[Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 1ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Είχαμε δυο μέρες που φύγαμε απο την Eluria, με προορισμό το νησί Cornelia της South Blue... Στο νησί αυτό κατοικούσε ένας πρώην σύμβουλος του Ηayari ο οποίος τώρα είχε γίνει ο αφέντης του τόπου..To όνομα αυτού, Adnan,,
-τι έχεις στο μυαλό σου Αlucard? ρώτησε ο Sparda
-Σκέφτομαι το παρελθόν...Πρόσεχε πως με λες..Μην ξεχαστείς ξαι με πεις Alucard η A μπροστά σε κόσμο....
-Ξέρω, ξέρω..Nosferatu είπαμε..
-Έτσι..
Μετά την σύντομη συζήτηση κλείστηκα πάλι στον εαυτό μου...Έκανα σκέψεις για το πως να δολοφωνίσω τον Adnan..Σίγουρα μετά την καταστροφή του Elfheim ο Adnan θα ήταν σε επιφυλακή...Έβγαλα μια ακονόπετρα απ την τσέπη μου και άρχισα να ακονίζω τα μαχαίρια μου με δύναμη.Τα κομμάτια που έφευγαν απ τις τριβές, έμοιαζαν με χρυσόσκονη όταν αντανακλούσαν επάνω τους οι ακτίνες του ήλιου

Guest

Το ταξίδι είχε περισσότερες δυσκολίες απ ότι θα περίμενα...Ο καιρός τις επόμενες μέρες δεν ήταν σύμμαχος μας..Βρεθήκαμε αντιμέτοποι με καταιγίδες και ισχυρούς ανέμους οι οποίοι μας έβγαζαν απ την πορεία μας, έτσι έπρεπε να συμβουλευόμαστε τους χάρτες αρκετά συχνά. Με τις πρώτες πρωινές ώρες της δέκατης μέρας που πέρασε, αρχίσαμε να αντικρίζουμε τα πρώτα νησια της South Blue..Αυτήν την στιγμή περνούσαμε έξω απ το Baterilla...O Leon το κοιτούσε με δέος καθώς το νησί, είναι σαν ένα παζλ εποχών...
-Δεν έχεις έρθει ξανα στον Νότο ,Leon?
-Όχι, είναι η πρώτη φορά..Απάντησε χωρίς να πάρει τα μάτια του απ το νησί ..
-Έζησε την μισή του την ζωή σε μια φυλακή στην North Blue απ την οποία κατάγετε..Ήταν κυνηγός παλιά, και κάποια στιγμή συνέβει το κακό..Είχε βγεί για να σκοτώσει ένα ελάφι πάνω σε μια οροσειρά..όμως σκότωσε άνθρωπο...
-Δεν έφτεγα εγώ..Εκείνος μπήκε μπροστά απ το φαγητό μου και εμένα..απάντησε ψυχρά

Guest

Μετά το περιστατικό αυτό, δεν ακολούθησε κάτι το σημαντικό..Η Θάλασσες της South Blue, είναι οι πιο ήρεμες στον κόσμο, έτσι το ταξίδι μας κράτησε μόλις μια μέρα.. Το μεγαλοπρεπές λιμάνι του Cornelia απλωνόταν σε μια μεγάλη έκταση μπροστά μας... Μεγάλα εμπορικά πλοία δέσποζαν δεμένα στις αποβάθρες στις οποίες είχε στηθεί μια μεγάλη αγορά..
-Φαντάζεσαι να είχαμε αυτό το τρικάταρτο? μου είπε δείχνοντας ένα τρομερά όμορφο πλοίο
Spoiler:
.Τα ξύλα του πλοίου ήταν βαμμένα σε πράσινο χρώμα ..ήταν ένα αρκετά μεγάλο πλοίο ..Θα μπορούσα να ταξιδέψω με αυτό στην γραμμή και χωρούσε άνετα 50 άτομα... Σίγουρα θα μπορούσα να πάρω και μερικούς ναύτες σε αυτό...όμως αυτό θα αποκάλυπτε την ταυτότητα μου στην κυβέρνηση και θα γινόμουν εύκολος στόχος....Εγκατέλειψα την ιδέα να το ''επιτάξουμε'' όταν αυτές οι σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου ..Δεν είχα ακόμα δύναμη

