[Τέλος] Ώρα να ξυπνήσεις...

-Και όμως θα βγω...έχασα άντρες μου εδώ και έτσι άμα χάσω στην μονομαχία μας χάνω αρκετά...Γι' αυτό και θα αρνηθώ....Εξάλλου δεν έχεις τίποτα για να με κάνει να αλλάξω γνώμη.Έχω ήδη το πάνω χέρι και έτσι και αλλιώς θα πρέπει όλοι τους να υποκύψουν στις απαιτήσεις μου.Οπότε δείνε του αλλιώς αυτή την φορά θα την πληρώσει ο βασιλιάς.
Μόλις τελείωσε αυτά που είχε να πει έτρεξα γρήγορα καταπάνω του.Εκείνος ετοίμασε αντανακλαστικά το πιστόλι του και μόλις έφτασα δίπλα του το ακούμπησε στην κοιλιά μου.Τον έπιασα από τον ώμο και του μίλησα σιγά στο αυτί.
-Μην με δουλεύεις...Νομίζεις ότι εσύ έχεις πραγματικά κάτι στην κατοχή σου που σου δείνει πλεονεκτηκή θέση;Αν ο βασιλιάς χαθεί,χάθηκες και εσύ...είναι η μόνη ασπίδα που έχεις.Νομίζω ότι εγώ είμαι αυτός που έχει το πάνω χέρι εδώ.Και να σου πω την αλήθεια;Δεν με νοιάζει τι θα απογείνει ο βασιλιάς...μόλις φύγει από τα χέρια σου θα εύχεσαι να είχες δεχθεί την προσφορά μου.
Παραδόξως ο πειρατής δεν πυροβόλησε...μάλλον γιατί κατανοούσε ότι είχα δίκο,ότι όντως του πρόσφερα κάποια σανίδα σωτηρίας.Τον κοίταξα στα μάτια.Δεν φαινόταν τόσο σίγουρος πια,μάλλον τρομαγμένος πιο πολύ.Απομακρύνθηκα λίγο και του έδωσα χώρο.
-Είσαι κυνηγός;
-Ναι...
Αναστέναξε...
-Πολύ καλά...θα δεχθώ την πρόκληση σου.

Έκανε τότε νόημα σε έναν από τους άλλους πειρατές και του έδωσε να "κρατάει" τον βασιλιά.Του έδωσε το πιστόλι του με πλησίασε και τράβηξε το σπαθί του.
-Θα πολεμήσουμε μόνοι μας...καμιά βοήθεια από τους άντρες μου και εσύ καμία από το ναυτικό ή το ζώο σου. μου είπε δείχνοντας μου συγχρόνως τον Arashi που ήταν δίπλα μου...
-Έτσι ακριβώς.
-Ωραία αλλά πρέπει να ξέρεις κυνηγέ ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος της πολλή σύντομης ζωής σου γιατί μόλις προκάλεσε σε μάχη το Ρεντ...το αρχηγό των τρομερών "Κοκκινόμαλλων Πειρατών"...
Αρχίσαμε πάλι...σκέφτηκα από μέσα μου.Τον αγνόησα καθώς συνέχισε και γύρισα προς τον Arashi.
-Λοιπόν αγόρι μου θα το κάνω μόνος μου αυτό,γι' αυτό πήγαινε λίγο πιο πέρα μην σε χτυπήσω. του είπα και εκείνος το έκανε...
- Δεν με προσέχει έτσι;
-Όχι καπετάνιε...
Τότε σηκώθηκα και γύρισα ξανά προς αυτόν...
-Α! επιτέλους τελείωσες...
- Πως τολμάς αναιδέστατε...εγώ μιλάω και 'συ με αγνοείς όταν σου λέω τα επιτεύματά μου.

-Κοίτα,σταμάτα να μου σπαταλάς το χρόνο και ας ξεκινήσουμε επιτέλους. είπα και πείρα την στάση μου.
- Νιώθω καταβεβλημένος...
-Μην του δείνεις σημασία καπετάνιε...δείξε σε αυτόν τον ανόητο τι αξίζεις.
-Έχετε δίκιο παληκάρια...θα του δείξω ότι κάνει λάθος που με αγνοεί...Μην ανυσηχήται θα τον βάλλω στην θέση του.
-Sencho!!!! αναφώνησαν όλοι με μια φωνή.
-Θα το δείξω ποιος είναι ο καλύτερος χαχαχα...
-Ακόμα περιμένω...
-Yosha!!Ώρα να νικήσω. είπε και κίνησε καταπάνω μου...
Καιρός ήταν.Καθώς έτρεχε προς το μέρος μου εγώ παρέμενα στην θέση μου.Δεν είχα λόγο να βιαστώ.Θα ήμουν προετοιμασμένος και για άμυνα και για επίθεση καλύτερα από ότι θα ήταν ο Ρεντ έτσι άτσαλα που έτρεχε...Με έφτασε.Περίμενα να κάνει ένα βήμα ακόμα και μόλις το έκανε πίεσα προς τα πίσω με τις μύτες των ποδιών μου και εκτυνάχτηκα μπροστά τραβώντας παράλληλα το ξίφος μου έξω.Πρόλαβα να δω το έκπληκτο βλέμμα του Ρεντ λίγο πριν τον χτυπήσω.

