[Τέλος-Αποστολή-Τεχνική] Nidhogg

Η μητέρα του κοριτσιού την οδήγησε εσπευσμένα προς το σπίτι τους το οποίο έτυχε να είναι πολύ κοντά στο κέντρο άμυνας. Το κοντά ήταν υποτιμητικό. Το σπίτι τους βρισκόταν ακριβώς δίπλα στην βάση και ο Arima είχε το περιθώριο να σκανάρει το κτήριο. Ήταν ένα επιβλητικό, ορθογώνιο κτίσμα που απλωνόταν σε ένα οικοδομικό τετράγωνο. Δεν είχε πάνω όροφο, η στέγη του αποτελούταν από μια τριγωνική, κεραμιδένια σκεπή. Υπήρχε προστατευτικό τείχος γύρω του που άνοιγε μόνο για τις διάφορες εισόδους στο κέντρο. Αλλά από μέσα διέκρινες από την ταξινόμηση των σκεπών ότι υπήρχαν και ξεχωριστά διαμερίσματα. Εκεί ήταν που έμεναν οι marines;
Ο Arima συνέχισε την καντάδα στην Eliza με την καρδιά του να πάλλεται αλλά το πρόσωπο του ανέκφραστο. Πέρα από μέλη της φρουράς, τώρα έβλεπε και σκοπιές από κανονικούς marines. Οι ναυτικοί με τις επίσημες στολές τους και τα όπλα τους ανά χείρας, δεν του έδωσαν πολύ σημασία. Δεν τον αναγνώριζαν εξάλλου και υπέθεσαν το λόγο που ακολουθούσε τη μάνα με την κόρη. Η πορεία του όμως έμελλε να διακοπεί σε εκείνο το σημείο.
-Ποιος είσαι εσύ; απαίτησε μια άγρια φωνή που τον έκανε να αναπηδήσει.
Ήταν ένας από τη φρουρά, η στολή του όμως ήταν πιο επίσημη και αποδείκνυε τον ανώτερο βαθμό του. Επίσης, κολλούσε πάνω στον μη-ευκαταφρόνητο όγκο του! Ο Arima ήταν προετοιμασμένος, πάλι όμως ένιωσε λες και ήταν μετρημένες οι μέρες του.
-Κύριε, δείξτε κατανόηση! Υπέδειξε την Eliza με νόημα. Όλοι έχουμε αισθανθεί το σκίρτημα της νιότης!
Η δικαιολογία που θα έπιανε στο μεγαλύτερο ποσοστό αντρών, γκρεμίστηκε μπροστά στο τοίχος.
-Ξέρεις ποιανού κόρη κορτάρεις γυαλάκια; σφύριξε επικίνδυνα.
-...
-Θα σε κρεμάσω ανάποδα!! του έφτυσε κατά πρόσωπο.

