[Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 3ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Τόσο πολύ με φοβάται? σκέφτηκα...Που να ήξερε πως είμαι και πραγματικός μακελάρης και μπορώ να τους νικήσω εάν θέλω..Ακόμα και με τα μαχαίρια που έχω στις μπότες μου....Παρέμεινα σιωπηλός κατά την διάρκεια της διαδρομής...Με συνόδεψαν έως το προαύλιο, στο οποίο έμειναν για να φρουρούν...Υπήρχαν συνολικά 5 φύλακες στο προαύλιο...Σίγουρα είχε πολύ ασφάλεια εδώ, σκέφτηκα...Η για την ακρίβεια, νομίζει πως έχει πολύ ασφάλεια...
Έβγαλα τον χάρτη απ την τσέπη μου...Δεν μπορούσα να το δω καλά, έτσι πήγα και άρχισα να το μελετώ κάτω απ το φως ενός φανού του δρόμου..Το σπίτι ήταν σχετικά κοντά, το μόνο που έμενα να δω είναι πόση ασφάλεια διαθέτει, ωστε να ξέρω ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις μου

Guest

Περπατούσα σε ένα σκοτεινό και ανηφορικό δρομάκι ..Είχα να δω άνθρωπο από την αρχή ετούτου του δρόμου ..Μου φάνηκε περίεργο...Σκεφτόμουν πως θα το έσκαγα από κάποια πιθανή προδοσία του Adnan..Σίγουρα μόλις έκανα τον φόνο θα έβρισκε κάτι για να μας πρόδιδε...Η ακόμα χειρότερα,. δεν θα χρειαζόταν κανέναν λόγο..Απλά θα μας παρέδιδε στους Marines, οι οποίοι θα μας πήγαιναν μακρυά απ το νησί , είτε μας έβρισκαν ενόχους, είτε αθώους...Θα μας έστελναν στην Tequila Wolf, μια τεράστια γέφυρα η οποία χτιζόταν από κατάδικους,. εγκληματίες, δολοφόνους άλλα και απλούς πολίτες οι οποίοι τυχαία την βίδωσε σε κάποιο World Noble η υψηλόβαθμο Marine και τους έστειλε εκεί για την υπόλοιπη ζωή τους.Ήταν ένα άθλιος τρόπος της Κυβέρνησης για τιμωρία ..Αυτή η γέφυρα δεν θα χτιζόταν ποτέ...Ήδη χτίζεται εδώ και χρόνια , και νησί δεν έχει βρει ακόμα..

Guest

Έφτασα έξω από μια μεγάλη έπαυλη...Ήταν το σπίτι του Kareem... Απ το νου μου, φευγαλέα πέρασε η ιδέα να συμμαχήσω μαζί του, λέγοντας του ότι ήθελε να τον σκοτώσει ο Adnan...Δεν θα κέρδιζα κάτι τι ιδιαίτερο όμως...Εκτός αυτού υπήρχε και η πιθανότητα να με ξεγελάσει προδίδοντας με στον Adnan μόλις πάμε να τον βρούμε, κάτι που μόνο κακό θα έκανε
Ξάφνου, άκουσα κάποια βήματα από πίσω μου..Γύρισα το κεφάλι μου..Δεν υπήρχε τίποτα, όμως το προαίσθημα μου, με προειδοποιούσε για το αντίθετο...Άρχισα να περπατώ και πάλι φεύγοντας απ την έπαυλη...Επιτάχυνα το βήμα μου μόλις αντίκρισα ένα στενάκι...Χωρίς να χάσω χρόνο, έστριψα .Αντίκρισα έναν κάδο..Με γρήγορες κινήσεις χρησιμοποίησα τον κάδο ως σκαλοπάτι για να ανέβω σε ένα περβάζι, όπου θα ήμουν κρυμμένος..Περίμενα μερικά λεπτά.

