[Τέλος]Φαΐ... Θαύμα φαΐ...

-Ώστε δεν είχες σκοπό να με πολεμήσεις τίμια, ε? Αλλά τι καλύτερο να περιμένω από έναν πειρατή… του είπα και εκείνος άρχισε να γελάει υστερικά.
- Μια χαρά τίμια πολεμάω. Τους είπα να μην πουν στην μέση της μάχης μου! Από την στιγμή όμως που πήγα στην άκρη να ξεκουραστώ δεν είναι πια μάχη μου!
-Τι λογική είναι αυτή…? Πρέπει να είσαι πολύ χαζός για να πιστεύεις ότι αυτό που λες είναι λογικό. Του είπα αποκρούοντας τον ένα πειρατή και κλωτσώντας μακριά μου τον άλλο.
- Τόλμησες και με είπες δειλό? Τώρα θα δεις τι θα πάθεις! Είπε και σηκώθηκε όρθιος τρέχοντας κατά πάνω μου και βαρώντας τις ασπίδες του μεταξύ τους. Βρισκόταν σε απόλυτη σύγχυση. Πλέον δεν είχε καμία ελπίδα απέναντί μου. Αφού έκανα στην άκρη και απέφυγα την επίθεσή του, του έριξα μια δυνατή μπουνιά στο κεφάλι και έπειτα τον κάρφωσα στα πλευρά και πάλι. Η μάχη είχε τελειώσει…

Όμως καθώς το πίστευα αυτό, ξέχασα τους πειρατές που με πολεμούσαν μαζί με τον Pearl. Ο ένας από αυτούς είχε νικηθεί από τους μάγειρες αλλά ο άλλος με πλησίασε από πίσω και προσπάθησε να με καρφώσει. Εκείνη την στιγμή άκουσα την Shizu να φωνάζει το όνομά μου και καθώς γύρισα για να δω γιατί με φώναζε το σπαθί του πειρατή με πέτυχε ξυστά στα πλευρά και την ίδια στιγμή η Shizu του έκοβε το χέρι που κρατούσε το σπαθί. Ο πόνος ήταν αφόρητος και το αίμα άρχισε να τρέχει ποτάμι αλλά βρήκα την δύναμη και συνέχισα να πολεμάω και με δύο κινήσεις του έκοψα και το άλλο χέρι. Μόλις κατάλαβε τι είχε γίνει, άρχισε να τρέχει σε όλο το δωμάτιο πανικόβλητος.
- Είσαι καλά? Με ρώτησε η Shizu καθώς έβλεπε ότι χάνω πολύ αίμα.
- Θα ζήσω… της είπα χαμογελώντας. Και αυτό, για άλλη μια φορά το οφείλω σε εσένα, πρόσθεσα και την αγκάλιασα, γεμίζοντάς την και αυτήν με το αίμα από την πληγή μου.

Για πρώτη φορά βγήκα νικητής από μάχη και ας με έσωσε για δεύτερη φορά η αδερφή μου.
- Μου φαίνεται πως αντί να προστατεύεις εσύ εμένα, έχουν αντιστραφεί λίγο οι ρόλοι, αδερφούλη. Παρατήρησε αρκετά εύστοχα η Shizu και αρχίσαμε να γελάμε. Την ίδια στιγμή, οι υπόλοιποι πειρατές είχαν και πάλι αιχμαλωτιστεί από τους μάγειρες. Εγώ, κρατώντας την πληγή μου, πλησίασα για άλλη μια φορά τον Pearl που δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει και του είπα:
- Δεν αξίζεις ούτε να πεθάνεις από το δικό μου χέρι. Εσένα και όλους τους δικούς σου θα σας αναλάβουν οι marines, πειρατές της δεκάρας. Του έριξα μια τελευταία κλοτσιά και οι μάγειρες που με είχαν πλησιάσει, άρχισαν να τον φτύνουν. Αμέσως μετά, έπεσα λιπόθυμος από την απώλεια αίματος.