Τα χάχανα των υπολοίπων δεν ξέφυγαν από τα αυτιά του άντρα. Όλοι οι παρευρισκόμενοι -συμπεριλαμβάνοντας τους marines- γνώριζαν εξαρχής ότι το φλερτ του αγοριού θα κατέληγε σε θερμό επεισόδιο. Η Eliza ήταν η κόρη του αρχηγού της φρουράς και ο άντρας που απειλούσε τον Arima ήταν ο Haldberk. Η φήμη του άντρα δεν αποτελούσε υπερβολή. Κάτω από την εποπτεία του, το νησί δεν είχε κινδυνεύσει από κλέφτες ή ληστές, ενώ οι επίδοξοι πειρατές είχαν αναχαιτιστεί σε κάθε έφοδο. Είχε πειθαρχία και αυστηρότητα. Τώρα τον έβλεπαν σαν ταύρο σε υαλοπωλείο, έτοιμο να γραπώσει από το σβέρκο το αγόρι και να το κάνει τόπι στο ξύλο για το θράσος του. Πραγματικά διψούσαν για λίγο θέαμα.
-Γιατί φωνάζεις, Haldberk; διέκοψε μια δυσαρεστημένη φωνή.
Οι marines που χασκογέλαγαν μέχρι τότε, στάθηκαν προσοχή. Ένας μεσήλικας άντρας με γκρίζα γένια και στητή κορμοστασιά απευθυνόταν στον Haldberk ως ίσο προς ίσο. Στους ώμους του είχε το λευκό σακάκι των marines και στο κεφάλι του, το καπέλο. Ο Arima πρόσθεσε ένα κι ένα. Αυτός ήταν ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος για τα παιδιά στο νησί. Ο Captain που έψαχναν.
-Captain Agile, δεν έγινε τίποτα που να χρειάζεται την επίβλεψη σας. Αυτός ο αλήτης μόνο, έθιξε την κόρη μου.
-Μάλιστα, τα μάτια του άντρα έλαμψαν και η στάση του χαλάρωσε. Εφόσον το λαμβάνεις προσωπικά, δεν θα επέμβω. Παρακαλώ μόνο, κράτησε τους τόνους πιο χαμηλούς!
Έγνεψε με το χέρι και οι Ναυτικοί τέθηκαν σε ανάπαυση. Ο ίδιος αποχώρησε, ο Haldberk όμως δεν είχε τελειώσει με τον Arima.
-Τον άκουσες σκουλήκι;! Τα μάτια του έσταζαν αίμα. Μην βγάλεις κιχ!

Δύο λεπτά αργότερα, ο Chic και ο Ken πετάχτηκαν στον αέρα κοψοχολιασμένοι από το απότομο ξύπνημα. Ένας μπόγος είχε σκάσει στο έδαφος δίπλα τους. Οι δύο άντρες κοίταξαν με εξωφρενικό ύφος και είδαν ότι ο μπόγος ήταν ο Arima. Το αγόρι σηκώθηκε βογκώντας και ίσιωσε τα ρούχα του. Τα γυαλιά του είχαν κυρτώσει, ενώ από την μύτη του έσταζε αίμα.
-Τι έπαθες;! σοκαρίστηκαν.
-Όσο εσείς κοιμόσασταν, εγώ έμαθα για τους marines.
-Μπήκες μέσα; Πώς;! σοκαρίστηκαν περισσότερο.
-Βρήκα μέσο, απέφυγε να δώσει λεπτομέρειες πέραν των αναγκαίων. Αυτός ο Haldberk! Το κεφάλι του βούιζε από το ξύλο που του ριξε. Ήταν ανάγκη να τον εκτοξεύσει με όλη του την δύναμη; Ο Captain των marines ονομάζεται Agile. Από την ομάδα του μέτρησα γύρω στους  10 άντρες, πιθανώς να είναι περισσότεροι.
Οι απρόσμενες πληροφορίες σε συνδυασμό ότι οι δυο τους δεν είχαν πάρει χαμπάρι πότε είχαν μεσολαβήσει, τους έκανε να κοιτάζουν το αγόρι σαν χάνοι.
-Ένας κι ένας τους... όλοι τέρατα..!

Sacrifices:

