[Τέλος] Ώρα να ξυπνήσεις...

-Οι υπόλοιποι πειρατές πήγαν προς τα εκείνη την κατεύθυνση... μου είπε ο γέρος.
Η κατεύθυνση που μου έδειχνε ήταν εκείνη από όπου είχα μόλις έρθει.Θα πρέπει να είχε προσπεράσει τους πειρατές και να μην τους είχα πάρει χαμπάρι.Επίσης μου φαινόταν λογικό και ο Arashi να ήταν προς τα εκεί μια και δεν έφτασε ως εδώ μαζί μου.
-...Σε παρακαλώ πιάσ' τους και θα φροντίσουμε για την αμοιβή σου.συνέχισε να μου λέει ο γέρος με τρεμάμενη φωνή.
-Δεν θέλω καμία πληρωμή για αυτούς...το μόνο που θέλω είναι να θυμάστε το όνομα μου για όσο ζείτε. του είπα και άρχισα να τρέχω προς την κατεύθυνση που μου έδειξε.
Ευτυχώς το χωριό ήταν μικρό και οι κάτοικοι ήταν όλοι κλεισμένη στα σπίτια τους οπότε έφτασα γρήγορα στην άλλη πλευρά.Τότε άκουσα φωνές να έρχονται προς τα εμένα...κρύφτηκα πίσω από μία γωνία και περίμενα.

Κοιτούσα με το ένα μου μάτι πίσω από την γωνία για να δω ποιος έρχεται και είδα παραδόξως τους πειρατές να τρέχουν τρομαγμένη με τον Arashi από πίσω τους.Μπράβο το αγόρι μου σκέφτηκα!Περίμενα λίγο ακόμα και όταν οι πειρατές πλησίασαν αρκετά πετάχτηκα γρήγορα και χτύπησα τον έναν ρίχνοντας τον κάτω...Ο δεύτερος φάνηκε ακόμα πιο τρομαγμένος όμως δεν σταμάτησε καθόλου ούτε για να με χτυπήσει...αντίθετα συνέχισε να τρέχει.Όμως ήταν μάταιο.Ο Arashi ήταν πολύ γρηγορότερος από αυτόν και έτσι τον πρόλαβε εύκολα και με συνοπτικές διαδικασίες τον αποτελείσε.
-Μπράβο αγόρι μου...πάμε να βρούμε τον τελευταίο. του είπα όμως εκείνος κάθισε κάτω...ένισα τότε σαν να μου έλεγε <<Η δουλειά τελείωσε>>.
Οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν από τον πειρατή που είχα μόλις είχα χτυπήσει.
-Δεν υπάρχει κάποιος άλλος από εκεί...αυτό το στήνος σκότωσε τον Lee και ύστερα μας κυνήγησε μέχρι εδώ... μου είπε και υπέθεσα ότι ο Lee ήταν ο εναπομείναντας πειρατής...
-...Κράταν τον μακριά μου... συμπλήρωσε και ύστερα υποθέτω πως λιποθύμησε.

Οι πειρατές είχαν πέσει αναίσθητοι και άλλοι τρεις είχαν πεθάνει από τις επιθέσεις του Arashi,οπότε ήταν εύκολο πλέον για εμένα να τους μαζέψ σε ένα σημείο και να τους δέσω όλους μαζί σε ένα μέρος όπου θα μπορώ να τους βλέπω συγχρόνς όταν θα ξυπνήσουν...τουλάχιστον αυτοί που μπορούνε.Δεν θα είχα λόγο να περιμένω όμως αν δεν περπατούσαν οι ίδιοι θα ήταν δύσκολο να τους μεταφέρω όλους τραβώντας τους στην πόλη.Επίσης κάτι δεν μου κολλούσε στην όλη ιστορία...Κανένας από αυτούς τους πειρατές δεν μου γέμιζε το μάτι για να είναι ο καπετάνιος της ομάδας...εξάλλου,συνήθως,οι καπετάνιοι των πληρωμάτων σπαταλάνε τον χρόνο σου με το να λένε το ότι είναι σπουδαίοι καπετάνιοι του τρομερού πληρώματός τους,που στην πραγματικότητα κανείς δεν το έχει ακούσει και νομίζουν ότι έχουν γίνει διάσημοι επειδή έκαναν ένα δύο μικροεγκλήματα και η επικύρυξη τους έχει φτάσει το τεράστιο ποσό των πέντε εκαττομυρίων.Γελίοι!Τα άτομα που έχω συναντήσει είναι τέρατα μπροστά σε αυτές τις μικρές μαρίδες.

