[Τέλος-Αποστολή-Τεχνική] Nidhogg

Μέσα σε ένα ευάερο και ευήλιο δωμάτιο, στο ρετιρέ μιας περιποιημένης και φιλόξενης πανσιόν, ο ήχος από τον σκοπό που τραγουδούσε η May αντηχούσε πέρα από τους τέσσερις τοίχους. Είχε διαλέξει τα καλύτερα δωμάτια για τη διαμονή τους και, προσωπικά για την ίδια, εκείνο με θέα πέρα από τη Zaraza και τους πολύβουους δρόμους της, προς την ανοιχτή θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα. Είχε αφήσει επίτηδες ανοιχτές τις πλατιές μπαλκονόπορτες και ο άνεμος έκανε τις υφασμάτινες κουρτίνες να πάλλονται ρυθμικά. Από την μία πλευρά του δωματίου, υπήρχε ένα έπιπλο με ράφια για βάση και καθρέπτη από πάνω. Πέρα από μια ντουλάπα, ένα μεγαλειώδες κρεβάτι καταλάμβανε τον υπόλοιπο χώρο. Πάνω σε αυτό βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή τα ρούχα του κοριτσιού, ενώ υδρατμοί θόλωναν την εικόνα μέσα από το μπάνιο. Η May τελείωσε το μπάνιο της και πέρασε στο δωμάτιο με την πετσέτα να καλύπτει ελάχιστα τμήματα από το λυγερό της κορμί. Συνέχιζε να σιγοτραγουδά αμέριμνα και πλήρως ευτυχισμένη από την απόλαυση. Αν κάποιο από τα αγόρια μπορούσε να παρακολουθήσει από μια τρύπα αυτή τη σκηνή θα έχανε τα λογικά του από την έκσταση. Κι ύστερα ίσως θα λιποθυμούσαν γιατί το κορίτσι πέταξε την πετσέτα για να φορέσει ρούχα.
Coo-Coo!
Ο απρόσμενος ήχος είχε πηγή το μπαλκόνι και το κορίτσι βλεφάρισε απορημένα. Έγειρε τη λεκάνη και πρόσεξε ότι ένα περιστέρι είχε στηθεί στο περβάζι. Ανακουφισμένη, δεν του έδωσε άλλη σημασία.

Coo-Coo!!
Το περιστέρι επέμενε προσβεβλημένο και το κορίτσι το ξανακοίταξε παράξενα. Με τον τρόπο του, το πτηνό την προέτρεπε να πλησιάσει, αλλιώς δεν θα έφευγε. Εκείνη χασκογέλασε διασκεδασμένη. Έσμιξε τα φρύδια όμως, όταν παρατήρησε την διπλωμένη περγαμηνή στο πόδι του. Το περιστέρι υπάκουα την άφησε να την αποσπάσει. Έπειτα, έχοντας ολοκληρώσει το καθήκον του, άνοιξε φτερά και βούτηξε στον ουρανό.
Η May που δεν περίμενε τέτοιο θέαμα, συνέχιζε να είναι περίεργη και καλοδιάθετη. Έπεσε μπρούμυτα στο κρεβάτι και άνοιξε το γράμμα. Από ποιον να ήταν; Ποιος ήξερε ότι βρίσκονταν εκεί και είχε τόσο περίπλοκο τρόπο για να έρθει σε επαφή; Το κορίτσι σκάναρε το γράμμα και ένιωσε όλη την όρεξη να εξανεμίζεται. Με κάθε αράδα, η καρδιά της σκιρτούσε και η ανησυχία φούντωνε.
-Πού να πάρει!! ξεφώνισε για πρώτη φορά στα ιστορικά και τινάχτηκε από τη θέση της.
Κατευθύνθηκε παρορμητικά για την πόρτα κι έμεινε με το χέρι στο πόμολο ακίνητη.
-Ναι, θα χρειαστώ ρούχα πρώτα!! ξεφύσηξε μανιασμένα.

