[Τέλος-Βιβλίο]Η Τρίτη Γενιά [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Πληροφορίες για την ιστορία:

Η Shura ένιωθε το σώμα της τσιτωμένο σε κάθε πλευρά από την νευρικότητα. Ο προορισμός τους, η πόλη Water 7, δεν βρισκόταν ακόμα στο οπτικό της πεδίο κι όμως ανυπομονούσε. Ο Hermes ο οποίος είχε περισσότερες πληροφορίες για το μέρος, όντας περισσότερο καιρό στους κόλπους της CP, την είχε πληροφορήσει ότι χρειάζονταν τουλάχιστον δύο ώρες πριν την δουν. Δεν είχαν βγει στιγμή από την πορεία τους, όσες καταιγίδες και αν είχαν συναντήσει και αναγκαστεί να υπομείνουν. Έπρεπε να φτάσουν το συντομότερο δυνατόν. Είχαν στείλει ένα από τα ταχυδρομικά περιστέρια τους για να ειδοποιήσουν την Υπηρεσία, και σίγουρα σε κάποια φάση θα λάμβαναν ενισχύσεις. Μέχρι να γινόταν αυτό έπρεπε να διασφαλίσουν ότι τα σχέδια των "Ravens" δεν θα γίνονταν πράξη.

Η κοπέλα στριφογύριζε στις παλάμες της το γράμμα που είχαν κλέψει από εκείνη την πλέον, μακαρίτισσα "Raven" στον προηγούμενο προορισμό τους.  Ο Hermes της το είχε μεταφράσει και εκείνη το κοίταζε λες και μπορούσε να διαβάσει πέρα από τον κώδικα του, την έκκληση και την ειδοποίηση. Κάτι θα συνέβαινε. "Κάτι" είχε εντοπιστεί. "Μία δύναμη" που δεν έπρεπε να πέσει στα χέρια των Πρακτόρων και εχθρών τους. Δεν ήξερε τι να συμπεράνει. Ήταν σίγουρη όμως ότι η καταιγίδα που τύλιγε το καράβι τους ήταν μόνο ένα ζέσταμα σε σχέση με ό,τι τους περίμενε.

Η φωνή του άντρα την έφτασε μέσα από τις βροντές, κάνοντας την να πεταχτεί και να επιστρέψει στην πραγματικότητα. Το καράβι τους ήταν στα τελευταία του δίχως αμφιβολία. Τα ξύλα έτριζαν όταν κύματα κοπάναγαν τις πλευρές του, το πανί είχε λεπτύνει τόσο. Έμοιαζε με κουρέλι που ετοιμαζόταν να σκιστεί. Η αλμύρα είχε ποτίσει τα σανίδια κάνοντας τα να φουσκώνουν και να βαθουλώνονται σε διάσπαρτα σημεία. Οι δυο τους ορμούσαν σαν τρελοί από την μία πλευρά στην άλλη για να βεβαιωθούν ότι όλα βρίσκονταν ακόμα στην θέση τους, να τραβήξουν τα σχοινιά, να δέσουν το ιστίο και το πηδάλιο που γυρνούσε ανεξέλεγκτα από τον άνεμο.

Και μέσα σε όλα αυτά, δεν έμενε κανείς να προσέχει το τρίτο και νεότερο μέλος της συντροφιάς τους. Η Reika, το ύψος της οποίας ελάχιστα της επέτρεπε να διακρίνει πάνω από την κουπαστή τα κύματα που τους απειλούσαν, έστρεφε αγχωμένα το κεφάλι στους δυο τους, ανίκανη να κάνει κάτι για να βοηθήσει. Όλο το καράβι έπεσε προς τα κάτω. Η μικρή πιάστηκε την τελευταία στιγμή από κάπου για να ισορροπήσει. Ίσως έπρεπε να μείνει μέσα στην καμπίνα, όπως της είχαν πει, για να είναι ασφαλής. Το χειρότερο ήρθε όμως αμέσως μετά, καθώς η κάμψη τους συνοδεύτηκε από την κάλυψη του καταστρώματος από ένα κύμα πολλών μέτρων. Ο Hermes και η Shura, συνηθισμένοι στα ταξίδια είχαν προετοιμαστεί για την σύγκρουση. Η μικρή όμως βρέθηκε έρμαιο να παρασύρεται πέρα από την επιφάνεια του καραβιού. Το κεφάλι της ελάχιστα ξεπρόβαλε για να καταφέρει η κραυγή της να ειδοποιήσει τους άλλους.

