίτσι στα πόδια του και εκείνη παραπάτησε, ακόμα σε σύγχυση. Έστρεψε το βλέμμα στα σμπαράλια που παραλίγο να της κοστίσουν έτσι άδοξα τη ζωή και μετά επανήλθε στα φυσιολογικά της.
-Σ’ ευχαριστώ! άρθρωσε σε σοκ και κοίταξε καλά-καλά τον Argon.
Η May παρατήρησε σχολαστικά την όψη του νεαρού, ο οποίος έστεκε τόσο ήρεμος, λες και δεν είχε μεσολαβήσει τίποτα. Η μόνη του χειρονομία που αποδείκνυε την σωτήρια επέμβαση του, ήταν να γνέψει θετικά και κοφτά προς το μέρος της.
Ξάφνου και μέσα στην ζάλη της, η May είχε την αίσθηση του κινδύνου. Και δεν οφειλόταν στον κίνδυνο που μόλις είχε ξεφύγει. Αλλά στην ίδια την παρουσία του Argon. Τα κόκκινα μαλλιά, η στητή κορμοστασιά με την επιβλητική αύρα που υπερέβαινε την νεανική του ζωντάνια, η σταθερή ματιά που σου γεννούσε αξιοπιστία, μέχρι και λίγη ψυχρότητα. Αυτά τα χαρακτηριστικά της ήταν ανησυχητικά γνώριμα. Επειδή τα είχε ξαναδεί! Μια ιδέα ενός ονόματος ανασύρθηκε στην μνήμη της. Ήταν πράγματι αυτός;! Ως αποτέλεσμα, η ανάσα της κόπηκε και έπειτα το στήθος της άρχισε να ανεβοκατεβαίνει με ένταση.
...Η οποία παρερμηνεύτηκε αναπόφευκτα από τον Arima. Το αγόρι κοίταξε πλάγια τον νεαρό που επενέβη, με χολωμένη διάθεση. Από την μία, η ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπο του απαιτούσε να τον ευχαριστήσει. Από την άλλη, η ανταπόκριση της May του προκαλούσε πικρόχολη δυσφορία!

Στο όλο άβολο σκηνικό ήρθε να προστεθεί η επέμβαση του Mark:
-Απίθανο! εξέπνευσε με ορθάνοιχτα μάτια, χωρίς να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του. Φίλε, αυτή ήταν μια αστραπιαία κίνηση! Σου χρωστάμε άπειρα! απευθύνθηκε στον Argon και ο νεαρός κοίταξε το παιδί ανέκφραστα.
Η May επίσης στράφηκε στην παρέα της με εξωφρενική έκφραση. Η ίδια διάβαζε εφημερίδες, κάθε άτομο που είχε επαφή με το περιβάλλον θα αναγνώριζε το άτομο που είχαν συναντήσει απρόοπτα σε εκείνη την φάση! Παραδόξως, τα δύο αγόρια δεν έδειξαν κανένα τέτοιο σημάδι! Φρίκη!! Η επαφή θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να εξελιχθεί με πυροτεχνήματα!
-Πώς σε λέμε, φίλε; του απευθύνθηκε απόλυτα φιλικά ο Mark.
-...Mr. Shadow, αποκρίθηκε εκείνος με καθάρια φωνή, δηλώνοντας το όνομα με το οποίο είχε συνταράξει τις Μπλε Θάλασσες.
Οι χειρότεροι φόβοι της May επιβεβαιώθηκαν. Ο φημισμένος κυνηγός με καταγωγή από την North Blue, ο ιδρυτής της Οργάνωσης Κυνηγών Wpolfapack, έστεκε μπροστά τους αγέρωχος. Όχι μόνο αποτελούσε έναν ανυπέρβλητο εχθρό, του χρωστούσαν επίσης ευγνωμοσύνη για την ζωή της! Πάνω που διερωτόταν εσωτερικά πώς έπρεπε να αντιδράσει, ο Mark συνέχισε:
-Ωραίο όνομα! επικρότησε. Εγώ είμαι ο Mark, αυτή είναι η Μεγάλη Αδελφούλα, έτεινε με το χέρι για την May, και αυτός είναι το Αφεντικό μας! κατέληξε στον Arima. Ετοιμαζόμασταν να πάμε για φαγητό μόλις τώρα. Θα μας αφήσεις να σε κεράσουμε μερικές γύρες, έτσι; πρότεινε ανέμελα.
