[Τέλος]Ο διοικητής και το καθάρισμα

Για λίγο το μόνο που υπήρχε ήταν σκοτάδι...Σκέψεις...καμία.Με έβλεπα απλά να κάθομαι στο σκοτάδι.Πάντα μου άρεσε η ιδέα αυτή...εγώ μόνος μου μέσα στο κενό.Να μην χρειαζόταν να δω αυτήν την άθλια ζωή να μην την είχα ζήσει ποτέ...Όμως είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να πάψω να σκέφτομαι έτσι,να αφήσω πίσω το παρελθών εκεί όπου ανήκει.Θα έπρεπε να παλέψω και να φτιάξω την ζωή μου...και κάποτε θα το έκανα και δεν θα χρειαζόταν πια να έχω αναμνήσεις από μια άθλια ζωή ποτέ ξανά.Σκόπευα να γίνω κάποιος...σπουδαιότερος από όλους του κάποιους.
Ξαφνικά ένιωσα κάτι υγρό στο πρόσωπο μου...Είχα αρχίσει να συνέρχομαι και ήλπιζα αυτό το υγρό που ένιωθα πάνω μου να μην ήταν αυτό που φανταζόμουν.Άνοιξα τα μάτια μου μόνο και μόνο για να τα ξανακλείσω πριν η γλώσσα του Arashi κάνει άλλη μια βόλτα πάνω μου.Τελικά ήταν αυτό που φανταζόμουν.Δεν είχα πρόβλημα να με γλείφει όμως όταν με έγλειφε και εγώ δεν σηκωνόμουν συνέχιζε να το κάνει μέχρι να σηκωθώ και τότε γινόμουν χάλια.Ανασηκώθηκα και έμεινα καθιστός στο....κρεβάτι( ; ) το οποίο βρισκόμουν,ένας Θεός ξέρει πως.Το πρόσωπο μου ήταν χάλια και έπρεπε να το καθαρίσω.Κοίταξα γύρω μου μα δεν έβλεπα καμιά πετσέτα στο,μεγάλο και γεμάτο περίτεχνα σχέδια,δωμάτιο το οποίο βρισκόμουν.Έτσι λοιπόν πείρα τα σεντόνια που ήταν από πάνω μου και σκουπίστηκα εκεί.Μόλις είχα καθαρίσει τα ξανακοίταξα.Πρέπει να ήταν πανάκριβα και τώρα εγώ τα είχα γεμίσει σάλια σκύλου...Ε! τι να κάνουμε πάλι καλά που δεν ήταν δικά μου.Τα πέταξα παραπέρα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.Κοίταξα τότε τον Arashi...Είδα στο πρόσωπο του ένα λυπημένο ύφος καθώς με κοιτούσε και ο ίδιος.Ο κακομοίρης...πρέπει να είχε ανησυχήσει για εμένα και εγώ τον είχα αγνοήσει.Κάθισα κάτω και τον πήρα στην αγκαλιά μου.Τον χάιδεψα στο κεφάλι και πίσω από τα αυτιά όπως πάντα του άρεσε και τότε φάνηκε να αλλάζει η διάθεση του.
-Αγόρι μου σε τρόμαξα;...Συγνώμη δεν θα στο ξανακάνω αυτό στο υπόσχομαι. του είπα και εκείνος με έγλειψε ακόμα μια φορά.

