[Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 3ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

-Να μην έχω την τιμή να γνωρίζω αυτόν που θα σκοτώσω? τον ρώτησα με ένα χαιρέκακο χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό μου.
Πίεσε το ξίφος του στα μαχαίρια μου, όμως είχα περισσότερη δύναμη απ αυτόν έτσι ούτε καν οπισθοχώρησα.
-Riku..
Τον κλώτσησα με το δεξί μου πόδι στο αριστερό του γόνατο , και τον έκανα να λυγίσει.Ένα δυνατό κρακ ακούστηκα απ την άρθρωσή του....Με το δεξί μου πόδι που ήταν ακόμα στον αέρα, χτύπησα το ξίφος του και το πέταξα λίγα μέτρα πιο μακρυά..Μετά προσγείωσα το πόδι μου στο κεφάλι του, ρίχνοντας τον κάτω ....
Απενεργοποίησα τους μηχανισμούς τον μαχαιριών και τράβηξα το ξίφος μου με το δεξί μου χέρι...Ο μεταλικός του ήχος καθώς έβγαινε απ την θήκη του, τάραζε την σιωπή της νύχτας
Έβγαλα το σπαθί εντελώς..Ο νεαρός Riku στεκόταν στα γόνατα...Το έσφηξα με δύναμη,,,
-Καμιά τελευταία ευχή μικρέ?
Τα μάτια του καρφώθηκαν στα δικά μου..

Guest

Ο μικρός εκματαλεύτικε αυτή μου την κίνηση και πήγε προς το ξίφος του, το οποίο έπιασε...
Σηκώθηκε με δυσκολία απ το έδαφος, παρ όλα αυτά δεν τον εμπόδισα να το κάνει.ήθελα να παίξω λίγο ακόμα με τον νεαρό ξιφομάχο..
-Βλέπω βαστάς ακόμα...
-Θα,,,Θα δεις τι θα πάθεις...Κανένας δεν με έχει αναγκάσει να φτάσω σε αυτό το σημείο.....Είναι ντροπή για εμένα....
-Τί θες να πεις?
Τώρα!! φώναξε...Ποδοβολητά ακούστηκαν απο το πίσω μέρος του στενού..
Γυρνώντας ασυναίσθητα με το που άκουσα την φωνή του και τους ήχους που υποδήλωναν τρέξιμο, αντίκρυσα τέσσερις άντρες να ορμούν προς το μέρος μου με τα ξίφη τους τραβηγμένα..Η ώρα της διασκέδασης είχε αρχίσει
Βάζωντας το ξίφος μου στην θήκη του, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά ...Μπορούσες όμως να διακρύνεις το χαμόγελό μου κάτω απ την κουκούλα μου

Guest

-Τι στην ευχή κάνεις? ρώτησε ο Riku...
-Παραδίνομαι...Είσαστε περισσότεροι...Δεν έχω καμιά ελπίδα....
-Μην μας κοροηδεύεις....
-Όχι αντιθέτως...Θα μπορούσα όμως να εξαγοράσω την σιωπή σας?
Έμεινε ένα λεπτό σκεπτικός...
-Για τι ποσό μιλάμε?
Χαμήλωσα το χέρι μου στο ύψως της ζώνης πιάνοντας το πουγκί με τα λεφτά μου...Το χτύπισα δυο τρείς φορές, επιδυκνείοντας το βάρος του..Το ξέδεσα απ την ζώνη, τραβώντας και ένα μαχαίρι . κρυφά, μαζί του καθώς το σήκωνα..
-Πως σου φαίνετε?
Ήρθε πιο κοντά μου, εξετάζοντας το με το βλέμμα του....Δεν πρόσεχε οτι είχα φέρει κα το άλλο χέρι μου στην ζώνη μου..
-Μου φαίνονται λίγα για ότι έχεις κάνει εδώ, δήλωσε με σίγουρο τόνο στην φωνή του...
-Χμ....Μου φαίνετε οτι παζαρεύεις δύσκολα....Δεν φτάνει που σου δίνω αυτά..Ζήτάς και άλλα!..Τέλος πάντων...Δες αν σου φτάνουν αυτά..Έχω και χαρτονομίσματα μέσα...
Με μια κίνηση του χεριού του, διέταξε έναν απο τους άντρες του να με πλησιάσει