H May είχε πια λαχανιάσει από το στρες και ανέμενε βουβή την επεισοδιακή εξέλιξη. ...Η οποία όμως δεν ήρθε! Ο Argon απλώς έγνεψε ως αναγνώριση, χωρίς να αφήσει κάποια ένδειξη ότι τους αναγνώριζε.

Πόσες πιθανότητες υπήρχαν να μην αναγνώριζε ο Mr. Shadow μια ομάδα επικηρυγμένων που είχαν κάνει το ντεμπούτο τους, δηλώνοντας την συμμετοχή τους στους Επαναστάτες; Προφανώς και ο Argon αναγνώριζε τις ταυτότητες των παιδιών. Ωστόσο, εσωτερικά τον είχε αιφνιδιάσει η συγκλονιστικά νεαρή ηλικία τους και η φιλική προσέγγιση εκ μέρους του Mark. Από την άλλη, υπήρχε το θέμα με το δικό του έργο στην Emerald City. Αν τους συνελάμβανε επί τόπου, θα λάμβανε ανεπιθύμητη αναγνώριση, που θα μεταδιδόταν πιθανώς προς τον στόχο του. Η λέξη επίσης επαναλήφθηκε σαν ηχώ στο κεφάλι του, επιβραδύνοντας την πρώτη ορμή του: “Διακοπές!”
Παρατηρώντας προσεχτικά την όψη του Argon, η May ένιωσε την καρδιά της να ισορροπεί, όπως είχαν πατήσει σταθερά τα πόδια της στο έδαφος χάρη στην επέμβαση του. Το ενδεχόμενο εξετάστηκε γρήγορα από το μυαλό της και συνειδητοποίησε την πιθανότητα του. Πράγματι, κάποιος σαν τον Mr. Shadow δεν είχε ανάγκη να ασχοληθεί με μικρά ψαράκια σαν εκείνους για να διαδώσει το όνομα του. Η γνώμη της για το άτομο του μεγάλωσε αυτοστιγμεί και στην ματιά της έλαμψε ο θαυμασμός, που ξεπερνούσε την προσωπική της ευγνωμοσύνη. Ανακάλυψε επίσης ότι ο περήφανος και αδάμαστος αέρας του της έφερναν στο μυαλό τον Bloody, για τον οποίο είχε πάντα αδυναμία.
Όλα αυτά τα συναισθήματα ήταν εμφανή στην έκφραση της, τόσο για να τα ερμηνεύσει ο  Argon, όσο και ο Arima. Ο οποίος δεν χάρηκε καθόλου. Το αγόρι κοίταξε μέσα από σχισμές, αντί για μάτια, το αλαβάστρινο σαν άγαλμα πρόσωπο του Argon.
Όσο καχύποπτα όμως κι αν τον κοίταζε, ο νεαρός βρισκόταν σε άλλο επίπεδο από τον ίδιο. Ήταν αδύνατο, ακόμα και για κάποιον σαν τον Arima, να αντιληφθεί τις εσωτερικές του σκέψεις. Αντιθέτως, ο Argon αντιγύρισε το βλέμμα στον Arima και χαμογέλασε αχνά μέσα στο κεφάλι του. Η ζήλια εξαιτίας της γοητευμένης May ήταν ο λόγος που τον είχε αντιπαθήσει. Ο ίδιος όμως ελάχιστα ενδιαφερόταν για κάτι από αυτά. Αποφασίζοντας να δεχτεί την καλή τους πρόθεση, σχολίασε:
-Παρότι είστε πολύ μικροί για να πίνετε, δεν μπορώ να σας προσβάλω.
