[Τελευταίο Μέρος] Γράμματα και αίματα: Το χώμα βάφτηκε κόκκινο. [Τέλος-Αποστολή-Φρούτο] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

"Ε, δε σκέφτηκα κάθε λεπτομέρεια, μια γενική εικόνα έχω στο μυαλό," διέκοψε άνετα, λες και περίμενε αυτήν την απάντηση. "Μα αν το δούμε λογικά, τίποτα άλλο δε συνδέει τις τοποθεσίες και μόνος σου είπες πως παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο πως όλοι απήχθησαν από τα μέρη εκείνα. Εξάλλου, γι αυτό θα πάμε από κει΄ για να ψάξουμε να βρούμε κι άλλα στοιχεία."
"Μάλλον έχεις δίκιο σ'αυτό," απάντησε αφηρημένος ο επαναστάτης΄ φαινόταν πως ξαφνικά κάτι πέρασε απ'το μυαλό του, αλλά δεν φαινόταν πρόθυμος να πει τι ήταν. Ακόμα και που ήξερε πως τα μάτια του Hyakkimaru ήταν πάνω του και τον παρακολουθούσαν στενά, δε μπορούσε να το ελέγξει. Γιατί στην πραγματικότητα, και να μην τον είχε κόψει ο διοικητής, θα σταματούσε έτσι κι αλλιώς. Μια φριχτή, αλλά τόσο...ταιριαστή στην υπόθεση σκέψη πέρασε απ'το μυαλό του. "Δεν έχει κλείσει η υπόθεση." Επιτέλους ξαναβρήκε τη συγκέντρωση και το χαμόγελό του! "Όταν πάμε εκεί θα βρούμε-"
"Εσύ δε θα ρθεις μαζί μας," μίλησε για πρώτη φορά αργά, αλλά σίγουρα ο κυνηγός. "Δεν έχεις κάποια θέση που να δικαιολογεί την παρουσία σου σε μια επίσημη έρευνα τουλάχιστον και τυπικά και μόνο δε μπορείς να είσαι παρών," δικαιολογήθηκε κάπως, γιατί ακόμα και στον εαυτό του είχε φανεί απότομος.
"Έχει δίκιο," είπε αμέσως ο Grey όμως "και αυτά που σου λέω, χάρη είναι γιατί υπήρξες πολύτιμη βοήθεια." Ε, έτσι που το θέτανε, είχανε ένα δίκιο. "Εκτός αυτού, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συναντήσουμε εκεί κάτω. Θα ήταν ανόητο κι ανεύθυνο να σε βάλουμε σε τέτοιο κίνδυνο. Εμείς υποχρεούμαστε, αλλά εσύ όχι."
"Ναι, ναι, καταλαβαίνω΄ για το καλό μου, σωστά; Χε, πάντα αυτό μου έλεγαν--και όταν μεγάλωνα αλλά και τώρα προφανώς." Αναστέναξε, μα πριν προλάβει να παραπονεθεί κανείς, σηκώθηκε απ'την καρέκλα και τους κατένευσε. "Τέλος πάντων, θα το κάνουμε με τον δικό σας τρόπο. Θα καθίσω ήσυχος και δε θα σας ακολουθήσω. Αλλά να το θυμάστε," είπε ενώ ήτανε στην πόρτα, έτοιμος να φύγει "είναι κάτι πολύ πιο άρρωστο από ένα απλό σκλαβοπάζαρο, το νιώθω." Αν και θα πρεπε να πω "το ξέρω", αναλογίστηκε.
Τότε, με την απάθεια που μόνο η εμπειρία προσέφερε σε κάποιον άνθρωπο, ο διοικητής είπε "να σου πω κάτι; Σε πιστεύω."

Και μ'αυτό και οι τρεις μαζί έφυγαν από το Παλάτι...

