[Τέλος-Αποστολή] Η κρυφή ατζέντα

Προηγούμενες ιστορίες:

Πρωταγωνιστές της ιστορίας:

Spoiler Preview:

Πλέον, δύο βάρκες έπλεαν στην South Blue, δίπλα δίπλα ώστε οι επιβάτες τους να συνομιλούν δυνατά και καθαρά. Χωρίς έγνοια αν τους άκουγε κανείς ανάμεσα στα γαλάζια νερά και τον ασυννέφιαστο ουρανό.
-Και είπατε ότι είστε Επαναστάτες; επιβεβαίωσε ο Mark απευθυνόμενους στους δύο άντρες στην απέναντι βάρκα.
Οι δύο Επαναστάτες, το αμφίβολα επιτυχημένο δίδυμο των Chic και Ken, προσπαθούσαν να διατηρήσουν τα χαμόγελα στα πρόσωπα τους. Ήθελαν να προσελκύσουν την ομάδα των παιδιών στους κόλπους της Παράταξης. Οπότε, παρότι η υποτίμηση και ο σκεπτικισμός των παιδιών τους εκνεύριζε, έκαναν εμφανή προσπάθεια να φαίνονται ευχάριστοι.
-Ναι, είμαστε Επαναστάτες! χαμογέλασε ο Chic με ευγένεια.
-Τι ακριβώς κάνουν οι Επαναστάτες;
Αυτή η ερώτηση που μαρτυρούσε την πλήρη άγνοια του παιδιού πάνω σε σχετικά θέματα, δεν κατευθυνόταν για τους άντρες. Ήθελε πρώτα την γνώμη του ατόμου που εμπιστευόταν περισσότερο από όλους στον κόσμο. Του αρχηγού της παρέας τους και του Αφεντικού του, Arima.
Ο Arima που καθόταν στην άκρη του μέσου και απολάμβανε το χάδι του αέρα και τη θέρμη του ήλιου, ανακάθισε στην θέση του και στερέωσε τα γυαλιά στο πρόσωπο του.
-Επαναστατούν.
Μια λέξη μόνο που προφέρθηκε χωρίς δισταγμό και χωρίς να αλλάξει η έκφραση του σπιθαμή. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ήταν απόλυτα σοβαρός στην απάντηση. Και η αλήθεια ήταν:  Ήταν σοβαρός! Γιατί, όπως ο Mark, μόνο αυτό ήξερε για τους Επαναστάτες!

-Σοβαρά;! ψιθύρισε ειρωνικά και χαμηλόφωνα ο νεαρός που καθόταν δίπλα του, με τα πόδια του να κρέμονται έξω από την βάρκα και να βρέχονται από το νερό. Τι αποκάλυψη!!
-Σε τι ακριβώς επαναστατούν; ρώτησε τους Επαναστάτες το τελευταίο μέλος της παρέας.
Η May μπορεί να είχε πολύ καλύτερο μυαλό από τους δύο άλλους, αλλά ήταν επίσης άσχετη με πολιτικά ζητήματα. Ως χαϊδεμένη κόρη του μπαμπά, δεν είχε αναγκαστεί να ασχοληθεί ποτέ με τέτοια θέματα. Ούτε η ίδια θα περίμενε ότι στην ευαίσθητη ηλικία των 15, θα φλέρταρε με την ένταξη της σε μια παράνομη οργάνωση. Βέβαια, μέχρι πρότινος δεν περίμενε ότι θα ξεκινούσε ένα περιπετειώδες ταξίδι μακριά από την πατρίδα της, αλλά τα φέρνει η τύχη μερικές φορές έτσι!
Ο Ken ανέβαλε την εξήγηση σαν να έκανε μάθημα σε ηλίθιους.
-Ενάντια στην Παγκόσμια Κυβέρνηση. Η αντίδραση των παιδιών ήταν να βλεφαρίσουν και να συνεχίσουν να τον κοιτάνε με απάθεια. Ναι, σοβαρολογώ! τους επιβεβαίωσε γιατί διέκρινε ότι κανείς δεν το “έχαψε”.
-Δηλαδή... αργοπόρησε να βρει τα λόγια να το εκφράσει: Θέλετε να ρίξετε την Παγκόσμια Κυβέρνηση; ανασήκωσε τα φρύδια, δυσκολευόμενος να το χωνέψει.
-Προφανώς! συνέχισε ο Chic για να δώσει στον Ken το χρονικό περιθώριο να ανασυγκροτήσει την ψυχραιμία του. Η τυραννία της Παγκόσμιας Κυβέρνησης που καταπιέζει εκατομμύρια αθώους σε κάθε μεριά του κόσμου πρέπει να τελειώσει. Οι Επαναστάτες είναι το μόνο κίνημα που αγωνίζεται τόσα χρόνια για το σκοπό αυτό!
-Και στην πορεία, πρέπει να αντικρούσετε το σώμα των Marines που δρουν υπό τις υποδείξεις της Παγκόσμιας Κυβέρνησης; συμπέρανε το κορίτσι που ήθελε πάλι επιβεβαίωση.
-Προφανώς! άνοιξε τα χέρια με εξωφρενικό ύφος ο Ken, μην πιστεύοντας την άγνοια τους.
-Λοιπόν, προφανώς κάποια βίδα λείπει από τα κεφάλια σας! κατέληξε το παιδί λες και δήλωνε το αυτονόητο.

