[Τέλος-Αποστολή]Νομος και Ταξη! Η δικαιοσυνη πανω απο ολα! Μερος 7ο - Mια παρεξηγημενη ομαδα

Το πληθος οταν ειδε τον φιλο τους να χτυπαει στον δεντρο αντεδρασε και αρχισε να ανησυχει. Μεσα σε αλλα φωναξαν και το ονομα του. Riu. Αλλα οταν τον ειδαν να σηκωνεται, η ανησυχια μετατραπηκε σε ενθουσιασμο και ανοιξαν και αλλο για να τους δωσουν περισσοτερο χωρο για να παλεψουν.
Ο Riu λοιπον, εκανε ενα βημα μπροστα, πηρε μια περιεργη μαχητικη σταση και ψυθιρισε
-Soru....!
Και σε ενα ανοιγοκλειμα των ματιων, ειχε βρεθει μπροστα στον Red και του ειχε χωσει ισως την δυνατοτερη γροθια που εχει φαει ποτε, στο στομαχι. Εφτυσε αιμα, η ανασα του κοπηκε και πεταχτηκε καμποσα μετρα πισω μεχρι που χτυπησε στο βουνο.
Ο Riu καθισε ακινητος στο σημειο που τον χτυπησε και περιμενε να δει αν ο αντιπαλος του ηταν τελειωμενος ή ειχε δυναμη ακομα να σηκωθει.
Ο Red απο την αλλη, για τα πρωτα δευτερολεπτα, το μονο που εκανε ηταν να προσπαθει να αναπνευσει. Αφου τα καταφερε, ηταν που δοκιμασε να σηκωθει και το βρηκε εξαιρετικα δυσκολο απο τον πονο που ενιωθε. Ηταν σαν ολα του τα οργανα να ειχαν τραβηχτει στην πλατη του, ομως σηκωθηκε

Η μαχη ηταν πλεον προσωπικη. Ο Red ενιωθε πως το να μην νικησει θα του εθιγε τον εγωισμο. Δεν μπορουσε να το αφησει ετσι. Εβγαλε και το δευτερο γαντι και εσφιξε μια φορα τα χερια του. Επειτε τα χαλαρωσε, τα ανοιξε και ετρεξε πανω στον Riu.
Ο τελευταιος, εκπλητκος που η κινηση του δεν αποτελειωσε τον νεαρο Μαριν, σταθηκε ακινητος και δεν απεφυγε την επιθεση που ερχοταν κατα πανω του.
Ο Red εφτασε διπλα του και εφερε με ολη του την δυναμη "εσπρωξε" τον αντιπαλο του χτυπωντας τον στο στομαχι, οπως τον εχει χτυπησει και αυτος. Οι πατουσες τον απωθησαν και τον εστειλαν μεσα στο δασος πολλα πολλα μετρα μακρια. Καμποσα δευτερολεπτα περασαν μεχρι να ακουστει ενας δυνατος κροτος και να δουνε στον ουρανο ενα μικρο σμηνος πουλιων να φευγουν απο ενα συγκεκριμενο δεντρο.

Το πληθος ειχε παγωσει. Απο την μια κοιτουσε τον Red, απο την αλλη κοιτουσαν την μερια που ειχε πεταχτει ο Riu και για αρκετα δευτερολεπτα δεν εκανε κανεις τιποτα. Μεχρι που ακουστηκε μια φωνη απο το πληθος
-Χτυπησε τον Riu!! Ειναι εχθρος!! Φατε τον! Δεν μπορει να μας νικησει ολους!
Και καμια 30αρια ατομα ηταν ετοιμα να πεσουν να τον κατασπαραξουν μεχρι που ακουστηκε η φωνη του Riu
-ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!!!
Αυτος ο αντρας οντως δεν θελει να μας κανει κακο.
-Μα... Μα Riu σου επιτεθηκε!
-Ναι και εγω του επιτεθηκε πρωτος. Και ειναι πιο δυνατος απο οτι φαινεται ο μικρος. Αν ηθελε θα μπορουσε να σας βγαλει ολους νοκ αουτ. Οντως δεν ειναι εδω για να μας συλλαβει.
-ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ!
-Αφηστε τον! Και εσυ Μαριν, ακολουθησε με.
ειπε και αρχισε να ανηφοριζει το βουνο.