Όμως ο Bola είχε κάθε πρόθεση να επιστρέψει. Μέχρι εκεί που θα τον έβλεπαν, είχε πει θα πάει κανονικά προς την κατεύθυνση του σπιτιού που τον φιλοξενεί αλλά με το που τον έχαναν από τα μάτια τους θα πήγαινε γραμμή πίσω εκεί που ήτανε. Γιατί είχε βρει τη λύση, την απάντηση στον γρίφο που τους ταλάνιζε τόσες βδομάδες: ο δράστης, αυτός που είχε απαγάγει όλους αυτούς τους ανθρώπους, δεν ήταν κανένας άλλος από τον ψυχάκια αδερφό του βασιλιά! Είχε τα μέσα μα και τα χρήματα για να βάλει άλλους, πιο έμπειρους κακοποιούς να κάνουν τις βρωμοδουλειές του. Κι όλα έβγαζαν νόημα! Αυτός έλεγε όλη την ώρα πως κάποιος ανώμαλος τα έκανε όλα αυτά κι αυτός ήταν αν μη τι άλλο ανώμαλος.

Μα το σημείο που τον ανάγκασε επιτέλους να κάνει τη σύνδεση ήταν το ότι από μόνος του είπε πως δε μπορεί κάποιος να κρατά τόσους ανθρώπους χωρίς ναρκωτικά--και ο άνθρωπος αυτός είχε δώσει ναρκωτικά στις κοπελίτσες για να τις κρατάει πειθήνιες. Άρα το λογικό του άλμα δεν ήταν και τόσο μεγάλο. Εξάλλου, θέατρο, κούκλες, κουκλοθέατρο...έβγαζε νόημα.

Πέντε λεπτά αφού έφυγε από το Παλάτι, σταμάτησε. Κοίταξε γύρω του, φαινομενικά ανυποψίαστος και χαλαρός ΄ κανείς δεν υπήρχε τριγύρω. Χαμογέλασε, κι έκανε αναστροφή για να γυρίσει πίσω. Όπως έστριβε όμως, είδε ένα αλλόκοτο θέαμα: ένας τεράστιος τύπος εμφανίστηκε από το πουθενά, κρατώντας ένα ρόπαλο στα χέρια. Φαινόταν εγκληματίας. Απ'την άλλη έπιασε με την άκρη του ματιού του ένα ακόμα πιο αλλόκοτο θέαμα: ο Joss έτρεχε προς το μέρος του αλαφιασμένος, με την καραμπίνα του στα χέρια του!

Δεν ήξερε για το τι έπρεπε να είναι περισσότερο έκπληκτος΄ που ένας τρελός ερχόταν προς το μέρος του ή πως ο Joss ερχόταν προς το μέρος του σαν τρελός; Δεν πρόλαβε όμως να δει τίποτα άλλο από τον φίλο του να σηκώνει ψηλά το όπλο, σαν να τη δείχνει και μετά να την πετάει προς εκείνον. Τσιρίδες ακούστηκαν από παντού κι όσοι έτυχε να περνάνε έτρεξαν μακρυά πανικοβλημένοι! Έκανε μια μεγάλη βουτιά για να την πιάσει με ενωμένες παλάμες--κατάφερε και απέφυγε ένα χτύπημα που δεν είδε ποτέ να του έρχεται...!

Η περίοδος χάριτος  όμως κάπου εκεί τέλειωσε, όταν ένιωσε ένα δυνατό χτύπημα στα πλευρά του!  "Α!" Pαραλίγο να πέσει, αλλά κρατήθηκε—αντεπιτέθηκε χωρίς καν να προλάβει να οπλίσει την καραμπίνα: όπως ο άλλος είχε το ρόπαλο, έτσι χρησιμοποίησε κι εκείνος το όπλο του. Δεν είδε καν που ήταν ο εχθρός του, απλώς το κούνησε με την ελπίδα πως θα τον έβρισκε!