Ο Arima σκίρτησε ελαφρώς. Η πρόταση ήταν ταυτόχρονα ευγενική και πειραχτική. Καταπίνοντας τα αγενή σχόλια που ανέβαιναν στο λαιμό του για να τον αποδιώξει, αναγκάστηκε να υπομείνει παθητικά.

Ο Argon δεν μπορούσε παρά να σκέφτεται το νεαρό της ηληκίας των παιδιών. Πόσο μισούσε να το βλέπει αυτό. Νεαρά άτομα να εμπλέκονται μέσα σε όλο αυτόν τον χαμό, σε όλη αυτή τη ματαιώτητα ενός διαρκή πολέμου. Είδε την δικιά του παιδική ηληκία να περνάει μπροστά από τα μάτια του, πως αναγκάστικε να μπει μέσα σε αυτό τον κόσμο της μάχης, το πως δεν έζησε ποτέ σαν παιδί. Άραγε και τα τρία τους είχαν λόγο για να καταλήξουν εδώ ή μήπως ήταν απλά μια επιπόλαια σκέψη από μέρος τους. Τα μάτια του έπεσαν στον Mark ο οποίος μιλούσε χαμογελαστός με τον Arima. Πόσο να ήταν 13-14; Πως χαράμιζε έτσι τα πιο αγνά του χρόνια. Τον πλησίασε.
-Θα ήθελες να δεις πως είναι να τρέχεις σαν τον άνεμο; ρώτησε τον μικρό, του οποίου τα μάτια φώτισαν.
-Μπορείς να μου δείξεις κάτι τέτοιο;
-Φυσικά. Ανέβα. του απάντησε ο Argon και έσκυψε για να μπορεί ο Mark να πιαστεί από την πλάτη του. Ο μικρός δεν περίμενε καν να δει την αντίδραση των άλλων και αμέσως πιάστηκε πάω στον κυνηγό. Εκείνος έβαλε τα δύο του χέρια πίσω από την πλάτη του ώστε να μπορεί ο Mark να κάτσει πάνω τους και να μην του φύγεις.
-Κρατήσου γερά. του είπε και απλά εξαφανίστηκαν από το οπτικό πεδίο των άλλων δύο.
Ο Mark ένιωσε την καρδιά του να του ανεβαίνει στο λαιμό. Όλη αυτή η ζωντάνια, όλη αυτή η αδρεναλίνη ήταν πρωτόγνωρα. Ένα γέλιο το οποίο βγήκε από μόνο του σκέπασε τα αυτιά του. Σταμάτησαν κάποια στιγμή και ο Argon άφησε κάτω τον μικρό.
-Αυτό ήταν τέλειο! αναφώνισε εκείνος.
-Και κοίτα...φτάσαμε πρώτοι. του είπε ο Argon δείχνοντας του την ταβέρνα που πήγαιναν ακριβώς μπροστά τους.
-Τέλειο. Πρέπει να το ξανακάνουμε κάποια στιγμή.
-Ίσως αργότερα.
Αφού είχε περάσει το αρχικό σοκ και ο μικρός είχε αρχίσει να ηρεμεί παρατήρησε κάτι στον Argon που δεν το είχε συνηδητοποιήσει στην αρχή.
-Πως και δεν φοράς γυαλιά σαν τους υπόλοιπους μας;
-Είναι γιατί δεν τα χρειάζομαι. Βλέπεις τα μάτια μου λάμπουν τόσο πολύ από μόνα τους που είναι σαν φακοί στο σκοτάδι.
-Σοβαρά! Ουάου! Πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις;
-Πολλά. Όπως για παράδειγμα μπορώ να βρίσκομαι εδώ, εδώ και εδώ ταυτόχρονα. ανταποκρίθηκε ο Argon, ο οποίος έβγαλε τρία αντίγραφα του εαυτού του γύρο από τον Mark.
