[Τέλος] The promise i gave! [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Η διαδρομή για εκείνο το παράθυρο δεν ήταν πολύ επειδή όταν φτάσαμε, η συγκεκριμένη ώρα που κάναμε ήταν γύρω στα 10 λεπτά. Όταν φτάσαμε στο παράθυρο αναρωτιόμουν πως θα χωρέσουμε επειδή ήταν κάπως μικρο αλλά μπορεί και να χωρέσουμε με το ζόρι κιόλας. Όπως και να έχει θα πάει πρώτα εκείνος οπού είναι πιο ελαφρύς και λεπτός για να μπορέσει να βοηθήσει και τους άλλους. Ο μοναδικός για αυτή την δουλειά είναι ένας, ο Yuuji επειδή είναι ο πιο λεπτός από όλους μας.
-Σου το αφήνουμε πάνω σου Yuuji, του είπα και αμέσως πήγε να μπει μέσα στην τουαλέτα από εκείνο το παράθυρο. Όταν προσπάθησε να μπει όντως χώραγε με ευκολία και για αυτό μπόρεσε να μπει όλος μέσα. Τώρα θα πρέπει να βοηθήσει και εμάς και αυτός οπού τώρα θα πρέπει να μπει είναι ο Hound οπού και εκείνος είναι πιο λεπτός από μένα, εγώ είμαι αυτός οπού είναι ο πιο μεγαλόσωμος. Έτσι πήγε να μπει από το παράθυρο αλλά μπορεί να ήταν λεπτός αλλά όχι σαν τον Yuuji και για αυτό δυσκολεύτηκε λιγάκι να μπει μέσα από το παράθυρο. Πάλι καλά που ήταν εκεί πέρα ο Yuuji όμως. Τον τράβηξε από τα πόδια για να μπει όλος μέσα, τον τράβαγε πολύ και κατάφερε να μπει μέσα αλλά όχι με δυσκολία με την βοήθεια του Yuuji. Είχε έρθει τώρα πια και η σειρά μου αλλά από τι είχα καταλάβει θα είμαι ο δύσκολος για να μπει επειδή είμαι ο πιο μεγαλόσωμος. Ήξερα ότι δεν θα μπορέσω να μπω σαν τους άλλους αλλά πήγα και το δοκίμασα. Και όπως το είχα καταλάβει δεν είχα μπορέσει να μπω εύκολα αλλά πάρα πολύ δύσκολα, θα πρέπει να με τραβήξουν τουλάχιστον δυο άτομα από τα πόδια μου για να μπω μέσα. Έτσι και έκαναν ο Yuuji και ο Hound, με τράβαγαν από τα πόδια για να μπω μέσα. Τράβαγαν για 5 λεπτά και σε άλλα 5 λεπτά κατάφεραν και μπήκα όλος μέσα στην τουαλέτα της βάσης.

Αφού μπήκαμε και 3 μέσα στην τουαλέτα μετά ανοίξαμε το το φως της τουαλέτας ώστε βρούμε την έξοδο για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε πιο πέρα. Δεν έβλεπα καλά και για αυτό ακουμπούσα στους τοίχους ώστε να βρω το φως για να το ανοίξω. Έψαχνα για 5 λεπτά και σε άλλα 5 λεπτά το είχα βρει επιτέλους και άνοιξα τα φώτα.
-Αφού τα ανοίξαμε τα φώτα ας την κάνουμε από εδώ πέρα!!! Είπα και μετά πήγα στην πόρτα να την ανοίξω με προσοχή για να μην μας βρουν marines. Κοίταξα αριστερά και δεξιά αλλά δεν είχα δει κανένα και για αυτό βγήκαμε από την τουαλέτα και οι 3.
-Πάλι καλά που δεν υπήρχε κάνεις, αν υπήρχε θα ήμασταν σε μεγάλο πρόβλημα!!! Είπε ο Yuuji. Καθώς περπατάγαμε σιγά σιγά στον διάδρομο ξαφνικά ακούγαμε κάτι βήματα να ερχόντουσαν προς τα εδώ, φαντάστηκα ότι θα έστριβαν προς τα εδώ και για αυτό θα πρέπει να βρω κάποια κρυψώνα για να κρυφτούμε.
-Ααααααα, έκανε ο Yuuji και ο Hound, προσπαθούσα να βρω κρυψώνα αλλά είχα πανικοβληθεί και εγώ λίγο επειδή δεν έβρισκα πουθενά να κρυφτώ και φοβόμουν μήπως μας βρουν και μετά γίνει ολόκληρη φασαρία. Σκέφτηκα μετά ότι η μόνη λύση που υπάρχει είναι να τους σκοτώσουμε πριν καν βγάλουν καν άχνα. Έτσι όλοι μας ρουφήξαμε την κοιλιά μας και κρυφτήκαμε στους τοίχους για να μην μας δουν καθαρά.