Τα κεφάλια τους στράφηκαν παγωμένα προς την κατεύθυνση που ακούστηκε η φωνή. Και οι δύο μαζί έκαναν να την ακολουθήσουν.
-Όχι, πέταξε η Shura στον Hermes. Εσύ κράτα το καράβι σε πορεία. Θα πάω εγώ για την Reika.
Την επόμενη στιγμή, βουτούσε στα κύματα, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

Ύστερα από μερικά λεπτά, οι δυο τους, βρεγμένες μέχρι το μεδούλι, έμπαιναν στην καμπίνα. Ο Hermes είχε καταφέρει να ξεπεράσει τελικά τα χειρότερα, οπότε μπορούσαν να ξεκουραστούν. Κάτι που είχαν να κάνουν μέρες από την στιγμή που ξεκίνησαν το τρελό ταξίδι τους. Η Shura απέθεσε από την αγκαλιά της το κοκαλιάρικο σώμα του κοριτσιού στο κρεβάτι και την κουκούλωσε με μια χνουδωτή πετσέτα. Έπειτα ασχολήθηκε με την δική της κατάσταση, αλλάζοντας ρούχα αμίλητη. Γυρνώντας σε κάποια φάση, διέκρινε στο πρόσωπο της μικρής φόβο. Οι ώμοι της σπάζοντας από βουβούς λυγμούς που πιεζόταν για να μην την κατακλύσουν, ενώ έδειχνε έτοιμη να κλάψει.
-Τι συνέβη; Τραυματίστηκες πουθενά;
Η μικρή, γύρισε το κεφάλι της στο πλάι για να μην την αντικρίζει. Η Shura συνειδητοποίησε ότι το κορίτσι ντρεπόταν για τον εαυτό της.
-Συγνώμη. Είμαι τόσο άχρηστη. Μόνο προβλήματα σου δημιουργώ.
Τώρα ήταν σε ακόμα χειρότερη κατάσταση. Η κοπέλα δεν λύγισε, ούτε συγκινήθηκε. Ωστόσο, κάθισε πίσω από την μικρή περνώντας τα μπράτσα της γύρω από τους λεπτούς της ώμους. Ήταν μεγάλη έκπληξη η αντίδραση της κοπέλας για την Reika, η οποία πίστευε ότι της άξιζε να την ξυλοφορτώσουν.
-Δεν θα με ενοχλούσε ό,τι και αν έκανες Reika. Είσαι υπό την φροντίδα μου, μην το ξεχνάς. Αν πάθεις κάτι, εγώ θα φταίω μονάχα και εγώ θα είμαι αυτή που θα πονέσει περισσότερο.
Της χαμογέλασε ευγενικά, βλέποντας ότι η μικρή είχε χαθεί στιγμιαία, κοιτώντας το κενό.