Guest

Έφερα το χέρι μου μπροστά και του το πρόσφερα. Ο άντρας με το ξιφος βγήκε μπροστά και ερχόταν προς το μέρος μου για να παραλάβει τα χρήματα.Μόλις το χέρι του άγγιξε τον στόχο του, με το αριστερό μου χέρι, κάρφωσα το δικό του..
Οι κραυγές πόνου του άντρα, άρχισαν να αντηχούν σε όλο το στενό
Με το δεξί χέρι, άφησα το πουγκί να πέσει, και αμέσως μόλις έφυγε απ το χέρι μου, ζύγισα το μαχαίρι, και το πέταξα σε αλλο άντρα, πετυχαίνοντας τον στο στέρνο..
Ύστερα, χτύπησα τους καρπούς μου στο σώμα μου ωστε να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός με τα μαχαίρια που έχω στους καρπούς μου
Τα μαχαίρια βγήκαν.. Οι λεπίδες τους ήταν απο το μέρος της παλάμης, ανάμεσα απο τον παράμεσο και τον μέσο..Με τα δυο αυτά δάχτυλα "αγκάλιασα " τις λεπίδες .Απέφυγα την επίθεση με ξίφος ενώς απο τους άντρες του ρικου, με μια κίνηση που ήταν σαν χορευτική.Αυτό , με έφερε ανάμεσα στους δυο άντρες που απέμεναν, πέρα του riku...Σηκώθηκα αστραπιαία και απλωσα τα χέρια μου αριστερά και δεξιά με φόρα.΄

Guest

Πέτυχα ένα θανατιφόρο χτύπιμα και στους δυο άντρες...Τον ένα τον πέτυχα στο σβέρκο και τον άλλο στον λαιμό
Τα άψυχα σώμματα των αντρών έπεσαν δεξιά και αριστερά ,όταν τράβηξα τα μαχαίρια μου...Γύρισα το κεφάλι μου προς τον riku...Ήταν σχεδόν τρομαγμένος..Κρατούσε το σπαθί υοθ, και εκείνο πήγαινε πέρα δώθε απο την τρομάρα του...Δεν περίμενα κάτι παραπάνω απο αυτόν..ήταν ένα μικρό παιδί.Προφανώς δεν ήξερε τι πάει να πει να χάνεις και κυρίως να βρίσκεσαι σε κατάσταση που ο άλλος μπορεί να σε σκοτώσει ανα πάρα στιγμή...Την στιγμή που νιώθεις αδύναμος..όμως αυτή είναι η ζωή, σκεφτόμουν ενώ κατευθυνόμουν προς αυτόν..Έπαιξε και έχασε...Δευτερη ευκαιρία θα μπορούσε να είχε αν συναντούσε κάποιον άλλο, και όχι εμένα...Η ζωή ου είχε διδάξει αρκετά πράγματα..Μερικά απο αυτά είναι να μην συγχωρώ και να μην δείχνω έλεος...Απενεργοποίησα το σύστημα των μαχαιριών του καρπού και τράβηξα για ακόμα μια φορά το ξίφος μου...
-Απ ότι κατάλαβες μικρέ, εδώ θα αφήσεις την τελευταία σου πνωή,είπα δένοντας το πουγκί με τα λεφτά μου στην ζώνη μου, αφού το πήρα απο κάτω...

Guest

-Δεν ...Δεν σε φοβάμαι! Απάντησε...Όμως όλες οι ενδείξεις, οδηγούσαν στο αντίθετο συμπέρασμα..
Ένα ακόμα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου ...Γοητευμένος απ τον τρόμο που ένιωθα στα μάτια του εχθρού, όρμησα προς τα πάνω του