Δεν έκανε και λάθος: τον βρήκε στο δόξα πατρι και τον έριξε κάτω. Αμέσως γύρισε και τον χτύπησε, μέχρι ωσότου να ήταν απολύτως σίγουρος πως δε θα σηκωνόταν. Τον αναισθητοποίησε. Κοίταξε καλά πρώτα, τον σκούντηξε και με το δάχτυλο του, αλλά δε σάλεψε, μόνο ροχάλισε. "Αυτό ήταν παραδόξως εύκολο," μονολόγησε, κοιτώντας μια τον εχθρό του, μια την καραμπίνα-ρόπαλο του…

Τον έφτασε κι ο Joss, λαχανιασμένος. Στηρίχτηκε στα πόδια του μέχρι να προλάβει την ανάσα του και μετά ίσιωσε. "Αυτός που σου επιτέθηκε είναι πειρατής, πρωτοπαλίκαρο ενός Shoujou. Όμως το πιο σημαντικό είναι πως ο άνθρωπος που στον έστειλε για να σε βγάλει εκτός είναι δικός μας." Δεν τον άφησε καν να σκεφτεί τι μπορεί να σήμαινε αυτό που είπε και συνέχισε ακάθεκτος. "Έχουμε έναν προδότη ανάμεσα μας."

Σημαντικές πληροφορίες, απότομα δοσμένες—τόσο απότομα που ένιωσε σχεδόν φυσική αντίδραση. "Πως τα ξέρεις αυτά; Και γι αυτό ήρθες;"
"Βρήκα ένα σημείωμα" έπιασε κάτι από την μέση του και το παρουσίασε "που αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία πως ένας από τους 1001 δουλεύει για το Ναυτικό. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερα νε εξακριβώσω ποιος, γιατί όταν είδα το γεράκι να προσγειώνεται, το μπέρδεψα με το Κοτόπουλο, νόμιζα πως ήταν από σένα και πήγα και το πήρα χωρίς να το σκεφτώ εκείνη τη στιγμή. Είχα άδικο όμως, ο αποστολέας ήταν πολύ διαφορετικός…"

Ο Bola ειχε μεινει να κοιτα το χαρτι αποσβολωμενος. Εγραφε:


Υπογραφη; Μονο δυο γραμματα: C. D. Και φυσικα, ολα αυτα στον ιδιο καλλιγραφικο, πομποδη, γυναικειο σχεδον γραφικο χαρακτηρα του ανθρωπου που περιμενε περισσοτερο απο κανεναν αλλο: Caesar Denier. Ο Joss εθχε απολυτο δικιο: ειχαν ενα χαφιε αναμεσα τους αλλα καθλου χρονο να τον αποκαλυψουν. Τσακισε το σημειωμα στη γροθια του. "Σ'ευχαριστω," ειπε και χαμογελασε, μα φαινοταν το ποσο βεβιασμενο ηταν. "Τωρα που ξερω πως καποιος μου την εχει στημενη θα προσεχω περισσοτερο. Εσυ πανε στο σπιτι που μενω, παρε τον Ernie και πατε στο πλοιο."

Το Καροτο πηγε να διαμαρτυρηθει, μα τα σημωμενα φρυδια του επαναστατη τον απετρεψαν. "Χωρις αντιρρησεις, αντε. Θα επιστρεψω αυριο την ιδια ωρα με τωρα εκτος απροοπτου. Και θα εχω και τον Σημαδεμενο μαζι μου, οποτε μη φυγετε χωρις εμας, ε!"

Γελασε στο χαζο του αστειο, oσο και να μην ηταν αστειο κι ο Joss χαμογελασε μονο απο ευγενεια. Εγνεψε ομως πως συμφωβησε στους ορους του φυσικου ηγετη του γκρουπ τους κι εφυγε τρεχοντας. Ωρα να εκανε κι εκεινος το ιδιο: εκανε μεταβολη κι ετρεξε προς το Παλατι! Συχνος πελατης καθως ηταν εκει, οταν εφτασε στην πυλη, δεν αναρωτηθηκε κανεις για την παρουσια του και του επιτραπηκε η εισοδος χωρις πολλες ερωτησεις. Αφου μπηκε μεσα, το πρωτο πραγμα που εκανε ηταν να ψαξει εναν οποιονδηποτε φρουρο.