Even in stories:

Ο Mark, μετά την αρχική διάσπαση της παρέας, είχε ζητήσει από τους περαστικούς και τους ντόπιους τις απαραίτητες πληροφορίες. Από τις οδηγίες τους, είχε διασχίσει μεγάλο κομμάτι της πόλης και είχε φτάσει μπροστά από τον ανελκυστήρα που του υπέδειξαν. Η κάθοδος ήταν παρόμοια με αυτήν που είχαν βιώσει, ο προορισμός όμως δεν ήταν απλώς ένα νησάκι όπως τα υπόλοιπα συνηθισμένα. Εκεί, στην ακτή του υπήρχε χτισμένο, μισό πάνω στην γη, μισό πάνω στη θάλασσα το καλύτερο ναυπηγείο της πόλης. Για εκεί τον είχε ενημερώσει ο Daisuke ότι κατευθυνόταν το καράβι που περίμεναν.
Το παιδί χαιρέτησε με λαμπρό χαμόγελο τους εργάτες και λοιπούς μηχανικούς. Ο αρχι-μάστορας τους, ένας γέρος με γκρίζα γένια που κάλυπταν όλο το πρόσωπο και καψαλισμένα μπράτσα από τις χειρονακτικές δουλειές, τον προϋπάντησε:
-Μικρέ, τι μπορώ να κάνω για σένα;
-Εσύ πρέπει να είσαι ο ναυπηγός Baderon, τον κοίταζε με έκδηλο σεβασμό.
Ο γέρος χαμογέλασε καλοπροαίρετα μπροστά την αύρα του παιδιού.
-Ακριβώς. Εγώ είμαι, του έγνεψε, περιμένοντας να ακούσει τη συνέχεια.
-Υπάρχει ένα καράβι που στάλθηκε εδώ για βελτιώσεις. Ήρθα για να το παραλάβω! τον ενημέρωσε.
Ο Baderon βλεφάρισε απορημένος. Το παιδί που είχε μπροστά του έδειχνε τόσο νεαρό! Μήπως του έκανε πλάκα; Αλλά δεν μπορούσε να το δεχτεί: Ο Mark έμοιαζε απόλυτα βέβαιος και ειλικρινά περίμενε τα καλά νέα.

-Μικρέ, δεν υπάρχει κάποιο καράβι εδώ για βελτιώσεις, του εξήγησε και είδε την έκφραση του παιδιού να πέφτει. Ίσως κάποιος να σε κορόιδεψε..; υπέθεσε προσπαθώντας να του το φέρει με το μαλακό.
Ο Mark έχασε το πνεύμα του και έσκυψε απογοητευμένος το κεφάλι. Πλάκα του έκανε ο Daisuke; Αυτή τη στιγμή ο αρχηγός της βάσης να ήταν άραγε στο πάτωμα και να χτυπιόταν από τα γέλια; Δεν το απέκλειε βασικά. Κι αυτό τον έριχνε ακόμα περισσότερο.
Υπήρχε όμως περίπτωση κάποιος τόσο πολυάσχολος όσο ο αρχηγός να οργανώνει φάρσες, ειδικά όταν ήταν μακριά και θα έχανε την φάτσα του θύματος;!
-Αφεντικό, ένα καράβι πλησιάζει στο μηχανοστάσιο! ανακοίνωσε δυνατά στον Baderon ένας εργάτης.
Ο ναυπηγός έσμιξε τα φρύδια και ο Mark ανάβλεψε με αναζωπυρωμένη ελπίδα. Πλησίασαν μαζί και παρακολούθησαν ένα γερό, μεγάλο σκαρί να φτάνει στο υπόστεγο στο μηχανοστάσιο και να ρίχνει άγκυρα. Ο Mark ένιωσε έναν παλμό στην καρδιά από τη λαχτάρα. Αυτό θα ήταν το επόμενο μέσο τους;! Θα έλεγαν οριστικά αντίο στην στενή βάρκα τους για να ανταλλάξουν με τούτο το ασφαλές και αναπαυτικό θηρίο των θαλασσών;! Δεν τον χάλαγε καθόλου!
Κι ύστερα η καρδιά και το σαγόνι του έχασαν το στήριγμα τους.