Ήταν σχεδόν ένας χρόνος από την στιγμή που είχαν μπει στην Μεγάλη Γραμμή. Ένας χρόνος σχεδόν από τότε που είχαν βρει την μικρή Reika ανάμεσα σε μία στοίβα πτωμάτων που σκότωσε η Shura επειδή απλώς είχαν βρεθεί στο δρόμο της. Τότε, αντί να σκοτώσει και την Reika, είχε αποφασίσει να την πάρει μαζί της. Είχε τσακωθεί και βριστεί αρκετά με τον Hermes για να το επιτρέψει, αλλά πλέον είχε εξασφαλίσει το ειρηνικό μέλλον της μικρής. Ένα μέλλον στο οποίο η ίδια δεν θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσει καμία δυσκολία. Όλες τις μάχες θα τις έδιναν οι άλλοι δύο για λογαριασμό της. Αυτή ήταν η συμφωνία της Shura και δεν μετάνιωνε καθόλου, κι ας είχε στερηθεί πολλές ελευθερίες για να την πληρώσει.

-Μα... Τις τελευταίες μέρες έδειχνες τόσο θυμωμένη, έκανε δειλά.
Και ήταν αλήθεια, ο καθένας θα μπορούσε να το δει ξεκάθαρα στο πρόσωπο της κοπέλας, αν και εκείνη μόλις το παρατηρούσε. Η Reika φοβόταν πάντα ότι μία μέρα η Shura θα αντιλαμβανόταν πόσο κουραστικό ήταν να την κουβαλάει. Έτσι πάντα συμπέραινε το χειρότερο για την ίδια, ανάλογα με την ψυχολογική αναταραχή της κοπέλας.
-Δεν ήμουν θυμωμένη. Λίγο στενοχωρημένη μόνο. Όχι με σένα, την διαβεβαίωσε στυλώνοντας και εκείνη το βλέμμα στο κενό.
-Με τον Hermes; ρουθούνισε υποτιμητικά δείχνοντας της συμπαράσταση.
Η Shura γέλασε, αλλά έγνεψε αρνητικά. Το μικρότερο της πρόβλημα ήταν ο Hermes εκείνο το διάστημα. Δεν της ήταν εύκολο να ανοιχτεί. Όμως δεν ήθελε να κρατάει απόσταση από την μικρή. Ήταν μόνο με την παρέα της που περνούσε ευχάριστα τον χρόνο αυτό.
-Όχι. Απλά έμαθα μερικά άσχημα νέα και στεναχωρήθηκα. Για έναν παλιό μου φίλο. Μου θύμισε κάποια πράγματα που με πονούν αλλά θα συνέλθω.
-Τι είχε γίνει;
-Δεν ήμουν πάντα με την Cipher Pol, Reika. Παλιότερα δούλευα για τους marines. Δεν ήταν τόσο πιεσμένα όπως είναι τώρα τα πράγματα, αν και πάλι δεν μου άρεσε.
-Και γιατί έμενες;
-Γιατί υπήρχε κάποιος μου με έκανε να μείνω. Ο δάσκαλος μου, ο Hairem, ήταν με τους marines. Αυτός ήταν εκείνος που με μεγάλωσε. Του χρωστάω τεράστια ευγνωμοσύνη.
-Και γιατί έφυγες από τους marines, Shura;
-Γιατί ο δάσκαλος μου δεν υπήρχε πια. Πέθανε. Οπότε δεν είχα τίποτα να κάνω μαζί τους.
-Εσύ όμως δεν θα φύγεις από κοντά μου, Shura, έτσι; γύρισε και την κοίταξε με ανησυχία.

Η κοπέλα παρατήρησε το πρόσωπο της με ένα απλό χαμόγελο. Το πρόσωπο της έμοιαζε τόσο όμορφο, κι ας έλειπε πια το ένα μάτι από την κόγχη του. Πόσο είχε υποφέρει η Reika; Μέσα από τι δυστυχία την είχε ανασύρει όταν την είχε βρει; Σχεδόν το ίδιο άθλια κατάσταση όσο ήταν η Shura, όταν ο Hairem την είχε ανασύρει 14 χρόνια πριν. Δεν ήταν περίεργο επομένως που η Shura έβλεπε τον εαυτό της στο κορίτσι. Ούτε που η Reika μπορούσε πλέον να καταλαβαίνει την κοπέλα, σχεδόν το ίδιο καλά όσο μπορούσε η κοπέλα απέναντι στην Reika.