Βρηκε εναν. "Που διαμενει ο αδερφος του βασιλια, Jasper?"
"Δε μπορω να αποκαλυψω τετοιες πληροφοριες στον καθενα κυριε," αποκριθηκε ηρεμος εκεινος.
"Συγγνωμη, δεν το ειπα: ο διοικητης Grey μου ζητησε να τον βρω και να του μιλησω γιατι μπορει να βοηθησει στην υποθεση με τις εξαφανισεις."

Φανηκε διαστακτικος, και με τα ματια του εψαχνε δεξια κι αριστερα για καποιον αλλον. "Σοβαρα σε μιλαω ρε, μην κοιτας περιεργα. Θυμηθηκε πως ο πρωην αντιβασιλεας γνωριζει πολλα για το θεατρο κι εφοσον αυτο εμπλεκεται στην υποθεση...!"

Aν και τωρα φανηκε πολυ πιο προθυμος να βοηθησει και παλι δεν εδωσε τις πληροφοριες που χρειαζοταν ο Bola. "Ναι, αλλα ζητησε να μην ενοχληθει απο κανενα για τις επομενες δυο ωρες κι οταν δινει τετοια εντολη, κανεις δεν επιτρεπεται να εισελθει στα ιδιαιτερα του."
"Ε παλι καλα που δεν ειμαι κανεις και ειμαι καποιος! Εξαλλου, αν του πω τι τον θελω, δε θα εχει προβλημα."
"Καλως," ειπε λιγα δευτερολεπτα αργοτερα, που στον ανδρα φανηκαν για αιωνες "θα σε συνοδευσω μεχρι-"
"Καλε χαζος εισαι," αναφωνησε πειστικα ο επαναστατης; "Πες μου που ειναι και θα παω μονος μου."
"Μα δεν-!"
"Εσυ μπορει να χασεις τη δουλεια σου, εγω οχι. Σκεψου το. Μεχρι να του εξηγησουμε μπορει να σε χει απολυσει. Νομιζεις θα παραδεχτει οτι ειχε λαθος και θα σε ξαναπαρει αν το κανει...; Δε θελω να σε παρω στον λαιμο μου."

Ενας μικρος πανικος φανηκε να διαπερνα τον ενστολο κυριο με το σπαθι στον γοφο και κοιταξε τριγυρω κρυφα, πριν δειξει δεξια με τον αντιχειρα του και πει με ακρα μυστικοτητα: "αφου φτασεις στο τελος του διαδρομου, στριβεις αριστερα. Εχει σκαλες. Τις ανεβαινεις και πας ευθεια. Στη δευτερη πορτα δεξια σου ειναι το δωματιο του. Καλη τυχη." Εγνεψε ο ενας στον αλλον κι ο φρουρος εφυγε, κανοντας λες και δεν τον ειχε δει ποτε. Απ'αυτο και μονο καταλαβε ποσο σε υποληψη τον εχουν ολοι, που προδιδαν την τοποθεσια του τοσο ευκολα. Οι λιγες καμαριερες που συναντησ στον δρομο του δεν πολυ-νοιαστηκαν, αρα ουτε κι αυτες ειχαν προβλημα με το αν παθαινε κατι. Εξυπνοι ανθρωποι.

Εφτασε στο δωματιο του Jasper λοιπον, ανενοχλητος. Χτυπησε την πορτα. Καμια απαντηση. Ξαναχτυπησε...αλλα παλι τιποτα. Την τριτη φορα μονο ακουστηκε ενα αγανακτησμενο "φυγετε!" πριν ξαναχτυπησει, ετσι μονο για σπασιμο, την τεταρτη φορα...η οποια απαντηθηκε με ενα "ειπα δρομο!" Δεν ακουστηκαν βηματα να πηγαινουν στην πορτα. Ο Bola χαμογελασε σαν τρελος--του ειχε δωσει αρκετη προειδοποιηση: γυρισε το πομολο και την ανοιξε διαπλατα!