Μετά από αρκετή ώρα συνήρθα και είδα ότι βρισκόμουν στο δωμάτιο του γέρο-ιδιοκτήτη ξαπλωμένος και εγώ να είμαι τυλιγμένος με επιδέσμους. Κοίταξα στο πλάι και είδα την Shizu να κοιμάται σε μια καρέκλα δίπλα μου. Άκουγα φωνές από κάτω και σηκώθηκα για να δω τι γίνεται. Θυμήθηκα κιόλας τον ερχομό των marines οπότε έπρεπε να δω αν είχε έρθει ή όχι η μόνη μας ελπίδα να φύγουμε νωρίτερα από εδώ. Όταν σηκώθηκα με άκουσε η Shizu και με παρότρυνε να ξαναξαπλώσω αλλά δεν την άκουσα και κατευθύνθηκα προς την σκάλα κι εκείνη με ακολούθησε. Όταν έφτασα στην κορυφή της, είδα όλους τους μάγειρες να πανηγυρίζουν και να γιορτάζουν ακόμα την νίκη μας και όλους τους πειρατές δεμένους ακόμα καλύτερα από πριν.
- Μπράβο παιδιά! μου είπε ο ιδιοκτήτης. Μ' αυτό σίγουρα ξεπληρώσατε το χρέος σας και με το παραπάνω. συμπλήρωσε και μου χαμογέλασε.
- Δηλαδή μπορούμε να φύγουμε όποτε θέλουμε?
- Όποια στιγμή θέλετε. Πλέον δεν χρωστάτε τίποτα στο Baratie. Μου απάντησε, συνεχίζοντας να χαμογελάει.

Όμως, είχα αποφασίσει ότι θα έμπαινα στο σώμα των marines και έπρεπε να τους περιμένω για να μας πάρουν μαζί τους. Μάλιστα τώρα που όλοι γιόρταζαν, τους το ανακοίνωσα.
- Αποφάσισα να μπω στους marines οπότε θα τους περιμένουμε για να φύγουμε μαζί τους.
- Αλήθεια? Είμαι πολύ χαρούμενη για εσένα, Seiji! Μου είπε η Shizu και με αγκάλιασε. Θα έρθω κι εγώ μαζί σου και θα μπω στους marines λοιπόν, και κάποια στιγμή στο μέλλον θα βρούμε τον Saburo και θα τον κάνουμε να καταλάβει το λάθος του. Σύμφωνοι?
-Σύμφωνοι. Απάντησα και όλοι άρχισαν να ζητωκραυγάζουν ακόμα περισσότερο. Οι marines καθυστέρησαν μερικές ώρες και στο διάστημα αυτό βοηθούσαμε, εθελοντικά με την Shizu στην κουζίνα. Τελικά, λίγο πριν νυχτώσει για τα καλά, ο μάγειρας που σήμερα είχε αναλάβει να φυλάει σκοπιά μας φώναξε ότι οι marines έφτασαν.

Αμέσως, όλοι βγήκαμε έξω για να τους υποδεχτούμε. Έρχονταν προς το μέρος μας 2 πλοία των marines. Ένα ρίγος με διαπέρασε όταν τα αντίκρισα. Τις περισσότερες φορές που έβλεπα τέτοιο πλοίο ήταν όταν ερχόταν ή έφευγε ο πατέρας από το σπίτι. Ο ιδιοκτήτης με είδε ότι ήμουν λίγο νευρικός και μου είπε για να με καθησυχάσει.:
- Θα τους κάνω κι εγώ καλές συστάσεις και θα τους πω πόσο μας βοήθησες για να τους αιχμαλωτίσουμε. Έχεις και πατέρα marineοπότε θα είναι ακόμα πιο εύκολα τα πράγματα! Μην ανησυχείς. Η αλήθεια είναι ότι ηρέμησα κάπως αλλά δεν μπόρεσα να αποβάλω όλο το άγχος μου. «Και αν δεν με δέχονταν?» Αυτή η σκέψη γυρνούσε συνέχεια στο κεφάλι μου, ακόμα και μετά τα λόγια του γέρου. Μετά από λίγα λεπτά τα πλοία είχαν δέσει δίπλα στο δικό μου, οι πύλες τους άνοιξαν.

Από κάθε ένα μια ομάδα marines βγήκε έξω και από το ένα βγήκε και ένας υψηλόβαθμος marine.
- Είμαι ο Commander Shinichi. Είπε ο υψηλόβαθμος marine και μετά ήρθε η σειρά του ιδιοκτήτη να μιλήσει.
- Χαίρομαι που σας βλέπω, Commander. Είμαι ο Zeff, ο ιδιοκτήτης του Baratie. Είπε ο γέρος, κάνοντας μια μικρή υπόκλιση.
- Η χαρά δική μου, κύριε… Απάντησε και έδωσαν τα χέρια. Τώρα ας μπούμε στο ψητό. Πού είναι οι πειρατές?
- Του έχουμε δεμένους μέσα. Ακολουθείστε με για να τους παραλάβετε! Απάντησε ο Zeff και ο Commander έκανε νεύμα στους δικούς του να τον ακολουθήσουν μέσα στο κτήριο. Μπήκαν μέσα και μερικά λεπτά πέρασαν. Ακούστηκαν μερικές κραυγές και βρισιές και έπειτα ξαναβγήκαν έξω έχοντας στο κέντρο του σχηματισμού τους τους πειρατές.

