[Αρχή] "Δεν ξέρω ποιος είσαι" (Μέρος Β')

-Τι ετοιμάζεις; κατάλαβε ότι κάτι επικίνδυνο ετοίμαζε, αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί τι ήταν.
-Φοβάσαι να ανακαλύψεις; κάγχασε παγερά.
Πρώτη φορά πήρε την πρωτοβουλία ο Agile να επιτεθεί στον Mark. 3 δρασκελιές τους χώριζαν. 2. Ο άντρας πάτησε 1 βήμα πριν τον φτάσει για να προετοιμάσει την γροθιά που μάζεψε πίσω και πάλι ο Mark δεν μετακινήθηκε.
-Throne’s art… ψιθύρισε σφίγγοντας αυτοκαταστροφικά τον αριστερό του πήχη.
Ο Agile ελευθέρωσε την γροθιά του, έχοντας επιτύχει την καλύτερη προετοιμασία και τροχιά που μπορούσε να δώσει, για το βέλτιστο αποτέλεσμα. Από την μεριά του, ο Mark επιτέλους κούνησε το χέρι του, προτάσσοντας το αριστερό σαν να χειριζόταν το πιο φοβερό όπλο που υπήρχε. Ο Mark δεν είχε όπλο. Δεν είχε τίποτα κατάλληλο να εκτελέσει την τεχνική που είχε απομείνει ως μοναδική σανίδα σωτηρίας στην μάχη. Αλλά δεν χρειαζόταν κάτι πέρα από τα χέρια του, σωστά; Αν μπορούσε να εκτελέσει το 1^ο επίπεδο της Τέχνης με οποιοδήποτε όπλο, γιατί όχι και με το χέρι του; Είχε συγκεντρώσει όλην την δύναμη του εκεί. Η πίεση στο άκρο ήταν σαν να τον διαπερνούσαν εκατομμύρια βελόνες. Αλλά πώς μπορούσε να διαμαρτυρηθεί εκείνος, όταν η May έκανε επίσης θυσία για την μάχη;!
-Storing! έκρωξε με την εκτέλεση.
Η γροθιά με την κάθετη παλάμη συγκρούστηκαν και ένα ωστικό κύμα συντάραξε το χώρο. Ένας πίδακας αίματος με κομμάτια σάρκας εκτοξεύτηκαν σαν να έσκασε βόμβα και ο Mark τράβηξε το χέρι του, παραπατώντας. Βλέποντας με τα μάτια του την κατάσταση της παλάμης του, μόρφασε. Το δέρμα στην επαφή είχε σκάσει, κομμάτια της σάρκας και των μυών του είχαν εκτοξευτεί μαζί με όση δύναμη είχε συγκεντρώσει εκεί, όταν ελευθέρωσε την τεχνική. Το αίμα έρεε ακατάπαυστα από την εκτενή βλάβη στο κυκλοφορικό του και με ελεύθερη διέξοδο, έσταζε σαν ποτάμι. Το παιδί είχε την εντύπωση ότι, ό,τι έβλεπε κάτω από την βλάβη που είχε υποστεί, ήταν το ματωμένο λευκό κόκκαλο. Αμφέβαλλε αν θα μπορούσε να το ξαναχρησιμοποιήσει για τους επόμενους μήνες!

-Αααα—Ααααγκ!—Ααααααχ!