"Aμαν," φωναξε και χτυπησε τα χερια του στο κομοδινο! "Δεν ειπα να μην-Α...!" Με το που ειδε ποιος ηταν στην πορτα, τρομοκρατηθηκε: τσιρηξε και πηγε να κρυφτει, αλλα ο επαναστατης, που περιμενε τετοια αντιδραση, εκλεισε την πορτα πισω του κι αμεσως τον επιασε απ'το κολλαρο του πουκαμισου του. "Τ-τ-τ-τ-τ-τ-τι θελεις εσυ εδω;"
"Σαν γυναικουλα φωναζεις το ξερεις;" Ειδε πως ηταν ετοιμος να ξαναφωναξει, μα πιο δυνατα γιατι φουσκωσε τα πνευμονια του--τον χτυπησε στο στερνο και η φωνη του χαθηκε στον λαιμο του. "Μη με κανεις εμενα ετσι κοπελια. Αντε. Θα κατσεις εδω τωρα ηρεμα κι ωραια και θα μου απαντησεις σε μερικα πραγματα που θελω. Καλαβες;"

Μεσα απο βηχα και φλεμματα, καταφερε να μιλησει: "και γιατι να το κανω αυτο παρακαλω;"
"Α, πολυ απλο: αν δεν το κανεις θα σε λιανισω. Και δε θα προλαβει να σε σωσει κανεις." Ο φοβος του ηταν απτος σχεδον, οταν ο επαναστατης ειπε κατι τοσο απειλητικο με τοσο μεγαλο χαμογελο. Καταπιε με δυσκολια και τα χειλη του τρεμοπαιξαν πριν σχηματισουν εναβεβιασμενο μειδιαμα. Ο Bola πηγαινε στοιχημα πως ο μονος λογος που δεν ετρεχε πανικοβλητος, ηταν επειδη τον κρατουσε σφιχτα.
"Τι θες να μαθεις...;"
"Αρχικα, τα ονοματα των συνεργων σου στο πανυγηρακι. Και δεν εννοω μονο τις κοπελιτσες, ανωμαλα τερατα," προσεβαλε με απολυτη ηρεμια "αλλα και για τους εξαφανισμενους." Εκανε σαν να σκεφτεται κατι για πρωτη φορα με το χερι του να τριβει το πηγουνι. "Ααααα ναι. Θα χρειαστω να μου πεις και πως να παω εκει που τους κρατατε ναι;"

Για μια στιγμουλα μονο, τα ματια του γουρλωσαν με ανησυχια, αλλα μετα καμωθηκε και παλι τον ανηξερο. "Δεν ξερω τι εννοεις," ειπε με οση αξιοπρεπεια μπορει να του ειχε μεινει κι αν ο Bola δεν τον παρακολουθουσε στενα - η δεν ηξερε τι ηταν - μπορει να επεφτε για το ψεμα του.
"Ωωω, έλα τώρα που δεν ξερεις! Οι απαγωγές αρχινισαν με το που πατησες τακουνι στο νησι και να μη μιλησω για το ξαφνικο ενδιαφερον σου στο θεατρο...κι εγω που ξερω ποσο σου αρεσουν οι κουκλες και το κουκλοθεατρο, δε μπορει να μην το καταλαβαινα. Γι αυτο πες μου ακριβως ο,τι θελω να μαθω, κι εγω οχι μονο δε θα σε δειρω, αλλα δε θα πω λεξη πως σε πιασα, πχ, να προβαρεις γυναικειο φορεμα στον καθρεφτη, τι λες;"