Πριν της απαντήσει, προτίμησε να της δείξει πόσο την χαροποιούσε η έγνοια της για την ζωή της. Έπιασε απαλά την μπροστινή τούφα των τόσο όμοιων πορφυρών μαλλιών της μικρής και την έφερε να κάτσει πάνω από το χαμένο μάτι της, κρύβοντας την ουλή από κάτω. Έπειτα της χάιδεψε το μάγουλο απαλά και την φίλησε στο μέτωπο.
-Αν σε χάσω μικρή μου, θα είναι σαν να χάνω ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Το μοναδικό μάτι του κοριτσιού καρφώθηκε σε εκείνη. Η λατρεία της για την κοπέλα, που πρώτη φορά επιδείκνυε τόση στοργή απέναντι της, ήταν εμφανέστατη. Μισάνοιξε το στόμα από την έκπληξη. Ίσως κάτι να ήθελε να πει όμως το σήμα του Hermes τις έκανε να τιναχτούν ταυτόχρονα από την θέση τους. Είχαν φτάσει. Η Shura επέστρεψε στην συνηθισμένη στάση της, ψυχράθηκε απότομα μπαίνοντας σε κατάσταση επιφυλακής. Βγήκε πρώτη από την καμπίνα, ενώ η Reika βιάστηκε να μαζέψει όσα από τα πράγματα της δεν είχε πακετάρει ακόμα. Η Shura μπορεί να μην έδειχνε συχνά στην μικρή την καλή της πλευρά. Μέχρι και η ίδια εκπλησσόταν από όσα της έβγαζε αυτό το τοσοδούλικο πλάσμα. Ήξερε όμως ότι εννοούσε όσα είχε πει. Μπορεί να υπερέβαλε σε γενικές γραμμές βέβαια. ...Ή ίσως απλά να μην αναγνώριζε και η ίδια το πόσο πολύ είχε δεθεί με την μικρή συνταξιδιώτισσα της.



Αυτήν την φορά, θα έπαιρναν όλα τους τα εφόδια από το καράβι, μιας και αυτό ήταν το τελευταίο ταξίδι που θα διένυε το συγκεκριμένο. Βγήκαν λοιπόν στο κατάστρωμα με φουσκωτά σακίδια στις πλάτες και τα χέρια τους για να αντικρίσουν την πόλη Water 7 να λάμπει υπό το πρωινό φως. Ήταν χάρμα οφθαλμών, μιας και ένα ουράνιο τόξο είχε σχηματιστεί πάνω από την πόλη μετά τις βροχές. Από διάφορα ύψη πετάγονταν στον αέρα πίδακες νερού από συντριβάνια. Οι στέγες των σπιτιών που ήταν χτισμένα σε κλιμακωτά ύψη είχαν ένα ζεστό κεραμιδί χρώμα, ενώ μπορούσαν ήδη να ακούσουν τις φωνές των πιο φημισμένων μαραγκών και εργατών στις αποβάθρες της πόλης να τους προσκαλούν να μπουν.