Και ο Red εκανε οπως του ειπε. Αρχισε να τον ακολουθει. Κανεις αλλος δεν πηγε μαζι τους.
Λιγο περπατησανε και μπηκανε μεσα σε μια απο τις φυσικες σπηλιες. Αν και δεν το περιμενε, η συγκεκριμενη ηταν αρκετα βαθια και προχωρησανε μεχρι το βαθος της. Εκει αντικρυσε ενα κρεβατι, μαλλον, πολυ απλοικο, χωρις καμια ανεση. Ο Riu γυρισε και του ειπε
-Εφερες μεγαλη αναστατωση και τωρα δεν μπορουμε να μιλησουμε. Κοιμησου εδω για σημερα και αυριο που θα εχω κατευνασει τα πνευματα θα μιλησουμε και θα μου πεις τι κανεις εδω. Εξαλλου μετα απο αυτην την μαχη δεν εχω καμια ορεξη για κουβεντα. Θα ερθω αυριο με τις πρωτες ακτινες του ηλιου.
Του Red δεν του αρεσε το σχεδιο του αλλα δεν θα τον χαλουσε να ξεκουραστει μεσα απο ολο αυτο το περπατημα, και την μαχη. αλλα τον χαλουσε το κρεβατι... Ηταν σε διλλημα αλλα το γεγονος οτι κοντοσταθηκε εκανε τον Riu να φυγει και να τον αφησει μονο του.
Χωρις να εχει αλλη επιλογη, ξαπλωσε και αφου αναθεματισε λιγο για τους πονους που ενιωθε, κοιμηθηκε

Το επομενο πρωι ξυπνησε απο τις πρωτες ακτινες του ηλιου που πεσανε με μαθηματικη ακριβεια πανω του. Ηταν λες και αυτο το κρεβατι ηταν επιτηδες σε εκεινο το σημειο.
Σηκωθηκε και τεντωθηκε για να ξυπνησει καλυτερα. Αρχισε να ψαχνει τριγυρω, αν υπηρχε πουθενα νερο. Βρηκε εναν κουβα και τον σηκωσε καθως χασμουριοταν. Δεν ηταν και το πιο καθαρο νερο αλλα θα την εκανε την δουλεια του. Εβγαλε τα γαντια του, εριξε νερο στα μουτρα του, νιωθωντας τις μαλακες πατουσες στο προσωπο του και αφου σκουπισε τα χερια του, ξανα εβαλε τα γαντια του.

Και εκεινη την ωρα ηταν που εμφανιστηκε ο Riu. Τον καταλαβε απο το περπατημα του. Ειχε τοση ησυχια που ακουσε τον βηματισμο του.
Με το εφτασε κοντα του, ειπε:
-Βλεπω ξυπνησες. Πως κοιμηθηκες?
-Δεν μας παρατας ρε Riu που σε νοιαζει και πως κοιμηθηκα.
-Χα! Δικιο εχεις. Δεν με νοιαζει. Αυτο που με νοιαζει ειναι να μαθω ποιος εισαι και τι θελεις εδω!

Ο Red τον κοιταξε με επιφυλακτικοτητα αλλα τελικα του ειπε
-Ονομαζομαι Red Fullman, ειμαι ενας Seaman First Class Marine και εχω ερθει να μαθω ποιοι ειστε και γιατι κανετε οτι κανετε.
-Αμα ξερεις το ΤΙ κανουμε, γιατι δεν μας συλλαμβανεις?
-Γιατι θελω να ξερω τον λογο που γινεται. Το γεγονος οτι δρατε τοσα χρονια αλλα δεν εχει πεθανει κανεις, ειναι αξιοπεριεργο. Ισως να μην ειστε οι πραγματικοι κακοι εδω περα.
-Χμμ... Εισαι περιεργος νεαρε Μαριν. Θα σου μιλησω ανοιχτα. Ο λογος που δεν ηθελα να μιλησουμε χθες ειναι γιατι ηταν πολλοι, απο τους αλλους εδω, ξυπνιοι και μπορει να μας ακουγαν. Ονομαζομαι Rui Dedere και ειμαι απεσταλμενος της Παγκοσμιας Κυβερνησης. Το τι κανω ακριβως δεν μπορω να στο πω αλλα μπορω να σου δωσω οποια πληροφορια θελεις για τους ανθρωπους αυτους.
-Wow! Να και κατι που δεν περιμενα να ακουσω! Ετσι εξηγειται και η τεχνικη που χρησιμοποιησες! Πρεπει να εισαι πολυ δυνατος.
-Ισως... Αλλα δεν εισαι εδω για να δεις ποσο δυνατος ειμαι...