Την πρώτη μου επίθεση με το ξίφος ήταν περισσότερο για να ζυγίσω πόση δύναμη είχε απομείνει στον νεαρό ξιφομάχο..
Αγομαχούσε για να αντιταχθεί στην δύναμή μου , παρ όλα αυτά δεν το έβαζε κάτω.
Τα ξίφη μας ενώθηκαν με τον γνωστό μεταλικό ήχο να ταράζει την σιωπή της νύχτας που έπεφτε στο στενό, για μια ακόμα φορά.. Σίγουρα αυτό θα ξύπνησε κάποιους, αν όχι τους πάντες..Πάτησα γερά το πόδι μου κάτω , και το μαχαιράκι του παπουτσιού εμφανήστικε...Ο μικρός, κοίταξε κάτω για να δει τι προκάλεσε αυτόν τον ήχο..Μόλις το αντίκρυσε ξαφνιάστηκε και αποτραβήχτηκε
-Παίζεις βρώμικα..
-Δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο απο την στιγμή που κρέμετε η ζωή σου σε μια κλωστή,νικάει πάντα ο δυνατότερος.

Guest

Έφερα το ξίφος μου, κάθετα προς αυτόν, και εκείνος το απέκρουσε με το δικό του...Με το πόδι μου (στο οποίο είχα το μαχαιράκι) τον κλώτσησα στο δεξί πόδι , προκαλώντας του ένα βαθύ τραύμα
-Τι έγινε μικρέ? Ρώτησα καθώς έβλεπα το σκούρο κόκκιο αίμα του να λερώνει όλο και περισσότερο το παντελόνι του...
Με κοίταξε νευριασμένος, αλλα σιωπηλός...Σε μια απελπισμένη προσπάθεια του να σηκωθεί, παραπάτησε χτυπώντας πάνω στον τοίχο..Το σπαθί του , έπεσε με όρυβο στο έδαφος, ενώ απο το βάθος ακούστηκε ένα δυνατό μπουμπουνιτό...Πλησίαζε καταιγίδα, σκέφτηκα αφού σήκωσα το κεφάλι μου προς τον μαύρο ουρανό...Ένα σιγανό αεράκι χτύπισε επάνω μου, καθώς περπατούσα προς το με΄ρος του νεαρού ξιφομάχου, Riku...
Άπλωσε το χέρι του για να πάρει το ξίφος του, όμως το πάτησα στο έδαφος, σβήνοντας κάθε ελπίδα αποφυγής της μοίρας του.
Έφερα την λεπίδα μου αργά στον λαιμό του...Έσκηψα πάνω απο το κεφάλι του, και του μίλησα
-Όπως σου είπα και πιο νώρίς μικρέ, νικάει πάντα ο δυνατότερος....

Guest

Σηκώθηκα και πάλι επάνω, όρθιος...Έφερα το ξίφος μου επάνω απ το κεφάλι μου έτοιμος να του επιφέρω το τελειωτικό χτύπιμα....Ήταν η ώρα..
Με φόρα, άρχισα να κατεβάζω το ξίφος, ως που ξαφνικά, ένα χέρι έπιασε το δικό μυο χέρι απο πίσω, σταματώντας με..Γύρισα απότομα έτοιμος για τα πάντα, όμως κάτι τέτοιο, δεν το περίμενα..Έμεινα έκπληκτος
Είχα μείνει άφωνος....Δεν περίμενα να δω τον Yuki.Όχι εδώ, όχι υπο αυτές τις συνθήκες...Ο Yuki ήταν ένας παιδικός μου φίλος...Τον είχα συναντήσει όταν με είχαν διώξει απ το Elfheim, και πριν καταλήξω στο νησάκι που πέρασα 9 χρόνια απ την ζωή μου. Όταν με είχε βρεί με τον πατέρα του στην παραλία, αναίσθητο, με φρόντισαν και με περιποιήθηκαν...Πέρασα μαζί τους έναν ολόκληρο χρόνο, πριν φύγω και αρχίσω να επεξεργάζομαι το σχέδιο με το οποίο θα κατέστρεφα το Elfheim... Είχα φύγει νύχτα, και λυπόμουν γι αυτό...Όμως έπρεπε να γίνει έτσι, καθώς δίπλα τους δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτεπαραπάνω απο το να καταταγώ στο ναυτικό, καθώς ο πατέρας του, ήταν marine, και όχι κάποιος απλός, αλλα δοιηκητής βάσης και με βαθμό αξιόλογο..Απ ότι έβλεπα τον Yuki, ακολούθησε τα βήμματα του πατέρα του