Guest

Ένα κεφάλι ξεπρόβαλε επιφυλακτικά απ την γωνία...Μόλις βεβαιώθηκε πως δεν είμαι εκεί, βγήκε απ την κρυψώνα του και άρχισε να περπάτα μες το στενό....Το ακολουθούσε ένας άντρας ο οποίος κρατούσε μια μακρυά πολεμική σφύρα των δυο χεριών
Spoiler:
..(ο πρώτος ήταν οπλισμένος με ξίφος και ασπίδα)
Μόλις ο δεύτερος περνούσε κάτω απ το περβάζι μου, έπεσα επάνω του,. ρίχνοντας τον κάτω...Ο άλλος γύρισε και τράβηξε το ξίφος του..Ήταν αργά..Με μια σίγουρη κίνηση, σήκωσα την σφύρα του άλλου άντρα, και περιστροφικά ,. του επέφερα ένα θανάσιμο χτύπημα στο κρανίο..
Ο ήχος του κόκαλου που έσπαγε, τάραξε την ηρεμία της νύχτας..Αίμα απ το κεφάλι του άντρα πετάχτηκε στους τοίχους και στο έδαφος...Γύρισα την σφύρα και την ακούμπησα στον λαιμό του άλλου άντρα...
-Ποιος είσαι και για ποιον δουλεύεις, ρώτησα απειλητικά...

Guest

Με δυσκολία κατάφερε να απαντησει
-Δεν πρόκειται να σου πω ...
Έσφιξα γερά την σφύρα...Με φόρα, τον πάτησα στο στέρνο κόβοντας του την ανάσα..Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι δεν μπορούσε να φωνάξει, τοn χτύπησα με την σφύρα, σπάζοντας του αρκετά πλευρά...Αφού τον επανέφερα χτυπώντας τον ξανά με το πόδι μου στο στέρνο, κάθισα οκλαδόν δίπλα του...Δεν μπορούσε να φωνάξει καθώς είχε μόλις προέρθει από έλλειψη οξυγόνου και τα πνευμόνια του,. έκαιγαν προσωρινά,,,,Έφερα την σφύρα πάνω. απ το κεφάλι του...
Η θα μου απαντήσεις, η θα αφήσω. την σφύρα να πέσει στο κεφάλι σου....Το δεύτερο ισχύει και σε περίπτωση που προσπαθήσεις να φωνάξεις όταν επανέλθει η ανάσα σου...
Έλα λεπτό πέρασε με σιωπή...
-Ο.....ο Adnan...έκανε με δυσκολία..Ήθελε να βεβαιωθεί πως έκανες την δουλειά σωστά...
-Πολύ ωραία... Μήπως σας έβαλε να με σκοτώσετε μολις τελειώσω?
-Ο..οχι..
-Χμμμ...Ο εξοπλισμός μου που βρίσκεται?
-Στον κάδο,. εξω απ το δημαρχείο..
-Ενδιαφέρουσες πληροφορίες..

Guest

Σηκώθηκα όρθιος..Έσφιξα την σφύρα με τα δυο χέρια..
-Μην..μην με σκοτώσεις! Έχω γυναίκα και π...
Ήταν αργα, η σφύρα μου προσγειώθηκε στο κεφάλι του....
-Πολύ συγκινητικό.... Είπα μονολογώντας...Γυναικά και παιδιά, η παιδί το κλασικό παραμύθι.
Τράβηξα το ξίφος του άλλου άντρα και έσκισα τις πανοπλίες τους...Στα σώματα τους χαραξα το γράμμα Α ...Μετά κάρφωσα το ξιφος στο έδαφος και έφυγα απ την σκηνή του εγκλήματος
Αφού πήγα και πήρα τον εξοπλισμό μου απ τον κάδο και φόρεσα ολα τα μαχαίρια μου, το ξίφος μου , τους μηχανισμούς με τα μαχαιριά στους καρπούς και τα δυο πιστόλια μου...
Γύρισα στην έπαυλη.
Αφού εξέτασα το προαύλιο, είδα πως υπήρχαν μόνο πέντε φρουροί μέσα..Έκανα τον κύκλο της περίφραξης και πήγα στην πίσω μεριά....Έβγαλα ένα μαχαίρι απ την ζώνη μου και άρχισα να χαράζω στον τοίχο εσοχές για να βαζω τα πόδια μου ώστε να μπορώ να σκαρφαλώσω...Αυτο μου πηρε περίπου είκοσι λεπτά, καθώς φρόντιζα να σταματώ όταν άκουγα βήματα...Άρχισα να ανεβαίνω ..Σταμάτησα στην κορυφή ώστε να δω την αυλή...Ήταν άδεια...