Ο Arashi ήταν το μοναδικό πλάσμα στο οποίο μπορούσα να δείξω το πως νιώθω,σε κανέναν άλλο.Ήταν ο μόνος που με καταλάβαινε πάντα και ήταν δίπλα μου ακόμα και όταν άλλοι δεν ήταν.Συνέχισα να τον χαϊδεύω λίγο ακόμα.Τελικά σταμάτησα και σηκώθηκα όρθιος ξανά όταν ήμουν σίγουρος ότι είχε φτιάξει η διάθεση του.Κοίταξα για λίγο γύρω στο δωμάτιο ψάχνοντας το ξίφος μου,αλλά δεν το είδα πουθενά...Υπέροχα! Αν είχε πάθει το οτιδήποτε θα σκότωνα τον υπαίτιο με τα ίδια μου τα χέρια.Έπειτα σταμάτησαν αυτές οι σκέψεις για να αρχίσουν κάποιες άλλες...Δεν ήξερα που ήμουνα και σίγουρα δεν ήξερα τι με περίμενε μόλις έβγαινα την πόρτα του δωματίου όπου βρισκόμουνα.Πλησίασα μια τεράστια-κυριολεκτικά-μπαλκονόπορτα που υπήρχε στο δωμάτιο και την άνοιξα.Βγήκα στο μπαλκόνι και είδα από κάτω έναν όχι και τόσο μεγάλο κήπο αλλά αρκετά περιποιημένο και γεμάτο αγάλματα.Ήταν ξεκάθαρος ότι βρισκόμουν στο σπίτι κάποιου πολύ πλούσιου όμως αυτό δεν με βοηθούσε και ιδιαίτερα.Δεν ένιωθα ότι κινδύνευα αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουριά.Ας ήταν...δεν γινόταν να μείνω όλη τη μέρα στο δωμάτιο.Άνοιξα την πόρτα και πριν προλάβω να κάνω ένα βήμα έξω από το δωμάτιο ο Arashi πέρασε σαν σίφουνας από δίπλα μου.Γέλασα αλλά σταμάτησα απότομα όταν άκουσα μια γυναίκα να φωνάζει...
-Α! ένας λύκος...
Βγήκα έξω εντελώς ήρεμος με το συνηθισμένο απρόσωπο προσωπείο μου και σφύριξα στον Arashi,ο οποίος είρθε τρέχοντας σε μένα.Στον ίδιο διάδρομο βρισκόταν μια νέα κοπέλα με μελί μακριά μαλλιά που ήταν προφανώς η υπηρέτρια του σπιτιού-ξεκάθαρο από την στολή της-.
-Ηρέμησε δεν είναι επικίνδυνος. της είπα όσο ψέμα και να ήταν αυτό.
-Α! δικός σας είναι;... ρώτησε και ύστερα άλλαξε αμέσως θέμα πριν καν ανταποκριθώ ...Πρέπει να είσται ο καλεσμένος του αφέντη...Συγχωρέστεμαι αλλά δεν ήμουν παρόν όταν σας έφεραν εδώ... είπε και έκανε μια υπόκλιση ...Ο αφέντης σας περιμένει...Από εδώ παρακαλώ. συμπλήρωσε και άρχισε να προχωράει κατά μήκος του διαδρόμου όπου βρισκόμασταν.
Αν και δεν ήμουν ακόμα σίγουρος νομίζω είχα αρχίσει να καταλαβαίνω σε ποιανού το σπίτι είχα βρεθεί και θα το επιβεβαίωνα σε λίγα λεπτά.

Η υπηρέτρια άνοιξε κάποια στιγμή μια πόρτα που βρισκόταν στη δεξιά πλευρά του διαδρόμου...
-Ο καλεσμένος σας ξύπνησε κύριε.
-Α! ωραία πες του να περάσει. ακούστηκε μια αντρική φωνή να της απαντάει μέσα από το δωμάτιο.
Εκείνη ετοιμάστηκε να μου πει να περάσω όμως ο άντρας από το δωμάτιο την διέκοψε.
-Είσαι καλά;...πριν σε άκουσα που φώναξες.
-Μια χαρά κύριε απλά τρόμαξα λίγο. του απάντησε και μου έκανε νόημα να πλησιάσω.
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο εκείνη υποκλίθηκε και ύστερα έκλεισε τη πόρτα.Κοίταξα τον άντρα μπροστά μου...Τελικά είχα καταλάβει σωστά σε ποιανού το σπίτι βρισκόμουν.Ήταν εκείνος ο χοντρός άντρας που είχα σώσει στην πόλη και τελικά ήταν πλούσιος.
-Παρακαλώ κάθισε φίλε μου. μου είπε υποδεικνύοντας μου μια καρέκλα.
-Προτιμώ όρθιος... απάντησα κοφτά και φάνηκε στην ποντικίσια φάτσα του ότι δεν του άρεσε ο τόνος μου αλλά το προσπέρασε.
-Μπορώ να μάθω το όνομα σου;
-Mr.Shadow...
-Το πραγματικό σου;
-Αυτό είναι το όνομα μου... τουλάχιστον αυτό θεωρούσα ο ίδιος ότι ήταν.
-Πολύ καλά όπως επιθυμείς...Δεν θα φέρω αντίδραση στον άντρα που με έσωσε. είπε και γέλασε.

