[Τέλος-Αποστολή]Νομος και Ταξη! Η δικαιοσυνη πανω απο ολα! Μερος 1ο - Απο πολη σε φρουριο!

Εσφιξα τα δοντια, εσφιξα τις λαβες των σπαθιων μου και μπηκα στην μαχη. Καθε βημα ισοδυναμουσε σε πονο. Καθε κινηση του χεριου μου ισοδυναμουσε σε ακομα μεγαλυτερο πονο. Οτι και να εκανα πονουσα. Ηθελα να σταματησω. Ηθελα τοσο πολυ να σταματησω. Αλλα εβλεπα τους υπολοιπους να ειναι εξισου τραυματισμενοι και να συνεχιζουν, και αυτο μου εδινε δυναμη και συνεχιζα.
Αλλα αρχισαμε να πεφτουμε. Ο ενας μετα τον αλλον, με γρηγορο ρυθμο, παραδινομασταν στις πληγες και στον πονο και πεφταμε στο εδαφος. Αρκετοι απο τους επαναστατες ειχαν πεσει ή φυγει αλλα ηταν παρα πολλοι ακομα.

Η ωρα που ειχα μεινει μονος δεν αργησε να ερθει. Ολοι γυρω μου ηταν στο πατωμα, αιμοφυρτοι και αναισθητοι και εγω ημουν πολυ κοντα σε αυτην την κατασταση.
Ορμαει πανω μου ενας επαναστατης με το σπαθι του και τελευταια στιγμη το αποφευγω πηδωντας προς τα πισω και χτυπωντας την πλατη μου στον τοιχο. Ενας αλλος ορμαει αλλα η λεπιδα μου μπαινει μπροστα στην δικια του και με ωμη δυναμη, τον εσπρωξα προς τα πισω.
Ημουν στα γονατα, δεν μπορουσα να σηκωθω, με περικυκλωναν και απο οτι καταλαβαινα με μισουσαν. Και θα πεθαινα εκεινη την ωρα... Το ειχα πιστεψει

Ομως η λυτρωση ηρθε την τελευταια στιγμη! Πανω απο 200 ναυτικοι τρεχοντας και με σπαθια και πιστολια στα χερια εφτασαν στην πλατεια και επεσαν σαν μαινομενα θηρια πανω στους επαναστατες πατωντας τους τα κεφαλια στο εδαφος σαν να ειναι ζωα.
Γρηγορα το εχθρικο πληθος αρχισε να διαλυεται και η μαχη μετατραπηκε σε κυνηγητο. Οι επαναστατες πεταξαν τα οπλα κατω και αρχισαν να τρεχουν μεσα στα στενα, να πηδανε στην θαλασσα και να σκαρφαλωνουν στις σκεπες. Αλλα δεν υπηρχε διαφυγη. Ολοι ενας-ενας πιαστηκαν και δεθηκαν. Αλλα εγω δεν ημουν εκει για να το δω. Πολυ συντομα μετα την αφιξη τους παρεδωσα πνευμα και εκλεισα τα ματια μου.

Οταν ξανανοιξα τα ματια μου βρισκομουν μεσα σε ενα δωματιο, πανω σε ενα κρεβατι, πανω σε ενα πλοιο που κουνιοταν!
Ημουν παντου δεμενος με γαζες και ο πονος ειχε υποχωρησει καπως.
Βγαινοντας εξω απο την καμπινα αντικρυσα κατι πολυ ωραιο. Βρισκομουν πανω στο πλοιο μας, μεσοπελαγα και ολοι οι ναυτες που ηταν εκεινη την ωρα πανω στο καταστρωμα παρατησαν οτι εκαναν και αρχισαν να πανυγυριζουν και να φωναζουν το ονομα μου. Πολλοι απο αυτους ηταν χτυπημενοι οπως εγω αλλα ολοι τους χαμογελουσαν. Ηρθαν κατα πανω μου, δινοντας μου συγχαρητηρια και ευχαριστωντας με και στην κυριολεξια με πηραν σηκωτο και με πηγαν στον καπετανιο που ηθελε να με δει.