Μέσα σε αυτό τον χρόνο αναμονής ο Arima και η May τους έφτασαν. Ο Arima έδειχνε ιδιαίτερα λαχανιασμένος μετά από το τρέξιμο που έριξε για να τους προλάβει.

-Mark είσαι...εντάξει... τον ρώτησε με κοφτές ανάσες.
-Ω ναι έπρεπε να το δεις... είπε χαρούμενα ο μικρός καθώς πήγαινε στον αρχηγό του.
Την ίδια ώρα ο Argon βοηθούσε την May να σταθεί. Είχε και εκείνη κουραστεί κυνηγώντας τον Arima.
-Παρεμπιπτόντως δεσποινίς Μεγάλη Αδερφούλα, δεν νομίζω ότι πήρα το κανονικό σας όνομα. Εκτός αν θέλεις να σε φωνάζω έτσι.
Ο Arima είχε αρχίσει να τρελαίνεται. Δεν ήθελε να είναι αγενής μετά από την πράξη του Argon, όμως αυτό δεν σήμαινει ότι δεν μπορούσε να του την φέρει έμμεσα. Έτσι μπήκε στην μέση και τους διέκοψε.
-Ξέρεις μου κάνεις για τύπο που του αρέσει να γελάει και δεν θα πιστέψεις την σύμπτωση όταν σου πω ότι έχω κάποια πολύ καλά ανέκδοτα.
-Arima... προσπάθησε να τον σταματήσει η May προτού χειρότερέψει τα πράγματα.
-Είναι 2 νάνοι και ρωτάει ο ένας τον άλλο ΤΙ ΩΡΑ ΝΑΝΕ;
-Arima...
-Μπαίνει ένας σκελετός σε ένα μπαρ και λέει "Πιάσε μια μπύρα και μια σφουγγαρίστρα.
-Arima...
-Τι είναι ένα ροζ παλούκι στην έρημο; Ένα ροζ παλούκι στην έρημο! Και τί είναι ένα μαύρο παλούκι στην έρημο; Η σκιά του ροζ!
-Arima! του φώναξε αυτή την φορά για να ανακόψει την φόρα που έπαιρνε ο νεαρός.
Το κλίμα γύρω είχε αρχίσει να γίνεται βαρή και μια έντονη παγωνιά χτύπησε για μερικά δεύτερα σε αυτή την κατά τα άλλα ηλιόλουστη μέρα. Αυτό δεν θα ήταν καλό!
-Πλάκα είχαν. είπε με αποδεκτικό ύφος ο Argon.
- Ε;!
- Ε;!
Αυτό ήταν μια αναπάντεχη τροπή...

Ο Arima ήταν στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Αυτός ο τύπος! Είχε όλα ζητούσε ο ίδιος: Δύναμη, ομορφιά, στυλ, το θαυμασμό των δικών του φίλων, την προσοχή της May... Σε ένα σημείο προσπαθούσε να τον ξεπεράσει. Μπορεί να ήταν άχρηστο αλλά ένα Φρούτο είναι Φρούτο. Και ποιος μπορούσε να αντισταθεί στις ιδιότητες του Chilly Chilly Fruit;! Από ότι φαίνεται ...μόνο οι κουφοί και ο Mr. Shadow!
-Nemesis... ψιθύρισε βραχνά και γύρισε από την άλλη για να μην τον βλέπει.
-Λυπάμαι πολύ γι αυτό, απολογήθηκε εκ μέρους του στον Argon η May. Για να χαρείς τα είπε, αλλά το χιούμορ του Arima... έκοψε την φράση, μην βρίσκοντας λόγια να περιγράψει.
Όλη της η εικόνα θύμιζε χαριτωμένο κουτάβι. Το κορίτσι πάντα ήταν ευγενικό με όλους. Απέναντι σε εκείνον όμως η διαφορά ήταν πιο αισθητή. Ο Arima δεν το παρέλειψε.
-Δεν υπάρχει πρόβλημα. Ήταν αστεία!