Αμέσως οι εκφράσεις των Επαναστατών έπεσαν, μπροστά στην κατάφωρη προσβολή.
-Έλα Mark, μην το εκφράζεις με αυτόν τον τρόπο! τον “μάλωσε” για την απρεπή συμπεριφορά ο Arima, αλλά ήταν προφανές ότι συμμεριζόταν τη γνώμη του.
-Μα Αφεντικό, έκανε παρακλητικά, προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι οι “καλοί”, ενώ το μόνο πράγμα που καταφέρνουν με τέτοια οπτική, είναι να δίνουν περισσότερες αφορμές στους Marines για μάχες!
-Πρόσεχε το στόμα σου μικρέ! αγρίεψε ο Ken δίχως να αντέχει άλλο τον Mark. Συνήθως οι Επαναστάτες δρουν στην αφάνεια. Με στρατηγικές κινήσεις στοχεύουμε σε σημεία-κλειδιά όπου μπορούμε να επέμβουμε για το γενικό καλό! Αλλά μερικές μάχες είναι αναπόφευκτες! Ή θα παραδεχτείς ότι δεν βαστάν τα κότσια σου όταν έρχονται τα ζόρια; τον προκάλεσε θίγοντας την περηφάνια του.
Τα μάτια του Mark άστραψαν εχθρικά. Μπορεί να ήταν ο νεότερος της παρέας, με το ζόρι 12 χρονών, κανείς όμως δεν αμφισβητούσε το πνεύμα του. Αν τον είχε κοντά του εκείνη την ώρα και δεν τους χώριζε μια λωρίδα θάλασσας, θα τον μαύριζε στο ξύλο.
-Απλά δεν χάβω τα περί “Παγκόσμιας Ειρήνης” που τσαμπουνάτε! σφύριξε σαν φίδι.
-Μπορούμε απλώς να ακούσουμε τι έχουν να πουν, θέλησε να κατεβάσει τους τόνους με διαλλακτικότητα.