Μόλις πέρασε ο Pearl από δίπλα μου, άρχισε να με καταριέται και να με βρίζει και μετά άρχισε να φωνάζει:
- Ο καπετάνιος Don Krieg θα πάρει από όλους σας τα κεφάλια και θα τα κρεμάσει πάνω από το γραφείο του! Θα πληρώσετε ακριβά αυτό που κάνετε!
- Σκάσε και προχώρα! Του φώναξε ένας marine και τον χτύπησε στο κεφάλι.
- Το δικό σου κεφάλι θα το πάρω μαζί μου και θα σε φτύνω κάθε μέρα μέχρι να λιώσεις. Του φώναξε ο Pearl και οι marines άρχισαν να γελάνε και 5-6 από αυτούς άρχισαν να τον κοπανάνε μαζί. Ήταν ένα διασκεδαστικό θέαμα, αν και τον λυπήθηκα για πολύ λίγο. Μαζί με τον Pearl και άλλοι πειρατές έβριζαν και απειλούσαν αλλά δεν έμοιαζε να τους νοιάζει τους marines. Μετά από λίγα λεπτά, τους φόρτωσαν στο πλοίο και ο Commander με μια ομάδα 5 ατόμων των marines ξανακατέβηκαν και πλησίασαν τον Zeff.

- Εσένα και τους μάγειρές σας ευχαριστούμε, για την συμβολή σας στο να επικρατήσει η δικαιοσύνη. Είπε ο Commander.
- Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια αλλά χωρίς αυτά τα 2 παιδιά, είπε ο Zeff δείχνοντας εμάς, αυτό το πλοίο θα ήταν στα χέρια του Don Krieg τώρα που μιλάμε.
- Και ποια είναι αυτά τα παιδιά? Ρώτησε περίεργος ο Commander. Εκείνη την στιγμή πήρα το θάρρος και μίλησα.
- Είμαι ο Masayuki Seiji και από εδώ η αδερφή μου Masayuki Shizu. Είμαστε παιδιά του Lieutenant Commander Masayuki Rickon που βρίσκεται κάτω από τις διαταγές του Captain Smoker στην Loguetown. Είπα και έκανα μια υπόκλιση.
- Ενδιαφέρον… Βλέπω ο πατέρας σας, σας μεγάλωσε καλά. Μπράβο και σε εσάς λοιπόν για την βοήθεια. Μας επαίνεσε ο Commander.
-Ευχαριστούμε πολύ κύριε. Όμως, έχω να σας ζητήσω και κάτι. Μήπως είναι δυνατόν να μπούμε και οι 2 στο σώμα των marines? τον ρώτησα και ήλπιζα η απάντησή του να ήταν θετική.

- Βλέπω ότι έχεις θέληση να προσπαθήσεις, μικρέ. Και επίσης βλέπω ότι έχετε μεγαλώσει με σωστές αρχές. Ακολουθήστε με στην βάση μας στο Dawn Island και είμαι σίγουρος πως ούτε οι marines αλλά ούτε κι εσείς θα βγείτε χαμένοι. Είπε και μου έδωσε το χέρι.
- Σας ευχαριστώ, κύριε! Δεν θα σας απογοητεύσουμε! Του απάντησα σφίγγοντας το χέρι του. Τον ευχαρίστησε και η αδερφή μου μετά. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τελικά θα γινόμουν μέλος αυτής της οργάνωσης. Βρισκόμουν ένα βήμα πιο κοντά στο να γίνω δυνατότερος και στο να μπορέσω και πάλι να νικήσω τον Saburo και να τον κάνω να καταλάβει ότι είχε άδικο. Αυτό και μόνο μου έφτανε. Μιλούσαμε όλοι μαζί για λίγη ώρα ακόμα και τελικά ήρθε η ώρα να φύγουμε. Χαιρετήσαμε όλους τους μάγειρες και μετά ανεβήκαμε στο πλοίο των marines που ανέβηκε και ο Commander. Έπειτα, τα πλοία σάλπαραν με προορισμό το Dawn Island και την βάση των marines του νησιού.