Quiz:

Από το εσωτερικό του καραβιού ξεπρόβαλαν δύο κεφάλια. Η παρουσία τους μεν επιβεβαίωνε ότι το καράβι προοριζόταν για τα παιδιά, έφερνε πονοκέφαλο δε στο αντάμωμα τους!
-Όι Mark! χαιρέτησε ευδιάθετα με το χέρι ο Ken και ο Chic τον σιγόνταρε με κέφι.
Ο Mark έφερε την παλάμη στο μέτωπο.
-Από όλους τους διαθέσιμους, έπρεπε να ήταν αυτοί οι δύο;! Οι κότες ξαναχτυπούν!
Ο Baderon δεν φάνηκε να ακούει το μελαγχολικό μονόλογο του παιδιού. Πήγε να συζητήσει με τους δύο νεοφερμένους για την ξαφνική τους εμφάνιση. Ο Chic του πέρασε ένα πουγκί με χρήματα και έναν κατάλογο με τις επιθυμητές βελτιώσεις. Ο ναυπηγός σήκωσε το ένα φρύδι, κατανοώντας ότι γι αυτό το καράβι είχε μιλήσει ο Mark. Με επιπρόσθετη δουλειά στα χέρια του, ο γέρος πρόσταξε αμέσως τους υπαλλήλους που στρώθηκαν στη δουλειά. Οι δύο Επαναστάτες πλησίασαν το παιδί που τους αγριοκοίταζε.
-Τι στο καλό θέλετε εσείς εδώ; ρώτησε καχύποπτα.
-Κάποιος έπρεπε να κουμαντάρει το πλοίο μέχρι να φτάσει εδώ, σωστά;! ειρωνεύτηκε ο Ken που θυμήθηκε ξανά γιατί αντιπαθούσε αυτό το παιδί.
-Χαλάρωσε Mark, επενέβη ο Chic. Δεν πρόκειται να σφετεριστούμε αυτό το καράβι, για εσάς προοριζόταν εξαρχής! τον βεβαίωσε, ξέροντας τις προτεραιότητες του.
Ο Mark αναστέναξε. Ήταν σίγουρος ότι τα βάσανα του δεν θα τελείωναν έτσι απλά. Εφόσον αυτοί οι δύο ήταν εκεί, μόνο για καταστροφή είχαν σταλθεί. Ίσως ο Daisuke όντως να γελούσε ξεκαρδισμένα από το πάτωμα...

-Είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε! έκρωξε με την αγνωμοσύνη.
-Εσείς;! σοκαρίστηκε και οι άντρες προσβλήθηκαν. Σε τι πράγμα να βοηθήσετε; ζήτησε να μάθει.
-Μα στην αποστολή σας φυσικά! δήλωσε λες και ήταν αυτονόητο.
-Ποια αποστολή;!
-Αυτή που αναλάβατε!
-Δεν θυμάμαι να ανέλαβα κάποια αποστολή!
-Δεν μπορεί! Ο Daisuke επέμεινε ότι θα σας έστελνε γράμμα για να σας ενημερώσει!
Όντως είχε στείλει. ...Με μερικές μέρες καθυστέρηση. Ακόμα και η May είχε αργοπορήσει να προλάβει να βρει τον Mark για να του εξηγήσει αναφορικά με το μήνυμα του περιστεριού. Πώς θα μπορούσε να μην ξαφνιαστεί το παιδί, που τα έβαλε με τους Επαναστάτες;!
-Πότε δέχτηκα να συμμετέχω στα σχέδια του;! Αρνούμαι να το κάνω! Να πάτε πίσω και να του δείξετε αυτό! έκανε μια απρεπή χειρονομία με το δάχτυλο. Αλλά να αφήσετε το καράβι! κατέληξε με αλαζονεία.
-Τρελάθηκες εντελώς;! Αφού επέδειξε ο αρχηγός αποστολή, πρέπει να την ολοκληρώσουμε όπως και δήποτε! Αν είχατε το περιθώριο να αρνηθείτε, ας το κάνατε όταν υπήρχε το περιθώριο να στείλει άλλους στην θέση σας!!
-Αυτό δεν βγάζει κανένα νόημα! επέμενε πεισματικά.
-Και το καράβι αυτό δεν έχει να πάει πουθενά! του ξεκαθάρισε κατηγορηματικά. Για έλα μέσα να δεις τι μεταφέραμε! τον προέτρεψε με ύφος.