Οι υπόλοιποι την κοίταξαν με άσχημο προαίσθημα. Ο Mark ήταν εκείνος που πάλι δεν συγκράτησε το στόμα του. Έχοντας συμπεράνει τις σκέψεις της και ξέροντας το χαρακτήρα της, μάντευε πού το πήγαινε.
-Μεγάλη Αδελφούλα, μην μου πεις ότι σε έπεισαν για την φιλανθρωπία τους!
-Απλά προτείνω να δούμε και να κρίνουμε προσωπικά τους Επαναστάτες μιας και θα τους συναντήσουμε σύντομα, δικαιολογήθηκε με σηκωμένα τα χέρια και αθώα έκφραση στο αγγελικό της πρόσωπο. Το νησί Centaurea βρίσκεται πολύ κοντά μας πια και έχουμε εκείνο το σεντούκι να ανταλλάξουμε! υπενθύμισε διπλωματικά.
Τα αγόρια αναστέναξαν μέσα τους. Μπορεί να το έθετε αδιάφορα, σε όλους όμως ήταν προφανές. Η May ήταν εξαιρετικά φιλεύσπλαχνη και αλτρουίστρια. Αν κάποιος κινδύνευε να προσηλυτιστεί στην ιδεολογία των Επαναστατών, ήταν εκείνη!
-Μεγάλη Αδελφούλα, κάνεις ήδη αρκετά για το Μεγαλύτερο Καλό κάνοντας δύο ορφανά, όπως εμένα και το Αφεντικό, παρέα! έκανε την παρατήρηση το παιδί.
Το κορίτσι του χαμογέλασε στοργικά. Η ίδια δεν θεωρούσε στο ελάχιστο καταπίεση το να φροντίζει και υποστηρίζει τα αγόρια. Αλλά αναγνώρισε και έγνεψε στον υπαινιγμό του παιδιού. Ό,τι κι αν προτιμούσε στο τέλος θα ακολουθούσε την συνολική επιλογή της ομάδας χωρίς διαμαρτυρία.
-Και σε τέτοιους μπελάδες ρισκάρεις να ρίξεις τους φίλους του! τόνισε δεικτικά και ακόμα μια φορά χαμηλόφωνα ο Bloody στο αυτί του Arima σαν προειδοποίηση.

Ο νεαρός ήταν από την αρχή αρνητικός στην προοπτική να γνωρίσουν τους Επαναστάτες. Αλλά δεν ξεγελούσε τον Arima. Ο Bloody κάτι έκρυβε για να εναντιώνεται τόσο και σίγουρα ήταν πολύ πιο ενημερωμένος από ότι τα παιδιά για τους σκοπούς των Επαναστατών. Εντελώς ύποπτα όμως, δεν είχε αναφέρει κουβέντα στην συζήτηση με τους Ken και Chic.
-Γιατί δεν εξηγείς λοιπόν ανοιχτά ποια είναι η δική σου ένσταση, Bloody; επέστρεψε τον τόνο με δική του ερώτηση.
Αναμενόμενα ο νεαρός δεν απάντησε. Ο Arima συνέχισε να τον ζυγίζει καχύποπτα, αλλά ο Bloody απλώς χασκογέλασε ευδιάθετα.

Προσεγγίζοντας το Centaurea, οι δύο βάρκες εισχώρησαν στο λιμάνι στο κέντρο του νησιού από όπου σε ευθεία γραμμή θα έφταναν στην πρωτεύουσα, την Spira. Αριστερά και δεξιά, τα καταπράσινα κομμάτια γης στένευαν καθώς έμπαιναν πιο βαθιά. Τα νερά ηρεμούσαν όμως καθώς τα θαλάσσια ρεύματα δεν είχαν δύναμη και η ταχύτητα τους εξαρτιόταν μόνο από τον αέρα στα πανιά τους. Στην αργή είσοδο, είχαν το περιθώριο να θαυμάσουν ένα ακόμα πανέμορφο νησί της South Blue. Στην πιο κρύα εποχή του χρόνου, τα δέντρα διατηρούσαν τα φύλλα τους και εκτείνονταν μέχρι το εσωτερικό σε πυκνό δάσος. Οι Επαναστάτες που πηγαινοέρχονταν συχνά στο μέρος τους πληροφόρησαν ότι η οικονομία του τόπου ευδοκιμούσε χάρη στο ασφαλές εμπόριο. Η ασφάλεια του οποίου, καθώς και του πλήθους των κατοίκων, έπεφτε στα χέρια της βάσης των Επαναστατών.

