[Τελος] Ice Nine [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Το πλοίο μας άραξε σε έναν μικρό κόλπο που καλυπτόταν απο τα ψηλά και χιονισμένα δέντρα τριγύρω . Θα μας παρείχαν την κατάλληλη κάλυψη σε περίπτωση που πλοία των μαριν έρχονταν απ αυτή την πλευρά. Οι άντρες έστησαν ένα πρόχειρο μέρος για ξεκούραση κάτω απ τα δέντρα. Άναψαν μικρές φωτιές, και άρχισαν να μαγειρεύουν. Το καλό είναι πως ο αέρας που φυσούσε, πήγαινε τον καπνό προς το δάσος, οπότε δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Ο Drake, εγώ ο Squall και πέντε ακόμα άντρες του πληρώματος θα πηγαίναμε στην κοντινότερη πόλη για να πάρουμε ωστε να έχουμε για το ταξίδι μας προς την West Blue ενώ η Lightning o Jegins, o Cricket και το υπόλοιπο πλήρωμα, θα καθόταν εδώ.Η πόλη αυτή σύμφωνα με τους δυο τελευταίους οι οποίοι ήταν και ντόπιοι*, ήταν η Snow Town
Ο καιρός ήταν κρύος και χιόνιζε συνέχεια . Αυτό που μου έκανε πάντως εντύπωση, ήταν τα δέντρα.. Πρέπει να ήταν τουλάχιστον χιλίων ετών.
Το ταξίδι μας δεν είχε κάτι απρόοπτο, ως την στιγμή που είδαμε μια μεγάλη πατημασιά στο χιόνι. 'Ήταν η πατημασιά αρκούδας, μόνο που αυτό ήταν λες και πάτησαν δυο αρκούδες μαζί. Οι άντρες αναστατώθηκαν μόλις το είδαν και άρχισαν να σφίγγουν τις καραμπίνες τους και τα ξίφη τους στα χέρια τους. Έσκυψα επάνω απ την πατημασιά για να επεξεργαστώ το έδαφος.

*για να μην υπάρξει παρεξήγηση , εννοώ ντόπιοι απ την North blue, όχι απ το νησί

Ο άντρας μας οδήγησε στον χώρο του φεστιβάλ. Εκεί άνθρωποι όλων των χρωμάτων, φύλων και ηλικιών , έτρωγαν και έπιναν σε μεγάλες παρέες, δίπλα σε ένα μεγάλο στρέμα χιονιού το οποίο είχαν περικυκλώσει με τα τραπέζια. Μερικοί διαγωνιζόμενοι είχαν πάρει ήδη θέσεις, φορώντας μόνο μερικές ρόμπες επάνω απο το εσώρουχό τους.
Ο μουσάτος μας οδήγησε στα δωμάτια που άλλαζαν. Ο κάθε διαγωνιζόμενος είχε το δικό του δωμάτιο.
Όταν άλλαξα και εγώ, άφησα δυο απο τους άντρες του πληρώματός μου έξω απ την πόρτα.
Με την έλευσή μας στα πρώτα τραπέζια, ένας αδύνατος γέρος ανακοίνωσε την αρχή του τουρνουά. Όλοι οι διαγωνιζόμενοι, άφησαν τις ρόμπες τους και κάθισαν στο στρέμμα με το χιόνι, όπως έκανα και εγώ. Το κρύο ηδη άρχισε να επηρεάζει αρκετούς. Είχα καθίσει οκλαδόν και με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος μου. Τα μάτια μου τα είχα κλείσει και ανάσαινα όσο το δυνατόν πιο αραια, ωστε να χαμηλώσω τους παλμούς μου, που όλο και αυξάνονταν.Για να αντέξεις πάνω απο λίγα δευτερόλεπτα, ήθελε άψογη συνεργασία σώματος και μυαλού. Έπρεπε να διώξεις το καθε τι απο μέσα σου και να είσαι αφοσιωμένος στην φύση , στο κρύο γύρω σου, και στο να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως δεν είναι κρυο αυτό που αισθάνεσαι.
Η ώρα περνούσε σαν να περνούσαν αιώνες. Το 90% των διαγωνιζομένων είχε αποχωρήσει, αφήνοντας μόνο εμένα, τον μουσάτο , τον μικρό και έναν σκουρόδερμο άντρα γυρω στα 35 να διεκδικούμε το έπαθλο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν η πειθαρχημένη ησυχία που επικρατούσε στο κοινό ωστε να μην επηρεαστεί η ψυχοσωματική ευεξία των διαγωνιζομένων. Αυτό με έκανε να καταλάβω το πόσο ψηλά είχαν αυτόν τον διαγωνισμό, ακόμα και αν το μονο που είχε ως έπαθλο, ήταν αλκοόλ.