Ο Mark με άγριες διαθέσεις ανέβηκε μαζί τους στο καράβι κι από εκεί, πέρασαν μέσα στο εσωτερικό και σε ένα δωμάτιο στο αμπάρι του. Με το που μπήκαν, η μύτη του Mark τον προετοίμασε. Αλλά δεν ήταν δυνατόν να δεχτεί αυτό που του ερχόταν χωρίς να το δει με τα μάτια του. Πλησίασε την σκοτεινή γωνία και με την άκρη του χεριού του, παραμέρισε ένα σκουρόχρωμο πανί.
-!!!
Το κρυμμένο περιεχόμενο ήταν ένα κάρο εκρηκτικά και όπλα. Ένας θεός ήξερε που θα χρησίμευαν. Ίσως να αρκούσαν για να τινάξουν την πόλη στον αέρα! Το παιδί εικονίστηκε ένα σπίρτο να πέφτει πάνω τους και ένιωσε το λαιμό του να ξεραίνεται.
-Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά;! στράφηκε στους άλλους με ένοχο πρόσωπο και την πίεση του να πέφτει.
-Θα σου πούμε μόλις μαζευτούν και οι υπόλοιποι! κάγχασε εκείνος, εντελώς άνετος με το εκρηκτικό φορτίο.
-Πάμε να φύγουμε αμέσως από εδώ! επέσπευσε το παιδί σε πανικό και τους έσυρε έξω αμέσως.
Η παρόρμηση του ήταν να βάλει λουκέτο στην πόρτα του αμπαριού, αλυσίδες και όλα τα απαγορευτικά που μπορούσε για να κρατήσει τους πάντες μακριά. Έβρισε τους Επαναστάτες από μέσα του. Με τέτοιο φορτίο είχαν επιτρέψει στους ναυπηγούς να εισέλθουν στο καράβι;! Κι αν κάποιος ξεκινούσε την ανασκόπηση από εκείνο το μέρος;! Πώς θα δικαιολογούσαν το φορτίο;!

Κι επειδή οι φόβοι πάντα πραγματοποιούνται:
-Υπάρχει κάποιο πρόβλημα μικρέ; του απευθύνθηκε ένας εργάτης που έτυχε να περνά.
Το παιδί, εντελώς ύποπτα, στεκόταν μπροστά από την εν λόγω πόρτα με τα χέρια σε έκταση. Ιδρώτας έλουζε το πρόσωπο του, τον έκανε να μοιάζει άρρωστος. Ο εργάτης ομολογουμένως είχε θορυβηθεί.
-...Κανένα απολύτως!! αλλά δεν έπεισε κανέναν.
-Και τότε γιατί στέκεσαι έτσι;
-...Μην περάσει κανείς από αυτήν την πόρτα!!
-Και γιατί παρακαλώ;
-...Άντρας είσαι, καταλαβαίνεις!! Υπάρχουν μερικά θέματα στα οποία επιβάλλεται η αντρική υποστήριξη!!
Ο εργάτης τινάχτηκε στην θέση του κοιτώντας τον Mark καλά-καλά. Το μυαλό του έπαιρνε ιδέες, η μία πιο εξωφρενική από την άλλη. Τι στο καλό είχε γίνει με αυτό το παιδαρέλι εκεί μέσα;! Αλλά, είχε θέσει την τιμή του στο προσκήνιο. Πώς θα μπορούσε να προδώσει την αλληλεγγύη, ακόμα κι αν καιγόταν από περιέργεια;!
Ο Mark του έγνεψε με αναγνώριση και τον προσπέρασε. Τουλάχιστον είχαν γλιτώσει από αυτή τη σκοτούρα. Αλλά πόσες ακόμα τους περίμεναν μέχρι το τέρμα αυτής της διαμονής;