Βέβαια, η μέθοδος του Arima αφορούσε το δικό του προσωπικό χάρισμα. Δεν ήταν η μόνη στην διάθεση της ομάδας. Την επόμενη μέρα, ο Chic και ο Ken επέστρεψαν υπό την επιτήρηση του Mark.
-Πρέπει να εισχωρήσουμε μέσα στο κέντρο άμυνας. Αλλιώς πώς θα καταφέρουμε να συλλέξουμε στοιχεία για την αποστολή τους;! στάθμισε το στόχο της ημέρας ο άντρας.
-Ακριβώς, συμφώνησε μαζί του ο Ken κι ύστερα στράφηκε με ανασηκωμένο το ένα φρύδι στον Mark: Πώς υποτίθεται ότι θα το καταφέρουμε αυτό από αυτήν την τοποθεσία;
Το ερώτημα του είχε βάση. Ο Mark είχε επιμείνει να μην πλησιάσουν πολύ στην περιοχή του κέντρου, αλλά προς την ανατολική μεριά της πόλης. Οι δρόμοι εκεί ήταν αρκετά εμπορικοί και η βαβούρα τους αρκετή. Μπορούσαν να μιλήσουν με άνεση καθώς οι περιπολίες των φρουρών δεν ήταν τόσο πιεστικές. Ο Mark κοίταξε τους άντρες πολύ σοβαρά.
-Παίδες, εγώ δεν είμαι σαν το Αφεντικό που μπορεί να καταφέρει ό,τι βάλει στο μυαλό του μόνος του. Για τη δουλειά αυτή, αναγκαστικά θα βασιστώ πάνω στις ικανότητες σας!
Οι δύο σκίρτησαν στις θέσεις τους. Από τον Mark που συνήθως τους υποτιμούσε και τους εκνεύριζε δεν περίμεναν τέτοια συμπεριφορά. Είχε βρει τα ζόρια και πλέον θα τους παρακαλούσε για συνεργασία; Θα χρειαζόταν αρκετή ικεσία για να τους εξευμενίσει!

-Πρέπει να βάλετε τα δυνατά σας εντάξει; Στηρίζομαι πάνω σας! επέμενε το παιδί με μάτια που δεν βλεφάριζαν από την ένταση.
-Ω δεν ξέρω Mark.. Ακούγεται επικίνδυνο..! έκανε θεατρικά ο Ken και ο Chic δίπλα του χαμογέλασε κακόβουλα.
Ήταν η ώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω! Ή τουλάχιστον αυτό περίμεναν. Όμως ο Mark:
-Και είναι! τους επιβεβαίωσε με σκοτεινό πρόσωπο.
Την επόμενη στιγμή, το παιδί έσυρε το πόδι του πίσω από το γόνατο του Ken και τον έσπρωξε προς τα πίσω. Ο άντρας αιφνιδιάστηκε, έχασε την ισορροπία του και έπεσε. Συμπαρασέρνοντας τον Chic που στεκόταν χαλαρός πίσω του στην πτώση. Με χέρια και πόδια να τινάζονται στον αέρα, οι δύο άντρες έσκασαν σαν σακιά στην βιτρίνα του γειτονικού καταστήματος.
Crash!
Έκαναν θρύψαλα την γυάλινη βιτρίνα και προσγειώθηκαν πάνω στο εμπόρευμα στην προθήκη. Ο χαρακτηριστικός ήχος τράβηξε αμέσως τα βλέμματα όλων των περαστικών. Οι δύο άντρες συνειδητοποίησαν την κατάσταση τους και στράφηκαν με εξωφρενικό ύφος προς τον Mark.
-Τώρα τρέξτε! τους προέτρεψε σοβαρά.
Πριν προλάβουν να διαμαρτυρηθούν ή να τον βρίσουν, μια πιο επικίνδυνη απειλή κατέφθασε στα αυτιά τους.
-Το μαγαζί μου!! έκρωξε τρέμοντας από φρίκη ο ιδιοκτήτης. Καθάρματα, θα μου το πληρώσετε!!
Οι δύο άντρες πάνιασαν και κακήν κακώς στάθηκαν στα πόδια τους. Πριν πάρουν καν ανάσα, εξαφανίστηκαν και μην τους είδατε. Ο ιδιοκτήτης στάθηκε μπροστά από την ζημιά με τα χέρια να τραβάνε τα μαλλιά του.
-Μην τους αφήσετε να το σκάσουν! ξεφώνισε στον γύρω κόσμο. Πιάστε τους!