Είχαν στρίψει μετά αλλά δεν μας είχαν δει και για αυτό μας είχε δοθεί ευκαιρία να τους επιτεθούμε, ήταν γύρω στους 3. Έτσι λοιπόν και εμείς ξερουφυξαμε την κοιλιά μας και μετά έδωσα σήμα να τους κάνουμε επίθεση. Κοίταξαν για μια στιγμή για άγνωστο λόγο και μας είδαν όταν τους κάναμε επίθεση αλλά αυτοί κατάφεραν και έβγαλαν τα σπαθιά τους γρήγορα και μπόρεσαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις μας. Όταν είχα συναντήσει τον Hound για πρώτη φορά μετά από τόσες μέρες δεν τον είχα δει να είχε σπαθί μαζί του αλλά όχι και πριν λίγο οπού συναντηθηκαμε, μάλλον επειδή θα ήταν σκοτεινά και για αυτό δεν θα μπορούσα αλλά τώρα οπού είδα να έχει σπαθί και να μπόρεσε έστω να κάνει μια επίθεση κατάλαβα ότι στα αλήθεια έμαθε να πολεμά έστω και λίγο. Μπορεί να απέκρουσαν τις επιθέσεις μας αλλά δεν σταματήσαμε εκεί πέρα, ξανά κάναμε επίθεση φέρνοντας τα σπαθιά μας προς τα πλάγια αλλά αυτοί έβαλαν τα σπαθιά τους για να αποκρούσουν τις επιθέσεις μας. Αυτή την φορά είχαμε βάλει λίγο παραπάνω δύναμη και για αυτό μπορέσαμε να τους τραμυατισουμε ενώ πήγαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις μας με τα σπαθιά τους. Και ο λόγος που δεν μπόρεσαν να αποκρούσουν τα σπαθιά μας ήταν επειδή είχαμε σπάσει τα σπαθιά του και καταφέραμε να τους τραυματισουμε και τους τρεις στο στήθος. Έπεσαν κάτω αλλά ο ένας έβγαλε από το πόδι του ένα μικρο μαχαίρι και με τραυμάτισε στον πόδι ελαφριά. Πονεσα λιγάκι και νευρίασα πάρα πολύ οπού κάρφωσα το σπαθί μου πολύ βαθιά μέσα στους πνεύμονες του.

Εκείνος ξεψύχησε και πήγε η ζωή του στον άλλο κόσμο. Οι άλλοι δυο φοβόντουσαν να κουνηθούν και για αυτό έμειναν όπως είναι. Δεν υπήρχε άλλος κίνδυνος τώρα και μπορέσαμε να προχωρήσουμε και άλλο. Είχαμε πάει στο τέλος του διάδρομου και κοίταζα να δω αν υπήρχαν marines αλλά με αυτό οπού είχα δει πάρα λίγο να μου βγουν τα μάτια έξω. Ήταν σχεδόν 20 μαζεμένοι marines. Για να περάσω από εκεί πέρα θα έπρεπε να τους πολεμήσω όλους μαζί αλλά είναι πάρα πολύ, μπορεί να γίνει κάτι αν τους πολεμήσουμε και οι τρεις μας αλλά και πάλι είναι ένα πολύ μεγάλο ρίσκο. Σκέφτηκα όμως τότε ένα σχέδιο. κάτω στο πάτωμα είχε μερικές μικρές πέτρες. Πήρα κάμποσες και άρχισα να τις πετάω στους marines πάνω. Μας κατάλαβαν αμέσως οι marines όταν τους πέταξα τις πέτρες πάνω τους.
-Τι κάνεις εκεί πέρα?!?!?!?!? Θα έρθουν πάνω μας όλοι αυτοί έτσι κάνεις τέτοιο!!!!! Μου φώναξε ο Hound αλλά αυτό ήταν ένα μέρος του σχεδίου μου.
-Θα σας εξηγήσω μετά τώρα πρέπει να την κάνουμε!!!!!! Είπα και άρχισα να τρέχω επειδή είχαν αρχίσει να μας κυνηγάνε οι marines. Αφού είδαν να έρχονται κατά εδώ ο Hound και ο Yuuji αμέσως ξεκίνησαν να τρέχουν.
-Τι σχέδιο???? Ήταν λίγο ανυπόμονος ο Yuuji. Για να πω την αλήθεια δεν ήταν καν σαν σχέδιο αυτό που σκέφτηκα επειδή το σχέδιο οπού είχα σκεφτεί ήταν να κρυφτούμε κάπου όταν δούμε μια κρυψώνα και απλά πρέπει να μην μας καταλάβουν αλλά κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο.