Οι πολίτες πλέον μόλις αντιλήφθηκαν ότι ο κίνδυνος είχε περάσει και ξεθάρεψαν άρχισαν να βγαίνουν από τα σπίτια τους και να έρχονται κοντά.Οι περισσότεροι δείχναν έκπληκτοι,μάλλον που είχα καταφέρει να νικήσω τους πειρατές μόνος μου(αν και αυτό δεν ήταν εντελώς αλήθεια).Πολλοί με ευχαριστούσαν και κάποια παιδιά ερχόντουσαν να μου πουν πς ήμουν πολύ δυνατός και πως ήθελαν και εκείνοι να γίνουν πολλοί δυνατοί για να νικάνε τους πειρατές όταν θα μεγαλώσουν.Τους κούναγα το κεφάλι μου ως ένδειξη ότι εκτιμούσα τα ότι λέγανε και έλεγα στα παιδιά
-Μακάρι να γίνετε...
όμως προσπαθούσα να τους αγνοώ κάπς...Το ότι ήμουν εδώ με όλον αυτό τον κόσμο γύρω μου με ενοχλούσε κάπως...ήθελα να ξυπνήσουν οι πειρατές για να έφευγα και έτσι καθόμουν κάτω στο δρόμο σιωπηλός με την πλάτη μου ακουμπισμένη στον τοίχο ενός σπιτιού και με τον Arashi στα πόδια μου να τον χαϊδεύω.Παρόλα αυτά άνθρωποι συνέχηζαν να έρχονται κοντά μου και να με ευχαριστούν,χωρίς να μπορούν να καταλάβουν πως όλα αυτά τα ευχαριστώ δεν είχαν καμία αξία για εμένα.

Ξαφνικά ο γέρος,όπου μου είχε ζητήσει να πιάσω τους πειρατές πριν από λίγο,ήρθε και στάθηκε δίπλα μου.Υπέθεσα πως είχε έρθει και αυτός για να με ευχαρστήσει αλλά όχι...
-Ελάτε απόμακρυνθήτε... είπε στο πλήθος γύρω μου ...Δεν βλέπετε πως ο άνθρωπος θέλει να ηρεμήσει;...Μας έσωσε οπότε ας τον αφίσουμε να ηρεμήσει.
Κάποιος από το πλήθος είπε <<Εντάξει δήμαρχε>> και το πλήθος διαλήθηκε και όλα έδειχναν σιγά σιγά να γυρνάνε στα φυσιολογικά τους.
Ώστε αυτός ο γέρος ήταν ο δήμαρχος του χωριού!Φαινόταν εντάξει τύπος και ήταν καλό που κάποιος με κατάλαβε...Πάντα ήμουν ευγενικός και έτσι δεν μπορούσα να αρνηθώ να ακούσω όλους αυτούς τους ανθρώπους.Η συμβολή του ήταν χρήσιμη.
-Δεν φαίνεσαι για τύπος που θέλει να ακούει τα ευχαριστώ...Το καταλαβαίνω,αλλά δεν είναι κακό να τα ακούς κάποιες φορές.
-Δεν διαφωνώ,απλά δεν θέλω να με ευχαριστούν για κάθε τι που κάνω και ειδικά όταν κάνω απλά την δουλειά μου.
-Ας είναι... είπε και γύρισε προς τους πειρατές ...Αυτούς τι θα τους κάνεις;
-Θα τους πάω στην πόλη και θα τους παραδώσω στον βασιλιά.
-Καλά θα κάνεις...Λοιπόν σε αφίνω...και μην ανυσηχείς αυτό που μου ζήτησες θα το τηρήσω.μου είπε και αφού με χαιρέτησε,αποχώρησε...