Δεν ήταν μυστικό εξάλλου η ύπαρξη τους στο νησί. Παλιότερα είχαν συμμετέχει σε μια ανοιχτή μάχη που οδήγησε στην υπερίσχυση των Επαναστατών. Όχι, ότι δεν έπαιρναν προφυλάξεις ενάντια σε Marines βέβαια, αλλά τουλάχιστον με τους πολίτες τα είχαν καλά στις ισορροπίες.
Το λιμάνι είχε αρκετή κίνηση αλλά το μέγεθος του ήταν ικανοποιητικό για να εξυπηρετήσει τόσο τους εργαζόμενους και επιχειρηματίες, όσο και επισκέπτες όπως οι ίδιοι. Τα παιδιά στάθηκαν για λίγο με θαυμασμό να περιεργάζονται τόσο τους γερανούς που φόρτωναν φορτίο σε εμπορικά καράβια, όσο και τους ανθρώπους που ολοκλήρωναν τις δουλειές τους με πρωτοφανή ευδιαθεσία. Από την πρώτη επαφή, είχαν καλή γνώμη για το περιβάλλον που επικρατούσε.
Οι Επαναστάτες δίπλα τους χαμογελούσαν σαν ηλίθιοι με ανωτερότητα λες και οι ίδιοι οφείλονταν για την ακμή του μέρους.
-Κι από εδώ ο κεντρικός δρόμος για την Spira, υπέδειξε σαν ιππότης ο Ken στην May.
Τα κεφάλια γύρισαν προς το εσωτερικό του νησιού όπου η βλάστηση παραμέριζε συμμετρικά. Ο δρόμος δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αν εξαιρούσες την συμμετρία του, ήταν ένας συνηθισμένος χωματόδρομος. Προσεγμένος βέβαια καθώς χρησιμοποιόταν καθημερινά από μεγάλο αριθμό ατόμων, ούτε μία πέτρα δεν έσπαγε το επίπεδο. Αυτό που τους εξέπληξε ήταν η οργάνωση για την μεταφορά από το λιμάνι στην Spira. Είτε αφορούσε τουρίστες, είτε έμπορους, πάντα υπήρχε σε εφεδρεία ένα κάρο ή μια άμαξα με άλογα. Και η χρήση τους ήταν πολύ φτηνή.

Ο Chic προσέγγισε έναν υπάλληλο για να κανονίσει την μετακίνηση της ομάδας. Δεν άκουσαν τι ειπώθηκε, ο άνθρωπος όμως δεν ζήτησε αμοιβή για την εργασία και τους υποδέχτηκε με χαμόγελο. Ανέβηκαν και μπήκαν στο ευρύχωρο εσωτερικό της άμαξας. 3 από την μία πλευρά(Chic-Ken-May) και 3 από την άλλη(Bloody-Arima-Mark). Σε όλη την διαδρομή, ο Mark αγριοκοίταζε τον Ken που δεν τον χώνευε. Τα συναισθήματα ήταν αμοιβαία και μόνο η May προλάμβανε επεισόδια από το να εξελιχτούν. Ο Arima έριχνε πλάγιες ματιές στον Bloody δίπλα του, ο οποίος τον αγνοούσε επιδεικτικά απορροφημένος από την ομορφιά της φύσης.
Μόλις κατέφτασαν στον προορισμό, η πόρτα της άμαξας άνοιξε και αποκαλύφτηκε στην πλήρη εικόνα η Spira. Μια μεγαλούπολη με πολυώροφα κτήρια, ηλεκτρικά φώτα και πινακίδες νέον, μουσική σε κάθε στέκι και βαβούρα από κουβέντες. Ο δρόμος που μέχρι τότε ήταν μια χωμάτινη ευθεία γραμμή, διακλαδίζονταν σε πολυάριθμα πλακόστρωτα σοκάκια που με την πρώτη ματιά σε αποπροσανατόλιζαν. Από την άλλη, από παντού ξεπρόβαλε κόσμος. Νέοι, γέροι, μικρά παιδιά σε ομάδες που έτρεχαν πάνω κάτω σε ξέφρενη διάθεση. Στην μετέδιδαν σε τέτοιο βαθμό που σε προσκαλούσαν να χαθείς στους δρόμους, να περιπλανηθείς, να ανακαλύψεις τις διασκεδάσεις.
-Ουααααα! ξέφυγε από το κορίτσι, που όρμησε μπροστά από μια βιτρίνα.
Ήταν ένα ζαχαροπλαστείο που είχε διακοσμήσει την βιτρίνα και όλο το εσωτερικό με γλυκιές δημιουργίες. Υπήρχαν όλα όσα προσέλκυαν τη λαχτάρα στα νεαρά κορίτσια και είχαν θέμα χιόνι και πάγο εξαιτίας της εποχής. Παρότι έμοιαζε αδιανόητο το ενδεχόμενο να δουν χιόνι σε εκείνο το μέρος.
Το κορίτσι θάμπωσε με την ανάσα της το τζάμι κολλώντας πάνω του κι ύστερα έστρεψε το σώμα της προς τους φίλους της. Τα μακριά μαύρα μαλλιά της τινάχτηκαν και τους άστραψε ένα χαμόγελο μες το κέφι.
-Αυτό το μέρος είναι υπέροχο!