Ο Red σαστισε για λιγο αλλα επανηλθε γρηγορα
-Ναι σωστα! Λοιπον πες μου. Τι παιζει με τους ανθρωπους αυτους, τους Red Dragon Bandits?
-Τα μελη τους ειναι ειτε προσφυγες απο αλλα νησια ειτε παιδιά εξοριστα απο την πολη του νησιου. Ειναι ανθρωποι που ηταν υπερβολικα ατυχοι ή η ζωη ηταν πολυ σκληρη μαζι τους, ανθρωποι που δεν ειχαν ποτε βοηθεια απο κανεναν. Και αυτοι, μαζευτηκαν εδω με σκοπο μια καλυτερη ζωη και να βοηθουν ο ενας τον αλλον. Φυσικα αντιμετωπιζουν καθημερινα το προβλημα της τροφης και του νερου και για αυτο καταληγουν στο να κλεβουν και να κανουν πλιατσικο αλλα, ειναι καλοι ανθρωποι και δεν εχουν το σθενος να σκοτωσουν καποιον. Μονο να τους κοιταξεις... Τοσα πολλα παιδια...
Ο Red καθαρα συγκινημενος, μαζευει τα συναισθηματα του και ρωταει
-Και εσυ γιατι τους βοηθας?
-Ειπαμε, δεν προκειται να σου πω τον λογο που βρισκομαι εγω εδω.

-Ναι σωστα... Καλα δεν θα επιμεινω. Μια τελευταια ερωτηση.
-Πες μου
-Πως ξερω πως ολα αυτα που μου λες ειναι αληθεια και δεν θες απλα να με ξεφορτωθεις?
-Χεχε... Εισαι ενας πεισματαρης Μαριν. Οριστε, παρε αυτο και δωστο στον ανωτερο σου. Θα καταλαβει.
Ειπε και του εδωσε ενα διπλωμενο χαρτι.
-Μαλιστα... Θα του πω οτι ειπες, αλλα αν δεν ειναι αληθεια, τοτε φανταζομαι πως θα πρεπει να ερθετε μαζι μας.
-Μην ανησυχεις. Δεν θα ξαναειδωθουμε συντομα.
Και με αυτο, εδειξε στον Red την εξοδο απο την σπηλια.
Ο Red εβαλε το διπλωμενο χαρτι στην τσεπη του και εφυγε απο την σπηλια. Κατηφορισε το μονοπατι που τον εβγαλε στους προποδες του βουνου και ξαναμπηκε στο μονοπατι απο το οποιο ειχε ερθει που εν τελη τον οδηγησε στην ακτη

Απο εκει, πηρε τον δρομο της επιστροφης. Ξανα εκανε περιπου την μισης μερας διαδρομη οπου απο μακρια ειδε το λιμανι και διπλα στο πλοιο του, προσαραγμενο ενα ακομα Μαρινοπλοιο.
Πλησιασε, κουρασμενος απο το περπατημα και ειδε τους Kitten Gang Pirates, δεμενοι, να μεταφερονται απο το ενα πλοιο στο αλλο.
Περιμενε να ολοκληρωθει η μετεπιβιβαση και επειτα ανεβηκε στο πλοιο του και αναζητησε τον Commander Craul. Για ακομα μια φορα, τον οδηγησε στο γραφειο του και καθισαν να μιλησουν.
-Λοιπον Red. Τι εχεις να αναφερεις?
-Περιεργα πραγματα κυριε.....
Και αφου του εξηγησε τι συνεβει
-Και στο τελος, για να μου αποδειξει οτι ηταν αυτος που ελεγε μου εδωσε αυτο.
Ειπε και εδωσε στον Commander το διπλωμενο χαρτι.

Αυτος, το πηρε, το ανοιξε, το ειδε και μετα προσεκτικα ξεκλειδωσε το συρταρι του και το αφησε μεσα.
-Φαινεται πως δεν εχουμε να κανουμε κατι αλλο εδω, ουτε ηθικα ουτε νομικα.
-Τι εννοειτε κυριε?
-Εννοω πως ηθικα δεν χρειαζεται να κανουμε κατι... Δεν ειναι σωστο να τους συλλαβουμε αλλα δεν ειμαστε και φιλανθρωπια να τους βοηθησουμε. Και νομικα... Εφοσων η Παγκοσμια Κυβερνηση εχει δικο της εκπροσωπο εκει, δεν νομιζω πως χρειαζομαστε και εμεις. Ξερει τι κανει αυτος.
Αλλα αρκετα με αυτα. Η αποστολη σου στεφθηκε με επιτυχια. Καλη δουλεια Red. Ελευθερος!
-Μαλιστα κυριε!
Ειπε και βγηκε απο την καμπινα.
Το πλοιο δεν θα ξεκινουσε μεχρι την επομενη μερα και ετσι ο Red βρηκε την ευκαιρια που εχασε την προηγουμενη μερα... Και αποχωρησε απο το καταστρωμα και πηγε στην καμπινα του, και συγκεκριμενα στο κρεβατι του.