Πρέπει να πέρασε κάνα δεκάλεπτο ακόμα μέχρι τελικά να ξυπνήσουν οι πειρατές.Όπως ήταν λογικό στην αρχή άρχισαν να με βρίζουν και να λένε διάφορα μεταξύ των οποίων κάποιος είπε
-Ο καπετάνιος θα σε κάνει να το μετανιώσεις αυτό...
και έτσι μου επιβεβαίωσε ότι δεν είχα πιάσει τον καπετάνιο.Αφού έμαθα αυτό που ήθελα(και χωρίς καν να ρωτήσω!) με ένα-δύο κουνήματα του σπαθιού και μερικές απειλές τους έκανα να σωπάσουν και μετά από λίγες ακόμα απειλές και τα γρυλίσματα του Arashi τους έπεισα (με δημοκρατικές διαδικασίες) να προχωρήσουν ως την κεντρική πόλη του νησιού.Δυστυχώς κάποια στιγμή καθώς περπατάγαμε άρχισαν πάλι οι βρισιές,οι υποσχέσεις εκδίκησης και οι απειλές των κινδύνων που θα διέτρεχα αν με έβρισκε ο "τρομερός" καπετάνιος τους.Μέχρι να φτάσουμε στην πόλη σκέφτηκα να τους ρωτήσω γιατί είχαν βρεθεί σε αυτό το νησί (έτσι και αλλιώς δεν ήταν και τόσο δύσκολο να τους κάνω να μιλήσουν).Στην αρχή με ρώτησαν πριν απαντήσουν για το αν είχα ακούσει για την απόπειρα απγωγής της πριγκίπισσας του νησιού.Πράγματι το είχα ακούσει (άλλωστε εδώ ήμουν όταν συναίβει) και άκουσα πως δεν τα κατάφεραν οι πειρατές χάρις τις προσπάθειες του Caesar Denier,ενός marine.Όπως φαίνεται αυτοί οι πειρατές που είχα μπροστά μου προσπαθούσαν αυτή την στιγμή να κάνουμε το ίδιο ή κάτι παρόμοιο.Γενικά να φύγουν με κάποιο κέρδος από την όλη υπόθεση.

Μου είπαν πως ο καπετάνιος τους με μια ομάδα που αποτελούταν από τους υπόλοιπους του πληρώματος τους είχε πάει στην πόλη να αιχμαλωτήσουν τον βασιλιά,ενώ εκείνη έμεναν κοντά στην ακτή για να φιλάνε το πλοίο τους.Φαίνεται πως είχαν βαρεθεί την αναμονή και έτσι είχαν πάει στο Reva Village ώστε να "διασκεδάσουν" όπως μου είπαν μέχρι να επέστρεφε ο καπετάνιος τους.Χαίρομαι που βρισκόμουν σε αυτή την πλεονεκτηκή θέση γιατί αλλιώς δεν θα είχα την δυνατότητα να τα μάθαινα όλα αυτά.Τελικά φτάσαμε στην πόλη...Μόλις μπήκα μέσα σκεφτόμουν ότι έπρεπε να κατευθυνθώ προς το παλάτι ή εφόσν έβρισκα προς κάποια μικρή βάση των marine στο νησί.Παρόλα αυτά σταμάτησα αμέσως γιατί με το που μπήκα παρατήρησα έναν πανικό να επικρατεί.Έβλεπα ομάδες marine,των δύο-τριών ατόμων,να τρέχουν φουριόζικα προς το κέντρο της πόλης.
Λοιπόν...τι να κάνουμε μάλλον άργησα...Ξάφνου είδα έναν marine να τρέχει προς το μέρος μου.Πριν με προσπεράσει τον τράβηξα από το χέρι και τον σταμάτησα.
-Τι έγινε στρατιώτη;
-Άσε με πολίτη...πειρατές έχουν αιχμαλωτίσει τον βασιλιά και πρέπει όλοι να πάμε να τον βοηθήσουμε... απάντησε και τραβήχτηκε να φύγει.
Όμως λίγο πριν το κάνει σταμάτησε καθώς παρατήρησε την δεμένη ομάδα πειρατών που στεκόταν δίπλα μου.
-Ποιος είσαι;με ρώτησε...
-Είμαι ο Mr.Shadow...είμαι κυνηγός επικυρυγμένων.

Με τα πολλά έπεισα τον στρατιώτη να πάρει τους κρατούμενους μου(δηλαδή απλά τους παράτησα και έφυγα και έτσι αναγκάστικε,υποθέτω, να τους αναλάβει) και εγώ κινήθηκα προς το κέντρο της πόλης να δω τι θα έκανα για τον αγαπητό μας βασιλιά.Υπήρχε συνοστισμός στους δρόμους και πέρα από τους ναυτικούς ακόμα και οι πολίτες και οι τουρίστες μαζεύονταν γύρω για να δούνε τι συναίβαινε.Τελικά έφτασε σε κάποιο μέρος σαν πλατία όπου είχε δημιουργηθεί ένας κύκλος από ναυτικούς και στρατιώτες του βασιλείου(υποθέτω από τις στολές) και πιο πίσω από αυτόν τον κύκλο οι πολίτες που παρατηρούσαν το θέαμα.Λες και η απαγωγή του βασιλιά ήταν θεατρική παράσταση...Για όνομα του Θεού...Πέρασα μέσα από τον όχλο των πολιτών και έφτασα τον κύκλο των ναυτικών.Στην αρχή ένας από αυτούς με σταμάτησε όμως όταν τον ενημέρσα ότι ήμουν κυνηγός είχε την ευγένεια να με αφίσει να δω και 'γω το θέατρο.Στο κέντρο του κύκλου ήταν ένας πειρατής που έιχε το χέρι του στο λαιμό του βασιλιά Juon και το πιστόλι του κολλημένο στο κρόταφο του.Πρέπει να ήταν ο καπετάνιος του πληρώματος καθώς γύρω του ήταν μαζεμένοι και τον προστάτευαν άλλοι τέσσερις πειρατές.Από ότι μου είχαν πει οι άλλοι που είχα συλλάβει πρέπει να είχε έρθει ο καπετάνιος τους μαζί με καμιά δεκαριά ακόμα πειρατές,οπότε για να μην τους έβλεπα υπέθεσα πως τους είχαν αναλάβει οι ναυτικοί.Και πάλι όμως η κατάσταση ήταν δύσκολη.Ήθελα να δω πως θα έβγαινε από 'κει ο βασιλιάς και επειδή δεν είχα πολλές ελπίδες για τους στρατιώτες να κάνουν κάτι αποφάσισα να το αναλάβω εγώ.