Πράγματι τα αγόρια συμμερίζονταν την άποψη. Παρότι η συγκεκριμένη βιτρίνα τους εξέφραζε μόνο όταν πεινούσαν, γύρω τους υπήρχαν άλλα μαγαζιά που τους συγκινούσαν. Ο Arima σταμάτησε την πορεία του μπροστά από ένα μαγαζί με όργανα μουσικής, συγκρίνοντας την δική του κιθάρα με τα καινούργια προϊόντα, ενώ ο Mark έξω από έναν έμπορο επιθετικού και αμυντικού εξοπλισμού. Αντιθέτως ο Bloody έδειχνε ενδιαφέρον για βιτρίνες με ρούχα... Έχοντας μείνει με το στόμα ανοιχτό τα παιδιά, οι Επαναστάτες μπορούσαν επίσης να χαλαρώσουν και να απολαύσουν την επιστροφή. Μπορεί τα διαλείμματα να ήταν πολλά, εκείνοι συνέχιζαν την διαδρομή για τη βάση όμως.
Τελικά στάθηκαν στην είσοδο ενός πολυόροφου οικοδομήματος. Στο ισόγειο στεγαζόταν ένα κοινό κατάστημα επισκευών.  Από πάνω υπήρχαν οι ταμπέλες για καφετέριες με ευχάριστη θέα προς τον δρόμο. Ακόμα πιο ψηλά όπως συνηθιζόταν στην αρχιτεκτονική της πόλης, έβλεπαν τα μπαλκόνια διαμερισμάτων είτε κατοίκων είτε προς ενοικίαση. Το τελευταίο ήταν αμφισβητήσιμο καθώς, παρότι έλεγαν “προς ενοικίαση”, πουθενά δεν παρατήρησαν υπεύθυνο γραφείο ή υπάλληλο. Η λεπτομέρεια αυτή διέφυγε από τα παιδιά που δεν είχαν εξοικειωθεί ακόμα με την πόλη και είχαν πλημμυριστεί από πληροφορίες στις 5 αισθήσεις τους. Ο Ken χαμογέλασε εύθυμα, έτοιμος να δεχτεί τα έκπληκτα βλέμματα τους, όμως κάποιος τον πρόλαβε.
-Εδώ είμαστε!
Η ανακοίνωση προήρθε από τον Bloody που τράβηξε το σοκαρισμένο ύφος των παιδιών. Από την άλλη, οι δύο άντρες σκυθρώπησαν καχύποπτα.
-Πού το κατάλαβες; τον ρώτησε με μισό μάτι ο Chic, ενώ το χέρι του κινήθηκε πίσω από την πλάτη του.

