[Τέλος-Αποστολή]Νομος και Ταξη! Η δικαιοσυνη πανω απο ολα! Μερος 1ο - Απο πολη σε φρουριο!

Εισαγωγη:

Red Fullman, ενας νεος, που μολις εχει τελειωσει την εκπαιδευση των ναυτικων και τα πραγματικα ταξιδια του στην θαλασσα ειναι ελαχιστα. Βρισκεται σε ενα πλοιο των Μαρινς με επικεφαλη τον Commander Craul και αλλους περιπου 50 ναυτικους. Απο την στιγμη που πατησε το ποδι του στο πλοιο ειναι σχεδον συνεχεια στην θαλασσα και αρμενιζουνε ψαχνοντας για περιπτωσεις ανθρωπων που χρειαζονται βοηθεια ή πιο σπανια κυνηγωντας πραγματικους πειρατες στην θαλασσα! Ειναι γενικα πολυ ενθουσιασμενος με την κατασταση την οποια εχει βρεθει αλλα προσπαθει να μην το δειχνει! Η δουλεια στο πλοιο του φαινεται δυσκολη και καμια φορα βαρετη αλλα ζει για την στιγμη που θα ερθει η δραση και θα δειξει την αξια του στους ανωτερους του ετσι ωστε να καταλαβουν με ποιον εχουν να κανουν και να του δωσουν την παντα πολυποθητη προαγωγη.

Την συγκεκριμενη χρονικη στιγμη που θα τον συναντησουμε, βρισκεται πανω στο πλοιο του Craul, στην βορεια θαλασσα, κατευθυνομενοι προς το νησι Lyneel για ελεγχο και ανεφοδιασμο και πανω στο παρατηρητηριο του πλεουμενου!

Συννεφιασμενη μερα ειχε ξημερωσει εδω και αρκετες ωρες. Υπολογιζα πως ο ηλιος θα ειχε φτασει στην κορυφη του ουρανου τετοια ωρα αλλα μοναχα ελαχιστες απο τις ακτινες του περνουσαν και φωτιζαν αχνα την γριζα αναστατωμενη θαλασσα.
Και συν ολα τα αλλα, εκει ψηλα που βρισκομουν σφυριζε και ο κρυος αερας...
-Μπρρρ... Δεν μας εφταναν ολα τα αλλα.... Πρεπει να κρυωνουμε κιολα!
Ειπα φωναχτα στον εαυτο που πριν αφησω ενα δυνατο φτερνισμα που προκαλεσε τα γελια των συντροφων μου απο κατω.
Οπως σηκωθηκα ομως για να τους δωσω να καταλαβουν με ποιον γελανε, η φωνη μου καλυφθηκε απο εναν κροτο! Τον πυροβολισμο μιας οβιδας!

Ακουστηκε απο μπροστα μας. Γρηγορα στραφηκα στην πλωρη και επιασα το τηλεσκοπιο.
Ισα που φαινοταν μπροστα μας, ενα πειρατικο πλοιο! Ειχε την μουρη προς τα εμας και ερχοταν κατα πανω μας.
-'Ει!! Red!! Τι ηταν αυτο που ακουστηκε!?!
Φωναξαν απο κατω.
Διστασα για μια στιγμη, στραβοκαταπια και φωναξα με οσο πιο δυνατη και καθαρη φωνη μπορουσα
-ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ ΠΛΟΙΟ ΙΣΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ! ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΠΑΝΩ ΜΑΣ!