Δεν μου φαινόταν όμως η κατάλληλη στιγμή να περιμένω να σκεφτ;κάποιο σχέδιο...Έπρεπε να δράσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.Πήγα να περάσω τους ναυτικούς αλλά ο ίδιος ναυτικός που με άφισε να πλησιάσω με σταμάτησε...
-Έι που νομίζει ότι πας; με ρώτησε...κάτι το περίεργο γιατί μου φαινόταν αρκετά ξεκάθαρο το που πήγαινα.
-Μπροστά. του απάντησα αλλά δεν φάνηκε να του άρεσε η απάντηση μου.
Ο ναυτικός επέμενε να μην προχωρήσω άλλο και να πω την αλήθεια...ούτε που τον άκουσα.Το τράβηξα από την στολή του και με μια σρτοφή,ενώ τον κρατούσα,βρεθήκαμε σε ανάποδες θέσεις.
-Τώρα είμαι από μέσα... και κούνησα τους ώμους μου σαν να μην είχα καταλάβει τι είχε συμβεί.
Εκείνος πήγε ξανά να με σταματήσει όμως ήταν πλέον αργά.Πλησίασα στο κέντρο του κύκλου όπου ήταν οι πειρατές και φαίνονταν παραξενεμένοι για κάποιο λόγο.Ο καπετάνιος τους τράβηξε τότε το πιστόλι του από το κεφάλι του βασιλιά και με σημάδεψε.
-Όι για που το 'βαλες παληκάρι; με ρώτησε (άντε πάλι...δηλαδή που μπορούσα να πηγαίνω; )
-Είρθα να πάρω τον βασιλιά...

Μόλις είπα αυτά τα λόγια μια βαβούρα ξέσπασε γύρω...Επίσης σχεδόν όλοι οι ναυτικοί είχαν πάρει μια τέτοια φάτσα την ίδια στιγμή:
-Κατανοείς ότι με αυτό που έκανες μόλις τώρα θα μπορούσες να είχες προκαλέσει τον θάνατο του βασιλιά,σωστά;
-Ξέρω πως υπάρχει και αυτή η πιθανότητα... απάντησα.
(Εξάλλου αν δεν υπήρχαν δεν θα είχαν κιτρινίσει οι ναυτικοί στο άκουσμα των λέξεων που είχα πει)
-Πιθανότητα;Δηλαδή στ' αλήθεια πιστεύεις ότι μπορείς να πάρεις τον βασιλιά πίσω;
-Φυσικά...
-Μάλιστα!Και πως σκοπεύεις να το κάνεις αυτό;
-Τι θα έλεγες να κάνουμε μια συμφωνία;
-Φαίνεται ενδιαφέρον...Σε ακούω...
-Ας μην ανακατέψουμε άλλους σε αυτό...ας το λύσουμε μεταξύ μας.Μια μονομαχία είναι ένας τρόπος...αν κερδίσω θα πάρω πίσω τον βασιλιά και ως αντάλαγμα θα σε αφίσω να φύγεις μαζί με τους άντρες σου.Αν χάσω κρατάς τον βασιλιά και συνεχίζεις να έχεις το πάνω χέρι μέχρι τελικά να αναγκαστούν οι στρατιώτες να συμβιβαστούν με τις απαιτήσεις σου.Λοιπόν...τι λες;Έτσι και αλλιώς και στις δύο περιπτώσεις δεν θα βγεις χαμένος.