Τα άναρθρα βογκητά του Agile έστρεψαν την προσοχή του παιδιού στον αντίπαλο του για να τσεκάρει τι του είχε προκαλέσει. Ο άντρας έπιανε το άκρο που κάποτε θύμιζε χέρι και το κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια που αδυνατούσαν να συλλάβουν το αποτέλεσμα. Όχι μόνο στο σημείο της επαφής, όλα τα κόκαλα μέχρι τον αγκώνα είχαν σπάσει. Μερικά είχαν βγει από την θέση τους και είχαν τρυπήσει την σάρκα του. Τα εξογκώματα τους έβγαιναν εξωτερικά σε ασύμμετρες γωνίες. Τα δάχτυλα δεν φαίνονταν καν ανάμεσα στην ματωμένη μάζα που είχε πολτοποιηθεί. Εκεί δεν υπήρχε περιθώριο ανάκαμψης μετά από μήνες, χρόνια ή οποιαδήποτε βελτίωση. Το προτιμότερο σενάριο ήταν ο ακρωτηριασμός και η αναπλήρωση με προσθετικό!
-Χαχαχα! αντήχησε το ευδιάθετο γέλιο του Mark και έλαμψε αναζωογονημένος. Για φαντάσου! Δούλεψε καλύτερα από όσο νόμιζα!
Ούτε ο ίδιος δεν περίμενε ότι θα προκαλούσε τόσο πολύ περισσότερη ζημιά από όση δέχτηκε. Ο Agile ανάβλεψε και τον κεραυνοβόλησε μανιασμένος αλλά ανίκανος να αρθρώσει λέξη.
-Ώστε ο Captain Agile φτάνει μέχρι αυτόν τον σταθμό στην ιστορία, συνέχισε καυστικά. Ένα χτύπημα που αντέκρουσες με όλη σου την δύναμη και κατέληξες στα πόδια ενός 13χρονου! Δεν ντρέπεσαι για τα χαμένα χρόνια προπόνησης και το ταλέντο που θεώρησες ότι είχες;! Δεν ξέρεις ότι “υπάρχει πάντα κάποιος πέραν των δυνατοτήτων σου που δεν πρέπει να ενοχλήσεις;” του επέστρεψε τα λόγια του, ξεθυμαίνοντας με ικανοποίηση.

-Σκουπίδι.... Είσαι ένα τίποτα! Ανάξιος! Ανίκανος! Ένας ηλίθιος που δεν θα καταφέρει τίποτα αξιόλογο στην ζωή! Πρέπει να πεθάνεις! Να πεθάνεις υποφέροντας! Να πεθ—
Η πρόταση του κόπηκε καθώς ο Mark τον κλοτσούσε στο πρόσωπο. Το κεφάλι του άντρα έπεσε πίσω, παρασέρνοντας όλο του το σώμα ανάσκελα. Σε όλο το ξέσπασμα του άντρα και τις κατάρες που έβραζαν στο στήθος του, η απόκριση του παιδιού ήταν να χαμογελά. Η διάθεση του είχε επανέλθει, το βάρος είχε φύγει από πάνω του, ξέροντας ότι είχε κάνει ό,τι του αναλογούσε.
-Σίγουρα θα έρθει η ώρα μου, αλλά η δική σου είναι τώρα! Και μην έχεις καμία αμφιβολία. Όταν θα έρθω στον Κάτω Κόσμο να σε βρω, θα φροντίσω να έχω γίνει διάβολος που θα τρέμεις να υψώσεις τα μάτια σου!
Μέχρι να ξεμπερδέψει ο Mark με τον Agile, το πρόσωπο του είχε ασπρίσει εντελώς και η απώλεια αίματος τον έκανε να ζαλιστεί μόλις ολοκλήρωσε το έργο.
-Mark! ήρθε ένα αδύναμο ψέλλισμα και το παιδί άνοιξε ορθάνοιχτα τα μάτια, επιστρέφοντας στις αισθήσεις του με καθαρή αυτοσυγκράτηση.
-Αδελφούλα! στράφηκε στην May επιστρατεύοντας δύναμη που ούτε καν ένιωθε ότι του περίσσευε.
Η May είχε στήσει την πλάτη της σε έναν τοίχο πριν καταρρεύσει. Η κατάσταση της ήταν απαίσια, αλλά επίσης συγκρατούσε τις αισθήσεις της.