Guest

.Με ένα σάλτο, πήδηξα μέσα...Αφου έκανα δυο εσοχές ώστε να έχω έξοδο διαφυγής, άρχισα να περπατώ σκυφτός προς το σπίτι...Το φως της λάμπας ενως φρουρού ξεπρόβαλε απ την γωνια του σπιτιού...Άρχισα να τρεχω γρήγορα..Κρύφτηκα την τελευταία στιγμή πίσω απο ένα δέντρο...Ο φρουρός περνούσε αργά απο το σημείο..Πέντε λεπτα αργότερα, το πεδίο ήταν καθαρό...Κατευθύνθηκα προς την πίσω πόρτα ..Απ την ζώνη μου έβγαλα ένα μικρο μεταλλικό στύλο που είχα μαζί μου για να ξεκλειδώνω πόρτες, και ένα μαχαίρι ωστε να βοηθάει τον στύλο
Γυρνούσα σιγά σιγά τον στύλο με το μαχαίρι, ως που τελικά άνοιξε.Σηκώθηκα όρθιος βάζοντας τα σύνεργα μου στην ζώνη..
Προχώρησα προς τα μέσα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.Κρύφτηκα πίσω απο ένα τραπεζάκι..Δεν ακουγόταν κανένας ήχος...Ήταν ένα πλούσιο και αρχοντικό σπίτι..Είχε δυο πατώματα..Στον κάτω όροφο, είχε την κουζίνα, την αποθήκη, και ένα μεγάλο πολυτελές σαλόνι...Στα αριστερά τις εξόδου, είδα μερικές σκάλες που οδηγούσαν στο επάνω πάτωμα...

Guest

.Πατώντας στις μύτες των ποδιών μου άρχισα να ανεβαίνω ..ΤΟ πάνω πατωμα δεν φωτιζόταν απο το φως των δρόμων που έμπαινε στο κάτω πάτωμα απ τα παράθυρα..
Επάνω υπήρχαν 4 πόρτες...Άνοιξα προσεκτικά την πρώτη..ήταν ένα παιδικό δωμάτιο...Υπήρχε ένα κρεβατάκι στο οποίο κοιμόταν ένα μικρό παιδί ..'Έκλεισα την πόρτα και άνοιξα την άλλη που βρισκόταν πίσω μου .Ήταν η τουαλέτα...Με πλουσιοπάροχη διακόσμηση όπως κάθε άλλο δωμάτιο σε αυτό το σπίτι ..Επόμενη στάση μου ήταν το σωστό δωμάτιο.Σε αυτό κοιμόταν ενα αντρόγυνο μεσηλίκων..Μπήκα μέσα χωρίς να το σκεφτώ
Είχε πολύ ησυχία... Στάθηκα λίγο κοιτώντας τους ως που να αποφασίσω τον τρόπο που θα τους σκοτώσω....Πλησίασα την μεριά της γυναίκας..ΑΠο το κομοδίνο της, πήρα μερικά χρυσαφικά και τα έβαλα σε μια τσέπη μου...Μετά άρπαξα ένα κηροπήγιο και της το κοπάνησα στο κεφάλι.Αίμα άρχισε να τρέχει απο το σημείο που την χτύπησα, παρ όλα αυτά δεν ήταν νεκρή, είχε χάσει απλά τις αισθήσεις της..Tην είχα χτυπίσει στο μέρος που υπήρχαν μαλλιά, τσι ωστε να μην υπάρχει εμφανές τραύμα.Ο άντρας της δεν ξύπνησε... Πήγα απ την μεριά του..