Guest

Την δύναμη που αναζητούσα πιθανόν να μου την έδινε ένα σκληροτράχηλο πλήρωμα..όμως τι θα τους έκανε να με ακολουθήσουν? Οτι κατέστρεψα το Palmil του Elfheim? πολύ πιθανό, όμως πέρα απο αυτό, το μονο που μπορούσα να κάνω, ήταν να μάχομαι εξαιρετικά καλά, με τα μαχαίρια και το σπαθί μου..Είχα πέσει σε κατάθλιψη βλέποντάς τις αδυναμίες μου
Δέσαμε τις βάρκες μας σε μια αποβάθρα κοντά στο μεγάλο πλοίο..Ετοιμάσαμε τα πράγματα μας και αρχίσαμε να περπατάμε προς την πόλη...Αρχικά σχεδίαζα να φτιάχναμε ένα αρχηγείο , είτε νοικιάζοντας ένα δωμάτιο, είτε παίρνοντας με την βια κάποιο σπίτι..Πριν κάνουμε το οτιδήποτε, έπρεπε να μάθουμε τα κατατόπια της πόλης, που βρίσκεται η βάση, όπως και άλλα πράγματα.Σύντομα βρεθήκαμε ανάμεσα στο πλήθος που έκανε τα ψώνια του , στην αγορά του λιμανιού..

Guest

-Που πάμε τώρα? ρώτησε ο Leon.
-Αρχικά εσύ αγόρασε προμήθειες και μάθε το λιμάνι σαν την παλάμη σου...Γύρισα στον Sparda..Εσύ, βρες μου έναν χάρτη της πόλης και μάθε που βρίσκεται η βάση των Marines
-Eσύ τι θα κάνεις? ρώτησε ο Sparda.
Εγώ θα εξερευνήσω την πόλη, και θα κατασκοπεύσω το δημαρχείο του Adnan..
-Που θα συναντηθούμε?
-Στην βάρκα και απο εκεί θα δούμε που θα μείνουμε και πως θα δράσουμε...
-Εντάξει, είπαν και οι δυο με μια φωνή.
Στερεώνοντας το σακίδιο μου στην πλάτη, άρχισα να απομακρύνομαι απο τους 2 τους..Κατεύθυνση είχα το άγνωστο προς το παρών..Θα ρωτούσα όμως μερικούς περαστικούς στον δρόμο για να μάθω..Δεν φορούσα την κουκούλα μου, καθώς ο κίνδυνος να με αναγνωρίσει κάποιος, ήταν μηδαμινός....

Guest

ο Adnan με είχε δει μια φορα στην ζωή του και αυτό ήταν στην δίκη μου, αντιθέτως, τον είχα δει παραπάνω απο μια, όταν μπαινόβγαινε στις φυλακές για να δώσει αναφορά της κατάστασης των φυλακισμένων στον Hayari..Ήταν ένας άπληστος άντρας...Έβγαζε ελεύθερους όσους εγκληματίες δέχονταν να δουλεύουν γι αυτόν, και έβαζε να σκοτώσουν όποιον λοξοδρομούσε
Οι δρόμοι του νησιού ήταν γεμάτοι απο γελαστούς ανθρώπους ..Κατα κάποιο τρόπο, ένιωσα να μου λείπει αυτό το συναίσθημα..Στην μνήμη μου ήρθαν τα παιδικά μου χρόνια στα βουνά του φερουμ...Αν και χωρίς μητέρα , ο παππούς μου και ο πατέρας μου, μεγάλωναν εμένα και τον μικρό αδερφό μου με αξιοζήλευτη καλοσύνη και ευπρέπεια..Έπειτα... Οι σκέψεις μου σταμάτησαν εκεί..Δεν ήθελα να συνεχίσω, καθώς είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα αφήσω τα συναισθήματά μου να μπουν εμπόδια στους στόχους μου, και το να γίνω συναισθηματικός , νοσταλγός του παρελθόντος και γλυκούλης, θα ήταν μεγάλο εμπόδιο..

Guest

Έστριψα στο πρώτο στενό δεξιά. Για την ακρίβεια , δεν ήταν στενό, αλλα η αρχή μιας τεράστιας πλατείας. Τα κτήρια απέναντί μου έμοιαζαν σαν να ήταν άλλης εποχής ενώ τα πλευρικά, ήταν σύγχρονα. Κατα μήκος των πλευρικών μαγαζιών , υπήρχαν αρκετά μικρά και μεγάλα μαγαζιά. Στους δρόμους περπατούσαν χιλιάδες άνθρωποι , αλλα κάτι που μου έκανε εντύπωση , ήταν οτι υπήρχαν κι άλλοι μικροπωλητές με χαϊμαλιά και άλλα παρόμοια πράγματα
Δεν έδωσα περισσότερη σημασία και άρχισα να περπατώ προς το κέντρο της μπας και καταφέρω να βρω κάποιο μαγαζί με σάκους.Ήθελα να πάρω έναν καθώς αυτός που είχα χωρούσε πολύ λίγα πράγματα, και αν δεν το φρόντιζα, θα σκιζόταν εύκολα..ήθελα κάτι πιο ανθεκτικό
Το κτήριο που βρισκόταν απέναντί μου πρέπει να ήταν κάποιου είδους ξενοδοχείο. Η αλήθεια ήταν πως χρειαζόμουν λίγη ξεκούραση αλλα η τσέπη μου δεν θα το άντεχε