-Υποχώρησε η επίδραση της παραλυτικής ουσίας; Του έγνεψε αρνητικά. Μπορείς να περπατήσεις; Του έγνεψε θετικά, καταπίνοντας κάθε παράπονο. Τότε θα σε βοηθήσω να σηκωθείς, εντάξει;

Αν δυσκολευόταν, ο Mark θα έκανε το υπεράνθρωπο να την κουβαλήσει. Εφόσον όμως τα πόδια της ήταν ανέπαφα, ανακουφίστηκε. Τώρα σίγουρα δεν γινόταν να προσφέρουν κάτι άλλο στον Arima, έμενε το ζήτημα όμως να δραπετεύσουν. Ο Mark έσκισε ένα ύφασμα για να δέσει την ακατάπαυστη ροή αίματος από την παλάμη του. Στην επαφή με το αντικείμενο, κάθε κύτταρο που είχε τσακιστεί ούρλιαξε, αλλά δάγκωσε τα χείλη του και υπέμενε. Ύστερα έπιασε το παραλυμένο χέρι της May και το πέρασε γύρω από τους ώμους του, δίνοντας της ώθηση να σταθεί. Προσπέρασαν το πτώμα του Agile και ανέβηκαν τις σκάλες για το επόμενο επίπεδο της βάσης, ένα βήμα πιο κοντά στην επιφάνεια.
Τα παιδιά κοντοστάθηκαν για μια στιγμή πριν πάρουν τον δρόμο της εξόδου. Αναμφίβολα ο Arima είχε μαζέψει όλες τις δυνάμεις γύρω του και μακριά από εκείνους. Το έδαφος δονήθηκε από την απόμακρη και έντονη μάχη. Ο νου τους αναλογίστηκε πόσο κίνδυνο διέτρεχαν την αντίστοιχη στιγμή.
-Πρέπει να φύγουμε, δήλωσε η May παραδομένα. Να μείνουμε καλυμμένοι μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι. Οι Κότες θα μας περιμένουν.
-Και το Αφεντικό;
-Μόλις φτάσουμε στο καράβι, θα του στείλουμε μήνυμα για να καθησυχάσουν. Έπειτα θα το σκάσουν μέχρι να βρούμε ευκαιρία να τους συλλέξουμε! του ανέφερε το πλάνο που είχαν οργανώσει.
Ο Mark έγνεψε απρόθυμα αλλά ανίσχυρος να παραπονεθεί. Τα δύο παιδιά εγκατέλειψαν την βάση χωρίς απρόοπτο. Καθώς η μάχη του Arima ανέβαζε θερμοκρασία...

Μόλις ο Arima και ο Bloody βγήκαν από το Γραφείο Τηλεπικοινωνιών, ανακάλυψαν ότι από κάθε γωνιά και τρύπα ξεπρόβαλαν marines με δολοφονικές προθέσεις και τα όπλα σε ετοιμότητα. Η θέση τους ήταν πολύ δύσκολη, έπρεπε συνεχώς να κινούνται αλλιώς κινδύνευαν να εγκλωβιστούν εκεί που ήταν χωρίς περιθώριο διαφυγής. Με το που έβλεπαν μια ομάδα να μαζεύεται από την μία πλευρά, έκαναν μεταβολή και το έσκαγαν για τον πιο άδειο διάδρομο που υπήρχε γύρω τους. Το να σπάνε το κάθε μέτωπο στην προσπάθεια αυτή ήταν απελπιστικό. Προφανώς οι αντίπαλοι τους δεν έμεναν με σταυρωμένα χέρια να τους αφήσουν να περάσουν! Ο Arima δεν τόλμαγε να βλεφαρίσει από το φόβο μήπως έχανε κάποια κίνηση τους που θα του στοίχιζε στο να αποκρούσει τις επιθέσεις. Πίσω του ο Bloody έμενε αφανής και επομένως έδειχνε να το παίρνει πιο χαλαρά. Ούτε κάποιο όπλο δεν είχε επιστρατεύσει στην τελική! Αλλά δεν πρέπει να υποτιμούμε την στάση του. Είχε όλη την ευθύνη να καλύπτει τα νότα του Arima στην πορεία τους, να έχει το νου του παράλληλα για παραλείψεις και εξοστρακισμένες επιθέσεις από μπροστά. Και κυρίως να καθοδηγεί την πορεία τους, σπρώχνοντας τον Arima παραπέρα και παραπάνω.