Η May θεώρησε ότι ο Argon μιλούσε με ευγένεια. Η αλήθεια ήταν ότι απλά δεν επηρεαζόταν από το κρύο των ανεκδότων μετά από τόσα ταξίδια στις άκρες της North Blue! Από την άλλη, εσωτερικά γελούσε πράγματι με τις ανεπιτυχείς προσπάθειες του Arima. Το αγόρι γύρισε μια τελευταία φορά πριν μπουν στο μαγαζί και τον κεραυνοβόλησε εχθρικά. Ίσως αν μάθαινε ότι ήταν Κυνηγός Επικηρυγμένων να μην τον πείραζε τόσο πολύ, όσο τώρα που τον κόντραρε!

Μπήκαν σε ένα μαγαζί του δρόμου με αρκετό χώρο και κόσμο. Μέσα οι λείες επιφάνειες των τραπεζιών άστραφταν και όχι μόνο εξαιτίας του υλικού κατασκευής τους! Στην πλειοψηφία ήταν φορτωμένα με ποτά και πιατέλες φαγητού που άχνιζαν δελεαστικά. Οι παρέες καλοπερνούσαν σε ευχάριστο κλίμα, μέχρι και οι υπάλληλοι χαμογελούσαν από το κλίμα. Η ομάδα διάλεξε ένα από τα λίγα άδεια τραπέζια που βρισκόταν στην άκρη κοντά στην μπάρα του καταστήματος. Παρότι το τραπέζι ήταν από το πράσινο γυαλί της πόλης, οι καρέκλες ήταν ξύλινες για ευκολία μετακίνησης.
Το κορίτσι που ήρθε να τους πάρει παραγγελία με το μπλοκάκι ήταν μία έφηβη της ηλικίας του με καστανά μαλλιά και άπειρες φακίδες. Δεν την έλεγες όμορφη, το χαμόγελο της όμως ήταν προσιτό και τα μάτια της έρχονταν σε άμεση επαφή με των υπολοίπων. Την παραγγελία έδωσε ο Mark, κάνοντας το χέρι της να πετά μέχρι να τελειώσει όλη η σελίδα.
-Αυτά γι αρχή! Αν δεις ότι τελειώνουν τα ποτά, τα γεμίζεις ξανά!
Το κορίτσι έγνεψε πως κατάλαβε και έφυγε με κέφι. Από δίπλα, ο Argon τους κοίταξε εξεταστικά. Κανένα από τα παιδιά δεν παρουσίασε προβληματισμό για το κόστος. Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος θα καθησυχαζόταν στην βολή του και θα τους άφηνε να του ανταποδώσουν την χάρη στο πενταπλάσιο. Ωστόσο, στον Argon δεν καθόταν καλά!
-Ο επόμενος γύρος είναι δικός μου, ανακοίνωσε ήρεμα και προκάλεσε τις διαμαρτυρίες των παιδιών.
-Δεν μπορούμε να το δεχτούμε αυτό!
-Τι είναι τα λεφτά μπροστά στην ζωή της Μεγάλης Αδελφούλας;! επέμενε ο Mark.
Μόνο ο Arima δεν μίλησε. Γνέφοντας όμως έδειξε πως συμμεριζόταν τα αισθήματα.
-Θα πιούμε στην καλή μας συνάντηση, σχολίασε ανένδοτος και τα παιδιά συγκράτησαν τις γλώσσες τους.
Εφόσον τους επικαλούταν ως φίλος τους, δεν χωρούσαν τυπικότητες και λοιπά. Τα χαμόγελα που του άστραψαν πλατιά. Από δίπλα ο Arima κόντεψε να πέσει από την καρέκλα. Αυτός ο τύπος! Είχε ΚΑΙ λεφτά;! Τι άλλο είχε μείνει πια να συναγωνιστεί;!
-Και με τι ασχολείσαι γενικά, Mr. Shadow; πέταξε την βόμβα ο Mark.