Έκανα μια στροφή το κεφάλι μου για να δω τον χώρο στον οποίο βρισκόμουν...Είδα χρυσαφένιες κουρτίνες,ένα ακριβό χαλί στο πάτωμα και ένα σίγουρα πολύ πιο ακριβό γραφείο.Ο τύπος ήταν κάτι παραπάνω από πλούσιος.Σε μια γωνιά είδα και το σπαθί μου...
-Α! εδώ είναι. αναφώνησα και πήγα και το πήρα.
-Mr.Shadow...επιτρέψτε μου να συστηθώ... μου είπε τότε ο χοντρός άντρας και σηκώθηκε από το γραφείο του ...Το όνομα μου είναι Kane και είμαι ο δήμαρχος της όμορφης αυτής πόλης όπου βρισκόμαστε.
Προσωπικά δεν θα την έλεγα και όμορφη,αλλά δεν θα του χαλούσα το χατίρι τώρα,ας έλεγε ότι ήθελε.
-Σου χρωστάω μεγάλη χάρη βλέπεις...Τις τελευταίες δύο βδομάδες εγώ και ο φίλος μου ο Lem,ο δήμαρχος της Serine City,δεχόμαστε συνεχώς τέτοιου είδους επιθέσεις και έχουμε χάσει πολύ καλούς άντρες.Είναι θαύμα το πως ζούμε ακόμα.
-Τι είναι αυτοί που σας επιτίθονται;
-Επαναστάτες...Φαίνεται ότι θέλουν να πάρουν στον έλεγχο τους το νησί αλλά δεν τους πάει να στείλουν μαζεμένο στρατό γιατί τότε θα θεωρηθούν κακοί...Έτσι προσπαθούν να μας δολοφονήσουν χωρίς να φανούν και μετά απλά θα έρθουν και θα πάρουν την εξουσία.Τουλάχιστον αυτό πιστεύουμαι.Κατανοείς ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι.
-Αν τα πράγματα έχουν έτσι φαίνεται πως χρειάζεστε προστασία...Είστε τυχεροί που βρέθηκα στο νησί.
-Είμαι ευγνώμον που ήσουν εδώ για να με σώσεις αλλά χρειαστώ πραγματική βοήθεια...Μην με παρεξηγείς...
-Είμαι κυνηγός επικηρυγμένων...Έτσι και αλλιώς η δουλειά μου είναι να πιάνω τέτοιους ανθρώπους. είπα διακόπτοντας τον.
-Ω! ήταν η απάντηση που πήρα.

-Λοιπόν αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε είναι μεγάλη μου τιμή να σε καλωσορίζω στο νησί μας Mr.Shadow. είπε και μου έδωσε το χέρι του για χειραψία.
Εγώ απλά άρχισα να μιλάω χωρίς να του δώσω το δικό μου....Ποιος ήξερε τι έπιανε με αυτό του το χέρι.
-Ελπίζω να καταλαβαίνεται όμως ότι δεν μπορώ να μείνω εδώ για πάρα πολύ καιρό...
-Ναι είναι λογικό...θα έχεις και άλλες δουλειές,όμως τι θα κάνουμε;Ακόμα και αν είμαι ασφαλείς όσο είσαι εσύ εδώ μετά θα κινδυνεύω πάλι.
-Θα πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς τους επαναστάτες ή ότι τέλος πάντων είναι προτού φύγω.Προτείνω να τους δελεάσουμε ώστε να μαζευτούν όλοι μαζί και έτσι θα αρκεί ένα χτύπημα για να τους νικήσουμε.
-Το σχέδιο σου μου ακούγεται καλό όμως δεν πρόκειται να τους κάνεις να εμφανιστούν όλους μαζί...
-Και αν εσείς μαζί με τον άλλο δήμαρχο είστε στο ίδιο μέρος ταυτόχρονα και η ασφάλεια είναι καλά προετοιμασμένοι;...Θα αναγκαστούν να πλησιάσουν και να ανοιχτούν κάπως για να σας χτυπήσουν σε μια τέτοια περίπτωση.Τότε θα είναι η ευκαιρία μας.
Ο Kane φαινόταν εντυπωσιασμένος από αυτά που άκουγε...
-Πολύ καλό...Μου αρέσει,θα το εφαρμόσουμε.Αλλά πως θα στήσουμε αυτή την παγίδα;
-Προτείνω να οργανώσετε μια εκδήλωση όπου εσείς μαζί με τον άλλο δήμαρχο θα δίνεται λόγο κάποια στιγμή.