Guest

Έσφιξα σε μπουνιά το χέρι μου και τον χτύπησα στον τραπεζοειδή αφήνοντας τον αναίσθητο...Πίεσα με το ένα μου χέρι το στόμα του και με το άλλο του έκλεισα την μύτη...Δεν αποτέλεσε πρόβλημα ο θάνατός του..Μετά απο τρία λεπτά, δεν υπήρχε σφυγμός στις αρτηρίες του.....Η δουλειά είχε ολοκληρωθεί..
Βιαστικός επέστρεψα στην πίσω πόρτα...Την άνοιξα ελαφρά..Στο μυαλό μου υπήρχε μόνο ένα πράγμα αυτήν την στιγμή...Πως θα μπορούσα να ξεφύγω απ την ανερχόμενη προδοσία του Adnan..Απ την μια έπρεπε να σώσω τους φίλους μου, και απ την άλλη ήθελα να τον δολοφονήσω...ήμουν σε απόγνωση ....Ένιωθα σαν ένα πιόνι και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου.....Ήθελα να είμαι ο απόλυτος κυρίαρχος των πράξεων μου και να μην με διατάζει κανένας , ακόμα και αν απειλούμαι .....Το συναίσθημα του θυμού ξεπρόβαλε αποθώντας την απόγνωση
Ο φρουρός είχε φύγει...Τρέχοντας διέσχισα την αυλή , και βγήκα απο τον πέτρινο φράχτη πατώντας στις εσοχές.Aρχισα να κατευθύνομαι προς τα πίσω...Στο στενό στο οποίο είχα σκοτώσει τους δυο άντρες σταμάτησα..Κάτι είχε αποσπάσει την προσοχή μου

Guest

.Ένας άντρας με άσπρα μαλλιά στεκόταν εκεί εξετάζοντας τα πτώματα ...Περπάτησα ως την αρχή του δρόμου...
Γύρισε το κεφάλι του
-ΤΙ κάνεις εσύ εκεί? ρώτησα...
-Βρήκα αυτά τα πτώματα μόλις τώρα, απάντησε...Θα καλέσω τους μαρινς...
-Μάλιστα....Τότε λοιπόν πρέπει να σε σταματήσω νεαρέ....Καθώς εγώ σκότωσα αυτούς τους άντρες, είπα...ήξερα πως δεν έπρεπε να τον αφήσω να φωνάξει τους μαρινς καθώς έτσι θα ειδοποιούσαν και τον adnan...Αυτό θα σήμαινε σίγουρη καταδίκη για εμένα...
-τότε δεν πρέπει να σε αφήσω να φύγεις ως που να έρθουν
Ενεργοποίησα τους μηχανισμούς των χεριών μου και βγήκαν τα μαχαίρια απο εκεί.Εκείνος τράβηξε το μακρύ ξίφος των δυο χεριών και ετοιμαστήκαμε για μάχη
Σήκωσε το σπαθί του ψηλά και άρχησε να τρέχει προς το μέρος μου με φόρα . Πήγε να με χτυπίσει με δύναμη, όμως στάυρωσα τα χέρια μου (με τα μαχαίρια μαζί) και απέκρουσα το ξίφος..Τα βλέμματα μας διασταυρήθηκαν ..
-Πως σε λέλε μικρέ?
-Τι σε ενδιαφέρει?

» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 1ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 4ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 2ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Fishmen in the city [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] The beginning (μέρος 1/2) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]