Το βλέμμα του Argon πήρε και τα τρία παιδιά. O Mark αθώος, πραγματικά χωρίς γνώση του ποιος ήταν ο Argon. Ο Arima έδειχνε και αυτό άγνοια στο θέμα, όμως το βλέμμα του έδειχνε κάποιο ενδιαφέρον στο να μάθει. Όμως η May γνώριζε. Η ταραχή της, το παίξιμο το ματιών της καθώς κοιτούσε τους φίλους της την φανέρωναν. Αξιαγάπητο...ο Argon θα ένιωθε άσχημα αν κανείς τους δεν τον είχε αναγνωρίσει. Βέβαια δεν ήταν σίγουρος πόσο μακρυά μπορούσαν να φτάσουν τα παιδιά αν ήταν απρόσεκτα όπως τώρα.
-Είμαι επειχηρηματίας... απάντησε καθώς το ξαφνιασμένο βλέμμα της May συναντούσε το δικό του ...Διευθύνω μια μεγάλη οργάνωση με βάσεις σε όλες τις αρχικές και συνήθως ασχολούμαστε με το να βρίσκουμαι "αντικείμενα" που ψάχνει ο κόσμος για μεγάλα ποσά χρημάτων.
Ο Arima μόλις έφαγε άλλη μια σφαίρα στην καρδιά του.
-Σοβαρά! Κοίτα τύχη να συναντήσουμε ένα τόσο σημαντικό άτομο εδώ. Θα πρέπει να είσαι πολυάσχολος...σίγουρα έχεις χρόνο να βρίσκεσαι εδώ;
-Ναι μην ανησυχείς. Ας πούμε ότι για την ώρα έχω ρεπό.
Ο Arima είχε γύρει το κεφάλι του στο πλάι και κάτι μουρμουρούσε στον εαυτό του,ενώ η May άρχισε να ηρεμεί ενώ κοίταζε το κυνηγόωπου εξακολουθούσε να μένει πράος.
-Λοιπόν Μεγάλη Αδερφούλα νομίζω ότι στα αλήθεια πρέπει να σε φωνάζω έτσι. Και πάλι δεν μου έδωσες το όνομα σου.
Η May ένιωθε πως ο Argon την κατάλαβε, πως ήξερε όμως παρέμενε τόσο καλός και ευγενικός με όλους τους. Ένιωθε πως μπορούσε να τον εμπιστευτεί.
-May. Το όνομα μου είναι May. Απλά βλέπεις έχουμε κάποια οικειότητα μεταξύ μας για αυτό αποκαλούμαστε έτσι.
-Και καλά κάνετε, αλλά δεν νομίζω ότι από μέρος μου είναι πρέπον να αποκαλώ μια δεσποινίς έτσι.
Η επόμενη γύρα ποτών ήρθε, μαζί με τον λόγο που ο Argon δεν μπορούσε να αφήσει τα παιδιά να πληρώσουν άλλο για εκείνον. Όσο καλά και να ήταν τα ποτήρια δεν μπορούσε να νιώσει το σάκε του αν δεν κατέβαζε ένα βαρέλι. Προς έκπληξη των παιδιών για μια ακόμα φορά είδαν τον Argon να αδειάζει όλο το βαρέλι σε μερικά δευτερόλεπτα και να έχει χώρο και για άλλο.
-Μπορώ να το δοκιμάσω αυτό; ρώτησε ο Mark τον Arima.
-Οπωσδήποτε όχι!

Η παρέα συνέχιζε την ευχάριστη κουβεντούλα με χαβαλέ και η διάθεση τους συγχρονιζόταν με το γενικό κλίμα του μαγαζιού. Ούτε που κατάλαβαν πότε πέρασε η ώρα. Τα στομάχια τους είχαν γεμίσει και απλώς τσιμπολογούσαν για ευχαρίστηση. Τα βαρέλια που είχε αδειάσει ο Argon ήταν ακόμα μια αφορμή για θαυμασμό και αστεία πειράγματα, αν και καμία ένδειξη περί μέθης δεν υπήρχε στο πρόσωπο του νεαρού.