-Ωραία αυτό θα γίνει!Θα ενημερώσω τον Lem για σένα και το σχέδιο σου και θα καλέσουμε όλους τους κατοίκους για να είναι πιστικό.
-Ναι,αλλά έχετε αρκετή ασφάλεια για το σχέδιο;
-Ω! μην ανησυχείς για αυτό.Έχουμε και μάλιστα την καλύτερη.
-Ωραία,τότε κάτι τελευταίο...Αν το σχέδιο πετύχει οι επαναστάτες θα ανακατευτούν μέσα στο κόσμο,οπότε θα μας είναι δύσκολο να τους εντοπίσουμε...
-Και τι προτείνεις;
-Θέλω οι πολίτες να ενημερωθούν για το τι πρόκειται να συμβεί,κυρίως για να μην έχουμε ατυχήματα.Όταν θα στείλετε να τους ενημερώσετε θέλω να τους πείτε αυτά... είπα και έγραψα αυτό που ήθελα σε ένα χαρτί που βρήκα και του το έδειξα.
-Ωραία!... αναφώνησε ...Ας αρχίσουμε τις προετοιμασίες.

Για τις επόμενες μέρες οι πολίτες μαζί με τη βοήθεια της αστυνομία δούλευαν πυρετωδώς για την προετοιμασία της γιορτής.Αφίσες βρίσκονταν κολλημένες παντού και γινόταν τέτοιος χαμός για αυτή τη γιορτή που οι επαναστάτες δεν γινόταν να την αγνοήσουν.Δύο μέρες πήρε στους πολίτες να ετοιμάσουν την εξέδρα,όπου θα έδιναν λόγο οι δήμαρχοι,και γενικά ότι άλλο χρειαζόταν.Αυτές τις δύο μέρες δεν είχα πάει πιο μακριά από την αυλή της έπαυλης του Kane,όπως και ο ίδιος επίσης ύστερα από τη παρότρυνση μου-αν και ήθελε να δει τις προετοιμασίες-μιας και δεν σκόπευα να διακινδυνέψω να τραυματιστεί ή κάτι χειρότερο.Τη δεύτερη μέρα,αργά το απόγευμα,ο Lem ο δήμαρχος της Serine City ήρθε μαζί με μια μικρή συνοδεία στην έπαυλη του Kane ώστε να με δει αυτοπροσώπως όπως είπε κι να συζητήσουμε κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με την αυριανή μέρα όπου και θα διοργανώναμε τη "γιορτή".Θα θεωρούσα την επίσκεψη του παρακινδυνευμένη αλλά η συνοδεία που είχε ήταν άντρες των Shields.Οι Shields-από όσα μου είχε πει ο Kane-ήταν η αντίστοιχη αστυνομία της Serine City.Ήταν πολύ λιγότεροι σε αριθμό από την αστυνομία της Ana Nine,όμως ήταν πολύ καλύτερα εκπαιδευμένοι και πιο δυνατοί.Τους εξυμνούσε τόσο πολύ ο Kane που σχεδόν είχα πειστεί ότι ήταν η απόλυτη ασφάλεια.Όταν τους είδα και με τα ίδια μου τα μάτια άρχισα να το πιστεύω πιο πολύ.Όλοι τους ήταν γεροδεμένοι με πιστόλια περασμένα στην ζώνη τους,φορούσαν ειδική πανοπλία για μεγαλύτερη αντοχή στα χτυπήματα και ο καθένας κρατούσε και από μία ασπίδα η οποία είχε ύψος όσο από τα πόδια μέχρι το στήθος ενός φυσιολογικού σε ύψους ανθρώπου.Ο μόνος που διέφερε από τους άλλους τις ομάδας ήταν ο Masta,ο αρχηγός τους.Εκείνος ούτε είχε πολλά πιστόλια περασμένα στη ζώνη του,ούτε κάποια ειδική πανοπλία,ούτε μια μεγάλη ασπίδα.Εκείνος ήταν με ένα πουκάμισο μόνο ανοιχτό ώστε να φαίνονται οι κοιλιακοί του και είχε μόνο ένα ξίφος και ένα πιστόλι.Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω προσωπικά τον Masta καθώς όταν ο Lem έφτασε πήγε μόνος του σε ένα δωμάτιο μαζί με το Kane να συζητήσουν κάτι...από ότι μου είπαν πριν ξεκινήσουμε την κουβεντούλα μας.