Μπήκαν σε μία προβλήτα και οι εργάτες έδεσαν αμέσως ό,τι είχε απομείνει από το καράβι τους. Ο προϊστάμενος τους πλησίασε τον Hermes με επαγγελματικό αλλά ευχάριστο ύφος που δεν του επιστράφηκε από τον ψυχρό άντρα.
-Καλωσορίσατε στο Water 7. Βλέπω ήρθατε πάνω στην ώρα, έκανε με στραμμένα τα μάτια του στο ερείπιο το οποίο έτριξε πονεμένα καθώς το τραβούσαν πιο κοντά στην ακτή. Η Galley-La Company αναλαμβάνει επισκευές όμως, ίσως θα ήταν πιο συνετό να βρείτε άλλο μεταφορικό μέσο για τα ταξίδια σας.
-Καλώς. Μπορείτε να πάρετε ό,τι θέλετε από αυτό για ανταλλακτικά. Θα έρθω σύντομα να συζητήσουμε για ένα νέο καράβι.
Ο υπάλληλος έγνεψε θετικά και τους ευχήθηκε "καλή παραμονή" πριν αναχωρήσουν. Η πόλη έμοιαζε φιλικότατη σε οποιονδήποτε. Περνώντας μπροστά από μαγαζιά, έβλεπαν όλων των ειδών τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων μερικών πειρατών που κυκλοφορούσαν δίχως ανησυχία. Φυσικά, μια πόλη όπως το Water 7 που αποτελούσε κόμβο στα ταξίδια και κέντρο εμπορίου δεν γινόταν να απορρίπτει τις συναλλαγές με τους παράνομους, που ξόδευαν όσα είχαν κλέψει πιθανώς από άλλες πόλεις. Τι γινόταν όμως σε θέματα ασφάλειας; Η Shura απεύθυνε την απορία της στον συνοδοιπόρο της.
-Η Galley-La Company αναλαμβάνει να προστατεύει τους πολίτες. Οι υπάλληλοι του Dock One είναι καλά προετοιμασμένοι για τέτοιες περιπτώσεις και ο επικεφαλής τους κάτι περισσότερο από πρόθυμος να τους προστατέψει. Ο Iceburg, που πλέον είναι δήμαρχος της πόλης. Για κανένα λόγο δεν πρέπει να του δώσεις αφορμή να ασχοληθεί μαζί σου. Παλιότερα είχαμε μεγάλους μπελάδες εξαιτίας του. Είχε γίνει μεγάλος πανικός ανάμεσα σε αυτόν και Πράκτορες της Cipher Pol που είχαν εισχωρήσει εδώ για μυστική αποστολή. Γνωρίζει την ύπαρξη μας και γι αυτό δεν πρέπει να υποψιαστεί ότι υπάρχουν Πράκτορες στην πόλη του, για το δικό μας καλό. Ευτυχώς για εμάς, έχει παραμείνει το παλιό κρησφύγετο εκείνων των Πρακτόρων και εκεί κατευθυνόμαστε και εμείς.

Προσπέρασαν στενά και γωνίες ακολουθώντας πεζοδρόμια και γέφυρες που περνούσαν πάνω από τα διάσπαρτα κανάλια. Φαινόταν ότι το να κινείσαι πεζός στην συγκεκριμένη πόλη σε περιόριζε αρκετά αν δεν ήξερες όλους τους δρόμους. Γι αυτό πολλοί επισκέπτες νοίκιαζαν θαλάσσιους ταύρους και μετακινούνταν μέσω των υδάτινων δρόμων. Τα ζώα ήταν πρωτόγνωρα για τις κοπέλες της παρέας, οι οποίες έμειναν να χαζεύουν με θαυμασμό τα πολύχρωμα είδη που κυκλοφορούσαν. Ο Hermes που ήταν συγκεντρωμένος στην διαδρομή τους, μιας και ήταν ο μόνος που γνώριζε που πήγαιναν και είχε έναν χάρτη της πόλης στην κατοχή του, τους οδήγησε σύντομα σε μια απόμερη γωνιά της πόλης που δεν είχε ούτε πολλές φωνές ούτε πολύ κόσμο. Από πάνω τους, μια γέφυρα έριχνε την σκιά της στις φιγούρες τους. Έστριψαν άλλη μια φορά καταλήγοντας σε αδιέξοδο. Πριν διαμαρτυρηθεί η κοπέλα, ο Hermes πίεσε ένα τούβλο στον τούβλο και μια χαραμάδα άνοιξε στον τοίχο. Πέρασαν αμίλητοι από μέσα και ο τοίχος έκλεισε πίσω τους, καταπίνοντας τους.