Κάνοντας μια μεγάλη παράκαμψη για να αποφύγουν τους πιο ανοιχτούς διαδρόμους, έφτασαν στο κλιμακοστάσιο και από εκεί ανέβηκαν πάνω. Οι φωνές από τους διώκτες τους ηχούσαν με βρισιές και απειλές που τις αγνόησαν. Από τα χαμηλότερα επίπεδα ανερχόταν σαν κύμα που θα τους έπνιγε η φρουρά όλης της βάσης. Οι δόκιμοι αυτοί δεν είχαν τα προσόντα να αναμετρηθούν με τον Arima. Όμως η δίψα τους για βία που είχε πυρωθεί από τον ίδιο τον Arima, σε συνδυασμό με τον αριθμό τους τους έκανε μια υπολογίσιμη απειλή. Η μόνη επιλογή που τους έδινε το περιθώριο ανάσας ήταν προς τα πάνω, όπου ο αριθμός των αντιπάλων ήταν ο σταθερός των φρουρών του επιπέδου. Γνώριζαν πολύ καλά όμως ότι το μέτρο θα ήταν προσωρινό, μόλις τους έκλειναν εκεί θα έρχονταν τα πραγματικά δύσκολα.

Τα δυο αγόρια έτρεχαν σαν φρενιασμένοι με έναν στόλο πίσω τους. Ο Arima έκοψε απότομα το βήμα του και ο Bloody σχεδόν έπεσε πάνω του.
-Μη σταματάς! πέταξε ανυπόμονα.
-Έχουμε ένα πρόβλημα, του επισήμανε. Χάθηκα εντελώς, πού βρισκόμαστε;
Μέσα στον πανικό είχε ξεχάσει εντελώς το υποτυπώδες σχεδιάγραμμα της βάσης που είχαν φτιάξει.
-Δεν έχει σημασία τώρα, σωστά; γέλασε με πίκρα ο Bloody.
Ο Arima σκίρτησε και συνειδητοποίησε ότι, αν προηγουμένως ένιωθε το χώρο να στενεύει μέχρι ασφυξίας, πλέον μπορούσε να σιγουρευτεί ότι βίωναν εφιάλτη! Από την άλλη άκρη του διαδρόμου τους είχε φτάσει επισήμως το ένα από τα δύο οργανωμένα κύματα ναυτικών. Το μήκος του απλωνόταν σα φίδι σε αναρίθμητα μέτρα που κάλυψαν για να φτάσουν στο σημείο εκεί, με τους άντρες να επαναλαμβάνουν την ίδια επιβλητική εικόνα από την οποία δεν θα ξέφευγαν. Υπεύθυνος τους ήταν ένας νεαρός με ποντικίσια φάτσα. Ο Stalker, αν και το όνομα του τους διέφευγε στην παρούσα φάση.
-Τώρα; κατάπιε με δυσκολία αντιμέτωπος με το θέαμα. Πάμε πίσω; πρότεινε την εναλλακτική.
-Σε τι θα ωφελήσει; Αυτό το μέρος μας κάνει! Είναι αρκετά στενό και ευθύ. Δεν θα τολμήσουν οι μεν να μας στοχεύσουν για να μην χτυπήσουν κατά λάθος τους δικούς τους από την άλλη πλευρά. Εδώ πολεμάμε!