Guest

Άρχισα να προχωρώ προς τα μαγαζιά που βρίσκονταν στην δεξιά μεριά της πλατείας. Πέρασα 2 μαγαζιά που είχε μέσα ρούχα και παπούτσια για γυναίκες, ένα άλλο ράφτη, και ένα μεγάλο εστιατόριο. Κανένα ίχνος απο κάποιο μαγαζί που ήθελα να επισκεφτώ...Στο τέλος του δρόμου υπήρχε ένα μικρό δρομάκι με πέτρινα πεζοδρόμια και δρόμο.Εκεί ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος.Άρχισα να περπατώ κατα μήκος του.
Ξαφνικά το μάτι μου έπεσε σε ένα μαγαζί με κουρτίνες σε ανοιχτές αποχρώσεις του μωβ και του κόκκινου.Έξω απο αυτό υπήρχε μαζεμένος κόσμος(6-7 άτομα) και κουβέντιαζαν.
Στο πάνω μέρος του μαγαζιού υπήρχε μια επιγραφή που έλεγε the fortune teller..Γεμάτος περιέργεια, αποφάσισα να μπω. Ήθελα να δω τις σόι Fortune teller είναι τούτος
Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα, ο χώρος είχε μια έντονη μυρωδιά καμένων αποξηραμένων λουλουδιών...Τουλούπες καπνού ξεπηδούσαν απο διάφορα πολύχρωμα πιατάκια που ήταν διασκορπισμένα σον χώρο .

Guest

Κάλυψα την μύτη μου για να μην μυρίζω και προσπάθησα να διακρίνω τι είχε μέσα αυτός ο χώρος
Απο τον πολύ καπνό , δεν μπορούσες να δεις καθαρά, όμως κατάφερα να δω μια πολύ όμορφη κοπέλα να μου χαμογελάει .Αυτή η κοπέλα καθόταν πίσω απο ένα γραφείο .Σηκώθηκε αμέσως και μου έδειξε μια καρέκλα μπροστά απο το γραφείο.Χωρίς να χρονοτριβήσω, προχώρησα ως την καρέκλα και κάθισα σε αυτή . Την κοιτούσα αμήχανα και δεν ήξερα τι να πω η πως να αρχίσω...Ευτυχώς όμως, άρχισε να μιλά εκείνη
- Πως μπορώ να σε εξυπηρετήσω?
-Ε.. .έκανα αμήχανα, ενώ πονηρές σκέψεις περνούσαν απο τοο μυαλό μου
Spoiler:
;όμως συγκρατήθηκα και απάντησα ..Θα ήθελα να μάθω το μέλλον ....
Τότε έκλεισε τα μάτια της..
-Δώσε μου το χέρι σου είπε και άνοιξε πάλι τα μάτια της
Της το έδωσα...
-Υπάρχει κάποιο όνειρο που έχεις, κάποιο στόχο ? Είπε ενω έβλεπε τις γραμμές της παλάμης μου ....
-Όχι..
-Μου λες ψέματα..
-Όχι, αφού...
-Θέλεις να αποκτήσεις δύναμη, πλούτο και φήμη..Θέλεις να γίνεις γνωστός παντού και το όνομά σου τα το φοβούνται ως οιωνό κακού ..

Guest

Έμεινα να την κοιτώ με γουρλωμένα μάτια και ανοιχτό στόμα..ότι είχε πει ήταν αλήθεια,,ότι
-Αυτά όλα θα τα αποκτήσεις..Δεν υπάρχει αμφιβολία...Ω ναι, να είσαι σίγουρος γι αυτό..Το μοναδικό πράγμα που δεν θα καταφέρεις να κατακτήσεις είναι η ηρεμία.Ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να κοιμηθείς ξένοιαστος..Αυτό θα είναι το κόστος της επιτυχίας σου..
Ακολούθησε σιγή
-Ξέρεις , βλέπω πως εχεις περάσει πολλά, και πως ο πόνος σου είναι μεγάλος, καθώς έχω φάει ένα φρούτο του διαβόλου..Αυτό με βοηθάει να διαβάζω τις σκέψεις των άλλων.Εκτός αυτού, μπορώ να διαβάσω και τις γραμμές στο χέρι σου
Αφου μου ανέλυσε τι γινόταν και με τις γραμμές των χεριών μου, σηκώθηκα, πλήρωσα και έφυγα..Δεν άντεχα να ακούσω κάτι παραπάνω για το μέλλον μου η το τι αισθάνομαι...ήθελα να δημιουρήσω μονος μου το μέλλον, κάνοντάς το όνειρό μoυ πραγματικότητα με κάθε κόστος

.

» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 3ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 4ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Terror in the city of Bablan(Μέρος 2ο) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Fishmen in the city [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] The beginning (μέρος 1/2) [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]