Μέσα βρέθηκαν σε έναν αρκετά ευρύχωρο δωμάτιο. Η σκόνη είχε σχηματίσει στρώματα πάνω στις επιφάνειες και μύριζε κλεισούρα. Φυσικό φως δεν έμπαινε καθώς η μόνη άλλη είσοδος στον χώρο ήταν μια καμινάδα. Ήχος δεν ερχόταν από έξω, σημάδι ότι υπήρχε καλή ηχομόνωση. Όμως ένας ήχος ερχόταν στα αυτιά τους. Ο Hermes προχώρησε προς το τζάκι, το οποίο αποδείχτηκε ότι μόνο σαν τζάκι δεν χρησιμοποιόταν. Δίπλα του υπήρχε μία κούνια για πουλιά και εκεί βρισκόταν το εφεδρικό, ταχυδρομικό περιστέρι που είχαν ελευθερώσει πριν μπουν στο λιμάνι του Water 7. Αν χρειαζόταν να στείλουν κάποιο άλλο, επείγον μήνυμα, το πουλί θα το μετέφερε.

Ο Hermes έλεγξε κάθε γωνία του χώρου με προσοχή, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στα κιβώτια που υπήρχαν σε μια άκρη. Έπειτα πλησίασε πάλι τις κοπέλες που καθάριζαν ελαφρώς μερικές επιφάνειες για να καθίσουν, βήχοντας παράλληλα από τη σκόνη που σηκωνόταν.
-Είναι ασφαλές. Τουλάχιστον, όσο κανείς δεν γνωρίζει γι αυτό. Reika, εσύ θα μείνεις εδώ. Δεν έχουμε χρόνο, θα ξεκινήσουμε αμέσως.
Η μικρή φάνηκε έτοιμη να διαμαρτυρηθεί. Έπειτα όμως από τη ματιά που της έριξε η Shura, συγκρατήθηκε.
-Θα πάω να μάθω ό,τι μπορώ από τα μαγαζιά. Μήπως μπορέσουμε να μειώσουμε την έκταση των ερευνών μας, ανέφερε και έφυγε αμέσως.

Ο Hermes πήρε λίγο περισσότερο χρόνο για να εφοδιαστεί από τα ακριανά κιβώτια με όπλα και πυρομαχικά. Η Reika άλλαξε την στάση της. Σκοτείνιασε ελαφρώς, κάτι που δεν εξέπληξε διόλου τον άντρα που δεν ήθελε να της δώσει ιδιαίτερη προσοχή.
-Οπότε συμπεραίνω ότι δεν θα συνεχίσουμε την προπόνηση μου μέχρι να τελειώσετε με αυτήν την δουλειά.
Ο Hermes σήκωσε στο ύψος των ματιών του ένα περίστροφο. Έλεγξε την κατάσταση του πριν το πάρει μαζί του, παίρνοντας το χρόνο του να της απαντήσει.
-Μαθαίνεις γρήγορα, το αναγνωρίζω αυτό. Ίσως όμως θα έπρεπε να χαλαρώσεις κάπως την ανυπομονησία σου. Αλλιώς κινδυνεύεις να σε πάρει είδηση η Shura. Υποτίθεται ότι η συμφωνία μου μαζί της ήταν να σε κρατήσω μακριά από όλα αυτά. Θα εκνευριστεί πολύ, και θα το κάνει μαζί μου.
-Ήταν δική μου απόφαση, αν θυμάμαι καλά. Η δίψα της να δυναμώσει έκανε άλματα όσο περισσότερο προόδευε η εκπαίδευση της.
-Λυπάμαι τότε που πρέπει να σε προσγειώσω, αλλά δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο να κάνεις έτσι και αλλιώς. Ό,τι και να σου έδειχνα, θα ήταν κάτι το οποίο το σώμα σου δεν θα μπορούσε να εκτελέσει στην τωρινή του κατάσταση.
-Δεν γίνεται αυτό! είπε, αρνούμενη να το δεχτεί. Μπορώ να δυναμώσω και άλλο. Να προπονηθώ!
-Ανώφελο. Είσαι υπερβολικά νεαρή για κάτι τέτοιο. Μπορείς να συνεχίσεις να εξασκήσαι σε όσα σου έδειξα ήδη. Αυτό δεν μετρίασε καθόλου την έξαψη της. Βλέποντας το, ο Hermes ξεφύσηξε. Αυτό δεν σημαίνει ότι παρατάω τελεστικά την εκπαίδευση σου. Εξάλλου, αν θέλεις τόσο πολύ να είσαι δυνατή, χρησιμοποίησε αυτό για να εξισορροπήσεις την αδυναμία του σώματος.
Ακούμπησε με τον δείκτη το μέτωπο της. Η Reika έμεινε με μισάνοιχτο το στόμα. Ο άντρας της γύρισε την πλάτη για να φύγει. Ωστόσο, εκείνη παρέμεινε στην θέση της. Δεν το πίστευε. Πρέπει να ήταν ψέματα. Γιατί, για μία στιγμή, νόμιζε ότι είδε ένα ελαφρύ χαμόγελο στο πρόσωπο του πάντοτε, ψυχρού άντρα.