Πλησίασα τον Masta.Είχα δει πως είχε ένα τσιγάρο στο στόμα του μα μόλις έφτασα δίπλα του κατάλαβα το πόσο πολύ κάπνιζε.Ο τύπος βρομοκοπούσε και η μυρωδιά του μου προκάλεσε στιγμιαία βήχα.

Masta:

-Σε πειράζει;
-Λιγάκι...
Ο Masta πλησίασε τότε μια γλάστρα...Κοίταξε γύρω του και όταν είδε ότι δεν ερχόταν κανείς έθαψε το τσιγάρο του στο χώμα μιας γλάστρας που βρισκόταν εκεί όπου βρισκόμασταν.
-Συνήθως δεν βγάζω ποτέ το τσιγάρο από το στόμα μου... μου είπε ...Αλλά αφού σε πειράζει θα κάνω μια εξαίρεση.Θα καπνίσω σε λίγο πάλι.Πάντως μην πεις για αυτό που είδες στο Kane...Δεν του αρέσει όταν το κάνω αυτό.
Πήγα να γελάσω αλλά το συγκράτησα.Είχα πει πως κανένας δεν θα έφτανε μέσα μου...Καλά τουλάχιστον όχι όλοι.Πάντως ο Masta μου φαινόταν εντάξει τύπος.
-Θα το φροντίσω. του απάντησα...
-Λοιπόν;Εσύ είσαι εκείνος ο κυνηγός που τα κανόνισε όλα αυτά;
-Ναι.
-Έχουμε ακούσει για σένα από τον Kane.Άκουσα επίσης ότι είχες και ένα λύκο μαζί σου και ήλπιζα να τον δω.
-Ναι ο Arashi είναι... πήγα να του απαντήσω όταν συνειδητοποίησα ότι ο Arashi δεν ήταν δίπλα μου...
Θα πρέπει να είχε πάει στον κήπο μιας και δεν άντεχε να μένει πολύ ώρα μέσα στο σπίτι,οπότε τον έχανα συχνά.
-Πρέπει να είναι έξω... του είπα τελικά ...Θα τον δεις μετά.
-Καλά ρε παληκάρι πως κατάφερες και τον εξημέρωσες;
-Βασικά μόνος του ήρθε σε μένα.
-Σώπα!...πως έγινε αυτό;
Ήμουν έτοιμος να του απαντήσω όμως η υπηρέτρια που είχε τρομάξει με τον Arashi την πρώτη μέρα που βρέθηκα εδώ-Lena την έλεγαν-ήρθε και μας είπε πως ο Kane και ο Lem μας ζητούσαν ώστε να κάνουμε τα τελικά μας σχέδια για την αυριανή γιορτή.
-Κάποια άλλη φορά. του είπα.
-Κάποια άλλη φορά... είπε και 'κείνος και μπήκαμε στο δωμάτιο όπου ήταν και οι άλλοι δύο.

Μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο ένας άντρας μικρόσωμος με στρόγγυλο πρόσωπο και γυαλιά μυωπίας είρθε και μου έδωσε το χέρι του.Του έδωσα το δικό μου και κάναμε μια τυπική χειραψία.Ο άντρας αυτός ήταν ο Lem ο δήμαρχος της Serine City.Μετά ακολούθησαν τα τυπικά λόγια "Έχω ακούσει πολλά για σένα από τον Kane-στην συγκεκριμένη περίπτωση-" παρότι ακόμα δεν έχω κάνει τίποτα εδώ.Ποτέ δεν τα καταλάβαινα αυτά.Με τα πολλά προσπέρασα όσο γινόταν τα προκαταρκτικά και έτσι μπήκαμε γρήγορα στο ψητό.Ο Masta έβγαλε ένα χάρτη της Serine City-όπου θα κάναμε την γιορτή- και τον άπλωσε στο τραπέζι που υπήρχε στο δωμάτιο.