Κάτι όμως δεν μου κολούσε...Ένιωσα να κόβω το Ρεντ με το σπαθί μου,όμως δεν πρέπει να τον είχα βρει καλά.Γύρισα και πράγματι...Στεκόταν ακόμα όρθιος με μια πληγή στα δεξιά του πλευρά.Δεν το πίστευα ότι θα μπορούσε ο Ρεντ να αποφύγει αυτό μου το χτύπημα.Ίσως είχε κάποια πολεμική εμπειρία.Επίσης κατάλαβα πως πραγματικά απείχα πολύ από το να πετύχω τον πιο σημαντικό μου στόχο...Να φτάσω στην κορυφή του κόσμου...Πραγματικά μακριά.Ο Ρεντ δεν στάθηκε ούτε λεπτό και ξανακίνησε καταπάνω μου.Αυτή τη φορά δεν ήμουν όμως έτοιμος για επίθεση και έτσι άρχισα να κάνω βήματα προς τα πίσω.Το στυλ το οποίο χρεισιμοποιούσα με το ξίφος δεν είχε κάποια συγκεκριμένα άμυνα.Για την ακρίβεια είχε ελάχιστες κινήσεις άμυνας.Το στυλ αυτό είχε ως βασικό του στοιχείο την επίθεση και τις γρήγορες κινήσεις...Έτσι ο βασικός τρόπος άμυνας που χρησιμοποιώ είναι η αποφυγή και η συνεχής απομάκρυνση παρά οι αποκρούσεις.Αυτό μπορεί να έμοιαζε με υποχώρηση όμως δεν ήταν έτσι...ήταν και αυτό μια άμυνα.Και μάλιστα πολύ αποδοτική...καθώς δεν κουράζει τον αμυνώμενο και τσαντίζει τον επιτιθέμενο κάνοντας τον να αφίνει ανύγματα στην δικιά του άμυνα.Προπονούμουν σε αυτό το στυλ τέσσερα χρόνια τώρα...Το στυλ που χρησιμοποιώ λέγεται Kassatsu Ittō-Ryū(Life-or-Death Stray Sword Style).

Για κάποιο άγνωστο λόγο οι επιθέσεις του Ρεντ είχαν αρχίσει να γίνονται πιο γρήγορες,πιο ακριβής,πιο επικύνδυνές.Παρόλα αυτά ήταν μάταιο...είχαν εμφανώς μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνον και δεν με έφτανε για να με χτυπήσει.Κάποια στιγμή καθώς έκανα ένα πισώπλατο βήμα κάπου σκόνταψα και έπεσα κάτω.Ο Ρεντ φαινόταν πλέον νευριασμένος και έτσι χάρηκε όταν με είδε να πέφτω κάτω.Είρθε γρήγορα από πάνω μου και ετοιμάστηκε να με χτυπήσει,ενώ είχε σχεδιαστεί ένα κάπως σκοτεινό γέλιο στο πρόσωπο του.Κύλησα ενώ ήμουν κάτω και έτσι η επίθεση του χτύπησε τον δρόμο.Σηκώθηκα γρήγορα και κάθισα γονατιστός.Τράβηξα το σπαθί μου και ετοιμάστηκα να τον χτυπήσω.Εκείνος πήδηξε στο πλάι και έτσι η ζημιά μειώθηκε όμως και πάλι κατάφερα να χτυπήσω το πόδι του.Τον είδα πως δυσκολεύτηκε να το πατίσει κάτω...άρα το χτύπημα είχε πιάσει τόπο.Είχα πλέον μοναδική ευκαιρία...Δεν μπορούσε να κινηθεί κανονικά και τόση ώρα έχανε αίμα από την πρώτη πληγή.