Ο Arima δεν μίλησε άλλο. Η όψη του σκοτείνιασε επικίνδυνα χωρίς δειλία. Αυτό ήταν το πλάνο από την αρχή. Δεν θα έπεφτε μέχρι να κέρδιζε αρκετό χρόνο για να ξεφύγουν από την βάση οι φίλοι του. Έσφιξε το rapier στο χέρι του και άφησε την πλάτη στον Bloody με λίγα μέτρα ανάμεσα τους για ασφάλεια. Λαμβάνοντας τη στάση, οι marines κατάλαβαν ότι τους προκαλούσε και ως απάντηση, η πρώτη φουρνιά έκανε την κίνηση της. Με γυμνά τα σπαθιά, οι 4 μπροστινοί ακολουθήθηκαν από 4 πίσω τους και ούτω καθεξής. Η πρώτη κίνηση έγινε από τον Arima. Ένα βήμα μπροστά και ένα συρτό χτύπημα του rapier. Η στενή λεπίδα έσκισε τον αέρα και χρειάστηκε την συνδυασμένη προσπάθεια και των 4 για να την αποκρούσουν με τις δικές τους λεπίδες. Από ένα άνοιγμα ανάμεσα στα κορμιά τους ξεπρόβαλαν οι φιγούρες των από πίσω. Τα μάτια τους άστραφταν όσο και το μέταλλο στις λόγχες τους που ξεπερνούσαν σε μήκος τα 2 μέτρα και στόχευαν να τον διαπεράσουν. Ο Arima λύγισε την μέση τόσο απότομα που τα μάτια τους τον έχασαν στιγμιαία και η ανάσα τους κόπηκε από το αίσθημα κινδύνου. Το χέρι του περιέστρεψε το rapier και κατεύθυνε τις λεπίδες στην αντίθετη φορά και κατά πάνω στα σώματα τους. Αίμα πιτσίλισε το πρόσωπο του και είδε από πολύ κοντά τα στομάχια τους να ανοίγουν.
Οι άντρες ξεφώνισαν και από πόνο και ως προειδοποίηση για τους επόμενους, αλλά μπορούσαν μόνο να δεχτούν την ήττα. Τα σώματα τους έπεσαν προς τα πίσω και οι λογχοφόροι που είχαν μπλέξει ενδιάμεσα τους τα όπλα τους, είτε έπεφταν μαζί τους πίσω, είτε έπρεπε να εγκαταλείψουν τις λόγχες. Στην δεύτερη επιλογή ανακάλυψαν ότι είχαν μείνει άοπλοι ενάντια στον Arima, ο οποίος είχε ένα δευτερόλεπτο στην διάθεση του πριν καταφτάσει η επόμενη φουρνιά marines. Πόσο χρόνο απαιτούσε για να εξαλείψει τις ζωές τους; Όχι πολύ και σε κάθε περίπτωση ο Arima το εκμεταλλευόταν, χωρίς ίχνος ελέους. Δεν θα χαριζόταν σε άτομα που έρχονταν να του πάρουν τη ζωή, ακόμα και αν δεν αποτελούσαν σοβαρούς αντιπάλους. Κι επίσης, είτε τραυματίες είτε νεκροί, τα στοιβαγμένα σώματα δυσκόλευαν την προέλευση των επόμενων.

Ο Bloody μείωνε την απόσταση μεταξύ τους παράλληλα με τα δικά τους μπλεξίματα.
-Γιατί υποχωρείς; του πέταξε ανήσυχα μόλις ένιωσε να τον πλησιάζει χωρίς να τολμά να γυρίσει ολόκληρος για να τσεκάρει.
-Δεν μου αρέσει αυτό που έρχεται από εδώ! ανέφερε για το μέτωπο του. Ο Arima ένιωσε τον ιδρώτα να ψυχραίνεται στο σβέρκο του. Υπήρχε μόνο ένας λόγος που θα έκανε τον Bloody να ανησυχήσει και τον μοιράζονταν. Η έλευση του διοικητή της βάσης, Captain Gorilla. Δεν τον βλέπω ακόμα όμως δεν νομίζω ότι θα αργήσει να φανεί για πολύ ακόμα αν παραμείνουμε στάσιμοι.