Ήταν αργά το βράδυ όταν ο Arima εντόπισε την πανσιόν όπου είχε νοικιάσει δωμάτια η May. Το αγόρι ζήτησε από τον ιδιοκτήτη στη ρεσεψιόν πληροφορίες και έμαθε ότι οι 3 υπόλοιποι είχαν επιστρέψει προ πολλού και είχαν παραγγείλει φαγητό στο δωμάτιο της May. Παρότι του φάνηκε περίεργο που ήταν όλοι μαζεμένοι στο δωμάτιο του κοριτσιού, δεν έδωσε σημασία. Ανέβηκε τις σκάλες μέχρι τον τελευταίο όροφο και χτύπησε διακριτικά. Αμέσως μετά την ευγενική προτροπή της, πέρασε μέσα και αντίκρισε τα απαισιόδοξα βλέμματα των παιδιών. Μέχρι και ο Bloody είχε καθίσει σε μια καρέκλα, εμφανώς καταπτοημένος.
-Τι συνέβη; κοίταξε απορημένος τον ένα μετά τον άλλο. Γιατί είστε όλοι μαζεμένοι εδώ;
-Γιατί στο δικό μας δωμάτιο είναι στενάχωρα για τόσα άτομα... βαριαναστέναξε.
-Στο δικό μας; τον παραξένεψε ο πληθυντικός, προσπερνώντας το σχόλιο για την έλλειψη χώρου. Νόμιζα ότι θα έκλεινες 4 δωμάτια..; απευθύνθηκε στην May.
-Αυτό έκανα, αλλά τα σχέδια άλλαξαν... βαριαναστέναξε επίσης.
Πριν προλάβει να ρωτήσει κάτι άλλο, η πόρτα του δωματίου άνοιξε απροειδοποίητα και οι φιγούρες των Chic και Ken πέρασαν μέσα.
-Η μεταφορά ολοκληρώθηκε! Ω, επιτέλους επέστρεψες Arima!
Ο Arima σοκαρίστηκε με την ασύλληπτη για εκείνον εμφάνιση. Η φάτσα του πήρε την ίδια έκφραση με τους υπόλοιπους.

-...Βλέπεις το γιατί!
-...Αμφιβάλω ότι θέλω να μάθω γιατί βρίσκονται αυτοί εδώ.
-...
-Μπορούμε να προσποιηθούμε ότι δεν υπάρχουν..;
-...
-Μπορούμε να το κάνουμε ώστε να μην υπήρξαν ποτέ..;
-ΌΙ!!/ΌΙ!! διαμαρτυρήθηκαν τελικά. Μα για καλό δεν τους είχαν στείλει;! Τι σόι μεταχείριση επέμεναν;! Μας στρώσατε στη δουλειά με το καλημέρα σας! Εμείς θα έπρεπε να παραπονούμαστε!
-Ποια δουλειά; υποχώρησε τελικά το αγόρι, ξέροντας ότι δεν υπήρχε περιθώριο διαφυγής.
-Μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, σχολίασε ο Bloody και τον οδήγησε στην πόρτα του δωματίου του.
Οι υπόλοιποι ακολούθησαν από πίσω. Εκεί μέσα είχαν στοιβάξει οι Επαναστάτες τα όπλα που είχαν μεταφέρει με το καράβι. Ο Arima θα ενθουσιαζόταν αν κάποιος του τα χάριζε απλώς. Από την ποσότητα και μόνο όμως είχε την εντύπωση θα ξεκινούσαν πόλεμο! Ότι τι; Θα αποφάσιζαν εκεί την μάχη με την Παγκόσμια Κυβέρνηση;!
-Αυτά δεν είναι τίποτα! του επισήμανε. Έπρεπε να δεις την ποσότητα των εκρηκτικών που μας δώσανε!
-Τι θα τα κάνουμε αυτά;
-Είναι για την αποστολή που μας έστειλαν από τη βάση. Υπέκλεψαν μερικές πληροφορίες από τους marines. Ένα φορτίο τους θα μεταφερθεί σε κάποιο από τα νησάκια της Zarzara και εμείς πρέπει να το ανατινάξουμε πριν ολοκληρωθεί η μεταφορά.
-Εκτός του προφανούς προβλήματος, μπλέκεται και αυτό: Το φορτίο θα επιβλέπεται από μισθοφόρους που προσλήφθηκαν από την βάση των marines στο Eluria.
-Και το χειρότερο: Ένας Captain των marines βρίσκεται ήδη στην πόλη με την ομάδα του. Αναμένουν την μεταφορά. Γι αυτό πρέπει να δράσουμε πριν γίνει.