Ώρα να τελείωνα.Έβαλα το ξίφος ξανά στην θήκη του και κινήθηκα προς αυτόν.Εκείνος με είδε και προσπάθησε να αμυνθεί βάζωντας το δικό του ξίφος στην μέση.Ήταν μάταιο.Τράβηξα το ξίφος μου γρήγορα και με ακρίβεια χτυπώντας το δικό του.Παράλληλα τον έσπρωχνα προς τα πίσω.Εκείνος μην μπορόντας να πατήσει καλά οπισθοχώρησε εύκολα ενώ λόγο της πληγής στα πλευρά του αναγκάστικε να λυγίσει λίγο το σώμα του για να μικρύνει τον πόνο.Τώρα ήταν ορθάνοιχτος.Με δύο-τρία χτυπήματα ακόμα και τον ανάγκασα να πέσει κάτω.Το σπαθί του του γλίστρισε από το χέρι...Πήγε να το ξαναπιάσει αλλά το κλότσησα γρήγορα πιο πέρα.Κίνησα το ξίφος μου και το ακούμπησα στον λαιμό του.Είχα κερδίσει...
-Ελπίζω να τηρήσεις την συμφωνία μας... του είπα.
Πριν προλάβει όμως να απαντήσει άκουσα έναν από τους άντρες του να μου λέει...
-Άστον να φύγει αλλιώς σκότωσα τον βασιλιά...
-Λυπάμε αλλά έχουμε μια συμφωνία.
-Είμαστε πειρατές δεν υπακούμε κανέναν...
-Και άμα σκοτώσετε τον βασιλιά πως θα γλυτώστε;Θα σας πυροβολήσουν επιτόπου.
Μόλις το άκουσαν αυτό κοίταξαν γύρω τους και συλλογίστηκαν τα λόγια μου.Όσο χαζοί και να ήταν έπρεπε να καταλάβαιναν αυτά που τους έλεγα.

-Σταματήστε εσείς... φώναξε στους άντρες του ο Ρεντ ...Έκανα μια συμφωνία...θα την τηρήσω,αν τηρήσεις και εσύ την δικιά σου.
-Φυσικά ποτέ δεν αθετώ τον λόγο μου...
-Ωραία...αφίστε τον βασιλιά.
Οι άντρες του δύστασαν,όμως εκείνος τους φώναξε να τον αφίσουν και τον άφισαν.Ο βασιλιάς έτρεξε και κρύφτηκε πίσω από τους ναυτικούς.
-Ωραία λοιπόν...ελεύθερος από εμένα. είπα,έβαλα το ξίφος μου στην θήκη του και γύρισα να φύγω.
Τότε άκουσα κάποιον να φωνάζει μέσα από τους ναυτικούς...
-Συλλάβεται τους όλους. και τότε μια ομάδα από ναυτικούς όρμησαν και τους έπιασαν...
-Όι τι κάνετε εκεί;...Κυνηγέ πες τους κάτι...
-Λυπάμε Ρεντ...εγώ τήρησα την συμφωνία μου και σε άφισα.Αυτοί όμως δεν συμφώνησαν τίποτα με 'σένα.
-Πανάθεμα 'σε...Πως σε λένε κυνηγέ;
-Mr.Shadow.
-Θα σε θυμάμαι Mr.Shadow...θα μου το πληρώσεις αυτό.Μπορεί εγώ να μην ήμουν πρόβλημα για σένα όμως υπάρχουν ισχυρότερα πρόσωπα από πίσω μου και να είσαι σίγουρος ότι κάποιος από αυτούς θα σε βγάλει από την μέση στο εγκυώμαι. μου φώναξε.
Ύστερα ένας ναυτικός τον χτύπησε στο κεφάλι και έπεσε αναίσθητος.

Ο Ρεντ ήταν ανόητος.Σιγά μην τον άφιναν οι ναυτικοί να φύγει μετά από ότι έκανε.Απλά χάρις εμένα δεν τον πυροβόλησαν και δεν τον σκότωσαν.Του άξιζε να πέι φυλακή και εκεί θα πήγαινε.Όσο για τις απειλές του...δεν με ενόχλησαν ούτε στον ελάχιστο.Το ακριβώς αντίθετο...ευχόμουν να ήταν αληθηνές.Ήθελα μάχες,ήθελα να πολεμάω συνεχώς,ήθελα δύναμη...και θα την αποκτούσα ήταν σίγουρο.Ξαφνικά ένας τύπος με ασημένιο μακρύ μαλλί με πλησίασε...
-Είσαι χαζός κυνηγέ; με ρώτησε και κατάλαβα από την φωνή του ότι ήταν εκείνος που είχε διατάξει την σύλληψη των πειρατών.
-Όλοι είμαστε από λίγο χαζοί,αλλιώς πολλά δεν θα συναίβαιναν.
-Μην παίζεις μαζί μου μιλάω σοβαρά... μου είπε,εμφανώς θυμωμένος ...Με τις πράξεις σου θα μπορούσες να είχες σκοτώσει τον βασιλιά.Έπρεπε να περιμένεις όπως και οι υπόλοιποι την κατάλληλη στιγμή για να δράσεις.
-Ηρέμησε στρατιωτάκη...μην με δουλεύεις εμένα.Δεν είχατε πιο οργανωμένο σχέδιο από το <<Σώστε τον βασιλιά>>.Έκανα αυτό που θεώρησα σωστό και πέτυχε...αν είχες συνηδητοποιήσει τα όσα είπα στους πειρατές θα είχες κάνει κάτι παρόμοιο.