-Εδώ... άρχισε να μας λέει δείχνοντας μας παράλληλα στον χάρτη ...είναι που έχουμε στήσει τον χώρο που θα γίνει η γιορτή.Το σημείο αυτό είναι κεντρικό όπως μπορείτε να δείτε,κάτι που πιθανόν θα ενθαρρύνει τους επαναστάτες στο να στήσουν ενέδρα.Εγώ με τους άντρες μου στήσαμε μικρά οδοφράγματα στα κενά ανάμεσα από τα σπίτια,δημιουργώντας έτσι έναν κύκλο όπου μέσα του θα γίνει η γιορτή.Έχουμε αφήσει μόνο μία είσοδο για τον κύκλο,οπότε αν κάποιος από τους δράστες θελήσει να μπει μέσα δεν θα έχει ύστερα διαφυγή.Παρόλα αυτά θα έχω φύλακες σε όλες τις πλευρές.
-Ωραία όμως εγώ ανησυχώ πιο πολύ για μια επίθεση από μακριά.Θέλω να υπάρχουν άντρες της αστυνομίας σε όλα τα διπλανά σπίτια.Με μυστικότητα όμως...αν γίνουν αντιληπτοί κανένας δεν θα πλησιάσει κοντά και δεν θα έχουμε ευκαιρία να τους πιάσουμε.
-Θα το φροντίσω αυτό...Όμως μην ανησυχείς θα έχω άντρες μου ακριβώς πάνω στην εξέδρα δίπλα στους δημάρχους μας...Οι ασπίδες τους δεν θα επιτρέψουν σε καμία σφαίρα να περάσει.
-Ωραία νομίζω ότι όλα είναι έτοιμα δεν έχω κάποια ένσταση με το σχέδιο.
-Ούτε και εγώ.
-Ενημερώθηκαν όλοι οι πολίτες όπως ζήτησα;
-Μη φοβάσαι όλα έχουν κανονιστεί.
-Εντάξει λοιπόν τότε ούτε εγώ έχω κάποια ένσταση...Και απλά για να το ξέρετε δήμαρχε...Δεν φοβάμαι τίποτα. είπα και βγήκα από το δωμάτιο.

Όταν ήταν πλέον η ώρα για τον Lem να επιστρέψει στην δικιά του έπαυλη-υποθέτω πως είχε και εκείνος μία-του πρότεινα να τον συνοδέψω,όμως εκείνος αρνήθηκε μου λέγοντας μου ότι έχει όση συνοδεία χρειάζεται.Ας είναι...έτσι και αλλιώς βαριόμουνα να περπατήσω σήμερα.Το βράδυ μου φάνηκε ότι ήρθε πολύ γρήγορα...Δεν είχα τι να κάνω και έτσι ήμουν στην πίσω αυλή της έπαυλης του Kane μαζί με τον Arashi.Είχαμε ξαπλώσει και οι δύο κάτω στο γκαζόν και χαζεύαμε τα αστέρια.Πάντα μου άρεσε να κοιτάζω τον έναστρο ουρανό...Ήταν τόσο φωτεινός και γαλήνιος και πως αλλιώς να το θέσω...σαν μαγικός.Είχα τώρα δύο μέρες και κοιμόμουν σε κρεβάτι και συνειδητοποίησα πως μετά από τόσα χρόνια που κοιμόμουν κάτω στο χώμα ή πάνω σε δέντρα είχα ξεσυνηθίσει την αίσθηση του κρεβατιού και πλέον δεν με βόλευε.Έτσι σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να κοιμόμουν απευθείας εκεί οπού βρισκόμουν.Είχα κλείσει τα μάτια μου όμως τα ξανάνοιξα όταν άκουσα κάποιες να μιλάνε κάπου κοντά.Η μία φωνή ήταν της Lena και η δεύτερη ήταν της Nana-μιας άλλης υπηρέτριας που δούλευε για τον Kane-.
-Λοιπόν για πες μου; ρώτησε η Nana την Lena...
-Λοιπόν... άκουσα την Lena να λέει κάπως διστακτικά και τελικά δεν συνέχισε.
-Έλα πες μου ποιος είναι...Εδώ δεν θα μας ακούσει κανείς.
Υποθέτω ότι δεν θα έπρεπε να ακούσω αλλά βαριόμουνα να σηκωθώ και νύσταζα,οπότε ατύχησαν...
-Λοιπόν...είναι εκείνος ο ξιφομάχος... απάντησε ξανά διστακτικά η Lena.
-Αυτός ο κυνηγός που μένει μαζί μας;
-Ναι.
-Ω μικρή μου έχεις καλό γούστο...Σίγουρα είναι ομορφούλης,αλλά ξέρεις ότι δεν θα είναι εδώ για καιρό οπότε κάνε κάποια κίνηση.