Η συνέχεια και το τέλος εδώ

Όνομα χαρακτήρα: Alucard

P.o.M. Points: 15

Belli: 50.000

Τυχόν παρατηρήσεις:
Δράση,ένταση,κυνηγητό,μάχες...ότι μου αρέσει να βλέπω...πιστεύω ότι ο συνδυασμός σας ήταν πολύ καλός και βγάλατε μια πολύ όμορφη ιστορία,από την οποία έχω μείνει ικανοποιημένος...

τώρα κύριε Δίρκιε έχουμε και λέμε:
1)Καταρχάς να πω ότι μου άρεσε η ιδέα του διαγωνισμού και το τι έκανε ο Alucard για να αντέξει το κρύο εκείνη την στιγμή με έκανε να σκεφτώ ότι ήταν σαν κάποια μικρή μάχη...
2)Στην αρχή που έφυγες από τον διαγωνισμό ώστε να πας να σώσεις τον Raziel σου επιτέθηκαν ένοπλοι άντρες για να σε συλλάβουν...Καλώς μέχρι εκεί...Όμως έπειτα από αυτό μου συνεχίζεις την διαδρομή σου ανενόχλητος...Εφόσων υπήρχαν Marines στην πόλη και είσαι γνωστός επικηρυγμένος κανονικά θα έπρεπε να έρθουν και άλλοι και να προσπαθήσουν να σε σταματήσουν,καθώς δεν γίνετε να έφυγαν όλοι για να συνοδέψουν τον Raziel στο παλάτι.Εφόσων αναγνώρισαν τον Raziel που συγκριτικά με τον Alucard έχει πολύ λιγότερο bounty θα ήταν πολύ λογικό να επιτεθούν περισσότεροι σε εσένα και το πλήρωμ σου.
3)Ακόμα με χάλασε το σημείο με τα μαχαίρια που σκαρφαλώνατε στα τείχη...Μου έγραψες μόνο μια πρόταση για αυτό ενώ μου φαίνεται ότι είναι κάτι δύσκολο να γίνει ειδικά όταν μιλάμε για μεγάλα σε ύψος τείχη όπου κανονικά πάνω σε αυτά θα έπρεπε να υπάρχουν φρουροί όπου περιπολούν,ασχέτως την ώρα της ημέρας.Θα μου άρεσε καλύτερα σαν σειρά να επιτεθούν οι άντρες σου πρώτα και ύστερα να σκαρφαλώσετε εσύ και ο Drake από το τοίχος...
4)Μου άρεσε που φαινόταν η αντίθεση του χαρακτήρα του Alucard στην ιστορία...Από την μία σκότωσε δύο άκυρους πολίτες και ήταν ο κακός πειρατής που όλοι γνωρίζουν από την άλλη τα λόγια του και οι πράξεις του-απάνω στην εξέδρα του βασιλιά- που έκρινε τους εγκληματίες και στο τέλος όπου συμπαραστάθηκε στον Raziel για τον χαμό του Haytham έδειχναν ένα έντονο αίσθημα δικαιοσύνης και κάποιου καλού μέσα του...
5)Στην τελική σας μάχη με τους Marines μου άρεσε η περιγραφή σου και το γεγονός του ότι ο Alucard δεν έφυγε αλώβητος από αυτήν...Μόνο θα ήθελα όταν κάνεις μάχες που συμμετέχει όλο σου το πλήρωμα,ή μέρος του,να γράφεις και για το τι κάνουν εκείνοι...Εδώ μου έδειξες μόνο μια σκηνή που τρεις άντρες σου νίκησαν μία αρκούδα.Κατανοώ ότι στην διάρκεια μιας μάχης είναι δύσκολο να κοιτάς γύρω σου όμως είχες χρόνο να παρατηρήσεις τον Raziel οπότε γιατί όχι και το πλήρωμα σου;Αυτό θα ήθελα να δω...