Τρέχαμε περίπου για 10 λεπτά και ακόμη να βρω κάποια κρυψώνα για να κρυφτούμε και οι τρεις μας αλλά σε κάποια στιγμή μετά από αλλά 10 λεπτά κατάφερα να δω μέσα στα 20 μετρά μια κρυψώνα. Το θέμα ήταν ότι αν πηγαίναμε θα μας έβρισκαν και για αυτό θα πρέπει να τρέξουμε γρήγορα ώστε μην μας δουν καν.
-Προσπαθείτε να τρέξετε όσο πιο μπορείτε για να τους χάσουμε ώστε να μπορέσουμε να κρυφτούμε κάπου!!! Είπα στον Yuuji και στον Hound οπού με άκουσαν και αμέσως έτρεχαν πιο γρήγορα από την στιγμή που άκουσαν. "Θα σας κάνω σήμα όταν είναι να κρυφτούμε" τους είπα αλλά πολύ χαμηλόφωνα για να μην μας ακούσουν οι Marines.
Περάσαν γύρω στα 5 λεπτά και κοντευαμε να φτάσουμε στην κρυψώνα. Την στιγμή που φτάσαμε κούνησα το χέρι μου για να δείξω ότι έκανα σήμα, το είδαν οι άλλοι και όταν φτάσαμε στην κρυψώνα κρυφτήκαμε εκεί πέρα. Μπορέσαμε και τους ξεφύγαμε όλους αυτούς τους marines επειδή τους είδαμε να παίρνουν από μπροστά και να μην μας είχαν πάρει καθόλου χαμπάρι. Εκείνοι συνέχιζαν να έτρεχαν και δεν σταμάτησαν ούτε για λεπτό αλλά για εμάς ήταν ότι το καλύτερο μπορούσε να συμβεί επειδή τώρα το πεδίο είναι ελεύθερο και μπορώ να πάω να σκοτώσω τον Morgan ελεύθερος, χωρίς να έχω κανένα εμπόδιο. Έτσι μετά βγήκαμε από την κρυψώνα και αμέσως κατευθηνθηκαμε προς το γραφείο του morgan. Ήταν σε κτήριο αλλά δεν ξέραμε αν εκεί πέρα υπήρχαν και άλλοι marines και για αυτό θα πρέπει να πλησιάσουμε με μεγάλη προσοχή.

Ξέραμε δεν ξέραμε, πήγαμε εμείς σε εκείνο το κτήριο και ανοίξαμε την πόρτα. Όταν την ανοίξαμε είδαμε να μην υπήρχε κάνεις μέσα μόνο μια μεγάλη σκάλα οπού οδηγούσε σε ένα δωμάτιο. Πάλι καλά που δεν υπήρχε κάνεις αλλά σίγουρα μέχρι να τον σκοτώσω οι άλλοι marine οπού μας κυνήγαγαν θα έρθουν από εδώ πέρα επειδή θα έχουν μάλλον καταλάβει ήδη ότι τσάμπα μας κυνηγάνε επειδή ήμαστε εδώ πέρα. Αρχίσαμε μετά να ανεβαίνουμε τις σκάλες αλλά με προσοχή. Ήταν πολύ ψηλά εκείνο το δωμάτιο και μέχρι να πάμε θα μας πάρει κάνα 10 λεπτό για να φτάσουμε. Μέχρι να πολεμήσω τον Morgan θα έχω ήδη κουραστεί από τις πολλές τις σκάλες.
Αφού περάσαν 10 λεπτά είχαμε ήδη ανεβεί μέχρι πάνω στην κορυφή και ήμασταν έτοιμη να μπούμε μέσα στο γραφείο του morgan. Άνοιξα σιγά την πόρτα και μπήκα αμέσως μέσα. Όταν μπήκα μέσα με είδε ο Morgan και με κατάλαβε αμέσως.
-Ώστε ήρθες πάλι εδώ πέρα έτσι πειρατή Hayate!!!!! Δεν σου είχα πει ότι αν ξανά έρθεις εδώ πέρα θα υποστείς μεγάλη τιμωρία όταν σε ξανά δω?!?!?!? Το είχε πει αυτό το πράγμα αλλά δεν το φοβόμουν καθόλου επειδή είχα υποσχεθεί ήδη στον Hound να σώσω το νησί αυτό από τα χέρια του Morgan.
-Δεν έχει σημασία όμως αυτό η μάλλον έχει επειδή τώρα αμέσως θα σε πιάσω!!!!! Μου είπε και αμέσως ήρθε κατά πάνω μου να μου κάνει επίθεση.