-Και τι να κάνω;
-Ξέρεις πρέπει να του δείξεις τον πιο γυναικείο εαυτό σου και μετά να τον πας...
-Μη σταμάτα! αυτό είναι απρεπές.
-Κακομοίρα μου είσαι τόσο αθώα.
Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου...πραγματικά συνέβαινε αυτό;...
Εγώ προσπαθούσα να κοιμηθώ και αυτές μίλαγαν για κάτι τόσο άκυρο και ασήμαντο τέτοια ώρα;...Για όνομα του Θεού.Έκλεισα άλλη μια φορά τα μάτια μου αγνοώντας τις υπηρέτριες που μίλαγαν ακόμα πιο δίπλα και κοιμήθηκα.

Το πρωί που ξύπνησα βρέθηκα με ένα σεντόνι από πάνω μου.Καλοσύνη του όποιου μου το είχε φέρει.Κοίταξα στον ουρανό.Ο ήλιος είχε ανατείλει στο βάθος αλλά ήταν ακόμα νωρίς.Παρόλα αυτά αναγκάστηκα να κατεβάσω το κεφάλι μου γιατί τα μάτια μου πόνεσαν.Συνήθιζα να ξυπνάω νωρίς το πρωί γιατί έτσι είχα όλη τη μέρα μπροστά μου.Ποτέ δεν αρνήθηκα ότι μου άρεσε ο ύπνος και η ιδέα του να κοιμηθώ μέχρι το μεσημέρι μου είχε περάσει πολλές φορές από το μυαλό αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να κάνω κάτι τέτοιο και έτσι συνήθισα στο να ξυπνάω νωρίς.Ο Arashi κοιμόταν ακόμα δίπλα μου και έτσι έκανα ησυχία να μην τον ξυπνήσω.Πείρα το σεντόνι και πήγα μέσα στο σπίτι.Η πόρτα που οδηγούσε στην πίσω αυλή βρισκόταν στην κουζίνα και έτσι όταν μπήκα μέσα όμορφες μυρωδιές γέμισαν τα πνευμόνια μου.Είδα ψωμιά,μαρμελάδες,φρούτα,αβγά και άλλα πολλά καλούδια που στη ζωή μου μαζεμένα δεν είχα ξαναδεί.Αν και δεν έτρωγα πολύ πρέπει να πω ότι η όρεξη μου άνοιξε μόλις τα είδα όλα αυτά.
-Καλημέρα. άκουσα τη Lena να μου λέει.
Γύρισα και την κοίταξα...Μου χαμογελούσε και φαινόταν κατακόκκινη.
-Προσπαθήσαμε να σε ξυπνήσουμε όμως δεν τα καταφέραμε και έτσι σου έφερα μια κουβέρτα.
-Ναι...είναι αδύνατον να με ξυπνήσεις.Ευχαριστώ πάντως. της είπα και της έδωσα την κουβέρτα.
Ήμουν έτοιμος να πάω προς την τραπεζαρία όπου θα περίμενε πιθανότατα ήδη ο Kane για το πρωινό του,όταν σταμάτησα για να την ρωτήσω κάτι.
-Πόσο χρονών είσαι Lena;
-Δέκ...δεκαοχτώ.
Κούνησα το κεφάλι μου ως ένδειξη κατανόησης.
-Είσαι σε καλή ηλικία. της είπα και βγήκα από την κουζίνα.
Ο Kane πράγματι ήταν στην τραπεζαρία και περίμενε με μια πετσέτα περασμένη ήδη στον λαιμό του.Το έτρωγε καλά το φαγάκι του αυτό ήταν σίγουρος.
-Έτοιμος;Σήμερα είναι η μέρα...Καθόλου άγχος.
-Ξέρεις κάτι...όχι.Θέλω να ξεμπερδεύω από όλο αυτό και εφόσον αυτό είναι ότι καλύτερο σκεφτήκαμε δεν θέλω να ανησυχώ.Ελπίζω όλα να πάνε καλά.
-Καλό αυτό. είπα και τότε μπήκαν στο δωμάτιο οι υπηρέτες με το φαγητό.
-Τώρα κάτσε φίλε μου...πρώτα τρώμε και μετά ανησυχούμε. είπε και πρέπει να πω πως κάπως έτσι περίμενα την νοοτροπία του.