Ποδοβολητα, μπερδεμενες φωνες και χαος επικρατησε στο καταστρωμα καθως ολοι αρχισαν να τρεχουν πανω κατω ειτε για να οπλιστουν οι ιδιοι ειτε για να οπλισουν τα κανονια αλλα μεσα στον πανικο τους συγκρουονταν μεταξυ τους και μαλωναν και δεν καταφερναν τελικα και πολλα.
Πηδηξα κατω στο καταστρωμα αλλα κανενας δεν φανηκε να ασχοληθηκε με τον κροτο.
Αρχισα να μπαινω μπροστα στους υπολοιπους και να τους ηρεμισω αλλα αδικος κοπος. Καθε φορα με εσπρωχναν.
-ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!
Φωναξα σε μια απελπισμενη προσπαθεια να του ανασυνταξω
-ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ!
Αλλα και παλι τιποτα.
Η λυση εμελλε να ερθει ομως λιαν συντομως οταν ανοιξε με παταγο το ενα απο τα δυο φυλλα της πορτας του Commander Craul και βγηκε αυτος φωναζοντας:
-ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΣΑΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ!
Και ολα παγωσαν. Ολοι ειχαν σταματησει να τρεχουν και κοιτουσαν σαν αποχαυνομενοι τον αρχηγο μας.
-ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ??? ΕΤΣΙ ΣΑΣ ΜΑΘΑΝΕ? ΜΗΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΩ ΟΛΟΥΣ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ? ΜΠΕΙΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΦΟΡΤΩΣΤΕ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ! ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΕΡΙΔΕΣ ΠΑΡΤΕ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΑΜΠΙΝΕΣ

O Commander Craul ηταν ενας ψηλος μελαχροινος ανδρας, με αρρενωπα χαρακτηριστικα στο προσωπο και ενα μεγαλο γυριστο μουστακι. Ντυμενος με την επισημη στολη του ναυτικου, παντα, και με ενα τεραστιο τσεκουρι στην πλατη του.
Η φωνη του ηταν καθυσηχαστικη και καθε λεξη του ενεπνεε θαρρος. Δεν τον ακουγαμε συχνα καθως δεν πολυ εβγαινε απο την καμπινα του αλλα ηταν εκει οταν χρειαζοταν.

Και ολα αυτα αποδειχθηκαν αληθινα για μια ακομα φορα καθως διαλυθηκε ολος ο χαμος και ολοι μπηκαν σε ρυθμο και ταξη.
Ολοι εκτος απο μενα. Καθομουν και τον κοιτουσα ακομα.
Ενταξει... Λογικο να γινει ο χαμος. Πρωτη φορα μας επιτηθονται πειρατες. Αλλα... Πως το εκανε? Γιατι ακουγαν αυτον και οχι εμενα? Ενταξει ειναι ανωτερος αλλα δεν νομιζω να ηταν μονο αυτο...
Αλλα ο συνηρμος μου κοπηκε απο τον Craul οταν με χτυπησε φιλικα στην πλατη:
-Μην καθεσαι ετσι Red. Οπλισου και παρε την θεση σου.
-Μ-Μαλιστα κυριε!!
Και ετρεξα κατευθεια στο οπλοστασιο, πηρα δυο μεγαλα σπαθια τα οποια τα στερεωσα σταυρωτα στην πλατη και μια καραμπινα στα χερια και επεστρεψα στο καταστρωμα παιρνοντας μια θεση μπροστα στην πλωρη, περιμενοντας την επομενη κανονια, ειτε δικη μας, ειτε δικη τους

Το πειρατικο πλοιο ειχε φτασει πλεον σε αποσταση βολης και δωθηκε η πρωτη εντολη για επιθεση.
Ο κροτος εκανε τα αυτια μας να βουιζουν για λιγα δευτερολεπτα και η κανονομπαλα εκσφεντονιστηκε διχως ομως να βρει ξυλο. Ακολουθησαν αλλες 4 αλλα και αυτες βυθιστηκαν στο νερο.
-ΓΕΜΙΣΜΑ!
Αλλα πριν ετοιμαστουν παρατηρησα κατι πολυ περιεργο. Οι πειρατες... πηδουσαν στην θαλασσα!
-Εεεεε... Διοικητα! Νομιζω τους πετυχαμε!
-ΑΡΝΗΤΙΚΟ! Καμια απο τις οβιδες μας δεν βρηκαν στοχο
Φωναξε ο παρατηρητης.
-Καντε ακρη
Ειπε ο Craul και κατευθυνθηκε μπροστα στην πλωρη κοιτωντας με τα κυαλια.
-Χμμ.. Εχει δικιο! Δεν χτυπησαμε κανεναν Red! Οχι εμεις τουλαχιστον!
-Τι εννοεις διοικητα?
Κοιταξτε καλυτερα!
Και σαν ενα σωμα, απορημενοι ολοι μαζι σκυψαμε μπροστα και προσπαθησαμε να δουμε τι πραγματικα συνεβει!