Η Shura περπατούσε στους δρόμους με το κεφάλι της σε αναβρασμό. Δεν μπορούσε να βγάλει μόνη της νόημα, λες και κάτι την εμπόδιζε από το να συγκεντρωθεί. <<Την χειρότερη στιγμή!>> σκέφτηκε και αποφάσισε να μοιραστεί τα στοιχεία που είχε συλλέξει με τον συνάδελφο της. Έβγαλε το bady den den mushi που κουβαλούσε μαζί της και συγχρονίστηκε με αυτό του Hermes.
-Βρήκες κάτι;
-Πολλά και τίποτα. Πέρασα από διάφορα μαγαζιά, ακολουθώντας πορεία από τα προάστια μέχρι το κέντρο της πόλης για να δω τι κόσμος κυκλοφορεί σε κάθε επίπεδο. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι επισκέπτες προτιμούν να μένουν στο κέντρο από όπου έχουν ευκολότερη πρόσβαση σε κάθε μέρος της πόλης. Στα προάστια μένουν όσοι ασχολούνται περισσότερο με το εμπόριο και τις μεταφορές.
Για λίγο έμεινε βουβή η γραμμή, καθώς ο άντρας επεξεργαζόταν τα στοιχεία.
-Στο γράμμα έλεγε ότι κάτι "εντοπίστηκε". Μιας και το σημείο είναι το Water 7, ίσως είναι συνετό να συμπεράνουμε ότι το "αντικείμενο" δεν βρισκόταν εξαρχής εδώ, αλλά μεταφέρθηκε με άλλα εμπορεύματα. Και αν προσθέσουμε ότι οι υπάλληλοι του Dock One έχουν το κακό συνήθειο να προσέχουν για περίεργες δραστηριότητες, καταλήγουμε ότι η πιο πιθανή περιοχή είναι κοντά στις άλλες αποβάθρες. Θα συναντηθούμε σε 10 λεπτά μπροστά από την νο4, πρόσθεσε και έκλεισε την γραμμή.
Ο ήλιος έδυε την ώρα εκείνη, και οι δυο τους συναντήθηκαν σε ένα ύψωμα που είχε θέα την εικόνα του ήλιου να βυθίζεται στην θάλασσα, κάνοντας την να φλέγεται. Η κοπέλα δεν άκουσε αμέσως τον Hermes που την πλησίασε. Σημάδι ότι ακόμα ο νους της ήταν θολωμένος.
-Παρατήρησες τίποτα καθώς ερχόσουν; βιάστηκε να ρωτήσει για να μην σχολιάσει ο άλλος την κατάσταση της.
-Όχι, αλλά έμαθα ότι περιμένουν ένα μεγάλο εμπορικό το βράδυ στην αποβάθρα. Πράγμα ασυνήθιστο όπως σχολίασαν και αυτοί που ρώτησα.