Ήταν έτοιμος να σημάνει συναγερμό αν η δικαιολόγηση δεν τον ικανοποιούσε. Ποιος ήξερε αν ο νεαρός ήταν στην πραγματικότητα κατάσκοπος σε αποστολή;
-Σοβαρά; ανασήκωσε το ένα φρύδι με έκδηλη ειρωνεία. Ρωτάς τον τύπο που σε παρακολουθούσε ενώ κατασκόπευες τον στόχο σου; Λες να μην πρόσεξα τόσους Επαναστάτες σε περιπολία, έστω και μεταμφιεσμένους;
Το σχόλιο έκανε τα παιδιά να κοιτάξουν τριγύρω στο δρόμο με σοβαρότητα. Αλλά το μόνο που έβλεπαν ήταν περαστικούς που έδειχναν αδιάφοροι. Αλλά οι δύο Επαναστάτες βουβάθηκαν γιατί ήξεραν προσωπικά τους συνεργάτες τους. Δεν ήξεραν αν έπρεπε να απογοητευτούν με τους εαυτούς τους, ή να χαρούν που ένας τόσο ικανός νεαρός προσελκύστηκε στην βάση από τους ίδιους!
-Ακολουθήστε μας! προέτρεψε ο Ken και υπέδειξε για το εσωτερικό.
Μέσα το κτήριο έδειχνε τόσο πελώριο όσο και από έξω. Προσπέρασαν την εσωτερική είσοδο για το κατάστημα επισκευών και στράφηκαν για τις μαρμάρινες σκάλες που ανέβαιναν ευθεία ένα επίπεδο. Στον 1^ο όροφο, είδαν την είσοδο για το ένα από τα διάφορα εστιατόρια αλλά την προσπέρασαν, περνώντας όλον τον διάδρομο για να φτάσουν στην άλλη μεριά του διαδρόμου σε παρόμοιες σκάλες που ανέβαιναν στο επόμενο πάτωμα. Ακριβώς! Οι σκάλες ήταν μοιρασμένες ανά επίπεδα είτε στην αριστερή είτε στην δεξιά μεριά του κτηρίου. Δεν κατανοούσαν το σκεπτικό της συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής, η ανάβαση όμως μέχρι το τελευταίο επίπεδο ήταν άκρως κουραστική.

-Ώστε εδώ είναι η βάση; ρώτησε το κορίτσι ξέπνοο και σοκαρισμένο ταυτόχρονα.
Το μέρος είχε φανταστική θέα, όντας τόσο ψηλά. Αλλά εννοείται ότι όποιος γνώριζε για την ύπαρξη του, μπορούσε επίσης να το δει από οποιοδήποτε σημείο της πόλης.
-Τουλάχιστον οι εχθροί θα υποφέρουν μέχρι να τους κάνουν έφοδο! σχολίασε ο Arima, επίσης λαχανιασμένος.
-Κόψτε τα παράπονα και ισιώστε τις πλάτες σας! πρόσταξε αλλά δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Έχουν ήδη ειδοποιηθεί για την προσέλευση μας. Το λιγότερο ο υπαρχηγός θα μας υποδεχτεί στην σάλα.
Η είσοδος του επιπέδου τους περίμενε ανοιχτεί και μέσα το πρώτο πράγμα που τους τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν οι φουσκωτοί και αναπαυτικοί καναπέδες. Χωρίς να νοιαστούν για τις τυπικότητες, τα παιδιά πήδηξαν και προσγειώθηκαν ένα σε κάθε καναπέ όπου άπλωσαν τα πόδια τους αναστενάζοντας δυνατά. Κι έπειτα τα μάτια τους άνοιξαν από θαυμασμό γιατί απέναντι τους τους περίμενε η τζαμαρία και πέρα από αυτή, η μαγευτική θέα της Spira! Τα φώτα, οι δρόμοι που είχαν περιπλανηθεί προηγουμένως. Έμοιαζαν τόσο μικρά και απόμακρα! Ένιωσαν τις ανάσες να κολλάν στο λαιμό τους και σφύριξαν για την θέση που κατείχαν οι Επαναστάτες στο νησί. Αυτή η εικόνα ήταν ικανή για να αποδείξει την αναγνώριση τους από τους κατοίκους.
-Αχεμ! ξερόβηξε ένας άντρας και μόλις τότε συνειδητοποίησαν την παρουσία του.
Ο άντρας αυτός είχε μαυρισμένο δέρμα και ένα εξωφρενικό κούρεμα για τα πορτοκαλόχρωμα μαλλιά του, που αψηφούσε την βαρύτητα. Τα ρούχα του ήταν καθημερινά, αλλά ο Chic και ο Ken δεν είχαν τολμήσει να χαλαρώσουν όπως τα παιδιά στην παρουσία του. Παρ όλα αυτά, τους χαμογελούσε καλοπροαίρετα.
-Είμαι ο Waka, ο υπαρχηγός αυτής της βάσης Επαναστατών. Νεαροί μου φίλοι, σας καλωσορίζω στο σπίτι μας!