Και τοτε ηταν που το ειδαμε! Ενα αλλο μαρινοπλοιο κυνηγουσε το πειρατικο πλοιο και δεδομενου του αυξημενου αριθμου πειρατων στην θαλασσα φαινοταν να νικαει!
Ενας ακομα κροτος ακουστηκε και ειδαμε το πλοιο να αρχισει να γερνει και τελικα να βυθιζεται
-ΝΑΙ!!!
-ΜΠΡΑΒΟ!!!
-ΠΑΜΕ ΡΕ ΝΑΥΤΙΚΟ!!!
~ΜΠΑΜ~
Ακουστηκε το κανονι μας και μια κανονομπαλα εφυγε και χτυπησε τον αντιπαλο αποτελειωνοντας τον και βυθιζοντας τον τελειως.
Απορημενοι ολοι κοιταξαμε το κανονι μας και ειδαμε τον κανονιερη να γελαει ηλιθιωδως
-ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΔΙΕΤΑΞΑ ΝΑ ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΕΤΕ!!!
.
.
.
*censored*
Αλλα καλη δουλεια!
-Ευχαριθτω αφεθικο!

Τελικα πισω απο το μαρινοπλοιο(που απο οτι φαινεται ηταν μεγαλυτερο απο το δικο μας) εμφανιστηκαν ακομα δυο μικροτερα πλοια που το ακολουθουσαν.
Μας πλησιασαν και οταν εφτασαν διπλα μας ριξαμε την γεφυρα.
Ο πρωτος που την διεσχισε ηταν ενας ψηλος ανδρας, με καλυμενο το προσωπο του απο την μεση και κατω και ενα μεγαλο περιεργο φουντωτο καπελο του ναυτικου. Ηταν καλα ντυμενος, δεν φαινονταν πολλα απο τα μερη του σωματος του και στην πλατη του διεκρινες την "ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ"
Αυτο σημαινει πως ειναι το λιγοτερο Captain!
Σκεφτηκα και μετα προσεξα τα υπολοιπα διακριτικα που ειχε και μετα απο λιγη σκεψη, προσπαθωντας να θυμηθω, καταλαβα πως ηταν Captain!

Με το που πατησε το ποδι του στο πλοιο μας, ολο το πληρωμα παρατεταγμενο στην σειρα χαιρετισε στρατιωτικα τον Captain και ακολουθησε στον χαιρετισμο και ο Craul λιγα βηματα μπροστα απο μας.
-Καλως ορισες στο πλοιο μας Captain Shu. Καλη δουλεια πριν απο λιγο.
Δεν υπηρχε απαντηση ομως, ισως να γελασε αλλα δεν ειδαμε κατι τετοιο.
Παμε μεσα να μου πεις τις λεπτομεριες?
Ο Shu παλι δεν απαντησε, απλα εγνεψε και χωρις καποια δικια του συνοδεια πηγαν με γρηγορα βηματα στην καμπινα του Craul

Οση ωρα ηταν μεσα στο γραφειο υπηρχε ενα μικρο σουσουρο και πηγαδακια ειχαν δημιουργηθει, ολα μιλωντας για το Shu, ποιος ηταν αυτος και τι ακριβως ηταν αυτο που ηθελε λεπτομεριες ο Craul.
Μερικες απο τις κουβεντες που ακουστηκαν ηταν πως εχει συμμετεχει σε Buster Call και πως ειναι χρηστης φρουτου του διαβολου διχως ομως πληροφοριες για αυτο. Αραγε ισχυε? Πιστευα πως δεν θα μαθαινα συντομα...