Ένα διαβολικό κυνηγητό θα ξεσπούσε στους δρόμους της Zarzara, όπου οι Επαναστάτες θα έψαχναν τρύπα να κρυφτούν. Αλλά ο Mark δεν είχε καμία πρόθεση να τους βοηθήσει σε αυτό. Το παιδί έτρεξε προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή το κέντρο άμυνας της τοπικής φρουράς. Ανάστατος και με φουντωμένα μάγουλα, έκοψε το τρεχαλητό μπροστά στον πρώτο φρουρό που τον σταμάτησε.
-Τι νομίζεις ότι κάνεις μικρέ; απαίτησε κόβοντας τον.
-Την δουλειά σου, προφανώς! απάντησε λαχανιασμένο το παιδί. Θα έπρεπε να με ευχαριστείς που σε ενημερώνω τι γίνεται στην πόλη που υποτίθεται ότι φυλάς!
-Πρόσεχε τον τόνο σου, αλητάκι!! γάβγισε οργισμένα ο συγκεκριμένος τύπος, όμως τα λόγια του Mark είχαν τραβήξει την προσοχή των υπολοίπων.
-Τι θέλεις να πεις, παιδί; επενέβη ο ίδιος ο Haldberk.
-Πριν λίγο, δύο τύποι διέλυσαν τη βιτρίνα σε ένα μαγαζί στην ανατολική πλευρά της πόλης. Έγινε πανικός και τους ψάχνουν όλοι. Δεν θα έπρεπε να βοηθήσετε κι εσείς;!
-Κατάρες! του ξέφυγε. Όντως ήταν στην αρμοδιότητα τους να πιάσουν παραβάτες τέτοιου είδους. Γρήγορα, οργανωθείτε σε ομάδες. Θα κυκλώσουμε τους δρόμους για να μην ξεφύγουν! διέταξε ο αρχηγός και οι άντρες του παρατάχθηκαν.
-Μισό λεπτό! διέκοψε μια φωνή. Θα σου προσφέρουμε βοήθεια στο έργο σου, Haldberk. Μπορείς να δανειστείς μερικούς από τους δικούς μου άντρες επίσης!
Η πρόταση ήρθε από τον Captain των Marines, Agile. Μια ρυτίδα χαράχτηκε ανάμεσα στα φρύδια του Haldberk για την συγκεκριμένη υποστήριξη που του παρείχε ο άντρας. Η έκφραση του δεν έκρυβε τις υποψίες και επιφυλάξεις που του δημιουργήθηκαν. Ωστόσο, δεν είχε δικαιολογία να αρνηθεί. Έγνεψε θετικά, οργανώνοντας τους ξανά.
Σε αυτή την αναταραχή, ο Mark είχε την ευκαιρία που ζητούσε να γλιστρήσει κάτω από τις μύτες τους. Πέρασε πίσω από τις τάξεις των αντρών και χάθηκε από το οπτικό τους πεδίο. Ως μικρό παιδί, κανείς δεν τους έδωσε επιπλέον σημασία και σχεδόν τον ξέχασαν. Έτσι, εκείνος χώθηκε μέσα από την είσοδο στο κέντρο βάσης, ώστε να χαρτογραφήσει την περιοχή όπως επιθυμούσε.