Εκει, ο Craul με ενα μεγαλο χαμογελο με συγχαρε προσωπικα και μου εξηγησε τι εγινε απο τοτε που εγω εχασα τις αισθησεις μου.
Η μαχη στην πολη μετα απο λιγη ωρα σταματησε τελειως καθως ολοι οι επαναστατες ειχαν πιαστει, μαζι με την κοντη γυναικα που φανηκε να ειναι μια καταζητουμενος επαναστατρια με επικυρηξη 2.000.000 μπερι και μια απο τους αρχηγους τους. Ο δευτερος αρχηγος τους με μια μικρη ομαδα ειχε μεινει πισω στο χωριο τον οποιο τον νικησε σχεδον μονος του ο Captain Shu και τους φεραμε και αυτους πισω στην πολη. Ο Shu εκανε τις απαραιτητες συλληψεις και πηρε οσους χρειαζοταν στα πλοια του ενω οι υπολοιποι μπηκαν στις φυλακες του βασιλια Juon, εστω και προσωρινα. Γρηγορα πηραμε ολους εσας τους τραυματιες και σας δωσαμε τις πρωτες βοηθειες ενω ο βασιλιας και η κορη του μας ευχαριστησαν θερμα για την πολυτιμη βοηθεια που τους προσφεραμε.
Ο βασιλιας ηθελε να σε συγχαρει προσωπικα αλλα δεν φαινοσουν προθυμος να ξυπνησεις οποτε μιση μερα πριν φυγαμε.
Πραγματικα καλη δουλεια εκει εξω Red... Χαιρομαι που σε εχω μαζι μου.
Ειπε, χτυπωντας με στην πλατη.

Ημουν πραγματικα παρα πολυ χαρουμενος. Ο καπετανιος μου ειχε αρχισει να με αναγνωριζει και ειχε αρχισει και το πραγματικο ταξιδι προς την εκπληρωση των ονειρων μου

Προσεχώς η βαθμολόγηση!

Όνομα χαρακτήρα: Red Fullman

P.o.M. Points: 15

Belli: 52.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Καλή η πρώτη ιστορία, ιδιαίτερα το δεύτερο μισό κομμάτι της όπου υπήρχε και η περισσότερη δράση. Μου άρεσε ο τρόπος που παρουσίαζες τις σκέψεις του χαρακτήρα σου. Παρατηρήσεις μου είναι για την πρώτη σκηνή όπου περιέγραψες ότι σας επιτέθηκαν πειρατές. Πειρατές δεν επιτίθονται σε οργανωμένα πλοία marines γιατί ξέρουν ότι θα πάθουν αυτό που έπαθαν. Επίσης έχω μια μικρή ένσταση για το φιλικό χτύπημα στην πλάτη από τον commodore σου. Εφόσον δεν σε ήξερε καλά και έχει τόσο ανώτερο βαθμό, η συμπεριφορά του πρέπει να είναι πιο αυστηρή. Το λέω περισσότερο για μελλοντική ιστορία. Επίσης φρόντισε να μην γράψεις υπερβολές σε μάχες, τουλάχιστον όσο είσαι ακόμα "αρχάριος". Δεν είναι κακό να παρουσιάζεις τον χαρακτήρα σου κάπως αδύναμο. Ίσα ίσα που κάνει την συνέχεια της εξέλιξης ενδιαφέρουσα. Στην ιστορία, παραλίγο να το τραβήξεις.
Αυτό που ρώτησες για τους απρεπείς χαρακτηρισμούς που μπορείς να γράφεις:Όχι βρισιές, ή τουλάχιστον φρόντιζε να μην τις γράφεις ολογράφως. Προσωπικά δεν με πειράζουν, αλλά οι κανόνες. Μπορείς να γράφεις στην αρχή της ιστορίας μία προειδοποίηση, αν περιέχει υβριστικό περιεχόμενο.