-Είσαι σίγουρος; επέμενε πιεστικά.
Ο λόγος ήταν ο εξής: Αν ερχόταν ο Gorilla προσωπικά όπως ανέμεναν εξαρχής ότι θα έκανε, θα έφτανε από την μία εκ των δύο πλευρών. Και αυτήν την πλευρά έπρεπε να αποφύγουν! Αν επέλεγαν λάθος, θα έπεφταν κατευθείαν πάνω του!
-Κοίτα προσεχτικά! Οι δικοί σου λαμβάνουν τις οδηγίες τους από εκείνον εκεί τον ποντικομούρη! σχολίασε για τον Stalker που φαινόταν στο βάθος χωρίς ένδειξη ότι θα συμμετείχε ενεργά στην μάχη. Αν υπήρχε εκεί πιο υψηλόβαθμος, δεν θα περίμεναν από κάποιον μικρότερου βαθμού!

Ο Arima έτριξε τα δόντια παίρνοντας την απόφαση να προχωρήσει. Αυξάνοντας τον ρυθμό και την πίεση, οι αντίπαλοι του άρχισαν να υποχωρούν και ίσα που προλάβαιναν να απομακρύνουν τους τραυματίες από μπροστά για να τους γλιτώσουν από το μοιραίο χτύπημα. Ένα βήμα την φορά, ο Arima άνοιγε δρόμο με ωμή δύναμη. Ταυτόχρονα όμως έχασε κομμάτι της διορατικότητας που άρμοζε σε τέτοιου είδους μάχες. Άφησε περιθώρια για λάθη με την παρόρμηση να επισπεύσει την πορεία.
Από το περιθώριο των σωμάτων απρόοπτα εμφανίστηκε η άκρη ενός όπλου ασυνήθιστης επιλογής. Η χειρίστρια του, μια νεαρή με εξαίρετη δεξιότητα, τίναξε το μαστίγιο της που προσπέρασε τους συντρόφους της και έσκισε τον αέρα μέχρι το πρόσωπο του Arima. Η επίθεση ήταν τόσο απρόβλεπτη και αστραπιαία που σόκαρε βαθιά το αγόρι. Αν η νεαρή είχε μεγαλύτερο περιθώριο κίνησης, το μαστίγιο θα μπορούσε να τυλιχτεί γύρω από το λαιμό του και η πτώση του θα ήταν αναπόφευκτη μετά. Ανασαίνοντας κοφτά συνειδητοποίησε πόσο φθηνά την είχε γλιτώσει με μια χαρακιά στο πρόσωπο και το ράγισμα του ενός φακού στα γυαλιά. Πλέον η εικόνα του ήταν στρεβλωμένη, από το ένα μάτι έβλεπε πολλαπλές τις εικόνες των εχθρών του.
Στα πόδια του έπεφταν τα πτώματα των marines βαριά και ματωμένα. Συνήθως άκαμπτα και άλλες φορές να αγκομαχούν βάναυσα. Τους πλησιέστερους τους αποτελείωνε αλλά αγνοούσε τους ακίνητους. Χωρίς να σκεφτεί να ελέγξει δεύτερη φορά ένα “πτώμα”, πάτησε δίπλα του για να περάσει και ο “νεκρός” αναστήθηκε.
-Πέθανε!! ούρλιαξε έξαλλος με ματωμένη μάσκα φρίκης για πρόσωπο.
Είχε παριστάνει ότι ήταν εκτός μάχης μετά τον τραυματισμό του, περιμένοντας την ευκαιρία να ανέρθει. Αν το εγχείρημα αποτύγχανε, θα πέθαινε σίγουρα. Αλλά στην τρέλα της μάχης είχε χάσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αν μπορούσε να σκοτώσει τον υπαίτιο των τόσων θανάτων, μπορούσε να αγνοήσει κάθε ρίσκο.