Δαγκώθηκε ο αλαζόνας άντρας και κοίταξε οπουδήποτε εκτός του επαναστάτη, πράγμα που αποδείχθηκε δύσκολο εφόσον ποτέ δεν τον άφησε και μάλιστα έπιανε και τον ώμο του. Μάλιστα, όταν τον είδε πάλι έτοιμο να ξεφωνίσει τον ξαναχτύπησε, μα πιο δυνατά, κόβοντας του τη φόρα! "Αααα, με κάνεις να χάνω την υπομονή μου, πρόσεχε. Ή μου λες, ή δεν το έχω σε τίποτα να-"
"Εντάξει," υπέκυψε, τα χέρια του ψηλά σαν δείγμα παράδοσης. "Εντάξει...θα σου πω ό,τι θες να μάθεις. Πήγε να πέσει από την πολύ συγίνηση, μα ο Bola δεν τον άφησε. Τον έβαλε να κάτσει στην πολυτελή καρέκλα του γραφείου του. "Jerry Faye, ο άνθρωπος στου οποίου το σπίτι μας βρήκες. Brian και Pete Cornwall οι δύο κύριοι που έμοιαζαν μεταξύ τους, αδέρφια. Και ο ναυτικός που μας διευκόλυνε λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος, λέγεται Tarlok Dale." Ποτέ δεν έχασε την ευθυτενή στάση του, κι ακόμα κι έτσι, θεωρούσε τον εαυτό του πολύ ανώτερο. Τον αηδίαζε. "Τους απηχθένες, τους κρατάμε αιχμάλωτους στα μπουντούμια του κάστρου..." Μετά απ'αυτό άρχισε να του εξηγεί πώς και από πού θα καταφέρει να εισέλθει σε αυτά, με την απειλή της σωματικής του ακεραιότητας μόνιμη αν αποτύχαινε να του μεταφέρει σωστές πληροφορίες. "Να ξέρεις όμως," είπε στο τέλος με μια σαδιστική διάθεση "πολλοί που πάνε εκεί κάτω δε γυρίζουν ποτέ."

Το φρύδι του Bola σηκώθηκε τόσο πολύ, που αν τα μαλλιά του δεν ήταν ξανθά, το μισό θα είχε χαθεί στα πλαϊνά της φράντζας του.

"Είτε για περιπολίες, είτε για να δουν κάποιον αγαπημένο, είτε μόνο επειδή μπήκαν καταλάθος, δεν επέστρεψαν. Το μπουντρούμι, λένε, τους έφαγε. Η τελευταία άμυνα του Παλατιού--έτσι ονομαζόταν κάποτε και είχαν δίκιο να το πούνε έτσι. Εκεί χάθηκε ακόμα και ο θρυλικός ληστής Hohen πριν εκατό χρόνια ΄ είχε κλέψει ένα μεγάλο θησαυρό του βασιλίου, αλλά δεν ξανακούστηκε ποτέ...και το τελευταίο μέρος που είχε πάει, στην προσπάθειά του να δραπετεύσει ήταν τα μπουντρούμια."
"Φχαριστώ για την προειδοποίηση ΄ ήξερα πως κατά βάθος με γουστάρεις," αστειεύτηκε κι εκεί που ο αντιβασιλέας γύρισε απ'την άλλη προσβεβλημένος, του έδωσε μια στο κεφάλι και τον έβγαλε αναίσθητο! "Τσ, χαζή κοπέλα," έριξε μια τελευταία προσβολή με χαμόγελο.

Μετά τον πήρε, τον σήκωσε, τον έβαλε στο κρεββάτι του και τον σκέπασε για να δείχνει ότι κοιμάται. Το φόρεμα που είχε στα χέρια του όταν μπήκε, το πήρε και το καταχώνιασε κάτω από το βαρύ ξύλο του κρεββατιού, να μην το δει άλλος. Υποσχέθηκε, τι να έκανε; Ο Bola πάντα κρατάει τις υποσχέσεις του...όλες. Και μετά απ'αυτό, όχι άλλες καλοσύνες για σήμερα.