Και το ανοιγμα της πορτας με την διελευση των αρχηγων μας ηρθε για να φερει τελος στις συζητησεις μας και να μαζευτουμε γυρω απο αυτους για να μας αναγγειλουν τα σχεδια τους.
-Λοιπον ναυτες, ο Captain Shu απο εδω ζητησε την συμβολη μας στην βοηθεια και προστασια του βασιλια Juon, βασιλια της πρωτευουσας του Lyneel, καθως η αυτου μεγαλειοτης φοβαται επιθεση απο καποιους εξοριστους κατοικους που επιθυμουν να τον βλαψουν.
Αποστολη μας ειναι να προστατευσουμε την πολη και να αμυνθουμε απεναντι στην επιθεση αυτη, πιανοντας τους αρχηγους τους και στελνοντας τους να απολογηθουν στην φυλακη!
Εγινα κατανοητος?
-ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΥΡΙΕ!
Φωναξαν ολοι, και εγω μαζι, και με ενα γνεψιμο του Craul στον Shu, ο τελευταιος αποχωρησε στο πλοιο του και βαλαμε και τα 4 πλοια πλωρη για το νησι

Και τελικα φανηκε. Ενα νησι με πολλα ελατα και αλλα δεντρα σε σημειο οπου το μεγαλυτερο μερος του φαινοταν με δασος και αρκετους λοφους, εναν εκ των οποιων ηταν τοσο μεγαλος που θα μπορουσες να τον πεις και βουνο!

Στριψαμε και ακολουθησαμε παραλιακα το νησι μεχρι που φτασαμε σε ενα ανοιγμα, στους προποδες ενος μεγαλου λοφου. Ηταν ενας φυσικος κολπος και αραξαμε εκει.
Η εντολη να αποβιβαστουμε ακουστηκε και ολοι πηραμε οπλα, προμηθειες και υλικα που ισως μας χρειαζονταν και ξεκινησαμε να ανηφοριζουμε.
Μια μικρη ομαδα μοναχα εμεινε πισω να προσεχει τα πλοια και χαρηκα ιδιαιτερως οταν ο Craul δεν με εβαλε σε αυτην!

Ο δρομος που πηγαιναμε ηταν ενας στενος χωματοδρομος, οχι πολυ πατημενος, που περνουσε ακριβως μεσα απο το δασος και που οπως να ειχαν πει οδηγουσε κατευθειαν στην πρωτευουσα και ηταν πιο ασφαλες για την διατηρηση της μυστικοτητας

Περπατησαμε για λιγη ωρα αυτο το μονοπατι, που ελικοειδως μας περασε μεσα απο αρκετες εκπληξεις οπως αγεφυρωτα ποταμια, μαζωξη μελισσιων, αγρια ζωα και αλλους κινδυνους και τελικα ειδαμε το τελος του δασους. Και εκει ηταν η πολη Lyneel... Μια ζωντανη πολη με πολλα πυκνοκατοικημενα σπιτακια που καταληγουν σε ενα μεγαλο, πολυσυχναστο και πολυτελες λιμανι ενω απο την αλλη ακρη, στην κορυφη του λοφου δεσποζε ενα μικρο παλατι, στο οποιο και πηγαιναμε.
Αρχισαμε να διασχιζουμε την πολη απο τα μεσα της και ανηφορικα. Ο κοσμος μας ανοιγε τον δρομο και ψυθιριζε ο ενας στο αυτι του αλλου, καποιοι δειχνοντας μας ακομα και με το δαχτυλο, ομως δεν φαινονταν ανησυχοι, ισα ισα σαν να μου φαινονταν ανακουφισμενοι. Οπως και να εχει δεν ειχε σημασια. Σε λιγο ολοι τους θα εμπαιναν στα σπιτια τους και η πολη θα αμπαρωνωταν, τους αρεσε δεν τους αρεσε. Επρεπε να αντιμετωπιστει αυτη η κατασταση και οσο αφορα εμενα, δεν νομιζω να μην θελουν την βοηθεια μας