-Μίλα μου καλύτερα αλήτη... είπε και σήκωσε την μπουνιά έτοιμος,και καλά,να με χτυπήσει αλλά φάνηκε ότι δεν θα το έκανε και έτσι δεν χρειάστηκε καν να κουνηθώ.
-Δεν δουλεύουν τέτοια σε μένα πια...
Ο άντρας μπροστά μου συνοφρύωσε.Τότε ήρθε ο βασιλιάς και του έβαλε το χέρι του στον ώμο.Τον χτύπησε φιλικά και του είπε να ηρεμήσει.Ύστερα γύρισε προς τα εμένα.
-Μην τον παρεξηγείς τον Garrow.Είναι καλό παιδί.Απλά είναι υπερπροστατευτικός,ελπίζω να καταλαβαίνεις.
-Μην ανυσηχείτε μεγαλιότατε.Δεν παρεξηγώ κανέναν.
-Χαίρομαι...Λοιπόν νομίζω ότι τώρα που όλα τελείωσαν μπορώ επιτέλους να σε ευχαριστήσω για την διάσωση σου.Η βοήθεια σου ήταν πολύτιμη και θα στο ανταπωδώσω...Mr.Shadow αν δεν αυταπατώμαι,σωστά;
-Σωστά;
-Ωραία...από ότι μου είπαν ο αρχηγός αυτόν των πειρατών...ο Ρεντ...έχει μια επικύρηξη 1.500.000,υποθέτω ότι ενδιαφέρεσαι.
-Δεν το έκανα για τα λεφτά,αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ έτσι και αλλιώς.
-Χαχαχα σωστά σωστά...Λοιπόν πάμε από το παλάτι μου να το φροντίσουμε αυτό το θέμα.Πάμε Garrow είπε ο βασιλιάς και άρχισε να περπατά με δύο ναυτικούς δίπλα του.
Ο Garrow με αγριοκοίταξε και ακολούθησε τον βασιλιά.Με την σειρά μου περίμενα τον Arashi να έρθει δίπλα μου και τότε ακολούθησα και εγώ.

Το παλάτι ήταν πραγματικά τεράστιο και πολύ όμορφο.Δεν χαρακτηριζόταν άδικα σαν το "κόσμησμα" του νησιού.Μόλις φτάσαμε στην πύλη μια κοπέλα βγήκε έξω και πήδηξε στην αγκαλιά του βασιλιά.
-Μπαμπά είσαι καλά!...ο Garrow σε έσωσε.
-Ο Garrow είναι χρυσό παιδί...όμως τα μπράβο για την διάσωση μου δεν θα τα πάρει αυτός.Αλλά το παιδί από έδω. είπε και με έδειξε.
Εφόσων τον είχε αποκαλέσει μπαμπά πρέπει να ήταν η πριγκίπισσα του νησιού Silvia,γι' αυτό και έσκυψα για λίγο το κεφάλι μου ως ένδειξη σεβασμού.
-Σε ευχαριστώ... μου είπε και ύστερα τράβηξε τον Garrow από το χέρι και ξαναμπήκε στο παλάτι.
-Αχ αυτοί οι νέοι... είπε ο βασιλιάς και χαμογέλασε.
Τον παρατηρούσα...ο βασιλιάς Juon λοιπόν.Είχα ακούσει πως ήταν καλόκαρδος και χαρωπός άνθρωπος.Δεν είχα ακούσει λάθος.Φαινόταν πράγματι καλός και μέσα μου ένιωθα πως ταίριαζε για βασιλιάς.
-Πάμε;... με ρώτησε ενώ μου έδειχνε τον δρόμο.
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και μαζί με τον Arashi τον ακολουθήσαμε μέσα.