Την προηγούμενη φορά οπού τον είχα δει, δεν είχα κοιτάξει πως ακριβώς ήταν επειδή ήταν νύχτα και δεν είχε κάποιο φως αλλά τώρα οπού μπορώ να τον δω μια χαρά κατάλαβα ότι είχε μεγάλη δύναμη επειδή είδα μόνο και μόνο εκείνο το μεγάλο χέρι οπού είναι ένα τσεκούρι. Σκέφτηκα μετά "Για αυτό τον λένε Axe-Hand Morgan". Ήρθε και μου είχε κάνει επίθεση με εκείνο το χέρι επίθεση φέρνοντας το στα πλάγια αλλά έβαλα το σπαθί μου και απέκρουσα την επίθεση του. Ο Morgan δεν σταμάτησε εκεί πέρα όμως, με το άλλο του το χέρι μου έδωσε μια μπουνιά στο πρόσωπο και παραλίγο να με στείλει πετώντας πάνω στην πόρτα, αν είχα πάει όμως πάνω στην πόρτα θα έφευγα έξω και θα έπεφτα κάτω από τις σκάλες. Αμέσως μετά έκαναν επίθεση ο Hound με τον Yuuji αλλά ο morgan κλότσησε τον Yuuji πριν του κάνει επίθεση και έδωσε μπουνιά στο στομάχι του Hound πριν και αυτός του κάνει επίθεση.
-Yuuji, Hound!!!!! Φώναξα δυνατά και αμέσως σηκώθηκα πάνω και πήγα προς τα πάνω του να του ξανά κάνω επίθεση. Ήταν πράγματι ο ποιο δυνατός οπού έχω πολεμήσει και σίγουρα θα υπάρχουν ακόμη ποιο δυνατοί.
-Πιστεύω να κατάλαβες γιατί σε προειδοποίησα έτσι?!?!?!?!? Μου είπε και όταν του έκανα επίθεση με το σπαθί φέρνοντας το κάθετα, εκείνος την απέφυγε και μετά με έπιασε από το λαιμό. Με εσφυγκε πολύ δυνατά και εγώ προσπαθούσα να ξεφύγω.

Προσπαθούσα να τον κλοτσήσω στα πλευρά του η να του κάνω επίθεση με τα σπαθιά αλλά ότι και να εκανα δεν γινόταν τίποτα. Με εσφυγκε τόσο δυνατά οπού δεν ένιωθα καν το σώμα μου να μπορεί να κουνηθεί. Σηκώθηκαν μετά ο Yuuji και ο Hound και ήρθαν και του έκαναν επίθεση. Ο Hound πήγε να του κάνει επίθεση με μια στρυφογιρηστη κλωτσιά στο κεφάλι του και ο Yuuji πήγε να του κάνει επίθεση φέρνοντας το σπαθί του προς τα οριζόντια. Θα μπορέσει να αποφύγει μια επίθεση ο Morgan αλλά σίγουρα την άλλη θα την φάει και θα μπορέσω να ελευθερωθώ. Έτσι λοιπόν μετά του ήρθαν πάνω και έγινε αυτό οπού είχα πει. Έπιασε το πόδι του Hound και σταμάτησε την επίθεση αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι για την επίθεση του Yuuji αλλά την τελευταία στιγμή πρόλαβε και έφυγε αν και τον είχε τραυματίσει έστω και λίγο στα πλευρά. Μπορεί να τον είχε τραυματίσει λίγο αλλά εδεινχε να πονάει και από τον πόνο με άφησε κάτω. Η δύναμη μου επανήρθε ξανά και μετά πήγα να του κάνω επίθεση. Του είχα κάνει επίθεση φέρνοντας το σπαθί προς τα πλάγια αλλά εκείνος την απέφυγε πάλι και πήγε ξανά να με πιάσει. Αυτή την φορά δεν το κατάφερε επειδή έκανα 2 βήματα και ξέφυγα από τον Morgan.
-Ώστε μαθαίνεις βλέπω, αυτή η μάχη με τον Morgan είναι πολύ καλή ευκαιρία να γίνω και πιο δυνατός επειδή θα βρω ακόμη πιο δύσκολους αντιπάλους με ποιο τρομερή δύναμη.