Οι δυο τους καλύφτηκαν και περίμεναν καρτερικά πότε θα έφτανε το πλοίο. Πρόσεχαν τριγύρω τον κόσμο που περπατούσε και ασχολιόταν με τα καράβια, αλλά χωρίς να παρατηρήσουν κάτι ύποπτο. Το κυριότερο πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαν ιδέα πως έμοιαζαν τα μέλη της "Ravens", αν είχαν κάποιο αναγνωριστικό σημάδι πάνω τους, ή κάτι παρόμοιο.
-Αναρωτιέμαι τι είναι αυτή η δύναμη που θέλουν να πάρουν οι "Ravens".
Ήταν μια σκέψη που γύριζε στο μυαλό της αρκετές φορές από τότε που είχαν μάθει γι αυτή.
-Δεν έχω ιδέα, σχολίασε χαμηλόφωνα ο Hermes, στρίβοντας ένα τσιγάρο για την αναμονή. Ό,τι και αν είναι όμως, σύντομα θα ανήκει στην Cipher Pol.
Η κοπέλα τον περιεργάστηκε σιωπηλά. Είχε αναγνωρίσει και άλλες φορές την ακλόνητη αφοσίωση του Πράκτορα στην Υπηρεσία. Δεν την ενοχλούσε ούτε τον έκρινε για την επιλογή του, καθώς δεν τον συμπαθούσε. Όμως και πάλι την ιντρίγγαρε.
-Τι έκανες πριν γίνεις Πράκτορας, Hermes; Ήταν από τις σπάνιες φορές που τον ρωτούσε κάτι προσωπικό.
-Τίποτα, αποκρίθηκε ψυχρά. Δεν τον ένοιαζε επίσης τι θα σκεφτόταν η κοπέλα για εκείνον. Απολύτως τίποτα.
Η Shura δεν ξαναμίλησε. Κατάλαβε αρκετά για τον άντρα χωρίς να χρειάζεται επιβεβαίωση. Η Υπηρεσία και η δουλειά του γι αυτήν, είχε δώσει στον Hermes την πληρότητα που αναζητούσε. Ίσως του είχε σχηματίσει τον χαρακτήρα που είχε τώρα. Έναν χαρακτήρα με τον οποίο ένιωθε πλέον καλά. Ήταν περισσότερο από όσο αναζητούσε να βρει ο οποιοσδήποτε σε όλη την διάρκεια της ζωής του. Κάπως έτσι δεν ήταν και στην δική της περίπτωση; Ο Hairem δεν την είχε μεγαλώσει σωστά, ώστε να είναι τώρα δυνατή και να επιβιώνει; Ή μήπως όχι; Μήπως η αναστάτωση της προερχόταν ακριβώς επειδή, κάπου μέσα της, αναγνώριζε το μισοτελειωμένο έργο που είχε γίνει; Και ποιος έφταιγε γι αυτό; Ποιος έφταιγε για την απώλεια του Hairem; Η Cipher Pol φυσικά, αυτό δεν το ξέχναγε. Μπορεί η Υπηρεσία να σήμαινε τα πάντα για τον Hermes, για την ίδια όμως αποτελούσε τον τελικό της στόχο. Ένα μέσο για να πάρει εκδίκηση και να εκπληρώσει έτσι την επιθυμία του δασκάλου της. Και αν χρειαζόταν να πάρει αυτή την δύναμη για τον εαυτό της για να το πετύχει, δεν την ενδιέφερε όποιο κι αν ήταν το κόστος...