Η πόρτα του καταστήματος άνοιξε όπως είχε γίνει ένα κάρο άλλες φορές στο μεταξύ. Οι συγκεκριμένοι πελάτες δεν έλαβαν κάποια ιδιαίτερη αναγνώριση από τους ξένοιαστους θαμώνες. Αντιθέτως, οι υπάλληλοι του μαγαζιού κοντοστάθηκαν στιγμιαία στο διάβα τους. Τα χαμόγελα τους πάγωσαν και τα επαναπροσάρμοσαν με κόπο και νευρικότητα.
Τρεις άντρες με σαρδόνια χαμόγελα και επιτηδευμένα ακατάστατα ρούχα, λες και μόλις είχαν επιστρέψει από καβγά, σκάναραν τον χώρο με υπεροψία σαν να τους άνηκε. Ο μπροστάρης σκούντηξε τους διπλανούς του και έγνεψε με το σαγόνι προς την κατεύθυνση του κεντρικού τραπεζιού. Ήταν γεμάτο από μερικούς άντρες που κάπνιζαν και έπαιζαν χαρτιά με στοιχήματα. Αυτό δεν τους απέτρεψε στο ελάχιστο να σταθούν σαν χάροι πάνω από το κεφάλια τους και να ρίχνουν τις σκιές τους.
Διακόπτοντας τους, οι άντρες γύρισαν να κοιτάξουν τους παρείσακτους με ενοχλημένα ύφη. Αντικρίζοντας τα σατανικά χαμόγελα, οι εκφράσεις τους έπεσαν απότομα σε άλλες φρίκης.
-Μπο-Μπορώ να βοηθήσω σε κάτι; μίλησε με υπερβολική ευγένεια ο καθισμένος.
-Μπορείς να φύγεις από την θέση μου πριν σου ανοίξω το κεφάλι! απάντησε ο επικεφαλής.
Του έδωσε την προειδοποίηση μία μόλις ανάσα πριν δοκιμάσει να κάνει την απειλή πράξη. Πιάνοντας το δικό τους μπουκάλι, το σήκωσε και το κατέβασε για το κεφάλι του. Το γυαλί έσπασε και το περιεχόμενο χύθηκε. Ευτυχώς ο άντρας πρόλαβε να ξεφύγει από την θέση του. Έπεσε από την καρέκλα στο έδαφος άτσαλα.
Η φασαρία έκανε όλον τον περίγυρο να στραφεί προς το κέντρο του μαγαζιού. Σε όλους ήταν ξεκάθαρη πια η ιδιότητα των νεοφερμένων. Σε όλους ίσως εκτός της παρέας μας!

Πάντα υπάρχουν αυτοί που θέλουν να προκαλέσουν φασαρία, έτσι δεν είναι; Ο Argon έβλεπε νταήδες σαν αυτούς σε καθημερινή βάση. Πάνω τους έψαχνε πάντα τα ίδια πράγματα: οπλισμό, σημάδια, τατουάζ, συμπεριφορά...Πιάνοντας το τελευταίο μπορούσε να δει ότι οι άντρες αυτοί είχαν τρομερή αυτοπεποίθηση, παραπάνω από ότι παρατηρούσε συνήθως. Οι ώμοι τους όρθιοι, το κεφάλι ψηλά και άμμεσες ενδείξεις βίας φανέρωναν την σιγουριά τους ότι κανείς δεν θα τους έφερνε αντίρρηση ότι και να έκαναν. Αυτό υποδήλωνε δύο πράγματα: είτε οι ίδιοι ήταν πολύ γνωστοί/σημαντικοί εδώ τριγύρω ή αυτός για τον οποίο δούλευαν ήταν πολύ γνωστός. Ο Argon δεν τους θυμόταν από τις αφίσες των καταζητούμενων για να έχουν κάποιο μεγάλο όνομα, οπότε για την ώρα απέριπτε την πρώτη περίπτωση. Την σιγουριά τους ότι όλα θα πήγαιναν με τα νερά τους φανέρωνε επίσης η έλλειψη όπλων. Όχι ολική, καθώς όλοι τους είχαν από τουλάχιστον ένα ξίφος ή ένα πιστόλι αλλά αυτά δεν έδειχναν αρκετά για την φασαρία που ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν.