Στο τέλος της επιχείρησης, ο Mark επέστρεψε σε χαλαρούς ρυθμούς. Καθώς είχε βραδιάσει και τα φανάρια άρχιζαν το ένα μετά το άλλο να ανάβουν, το παιδί πέρασε από το ωδείο. Το καλλιτεχνικό κτήριο είχε ακόμα κίνηση στο εσωτερικό του παρά το περασμένο της ώρας. Αυτό οφειλόταν στο μάθημα που έκανε ο Arima. Ο Mark πήγε με σκοπό να κάνει παρέα στο Αφεντικό του και έπειτα να τον συντροφεύσει στην επιστροφή τους στην πανσιόν.
Τον βρήκε καθιστό στο πιάνο όπου εξασκούταν σε κλασσικές ασκήσεις. Ο Arima ακόμα απορροφημένος, δεν συνειδητοποίησε την έλευση του παιδιού, παρότι ο Mark κάθισε δίπλα του στο κάθισμα. Η μουσική του απαιτούσε το 100% της συγκέντρωσης του κι έτσι ο Mark αρκέστηκε να απολαύσει σιωπηλός.
Ο Arima τελείωσε την εξάσκηση και ανάβλεψε ξαφνιασμένος από τον Mark.
-Αφεντικό, ανέβηκες σε επίπεδο! τον χειροκρότησε ενθουσιασμένος.
Ο Arima δεν απάντησε. Ευχαριστήθηκε μέσα του αφάνταστα και κοίταξε με θέρμη το μουσικό όργανο.
-Ο μικρός σου φίλος έχει δίκιο, Arima! Η Madame Stella τους πλησίασε και χαμογελούσε ευγενικά. Είναι αυτό το παιδί ο φίλος που μου είχες αναφέρει; ρώτησε τον Arima για τον Mark.
-Όχι, ο Mark είναι όντως φίλος μου!
Η Madame Stella απόρησε. Ο Mark όμως, που ήξερε για την σχέση κόντρας ανάμεσα στον Arima και τον Bloody, κατάλαβε και γέλασε δυνατά.

-Κοπελιά, απευθύνθηκε στην γυναίκα φιλικότατα, είσαι φίλη με το Αφεντικό μου; Διδάσκεσαι εδώ μουσική;
Η γυναίκα ξέσπασε σε γέλια, τα οποία όμως ακολουθούσαν τον χαρακτηριστικό χαμηλό τόνο της φωνής της. Ο Arima εξήγησε στον Mark:
-Η Madame Stella είναι η καθηγήτρια μου, Mark.
-Ε;! γούρλωσε τα μάτια έκπληκτος. Μα είναι τόσο νέα και όμορφη!
-Είσαι πολύ γλυκός Mark, του χαμογέλασε με μάτια που έλαμπαν. Ήδη το συμπαθούσε αυτό το παιδί και δεν οφειλόταν στο ότι ήταν φίλος του ταλαντούχου μαθητή της. Όποτε έχεις ελεύθερο χρόνο, μπορείς να έρχεσαι να παρακολουθείς τις πρόβες μας!
Η γυναίκα μετά τα αυθόρμητα κοπλιμέντα ένιωθε την διάθεση της να ανεβαίνει, παρά την κούραση της ημέρας. Πήγε να διευθετήσει τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της. Ο Mark είχε το περιθώριο να ανταλλάξει μερικές χαμηλόφωνες κουβέντες με τον Arima.
-Αν είναι καθηγήτρια, γιατί μιλάει τόσο χαμηλόφωνα; Δεν υποτίθεται ότι οι καθηγήτριες είναι στρίγκλες; ανέτρεψε στις δικές του αναμνήσεις από τις προσπάθειες των καλόγριων να του διδάξουν τα βασικά.
-Η Madame Stella είναι σοπράνο, ανέφερε, αλλά το παιδί δεν γνώριζε τον όρο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να τραγουδήσει στις υψηλότερες δυνατές νότες. Η φωνή της είναι πολύτιμη γι αυτό ποτέ δεν την επιβαρύνει με δυνατή ομιλία.
Τα μάτια του Mark έλαμψαν με κατανόηση κι έπειτα στάθηκαν στην φιγούρα της γυναίκας με βαθύτατο θαυμασμό.