Ένα μαχαίρι κρατούσε κρυφό και ήξερε πολύ καλά ότι από το πάτωμα δεν θα μπορούσε να φτάσει εγκαίρως στο ύψος της καρδιάς του Arima. Η μόνη εναλλακτική ήταν ο μηρός του αγοριού. Έμπηξε το μαχαίρι στη σάρκα, ελπίζοντας να έδινε το περιθώριο ώστε κάποιος άλλος να εκμεταλλευόταν την ευκαιρία.

Ο Arima βόγκηξε στο τραύμα και ένιωσε να παγώνει ολόκληρος στην σκηνή. Από κάτω ο άντρας τον κάρφωνε κυριολεκτικά στην θέση του και από μπροστά είδε την κάννη ενός τουφεκιού να σημαδεύει κατευθείαν στο στομάχι του. Η βολή θα μπορούσε να πετύχει και τον άντρα στο πάτωμα, αλλά ήταν μικρή η απώλεια συγκριτικά.
Ένα μαχαίρι πέρασε ξυστά από το μάγουλο του Arima αλλά με αντίθετη από την αναμενόμενη κατεύθυνση. Το εργαλείο πέτυχε τον άντρα που σημάδευε με το τουφέκι στο χέρι. Η ορμή από το χτύπημα τον έκανε να γυρίσει την κάννη του αλλά είχε γλιστρήσει ήδη το δάχτυλο του στην σκανδάλη. Η βολή αντήχησε εκκωφαντικά στον χώρο, καθώς σπάνια κάποιος επιχειρούσε παρόμοια βολή. Και δυσμενώς για τους άντρες, χτύπησε έναν συνάδελφο τους που έπεσε νεκρός ακαριαία.
Αλλά ο Arima ήταν εκτός εαυτού. Αν ο Bloody δεν είχε δράσει πάνω στην ώρα για να τον σώσει, θα ήταν νεκρός. Με κραυγή που ανερχόταν από το στήθος, άδραξε τον τραυματία που τον είχε καρφώσει και τον σήκωσε μπροστά του, κοιτώντας τον στα μάτια και ουρλιάζοντας πάνω του. Το χέρι με το rapier υψώθηκε καθώς λάμβανε την στάση για την Τέχνη του Θρόνου.
-Storing! βρυχήθηκε και κατέβασε το όπλο, κόβοντας κάθετα το σώμα του άντρα.
Τον ελευθέρωσε από την λαβή του και το χτύπημα από το rapier έστειλε το σκισμένο σώμα του κατά πάνω στους άλλους marines. Όλοι στον διάβα ένιωσαν το σώμα σαν μπάλα από κανόνι που εκτοξεύτηκε εναντίον τους. Όλος ο διάδρομος άνοιξε καθώς έσκαγε το σώμα του άντρα 10 μέτρα πέρα, έχοντας παρασύρει και άλλους στην πτώση. Οι άντρες έντρομοι είδαν ότι το σώμα του τραυματία είχε σκιστεί στα δύο με ένα χάσμα τόσο βαθύ που έκανε την σάρκα του να ξεπροβάλλει άμορφα. Όσοι βρίσκονταν από κάτω του, προσπάθησαν να παραμερίσουν το πλέον άψυχο σώμα για να σηκωθούν. Και στρίγγλισαν υστερικά όταν η ελάχιστη προσπάθεια οδήγησε στο να χωριστεί εντελώς στα δύο το κορμί. Ό,τι είχε μείνει από τα σωθικά μαζί με πηχτή μάζα από το αίμα του χύθηκαν στο πάνω τους, στέλνοντας φρίκη και τρόμο για τον υπαίτιο στους θεατές.