Τώρα όμως χρειαζόταν να τους δει από κοντά. Χάρις την ταχύτητα του πετάχτηκε από την καρέκλα του έτρεξε μέχρι αυτούς και ξαναγύρισε πίσω χωρίς κανείς στο μαγαζί ούτε και τα παιδιά, τα οποία παρατηρούσαν και εκείνα την σκηνή, να τον πάρουν χαμπάρι. Ένιωσαν μόνο ένα ξαφνικό αέρα να τους χτυπά καθώς περνούσε από δίπλα τους, αλλά μέσα στον χαμό ποιος να το καταλάβαινε; Στα χέρια του πλέον ο Argon έτριβε μια λευκή ουσία που είχε ξεσκωνίσει από το παλτό ενός από τους νταήδες. Αφού τη μύρισε έφερε τα δάχτυλα του κοντά στο στόμα του και την γεύτηκε με την άκρη της γλώσσας του. Ναι ήταν σίγουρα κάποιο ναρκωτικό και όχι από τα κοινότυπα. Κάτι άλλο που παρατήρησε καθώς περνούσε δίπλα από τους άντρες ήταν ένα τατουάζ που είχαν όλοι τους στο πλάι του μετώπου τους. Ήταν μικρό και για αυτό το αντιλήφθηκε μόνο όταν τους πλησίασε. Έμοιαζε με φίδι που λύγιζε και έκανε το γράμμα S. Ο Argon μπορούσε πάντα να βασίζεται στους "κακούς" να είναι χαζοί. Φίδι; Σοβαρά τώρα; Οι μισές εγκληματικές οργανώσεις του κόσμου παίζει να χρησιμοποιούσαν αυτό το ζώο. Το σημαντικό πάντως ήταν ότι είχε βγάλει κάτι από αυτό. Αν υπήρχε έμπορος ναρκωτικών στο νησί που υποστηριζόταν από την κεντρική διοίκηση ο Argon αμφέβαλλε ότι θα υπήρχαν ανταγωνιστές στο επάγγελμα. Άρα αυτό έδινε τεράστιες πιθανότητες στους νταήδες μπροστά του να είναι άτομα που δούλευαν στην σπείρα που είχε ανατεθεί στην Wolfpack να χτυπήσει. Βέβαια ο ίδιος δεν σκόπευε να κάνει κάτι τώρα, όχι χωρίς να του δινόταν μια καλή ευκαιρία πρώτα.
Το βλέμμα του στράφηκε στα παιδιά που είχαν γυρίσει και αυτά στο τραπέζι. Αν και δεν μιλούσαν με λόγια κοιτάζονταν συνέχεια μεταξύ τους, ειδικά ο Arima με τον Mark. Ο Argon μπορούσε να δει τα μάτια τους να σχεδιάζουν στον αέρα κύκλους, τρίγωνα, τετράγωνα και άλλα σχήματα, καθώς τα δικά του μάτια πήγαιναν σαν μπάλα του τέννις ανάμεσα στους δύο νεαρούς προσπαθώντας να καταλάβει αυτή την παράξενη διανοητική συζήτηση που είχαν. Κάποια στιγμή τα παράτησε μιας και δεν γινόταν να βγάλει κάτι, αν και δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι. Τα παιδιά φαινόντουσαν να δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στους νταήδες. Αν είχαν δουλειές μαζί τους ίσως αυτό θα του έδινε την αφορμή να εμπλακεί χωρίς να φανερωθεί και πιθανόν να σταματούσε τα παιδιά από το να κάνουν κάτι χαζό.