Το επόμενο πρωινό, ο Mark θα συναντούσε την May. Ο λόγος ήταν ότι ήθελε την βοήθεια της ώστε να αποτυπώσουν σε χαρτί το βασικό σχεδιάγραμμα και όσες λεπτομέρειες μπορούσαν σχετικά με το κέντρο άμυνας. Το παιδί είχε εισχωρήσει διακριτικά στον χώρο και είχε μια καλή εικόνα στο μυαλό του. Ήταν απαραίτητο όμως να μοιραστεί τα ευρήματα με τους υπόλοιπους.
Το σημείο συνάντησης ήταν χωρίς έκπληξη η βιβλιοθήκη της πόλης, την οποία το κορίτσι είχε κάνει δεύτερη οικεία της. Ο Mark βρήκε την May σε ένα από τα πολλά ξύλινα έδρανα, καθισμένη ανάμεσα σε δύο στοίβες βιβλία. Μπροστά της είχε ανοιγμένο έναν τόμο και στο χέρι της πέταγε η πένα πάνω σε μια περγαμηνή. Η εικόνα της έμοιαζε απόλυτα φυσιολογική, λες και αυτή η στάση πήγαζε από την ψυχή της.
-Οι κότες λείπουν..; παρατήρησε με περιέργεια το παιδί κοιτώντας τριγύρω.
Ήταν η σειρά του κοριτσιού να τους επιβλέπει.
-Είπαν ότι ήθελαν να επιχειρήσουν ξανά να διεισδύσουν στο κέντρο άμυνας, τον πληροφόρησε και του έτεινε την θέση δίπλα της.
-Και τους άφησες να δοκιμάσουν, Μεγάλη Αδελφούλα;! ταράχτηκε.
-Με διαβεβαίωσαν ότι είχαν καλή ιδέα για την μέθοδο. Εξάλλου ήταν πολύ τσαντισμένοι από την μεταχείριση που δέχονταν, πώς θα τους εμπόδιζα; Στράφηκε στον Mark με επίκριση. Να τους αναγκάσεις να τρέχουν για μια ολόκληρη μέρα και μάλιστα χωρίς να ζητήσεις καν την γνώμη τους;! Mark, αυτό ήταν άκαρδο!

-Ποιος νοιάζεται γι αυτούς;! Εκείνοι έδειχναν την επιθυμία να ολοκληρώσουν την αποστολή, ενώ εμάς δεν μας ρώτησε κανείς. Ας υποφέρουν κι αυτοί λοιπόν! Η May σούφρωσε τα χείλη όμως, αντί να αποθαρρύνει, η έκφραση έδειχνε περισσότερο χαριτωμένη στο πρόσωπο της. Βασικά, ανησυχώ ότι θα τα θαλασσώσουν! επέμεινε.
-Να είσαι θετικός. Μέχρι τώρα έχουν αποδείξει ότι η τύχη τους είναι εξαίρετη! Σκέψου μόνο σε τι μπελάδες έχουν μπλέξει μέχρι τώρα σε αυτήν την υπόθεση! Ο Mark δεν μπορούσε να το διαψεύσει. Έλα τώρα, ανασυγκροτήθηκε με συγκέντρωση λαμβάνοντας μια καθαρή περγαμηνή. Περίγραψε μου πώς έμοιαζε το εσωτερικό της βάσης.
Το παιδί έσκυψε κοντά της και άρχισε να της εξηγεί εκτενώς.
Αυτό που και οι δύο αγνοούσαν όμως σχετικά με τους δύο Επαναστάτες ήταν ότι με τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις τους θα σπαταλούσαν όλην την "δεξαμενή" τύχης που τους αντιστοιχούσε. Αλλά τότε θα ήταν πολύ αργά για να μετανιώσουν την παράληψη τους...

Λίγη ώρα αργότερα, το κορίτσι είχε ολοκληρώσει έναν υποτυπώδη χάρτη της περιοχής που τους απασχολούσε. Η συγκέντρωση που κατέβαλλε σε συνδυασμό ότι ήταν η πρώτη φορά που επιχειρούσε τέτοιο έργο, είχαν κάνει το πρόσωπο της να λάμπει από ιδρώτα. Άφησε την πένα και έγυρε πίσω στο κάθισμα κουρασμένη.
-Αυτό ήταν! Mark, αυτή τη φορά σε βοήθησα. Όμως θα πρέπει να μάθεις να το κάνεις μόνος σου στο μέλλον!