Guest

Φορούσε μια στολή νεοσύλεκτου marine, και παρ όλο που η ηληκία του ήταν μικρή, κρατούσε το χέρι μου με δύναμη , που υπέρβαινε κατα πολύ του ξιφομάχου riku..Άφησα τον Riku και τον γύρισα την πλάτη...Ο Yuki, είχε αφήσει το χέρι μου...Πλέον βρισκόμασταν απέναντι ο ένας απ τον άλλο, η μόνη διαφορά που είχαμε, ήταν πς εκείνος ήταν συ εγγρήγορση με τις γροθιές του σφηγμένες και έτοιμες για μάχη, ενώ εγώ ήμουν χαλαρός, με ένα χαμόγελο και το ξίφος στο χέρι...Για να του δείξω πως δεν αποτελώ απειλή, έβαλα στην θήκη μου, την λεπίδα...Έπειτα απο ένα βλέμα απορίας του, τράβηξα την κουκούλα μου προς τα πίσω, φανερώνοντας το πρώσωπό μου, ενώ σταύρωσα τα χέρια μου, και χαμογέλασα ευχάριστα μετά απο πολύ καιρό
Μόλις είδε το πρόσωπο μου, που τον κοιτούσε μ'ένα φιλικό και χαλαρό ύφος τα έχασε. Έσφιξε τις γροθιές του και πήγε να με γρονθοκοπήσει. Ξαφνιάστηκα, αλλά, κλάσματα του δευτερολέπτου πριν η μπουνιά με τον ακουμπήσει, σταμάτησε απότομα. . Πέρασαν λίγες στιγμές που είχαμε μείνει παγωμένοι.
A...Alucard, εσύ είσαι;, ρώτησε αμήχανα.
Καιρός ήταν να το θυμηθείς..., απάντησα γελώντας.
Μα...πως...εδώ...τώρα...υπό αυτές τις συνθήκες..., έκανε ενώ είχε μείνει άφωνος...
Ούτε εγώ το περίμενα...απ'όλους τους Marine έστειλαν εσένα...; Πόσο μικρός είναι ο κόσμος, απάντησα.....

Guest

Δεν περίμενα καν οτι ο παλιός μου φίλος ο Yuki θα βρισκόταν εδώ....Σίγουρα η αποστολή του θα ήταν να πάει στον Adnan και να μας μεταφέρει στν βάση ...Ποιος να το περίμενε....Ο παλιός μου γνώριμος εδώ....Ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει την κατάσταση η έλευση του αυτή την χρονική στιγμή...Ήταν ένα δώρα που δεν το περίμενα..
-Πως απο εδώ Luke?
-Πρώτα θα μου πεις εσύ Alucard...Τι στην ευχή έγινε εδώ? Μου είπε δείχνοντας τα 7 πτώματα και τον πεσμένο στο έδαφος Riku...
Πήρα μια βαθιά ανάσα....
-Είναι πολύ μεγάλη ιστορία φίλε μου...Καλύτερα να μιλήσουμε κάπου ιδιετέρως...Είναι συμαντικά...
-Εντάξει, είπε, και άρχισε να περπατάει μαζί μου προς το τέλος του στενού...
-Έχεις νοικιάσει κάποιο δωμάτιο εδώ? Με ρώτησε
-Όχι..Απάντησα μονολεκτικά
-Έχω εγώ ένα δωμάτιο, εδώ κοντά, πάμε εκεί?
-Όχι, καλύτερα κάπου που θα υπάρχει φασαρία, ωστε να μην μπορούν να μας ακούσουν η να κρυφακούσουν αυτά που θα πω.Σκόπευα να περιγράψω το τι είχα κάνει και την κατασταση στην οποία βρισκόμουν στον Yuki...Δεν υπήρχαν πανω απο 5 άνθρωποι τους οποίους εμπιστευόμουν στον κόσμο...Αυτούς, θα τους είχα σαν την οικογένεια μου...Θα τους εμπιστευόμουν τα μυστικά μου και θα τους προστάτευα ακόμα και αν χρειαζόταν να θυσιάσω την ζωή μου γι αυτούς....Αν και ο χαρακτήρας μου δεν ήταν αυτός

» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 1ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 4ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 2ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Fishmen in the city [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] The beginning (μέρος 1/2) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]