Τώρα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε, υπήρχαν δύο τρόποι να πάει κανείς στα μπουντρούμια: ο εύκολος, μέσω του παλατιού, κι ο δύσκολος, από άποψη απόστασης, απ'έξω κάτω από μα γέφυρα. Με τόσους φρουρούς να κυκλοφορούν όμως δεν του άρεσε η προοπτική να ψάχνει εκεί μέσα με μια καραμπίνα που με το ζόρι μπορούσε να κρύψει - και που ήταν εκεί μέσα, χάρη του κάνανε - και είχε να πάρει κι άλλα όπλα μαζί του, άρα θα προτιμούσε την άλλη οδό. Κι έτσι εν τέλη έκανε ΄ χαιρέτισε τον φρουρό που του έδειξε το δωμάτιο, τον βεβαίωσε πως όλα πήγαν όσο καλά μπορούσαν να πάνε και πως ο αντιβασιλέας κοιμόταν κι έφυγε με ασφάλεια.

Δεν πήγε στο σπίτι που διέμενε όμως, αλλά στο πλοίο του, εκεί που ήταν τα όπλα του. Έφτασε μέσα σε λίγα λεπτά - πολύ τρέξιμο - ΄ είδε πως και ο Joss μα και ο Ernie βρίσκονταν ήδη εκεί, κάθονταν στο κατάστρωμα και μιλούσαν μεταξύ τους. Το γεράκι του, ήταν στο πηδάλιο κι αγνάντευε. Πρώτο κατάλαβε την παρουσία του: πέταξε κατευθείαν σ'εκείνον βγάζοντας μια δυνατή κραυγή! Αυτό έκανε και τους άλλους να τον ακούσουν--γύρισαν και πήγαν προς το μέρος του. Από τις μικροαντιδράσεις τους, κατάλαβε πως περίμεναν να δουν και τον Magada μαζί του.

"Μην κάνετε έτσι, να τον βρω πάω. Και ξέρω περίπου πού είναι..."

Χάθηκε αμέσως στην καμπίνα, χωρίς να τους δώσει χρόνο ν'απαντήσουν΄ εμφανίστηκε λίγα δευτερόλεπτα μετά, αρματομένος. "Πήρα τα εφόδια και πάω΄ ευχηθείτε μου καλή τύχη!"
"Έι, περίμενε! Τι εννοείς; Δε θα ρθουμε μαζί σου;"

O Ernie ήταν αυτός; Ειδικά ο συγκεκριμένος, τι καιγόταν τόσο; "Αν γίνεις μέρος της επανάστασης δε σ ξεπλένει ούτε το Reverse Mountain. Κανείς δε θ'ακολουθήσει. Ο μόνος λόγος που ήρθα ήταν για να πάρω τα απαραίτητα. Α, αυτό μου θυμίζει--το περίστροφο αστέρι μου, το θέλω."

Δε δίστασε αυτήν τη φορά, το έδωσε αμέσως. "Μην είσαι αυταρχικός."
"Μη σε νοιάζει, για σας φροντίζω," τους πείραξε, κλείνοντας το μάτι. Ζώστηκε τα όπλα του: καραμπίνα στην πλάτη ΄ περίστροφο πίσω στη μέση του μέσα στο παντελόνι ΄ το μαχαίρι στη μπότα ΄ ο δαυλός στο χέρι και τα σπίρτα στην τσέπη. Τίναξε τα μαλλιά του. Eνώ έφευγε, άπλωσε το χέρι του και το γεράκι έκατσε. "Α," είπε ενώ το χάιδευε "κι ακόμα ευχή για καλή τύχη δεν πήρα..." Γέλασε στο αστείο του ΄ έβαλε δύο δάχτυλα στον κρόταφό του και μετά τα τίναξε απότομα, για χαιρετισμό. "Τα λέμε."

Το μόνο που πράλαβαν να δουν πριν χαθεί τελειώς απ'τα μάτια τους κι ευχηθούν βιαστικά "καλή τυχή", ήταν το γεράκι να πηγαίνει στον ώμο του καθώς κατέβαζε το χέρι του.