Από πίσω μου είχα κάτι μαχαίρια και τα πέταξα πάνω του αφού είχα μια απόσταση από εκείνον αλλά έβαλε το δεξί του χέρι για να προφυλαχτεί από τα μαχαίρια. Μπόρεσε και προστάτευσε τον εαυτό του επειδή εκείνο το χέρι είναι σχεδόν όλο τσεκούρι οπότε και για αυτό μπόρεσε να προφυλαχτεί από την επίθεση μου. Μπορεί να είχε προφυλαχτεί από την επίθεση μου αλλά άραγε θα προλάβανε να υπερασπιζοταν με την πρώτη από την επόμενη επίθεση που θα του κάνω??? Αναρωτήθηκα. Πήγα και του έκανα επίθεση αφού είχε προφυλαχτεί από την προηγούμενη επίθεση για να μην προλάβει να κάνει ώστε να μπορέσω να τον αποτελειώσω. Έτρεξα γρήγορα προς τα πάνω και του έκανα επίθεση φέρνοντας το σπαθί μου προς τα κάθετα. Για κακή μου τύχη κατάφερε να αποφύγει την επίθεση και μετά νόμιζα πήγαινε να με πιάσει πάλι με το χέρι. Έτσι απομακρυνθηκα πηγαίνοντας 1 με 2 βήματα πιο πίσω αλλά δεν ήταν αυτό που νόμιζα. Δεν πήγαινε καν να με πιάσει με χέρι αλλά πήγε να μου κάνει επίθεση με το χέρι οπού είναι τσεκούρι. Μπορεί να είχα απομακρυνθεί από εκείνον αλλά ήταν μόνο ώστε να μην μπορέσει να με πιάσει. Εκείνη η εμβελια οπού είχαμε ήταν πάρα πολύ εύκολη για εκείνον να με τραυματίσει. Έτσι και έγινε κατάφερε και ήρθε η επίθεση του πάνω του αλλά τον απέφυγα πηγαίνοντας στο πλάι, μπορεί να τον είχα αποφύγει αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν με είχε τραυματίσει καθόλου. Μου είχε ανοίξει μια πληγή στην κοιλιά αλλά μικρή, όμως εκείνη η πληγή οπού μου είχε ανοίξει πόναγε πολύ και για αυτό έπεσα κάτω. Όσο και να προσπαθούσα να σηκωθώ δεν γινόταν τίποτα, πονούσα τόσο πολύ οπού δεν είχα την δύναμη να σηκωθώ.

Αφού δεν ήμουν σε θέση άλλο για να πολεμήσω ήρθε δίπλα μου ο Morgan και με σήκωσε ψηλά. Ο Yuuji και ο Hound θα κινδύνευαν αν έμεναν εκεί πέρα επειδή τώρα πια με λίγα λόγια με έπιασε ο Morgan. Έτσι μετά τους φώναξα.
-Yuuji, Hound τρέξτε αν σωθείτε αν κατσετε άλλο εδώ πέρα θα σας πιάσει και εσάς!!! Τους φώναξα αλλά έβλεπα να μην κάνουν τίποτα. Σε μια στιγμή είδα όμως να μιλάει ο Hpund στον Yuuji.
-Λέω να τον ακούσουμε επειδή αν φύγουμε τώρα μπορεί να βρεθεί τρόπος να τον σώσουμε.
-Οχι, όχι, όχι!!!!!! Ο Yuuji δεν άκουγε καθόλου και μετά του ξανά μίλησε ο Hound.
-Δεν μπορούμε να τον σώσουμε τώρα, το καλύτερο πράγμα που είναι να κάνουμε, είναι να φύγουμε και να έρθουμε άλλη στιγμή!!! Μίλαγαν οι δυο τους και μετά μίλησε και ο Morgan.
-Μην νομίζετε ότι θα σας αφήσω και εσάς τους δυο να ξεφύγετε!!!! Είπε αλλά σίγουρα δεν εννοούσε ότι θα τους κυνηγήσει τώρα, μόλις καθαρίσει εμένα σίγουρα θα πάει και σε εκείνους.
-Εντάξει Hound!!!!! Είπε ο Yuuji στον Hound και μετά είδε ο Hound ένα παράθυρο μέσα στο δωμάτιο. Αποφάσισε να φύγουν από εκεί πέρα αλλά δεν ήξερε αν προσγειωθούν με ασφάλεια.
-Δεν πειράζει ας πηδήξουμε και ότι γίνει ας γίνει!!!! Είπε ο Yuuji και μετά πήδηξαν και δυο τους από το παράθυρο.